Lib. Cap. Par.

 1      II,    1,   3|     potenti; nihil laxamenti nec veniae habere, si modum excesseris;
 2      VI,    4,  26|         plus ante poenae an nunc veniae meriti sitis. non praecipiam
 3    XXIV,    6,  45|        sit poenae an hic reditus veniae. Fabio adsensum est Calenisque
 4     XXV,    4,  16|        exorabilem promptioremque veniae dandae fuisse; quotiens
 5     XXV,    5,  25|       nulla erat per condiciones veniae spes; ei nec adire muros
 6    XXVI,    2,  15| conveniebat. facilis impetrandae veniae Claudius, Fulvi durior sententia
 7   XXVII,    4, 15b|         et Bruttiis similis spes veniae facta est, cum ab iis Vibius
 8     XXX,    2,   8|         locis ignotis neque spes veniae ab Scipione erat, quem bene
 9   XXXII,    2,  14|     habitu et ea ipsa facilitate veniae animos eorum in posterum
10   XXXVI,    1,   5|        venisset, sic quoque spes veniae ab Romanis foret, quod non
11   XXXVI,    2,  13|         metum virium seu ad spem veniae cum dedidissent sese, ad
12   XXXVI,    5,  33|  Philippo, qui spem impetrabilis veniae ostendebant, responderunt
13    XLII,    4,  54|     fecisset, ipsos desperatione veniae ad tuendos sese acrius accendit.
14     XLV,    3,  26|     noxae, quia ipsis nulla spes veniae erat, ut communi ruina patriae