Lib. Cap. Par.

 1       0, Prae,  11|      quam [civitatem] tam serae avaritia luxuriaque immigraverint,
 2       V,    7,  51|          et in hostes qui caeci avaritia in pondere auri foedus ac
 3    XXIX,    2,   6|       exacerbata superbia atque avaritia Poenorum, ad Romanos inclinasset.~ ~
 4    XXIX,    2,   8|     Romani Poenos scelere atque avaritia superaverunt ut non armis
 5    XXIX,    2,   8|         contumeliae editae. iam avaritia ne sacrorum quidem spoliatione
 6   XXXII,    3,  21|         legatus de crudelitate, avaritia, libidine regis disseruit;
 7  XXXIII,    5,  44|      Graeciae futurum tyrannum, avaritia et crudelitate omnes fama
 8   XXXIV,    1,   4|      diversisque duobus vitiis, avaritia et luxuria, civitatem laborare,
 9    XXXV,    1,   7|  faenebribus legibus constricta avaritia esset, via fraudis inita
10  XXXVII,    5,  32| arbitrium esse. postquam ira et avaritia imperio potentiora erant,
11   XLIII,    1,   2|       de magistratuum Romanorum avaritia superbiaque conquesti, nixi
12    XLIV,    2,  24|       reges captantes fraude et avaritia certant. Cydas erat Cretensis,
13    XLIV,    2,  26|       ingens oblatum <auxilium> avaritia dimissum est. veniebant
14    XLIV,    2,  27|  mediocriter debilitavit. eadem avaritia Gentium regem sibi alienavit.