Lib. Cap. Par.

 1      II,    1,   2|         est datus, sollicitamque suspicione plebem Brutus ad contionem
 2      II,    2,   7|         spectata virtus erit, ut suspicione violari nequeat? Ego me,
 3      II,    2,   8|      leges, non solum quae regni suspicione consulem absolverent, sed
 4      IV,    6, 44b|       dixit, crimine innoxia, ab suspicione propter cultum amoeniorem
 5   XXIII,    4, 30a|       opportuna ut patrem quoque suspicione aspergeret, armantem eum
 6     XXV,    2,  7b|        et in spe Hannibali et in suspicione Romanis esset, causa forte
 7     XXV,    6,  30|    Marcello redierunt, falsa eos suspicione incitatos memorantes nec
 8     XXV,    6,  30|       redit. tum Moericus, ut ab suspicione proditionis averteret omnium
 9  XXVIII,    8,  40|       fortissimi consulis. a qua suspicione si me neque vita acta et
10   XXXII,    2,  11|        et, ut averteret regem ab suspicione, biduo insequenti lacessere
11  XXXVII,    4,  25|        fratris eius Africani, ab suspicione tali averterunt, qui praeter
12   XXXIX,    5,  53|        avertendos etiam animos a suspicione talium consiliorum ratus,
13    XLII,    4,  45| pecuniarum ab regibus Illyriorum suspicione infamis, Romam redit.~ ~