Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  51|      providentia inlatam ait saluti sibi atque illis fuisse.
 2       V,    1,   5|      qui obstare regnum suum saluti civium nolit? Videte, quot
 3       V,    6,  47| tamen abstinebatur. Quae res saluti fuit; namque clangore eorum
 4    XXII,    7,  51|     eius diei satis creditur saluti fuisse urbi atque imperio.
 5   XXIII,    1,   2|    nequiquam adversarer viam saluti vestrae inveniam. In hoc
 6    XXXI,    5,  37|    quin iacens opprimeretur. saluti fuit eques, qui raptim ipse
 7   XXXII,    3,  22|    consulere Achaeos communi saluti pateretur neu pertinacia
 8  XXXVII,    4,  30|    ad Panhormum circumventis saluti fuerat, id tum maximum momentum
 9      XL,    3,  33|  eadem magnae parti ad fugam saluti fuit: sparsi enim toto passim
10      XL,    4,  37|   consul Apollini Aesculapio Saluti dona vovere et dare signa
11     XLI,    3,  15|      diis perlitatum ferunt; Saluti Petilium perlitasse negant.
12     XLI,    3,  27|  gentis non posse. Patavinis saluti fuit adventus consulis;
13   XLIII,    1,  10|   quae res palatis per agros saluti fuisset, ad Lychnidum protinus