Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  31|        esse, nec solum nullam ei oblatam caelestium speciem sed ira
 2      IV,    4,  26|       qua voce audita occasionem oblatam rati tribuni augendae potestatis
 3      IV,    6,  55|       sibi plebique eam fortunam oblatam memorantes. Tres erant,
 4      VI,    3,  20|         cordi fuisse poenam eius oblatam prope oculis suis, a quo
 5     VII,    5,  30|        Samnites sed quia gaudent oblatam sibi esse causam, oppugnatum
 6      IX,    6,  31|    hominum; victorque Romanus ad oblatam ab hoste praedam pecorum
 7       X,    2,  19|         ultro fuerit, sua sponte oblatam sperneretur; plures abeunti
 8    XXII,    2,  7b|      porta sospiti filio repente oblatam in complexu eius exspirasse
 9  XXVIII,    7,  35| quaesisse occasionem quam tandem oblatam deum immortalium beneficio
10     XXX,    2,  7b|   sineret. spem quoque opportune oblatam adferebant legati: quattuor
11   XXXII,    2,  11|      motus Charopi experiri spem oblatam statuit et, ut averteret
12    XLII,    3,  38|      corrigendi occasionem illis oblatam. si male meriti clementiam
13    XLIV,    3,  36|         habeat, adgrediatur, nec oblatam occasionem vincendi amittat.