Lib. Cap. Par.

 1       I,    6,  34|     repentina atque ex virtute nobilitas sit, futurum locum forti
 2     VII,    1,   1|      tamquam consules sedentes nobilitas sibi sumpsisset, praetorem
 3      IX,    5,  26|      nomina reciperentur. Inde nobilitas, nec ii modo in quos crimen
 4       X,    2,  15|       Circumstare sellam omnis nobilitas; orare ut ex caeno plebeio
 5       X,    2,  15|  consulatu inter se comparati. Nobilitas obiectare Fabio fugisse
 6       X,    5,  38|    consaepti, <in> quo sacrata nobilitas erat, appellata est; his
 7       X,    5,  41|      Aquiloniam compulsum est; nobilitas equitesque Bovianum perfugerunt.
 8    XXII,    5,  35|  rogando collegae. Tum experta nobilitas parum fuisse virium in competitoribus
 9    XXVI,    2,  12|        in medium consulebatur. nobilitas rem publicam deserverat,
10   XXVII,    7,  39| facilem expugnationem esse, et nobilitas coloniae induxerat eum,
11  XXVIII,    8,  42|      tempus lectus, ceterum si nobilitas ac iusti honores adornarent,
12   XXXIX,    4,  40|      utrum magis presserit eum nobilitas, an ille agitaverit nobilitatem.
13   XXXIX,    4, 41a|    vita, tum petentem premebat nobilitas; coierantque praeter L.