Lib. Cap. Par.

 1     III,    9,  70|       terga impugnare hostium satius visum est; momentoque temporis
 2       V,    3,  20|    legum novarum praebituram; satius igitur esse reconciliari
 3       V,    7,  53|     agrestiumque habitare est satius inter sacra penatesque nostros
 4    XXVI,    5,  29|       ignibus aut mergi freto satius illi insulae esse quam velut
 5   XXXIV,    3,  33|     libertatem Graeciae fore; satius multo fuisse non moveri
 6   XXXIV,    5,  49| civitatis opprimi non posset, satius visum esse tyrannum debilitatum
 7    XXXV,    2,  13|   quid adversi casurum foret, satius esse Romanis sociis quamcumque
 8    XXXV,    4,  33|    arbitrarentur, quanto esse satius Romam mittere legatos, seu
 9  XXXVII,    2,  4b|    quia id expectari sciebat, satius visum est inopinatam adgredi
10  XXXVII,    4,  26|   instare et [dicere]: quanto satius esse vel socios obsidione
11   XXXIX,    1,  10|  inquit: mori et sibi et illi satius esse quam id faceret; et
12    XLII,    2,  23|    perire denique semel ipsis satius esse, quam sub acerbissimi