IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
| Alphabetical [« »] militem 108 militemque 4 militent 2 milites 470 militesque 12 militi 66 militia 22 | Frequency [« »] 485 arma 477 sua 472 exercitu 470 milites 461 tam 460 omnium 455 romanos | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances milites |
Lib. Cap. Par.
1 I, 9, 54| missum ducem credere. Apud milites vero obeundo pericula ac 2 II, 2, 11| sineret, et ut praedatum milites trans flumen per occasiones 3 II, 2, 12| ornatu multa ageret eumque milites volgo adirent, timens sciscitari 4 II, 3, 31| subeundum erat ad hostes; sed milites extrahi rem criminantes 5 II, 5, 46| hoc iurastis" inquit, "milites, fugientes vos in castra 6 II, 5, 47| agentem hostes et impigre milites secuti sunt et, ut ille 7 II, 5, 47| reconciliandi animos plebis, saucios milites curandos dividit patribus. 8 II, 5, 49| incessit. Sex et trecenti milites, omnes patricii, omnes unius 9 II, 5, 59| oboedientium esset; negare volgo milites se ad contionem ituros passimque 10 II, 5, 59| singulos rogitans, inermes milites, signo amisso signiferos, 11 II, 5, 60| Aequis inter consulem ac milites comitate ac beneficiis certatum 12 III, 1, 4| dare Quinctio subitarios milites - ita tum repentina auxilia 13 III, 1, 5| remissae domos. Antiates mille milites, quia serum auxilium post 14 III, 3, 22| Hernici et Latini iussi milites dare ex foedere, duaeque 15 III, 6, 42| fecerant: alia omnis penes milites noxia erat, qui ne quid 16 III, 7, 50| ut omni ope ab seditione milites contineant. Ibi Verginius 17 III, 7, 51| Dimissis legatis, admonet milites Verginius in re non maxima 18 III, 7, 53| cui fraudi esset concisse milites aut plebem ad repetendam 19 III, 8, 61| proeliis per duces non per milites stetisse ne vincerent. Turpe 20 III, 8, 62| gesta sit, arbitror vos, milites, audisse. Qualem liberi 21 III, 8, 63| primores patrum senatum inter milites dedita opera terroris causa 22 III, 9, 70| ignominiae metu concitati milites invasere hostem. Ita aequata 23 IV, 2, 9| praecipitique iam die curare corpora milites iubet. Quarta deinde vigilia 24 IV, 3, 20| interfecti gerens; in eum milites carmina incondita aequantes 25 IV, 4, 26| Et Hernicis Latinisque milites imperati; utrimque enixe 26 IV, 4, 29| vallum iniecisse ferunt, quo milites acrius subirent, repetendoque 27 IV, 5, 40| castra, relictos saucios milites. Haec pro virtute tua fideque, 28 IV, 6, 46| imminente, institisse filio ut milites scriberet et arma pararet. 29 IV, 6, 50| Perlata haec vox Postumi ad milites multo in castris maiorem 30 IV, 6, 58| virium modum. Fortissimi milites non tamen nec vivi nec post 31 IV, 6, 61| Romanis prodidisset. Ab eo milites per locum arduum accepti 32 V, 1, 5| Illud, quod proprie ad milites pertinet, quibus boni tribuni 33 V, 1, 6| eadem in castris et apud milites agant et exercitus corrumpant 34 V, 2, 8| hostem nuntiaretur, in armis milites tenuit, si opus foret auxilio 35 V, 2, 8| maluit. Diu in medio caesi milites; postremo desertis munitionibus, 36 V, 3, 15| stationibus ac custodiis milites Romanos Etruscosque vaticinantis 37 V, 3, 19| iniussu pugnaret, ad opus milites traducti. Operum fuit omnium 38 V, 3, 21| egressus cum edixisset ut arma milites caperent, "tuo ductu" inquit, " 39 V, 3, 21| cuniculo movisse Romanos milites ut adaperto cuniculo exta 40 V, 6, 38| non apud duces, non apud milites erat. Pavor fugaque occupaverat 41 V, 6, 45| oppugnare. Viderant eos milites Romani vagantes per agros 42 VI, 2, 7| interequitans: 'Quae tristitia, milites, haec, quae insolita cunctatio 43 VI, 2, 8| exspectaret, cohortatus milites ne tamquam Veios oppugnantes 44 VI, 2, 11| pars virilis apud omnes milites sit qui simul vicerint: 45 VI, 3, 12| Volscis et Aequis suffecerint milites. quod cum ab antiquis tacitum 46 VI, 3, 12| deum adorasset, laetus ad milites iam arma ad propositum pugnae 47 VI, 3, 12| processit. 'nostra victoria est, milites' inquit, 'si quid di vatesque 48 VI, 4, 23| inflatus. hic per se iam milites incitatos insuper instigabat 49 VI, 4, 24| oppositis 'haec est' inquit, 'milites, pugna quam poposcistis? 50 VI, 4, 24| neque apud duces neque apud milites remittitur a summo certamine 51 VII, 2, 12| iniussu in hostem pugnasset. Milites aegre id patientes primo 52 VII, 2, 13| quis tandem suscenseat? - milites nos esse non servos vestros, 53 VII, 2, 13| patribus. Te, imperator, milites tui oramus ut nobis pugnandi 54 VII, 2, 14| censebat tamen facturum quod milites vellent, in se recepit Tulliumque 55 VII, 2, 14| vallum Gallo abigenti duo milites Romani ademerunt. In eos 56 VII, 2, 15| rogitansque sicine pugnaturos milites spopondisset? Ubi illi clamores 57 VII, 2, 15| quam quod trecentos septem milites Romanos captos Tarquinienses 58 VII, 2, 16| sanxerunt: nihil enim non per milites iuratos in consulis verba, 59 VII, 4, 25| haud ambiguum imperantibus milites Romanis datum, absisterent 60 VII, 5, 32| Facta mea, non dicta vos, milites" inquit, "sequi volo, nec 61 VII, 5, 32| summum quodque spectate, milites, decus. Non, si mihi novum 62 VII, 5, 33| inquit, "peditum illud, milites, est opus; agitedum, ut 63 VII, 5, 35| convenerunt, "hoc silentium, milites," inquit, "omisso militari 64 VII, 5, 36| macte virtute" inquit, "milites Romani, este; vestrum iter 65 VII, 5, 36| palati passim Samnitium milites, plerique inermes, nec coire 66 VII, 5, 37a| auratis cornibus donat. Milites, qui in praesidio simul 67 VII, 6, 37b| infrequentes relictas, paucis milites adhortatus ad castra oppugnanda 68 VII, 6, 40| habebatur; itaque iam duces, iam milites utrimque congressus quaerere 69 VII, 6, 40| caritate cives, praecipue milites, et ante alios suum exercitum 70 VII, 6, 40| Deos" inquit "immortales, milites, vestros meosque ab urbe 71 VII, 6, 40| sum M. Valerius Corvus, milites, cuius vos nobilitatem beneficiis 72 VII, 6, 40| hos meos et patriae meae milites [sim] mitior quam in vos - 73 VII, 6, 40| versus "me quoque" inquit, "milites, si quis usus mei est, meliorem 74 VII, 6, 40| consul, vester imperator, milites, cuius auspicia pro vobis 75 VII, 6, 41| in potestate dictatoris milites fore dixit; oravit ut causam 76 VII, 6, 41| appellant. Huic infensi milites erant, quod semper adversatus 77 VII, 6, 42| complecti inter se lacrimantes milites coepisse coactosque consules, 78 VIII, 1, 6| militaribus congruentes: milites militibus, centurionibus 79 VIII, 1, 6| per haec ne quo errore milites caperentur, edicunt consules 80 VIII, 2, 8b| instruebantur [ordo sexagenos milites, duos centuriones, vexillarium 81 VIII, 2, 8b| manipulus leves vicenos milites, aliam turbam scutatorum 82 VIII, 2, 8b| constabat ordo; sexagenos milites, duos centuriones, vexillarium 83 VIII, 5, 31| extemplo advocata obtestatus milites est ut, qua virtute rem 84 VIII, 5, 31| Papirio non inermes, non manci milites fuerint, quod se Q. Fabius 85 VIII, 5, 34| observentur, sine commeatu vagi milites in pacato, in hostico errent, 86 VIII, 5, 36| legatis ipse circuit saucios milites inserens in tentoria caput, 87 VIII, 6, 39| appellare, tum adhortari milites, tribunos principesque ordinum 88 IX, 1, 2| castraque esse audiebat, milites decem pastorum habitu mittit 89 IX, 2, 7b| irasci sed innoxios etiam milites odisse et negare urbe tectisve 90 IX, 3, 13| esset, prius adloquendos milites ratus contionem advocari 91 IX, 3, 14| dedissent avidosque caedis milites e castris hostium imperio 92 IX, 3, 14| perire optantes. Laudare ea milites laetarique obviam itum irae 93 IX, 4, 17| Valerius Corvus, insignes ante milites quam duces, cessissent Decii, 94 IX, 5, 23| locis" inquit "angustis, milites, deprehensi, nisi quam victoria 95 IX, 5, 23| incendant; damna vestra, milites, omnium circa qui defecerunt 96 IX, 5, 23| necessitatis ultimae index erat, milites accensi vadunt in hostem, 97 IX, 5, 24| cohortibus insidere iussis decem milites delectos secum per ardua 98 IX, 5, 25| tempore circa tria oppida milites, partim armati qui occulti 99 IX, 6, 31| irarum erat, spe praedae milites accensi oppido potiuntur. 100 IX, 7, 36| contemplatus opulenta Etruriae arva milites emittit. Ingenti iam abacta 101 IX, 7, 37| cum cibum capere consul milites iubet; praecipit ut in armis 102 IX, 7, 37| hora signum dederit. Paucis milites adloquitur; Samnitium bella 103 IX, 8, 40| Cursor vocibus instinctos milites in proelium ducit. Dextro 104 IX, 8, 40| sacratos more Samnitium milites eoque candida veste et paribus 105 IX, 8, 40| victoriae trahet?" concitat milites; nec peditum virtuti equites 106 IX, 8, 41| consul vidit, revocatos milites ab opere, prout loci natura 107 IX, 8, 41| trahi ad consulem armatique milites ex acie in aciem transferri 108 X, 2, 17| agmen oneraret, convocari milites Decius iubet. "hacine" inquit " 109 X, 2, 18| iam prope erat ut nec duci milites nec militibus dux satis 110 X, 2, 19| ierat suoque impetu magis milites quam cuiusquam ductu aut 111 X, 2, 19| imperatoria opera exsequuntur et milites; ne ab altera parte prius 112 X, 3, 30| Samnitibus triumphavit. Milites triumphantem secuti sunt. 113 X, 4, 34| communire iussit. Ingressi milites refractis foribus paucos 114 X, 4, 35| oppugnanda. Consul arma capere milites iubet et sequi se extra 115 X, 4, 35| circumeundos adloquendosque milites ratus, ut ad quosque venerat, 116 X, 4, 36| restituendam pugnam, duces, milites, peditum equitumque vis. 117 X, 5, 40| infensos iam sua sponte milites disservisset, simul divinae 118 X, 5, 41| oppugnationem ratus, interrogat milites satin aequo animo paterentur 119 XXI, 1, 2| Barcinae opibus, quae apud milites plebemque plus quam modicae 120 XXI, 1, 4| iuvenem redditum sibi veteres milites credere; eundem vigorem 121 XXI, 1, 4| strenue agendum esset, neque milites alio duce plus confidere 122 XXI, 2, 21| differendum ratus, Hispani generis milites convocat. "Credo ego vos" 123 XXI, 3, 25| pavore omnium septingentos milites occiderunt, sex signa ademere. 124 XXI, 3, 26| arboribus, deinde et ipsi milites simul copia materiae, simul 125 XXI, 4, 37| quam unam via esse poterat milites ducti, cum caedendum esset 126 XXI, 5, 40| Si eum exercitum, milites, educerem in aciem quem 127 XXI, 5, 40| novo imperatori apud novos milites pauca verba facienda sunt. 128 XXI, 5, 40| ignoretis, cum iis est vobis, milites, pugnandum quos terra marique 129 XXI, 5, 41| pactus est. Itaque vos ego, milites, non eo solum animo quo 130 XXI, 5, 41| praesidia; hic est obstandum, milites, velut si ante Romana moenia 131 XXI, 5, 42| quam verbis adhortandos milites ratus, circumdato ad spectaculum 132 XXI, 5, 43| vestra habueritis, vicimus, milites; neque enim spectaculum 133 XXI, 5, 43| vincendum aut moriendum, milites, est, ubi primum hosti occurristis. 134 XXI, 5, 43| ego illud parvi aestimo, milites, quod nemo est vestrum cuius 135 XXI, 5, 45| praemonitumque ad cohortandos milites ratus, vocatis ad contionem 136 XXI, 6, 50| fuere in navibus captis milites nautaeque, in his tres nobiles 137 XXI, 6, 53| parari ad propinquum certamen milites iubet. Hannibal cum quid 138 XXI, 7, 61| procul Tarracone classicos milites navalesque socios vagos 139 XXII, 1, 1| duo sanguine sudasse, et milites quosdam ictos fulminibus 140 XXII, 4, 29| saepe ego" inquit, "audivi, milites, eum primum esse virum qui 141 XXII, 4, 29| maiestate eius dignum est, vos, milites, eos quorum vos modo arma 142 XXII, 4, 30| adeo et duces Romanos et milites spreverant, ut vix cum eadem 143 XXII, 5, 31| ad populandum agrum ducti milites navalesque socii iuxta effusi 144 XXII, 6, 38| ac nomine Latino venirent milites. Tum, quod nunquam antea 145 XXII, 6, 38| tribunis militum adacti milites; nam ad eam diem nihil praeter 146 XXII, 6, 39| Idem enim tui quod hostium milites volent; idem Varro consul 147 XXII, 6, 42| in castra iubenti consuli milites non parerent, servi duo 148 XXII, 6, 43| consilia in dies non apud milites solum mixtos ex conluvione 149 XXII, 6, 43| postremo famem, et mercennarios milites, maxime Hispani generis, 150 XXII, 6, 49| deberent cum sua voluntate milites in legionibus facti essent. 151 XXII, 8, 57b| Ostia mille et quingentos milites quos in classem scriptos 152 XXII, 8, 57b| socios Latinumque nomen ad milites ex formula accipiendos mittunt. 153 XXII, 8, 60| isti ducem secuti essent, milites hodie in castris Romanis 154 XXII, 8, 60| hostes, dixit "moriamur, milites, et morte nostra eripiamus 155 XXIII, 2, 12| exercitus hostium; mittite milites mihi. Quid aliud rogares, 156 XXIII, 2, 14| essent, qui eorum apud se milites fierent, eos noxa pecuniaque 157 XXIII, 2, 16| calones lixasque et invalidos milites vallum ferre. Media porta 158 XXIII, 2, 16| duabus circa portis novos milites levemque armaturam ac sociorum 159 XXIII, 3, 18| circumdatis moenibus, aliquot milites et promptissimum quemque 160 XXIII, 4, 27| senserat Hasdrubal, cohortatus milites ut palatos sine signis hostes 161 XXIII, 5, 31| daretur praeterquam qui milites ad Cannas fuissent. De exercitibus 162 XXIII, 5, 35| erant, crebro decurrere milites cogebat ut tirones - ea 163 XXIII, 6, 37b| occidit et ducentos octoginta milites [amisit], signa militaria 164 XXIII, 6, 45| et duces hortabantur et milites pugnabant. Marcellus victis 165 XXIII, 6, 46| Quae oppugnare cupientes milites Romanos Marcellus Nolam 166 XXIII, 6, 48| urbem praesidio ceteros milites dimitteret Romam ne oneri 167 XXIII, 6, 49| praebita, nec quicquam [parcius milites quam] si ex opulento aerario, 168 XXIV, 1, 1| praesidii, quique cum eo milites Romani erant clam in portum 169 XXIV, 1, 1| Regium naves conspexerunt. milites erant Romani a Claudio praetore 170 XXIV, 2, 14| pronuntiato contionem dimisit: milites laeti, praecipue quibus 171 XXIV, 2, 16| ubi cum proconsul veteres milites primum, prout cuiusque virtus 172 XXIV, 2, 16| portas exissent, complecti milites, gratulari, vocare in hospitium. 173 XXIV, 3, 19| succedentes temere moenibus Romani milites acciperent volnera neque 174 XXIV, 4, 21| tumultuatum in Leontinis apud milites fuerat vociferatumque ferociter 175 XXIV, 4, 22| arcessendos ex Leontinis milites, quibus si pecuniam regiam 176 XXIV, 4, 27| Epicydes nunc apud mercennarios milites, nunc apud transfugas prodi 177 XXIV, 4, 31| impetusque in Syracusanos milites fiebant nec ab ullo temperatum 178 XXIV, 4, 31| sibi, et cum ipsos simul milites fidos haberent simul obsides, 179 XXIV, 4, 32| confugiunt. mercennarii milites perfugaeque et quidquid 180 XXIV, 5, 38| credo ego vos audisse, milites' inquit, 'quemadmodum praesidia 181 XXIV, 5, 38| consilii capimus. pluribus vos, milites, hortarer, si cum armatis 182 XXIV, 6, 40| ceteram classem remissis milites procul a flumine per viam 183 XXIV, 6, 42| pavorque circa eum ceperat milites ne mortiferum esset volnus. 184 XXIV, 6, 42| capi potuerint; nam non milites solum sed elephanti etiam 185 XXIV, 6, 42| certamen fecit. Galli plerique milites, iique pro parte totiens 186 XXIV, 6, 46| fortes eis praefecit et milites sescentos, quantum satis 187 XXV, 1, 5| militari aetate essent, milites facerent; tribuni plebis, 188 XXV, 1, 5| septendecim annorum aut maiores milites facti essent. ex hoc senatus 189 XXV, 1, 6| nulla esset, turpe non fuit, milites utique morituros in aciem 190 XXV, 2, 9| pergerent, tantum convocatos milites monuit via omnes irent nec 191 XXV, 3, 14| incitandos hortandosque versus milites, ostendere in quanto discrimine 192 XXV, 4, 18| territi et trepidi ad signa milites palatos passim revocarunt, 193 XXV, 4, 18| supra mille et quingentos milites amiserunt. inde ingens ferocia 194 XXV, 4, 20| nimio successu et ipsum et milites praeda impletos in tantam 195 XXV, 5, 23| somni esset, signi unius milites ferre scalas iussit; et 196 XXV, 5, 25| posset. inde signo dato milites discurrerunt; refractisque 197 XXV, 5, 27a| Siculi, qui Hippocratis milites fuerant,... haud magna oppida, 198 XXV, 6, 30| Achradinam iussit exponique milites regione portae quae prope 199 XXV, 6, 30| factum esset expositosque milites porta, ut convenerat, recepisset 200 XXV, 6, 37| Romanus auctoritate inter milites atque honore, ut castris 201 XXV, 6, 37| consumpsit, et omnia imperia milites cum impigre, tum haudquaquam 202 XXV, 6, 37| propositum ab novo duce milites viderunt, recordati quos 203 XXV, 6, 38| adloquendos adhortandosque sibi milites ratus, contione advocata 204 XXV, 6, 38| praesens omnium nostrum, milites, fortuna fidem cuivis facere 205 XXV, 6, 38| octo annos in his terris milites suos, commilitones vestros, 206 XXV, 6, 38| ducere. vos quoque velim, milites, non lamentis lacrimisque 207 XXV, 6, 38| nec huius occasionis spem, milites, forte temere sed ex re 208 XXV, 6, 39| tantum in stationibus posita, milites inermes aut humi sedentes 209 XXV, 6, 41| cedere, arma propere capere milites et efferri signa iubet. 210 XXVI, 1, 2| hercule mirum esse <cessisse> milites in acie cum primus omnium 211 XXVI, 1, 2| egerit senectutem acturum, milites qui nihil aliud peccaverint 212 XXVI, 1, 3| Reus ab se culpam in milites transferebat: eos ferociter 213 XXVI, 1, 3| praetore ortum, ab eo desertos milites cum haud vanum timorem ducis 214 XXVI, 1, 5| ni se propere sequantur milites et partem capessant pugnae. 215 XXVI, 2, 9| commeatibus, erat; alacresque milites alius alium ut adderet gradum 216 XXVI, 2, 11| urbis Romae armatus sederet milites sub vexillis in supplementum 217 XXVI, 2, 11| aeris acervi cum rudera milites religione inducti iacerent 218 XXVI, 3, 20| exercitus adiit, collaudavitque milites quod duabus tantis deinceps 219 XXVI, 3, 20| Neroni Silanus, et in hiberna milites novi deducti. Scipio omnibus 220 XXVI, 5, 28| obtinendam Siciliam Cannenses milites dati, duarum instar legionum. 221 XXVI, 5, 31| portas aperturum, qui armatos milites meos in urbem accepturum 222 XXVI, 7, 41| adloquendos maxime veteres milites qui tantis superfuerunt 223 XXVI, 7, 41| sustulit. vos omnium primi, milites, post Cannensem cladem vadenti 224 XXVI, 7, 41| igitur minus conveniat, milites, quam cum aliae super alias 225 XXVI, 7, 41| resistere poterunt. vos modo, milites, favete nomini Scipionum, 226 XXVI, 7, 41| stirpibus. agite, veteres milites, novum exercitum novumque 227 XXVI, 7, 43| emolumenti rationem exactam, milites, habet; oppugnabitis enim 228 XXVI, 8, 48| legiones reduxit fessosque milites omnibus uno die belli operibus, 229 XXVI, 8, 48| Satre hinc legionarios milites, hinc classicos, per omnis 230 XXVI, 8, 51| servarunt.~ Remigium classicique milites tranquillo in altum evecti, 231 XXVII, 1, 2| ala, ab Hannibale Hispani milites et funditores Baliares, 232 XXVII, 1, 3| protractum est facinus. milites aedificiis emotos, simul 233 XXVII, 1, 3| clausis cum ad arma signo dato milites concurrissent, comprehensi 234 XXVII, 1, 3| portaretur profecti, et mille milites de exercitu urbano, par 235 XXVII, 2, 5b| alios per totam Africam milites mercede conduci qui in Hispaniam 236 XXVII, 2, 8| fuerant, belli peritos viros, milites scripsit. ea externa auxilia 237 XXVII, 3, 9| Ceterum transportati milites in Siciliam - et erant maior 238 XXVII, 3, 9| viribus, excedat. si veteres milites non redeant in patriam, 239 XXVII, 3, 9| negaverunt consulibus esse unde milites pecuniamque darent. eae 240 XXVII, 3, 10| quaesiveruntque ab iis ecquid milites ex formula paratos haberent. 241 XXVII, 3, 10| Fregellanus respondit et milites paratos ex formula esse, 242 XXVII, 3, 12| multis verbis adhortatus milites ut memores Trasumenni Cannarumque 243 XXVII, 3, 13| saevam atque acerbam apud milites habuit ut proelio per diem 244 XXVII, 3, 13| vero experiar,' inquit 'milites, et vos crastino die in 245 XXVII, 3, 14| corruerant, coactique erant milites per fossam vallumque ruere 246 XXVII, 4, 18| missilia, praebet ingerere, non milites solum, sed etiam turba calonum 247 XXVII, 4, 19| imperatoris esse dixit quo se milites sui appellassent: regium 248 XXVII, 4, 20a| fore quam omnes Hispani milites aut in ultima Hispaniae 249 XXVII, 5, 20b| aestate Venusiam in tecta milites abduxisset. inimicus erat 250 XXVII, 6, 28b| Salapiam venturum: parati milites essent qui in praesidio 251 XXVII, 6, 28b| Romanus erat - ut sine arbitro milites quae vellent agerent, oppidanos 252 XXVII, 7, 38| iuventutis erat unde scriberent milites. itaque colonos etiam maritimos, 253 XXVII, 7, 38| dicebantur habere, dare milites cogebant. quibus recusantibus 254 XXVII, 7, 42| tantumque ibi moratus dum milites ad praedam discurrunt receptui 255 XXVII, 8, 45| satis tutum esset, paucis milites adloquitur. negat ullius 256 XXVII, 8, 45| cumulata dare. modestia certare milites ne quid ultra usum necessarium 257 XXVIII, 2, 9| quadrigis urbem ineuntem milites sequerentur, C. Claudius 258 XXVIII, 3, 13| deinde ex opere deducti milites atque arma capere iussi 259 XXVIII, 4, 19| fuerat. hinc et hortari milites Scipio orsus est: ipsos 260 XXVIII, 5, 22| facerent impulerant et vagos milites Romanos lixasque et mercatores 261 XXVIII, 5, 24| principes seditionis gregarios milites C. Albium Calenum et C. 262 XXVIII, 5, 27| patria vestra descistis. an milites? qui imperium auspiciumque 263 XXVIII, 5, 27| fecisse aut factum voluisse, milites; paucorum eum furorem atque 264 XXVIII, 5, 29| Insanistis profecto, milites, nec maior in corpus meum 265 XXVIII, 5, 29| purgatoque loco citati milites nominatim apud tribunos 266 XXVIII, 7, 36| adpulit. ibi cum interdiu milites in navibus tenuisset, nocte 267 XXVIII, 7, 36| effusi hostes, mixta inter milites navalis turba, ad muros 268 XXVIII, 8, 42| classem adpulisti; expositos milites per tutissima omnia ad socios 269 XXVIII, 8, 44| roboris est: mercede paratos milites habent, Afros Numidasque, 270 XXVIII, 8, 45| voluntarios ducere sibi milites liceret tenuit et, quia 271 XXVIII, 8, 45| Amiternini Sabinusque omnis ager milites polliciti. Marsi Paeligni 272 XXIX, 1, 1| Siciliam venit, voluntarios milites ordinavit centuriavitque. 273 XXIX, 1, 1| querentes segnes atque inutiles milites rei publicae esse; expromerent 274 XXIX, 1, 1| plurimorum stipendiorum ex iis milites delegit, maxime qui sub 275 XXIX, 1, 2| viderunt signa, hortantur orant milites ut perculsos invadant neu 276 XXIX, 1, 3| populandum agrum sub signis milites sociosque in auxilium navales 277 XXIX, 2, 5| dilectus habendos. interim Mago milites Gallos dimissis clam per 278 XXIX, 2, 6| postremo Romani quoque milites iam contagione quadam rapto 279 XXIX, 2, 8| praefectum, tantum praesidiarii milites Romani Poenos scelere atque 280 XXIX, 2, 9| postremo orta inter Plemini milites tribunorumque, ut suis quisque 281 XXIX, 2, 9| crescente. victi Plemini milites cum ad Pleminium cruorem 282 XXIX, 2, 9| tempus teritur, repente milites feroces recenti victoria 283 XXIX, 3, 15| Fulvio consulibus abnuissent milites dare, eas annum iam ferme 284 XXIX, 3, 15| coloniarum consules cum milites stipendiumque imperassent, 285 XXIX, 4, 18| domos contaminare suas et milites vestros. quibus per vos 286 XXIX, 4, 18| intervenisset. at hercule milites contactos sacrilegio furor 287 XXIX, 4, 19| hostiis fieri placeret: milites qui Locris essent omnes 288 XXIX, 4, 21| apud Pleminium quaeque apud milites erat conquisitam, cum ea 289 XXIX, 4, 21| tum vocatos ad contionem milites praetor signa extra urbem 290 XXIX, 5, 24| superabant ex Cannensi exercitu milites illo non alio duce credebant 291 XXIX, 5, 24| neque ullos aeque veteres milites in exercitu Romano esse 292 XXIX, 5, 24| Africam cum dixisset, singulos milites inspexit, relictisque quos 293 XXIX, 5, 25| Sicilia relinqui videretur.~ Milites ut naves ordine ac sine 294 XXIX, 5, 25| magistri navium et bini milites in forum convenirent ad 295 XXIX, 5, 27| haud secus quam naufragos, milites sine armis cum ingenti tumultu 296 XXIX, 6, 30| ex agris vicisque veteres milites Galae et incitabant iuvenem 297 XXX, 1, 2| imperio praepositus novos milites ex Italia advectos in naves 298 XXX, 3, 18| cornibus praetor ac proconsul milites ad inferenda in hostes signa 299 XXX, 5, 27| reliquis mille et quingentos milites Romam deportaret. C. Aurelio 300 XXX, 6, 32| pronuntiant ambo arma expedirent milites animosque ad supremum certamen, 301 XXX, 6, 35| tum, ubi omnis spes esset, milites Carthaginienses Afrosque 302 XXX, 7, 41| legionem conscriberet Romanos milites et in quindecim cohortes 303 XXX, 7, 41| provinciam obtineret; veteres milites L. Cornelius et L. Manlius 304 XXXI, 2, 16| Attalus trecentos tantum milites in praesidium, Rhodii quadriremem 305 XXXI, 3, 21| signa inferre confertos milites et perrumpere ordines iubet. 306 XXXI, 3, 24| expleturum, cohortatus milites ut se intuentes pugnarent 307 XXXI, 3, 24| muros deinde tenentibus milites Atheniensibus Philippus 308 XXXI, 5, 36| frumentatio erat, dispersos milites per agros equitibus extemplo 309 XXXI, 6, 45| Philippo. per agros palati milites frumentum et si qua alia 310 XXXI, 6, 46| foedere ab Attalo est ut mille milites <mitteret>; tantum enim 311 XXXI, 6, 49| neque spolia praelata neque milites secuti: omnia praeter victoriam 312 XXXI, 6, 49| legati tribuni centuriones milites denique triumpho adessent, 313 XXXII, 1, 1| Galliam ubi is venisset omnes milites exauctorati domum dimitterentur 314 XXXII, 1, 5| Macedonas et mercennarios milites principioque veris cum Athenagora 315 XXXII, 2, 7| sex milia et septingentos milites amisit: tanta ex eo bello 316 XXXII, 2, 8| praetoribus quoque iussi scribere milites erant, Marcello in Siciliam 317 XXXII, 2, 9| meruissent spectatae virtutis milites, properantem in provinciam 318 XXXII, 3, 23| praefectus mille et quingentos milites per Boeotiam duxit; praesto 319 XXXIII, 1, 1| prospeculabatur. rara arma paucique milites circa eos apparebant; hastatos 320 XXXIII, 1, 3| tirones ab sedecim annis milites scribebat, et emeritis quidam 321 XXXIII, 1, 3| adesset certamen, adhortandos milites ratus, multa iam saepe memorata 322 XXXIII, 1, 5| quam in regionem venisset, milites per agros dimissos vallum 323 XXXIII, 1, 7| signiferi viam nec signa milites cernerent, agmen ad incertos 324 XXXIII, 2, 15| sequitur. parte una mercennarii milites ibant cum levi armatura, 325 XXXIII, 2, 17| Leucade habitantes ab arce milites accepissent. eos tamen ex 326 XXXIII, 2, 18| cornu, sinistro mercennarios milites, lectam peditum manum, habuere, 327 XXXIII, 3, 29| alios vagos per hiberna milites ad varios commeantes usus 328 XXXIV, 1, 6| videbatur; defecerant socii; non milites in supplementum, non socios 329 XXXIV, 2, 12| quam impositos in naves milites viderunt: id pro haud dubio 330 XXXIV, 2, 13| est, revocari ex navibus milites iubet: ipse, cum iam id 331 XXXIV, 2, 13| castris relicto praedatum milites in hostium agros ducebat; 332 XXXIV, 2, 13| et exercebat ea res novos milites et hostium magna vis excipiebatur, 333 XXXIV, 2, 14| nisi in virtute spes est, milites', inquit 'et ego sedulo 334 XXXIV, 2, 17| nullius ferme certaminis fuit: milites veteres, periti hostium 335 XXXIV, 3, 23| Achaeos, Philippi quondam milites, ad postremum inclinata 336 XXXIV, 3, 28| signis habebat mercennarios milites, in quibus omnis fiducia 337 XXXIV, 3, 28| proelium fuit. tandem Nabidis milites in fugam inclinarunt; quae 338 XXXIV, 3, 29| pactus ut abducere inde milites quos praesidii causa habebat 339 XXXIV, 4, 36| obversabatur. mercennarii milites et pretia militiae casura 340 XXXIV, 4, 37| compulsi sunt ut quidam milites Romani terga fugientium 341 XXXIV, 5, 46| consul arma extemplo capere milites iussit; armatos inde paulisper 342 XXXIV, 5, 47| socium, et ducentos ferme milites. capta ab ea parte castra 343 XXXIV, 5, 52| invectus. secuti currum milites frequentes, ut exercitu 344 XXXIV, 6, 56| magistratibus legatisque eorum qui milites dare debebant, edixit ut 345 XXXIV, 6, 56| praetoribus ut veteres dimitterent milites cum in provinciam venissent. 346 XXXIV, 6, 56| provinciam venissent. cum milites qui in legionibus urbanis 347 XXXIV, 6, 56| esset si quos ei videretur milites scriberet armaretque et 348 XXXV, 1, 2| esset, placere tumultuarios milites extra Italiam scribi a praetore. 349 XXXV, 1, 2| in Hispania tumultuarii milites legerentur. Valerius Antias 350 XXXV, 1, 2| in Africam delatum vagos milites de exercitu P. Africani 351 XXXV, 1, 5| patiebantur. consul obtestabatur milites ut paululum adniterentur: 352 XXXV, 1, 6| fortuna fuerit, elapsum. milites eo plures perisse quod tardius 353 XXXV, 1, 7| cepit, deinde in hibernacula milites deduxit; et per hiemem proelia 354 XXXV, 2, 12| qui plures et duces et milites eorum occidisset quam quot 355 XXXV, 3, 27| contraxit; in ea expeditos milites, caetratos plerosque, cum 356 XXXV, 4, 39| occurrit. placuit quingentos milites praesidii causa relinqui 357 XXXV, 5, 50| Chalcidem pervenerunt. Romani milites, quingenti ferme et ipsi, 358 XXXV, 5, 51| audissent, cum per magnum otium milites alii ad spectaculum templi 359 XXXV, 5, 51| excesserunt. Achaeorum et Eumenis milites Salganea tenebant, et in 360 XXXV, 5, 51| Euripo castellum Romani milites pauci custodiae causa loci 361 XXXV, 5, 51| priores Achaei et Eumenis milites pacti ut sine fraude liceret 362 XXXVI, 1, 2| decreti: A. Cornelio novi milites, conscripti priore anno 363 XXXVI, 1, 3| edixit, ut quos L. Quinctius milites conscripsisset et quos sociis 364 XXXVI, 2, 8| invidiam regi, quod insepultos milites reliquisset, monitus, sive 365 XXXVI, 2, 11| cepit luxuria; in eandem et milites effusi sunt, nec quisquam 366 XXXVI, 2, 11| nihilo severiore disciplina milites quam ducem hibernasse. Alexandrum 367 XXXVI, 3, 17| admoveret, vocatos in contionem milites paucis est adlocutus. 'plerosque 368 XXXVI, 3, 17| plerosque omnium ordinum, milites, inter vos esse video, qui 369 XXXVI, 3, 18| Ab hac contione dimissi milites, priusquam corpora curarent, 370 XXXVI, 4, 23| et ab oppugnatione simul milites omnes deductos usque ad 371 XXXVI, 4, 24| Sempronium tenere intentos milites signumque expectare iussit, 372 XXXVI, 4, 24| revocatos inde a medio ferme die milites cum in duas divisisset partes, 373 XXXVI, 4, 25| absisteret: aequius esse Romanos milites, qui acie dimicassent cum 374 XXXVI, 5, 33| sibi conscivit. Antiochi milites - sic enim pacti erant - 375 XXXVI, 5, 39| frequentandum deductos esse milites, qui egregiam navare operam 376 XXXVI, 5, 40| fraudaret, cum disservisset, milites exauctoratos dimisit.~ ~ 377 XXXVII, 1, 4a| pro contione edixit, ut milites, quos ipse in supplementum 378 XXXVII, 3, 13| ancoris stetit, pars in terram milites exposuit. in eos [iam] ingentem 379 XXXVII, 3, 16| periculum esset. ita non milites solum sed etiam navalis 380 XXXVII, 3, 16| anceps pugna fuit, neque milites solum aliquot, sed L. Apustius 381 XXXVII, 3, 18| passim Pergamenum agrum [milites] misit. quae postquam Samum 382 XXXVII, 4, 27| circa urbem agrum emisit milites.~ ~28. 383 XXXVII, 4, 29| ignaris omnibus egressi milites nautaeque sunt ad commeatus 384 XXXVII, 4, 29| urbem mittit ad cogendos milites nautasque in naves. haud 385 XXXVII, 5, 32| casum cum impetum Romani milites per ipsam stragem ruinarum 386 XXXVII, 6, 39| aut sub pellibus habendos milites fore, aut, si concedere 387 XXXVII, 6, 46| comprehenderetur, gladio se transfixit. milites tantum, qui sequerentur 388 XXXVII, 7, 51| dies - neque enim multi milites legendi erant - perfectis 389 XXXVIII, 2, 12| lustrato contionem apud milites habuit, qua collaudata virtute 390 XXXVIII, 2, 12| immodica, adiecit. Laeti milites cum frequenti adsensu consulem 391 XXXVIII, 2, 13| tribuno edixit, ne Romani milites acciperent, priusquam Attali 392 XXXVIII, 2, 17| gerendum erat, pro contione milites in hunc maxime modum adlocutus 393 XXXVIII, 2, 17| consul: 'non me praeterit, milites, omnium quae Asiam colunt 394 XXXVIII, 2, 23| quam aequissima esset, per milites divisit. Laudati quoque 395 XXXVIII, 3, 28| facienda erant, inpigre milites perfecerunt. Duobus igitur 396 XXXVIII, 4, 38| legatos aut obsides portabit. Milites mercede conducendi ex iis 397 XXXVIII, 4, 41| impedimentorum et calonum pars et milites aliquot, cum passim toto 398 XXXIX, 1, 1| quae parsimonia astringeret milites, praedae haud multum praeberet. 399 XXXIX, 1, 15| sacramento initiatos iuvenes milites faciendos censetis, Quirites? 400 XXXIX, 5, 51| primo colloquio Flaminini milites extemplo ad domum Hannibalis 401 XXXIX, 5, 51| postquam est nuntiatum milites regios in vestibulo esse, 402 XL, 1, 14| temperassem vino in unum diem, non milites meos abstinuissem? et ne 403 XL, 2, 16b| aliquot facta, multi Romani milites et vulnerati et interfecti 404 XL, 3, 25| castris pabulatum lignatumque milites irent: culta ea loca suorum 405 XL, 3, 26| irent, protinus subitarios milites scriberent ducerentque secum. 406 XL, 3, 28| decedere et deducere secum milites liceret atque dimittere. 407 XL, 3, 28| aequum censere subitarios milites, tumultus causa conscriptos, 408 XL, 3, 32| tamen incruenta fuit: Romani milites de duabus legionibus paulo 409 XL, 3, 35| ita enim obstinatos esse milites, ut non ultra retineri posse 410 XL, 3, 35| emerita stipendia sint, milites dimittantur, veteribus militibus 411 XL, 3, 36| exploratum habeat, quieturos milites, si diutius in provincia 412 XL, 3, 36| Fulvio permissum, ut, qui milites ante Sp. Postumium Q. Marcium 413 XL, 4, 40| quadringenti septuaginta duo milites Romani, socium ac Latini 414 XL, 4, 40| dimitterent quosque retinerent milites, composuerunt. inde Fulvius 415 XL, 4, 41| Hispaniam ulteriorem deferendae: milites iussi ad signa redire. ignominiae 416 XL, 4, 58| viderentur corpora, nec solum milites sed etiam principes icti 417 XL, 4, 59| divisit tamen in singulos milites trecenos aeris, duplex centurionibus, 418 XLI, 1, 2| territi utriusque stationis milites ingenti tumultu cum in castra 419 XLI, 1, 3| expositum in naves rapiunt; milites in scaphas et mare territi 420 XLI, 1, 3| imperant, ut graviores aetate milites binos in ea iumenta, ex 421 XLI, 1, 3| legionis, non hortabatur modo milites, sed docebat etiam, si victores 422 XLI, 1, 4| receperunt. aegri quoque milites, qui in castris relicti 423 XLI, 1, 4| ducenti triginta septem milites perierunt, plures in matutina 424 XLI, 2, 11| simul nefandam caedem, milites transgressi murum oppidum 425 XLI, 3, 18| adhortantem eum pro contione milites, inmemorem ambiguitatis 426 XLI, 3, 26| pugnae ac paucis adhortatus milites, tribus simul portis eduxit. 427 XLII, 2, 18| iurisdictio erat, scribere milites placuit, qui Brundisium 428 XLII, 3, 30| Romanum consilia inisset, arma milites classem eius rei causa comparasset, 429 XLII, 3, 32| veteres quoque scribebat milites centurionesque; et multi 430 XLII, 3, 34| daret, tamen, cum quattuor milites pro me vobis dare, P. Licini, 431 XLII, 3, 37| regiones, quas obirent, et milites diviserunt. L. Decimius 432 XLII, 4, 44| petierunt, quam ut mille milites darent. id praesidium ad 433 XLII, 4, 47| Achaia redierat, trecenti milites Italici generis dati, ut 434 XLII, 4, 52| naturalis erat. cohortatus est milites ad bellum; iniurias populi 435 XLII, 4, 52| se simul legatos, simul milites ad occupandas Graeciae urbes 436 XLII, 5, 60| amnem haberet, dum perculsi milites animos colligerent. consul 437 XLII, 5, 65| praeerat, qui perculsos milites repentino hostium adventu 438 XLII, 5, 65| defensurus. ibi cum in orbem milites coegisset, ut densatis scutis 439 XLIII, 1, 7| operam Cretenses, ut, quos milites intra praesidia regis Persei 440 XLIII, 1, 9| explorata pace eius anni milites duarum legionum Romanarum 441 XLIII, 1, 10| amicosque tantum, sed etiam milites praeda expleturum. Spes 442 XLIII, 1, 11| dilectu conscriptos ibi milites amissos referebant. Consules 443 XLIII, 2, 12| socios trecentos; veteres milites dimitti, ita ut in singulas 444 XLIII, 2, 14| missio sibi visa esset, eos milites fieri iussuros. Hoc edicto 445 XLIII, 2, 15| censu accipiendo populi milites ex Macedonico exercitu, 446 XLIII, 2, 19| dispositi per praesidia milites Romani. Magno usui Carvilius 447 XLIV, 1, 1| diebus consul contionem apud milites habuit. orsus a parricidio 448 XLIV, 1, 9| in urbem duorum signorum milites transcenderunt. id tantum 449 XLIV, 3, 30| vastaret, aliquot palati milites agrestium concursu interfecti 450 XLIV, 3, 33| famae et auctoritatis apud milites adicit. iussis deinde militibus 451 XLIV, 3, 34| curae esse. in quo exercitu milites consultent, imperator rumoribus 452 XLIV, 3, 36| constituerent. quod ubi fieri milites sensere, alii gaudere palam, 453 XLIV, 3, 37| singulorum paulatim signorum milites subtrahens. ita pedites 454 XLIV, 3, 40| ferme genu tenus altam tres milites sequerentur, Threces duo 455 XLV, 1, 2| ut consul, quos praeter milites sociosque navales coniuratos 456 XLV, 1, 2| ferret opem --, hos omnes milites dimitti placuit. supplicatio 457 XLV, 3, 28| circumsesso senatu per milites Romanos, missos <ab> A. 458 XLV, 3, 31| unus est damnatus, quod milites Romanos praebuisset ad ministerium 459 XLV, 3, 35| carpsit. antiqua disciplina milites habuerat; de praeda parcius, 460 XLV, 3, 35| ipse et per suae legionis milites sollicitando stimulaverat, 461 XLV, 4, 36| in meliore fortuna quam milites Romanos esse. si frequentes 462 XLV, 4, 36| vocibus incitati postero die milites tanta frequentia Capitolium 463 XLV, 4, 36| peccari; quid, si domini milites imperatoribus imponantur? 464 XLV, 4, 37| tam seditiosos et leves milites, tam nobilem, tam temerarium, 465 XLV, 4, 37| contionem; nec Quirites vos, sed milites videor appellaturus, si 466 XLV, 4, 38| oratio. quid autem dicitis, milites? aliquis est Romae, praeter 467 XLV, 4, 38| inire prohibet. erratis, milites, si triumphum imperatoris 468 XLV, 4, 38| non deportati ex provincia milites ad triumphum sunt, fremunt; 469 XLV, 4, 38| si quis vos interroget, milites, ad quam rem in Italiam 470 XLV, 4, 39| suffragium tribus; ego ad vos, milites, * * ~ ~40.