Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  11|       solitudinem hostiliter in fines Romanos incursionem facit. Raptim
  2       I,    3,  12|        decucurrerat et effusos egerat Romanos toto quantum foro spatium
  3       I,    3,  15|          essent, stimulabat. In fines Romanos excucurrerunt populabundi
  4       I,    5,  24|              plures tamen invenio qui Romanos Horatios vocent; hos ut
  5       I,    5,  24|         dimicarent foedus ictum inter Romanos et Albanos est his legibus
  6       I,    5,  28|      ultimumque illud supplicium apud Romanos exempli parum memoris legum
  7       I,    5,  30|        mercatu frequenti negotiatores Romanos comprehensos querebatur,
  8       I,    7,  35|            Anco rege, Romana se iura, Romanos ritus didicisse; obsequio
  9       I,    9,  59|            auctorque quod viros, quod Romanos deceret, arma capiendi adversus
 10       I,    9,  59|     cloacasque exhauriendas demersae; Romanos homines, victores omnium
 11      II,    2,   6|          regnum belloque persequendos Romanos secuti Tarquinium. Postquam
 12      II,    3,  16|             inde virium transtulit ad Romanos. Namque Attius Clausus,
 13      II,    3,  19|               Praeneste ab Latinis ad Romanos descivit, nec ultra bellum
 14      II,    3,  26|                   Confestim et Sabini Romanos territavere; tumultus enim
 15      II,    3,  26|           visi tanto tumultu concivit Romanos ut nec consuli ordine patres
 16      II,    4,  39|         profectus primum colonos inde Romanos expulit liberamque eam urbem
 17      II,    5,  47|               Tuscis crescit audacia; Romanos terror per tota castra trepidos
 18      II,    5,  53|           Sabinis eunt subsidio, pars Romanos toto impetu intentos in
 19      II,    5,  63|            cepit. Dum Aequi Volscique Romanos exercitus tenent, Sabini
 20      II,    5,  64|            haud dubitans si senserint Romanos nocte abituros. Itaque tertia
 21      II,    5,  64|                quos et plures esse et Romanos putabant, fremitus hinnitusque
 22     III,    1,   2|      exercitusque in Algidum adversus Romanos missus. Quae ubi Romam sunt
 23     III,    1,   3|            cum tumultu invasere fines Romanos, ut ad urbem quoque terrorem
 24     III,    1,   4|             civitates hae perpetuo in Romanos odio certavere - bellum
 25     III,    1,   5|            Valerius concipere summas: Romanos cecidisse in Hernico agro
 26     III,    1,   6|         pergit inde infestus in agros Romanos, etiam sine belli iniuria
 27     III,    3,  23|          castra Antium perlata movent Romanos haud secus quam si Capitolium
 28     III,    4,  30|        praedatum descendisse in agros Romanos, inde ad urbem venire. Is
 29     III,    8,  61|                Consul ex altera parte Romanos meminisse iubebat illo die
 30     III,    9,  69|        coniuncta. Tertio die, cum ira Romanos, illos, cum totiens rebellassent,
 31      IV,    2,   9|         bellique est visum; optumates Romanos ad auxilium urbis obsessae,
 32      IV,    3,  17|             Antium L. Roscium legatos Romanos, causam novi consilii quaerentes,
 33      IV,    5, 31b|          legatis, iactando tres duces Romanos ab se uno proelio fusos,
 34      IV,    5,  32|            quam oppugnatas. Eosdem et Romanos et hostes esse qui per tot
 35      IV,    5,  33|             formaque insolitae pugnae Romanos parumper exterruit. Tum
 36      IV,    5,  33|             castra in urbem. Eadem et Romanos sequentes impetus rapit,
 37      IV,    6,  56|          populabundos in agris vagari Romanos priore anno et opprimi verruginis
 38      IV,    6,  56|           fines mitti; nec ipsos modo Romanos sua divisa habere, sed Ferentinum
 39       V,    3,  15|      stationibus ac custodiis milites Romanos Etruscosque vaticinantis
 40       V,    3,  16|              bello occupatos videbant Romanos, nec intra muros quietiora
 41       V,    3,  16|         passuros inultam eam iniuriam Romanos ne novo bello se onerarent,
 42       V,    3,  21|         exauditam in cuniculo movisse Romanos milites ut adaperto cuniculo
 43       V,    5,  31|          superbia inflati ultro agros Romanos incursavere; bellum inde
 44       V,    6, 35b|              fusas, quamquam adversus Romanos nullum eis ius societatis
 45       V,    6,  47|             nuntios commeare, et apud Romanos ab nocturni periculi memoria.~ ~
 46       V,    6, 49a|           prohibuere redemptos vivere Romanos. nam forte quadam priusquam
 47       V,    6, 49a|         iraque magis quam consilio in Romanos incurrunt. Iam verterat
 48       V,    7,  52|          intermitti, publica sacra et Romanos deos etiam in pace deseri
 49       V,    7,  53|     commigrent Romam, velitisne illos Romanos, vos Veientes esse? An malitis
 50      VI,    1,   4|             ea bella transfugerant ad Romanos, agerque his novis civibus
 51      VI,    4,  22|                postquam appropinquare Romanos senserunt, extemplo in aciem
 52      VI,    5,  33|            rabies Latinorum, quia nec Romanos bello laedere nec Volscos
 53      VI,    5,  33|          superiore loco sustinent nec Romanos subeuntes moenia molientesque
 54     VII,    2,  12|       populabundi Tarquinienses fines Romanos, maxime qua ex parte Etruriam
 55     VII,    2,  14|             non descensuros in aequum Romanos; deinde, ubi degressos repente
 56     VII,    2,  15|              trecentos septem milites Romanos captos Tarquinienses immolarunt;
 57     VII,    3,  20|          factis, qui per populationem Romanos lacessierant, esset, verus
 58     VII,    3,  20|         accepta rite procurassent, ut Romanos florentes ea sui misericordia
 59     VII,    4,  23|       altitudine tum vallo etiam tegi Romanos, perculsos pavore rata,
 60     VII,    5,  35|            sit, si plus quam viros ac Romanos decet ferrum timeamus. Ergo
 61    VIII,    1,   2|            Sidicinis deditio prius ad Romanos coepta fieri est. dein,
 62    VIII,    1,   3|               fuissent, haud dubie ad Romanos pervenisset. eadem aetas
 63    VIII,    1,   7|             tum factis clarus. is ubi Romanos equites insignemque inter
 64    VIII,    2,  10|               facile convenerit inter Romanos Latinosque, qui eius pugnae
 65    VIII,    2,  11|       victoriaeque nomen tantum penes Romanos esse, ceteram pro victis
 66    VIII,    3,  14|             Veliternos, veteres cives Romanos, quod totiens rebellassent,
 67    VIII,    4,  19|           Fundis pacem esse et animos Romanos et gratam memoriam acceptae
 68    VIII,    4,  22|            Samnitium infidae adversus Romanos societati freta, sive pestilentiae
 69    VIII,    4,  22|               multa hostilia adversus Romanos agrum Campanum Falernumque
 70    VIII,    5,  25|         levissimum malorum deditio ad Romanos visa: Charilaus et Nymphius
 71    VIII,    5,  27|               sustinuissent, postquam Romanos urbe potitos accepere, velut
 72    VIII,    5,  27|  Palaepolitanos, ira atque invidia in Romanos furere, eo etiam quod Lucanos
 73    VIII,    5,  27|     circumstantes concilium bellum in Romanos poscunt, alii ad concitandam
 74    VIII,    5,  31|            posset, apud Samnites quam Romanos victoriam esse; imperium
 75      IX,    1,   2|            Calatiam, ubi iam consules Romanos castraque esse audiebat,
 76      IX,    1,   2|         industria volgatus venerat ad Romanos, sed fidem auxere captivi
 77      IX,    1,   3|         saltus clausos esse exercitus Romanos, consultus ab nuntio filii
 78      IX,    2, 12a|        mutaverant, ut clariorem inter Romanos deditio Postumium quam Pontium
 79      IX,    3,  13|            unum agmine est perventum. Romanos ira eadem, quae per mediam
 80      IX,    3,  14|          instructos repente ad pugnam Romanos conspexissent, vociferari
 81      IX,    3,  15|           Herenni filium, quo auctore Romanos sub iugum misissent, consulere
 82      IX,    4,  17|             fortunae? recenseam duces Romanos, nec omnes omnium aetatium
 83      IX,    4,  18|             cum fortuna confers? quot Romanos duces nominem quibus nunquam
 84      IX,    5,  21|               iusto mox proelio inito Romanos urgent et quamquam anceps
 85      IX,    5,  22|      posuerunt lacessentesque proelio Romanos avertere ab obsidione conabantur.
 86      IX,    5,  24|             profectus, cum ad vigiles Romanos penetrasset, duci se extemplo
 87      IX,    5,  24|       congesta. Ubi cum constituisset Romanos semitamque angustam et arduam
 88      IX,    5,  25|        pugnatum audierint, pro victis Romanos habuisse, iuventute, armis
 89      IX,    6,  27|      dissimilem ibi fortunam invenit, Romanos loco pulsos, victorem hostem
 90      IX,    6,  31|       insederat et, postquam intrasse Romanos vidit saltum, repente exortus
 91      IX,    7,  32|         castrorum praesidium, et apud Romanos tantum volnerum fuit ut
 92      IX,    7,  36|              Habeo auctores volgo tum Romanos pueros, sicut nunc Graecis,
 93      IX,    8,  38|            adversae tamen rei fama in Romanos vertit ob amissos quosdam
 94      IX,    8,  42|               pro Samnitibus adversus Romanos bellassent, per Latinos
 95      IX,    8,  45|              ut terrore incusso belli Romanos se fieri paterentur; quod
 96       X,    2,  11|         necessaria iam facta adversus Romanos fides sit, tamen obsides
 97       X,    2,  14|             instructi, quam ingressos Romanos superiore ex loco adoriri
 98       X,    2,  16|       maioribusque eorum fuerit, quin Romanos omni agro cis Tiberim pulsos
 99       X,    3,  27|             cerva ad Gallos, lupus ad Romanos cursum deflexit. Lupo data
100       X,    3,  29|              esse, vociferari vicisse Romanos defunctos consulis fato;
101       X,    4,  35|        timuerint, ad impediendum iter Romanos; nullam inde ne fugae quidem
102       X,    5,  41|              longe disparibus animis. Romanos ira, spes, ardor certaminis
103       X,    5,  41|               Samnites modo sed etiam Romanos; et consul adfirmavit errorem
104       X,    5,  47|               bello bene gestas ludos Romanos spectarunt palmaeque tum
105     XXI,    2,  17|             equites socios, sescentos Romanos Gallia provincia eodem versa
106     XXI,    2,  22|               tum quoque rem gesturos Romanos credi poterat, quinquaginta
107     XXI,    5,  39|                Nam Hannibalis et apud Romanos iam ante Sagunti excidium
108     XXI,    5,  42|                             Haec apud Romanos consul. Hannibal rebus prius
109     XXI,    5,  46|                                  Apud Romanos haudquaquam tanta alacritas
110     XXI,    5,  46|              equites in fronte locat, Romanos sociorumque quod roboris
111     XXI,    5,  46|        ostenderunt. Is pavor perculit Romanos, auxitque pavorem consulis
112     XXI,    6,  48|              iam transgressos Trebiam Romanos metantesque castra conspexissent,
113     XXI,    6,  52|              nimiam cultorum fidem in Romanos laboranti orant. Cornelio
114     XXI,    6,  52|              cum caedes esset, penes] Romanos fama victoriae fuit.~ ~53.
115     XXI,    6,  53|               qua geniti forent pelli Romanos. "Quantum ingemiscant" inquit "
116     XXI,    6,  53|       militabant, paratos pugnae esse Romanos rettulissent, locum insidiis
117    XXII,    3,  22|               forent, ni hiemps, quae Romanos quoque et Carthaginienses
118    XXII,    4,  23|          militiae magistrum delegisse Romanos cernentem, qui bellum ratione,
119    XXII,    4,  24|            repente versum terrorem in Romanos; Numeri Decimi Samnitis
120    XXII,    4,  30|            biennio ante adeo et duces Romanos et milites spreverant, ut
121    XXII,    5,  32|         oblaturos. Gratum sibi patres Romanos populumque facturum si omnes
122    XXII,    5,  33|              usquam terrarum rei cura Romanos, ne longinquae quidem effugiebat.
123    XXII,    5,  34|            prius vincere prohibuisset Romanos quam vinci. Consules deinde
124    XXII,    5,  35|            sors, Pomponio inter cives Romanos et peregrinos evenit; additi
125    XXII,    6,  43|       postquam motos magis inconsulte Romanos quam ad ultimum temere evectos
126    XXII,    6,  43|               priori metus contineret Romanos. Sed per eundem Lucanum
127    XXII,    6,  45|          dirigerentque aciem tenuerit Romanos quod summa imperii eo die
128    XXII,    6,  45|             id erat flumini propius - Romanos equites locant, deinde pedites:
129    XXII,    8,  58|               sine pretio dimisisset, Romanos quoque vocatos, quod nunquam
130    XXII,    8,  60|         diceret, nec viros quidem nec Romanos vos duceret, si nemo tantae
131    XXII,    8,  61|              pacis usquam mentio apud Romanos fieret neque ante consulis
132   XXIII,    1,   4|             militarent aliquando apud Romanos in praesidia Sicularum urbium
133   XXIII,    1,   6|             eo die manere extra fines Romanos iuberet. Quia nimis compar
134   XXIII,    1,   7|            praefectos socium civesque Romanos alios, partim aliquo militiae
135   XXIII,    1,  10|            Romam eo tempore quo inter Romanos Campanosque bellum sit transfugae
136   XXIII,    2,  12|               belli suscepti adversus Romanos? Iube dedi Hannibalem; veta
137   XXIII,    2,  12|               adhuc suscepti adversus Romanos belli, si reticeam, aut
138   XXIII,    2,  14|             segniter otioseque gesta; Romanos praeter insitam industriam
139   XXIII,    2,  15|              omnibus Italicis praeter Romanos videri vellet, praemia atque
140   XXIII,    2,  16|              porta robora legionum et Romanos equites, duabus circa portis
141   XXIII,    4,  27|      Hispaniam omnium ferme animos ad Romanos avertit. Itaque Hasdrubal
142   XXIII,    4,  27|              se, eos imperatores esse Romanos quibus vix aequis viribus
143   XXIII,    4,  28|               Hasdrubalis iter ubi ad Romanos sunt perlata, omnibus omissis
144   XXIII,    4, 30a|         regionis eius et in fide erga Romanos et potestatis suae ad ultimum
145   XXIII,    5, 30b|        magister equitum fuerat, ludos Romanos fecerunt, qui per triduum
146   XXIII,    5,  32|            eius provinciae populos ad Romanos defecisse. Erant qui Magonem
147   XXIII,    5,  34|             struere, a Philippo se ad Romanos missum ad M. Valerium, ad
148   XXIII,    6,  46|           oppugnare cupientes milites Romanos Marcellus Nolam reduxit
149   XXIII,    6,  46|               eques adeo ut, cum apud Romanos militaret, unus eum Romanus
150   XXIII,    6,  49|               filio ob defectionem ad Romanos oppugnabatur. Inter haec
151   XXIII,    6,  49|             prope Hispaniae populi ad Romanos defecerunt, multoque maiores
152    XXIV,    1,   3|            hiemps quidem quieta inter Romanos atque Hannibalem erat. Luceriae
153    XXIV,    1,   6|           faciendum. convenit ut, cum Romanos Sicilia expulissent - id
154    XXIV,    4,  28|           enim uno animo omnes vel ad Romanos vel ad Carthaginienses inclinent,
155    XXIV,    4,  29|           alienis foederibus. haec ad Romanos Syracusani detulerunt, abnuentes
156    XXIV,    4,  29|          integro secum foedere bellum Romanos cum iis gesturos neque sese
157    XXIV,    4,  33|             nefandam sociorum inultam Romanos passuros. itaque si eis
158    XXIV,    5, 35b|             spes ad pellendos Sicilia Romanos ut postremo etiam qui obsidebantur
159    XXIV,    5,  37|               praesidio decedere apud Romanos capital esse et nece liberorum
160    XXIV,    6,  41|              inde Hannibali esset, ad Romanos defecit. Carthaginienses
161    XXIV,    6,  42|           Hispania essent, verecundia Romanos tandem cepit Saguntum oppidum,
162    XXIV,    6,  47|               adversus veteres socios Romanos bellum gererent et vectigalem
163    XXIV,    6,  47|           novi perfugae, restituti ad Romanos. Hispanis duplicia cibaria
164     XXV,    2,  7b|             civitatibus eorum fallere Romanos expediebat. hos crebris
165     XXV,    2,   9|          occupari iubet, tumultu orto Romanos passim caedi, oppidanis
166     XXV,    2,  10|            pro certo scire. Tarentini Romanos ad diripiendam urbem credere
167     XXV,    2,  10|     dubitationem exemerunt, et Graeci Romanos passim caede stratos cernentes,
168     XXV,    2,  10|     praeterquam qui cedentes in arcem Romanos ad omnem adeundam simul
169     XXV,    2,  11|           praesidio tueri se adversus Romanos possent. reliquit tamen
170     XXV,    3, 15a|             iuncti erant, quam ira in Romanos propter obsides nuper interfectos.
171     XXV,    3, 15a|               portis accepissent, ubi Romanos fusos ad urbem ferri viderunt,
172     XXV,    3, 15a|         portas claudant. ita exclusos Romanos praebuere hosti ad caedem;
173     XXV,    4,  16|        delicto haud implacabiles fore Romanos; nullam unquam gentem magis
174     XXV,    4,  18|        multisque proeliis lacessebant Romanos; sed intentiores ad cavendum
175     XXV,    5,  23|        Syracusanos - erant autem apud Romanos aliqui nobilissimi viri,
176     XXV,    6, 27b|        salutarem opem ferri posse sed Romanos quoque in capta quodam modo
177     XXV,    6,  29|       impetrabilia et tuta erant apud Romanos: inter ipsos plus belli
178     XXV,    6,  33|              facinus - non enim ut in Romanos verterent arma agebatur --,
179     XXV,    6,  34|         pugnantes; ancepsque proelium Romanos circumsteterat incertos
180     XXV,    6,  35|            victoriam exspectantes. ad Romanos nondum quidem fama tantae
181     XXV,    6,  40|          factum est, quae postremo in Romanos deos, templum id ipsum primum
182    XXVI,    1,   1|               maxime intentos habebat Romanos, non ab ira tantum, quae
183    XXVI,    2,   7|        omissuros aut ambo imperatores Romanos aut alterum ex iis; et si
184    XXVI,    2,   7|           Capua duces atque exercitus Romanos; ne desponderent animos;
185    XXVI,    2,  12|            eius caperetur. at hercule Romanos ne oppugnatione quidem urbis
186    XXVI,    2,  13|              mittendis ad imperatores Romanos agerent, Vibius Virrius,
187    XXVI,    2,  13|               quid facturi fuerint si Romanos in potestate habuissent
188    XXVI,    2,  13|           opem suis ferendam avertas: Romanos Roma circumsessa coniuges,
189    XXVI,    2,  14|              in castra ad imperatores Romanos iussit. quo cum venissent,
190    XXVI,    3,  18|       acceptam defecerant redibant ad Romanos, nec ulli novi deficiebant;
191    XXVI,    6,  33|            aliquam partem orare cives Romanos, adfinitatibus plerosque
192    XXVI,    6,  34|            amnem Romam versus, qui ad Romanos transissent priusquam Capuam
193    XXVI,    6,  37|         debellatum ibi ac pulsos inde Romanos esse, eo plus ab L. Marcio
194    XXVI,    7,  40|            inde custodibus aut caesis Romanos ad id ipsum missos in urbem
195    XXVI,    7,  40|         pervasisset, omnia repente ad Romanos inclinaverunt. prodita brevi
196    XXVI,    8,  46|              ictus subiectos habebant Romanos, ut latera infestiora subeuntibus
197   XXVII,    1,   1|               et defecturam fuisse ad Romanos comperit nec mansuram in
198   XXVII,    1,   4|              P. Cornelios imperatores Romanos: nunc ab ipso velut fonte
199   XXVII,    2,   6|               P. Licinius Varus ludos Romanos diem unum instaurarunt:
200   XXVII,    3,   9|               Tarentinos esse eos sed Romanos, inde oriundos, inde in
201   XXVII,    4,  17|           coniunx liberique eius apud Romanos; sed praeter eam causam
202   XXVII,    4,  17|    continentia iuga tutus receptus ad Romanos esset. Hasdrubal cum hostium
203   XXVII,    6,  30|              navali proelio lacessere Romanos iam diu in regione ea potentes
204   XXVII,    6,  31|          nihil tale metuerent adortus Romanos compulit in naves. classis
205   XXVII,    7,  36|       memoriae proditum est, et ludos Romanos semel instauratos ab aedilibus
206   XXVII,    7,  41|              oppida quae per metum ad Romanos defecissent. eodem a Venusia
207  XXVIII,    2,   6|          porta maritimae arcis Plator Romanos accepit momentoque arx occupata
208  XXVIII,    5,  22|      necessitates belli praecipuum in Romanos gerebant odium. nec urbem
209  XXVIII,    5,  22|           impulerant et vagos milites Romanos lixasque et mercatores exciperent.
210  XXVIII,    6,  34|            propitios an iratos habere Romanos mallent. ita dimissus Mandonius
211  XXVIII,    8,  46|              incesserat pari clade in Romanos Poenosque, nisi quod Punicum
212    XXIX,    1,   1|                si consentirent, pelli Romanos posse, ut ab omni externo
213    XXIX,    1,   2|               dein cum in pabulatores Romanos impetus repente ab equitibus
214    XXIX,    2,   5|        potestate esse. duos exercitus Romanos, unum in Gallia, alterum
215    XXIX,    2,   6|           atque avaritia Poenorum, ad Romanos inclinasset.~ ~7.
216    XXIX,    2,   8|               egregiam fidem adversus Romanos concessit. publice nec dare
217    XXIX,    3,  12|              facta nuntius regi venit Romanos Dyrrachium venisse Parthinosque
218    XXIX,    5,  23|                         Dum haec apud Romanos geruntur, Carthaginienses
219     XXX,    2,  15| magnificentius quicquam triumpho apud Romanos neque triumphantibus ampliorem
220     XXX,    5,  28|             imperatores, qui consules Romanos sua manu occidissent, muralibus
221     XXX,    6,  32|          Italia res gestas, tot duces Romanos, tot exercitus occidione
222     XXX,    6,  33|               proprio atque insito in Romanos odio accenduntur: Liguribus
223     XXX,    6,  35|               plurimum spei ponerent, Romanos prohiberent; deinde auxiliares
224     XXX,    7,  41|            unam legionem conscriberet Romanos milites et in quindecim
225    XXXI,    1,   1|         vacuos deinde pace Punica iam Romanos et infensos Philippo cum
226    XXXI,    1,   2|              cum finitimi etiam socii Romanos desererent, in fide mansisset,
227    XXXI,    2,   9|          socios defendere libeat, vel Romanos quiescere, si malint, passurum
228    XXXI,    2,  11|       adulescentiae bello lacessentem Romanos posuisse; itaque pacem illi
229    XXXI,    2,  11|            Romanum consuesse. legatos Romanos in Africa fore, quibus mandaturum
230    XXXI,    2,  15|         Rhodios, tum quidem dum etiam Romanos haberent: nequiquam postea,
231    XXXI,    3,  24|            haudquaquam dubius opprimi Romanos posse. a qua destitutus
232    XXXI,    4,  30|              id se queri, quod is qui Romanos alienigenas et barbaros
233    XXXI,    4,  31|             venissem, ultro accusando Romanos, defensionem ut accusatione
234    XXXI,    4,  32|           inclinatis omnium animis ad Romanos Damocritus praetor Aetolorum
235    XXXI,    5,  39|           comperto Eordaeam petituros Romanos, ad occupandas angustias,
236    XXXI,    5,  39|         scutorum parumper succedentes Romanos tenuit; deinde iis quoque
237    XXXI,    6,  50|           populo diviserunt. et ludos Romanos magno apparatu fecerunt;
238   XXXII,    2,   8|          classe copiisque aliis duces Romanos iuvisset, id gratum senatui
239   XXXII,    2,   8|            qui ope sua velint adiutos Romanos esse; legatos ad Antiochum
240   XXXII,    2,  12|           tuta, verterat periculum in Romanos temere in loca iniqua nec
241   XXXII,    3,  16|        Macedonum, quos non minus quam Romanos metuebant, et Philocles
242   XXXII,    3,  17|        transcendere ruinas sensissent Romanos, per impeditum ac difficilem
243   XXXII,    3,  19|            pollicentes, si ab rege ad Romanos defecissent, Corinthum contributuros
244   XXXII,    3,  21|               arma caperemus adversus Romanos modo egerit? Qui, si ex
245   XXXII,    3,  21|               An tibi potius credamus Romanos non maioribus copiis nec
246   XXXII,    3,  23|           atrox proelium inter eos ac Romanos ortum est. Ac primo multitudine
247   XXXII,    4,  25|               pactam inter Achaeos ac Romanos societatem duae nobilissimae
248   XXXII,    4,  30|             aut domos redirent aut ad Romanos transirent. Et id quidem
249   XXXII,    4,  30|           occasio fuisset, adiuvarent Romanos. Haec ita convenisse Insubres
250   XXXII,    5,  32|               propiores erant, altera Romanos accersebat. Aetoli priores
251   XXXII,    5,  34|           inde coepit Aetolos tamquam Romanos decedi Graecia iubere, qui
252  XXXIII,    1,   3|              et terrestribus adversus Romanos ceciderat magnus numerus.
253  XXXIII,    1,   4|         phalange ad Atragem vi pulsos Romanos opponebat: et illic tamen,
254  XXXIII,    1,   6|           dein caligo nocti simillima Romanos metu insidiarum tenuit.~ ~
255  XXXIII,    1,   8|              clamarent fugere pavidos Romanos, invitum et cunctabundum
256  XXXIII,    1,   8|            loco fuisse pulsosque inde Romanos et pugnari prope castra
257  XXXIII,    2,  12|            bellaretur disservisse, et Romanos praeter vetustissimum morem
258  XXXIII,    2,  13|             quae ferri agique possent Romanos, ager urbesque captae Aetolos
259  XXXIII,    2,  16|       cederent tempori et Corcyram ad Romanos abirent, statuerunt offerre
260  XXXIII,    4,  32|             sermonibus etiam ferebant Romanos facturos: vix cuiquam persuadebatur
261  XXXIII,    4,  35|           transire quidem in Graeciam Romanos potuisse. adversus ea respondere,
262  XXXIII,    4,  39|             id vero ferendum non esse Romanos per tot annos terra marique
263  XXXIII,    4,  39|          Italiam traiciat, negaturum; Romanos autem non expectaturos ut
264  XXXIII,    4,  40|             Antiochus mirari se dixit Romanos tam diligenter inquirere
265  XXXIII,    4,  40|               se petisse aut adversus Romanos in Europam traiecisse, sed
266  XXXIII,    5,  47|             extortis infensi et irati Romanos in Hannibalem et ipsos causam
267   XXXIV,    2,  14|            pertimuisse et cedere rati Romanos porta erumpunt et quantum
268   XXXIV,    2,  19|                primam, si transire ad Romanos velint et duplex stipendium
269   XXXIV,    3, 22b|             re pertinente ad vos est: Romanos nihil contingit, nisi quatenus
270   XXXIV,    3,  23|         Pharsalo, insimulavit fraudis Romanos quod vano titulo libertatis
271   XXXIV,    3,  25|          funibus per murum demissi ad Romanos perfugerunt.~ ~26.
272   XXXIV,    3,  28|         pervenit. ubi castra metantes Romanos Quinctiumque ipsum cum equitibus
273   XXXIV,    3,  31|        mirarer. nunc cum vos intueor, Romanos esse video, qui rerum divinarum
274   XXXIV,    3,  32|         fecisti et plures prope cives Romanos quam Philippus cepisti atque
275   XXXIV,    3,  35|              in civitates suas aut ad Romanos transissent, iis res suae
276   XXXIV,    4,  39|                                       Romanos primo sustinebant in angustiis
277   XXXIV,    4,  39|           opem ferre solent, ruere in Romanos tecta nec tegularum modo
278   XXXIV,    4,  41|     intervallo libertatisque auctores Romanos, quibus causa bellandi cum
279   XXXIV,    4,  42|          iudicavit non esse eos cives Romanos.~ ~43.
280   XXXIV,    5,  46|            ipsi penetrarent aut exire Romanos prohiberent. nec ante in
281   XXXIV,    5,  49|               mutatos pro Macedonibus Romanos dominos. sed illis nec quid
282   XXXIV,    5,  50|          facto petiit ab iis ut cives Romanos, si qui apud eos in servitute
283   XXXIV,    5,  54|        fecerunt. horum aedilium ludos Romanos primum senatus a populo
284   XXXIV,    6,  58|       recuperata, deduci Antiochum et Romanos abstinere Asia, quae nunquam
285    XXXV,    1,   1|            fuit, et turbaverant primo Romanos; deinde aequata paulisper
286    XXXV,    2,  12|           dignam causam existimaturos Romanos cur legiones rursus in Graeciam
287    XXXV,    2,  12|            qui sine Antiocho adversus Romanos Aetolosque tam diu sustinuerit
288    XXXV,    2,  12|              tandem viribus resistere Romanos posse? adiciebat de duce
289    XXXV,    2,  12|              Hannibale, nato adversus Romanos hoste, qui plures et duces
290    XXXV,    2,  13|           consilio valebat, incitabat Romanos ad bellum.~ ~14.
291    XXXV,    2,  17|             quisque asperius adversus Romanos locutus esset, eo spes gratiae
292    XXXV,    2,  18|         Africam esse ad distringendos Romanos.~ ~19.
293    XXXV,    3,  20|               Latini nominis et mille Romanos darent pedites. hi duo praetores
294    XXXV,    4,  31|      Demetriadem quoque ei reddituros Romanos esse. id ne fieret, Eurylochus
295    XXXV,    4,  32|            advehi auri ut ipsos emere Romanos posset. apparebat quid ea
296    XXXV,    4,  32|          eventu tristia esse. legatos Romanos, et in iis T. Quinctium,
297    XXXV,    4,  33|       admittendos quidem in concilium Romanos censebant; principum maxime
298    XXXV,    4,  33|            Aetolos culpam belli esse, Romanos iusta ac prope necessaria
299    XXXV,    4,  33|      disceptandumque inter Aetolos et Romanos. huic tam superbo decreto
300    XXXV,    4,  34|        universae gentis post dimissos Romanos non habuerunt, per apocletos
301    XXXV,    4,  35|          Philippo rem esse credituros Romanos; numerum iniri peditum equitumque
302    XXXV,    5,  42|               universo bello vincendi Romanos fortuna detur, quam spem
303    XXXV,    5,  45|           momenti ullius futurum apud Romanos. haec vicit sententia, imperatoremque
304    XXXV,    5,  48|              quo fides eorum adversus Romanos, priores socios atque amicos,
305    XXXV,    5,  49|      Philippum, sua virtute protectos Romanos et, quae modo audiebatis,
306   XXXVI,    1,   5|         caverent, ne quid offenderent Romanos. petebant enim, ne se temere
307   XXXVI,    1,   5|             sibi omnia apud exercitus Romanos essent, conciliata satis
308   XXXVI,    1,   6|              in speciem irae adversus Romanos eas, quas ante dixi, habentem,
309   XXXVI,    1,   6|           praetextu pro rege adversus Romanos factum est.~ Hac quoque
310   XXXVI,    1,   7|             nuper sustinere potuerint Romanos. hoc ego adiuncto - absit
311   XXXVI,    1,   7|       vicerunt, cum Philippo adversus Romanos pugnabunt; Amynander atque
312   XXXVI,    2,   9|        dubitarunt, quin pro fide erga Romanos, quidquid fors belli tulisset,
313   XXXVI,    3,  16|                ut dissipatos in fugam Romanos persequerentur. utraque
314   XXXVI,    3,  18|              primo facile sustinebant Romanos, temptantis ab omni parte
315   XXXVI,    3,  20|     recentibus beneficiis animum erga Romanos. inter ipsum pugnae tempus
316   XXXVI,    4,  25|              absisteret: aequius esse Romanos milites, qui acie dimicassent
317   XXXVI,    4,  26|       incolumitatem regni, ne sineret Romanos vacuos omni cura, cum Aetolorum
318   XXXVI,    4,  29|      recidentia accusavit, qui primum Romanos, deinde Antiochum in Graeciam
319   XXXVI,    4,  31|              quo se Antiocho adversus Romanos coniunxit, Philippo ad munera
320   XXXVI,    5,  35|             Elei per se ipsi quam per Romanos maluerunt Achaico contribui
321   XXXVI,    5,  43|            pluribus paulo Phocaeam ad Romanos parantis instruentisque
322  XXXVII,    2,  11|          fuissent, in Hellespontum ad Romanos cursum averterunt. sub idem
323  XXXVII,    3,  15|               quieta aestiva acturos; Romanos aperto in mari fluctibus
324  XXXVII,    3,  17|           causam esse quam fidem erga Romanos; eadem vi regiorum, qua
325  XXXVII,    4,  21|           coegit.~ Antiochus postquam Romanos ad tuendum Adramytteum venisse
326  XXXVII,    4,  24|           praefuerat, Samum redire ad Romanos iusserunt, ut, quantum consilio,
327  XXXVII,    4,  24|      auctoritate valeret, compelleret Romanos ad Patara expugnanda.~ ~
328  XXXVII,    4,  25|              sanctior firmiorque apud Romanos futura esset.~ ~26.
329  XXXVII,    4,  28|            dictique hostilis adversus Romanos, et iuvisse eos commeatu
330  XXXVII,    4,  28|               postquam movisse a Samo Romanos audivit et ad Myonnesum
331  XXXVII,    4,  29|             non posse aequare ordinem Romanos et tantum non iam circuiri
332  XXXVII,    5,  36|      impetrasset. ad ea Scipio: 'quod Romanos omnis, quod me, ad quem
333  XXXVII,    5,  37|     verborumque honore ab se oriundos Romanos praeferentibus et Romanis
334  XXXVII,    6,  48|            unde audissent imperatores Romanos in Asia captos ab Antiocho
335 XXXVIII,    1,  11|              qui ante obses fuit apud Romanos; Cephallania extra pacis
336 XXXVIII,    2,  18|           negaverat Antiocho adversus Romanos auxilia, castra movit. Primo
337 XXXVIII,    2,  21|                Gallos loco adiuvante, Romanos varietate et copia telorum;
338 XXXVIII,    2,  21|        imbellis turba permixta esset. Romanos victores deserti fuga hostium
339 XXXVIII,    3,  28|           iactata sermonibus res apud Romanos perlata ad eos sit, nihil
340 XXXVIII,    3,  32|              Magnae auctoritatis apud Romanos tum gens Achaeorum erat;
341 XXXVIII,    4,  38|            qui ex regno Antiochi apud Romanos sociosque sunt, iis ius
342 XXXVIII,    4,  40|               per Thraeciam redituros Romanos, et quantam pecuniam secum
343 XXXVIII,    4,  40|            inermes ad caedem praebet; Romanos iniquitas locorum barbaris
344 XXXVIII,    4,  41|        terroris tumultusque fuit apud Romanos; quippe etsi iniquo loco,
345   XXXIX,    1,   5|       praefectos equites centuriones, Romanos sociosque, donis militaribus
346   XXXIX,    2,  21|           ultro lacessiverunt proelio Romanos. nihil traditur, quae causa
347   XXXIX,    2,  24|               praesentia regis ira in Romanos est. numquam tamen remisit
348   XXXIX,    2,  24|              integro iram moverent in Romanos. Thessalorum et Perrhaeborum
349   XXXIX,    2,  25|            abesse libertatis auctores Romanos: lateri adhaerere gravem
350   XXXIX,    2,  26|            legati nunc ad imperatores Romanos nunc Romam ad senatum crimina
351   XXXIX,    2,  26|             esse. consulem Acilium et Romanos sibi dedisse eas, cum hostium
352   XXXIX,    3,  34|               caedem fecit. idem apud Romanos legatos querentes tam crudeliter
353   XXXIX,    3,  35|             Achaeos usos: nunc eosdem Romanos aequiores Lacedaemoniis
354   XXXIX,    3,  37|               precaria libertas, apud Romanos etiam imperium est. sentio,
355   XXXIX,    3,  37|           quantumlibet intersit inter Romanos et Achaeos, modo ne in aequo
356   XXXIX,    3,  37|         agendo dignitatem suam tenere Romanos non posse. tum Appius suadere
357   XXXIX,    5,  53|   similitudinem prae se ferre. ad hoc Romanos Demetrium in paterno solio
358   XXXIX,    5,  53|            oboedienter tamen adversus Romanos faciebat, ne quam movendi
359      XL,    1,   5|              crescere et gratiam apud Romanos, sibi spem nullam regni
360      XL,    1,   5|              in dies Philippi odio in Romanos, cui Perseus indulgeret,
361      XL,    1,   5|         praesentia placet omni ope in Romanos accendi regem impellique
362      XL,    1,  10|               pater, et te colui. non Romanos habeo, ad quos confugiam:
363      XL,    1,  10|              et in eo, qui omnia apud Romanos potest? neque hercule istum
364      XL,    1,  12|            pars altera orationis, qua Romanos a me cultos ait atque eorum
365      XL,    1,  15|              est, modestia consequar. Romanos obicis mihi, et ea, quae
366      XL,    2,  17|             dimicarunt, res acta apud Romanos. Carthaginienses, quod maiorum
367      XL,    2,  18|              quae quina milia ducenos Romanos pedites, trecenos haberent
368      XL,    2,  23|         arcana eius elicuit. fugam ad Romanos Demetrius meditabatur; cui
369      XL,    2,  24|          poena eius consilia adversus Romanos nudaret. ab Thessalonice
370      XL,    3,  27|         eosdem, qui antea fuerint, et Romanos et Ligures esse.~ ~28.
371      XL,    3,  32|      provincialia auxilia instruxisse Romanos cernebant, cum maiore fiducia
372      XL,    4,  39|          partibus simul exorti hostes Romanos invaserunt. quod ubi vidit
373      XL,    4,  40|          equos immittitis; quod saepe Romanos equites cum magna laude
374      XL,    4,  42|               in regno eius, et cives Romanos dici Corcyrae retineri.
375      XL,    4,  49|          suspicere.' secutus est inde Romanos, fortique ac fideli opera
376      XL,    4,  50|             vicisse crederes, fecisse Romanos, nisi quod postero die lacessierint
377     XLI,    1,   2|         reddens, tum quoque frustrata Romanos, multo maiorem iis, quam
378     XLI,    1,   3|          eadem est tum rei forma apud Romanos; terra mari trepidatur;
379     XLI,    3,  22|             disceptationem ab rege ad Romanos revocabant, cum exercitu
380     XLI,    3,  23|     praestitit Demetrius. sed quia in Romanos odii regnum posuerat praemium,
381     XLI,    3,  23|    Macedonibus armantibus se adversus Romanos. ego nihil novi censeo decernendum
382     XLI,    3,  24|              se dissentiret, adversus Romanos dicere videretur. ac primum
383     XLI,    3,  24|           appellatum; audimus legatos Romanos venisse ad regem Persea
384     XLI,    3,  24|           esse iudico, non belli; nec Romanos offendi posse, si ut bellum
385     XLI,    3,  24|      auctoritatisque habemus adversus Romanos, qui semper socii atque
386     XLI,    3,  24|            fuisse consultantis, utrum Romanos an Philippum sequeremur?
387     XLI,    3,  24|          Perseus quidem dubitat, quin Romanos secuturi simus; in pace,
388     XLI,    3,  24|             iis, qui offensionem apud Romanos timebant, ne admitterentur.~ ~
389    XLII,    1,   1|         inpensam socii in magistratus Romanos non faciebant. ira consulis,
390    XLII,    1,   8|               tulissent arma adversus Romanos, tum quoque oppugnatos,
391    XLII,    1,  12|              dicere, invidia adversus Romanos favorem illi conciliet.
392    XLII,    1,  14|            eum favorem <maiorem> apud Romanos fecit. ita omnes ei honores
393    XLII,    2,  15|         parantis bellum reliquisse se Romanos, sed ita infestos, ut facile
394    XLII,    2,  17|            fuit; hospitioque et duces Romanos omnes et legatos, exterarum
395    XLII,    3,  29|          eventum expectare; nam neque Romanos posse aequom censere, adversus
396    XLII,    3,  29|         Masinissa et frumento iuvabat Romanos et auxilia cum elephantis
397    XLII,    3,  29|           disposita habebat: si penes Romanos victoria esset, sua quoque
398    XLII,    3,  29|           movendum; non enim passuros Romanos vim Carthaginiensibus adferri;
399    XLII,    3,  30|          cerneres studia. pars ita in Romanos effusi erant, ut auctoritatem
400    XLII,    3,  37|        praesidii causa ipsarum urbium Romanos facere. Lentuli circumeuntes
401    XLII,    3,  37|           animo, qua fide adiuvissent Romanos Philippi primum, deinde
402    XLII,    4, 43b|           Chalcidem fugerant; inde ad Romanos Larisam profecti causam
403    XLII,    4, 43b|               tamen] partis legati ad Romanos venerunt, et exules accusatoresque
404    XLII,    4,  44|       trahentibus civitatem, aliis ad Romanos; et turba Coronaeorum Haliartiorumque
405    XLII,    4,  45|             cum Perseo; desideraturos Romanos eundem navalem apparatum,
406    XLII,    4,  46|               nullus alio sit quam ad Romanos respectus. magis et litterae
407    XLII,    4,  47|              illum nihilo paratiorem, Romanos omnibus instructiores rebus
408    XLII,    4,  50|               adfirmabant. neque enim Romanos pecunia aut agro egere,
409    XLII,    4,  50|         Romano. non esse admirabilius Romanos Graecia pelli, quam Hannibalem
410    XLII,    4,  52|             patre suo gerentis bellum Romanos speciosum Graeciae liberandae
411    XLII,    4,  53|             movere castra ab Nymphaeo Romanos. <contione> dimissa ad audiendas
412    XLII,    5,  56|         castris abstractos deprehendi Romanos posse. quos cum eo tumultu
413    XLII,    5,  60|             portantes redierunt. apud Romanos non maestitia tantum ex
414    XLII,    5,  62|             perculsos adverso proelio Romanos molliores factura sit ad
415    XLII,    5,  64|               ubi cum audisset raptim Romanos circa ex agris demessum
416    XLII,    5,  64|            ratus ad equestre certamen Romanos; qui postquam nihil movebant,
417    XLII,    5,  65|             passim vagantis per agros Romanos metere, cum <mille> equitibus,
418    XLII,    5,  65|               inproviso adgressus est Romanos. iuncta vehicula, pleraque
419    XLII,    5,  65|          eminus tela ingerere. ingens Romanos terror circumstabat; nam
420   XLIII,    1,   7|      sagittariorum [suorum] quam apud Romanos militare, responsum est,
421   XLIII,    2,  12|             Latini sex milia, equites Romanos ducentos quinquaginta, socios
422   XLIII,    2,  19|           hiemisque acta sua adversus Romanos Dardanosque; adicerent recentia
423    XLIV,    1,  12|          absistere oppugnatione simul Romanos regemque coegit. circumvecti
424    XLIV,    1,  13|             si a Meliboea summovisset Romanos, Demetriadem prius occulto
425    XLIV,    2,  15|           arma sumpturos positurosque Romanos esse. iam non deos foederum
426    XLIV,    2,  16|       interdum crimine insimulari, ad Romanos transfugit <et> magno usui
427    XLIV,    2,  23|              postquam intrasse saltum Romanos et adesse discrimen ultimum
428    XLIV,    2,  24|           secum faciendam conpelleret Romanos aut perseverantes in bello
429    XLIV,    2,  25|           agere aliud neque cogitare; Romanos quoque, quia traheretur
430    XLIV,    2,  25|             nam modo ne iuvaret bello Romanos terra marique, modo pacis
431    XLIV,    2,  26|           onustum et hostes merito ei Romanos posset facere; sed et ante
432    XLIV,    2,  26|            socios habeant quam hostes Romanos. quinque milia equitum satis
433    XLIV,    2,  27|               rege ad Elpeum adversus Romanos, <per> Perrhaebiae saltum
434    XLIV,    2,  27|              tenente ad Elpeum Perseo Romanos, ne urbibus sociis opitulari
435    XLIV,    2,  27|             lacessendos hostili facto Romanos stimularetur, M. Perpennam
436    XLIV,    2,  28|             in illo vagari mari: nunc Romanos esse, nunc Attalum aut remissos
437    XLIV,    3,  31|          incepto moenibus pepulissent Romanos: nunc porta egressi proelium
438    XLIV,    3,  41|       adversus catervatim incurrentes Romanos et interrupta multifariam
439     XLV,    1,   3|             ab Rhodiis ad pacem inter Romanos et Persea faciendam, quod
440     XLV,    1,   3|         transgressosque in Macedoniam Romanos audissent et inclusum teneri
441     XLV,    1,   6|            pro se quisque transire ad Romanos; fugaeque consilium capere
442     XLV,    1,   6|              essent, si transirent ad Romanos, incolumitatem libertatemque
443     XLV,    1,   9|       continuum bellatum esset, inter Romanos ac Persea fuit idemque finis
444     XLV,    1,  10|               qui pro Perseo adversus Romanos dixisse quid aut fecisse
445     XLV,    2,  20|          atque hospitaliter praestare Romanos et senatum dare consuesse:
446     XLV,    2,  23|           enimvero periculum erat, ne Romanos Rhodii contemnerent. etiam
447     XLV,    2,  25|             timebant quemquam praeter Romanos --, sed quae ipsis Romanis
448     XLV,    3,  26|               Persei et odio adversus Romanos, iidem universae genti auctores
449     XLV,    3,  26|               quod incolumi Gentio ad Romanos defecissent. Daorsis quoque
450     XLV,    3,  26|               Caravantio cum armis ad Romanos transissent. Scodrensibus
451     XLV,    3,  28|        circumsesso senatu per milites Romanos, missos <ab> A. Baebio, <
452     XLV,    3,  31|            est damnatus, quod milites Romanos praebuisset ad ministerium
453     XLV,    3,  31|      libertatis in conciliis adversus Romanos omnia instruxissent, nec
454     XLV,    4,  36|          meliore fortuna quam milites Romanos esse. si frequentes postero
455     XLV,    4,  37|            agatur. quid apud Quirites Romanos, Ser. Galba, diceres? illa