Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  14|       adequitando ipsis prope portis hostem excivit. Fugae quoque, quae
  2       I,    3,  15|              Romanus contra postquam hostem in agris non invenit, dimicationi
  3       I,    5,  23|       Mettium. Ducit quam proxime ad hostem potest; inde legatum praemissum
  4       I,    5,  26|            quaecumque Romana lugebit hostem." Atrox visum id facinus
  5       I,    5,  27|             Tullus adversus Veientem hostem derigit suos, Albanos contra
  6       I,    7,  37|       impedit; multique mortales cum hostem effugissent in flumine ipso
  7       I,    8,  43|             corporis essent: tela in hostem hastaque et gladius. Additae
  8      II,    2,   6|             concurrerunt, neuter dum hostem volneraret sui protegendi
  9      II,    2,   7|            me, illum acerrimum regum hostem, ipsum cupiditatis regni
 10      II,    2,  10|              sublato undique in unum hostem tela coniciunt. Quae cum
 11      II,    2,  12|             C. Mucium vocant. Hostis hostem occidere volui, nec ad mortem
 12      II,    3,  20|      ancipiti versi a fuga Romani in hostem et restituta acies. Cohors
 13      II,    3,  20|             admoti equi, ut persequi hostem posset; secuta et pedestris
 14      II,    3,  20|            eodem impetu quo fuderant hostem Romani castra caperent.
 15      II,    3,  24|        enituit. Consul copias contra hostem educit; parvo dirimente
 16      II,    3,  30|               vastandis maxime agris hostem ad conferenda propius castra
 17      II,    3,  30|           ceperunt et castris exutum hostem Velitras persecuti uno agmine
 18      II,    4,  40|          accipio, sciam" inquit, "ad hostem an ad filium venerim, captiva
 19      II,    4,  40|          traxit ut exsulem te deinde hostem viderem? Potuisti populari
 20      II,    5,  43|            qua civem regant quam qua hostem superent. Consul Romam rediit
 21      II,    5,  45|            iniussu pugnaverit, ut in hostem animadversuros. Ita dimissis,
 22      II,    5,  45|              quisque lingua promptum hostem offerri. Omnium illo die,
 23      II,    5,  50|            re natum insidiis ferocem hostem captandi; gaudere etiam
 24      II,    5,  50|             Fabii adeo contempserant hostem ut sua invicta arma neque
 25      II,    5,  59|            ex Volsco agro moveantur; hostem victorem paulo ante prope
 26      II,    5,  60|           Aequi, vagari populabundum hostem per agros passi; nec ullo
 27      II,    5,  62|             in Aequos profectus, cum hostem ad proelium elicere non
 28      II,    5,  62|            cur pro victo relinqueret hostem, integro inde decedens bello.~ ~
 29      II,    5,  64|           vallum iubet sollicitumque hostem ad lucem tenere. Reliquum
 30     III,    1,   2|              consulares exercitus ad hostem accessere acie instructa
 31     III,    1,   3|             praefecto urbis relicto, hostem in agris non invenit. Ab
 32     III,    1,   3|       egregie est; qui, qua venturum hostem sciebat, gravem praeda eoque
 33     III,    1,   4|      Hernicorum in agro populabundum hostem invenit, ignarusque multitudinis,
 34     III,    1,   5|            passus esset, in incautum hostem decumana porta erupit et,
 35     III,    2,  12|            saepe vidente pugnasse in hostem. Sp. Furius, missum ab Quinctio
 36     III,    3,  19|           Herdonius, si nihil aliud, hostem se fatendo prope denuntiavit
 37     III,    3,  19|         quidem ipsis, cum in finibus hostem haberent, attingere arma
 38     III,    3,  23|         fames postremo inde detraxit hostem. Qua postquam ventum ad
 39     III,    4,  27|      maturato opus esse, ut nocte ad hostem perveniri posset; consulem
 40     III,    4,  28|    stationibus ac vigiliis territant hostem. Consul differendum negat;
 41     III,    4,  30|        Sabinos profectus non invenit hostem. Horatius, cum iam Aequi
 42     III,    4,  30|              mortales occidit; fugat hostem non ex Algido modo sed a
 43     III,    4, 31a|          consules cum exercitu missi hostem in sua sede, in Algido inveniunt.
 44     III,    8,  60|              instructaque acie ultro hostem lacessit. Ubi illi, conscientia
 45     III,    8,  61|           Primo concursu pedes movit hostem; pulsum vos immissis equis
 46     III,    8,  61|     Concitant equos permittuntque in hostem pedestri iam turbatum pugna,
 47     III,    8,  62|           sibi ultro per contumelias hostem insultare; quando autem
 48     III,    8,  63|         clamore undique omnes conisi hostem avertunt, nec deinde Romana
 49     III,    9,  67|       scandentem in aggerem Volscum. Hostem nemo submovit: in nos viri,
 50     III,    9,  68|            oneratum vestris fortunis hostem abire sinitis. Haerete adfixi
 51     III,    9,  69|              lapidem. Insequens dies hostem in conspectum dedit, castraque
 52     III,    9,  70|           concitati milites invasere hostem. Ita aequata ex omni parte
 53      IV,    2,  10|        abeuntibus quam manentibus se hostem infensum victoriam potius
 54      IV,    3,  18|           equites clamore sublato in hostem emisit; secuta peditum acies
 55      IV,    3,  19|       infesta cuspide in unum fertur hostem; quem cum ictum equo deiecisset,
 56      IV,    4,  27|           unde ex necopinato aversum hostem invadat. Q. Sulpicium legatum
 57      IV,    5,  32|    imperatorum accepta sit, Veientem hostem sexiens victum pertimescant
 58      IV,    5,  32|            instructam pleno gradu in hostem inducit; magistro equitum
 59      IV,    5,  33|   Concusserat primo statim congressu hostem cum repente patefactis Fidenarum
 60      IV,    5,  33|          fanatico instincta cursu in hostem ruit, formaque insolitae
 61      IV,    5,  33|              cursu ferunt equitem in hostem. Pulvis elatus mixtusque
 62      IV,    5,  33|             legatum et suos ab tergo hostem adortos; ipse redintegrato
 63      IV,    5,  39|             quicquam superfuit lucis hostem tenuit. Nox incertos diremit;
 64      IV,    6,  46|             duces exercitumque esse, hostem castra loco non movisse.
 65      IV,    6,  47|       secutique fugientem ex castris hostem equites renuntiassent omnes
 66      IV,    6,  51|           ductae a Furio consule cum hostem ibi non invenissent, Ferentinum
 67      IV,    6,  56|            contracta castris positis hostem opperiebantur. Quae ubi
 68       V,    2,   8|          munitiones, utrimque invehi hostem nuntiaretur, in armis milites
 69       V,    6,  37|       adversus Fidenatem ac Veientem hostem aliosque finitimos populos
 70       V,    6,  38|            ab tergo auditus, ignotum hostem prius paene quam viderent,
 71       V,    6,  43|            virorum opposito scandere hostem sinunt, quo successerit
 72       V,    6,  43|              qui prope sua sponte in hostem inferebat impetu facto,
 73       V,    6,  45|               in fugam et quosdam in hostem ipsum improvidos tulit.
 74      VI,    1,   2|             vis magna venti versa in hostem; itaque non aperuit solum
 75      VI,    2,  6b|              mecum adversus Antiatem hostem ducere placet; te, Q. Servili,
 76      VI,    2,   7|              insolita cunctatio est? hostem an me an vos ignoratis?
 77      VI,    2,   8|    signiferum manu arreptum secum in hostem rapit 'infer, miles' clamitans, '
 78      VI,    2,   9|       oppugnari et intra moenia esse hostem [ut] viderunt, porta se,
 79      VI,    3,  13|             et iusta caede conficere hostem posset. fugae sequendique
 80      VI,    3,  18|               tot nunc adversus unum hostem eritis. si singuli singulos
 81      VI,    3,  19|             iubendo inritet publicum hostem sed unius iactura civis
 82      VI,    4,  22|      Praenestinum quam in Veliternum hostem missae. itaque ex senatus
 83      VI,    4,  24|         erumperent. Romanus cedentem hostem effuse sequendo in locum
 84      VI,    4,  24|         obvertique aciem viderunt in hostem et dux, praeterquam quod
 85      VI,    4,  24|              pedestri pugna invadere hostem. eunt insignes armis animisque
 86      VI,    5,  31|             morandi causa [erat], ut hostem ad certamen eliceret. itaque
 87      VI,    5,  36|            ab Tusculo modo summovere hostem sed intra suamet ipsum moenia
 88     VII,    1,   8|           neque ex equis pepulissent hostem neque pedites quicquam momenti
 89     VII,    1,   8|             et primum gradu moverunt hostem, deinde pepulerunt, postremo
 90     VII,    2,  10|              ingens ruentem porrexit hostem. Iacentis inde corpus ab
 91     VII,    2,  11|            et, cum adversus Tiburtem hostem duce consule contenta res
 92     VII,    2,  12|            neque alium quam Tiburtem hostem ostendit, duabus portis
 93     VII,    2,  12|      fortunae se committere adversus hostem, quem tempus deteriorem
 94     VII,    2,  12|           poenam, si quis iniussu in hostem pugnasset. Milites aegre
 95     VII,    2,  16|             posito stricto gladio in hostem impetum facit. Sequuntur
 96     VII,    2,  16|             primoque impetu avertere hostem; fusum inde ad oppidum persecuti,
 97     VII,    3,  20|   felicissimum bello sibi desumerent hostem, cuius adflicti amicitiam
 98     VII,    4,  23|          instructis comparatisque ad hostem pergit; cuius ut prius nosceret
 99     VII,    4,  24|            militem adversus victorem hostem ciebat; stetitque suppresso
100     VII,    4,  24|            sunt signa et vadendum in hostem." His adhortationibus iterum
101     VII,    4,  25|        cogeret satis domari credebat hostem, locum idoneum stativis
102     VII,    4,  26|        repente in galea consedit, in hostem versus. Quod primo ut augurium
103     VII,    5,  33|         Primus omnium consul invadit hostem et cum quo forte contulit
104     VII,    5,  33|          accensi ira concitant se in hostem. Tum primum referri pedem
105     VII,    5,  34|           poterant imminentem capiti hostem vidit. Dum id morae Samnitibus
106     VII,    5,  34|         Corneli, cacumen illud supra hostem? Arx illa est spei salutisque
107     VII,    5,  35|      perpetuo fossaque nos saepturum hostem, qui nunc corporibus suis
108     VII,    5,  36|             esset, via patentiore ad hostem ducuntur; quem incautum
109    VIII,    1,   3|              tolli ab tergo Samnitem hostem volebant + tamen per quosdam
110    VIII,    1,   6|             ne quis extra ordinem in hostem pugnaret.~ ~7.
111    VIII,    1,  8a|             nostrum extra ordinem in hostem pugnasti et, quantum in
112    VIII,    2,  8b|       inibant. si hastati profligare hostem non possent, pede presso
113    VIII,    2,  8b|           nulla spe post relicta, in hostem incidebant; id erat formidolosissimum
114    VIII,    2,  10|    hebetassent, pellerent [vi] tamen hostem, debellatum iam rati perventumque
115    VIII,    2,  10|           stans consul precatus est, hostem potiri fas non est; si potiatur,
116    VIII,    4,  19|          teneret adversus validiorem hostem sana constare mens, nec
117    VIII,    4,  19|              retro quam proelium aut hostem spectante milite, sine consilio,
118    VIII,    5,  33|         valet nec preces, quae saepe hostem mitigavere, quae deorum
119    VIII,    5,  36|          quam privatum compendium in hostem acuebat. his cladibus subacti
120    VIII,    6,  38|             demum ausus incursare in hostem carpendo novissimos premendoque
121    VIII,    6,  39|      accepissent concitaverint se in hostem. nec ultra Samnis tolerare
122      IX,    1,   3|             poterunt, eamus; modo ad hostem pervenire liceat quem per
123      IX,    1,   3|           imminebunt iuga, qua tu ad hostem venies? armati, inermes,
124      IX,    1,   4|              ex Capitolio armatis in hostem licuit, quo saepe modo obsessi
125      IX,    3,  13|         strictisque gladiis cursu in hostem feruntur. Nihil illic imperatoriae
126      IX,    4,  17|         Decii, devotis corporibus in hostem ruentes, cessisset Papirius
127      IX,    4,  17|            suae, praedam verius quam hostem, nihil aliud quam bene ausus
128      IX,    4,  19|          timor par adversus communem hostem duas potentissimas armis
129      IX,    4,  19|          tamen sunt Romani Macedonem hostem adversus Antiochum Philippum
130      IX,    5,  22|             equitum evectus summovit hostem. Tum in minime pertinaci
131      IX,    5,  23|              tempore et qua ex parte hostem adgrederetur, substitit
132      IX,    5,  23|           abscidamus. Ferte signa in hostem; ubi extra vallum agmen
133      IX,    5,  23|            milites accensi vadunt in hostem, et respectus ipse ardentium
134      IX,    6,  27|              saltus, cum utrimque ad hostem iniqua via esset, cunctati
135      IX,    6,  27|          extemplo emisit universique hostem primo impetu viribus impulit.
136      IX,    6,  27|        Romanos loco pulsos, victorem hostem signa in perculsos inferentem.
137      IX,    6,  31|             uno animo omnes invadere hostem victum acie, castris exutum,
138      IX,    7,  35|         strata saxis - inde signa in hostem obvertit. Etrusci omnium
139      IX,    7,  35|      stringerent gladios vadentes in hostem. Romanus contra nunc tela,
140      IX,    7,  36|              cum satis diu tenuisset hostem, in castra sese recepit
141      IX,    7,  37|            dein, postquam detractare hostem sensere pugnam, ad vallum
142      IX,    7,  37|       extollit, elevat Etruscos; nec hostem hosti nec multitudinem multitudini
143      IX,    8,  39|              diffidentes viribus nec hostem spernentes, stativa in propinquo
144      IX,    8,  40|             victoriam sequi et ditem hostem quamvis pauperis victoris
145      IX,    8,  40|          Prior forte Iunius commovit hostem, laevo dextrum cornu, sacratos
146      IX,    8,  41|              cornuum cursu effuso in hostem feruntur. Non tamquam in
147      IX,    8,  44|         exercitus perculsum iam fama hostem adorti fundunt fugantque;
148      IX,    8,  45|            omnia invenissent pergunt hostem vestigiis sequi; sed vestigia
149       X,    1,   2|     Sallentinis cepit. Adversus hunc hostem consul Aemilius missus proelio
150       X,    1,   2|             et loca ignota plus quam hostem timentes circumvadunt; fugientesque
151       X,    1,   4|             feliciter experti erant, hostem temptant. Tecta semiruta
152       X,    1,   5|            quam maxime volt fatigari hostem ut integris adoriatur viribus
153       X,    1,   5|        emissus eques libero cursu in hostem invehitur incompositisque
154       X,    2,  13|           exercitum adversus Lucanum hostem comparatum obiecerint Romanis;
155       X,    2,  14|            Fabius ubi nulla ex parte hostem loco moveri vidit, Maximum
156       X,    2,  14|          peditum certamine immobilem hostem restare; omnem reliquam
157       X,    2,  18|            spesque in dies graviorem hostem faciebat, et iam prope erat
158       X,    2,  19|             Volumnius quam Appius ad hostem perveniret; itaque fronte
159       X,    3,  20|              Volturnum flumen sedere hostem, inde tertia vigilia moturum;
160       X,    3,  20|             et egredientem e castris hostem opprimeret. Aliquanto ante
161       X,    3,  27|            biduum lacessiere proelio hostem; biduo nihil dignum dictu
162       X,    3,  28|              proceres iuventutis, in hostem ut secum impetum faciant:
163       X,    3,  29|          inferre iussit et commovere hostem. Postquam non resisti vidit
164       X,    4,  32|         composito ibi obvium habuere hostem, ubi et intrare ipsi Samnitium
165       X,    4,  33|            clamore magis quam oculis hostem noscunt nec quantus numerus
166       X,    4,  33|             incerti fortunae suae et hostem introrsum in media castra
167       X,    4,  35|       cessarent tergiversarenturque? hostem in castra venturum nisi
168       X,    4,  35|              qui nudus atque inermis hostem maneat, ei aut mortem aut
169       X,    4,  35|             victi procedunt adversus hostem nec spe nec animo certiorem.
170       X,    4,  36|       vertendique aciem a castris in hostem fuit. Tum alii alios hortari
171       X,    5,  41|             stabant civem magis quam hostem timentes. Instare Romanus
172       X,    5,  41|       possent concitarent equites in hostem. Ad nutum omnia, ut ex ante
173       X,    5,  41|            inde lapidibus propulsant hostem. Scipio, nisi in primo pavore
174       X,    5,  43|           timuerant victo, facile in hostem imparem ex aequo pugnabant,
175       X,    5,  44|        militem locupletare praeda et hostem pro aris ac focis dimicantem
176       X,    5,  45|              deinde positis moenibus hostem inclusit; oppugnatum oppidum
177     XXI,    1,   1|         adactum se cum primum posset hostem fore populo Romano. Angebant
178     XXI,    1,   5|              metu cessisse credebant hostem, id morari victoriam rati
179     XXI,    1,   7|           primo missilibus summovere hostem nec quicquam satis tutum
180     XXI,    1,   8|            ne in relictum a se locum hostem immitteret. Itaque quo acrius
181     XXI,    1,  10|             foedera sunt ulti. Utrum hostem an vos an fortunam utriusque
182     XXI,    1,  12|     transfuga ex oratore factus apud hostem mansit, moriturum adfirmans
183     XXI,    1,  13|              sua culpa manserit apud hostem - sua, si metum simulavit:
184     XXI,    2,  16|          quam consulerent: nam neque hostem acriorem bellicosioremque
185     XXI,    2,  16|            quam belligeratum: Poenum hostem veteranum, trium et viginti
186     XXI,    2,  17|              parte belli dimicaturum hostem credebant - et duae Romanae
187     XXI,    2,  24|         hospitem enim se Galliae non hostem advenisse, nec stricturum
188     XXI,    3,  29|             Multitudo timebat quidem hostem nondum oblitterata memoria
189     XXI,    4,  33|             cum impetu ipso fudisset hostem, suis quoque tumultum auxit.
190     XXI,    5,  40|          quibus fugientem hunc ipsum hostem secutus confessionem cedentis
191     XXI,    5,  40|            sunt. Ne genus belli neve hostem ignoretis, cum iis est vobis,
192     XXI,    5,  40|       reliquias extremas hostis, non hostem habetis, ac nihil magis
193     XXI,    5,  41|   Hasdrubalem potius quam Hannibalem hostem et minorem haud dubie molem
194     XXI,    5,  41|              manum fortuna data est, hostem fudi; peditum agmen, quod
195     XXI,    6,  54|          monstrabit quem insideatis; hostem caecum ad has belli artes
196     XXI,    6,  54|          stationes elicere ad pugnam hostem, iniecto deinde certamine
197     XXI,    6, 57a|            crederent infestis signis hostem venturum nec quicquam spei
198     XXI,    7,  59|             quinque equitum adversus hostem ducit; nec Sempronius consul -
199     XXI,    7,  59|           dextra laevaque emissis in hostem ipse cum peditum robore
200    XXII,    1,   3|            effusa praedandi licentia hostem cohibendum, - iratus se
201    XXII,    1,   4|       circumfusum suis copiis habuit hostem, signum omnibus dat simul
202    XXII,    2,  12|         summa cum cura exploratis ad hostem ducit, nullo loco, nisi
203    XXII,    2,  14|              ubi sedens prospectaret hostem, descendit in aequum atque
204    XXII,    2,  14|  obsidendoque et lacessendo victorem hostem depulsum ab Romanis cervicibus
205    XXII,    2,  14|         dedit, quod postero die quam hostem vidit classem gravem commeatibus,
206    XXII,    2,  15|              ut ex tuto specularetur hostem, ubi vagos passim per vicos
207    XXII,    2,  15|     fugientes. Mancinus postquam nec hostem desistere sequi nec spem
208    XXII,    2,  16|          equitibusque ad lacessendum hostem. Carptim Poeni et procursando
209    XXII,    2,  16|             terribile ad frustrandum hostem commentus, principio noctis
210    XXII,    2,  18|           armorum habitu, campestrem hostem, gravem armis statariumque,
211    XXII,    3,  19|         postquam movisse ex hibernis hostem audivit, primo idem consilii
212    XXII,    3,  19|      opprimeret, sublatis ancoris ad hostem vadit. Multas et locis altis
213    XXII,    3,  19|     tentoriis suis, nihil minus quam hostem aut proelium eo die exspectantes,
214    XXII,    3,  21|         tempus fuissetque per Poenum hostem; sed praeterquam quod ipsorum
215    XXII,    4,  24|             dein castra ipsa propius hostem movit, duo ferme a Gereonio
216    XXII,    4,  25|       Minucium magistrum equitum, ne hostem videret, ne quid rei bellicae
217    XXII,    4,  25|         auribus audiebatur tunc, cum hostem verbis extolleret bienniique
218    XXII,    4,  28|              et vanis minis increpat hostem. Principio levem armaturam
219    XXII,    4,  29|           terga dederant conversi in hostem volventesque orbem nunc
220    XXII,    4,  29|     exercitus inferebantque signa in hostem, cum Poenus receptui cecinit,
221    XXII,    5,  36|         annis, quia spem posse vinci hostem dictator praebuerat. Ceterum
222    XXII,    6,  38|      imperatores haberet, se quo die hostem vidisset perfecturum. Collegae
223    XXII,    6,  39|          priusquam castra videat aut hostem, insanit. Et qui tantas
224    XXII,    6,  39|          militarem, belli hoc genus, hostem hunc ignoro, aut nobilior
225    XXII,    6,  41|    indignante ac vociferante emissum hostem e manibus debellarique ni
226    XXII,    6,  41|       castris occupatum impeditumque hostem opprimeret. Crebri relicti
227    XXII,    6,  42|             castrorum quae vergat in hostem relictos; tabernacula aperta
228    XXII,    6,  43|            occaecatum pulvere offuso hostem pugnaturi.~ ~44.
229    XXII,    6,  46|           quam caesim adsueto petere hostem, brevitate habiles et cum
230    XXII,    7,  51|              versa laniando dentibus hostem exspirasset.~ ~52.
231    XXII,    7,  55|       dubitabant deletis exercitibus hostem ad oppugnandam Romam, quod
232    XXII,    8,  59|       trucidandis et ferrum et vires hostem defecerunt. Sunt etiam de
233    XXII,    8,  60|           latentes simul lucem atque hostem exspectare, cum silentio
234   XXIII,    1,   5|         compulsos, nec Samnitem modo hostem sed etiam Sidicinum paventes,
235   XXIII,    2,  16|             maximo possent impetu in hostem erumpere iubet. Satis terroris
236   XXIII,    4,  26|           tandem spe, castra propius hostem movit classemque et ipse
237   XXIII,    4,  26|         etiam ad lacessendum proelio hostem. Erumpunt igitur agmine
238   XXIII,    4,  27|          primo ipsa audacia terruere hostem; deinde rari in confertos
239   XXIII,    4,  28|          morari ab itinere proposito hostem, urbem a propinquo flumine
240   XXIII,    6,  38|           bello averterent ab Italia hostem. Captivis in vincula condi
241   XXIII,    6,  43|             fuerunt. Tum, ubi sensit hostem adventare, copias intra
242   XXIII,    6,  46|     equestribus proeliis lacessebant hostem. Inter multos nobiles equites
243   XXIII,    6,  47|         extra ordinem in provocantem hostem pugnare, permissu eius arma
244    XXIV,    2,   8|        Italia aut <id> bellum eumque hostem haberemus in quo neglegentiae
245    XXIV,    2,  15|     libertatis facta. nam ut quisque hostem impigre occiderat, primum
246    XXIV,    2,  15|        neminem stantem iam volnerari hostem, carnificari iacentes et
247    XXIV,    2,  15|      proicerent capita invaderentque hostem: claram satis et insignem
248    XXIV,    2,  16|         repente facti tanta vi se in hostem intulerint, ut sustineri
249    XXIV,    4,  34|              volnere intacti tela in hostem ingererent, murum ab imo
250    XXIV,    4,  34|          modicis ex occulto petebant hostem. [quae] propius quaedam
251    XXIV,    4,  34|        provoluta essent, graviter in hostem inciderent. eadem causa
252    XXIV,    4,  34|            terra marique commeatibus hostem placuit.~ ~35a.
253    XXIV,    5, 35b|            cum frustra eo praevenire hostem festinans tetendisset, rediens,
254    XXIV,    5,  36|              et munimento et viribus hostem cernebat, ne frustra adsidendo
255    XXIV,    6,  40|          caperet aut castris pellere hostem conaretur, sed etiam ipse
256    XXIV,    6,  48|          pueris insuetos; sed habere hostem pedestri fidentem Marte,
257    XXIV,    6,  48|              proelio Carthaginiensem hostem superaret. Romanis quoque
258     XXV,    1,   6|              in Samnium eundem illum hostem sub iugum miserint, qui
259     XXV,    2,   9|              arcendum populationibus hostem; in cetera adeo nihil ab
260     XXV,    3, 15a|         collis ab equite suo insessi hostem incautum pertraheret. quo
261     XXV,    4,  18|          insontem iacere, hospitalem hostem appellans simulantemque
262     XXV,    4,  18|         extra ordinem in provocantem hostem pugnare, permissu eorum
263     XXV,    4,  19|            equitibus datum est ut in hostem admitterent equos. ita equestre
264     XXV,    6,  34|          incertos in quem potissimum hostem quamve in partem conferti
265     XXV,    6,  36|   distraherent diriperentque? captum hostem teneri, latentem post sarcinas.
266     XXV,    6,  37|           discurrunt ad portas et in hostem neglegenter atque incomposite
267     XXV,    6,  38|    sequentibus effuse vobis turbatum hostem, frangere audaciam vestram
268     XXV,    6,  41|           misso destitutum ab equite hostem esse quem maxime timuerant,
269    XXVI,    1,   2|            eos perisse quam viderent hostem, nec ab Hannibale, sed ab
270    XXVI,    1,   4|        iniectum est, et in perculsum hostem equites invecti fugam stragemque
271    XXVI,    1,   5|      videatur, eam si se utrimque in hostem vertat ancipiti pugna medios
272    XXVI,    1,   6|             legionum ardor ingens ad hostem insequendum fuit: Flaccus
273    XXVI,    2,  12|             nemo privato consilio ad hostem transibat, ita nihil salutare
274    XXVI,    3,  17|              ut ipsa paucitas cum ad hostem silentio fallendum aptior,
275    XXVI,    7,  39|          inhiberent nec dirimi ab se hostem paterentur quam quis indeptus
276    XXVI,    7,  43|          omnia ubique primo obsessum hostem conari, regressus in castra
277    XXVI,    8,  46|     inciderunt et utrimque ancipitem hostem habebant. tunc turbatis
278    XXVI,    8,  50|           dici posse quem minus tibi hostem tuisque esse velis aut amicum
279   XXVII,    1,   1|              et spem fecere incautum hostem adgrediendi. exercitu expedito
280   XXVII,    4,  17|            motum volebat - ducere ad hostem pergit. per omnia pacata
281   XXVII,    4,  17|       tendebant donec ducibus iis ad hostem perventum est.~ ~18.
282   XXVII,    4,  18|          ordines signaque ostendebat hostem praedamnata spe aequo dimicandi
283   XXVII,    4,  18|               levem et concursatorem hostem atque intervallo tutum cum
284   XXVII,    5,  26|          velut in cervicibus haberet hostem. movit ea res Marcellum,
285   XXVII,    6, 28b|         collegam esse anulisque eius hostem potitum: ne quibus litteris
286   XXVII,    6, 28b|            circa portam qua venturum hostem rebantur quod roboris in
287   XXVII,    6, 28b|             sudibus pilis absterrent hostem. ita inde Hannibal suamet
288   XXVII,    7, 33b|       consulares exercitus tam prope hostem sine ducibus essent, omnibus
289   XXVII,    7,  35|         celebraretur, ut si tuto per hostem posset adiret id concilium
290   XXVII,    7,  35|       quisque eorum provinciam, quem hostem haberet volebant. de reconciliatione
291   XXVII,    7,  39|        coegerunt ea mente ut uterque hostem in sua provincia contineret
292   XXVII,    7,  41|          quaerere apparebat ne abire hostem pateretur: Hannibal inde
293   XXVII,    7,  41|              insidiis et adgrediendi hostem Ti. Claudium Asellum tribunum
294   XXVII,    7,  41|              maximo impetu possit in hostem emittat: ita pecorum modo
295   XXVII,    7,  42|            excitus tumultu raptim ad hostem copias agit. iam primos
296   XXVII,    7,  42|          sequens haud procul Venusia hostem adsequitur. ibi quoque tumultuaria
297   XXVII,    8,  44|              castra prope Hannibalem hostem relicta sine duce cum exercitu
298   XXVII,    8,  46|          carperet agmen, ludificatus hostem omnibus artibus belli fuerat;
299   XXVII,    8,  46|          Nero, simul et ad noscendum hostem paucos sibi sumeret dies,
300   XXVII,    8,  48|              ea regione penetrari ad hostem non videbat posse, cohortes
301   XXVII,    8,  50|              ad stativa sua atque ad hostem pervenit. iter eius frequentia
302  XXVIII,    1,   1|             Celtiberia transfugis ad hostem pervenit. eisdem auctoribus
303  XXVIII,    1,   1|      speculatoribus citato agmine ad hostem pergit.~ ~2.
304  XXVIII,    1,   3|              esse et iam eo superare hostem quod ex muro pugnaret, duabus
305  XXVIII,    3,  14|           velitibus, citato gradu in hostem ducebant sequentibus in
306  XXVIII,    3,  15|     verecundiam cum proximus quisque hostem cederet, terga extemplo
307  XXVIII,    3,  16|               itaque transitiones ad hostem fiebant. postremo dux ipse
308  XXVIII,    4,  18|     insuetumque moribus Romanis, sed hostem etiam infestissimum facunde
309  XXVIII,    8,  39|           atrox bellum et Hannibalem hostem haberetis, consulem cum
310  XXVIII,    8,  41|             Corneli, gloriae tuae si hostem eum qui tot funerum tot
311    XXIX,    1,   2|              castris quoque exuerunt hostem. tredecim milia Hispanorum
312    XXIX,    1,   3|             defectione infestissimum hostem. nihil usquam spei, nihil
313    XXIX,    2,   7|              tenebant ut is tumultus hostem moraretur, agmen suorum
314    XXIX,    6,  33|    circumducto agmine in se intentum hostem ab tergo invadat. nocte
315    XXIX,    6,  33|           ipse leni clivo ferente ad hostem cum multitudine fretus tum
316    XXIX,    6,  34|              non modo ad lacessendum hostem sed ne ad tuendos quidem
317    XXIX,    6,  34|              portis obequitare atque hostem ad pugnam elicere iubet:
318    XXIX,    6,  35|              Syphacis castra propius hostem movere est ausus. Syphax
319     XXX,    2,  10|            ordinem pro muro adversus hostem opposuit, easque ipsas,
320     XXX,    2,  10|    procurrere speculatoriae naves in hostem ac tuto recipi possent.
321     XXX,    2,  11| absterruitque effuse invehentem sese hostem, primo barbari segnius permittere
322     XXX,    2,  14|         festinatio ut quo die captam hostem vidisset eodem matrimonio
323     XXX,    3,  18|         quattuor legionum equites in hostem emitte.' utram vellet praetor
324     XXX,    3,  18|        escendere in equos repente in hostem emittit. tumultum equestrem
325     XXX,    4,  20|         Carthaginem ausum qui consul hostem Poenum in Italia non vidisset:
326     XXX,    5,  28|       graviorem in sua terra futurum hostem Hannibalem quam in aliena
327     XXX,    6,  33|              bestiarum intrepidae in hostem actae inter velitum ordines
328     XXX,    6,  34|              pondere incumbentium in hostem, concursatio et velocitas
329     XXX,    6,  34|              vim magnam ad pellendum hostem addebat. apud hostes auxiliares
330     XXX,    6,  34|            quisque poterat sequentes hostem et signa et ordines confuderunt.
331     XXX,    6,  35|             equitum impetus perculit hostem. multi circumventi in acie
332     XXX,    7,  44|           quiescere potest; si foris hostem non habet, domi invenit,
333    XXXI,    1,   7|            et quod tunc fecimus, cum hostem Hannibalem in Italia haberemus,
334    XXXI,    2,  11|              causa ex socio et amico hostem repente populi Romani factum
335    XXXI,    3,  25|            terribilis. adversus hunc hostem cum quantum ex quaque civitate
336    XXXI,    5,  33|    expedierant; nec mora, ubi primum hostem videre, concurrendi facta
337    XXXI,    5,  34|        equitum ducibus transfugis ad hostem profectus paulo plus mille
338    XXXI,    5,  35|         numero quoque eques pedesque hostem aequarent. credere regii
339    XXXI,    5,  35|              in invehentem se effuse hostem sagittas conicerent. turbavit
340    XXXI,    5,  35|              et equites, ut semel in hostem evecti sunt, stantibus equis,
341    XXXI,    5,  35|    pariterque et ad se tuendum et ad hostem petendum armato. non tulere
342    XXXI,    5,  36|           sensim ad insidiarum locum hostem pertraherent. et equitatus
343    XXXI,    5,  36|            ubi latentem intra vallum hostem vidit, in tumulos quoque
344    XXXI,    5,  37|         educit et agmine quadrato ad hostem ducit. dispersi equites
345    XXXI,    5,  37|          vidit, convertit in effusum hostem equos, versaque momento
346    XXXI,    5,  38|     supervadentem munimenta victorem hostem fugerent, exui castris potuerit
347    XXXI,    5,  38|         abire inde et fallere abiens hostem vellet, caduceatore sub
348    XXXI,    5,  38|          equites peteret, frustratus hostem secunda vigilia multis ignibus
349    XXXI,    5,  39|           haud ita multo post abisse hostem cum sensisset, ignarus qua
350    XXXI,    5,  39|         valle iacentibus incessebant hostem. ea maiore cum sonitu quam
351    XXXI,    5,  42|          prima luce insequentis diei hostem adgressurus. sed Aetoli
352    XXXI,    6,  45|       sociorum atque in ira adversus hostem fuerant Atheniensium decretis,
353   XXXII,    1,   5|           missilibus procul arcerent hostem idoneis locis disposita
354   XXXII,    1,   6|             continentem travectus ad hostem ducere pergit. Quinque milia
355   XXXII,    2,   8|          adversus Philippum communem hostem uti populum Romanum: gratum
356   XXXII,    2,   9|              tam iniquo loco adgredi hostem placuit. Sed magis fieri
357   XXXII,    2,  11|           biduo insequenti lacessere hostem dispositis ab omni parte
358   XXXII,    2,  12|     suspicatus esset sequi non posse hostem, substitit in tumulo quodam
359   XXXII,    2,  13|             valle se flumen insinuat hostem sequitur. Rex primo die
360   XXXII,    2,  14|             exercitibus incerta quem hostem quemve socium crederet vastatur,
361   XXXII,    5,  33|        Aetolis eum plura socium quam hostem ademisse: Lysimachiam pulso
362  XXXIII,    1,   3|             exercendo cotidie milite hostem opperiebatur. et Quinctius
363  XXXIII,    1,   4|          equitum. cum iis copiis rex hostem opperiebatur. Romanis ferme
364  XXXIII,    1,   6|          certamine cupiens ducere ad hostem pergit et quattuor milia
365  XXXIII,    1,   8|            cum omni levi armatura in hostem vadit, simul admonens cum
366  XXXIII,    1,   8|      impetuque facto rursus avertunt hostem. Philippus cum caetratis
367  XXXIII,    1,   8|             vocabant, prope cursu ad hostem vadit; Nicanori, ex purpuratis
368  XXXIII,    1,   9|        cernebat, elephantis prius in hostem actis impetum facit, ratus
369  XXXIII,    2,  18|              venientem ex transverso hostem conati sunt, turbati extemplo
370  XXXIII,    4,  36|            Latinorum omnes turmas in hostem emisit. quorum cum primus
371  XXXIII,    4,  36|              inferentem se ferociter hostem, confirmata et reliqua acies
372   XXXIV,    2,  14|           reprenderit verteritque in hostem. ita et quamdiu missilibus
373   XXXIV,    2,  15|        ceteri, postquam intra vallum hostem vident, ipsi castris exuti
374   XXXIV,    3,  28|            fiducia erat, ut ab tergo hostem adgrederetur. postquam extremum
375   XXXIV,    3,  28|       extemplo convertit totumque in hostem agmen circumegit. itaque,
376   XXXIV,    4,  39|              urbis paulatim urgentes hostem processere, non ultra vis
377    XXXV,    1,   4|             ut egressum finibus suis hostem sensere, sequebantur silenti
378    XXXV,    1,   4|         cetero exercitu instructo ad hostem accessit. idem et Galli
379    XXXV,    1,   5|             conisi tandem averterunt hostem. postquam terga dabant et
380    XXXV,    3,  20|        destinabant quidem sermonibus hostem Antiochum, sed nihildum
381    XXXV,    3,  27|            ratus ab obsidione Gythei hostem abduci posse. ad Caryas
382    XXXV,    3,  27|              primo agmini occurrisse hostem cernebat, ubi, cum per loca
383    XXXV,    3,  29|             sunt, priusquam occultum hostem viderent. caetrati ita,
384    XXXV,    3,  29|             processisset iniqua quam hostem metuens. inde et ex fortuna
385    XXXV,    3,  30|              persequendum reliquerat hostem, opperiebatur. qui ubi prima
386   XXXVI,    3,  16|            Antiochum, cui, priusquam hostem cerneret, satis omnia permunita
387   XXXVI,    3,  17|           mittit. ipse, priusquam ad hostem copias admoveret, vocatos
388   XXXVI,    3,  18|           hastarum subiectum haberet hostem. multi temere subeuntes
389   XXXVI,    3,  19|          tamen eo die consecuti sunt hostem. multis in ipso itinere
390   XXXVI,    3,  19|             equitatu ad persequendum hostem, signa legionum luce prima
391   XXXVI,    4,  23|              pluribus erumperetur in hostem locis, faciebant. hoc primis
392   XXXVI,    4,  23|           partibus simul oppugnantem hostem nocturnus diurno continuatus
393   XXXVI,    5,  40|            cur victor exercitus, cum hostem in provincia neminem reliquisset,
394   XXXVI,    5,  43|       tamquam ibi aptius expectatura hostem, contendit. Romani, ubi
395   XXXVI,    5,  45|               manserunt; postero die hostem persequi intenderunt. medio
396   XXXVI,    5,  45|       classis. his adiunctis Ephesum hostem persecuti ante ostium portus
397  XXXVII,    2,  11|             facile telis ancipitibus hostem summoturus. id inceptum
398  XXXVII,    3,  18|           lacessebat quam sustinebat hostem; postremo cum per levia
399  XXXVII,    4,  22|     venissent, optimum visum est ibi hostem opperiri.~ ~23.
400  XXXVII,    4,  29|              promunturium erant, cum hostem conspexere. et regia classis,
401  XXXVII,    4,  30|            neque ipsae ferire rostro hostem poterant, et obliquas se
402  XXXVII,    5,  37|       cibariis consilium erat ire ad hostem, priusquam hiems opprimeret.~
403  XXXVII,    6,  39|       aestatem bellum. nullum umquam hostem Romani aeque contempserunt.
404  XXXVII,    6,  40|          tanta altitudine contingere hostem possent. inde alia multitudo,
405  XXXVII,    6,  43|  insequentium ferro et vulneribus in hostem redigant. hic maior timor
406  XXXVII,    6,  43|          toto passim campo sequuntur hostem et postremos, ut quosque
407 XXXVIII,    1,   7|      egerentes etiam humum fefellere hostem. Cumulus repente terrae
408 XXXVIII,    2,  19|   sufficerent, taedio se fatigaturos hostem censebant: nam neque ausuros
409 XXXVIII,    2,  20|          exercitum divisum ducere ad hostem pergit. Ipse cum maxima
410 XXXVIII,    2,  21|        procumbebant; alii ruentes in hostem undique configebantur et,
411 XXXVIII,    2,  23|         rupes obstant; nihil praeter hostem metuunt; itaque plerique,
412 XXXVIII,    3,  25|        postero die omnibus copiis ad hostem perveniunt.~ ~26.
413 XXXVIII,    5,  46|            monente fortuna, quid, si hostem habuissemus, casurum fuisset -
414 XXXVIII,    5,  47|        bellum iniustum gessisse, sed hostem omnino non vidisse inimici
415 XXXVIII,    5,  49|              aut vobis videri velint hostem fuisse, non invenio. Si
416 XXXVIII,    5,  49|             Asia non strinxissem, si hostem non vidissem, tamen [proconsul]
417   XXXIX,    1,   1|             ex praeoccupatis deicere hostem; itinera ardua, angusta,
418   XXXIX,    2,  28|               si tamquam inimicum et hostem insectari propositum est,
419   XXXIX,    3,  30|          delendam priorem ignominiam hostem poscebat, duodecim milia
420   XXXIX,    3,  30|             quia iam moveri videbant hostem nec spatium erat castra
421   XXXIX,    3,  31|            ante alios: nam et primus hostem percussit, et ita se immiscuit
422      XL,    3,  25|              montes, unde averterant hostem, exercitu omni coacto, repente
423      XL,    3,  30|             nequaquam numero militum hostem aequabat. principio veris
424     XLI,    1,   3|      haberent, primum exutum castris hostem ad mare persecuturos fuisse,
425     XLI,    3,  16|         neminem iam cis Alpis <esse> hostem populi Romani, agrique aliquantum
426     XLI,    3,  18|         eadem utrumque parte adgredi hostem placebat, regiones quas
427     XLI,    3,  26|           vidissent procul venientem hostem, ad arma conclamaverunt.
428    XLII,    4,  47|            inprovisosque ad incautum hostem reditus, nec ut astu magis
429    XLII,    4,  47|         Graecae, apud <quos> fallere hostem quam vi superare gloriosius
430    XLII,    4,  49|              aut virtute aut fortuna hostem euntem consulem prosecuntur.
431    XLII,    4,  54|             quae res cum infestiorem hostem ad oppugnandum fecisset,
432    XLII,    5,  57|              trepidus nuntius adfert hostem magno agmine adesse. consilio
433    XLII,    5,  58|           succedebat, castra propius hostem movit rex et a quinque milibus
434   XLIII,    1,   3|        ipsorum fore potestatis, quem hostem aut socium habeant. Hanc
435    XLIV,    1,   2|            Perseus cum adpropinquare hostem sciret, quod iter petiturus
436    XLIV,    1,   3|      consulem remittunt perventum ad hostem esse; loco se tuto et ad
437    XLIV,    1,   3|          castrorum relicta consul ad hostem ducit.~ ~4.
438    XLIV,    1,   4|        ventum quidem erat eo, ut, si hostem similem antiquis Macedonum
439    XLIV,    1,   8|           possessione Dii, excitavit hostem, ut tunc tandem sentiret
440    XLIV,    2,  22|      gerendis <rebus, qui> loca, qui hostem, qui temporum opportunitatem
441    XLIV,    3,  36|              est monere consulem, ne hostem ludificatum priores imperatores
442    XLIV,    3,  36|        suadere, dum in campo patenti hostem habeat, adgrediatur, nec
443    XLIV,    3,  37|               contentus eo, quod per hostem moram fuisse scirent, et
444    XLIV,    3,  39|             eruptione facta victorem hostem pepulerunt? patria altera
445    XLIV,    3,  39|           per Elpeum amnem saepta ad hostem via erat, alio saltu deiectis
446     XLV,    2,  22|           pecunia auxiliis Philippum hostem fecerunt. Antiochus ipse