Lib. Cap. Par.

  1       I,    8,  48|           deiecit; inde ad cogendum senatum in curiam rediit. Fit fuga
  2       I,    9,  49|          prioribus morem de omnibus senatum consulendi solvit; domesticis
  3      II,    1,   1|       traditumque inde fertur ut in senatum vocarentur qui patres quique
  4      II,    1,   1|         conscriptos videlicet novum senatum, appellabant lectos. Id
  5      II,    2,   9|            alias ante tantus terror senatum invasit; adeo valida res
  6      II,    2,  12|            urbis crimen adfirmante, senatum adit. "Transire Tiberim"
  7      II,    2,  15|             esset missurum ad regem senatum legatos, missi confestim
  8      II,    3,  22|        bellum Romanis. Relata re ad senatum adeo fuit gratum patribus
  9      II,    3,  23|           magis quam suppliciter ut senatum vocarent; curiamque ipsi
 10      II,    3,  23|             contraherent, tandem in senatum veniunt. Frequentique tandem
 11      II,    3,  26|        partae pacis, legati Aurunci senatum adeunt, ni decedatur Volsco
 12      II,    3,  27|      Postulabant ut aut referret ad senatum, aut auxilio esset consul
 13      II,    3,  28|           invidiam eius consules ad senatum reicerent: profecto si essent
 14      II,    3,  28|            quam ultima experirentur senatum iterum consulere placuit.
 15      II,    4,  39|           conterruit, deinde vocare senatum, referre de legatis ad Cn.
 16      II,    5,  48|             sinebat. Tum Fabia gens senatum adiit. Consul pro gente
 17      II,    5,  55| Conticescente deinde tumultu cum in senatum vocari iussissent, queruntur
 18      II,    5,  57|      Dimisso tandem concilio plebis senatum consules habent. Ubi cum
 19      II,    5,  57|            non consulem senatui sed senatum consuli deesse; graviores
 20     III,    1,   4|       defectionem parari delatum ad senatum esset, datum negotium est
 21     III,    1,   4|          introducti a consulibus ad senatum ita responderunt ad interrogata
 22     III,    2,  13|           veniebat in dubium; id ad senatum reicitur: reus, dum consulerentur
 23     III,    2,  16|            avocato populo ab armis. Senatum interim consules habent,
 24     III,    2,  17|           est, P. Valerius, collega senatum retinente, se ex curia proripit,
 25     III,    3,  21|            tribunos refici iudicare senatum contra rem publicam esse.
 26     III,    4,  30|         praesidium nuntiatum esset. Senatum consules vocant; iubentur
 27     III,    6,  38|        pavor perculit decemviros ut senatum, simul duobus circumstantibus
 28     III,    6,  38|      privatis ius non esset vocandi senatum, non convenire patres interpretarentur;
 29     III,    6,  38|         patres vocati non coeant in senatum, sic plebs abnuat dilectum.
 30     III,    6,  38|      consulto detractarent referunt senatum in agris esse. Laetius id
 31     III,    6,  39|           populum vocare quam illis senatum cogere liceat. Ubi vellent
 32     III,    6,  39|       Optimates? Qui anno iam prope senatum non habuerint, tunc ita
 33     III,    6,  40|    quodcumque, magistratus esse qui senatum haberent iudicabat, quos
 34     III,    7,  49|            auctoribus trepidaverat, senatum postremo vocari iussit.
 35     III,    7,  49|    decemvirorum videbantur, spe per senatum finiendae potestatis eius
 36     III,    7,  50|          nulla violenta audita est. Senatum Sp. Oppius habet. Nihil
 37     III,    7,  52|            esset, vocatis utique in senatum patribus desertum apparvisset
 38     III,    8,  63|              questi primores patrum senatum inter milites dedita opera
 39     III,    8,  63|           appellabant --, avocavere senatum. Ubi cum ingenti consensu
 40     III,    8,  63|     arbitriumque eius honoris penes senatum fuisse; ne reges quidem
 41     III,    9,  69|             urbem ira implevere. In senatum ubi ventum est, ibi vero
 42      IV,    1,   2|           Eodem tempore et consules senatum in tribunum et tribunus
 43      IV,    1,   6|        impediunt. Consules, cum per senatum intercedentibus tribunis
 44      IV,    2,   8|           agere. Mentio inlata apud senatum est rem operosam ac minime
 45      IV,    2,  12|         plebi referrent consules ad senatum pervincere potuit, et cum
 46      IV,    2,  13|        versaretur, rem compertam ad senatum defert: tela in domum Maeli
 47      IV,    2,  13|      praefecto annonae tanta res ad senatum deferretur, quae consulem
 48      IV,    2,  14|      crimenque a Minucio delatum ad senatum diluendum, tunc Maelius
 49      IV,    6,  48|             ex composito relatum ad senatum esset de seditione quam
 50      IV,    6,  48|  potestatique esse, non ad vexandum senatum discordiamque ordinum movendam
 51      IV,    6,  50|       militum de morte collegae per senatum quaestiones decernentibus
 52      IV,    6,  58|           Petiere ne priusquam ipsi senatum Romanum adissent, Veios
 53       V,    1,   6|             Romae libertas est, non senatum, non magistratus, non leges,
 54       V,    1,   7|            prius inter sese habito, senatum adeunt factaque dicendi
 55       V,    1,   7|         eorum erga patriam dicerent senatum fore; placere autem omnibus
 56       V,    2,   9|    paenitere magistratuum eius anni senatum apparebat, primo deprecari
 57       V,    3,  15|          imperatorem, inde Romam ad senatum missus esset, sciscitantibus
 58       V,    3,  20|     largitione caperet, litteras ad senatum misit, deum immortalium
 59       V,    3,  20|           faciendum censerent? Duae senatum distinebant sententiae,
 60       V,    3,  20|         criminaque; eo delegasse ad senatum; senatum quoque debere reiectam
 61       V,    3,  20|            eo delegasse ad senatum; senatum quoque debere reiectam rem
 62       V,    3,  20|        sententia est quae popularem senatum faceret. Edictum itaque
 63       V,    3,  22|           praedae, nec duci, qui ad senatum malignitatis auctores quaerendo
 64       V,    3,  22|          familiae, ex qua filius ad senatum rettulisset, pater tam popularis
 65       V,    4,  27|           permissu Camilli Romam ad senatum, qui dederent Falerios proficiscuntur.
 66       V,    4,  27|       proficiscuntur. Introducti ad senatum ita locuti traduntur: "patres
 67       V,    5,  30|                                     Senatum vero incitare adversus legem
 68       V,    7,  50|             pertinebant quaeque per senatum agi poterant, tum demum
 69      VI,    1,   1|          prius quam de religionibus senatum consuluere. In primis foedera
 70      VI,    1,   3|          rebus adfectis orantes cum senatum adissent, decretum tulere
 71      VI,    2,   9|             Romam est profectus, ut senatum ad excidendum Antium hortaretur.
 72      VI,    2,  11|      consilia Manli magis compulere senatum ad dictatorem creandum.
 73      VI,    3,  15|        voluntates hominum discedere senatum ab se vetuisset, stipatus
 74      VI,    4,  21|          spatium dederat deprecandi senatum; et magna hominum pars eo
 75      VI,    4,  22|        censebant. litterae Romam ad senatum cum victoriae nuntiis acriores
 76      VI,    4,  25|         Furium esse. introductis in senatum captivis cum bello persequendos
 77      VI,    4,  26|            igitur patientia hostium senatum eorum vocari iussit. 'soli
 78      VI,    4,  26|            invenistis. ite Romam ad senatum; aestimabunt patres utrum
 79      VI,    4,  27|           ferendam negabant: fugere senatum testes tabulas publicas
 80      VI,    5,  33|           qui certiorem de suo casu senatum facerent, misere. haud segnius
 81     VII,    3,  20|     petendam erroris veniam. Legati senatum cum adissent, ab senatu
 82     VII,    4,  27|             civitatem adorta coegit senatum imperare decemviris ut libros
 83     VII,    5,  30|                Legati introducti in senatum maxime in hanc sententiam
 84     VII,    5,  30|           In qua nunc exspectatione senatum populumque Campanum, coniuges
 85    VIII,    1,   1|            adeunt. a quo reiecti ad senatum, potestate facta dicendi,
 86    VIII,    1,   2|                 T. Aemilius praetor senatum consuluisset reddendumque
 87    VIII,    1,   2|          mittendi; qui cum adissent senatum, conquesti eadem se foederatos
 88    VIII,    1,   5|       acciperent, gladio cinctum in senatum venturum se esse palam diceret
 89    VIII,    1,   5|   peregrinos consules et peregrinum senatum in tuo, Iuppiter, augurato
 90    VIII,    3, 13b|      Camillus de Latinis populis ad senatum rettulit atque ita disseruit: '
 91    VIII,    3,  18|            ad consules, consules ad senatum referunt consensusque ordinis
 92    VIII,    5,  27|             clamore suo magistratus senatum vocare; et alii circumstantes
 93    VIII,    5,  28|            tumultu repentino coacti senatum vocarent, introeuntibus
 94    VIII,    5,  29|        potiorque visa est de qua ad senatum referrent. et quamquam [
 95    VIII,    5,  30|             de re prospere gesta ad senatum non ad dictatorem missae
 96    VIII,    5,  36|       stipendium darent, cum ire ad senatum iussi essent, secuturos
 97      IX,    2,   9|      incensurum? si magistratus, si senatum, si leges non habiturum?
 98      IX,    3,  16|       impetrato ut de ea re consuli senatum responsaque ad se referri
 99      IX,    3,  16|             redeunt. Duae factiones senatum distinebant, una cuius principes
100      IX,    5,  20|        foedere renovando legati cum senatum humi strati movissent, reiecti
101      IX,    5,  26|            factae. De quibus cum ad senatum relatum esset, haudquaquam
102      IX,    5,  26|        adversus rem publicam quaeri senatum iussisse et coitiones honorum
103      IX,    6,  30|        facta esset, observaturos et senatum extemplo citaverunt eo ordine
104      IX,    6,  30|             Eius rei religio tenuit senatum legatosque Tibur miserunt: [
105      IX,    7,  36|            ausum; introductumque in senatum con sulis verbis egisse
106      IX,    8,  40|         petentibus prae se Romam ad senatum missis consul praestantiore
107      IX,    8,  42|           eos omnes Fabius Romam ad senatum misit; et cum quaesitum
108      IX,    8,  42|          enim iam creati erant - ad senatum referre. Id aegre passi
109      IX,    8,  43|           dierum indutias ita ut ad senatum Romam legatos mitterent
110      IX,    8,  43|      singulis in militem tunicis ad senatum pacis oratores missi. Cornelius
111      IX,    8,  46|            censura vires nacta, qui senatum primus libertinorum filiis
112       X,    3,  21|             parte curae exonerarunt senatum L. Volumni consulis litterae,
113       X,    3,  21|      rebantur. Avertit ab eis curis senatum Etruriae ingravescens bellum
114       X,    3,  24|             nunc extra sortem Fabio senatum provinciam dare, - si honoris
115       X,    4, 37a|         pace parta triumphabo." ita senatum reliquit. Inde inter tribunos
116       X,    5,  44|           Itaque litteris missis ad senatum populumque Romanum de rebus
117       X,    5,  45|             a M. Atilio praetore in senatum introductae, querebantur
118     XXI,    1,   6|          Longus. Qui cum legatis in senatum introductis de re publica
119     XXI,    1,   6|            relata de integro res ad senatum est; alii provincias consulibus
120     XXI,    1,  10|           fuit. Hanno unus adversus senatum causam foederis magno silentio
121     XXI,    5,  41|          nostras nunc intueri manus senatum populumque Romanum: qualis
122     XXI,    7,  63|            tribunus plebis adversus senatum atque uno patrum adiuvante
123     XXI,    7,  63|           maximi templum adiret, ne senatum invisus ipse et sibi uni
124    XXII,    2,  7b|            gaudio nimio exanimatam. Senatum praetores per dies aliquot
125    XXII,    5,  34|             Terenti, criminando non senatum modo sed etiam augures,
126    XXII,    5,  37|        commeatu accessit. legati in senatum introducti nuntiarunt caedem
127    XXII,    6,  49|      magistratus gessissent unde in senatum legi deberent cum sua voluntate
128    XXII,    7,  55|           et M. Pomponius praetores senatum in curiam Hostiliam vocaverunt,
129    XXII,    8,  58|           decem deligi qui Romam ad senatum irent, nec pignus aliud
130    XXII,    8,  61|          ubi innotuit relatumque ad senatum est, omnes censuerunt comprehendendum
131    XXII,    8,  61|            nec censuisse redimendos senatum; et novos legatos tres ad
132   XXIII,    1,   2|         modo libertatem exercentis. Senatum et sibi et plebi obnoxium
133   XXIII,    1,   2|     crederet, rationem iniit qua et senatum servaret et obnoxium sibi
134   XXIII,    1,   2|            ad tollendum ex civitate senatum plebem spectare sed per
135   XXIII,    1,   3|              odistis senatores, non senatum omnino habere non voltis;
136   XXIII,    1,   3|           vobis sunt, ut et veterem senatum tollatis et novum cooptetis.
137   XXIII,    1,   3|           dicentes esse iubentesque senatum ex custodia dimitti.~ ~4.
138   XXIII,    1,   4|            obnoxium vitae beneficio senatum multo sibi magis quam plebi
139   XXIII,    1,   5|          Nam cum legati aegre ferre senatum populumque Campanum adversi
140   XXIII,    1,   7|            Hannibal ingressus urbem senatum extemplo postulat, precantibusque
141   XXIII,    1,  10|             ex indignitate rei orto senatum quoque paeniteret dediti
142   XXIII,    2,  14|     defectionis deerant. Itaque ubi senatum metus cepit, si propalam
143   XXIII,    2,  14|      subveniatur; concedendo plebei senatum ubi velint defecturos se,
144   XXIII,    3,  20|             repente maeror pavorque senatum eorum cepit ut pars profugiendi
145   XXIII,    3,  22|             in demortuorum locum in senatum legerentur. Eam sententiam
146   XXIII,    3,  22|           esset, creari placuit qui senatum legeret, accirique C. Terentium
147   XXIII,    3,  23|             L. Aemilius censores in senatum legissent; transcribi tantum
148   XXIII,    3,  23|     magistratum cepissent necdum in senatum lecti essent, ut quisque
149   XXIII,    3,  23|             adprobatione hominum in senatum lectis, extemplo se magistratu
150   XXIII,    4,  25|        iuberent, tum Ti. Sempronius senatum habuit consolatusque patres
151   XXIII,    4,  28|     quamquam primo admodum moverunt senatum, tamen, quia Italiae cura
152   XXIII,    5,  32|     Consules edixerunt, quotiens in senatum vocassent, uti senatores
153   XXIII,    5,  33|       mandata habere ad consules ac senatum populumque Romanum. Praetor
154   XXIII,    5,  34|           comitesque eorum Romam ad senatum aut [ad] consules ubicunque
155   XXIII,    5,  35|            sacrificium ad Hamas. Eo senatum Campanum venturum certiores
156   XXIII,    5,  35|           eum diem festum esse; non senatum solum omnem ibi futurum
157   XXIII,    6,  38|       perlectis consignata omnia ad senatum itinere terrestri misit,
158    XXIV,    2,  7b|             propinquo cum cerneret, senatum litteris certiorem fecit
159    XXIV,    2,  11|          quaeque essent consules ad senatum rettulerunt. duodeviginti
160    XXIV,    4,  23|      praetores primum, dein per eos senatum adeunt. ab Hannibale se
161    XXIV,    4,  23|         homines crimina serebant in senatum optimatesque: illud moliri
162    XXIV,    4,  32|          volgum modo fides fuit sed senatum quoque in curiam introductus
163     XXV,    1,   3|           anno fuerat ac per eum ad senatum delata nec tamen ullo senatus
164     XXV,    1,   6|          mihi consules et universum senatum intueri videor, cum te,
165     XXV,    1,  7a|             pugnantes deservissent, senatum nihil videre cur res publica
166     XXV,    3,  12|           cum inspecta relataque ad senatum essent, censuerunt patres
167     XXV,    4,  19|       Cornelium Sullam praetorem in senatum introductus petit a patribus
168    XXVI,    1,   2|            cum quidam referendum ad senatum censerent, melius visum
169    XXVI,    2,  10|             atque arci praeesse, et senatum frequentem in foro contineri
170    XXVI,    2,  12|       publicam deserverat, neque in senatum cogi poterant; in magistratu
171    XXVI,    2,  13|        populi factus coegit Loesium senatum vocare; et primoribus qui
172    XXVI,    2,  13|         minabantur nisi venirent in senatum circa domos eorum ituros
173    XXVI,    2,  13|           esse. is timor frequentem senatum magistratui praebuit. ibi
174    XXVI,    2,  14|    praesidium Punicum comprehendit, senatum Campanum ire in castra ad
175    XXVI,    2,  15|              itaque Appius Romam ad senatum arbitrium eius rei totum
176    XXVI,    2,  16|           videretur integram rem ad senatum reiceret, interpretatum
177    XXVI,    2,  16|         corpus nullum civitatis nec senatum nec plebis concilium nec
178    XXVI,    5, 26b|         Martiis consulatum inisset, senatum eo die moris modo causa
179    XXVI,    5, 26b|           ipse eis extemplo daturus senatum fuerit. ubi quidem collega
180    XXVI,    5, 26b|         prius agi quam ut Siculi in senatum introducantur. dilectum
181    XXVI,    5, 26b|       gloriam eo die adeptus consul senatum dimisit, ac prope iustitium
182    XXVI,    5,  27|           lacrimis ut sibi Romam ad senatum ire liceret oratum, si qua
183    XXVI,    5,  27|         provinciis ambo consules ad senatum rettulere.~ ~28.
184    XXVI,    5,  29|      invidia Marcelli excitabat, in senatum etiam pervenerunt. postulatum
185    XXVI,    5,  29|           de permutandis provinciis senatum consulerent. Marcellus si
186    XXVI,    5,  30|     Permutatis provinciis Siculi in senatum introducti multa de Hieronis
187    XXVI,    5,  31|           quam apud victoris populi senatum quererentur. ego, patres
188    XXVI,    6,  33|          quorum culpa eminebat. per senatum agi de Campanis, qui cives
189    XXVI,    6,  35|           et> expediendam usi sunt. senatum postero die habuerunt de
190    XXVI,    6,  36|              magistratus senatui et senatum populo, sicut honore praestet,
191   XXVII,    1,   2|          territus litteras Romam ad senatum de duce et exercitu ad Herdoneam
192   XXVII,    1,   3|            deleta, Romam Fulvius ad senatum misit. Acerranis permissum,
193   XXVII,    1,  5a|           cum prospere pervenisset, senatum extemplo habuit, ubi de
194   XXVII,    1,  5a|            populum Romanum erant in senatum introductis honores omnibus
195   XXVII,    2,  5b|       recitata a consule ita movere senatum ut non exspectanda comitia
196   XXVII,    2,   6|        fecit. sed hi censores neque senatum legerunt neque quicquam
197   XXVII,    2,   7|       hominum fecit. postero die in senatum introductus captam Carthaginem
198   XXVII,    2,   8|     habuisset. tribuni appellati ad senatum <rem> reiecerunt: senatus
199   XXVII,    2,   8|            priorum repetivit, ut in senatum introiret. ingressum eum
200   XXVII,    2,   8|        patrum plebisque flaminem in senatum introduxerunt, omnibus ita
201   XXVII,    3,   9|  renuntiarent habere dixerunt neque senatum suum quid novi consuleret,
202   XXVII,    3,   9|           viderent consules, rem ad senatum detulerunt, ubi tantus pavor
203   XXVII,    3,  10|       Consules hortari et consolari senatum et dicere alias colonias
204   XXVII,    3,  10|          gratias egissent, sequi in senatum eos iusserunt. senatus quam
205   XXVII,    3,  11|             a Sempronio princeps in senatum Q. Fabius Maximus consul.
206   XXVII,    5,  25|           mediis ad censores non ad senatum notionem de eo pertinere
207   XXVII,    7,  34|            squalorem deponere et in senatum venire fungique aliis publicis
208   XXVII,    7,  38|          iure vacationem haberet ad senatum deferret. ea die ad senatum
209   XXVII,    7,  38|         senatum deferret. ea die ad senatum hi populi venerunt, Ostiensis
210   XXVII,    8,  43|       litteris Hasdrubalis Romam ad senatum missis simul et ipse patres
211   XXVII,    8,  50|            tribunal praetoris latae senatum curia exciverunt; tantoque
212  XXVIII,    2,   9|              Livio consule Romam ad senatum nuntiasset consulem satis
213  XXVIII,    6,  31|      nanctus nuntios Carthaginem ad senatum mittit qui simul seditionem
214  XXVIII,    7,  36|            ab Carthagine est iubere senatum ut classem quam Gadibus
215  XXVIII,    8,  39|             Saguntinorum legatos in senatum introduxit. ex eis maximus
216  XXVIII,    8,  39|            eis benigne fecerint, ea senatum ita voluisse fieri; donum
217  XXVIII,    8,  39|        legationes deinde ceterae in senatum introductae auditaeque;
218  XXVIII,    8,  40|      transacta simulando se referre senatum ludibrio habet, non senatorem
219  XXVIII,    8,  45|          quia volgatum erat si apud senatum non obtinuisset ut provincia
220  XXVIII,    8,  45|             te magis quam consulere senatum et ni provinciam tibi quam
221    XXIX,    2,   9|        vincla coniectis ut Romam ad senatum mitterentur, Messanam atque
222    XXIX,    3,  14|            haud parvae rei iudicium senatum tenebat qui vir optimus
223    XXIX,    3,  15|        placere neque si postularent senatum dari priusquam imperata
224    XXIX,    3,  15|             atque obsecrare ut sibi senatum adire ac deprecari liceret:
225    XXIX,    3,  15|           Romam adducta neminem iis senatum daturum. ita praecisa spe
226    XXIX,    3,  15|           daturum. ita praecisa spe senatum adeundi deprecandique dilectus
227    XXIX,    4,  19|          populum: Locrensibus coram senatum respondere quas iniurias
228    XXIX,    4,  19|        factas quererentur eas neque senatum neque populum Romanum factas
229    XXIX,    7,  37|            M. Livius et C. Claudius senatum recitaverunt. princeps iterum
230     XXX,    1,   1|           belloque et provinciis ad senatum rettulissent, censuerunt
231     XXX,    2,  7b|      extemplo Scipionem obsessurum. senatum itaque sufetes, quod velut
232     XXX,    3,  16|        consilium maximaque ad ipsum senatum regendum vis. qui ubi in
233     XXX,    3,  16|           indutias facite, Romam ad senatum mittite legatos.' ita dimissi
234     XXX,    3,  17|           die legatos Masinissae in senatum introduxit. gratulati primum
235     XXX,    4,  21| Carthaginiensium legatos de pace ad senatum venientes Puteolis visos
236     XXX,    4,  24|           praetor scriberet consuli senatum aequum censere in Italiam
237     XXX,    4,  24|          concursum est; magistratus senatum vocare: populus in curiae
238     XXX,    7,  40|    dictatore est consules novos iis senatum daturos esse.~ Comitia inde
239     XXX,    7,  43|         tulerunt vellent iuberentne senatum decernere ut cum Carthaginiensibus
240    XXXI,    1,   3|                          Cum primum senatum habuit, universis postulantibus
241    XXXI,    1,   5|            publica deque provinciis senatum consulerent. per eos dies
242    XXXI,    1,   8|          videretur ex iis qui extra senatum essent legatum mitteret
243    XXXI,    2,  11|           filii legati per eos dies senatum adierunt excusantes errorem
244    XXXI,    2,  11|             fore, quibus mandaturum senatum ut Verminae pacis dent leges,
245    XXXI,    2,  13|         debebatur eo anno, adierunt senatum, quia consules, cum ad novum
246    XXXI,    6,  47|             inopinato cum venisset, senatum in aede Bellonae habuit
247    XXXI,    6,  48|        gessisset censebant spectare senatum debere: ex duabus coloniis,
248    XXXI,    6,  48|          geri nihil oportuerit, aut senatum peccasse qui exercitum praetori
249    XXXI,    6,  49|          sed ita triumphum decresse senatum ut nullius nisi eius qui
250   XXXII,    1,   1|             prodigium haruspices in senatum vocati, atque ex responso
251   XXXII,    1,   3|             se de missione eorum ad senatum scripturum; modestia facilius
252   XXXII,    2,   7|         magna inter se concordia et senatum sine ullius nota legerunt
253   XXXII,    2,   7|           ex campestri certamine in senatum pervenit. Patres censuerunt
254   XXXII,    2,   8|           consules magistratu inito senatum in Capitolio cum habuissent,
255   XXXII,    2,   8|             deinde regis legatos in senatum consules introduxerunt.
256   XXXII,    5,  36|            legatos mittere Romam ad senatum posset: aut iis condicionibus
257   XXXII,    5,  36|         mittere singulos legatos ad senatum edocendum ne fraude regis
258   XXXII,    5,  37|             est: moverunt eo maxime senatum demonstrando maris terrarumque
259   XXXII,    5,  37|          apparuit non taedere belli senatum, et ipse victoriae quam
260  XXXIII,    3,  21|   provinciam obtinebat. is litteris senatum certiorem fecit Culcham
261  XXXIII,    3,  21|       tempore de bello Hispaniae ad senatum referret.~ ~22.
262  XXXIII,    3,  22|             quibus in aede Bellonae senatum habentibus postulantibusque
263  XXXIII,    3,  23|       relatione, cum adversum omnem senatum videret, in monte Albano
264  XXXIII,    4,  34|      foedere sibi restituerentur ad senatum reiecerunt; Phocenses Locrensesque,
265  XXXIII,    5,  43|      inierunt, de provinciis cum ad senatum rettulissent, patres censuerunt,
266  XXXIII,    5,  47|      Carthaginem mitterentur qui ad senatum eorum arguerent Hannibalem
267   XXXIV,    3,  25|             habere: Romam eundum ad senatum iis esse. ipse copias adductas
268   XXXIV,    3,  31|      publicam esse voluit, quem vos senatum appellatis, nec excellere
269   XXXIV,    4,  44|            palam facta delataque ad senatum est. Pleminius in inferiorem
270   XXXIV,    5,  51|      traducentis. a censu maxime et senatum et iudices legit potentioremque
271   XXXIV,    6,  57|        Scribonio praetore urbano in senatum introductae sunt benigneque
272   XXXIV,    6,  59|            Graeciae Asiaeque cum in senatum introduxisset, ut scirent
273   XXXIV,    6,  61|           publice ad seniores - ita senatum vocabant - mandata habuisse.
274   XXXIV,    6,  61|        Romam qui rem ad consules et senatum deferrent placuit, simul
275    XXXV,    1,   6|            qui litteras collegae ad senatum missas deferrent ad eum
276    XXXV,    1,   6|      deferrent ad eum et nuntiarent senatum, ni is ad magistratus subrogandos
277    XXXV,    1,   8|           et consulis L. Corneli ad senatum et M. Marcelli ad magnam
278    XXXV,    4,  33|           seu disceptare seu rogare senatum mallent, quam populum Romanum
279    XXXV,    4,  39|          multitudo obstreperet nunc senatum nunc Quinctium accusando.
280   XXXVI,    1,   1|         consulibus, rem integram ad senatum referrent. P. Cornelius
281   XXXVI,    1,   3|        plebi appellarunt; ab iis ad senatum reiecti sunt. senatus ita,
282   XXXVI,    3,  21|          intendit. is prima luce in senatum vocavit; quo L. Cornelius
283   XXXVI,    5,  35|       numero haberet, nondum scire; senatum eius rei iudicem fore; integram
284   XXXVI,    5,  35|          dare. Epirotae Romam missi senatum adierunt. iis magis, quae
285   XXXVI,    5,  35|           legati sub idem tempus in senatum introducti, gratulantes
286  XXXVII,    1,   1|             expectatione certaminis senatum erexisset, P. Scipio Africanus
287  XXXVII,    6,  46|             Aurunculeius praetor in senatum introduxit. iis querentibus
288  XXXVII,    6,  49|                    Aetoli legati in senatum introducti, cum et causa
289  XXXVII,    7,  50|             si qua res eum teneret, senatum certiorem faceret se ad
290  XXXVII,    7,  52|             prout eius merita sint, senatum facturum, ad ea rex, si
291  XXXVII,    7,  52|           modo facultate consulendi senatum Romanum, consilio amplissimi
292  XXXVII,    7,  52|             Asiam longe melius quam senatum nosse; revocandum igitur
293  XXXVII,    7,  55|          decem legatos more maiorum senatum missurum ad res Asiae disceptandas
294  XXXVII,    7,  56|            transcendi. revocatis in senatum Rhodiis, cum quanto opere
295  XXXVII,    7,  56|         pertinere censerent Rhodii, senatum omni modo expugnaturum pertinaciam
296 XXXVIII,    1,   3|           regno legatos et Romam ad senatum et ad Scipiones in Asiam,
297 XXXVIII,    1,   3|     repudiatae faciliorem aditum ad senatum haberent, principes gentis
298 XXXVIII,    1,  10|          iussis proficisci Romam ad senatum permissoque, ut et Rhodii
299 XXXVIII,    1,  10|       Amphilochis pulsum, averterat senatum ab audiendis precibus eorum.
300 XXXVIII,    3,  28|            et M. Claudius Marcellus senatum legerunt; princeps in senatu
301 XXXVIII,    3,  28|           Campani, ubi censerentur, senatum consuluerunt; decretum,
302 XXXVIII,    3,  32|         abstinerent, donec Romam ad senatum legatos misissent, finem
303 XXXVIII,    4,  35|           provinciis et exercitibus senatum consuluerunt. De Aetolia
304 XXXVIII,    4,  39|        Taurum est, integra <res> ad senatum reicitur.~ ~40.
305 XXXVIII,    4,  42|           esse placeret, retulit ad senatum consul. Decreverunt duas
306 XXXVIII,    4,  43|             legatos Ambraciensis in senatum subornatos criminibus introduxit,
307 XXXVIII,    5,  45|            de omnibus his consultum senatum, populum iussisse, per legatos
308 XXXVIII,    5,  46|          capiat pectora vestra; num senatum quoque de bello consuli
309 XXXVIII,    5,  48|            sed apud Carthaginiensem senatum agerem, ubi in crucem tolli
310 XXXVIII,    6,  54|        Sulpicius praetor urbanus ad senatum referat, quem eam rem velit
311 XXXVIII,    6,  54|            L. Mummii intercedebant, senatum quaerere de pecunia non
312 XXXVIII,    6,  57|             eius duci non passurum. Senatum eo die forte in Capitolio
313   XXXIX,    1,   3|       Cenomani conquesti Romae apud senatum reiectique ad consulem Aemilium,
314   XXXIX,    1,   4|           temporis iacturam facere: senatum etiam praesente consule
315   XXXIX,    1,  14|            potestate essent, rem ad senatum Postumius defert, omnibus
316   XXXIX,    1,  18|          Maenius et M. Licinius per senatum res in diem tricesimum differre,
317   XXXIX,    1,  18|       urbanum profiteretur, praetor senatum consuleret. si ei permissum
318   XXXIX,    1,  19|          habuissent, integra res ad senatum referretur, cum Sp. Postumius
319   XXXIX,    1,  19|       fieret, utique tuto esset. id senatum velle et aequum censere,
320   XXXIX,    2,  21|         consequeretur, nuntiaretque senatum aequum censere, ne sine
321   XXXIX,    2,  24|           appareret. maxime moverat senatum, quod iam Aeni et Maroneae
322   XXXIX,    2,  26|   imperatores Romanos nunc Romam ad senatum crimina de se deferre: quem
323   XXXIX,    3,  33|            civitatiumque legatos in senatum introduxerunt. eadem utrimque
324   XXXIX,    3,  36|       audebat. Appius ea, quae apud senatum questi erant Lacedaemonii,
325   XXXIX,    3,  36|           est quam Romae nuper apud senatum fuit. tunc enim Lacedaemoniis
326   XXXIX,    4,  39|         cerneret, dimissis comitiis senatum vocavit. censuerunt frequentes,
327   XXXIX,    4,  39|          studia hominum impedirent, senatum censere satis praetorum
328   XXXIX,    5, 41b|        partim comprehensos Romam ad senatum misit. in carcerem omnes
329   XXXIX,    5,  42|            metu mixta exspectatione senatum legerunt; septem moverunt
330   XXXIX,    5,  46|          legationes transmarinas in senatum introduxerunt. nec umquam
331   XXXIX,    5,  47|        oblivisci et pati praeterita senatum posse, et credere etiam
332   XXXIX,    5,  54|             miserunt. introducti in senatum a C. Valerio praetore exposuerunt
333   XXXIX,    5,  54|       agerentque, adempta. orare se senatum populumque Romanum, ne in
334   XXXIX,    5,  55|           moliri coepit litteris ad senatum missis, ut sibi in Histriam
335      XL,    1,   2|   Legationes deinde transmarinae in senatum introductae sunt, primae
336      XL,    1,   2|         legatos ad eas res visendas senatum missurum.~ ~3.
337      XL,    2, 16b|         eodem loco Liguribus iussis senatum per litteras consuluit.
338      XL,    2, 16b|         atque eos ad consules mitti senatum aequum censere.~ Praetores
339      XL,    2,  17|            causam integram Romam ad senatum reiecerunt.~ In Liguribus
340      XL,    2,  20|                Legationes deinde in senatum introduxerunt, regum primas
341      XL,    2,  20|            exsulibus est scripturum senatum Achaeis, ut restituerentur.
342      XL,    3,  25|    Sardiniam tradiderat: ceterum et senatum litteris certiorem fecit
343      XL,    3,  28|           nuntiarent litterasque ad senatum ferrent, L. Aurelius Cotta
344      XL,    3,  28|        urbanus consulibus scriberet senatum aequum censere subitarios
345      XL,    3,  29|         plebis adit, ab tribunis ad senatum res est reiecta. praetor
346      XL,    3,  34|          nulli alii quam consulibus senatum crediturum esse sincera
347      XL,    3,  35|           ab A. Postumio consule in senatum introducti, qui ex Hispania
348      XL,    4,  46|         animo, uno consilio legatis senatum, equites recenseatis, agatis
349      XL,    4,  51|           Censores fideli concordia senatum legerunt. princeps lectus
350      XL,    4,  53|                          Biduo, quo senatum legerunt censores, Q. Fulvius
351     XLI,    1,   1|              alii consulendum prius senatum censebant. vicit sententia,
352     XLI,    2,   6|            est, quas filius eius ad senatum attulerat. Ilienses adiunctis
353     XLI,    2,   8|      consulis in Histria fuerat, in senatum venit. ab his edoctus est
354     XLI,    2,   8|       provinciae haberent. moverunt senatum et legationes socium nominis
355     XLI,    2,   8|             fatigaverant, tandem in senatum introductae. summa querellarum
356     XLI,    3,  14|             non inventum. id cum ad senatum rettulisset, bove perlitare
357     XLI,    3,  16|           religioni fuit. id cum ad senatum relatum esset senatusque
358     XLI,    3,  22|        Perseo venisse, iisque noctu senatum in aede Aesculapi datum
359     XLI,    3,  27|          Postumius Albinus legerunt senatum; princeps lectus M. Aemilius
360    XLII,    1,   1|      provinciis <et> exercitibus ad senatum rettulissent, Ligures utrique
361    XLII,    1,   3|              ut consules eam rem ad senatum referrent. ut vero accersitus
362    XLII,    1,   6|       quorum princeps Apollonius in senatum introductus multis iustisque
363    XLII,    1,   9|          honos haberetur referre ad senatum debuisset, adversus se pro
364    XLII,    1,  10|             Popilius et collegam et senatum pro fratre deprecabatur,
365    XLII,    1,  11|  existimabant deberi, a praetore in senatum est introductus. causam
366    XLII,    1,  11|              etiam ut coram moneret senatum, ut Persei conatis obviam
367    XLII,    2,  18|       fatigantes saepe idem petendo senatum, tandem pervicerunt, ut
368    XLII,    2,  20|             prodigii loco habita ad senatum relata est; patres et <ad>
369    XLII,    2,  21|          Licinius praetor consuluit senatum, quem quaerere ea rogatione
370    XLII,    2,  22|          quaestione in se proposita senatum consuluisset. huic detractationi
371    XLII,    2,  22|              ingenti cum invidia in senatum venit. ibi cum laceratus
372    XLII,    2,  23|       missos esse <se>, qui orarent senatum, ut trium harum rerum unam
373    XLII,    2,  24|             Romam, qui deprecaretur senatum, ne quid communibus inimicis
374    XLII,    2,  24|              legatos quam primum ad senatum mittat denuntietque Carthaginiensibus,
375    XLII,    2,  25|          sua sponte infestum Persei senatum insuper accenderunt, relatis
376    XLII,    2,  25|             his iniuriis satisfieri senatum aecum censere, reddique
377    XLII,    2,  26|          scirent. Illyrii vocati in senatum; qui cum legatos se esse
378    XLII,    2,  26|             legatis, qui ut adirent senatum non postulassent, dari non
379    XLII,    2,  26|             quid socii quererentur; senatum existumare non aecum eum
380    XLII,    2,  26|          civitate sciebant; ceterum senatum iis non prius dari, quam
381    XLII,    3,  33|           in ea re dubium esset, ad senatum reicerent.~ ~34.
382    XLII,    3,  35|     Licinius> consul ex contione in senatum duxit. ibi quoque ei ex
383    XLII,    3,  36|     iussisset. in aedem Bellonae in senatum introducti ita verba fecerunt:
384    XLII,    3,  40|          praebeas agendae tuae apud senatum causae.'~ ~41.
385    XLII,    4,  48|           consilia erant destinata, senatum tamen praeberi legatis placuit.
386   XLIII,    1,   2|         legati aliquot populorum in senatum introducti. Ii de magistratuum
387   XLIII,    1,   3|          venerunt. Gulussa prior in senatum introductus et, quae missa
388   XLIII,    1,   4|      Hortensio praetori nuntiarent, senatum Abderitis iniustum bellum
389   XLIII,    1,   5|         Hostilio erat, querellae ad senatum delatae sunt, et legati
390   XLIII,    1,   5|           his populis responsum est senatum ea, quae facta querantur,
391   XLIII,    1,   5|         arguere vellent, cognita re senatum daturum operam, uti satisfiat.
392   XLIII,    1,   7|            Persei amicitiam habere, senatum quoque Romanum iis tamquam
393   XLIII,    1,   8|                        Accersere in senatum Lucretium placuit, ut disceptaret
394   XLIII,    1,   8|           et scire vera eos referre senatum et perinde ac debeant grata
395   XLIII,    1,  11|             de Macedonia referre ad senatum iussi; destinataeque provinciae
396   XLIII,    2,  14|         esset, consules plebem apud senatum accusabant, quod [et] iuniores
397   XLIII,    2,  15|        Caepione deinde referente ad senatum, quas ex novis legionibus
398   XLIII,    2,  15|        eligendo arbitrium fecerunt. Senatum deinde censores legerunt:
399    XLIV,    2,  14|        pollicitum deprecatorem apud senatum futurum; petere, si possent
400    XLIV,    2,  16|       filium, nobilem Macedonem, in senatum introduxit. is pacis semper
401    XLIV,    2,  19|            legati querentes orabant senatum, ut opem regno regibusque
402    XLIV,    2,  20|         nisi vesper esset, extemplo senatum vocaturi consules fuerint.
403    XLIV,    2,  25|           bellum, et ipsos duces et senatum, non abhorrere a finiendo
404     XLV,    1,   1|      populus in medium decurrit. eo senatum consul vocavit recitatisque
405     XLV,    1,   3|     ludibrium stolidae superbiae in senatum vocatos esse; ibi Agepolim,
406     XLV,    1,  13|           evenisset, id magno opere senatum laetari, daturumque operam,
407     XLV,    1,  14|            re publica populi Romani senatum censere. petenti Masgabae,
408     XLV,    1,  14|    responsum est haud aequum videri senatum a Carthaginiensibus obsides
409     XLV,    2,  15|          res honori censoribus apud senatum fuit. gratiae actae et Sempronio,
410     XLV,    2,  15|             quia lectus non erat in senatum intercessit.~ Eodem anno
411     XLV,    2,  17|         convenerant, introducere in senatum placuit, Q. Aelio <Gallia>.
412     XLV,    2,  20|        animo. itaque introductus in senatum gratulatus victoriam est;
413     XLV,    2,  20|   hospitaliter praestare Romanos et senatum dare consuesse: Rhodios
414     XLV,    3,  26|  pronuntiavit de sententia consilii senatum populumque Romanum Illyrios
415     XLV,    3,  34|            quae fierent, moveretur; senatum praedam Epiri civitatium,
416     XLV,    4,  42|         obsides adportantes. eis in senatum introductis et id ipsum
417     XLV,    4,  44|     auxissent imperium. cum praetor senatum ei, si vellet, eo die daturum
418     XLV,    4,  44|          conductae. tertio post die senatum adit; gratulatus victoriam
419     XLV,    4,  44|             et deos servatores suos senatum appellasse aliamque orationem