Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,   8|              centum erant qui creari patres possent. Patres certe ab
  2       I,    3,   8|           qui creari patres possent. Patres certe ab honore patriciique
  3       I,    3,  13|           acies, dirimere iras, hinc patres, hinc viros orantes, ne
  4       I,    4,  17|         nondum experta. Timor deinde patres incessit ne civitatem sine
  5       I,    4,  17|              Ita rem inter se centum patres, decem decuriis factis singulisque
  6       I,    4,  17|             Cum sensissent ea moveri patres, offerendum ultro rati quod
  7       I,    4,  17|     iussisset, id sic ratum esset si patres auctores fierent. Hodie
  8       I,    4,  17|          incertum comitiorum eventum patres auctores fiunt. Tum interrex
  9       I,    4,  17|              ita patribus visum est. Patres deinde, si dignum qui secundus
 10       I,    4,  18|            fuit. Audito nomine Numae patres Romani, quamquam inclinari
 11       I,    5,  22|        fuerat, regem populus iussit; patres auctores acti. Hic non solum
 12       I,    5,  28|              dare plebi, primores in patres legere, unam urbem, unam
 13       I,    5,  30|               Principes Albanorum in patres ut ea quoque pars rei publicae
 14       I,    6,  32|              inde ab initio erat, ad patres redierat hique interregem
 15       I,    6,  32|       Marcium regem populus creavit; patres fuere auctores. Numae Pompili
 16       I,    6,  32|       Confestim rex his ferme verbis patres consulebat: "Quarum rerum
 17       I,    7,  35|             publicae memor centum in patres legit qui deinde minorum
 18       I,    7,  40|             apud regem modo sed apud patres plebemque longe maximo honore
 19       I,    8,  46|           agi, criminandi Servi apud patres crescendique in curia sibi
 20       I,    8,  47|      prensare minorum maxime gentium patres; admonere paterni beneficii
 21       I,    8,  47|          regia sede pro curia sedens patres in curiam per praeconem
 22       I,    8,  48|              me vivo vocare ausus es patres aut in sede considere mea?"
 23       I,    9,  49|           imminuto statuit nullos in patres legere, quo contemptior
 24      II,    1,   1|            in senatum vocarentur qui patres quique conscripti essent;
 25      II,    1,   5|              res integra refertur ad patres. Ibi vicit ira; vetuere
 26      II,    1,   5|      consulatum ortum ex domo Iunia, patres, plebem, quidquid deorum
 27      II,    2,  12|           Transire Tiberim" inquit, "patres, et intrare, si possim,
 28      II,    2,  12|              est facinus." Adprobant patres; abdito intra vestem ferro
 29      II,    2,  13|             et agro Romano excessit. Patres C. Mucio virtutis causa
 30      II,    3,  16|              appellati. Appius inter patres lectus, haud ita multo post
 31      II,    3,  21|         contulerat. Eo nuntio erecti patres, erecta plebes; sed patribus
 32      II,    3,  23|              discors intestino inter patres plebemque flagrabat odio,
 33      II,    3,  23|          tandem curia non modo inter patres sed ne inter consules quidem
 34      II,    3,  24|     discordia fecerat - longe aliter patres ac plebem adfecere. Exsultare
 35      II,    3,  24|         potius quam solos perituros; patres militarent, patres arma
 36      II,    3,  24|        perituros; patres militarent, patres arma caperent, ut penes
 37      II,    3,  26|        Romanos ut nec consuli ordine patres nec pacatum responsum arma
 38      II,    3,  27|        plebis vitavit odium nec apud patres gratiam iniit. Patres mollem
 39      II,    3,  27|           apud patres gratiam iniit. Patres mollem consulem et ambitiosum
 40      II,    3,  28|              ut erat, perniciosam ad patres deferunt, sed delatam consulere
 41      II,    3,  29|               ne praedictum negetis, patres conscripti, adest ingens
 42      II,    3,  29|           prohibito cum conversus in patres impetus esset, consulum
 43      II,    3,  32|                           Timor inde patres incessit ne, si dimissus
 44      II,    3,  32|            violentiam patrum; timere patres residem in urbe plebem,
 45      II,    3,  32|         similis esset irae plebis in patres, flexisse mentes hominum.~ ~
 46      II,    4,  34|          omnia invitis iura imposita patres demerent sibi.~ ~35.
 47      II,    4,  37|       locutus abiit. Consules cum ad patres rem dubiam sub auctore certo
 48      II,    4,  39|              ut discordia inde inter patres plebemque oreretur. Quae
 49      II,    4,  39|        coegit. Acceperunt relationem patres, postquam apparuit labare
 50      II,    5,  42|              consulem; tenuere tamen patres ut cum L. Aemilio Caeso
 51      II,    5,  42|    discordiae intermissae; uno animo patres ac plebs rebellantes Volscos
 52      II,    5,  42|           lege populari celebrabant: patres, satis superque gratuiti
 53      II,    5,  43|        militum odio. Obtinuere tamen patres ut in Fabia gente consulatus
 54      II,    5,  44|               Praeceptis Appi moniti patres et universi comiter ac benigne
 55      II,    5,  48|      tribunus exsisteret, occuparent patres ipsi suum munus facere;
 56      II,    5,  48|         sudore partus sit. Aspernati patres sunt; questi quoque quidam
 57      II,    5,  48|          magno praesidio, ut scitis, patres conscripti, bellum Veiens
 58      II,    5,  52|              in resistentes incitare patres, nec in universos modo sed
 59      II,    5,  52|      habuisset; ea oppressit, cum et patres haud minus quam pro Coriolano
 60      II,    5,  54|            commoverit, si respexerit patres, si aliud quam plebem esse
 61      II,    5,  54|          oculos. His accensi vocibus patres consilia inde non publica
 62      II,    5,  54|          morte collegae monitos. Nec patres satis moderate ferre laetitiam,
 63      II,    5,  56|             cum summa vi resisterent patres, nec quae una vis ad resistendum
 64      II,    5,  56|          Voleronem tribunum reficit: patres, ad ultimum dimicationis
 65      II,    5,  56|      consilium viribus additurum; et patres in populi et consulem in
 66      II,    5,  60|         comitiis ipsis detractum est patres ex concilio submovendo,
 67      II,    5,  61|            plenus paternarum irarum. Patres quoque non temere pro ullo
 68      II,    5,  64|    consularibus comitiis noluit; per patres clientesque patrum consules
 69     III,    2,   9|         promulgata lege cum timerent patres ne absentibus consulibus
 70     III,    2,  11|              prohibendo dilectu, sic patres se in lege, quae per omnes
 71     III,    2,  11|             iussissent tribuni, quod patres se submoveri haud sinebant.
 72     III,    2,  13|              reus, dum consulerentur patres, retentus in publico est.
 73     III,    2,  17|           inde seditionis auctoribus patres circumire plebem inserentesque
 74     III,    2,  17|       publicam adducerent. Non inter patres ac plebem certamen esse,
 75     III,    2,  17|             certamen esse, sed simul patres plebemque, arcem urbis,
 76     III,    3,  20|              oratio consulis; erecti patres restitutam credebant rem
 77     III,    3,  21|    reclamantibus consulibus refecti. Patres quoque, ne quid cederent
 78     III,    3,  21|             inquit, 'si vana vestra, patres conscripti, auctoritas ad
 79     III,    3,  21|             quam aliorum. Imitamini, patres conscripti, turbam inconsultam,
 80     III,    3,  24|              tribunicium domi bellum patres territat. Clamant fraude
 81     III,    4,  29|             quid ferretur ad populum patres tenuere; plebes vicit ut
 82     III,    5, 31b|        creari. Rem non aspernabantur patres; daturum leges neminem nisi
 83     III,    5,  33|            eam rem collega invito ad patres rettulerat. His proximi
 84     III,    6,  38|              Citari iubent in curiam patres, haud ignari quanta invidiae
 85     III,    6,  38|            vox in foro est praeconis patres in curiam ad decemviros
 86     III,    6,  38|       vocandi senatum, non convenire patres interpretarentur; iam caput
 87     III,    6,  38|           senatui det et quemadmodum patres vocati non coeant in senatum,
 88     III,    6,  42|          posito iam decemvirali odio patres vigilias in urbe habendas
 89     III,    7,  51|         Oppium Sex. Manilium creant. Patres solliciti de summa rerum
 90     III,    7,  52| vociferabantur: 'Quid exspectabitis, patres conscripti? Si decemviri
 91     III,    7,  53|         plebem Romanam aut plebis in patres? Scuto vobis magis quam
 92     III,    8,  55|              iure esset tenerenturne patres plebi scitis, legem centuriatis
 93     III,    8,  59|              Ingens metus incesserat patres, voltusque iam iidem tribunorum
 94     III,    8,  59|            quod legum ab iis latarum patres auctores fuissent; neque
 95     III,    9,  66|        tribunis et plebe incitata in patres, cum dies alicui nobilium
 96     III,    9,  68|              hostes, non in contione patres Romani horrebant, praeda
 97     III,    9,  69|             telum acerrimum adversus patres habere solita erat, arma
 98     III,    9,  72|        facturum. Haec consules, haec patres vociferantur; sed plus cupiditas
 99      IV,    1,   1|           contaminari sanguinem suum patres confundique iura gentium
100      IV,    1,   1|        credebant. Laeti ergo audiere patres Ardeatium populum ob iniuriam
101      IV,    1,   2|           civitate tribuni plebis et patres essent; aut hunc ordinem
102      IV,    1,   2|          suas leges tamquam victoris patres accipi sinant dilectum haberi
103      IV,    1,   3|               Quirites, contemnerent patres, quam indignos ducerent
104      IV,    1,   4|      imperium nec nomen fuerat; apud patres esse coepit. Tribuni plebi,
105      IV,    1,   4|              sed per cooptationem in patres habetis, aut ab regibus
106      IV,    1,   6|          certaret, quam victi tandem patres ut de conubio ferretur concessere,
107      IV,    2,  7b|           habeantur, tendunt. Vicere patres, quia et plebs, patriciis
108      IV,    2,   8|             censendi subiceretur. Et patres quamquam rem parvam, tamen
109      IV,    2,  10|       moderando ita tenuit ut eum et patres severum consulem et plebs
110      IV,    2,  12|         obtinuisset ut consulerentur patres, consulum an tribunorum
111      IV,    2,  12|            nam utrumque traditur. Et patres plebem desidem et tribuni
112      IV,    2, 16a|     credibile est numerum tribunorum patres augeri passos, idque potissimum
113      IV,    4,  25|            purgare plebem, culpam in patres vertere: eorum ambitione
114      IV,    4,  25|          quae tunc ingenti certamine patres ac plebem accendit. Vicere
115      IV,    5,  35|             quibus pro certo habeat, patres, adversus quos tenderet,
116      IV,    5,  36|       discessum hominum ab urbe, cum patres clandestina denuntiatione
117      IV,    5,  37|            attulere; sed nec perinde patres moti sunt, et C. Sempronius
118      IV,    5,  43|         discordiarum inter plebem ac patres exorta est, coepta ab duplicando
119      IV,    5,  43|            consulibus relatam cum et patres summa ope adprobassent,
120      IV,    5,  43|        actionem primo et consules et patres summa ope adnisi sunt concedendo
121      IV,    5,  43|            interrex, castigando nunc patres, nunc tribunos plebi, desertam
122      IV,    5,  43|     consiliis copularent concordiam, patres patiendo tribunos militum
123      IV,    5, 44a|             horum valuit quin quorum patres avosque consules viderant
124      IV,    5, 44a|          causa leviorem futurum apud patres reum aut perseverantem sub
125      IV,    6,  45|          collegas certamen mirabundi patres conspicerent, Q. Servilius "
126      IV,    6,  49|             contionem magis quam mox patres offendit. Et tribunus plebis,
127      IV,    6,  50|        pendebat quod cura incesserat patres ne metu quaestionum plebs
128      IV,    6,  50|        rediit. Victoria deinde penes patres fuit.~ ~51.
129      IV,    6,  51|            per iniuriam agro publico patres pellebat; tunc haec ipsa
130      IV,    6,  53|           ignominia accepta cum apud patres invidiae Menenio fuit, tum
131      IV,    6,  54|           novis hominibus videbatur. Patres contra non pro communicatis
132      IV,    6,  54|   celeberrimi nominis haberet duces, patres omnia quaestoriis comitiis
133      IV,    6,  56|      haberent, ita eventu comitiorum patres vicere; namque tribuni militum
134      IV,    6,  58|       dedisset responderi iussit. Id patres aegre passi decrevere ut
135      IV,    6,  60|      prensatasque exeuntium manus et patres vere appellatos, effectum
136      IV,    6,  60|            tributum non contulisset. Patres bene coeptam rem perseveranter
137       V,    1,   3|         forte hoc dicitis: "quidquid patres faciunt displicet, sive
138       V,    2,   9|           oratio esset, gauderentque patres sine tribuniciae potestatis
139       V,    2,  11|       patrocinium. Is quod petissent patres quondam primo incepto repulsi,
140       V,    2,  11|             Cum arderent invidia non patres modo sed etiam tribuni plebis,
141       V,    2,  12|             Inter has iras plebis in patres cum tribuni plebi nunc illud
142       V,    3,  15|           satis fidum super tanta re patres rati decrevere legatos sortesque
143       V,    3,  20|           partitae aut invidiam apud patres ex prodiga largitione caperet,
144       V,    4,  25|              partem tribunorum plebi patres in suam sententiam traxerant --,
145       V,    4,  25|           annum eosdem reficiunt; et patres hoc idem de intercessoribus
146       V,    4,  26|          Comitiis tribunorum militum patres summa ope evicerunt ut M.
147       V,    4,  27|       senatum ita locuti traduntur: "patres conscripti, victoria cui
148       V,    4, 29a|        latoribus legis tribunatum et patres reficere intercessores legis
149       V,    4, 29a|            valuit; quem dolorem ulti patres sunt senatus consulto facto
150       V,    5, 29b|      condemnati sunt. Id aegre passi patres; Camillus palam sceleris
151       V,    5, 29b|           licentiam eius magistratus patres laturos, falli eos. Si tribunicia
152       V,    5, 29b|         repelli nequeat, aliud telum patres inventuros esse; consulesque
153       V,    5,  30| adhortationibus principes concitati [patres] senes iuvenesque cum ferretur
154       V,    5,  30|    fortissime felicissimeque ipsi ac patres eorum dimicassent desererent,
155      VI,    2,  6b|       haberent. Se vero bene sperare patres et de bello et de pace universaque
156      VI,    2,  11|             impotens, postquam inter patres non quantum aequum censebat
157      VI,    2,  11|              communicare; criminando patres, alliciendo ad se plebem
158      VI,    3,  14|        dubius bellum cum iis populis patres iussuros, cum maior domi
159      VI,    3,  14|           sermones pleni criminum in patres; inter quos [cum] omisso
160      VI,    3,  15|              te, A. Corneli, vosque, patres conscripti, circumfusa turba
161      VI,    3,  18|           sinatis, certamen adversus patres noritis? nec hoc natura
162      VI,    4,  21|            fuerat, subito exorti. id patres rati contemptu accidere,
163      VI,    4,  25|            captivos ducturum ait, ne patres ignari sint Tusculanos ab
164      VI,    4,  25|              persequendos Tusculanos patres censuissent Camilloque id
165      VI,    4,  26|              ad senatum; aestimabunt patres utrum plus ante poenae an
166      VI,    4,  26|            conspectus, moti extemplo patres vocari eos iam tum hospitaliter
167      VI,    4,  26|            indixistis intulistisque, patres conscripti, sicut nunc videtis
168      VI,    4,  27|            novas legiones scribendas patres censuerant; quae utraque
169      VI,    4,  28|            nullum ducem certum esse, patres ac plebem in semet ipsos
170      VI,    5,  30|           cuius et ipsos postmodo et patres qui dederant paenituit.
171      VI,    5,  34|             reciperasse in perpetuum patres viderentur. ne id nimis
172      VI,    5,  35|      discrimine proposito conterriti patres, cum trepidassent publicis
173      VI,    5,  35|           agitedum comitia indicite, patres, tribunis militum creandis;
174      VI,    5,  36|      orantibus verecundia maxime non patres modo sed etiam plebem movit.
175      VI,    5,  38|          latoribus obstaret, trepidi patres ad duo ultima auxilia, summum
176      VI,    5,  39|             de plebe dicto. id aegre patres passos accipio: dictatorem
177      VI,    5,  39|            cognatione Licini se apud patres excusare solitum, simul
178      VI,    5,  40|          sumus simul in civitatem et patres, enixe operam dedisse ut
179      VI,    5,  41|            more maiorum? nempe penes patres; nam plebeius quidem magistratus
180      VI,    5,  41|    centuriatis nec curiatis comitiis patres auctores fiant; Sextius
181      VI,    5,  42|            dictator populum rogaret, patres auctores omnibus eius anni
182     VII,    1,   1|             lege partus erat, dedit: patres praeturam Sp. Furio M. Filio
183     VII,    1,   6|            publica calamitate maesti patres, quantum feroces infelici
184     VII,    1,   6|            quo nefas esset; potuisse patres plebi scito pelli honoribus
185     VII,    2,  12|     orientemque iam seditionem inter patres et plebem metu tam propinqui
186     VII,    2,  12|         sermonibus carpere, interdum patres communiter increpare quod
187     VII,    2,  16|           qui manumitterentur tulit. Patres, quia ea lege haud parvum
188     VII,    3,  21|            erumpebant. Quorum taedio patres L. Cornelium Scipionem interregem
189     VII,    5,  30|             Campanus legatos ad vos, patres conscripti, misit amicitiam
190     VII,    5,  30|         nostra cogit: eo ventum est, patres conscripti, ut aut amicorum
191     VII,    5,  30|            fideque superet. Adnuite, patres conscripti, nutum numenque
192     VII,    5,  30|        certum habeo. Quid illis nos, patres conscripti, sollicitis ac
193     VII,    5,  31|          humanaque omnia in vestram, patres conscripti, populique Romani
194     VII,    5,  31|         curiae procubuerunt. Commoti patres vice fortunarum humanarum,
195     VII,    5,  32|           omnium aliarum rerum curis patres fetialibus ad res repetendas
196     VII,    6,  40|           animum quod non induxerunt patres avique vestri, non illi
197     VII,    6,  41|        militibus cavendum, quod apud patres semel plebi, iterum legionibus
198     VII,    6,  41|              tum Salonius obtestatus patres conscriptos ne suum honorem
199     VII,    6,  42|        militum animos, rettulisse ad patres de concordia reconcilianda.
200    VIII,    1,   2|              reddendumque iis foedus patres censuissent, praetor Samnitibus
201    VIII,    1,   2|            fieri est. dein, postquam patres ut seram eam ultimaque tandem
202    VIII,    1,   5|             inquit, 'T. Manli vosque patres conscripti, tandem iam vos
203    VIII,    1,   5|           iram ut, si tanta dementia patres conscriptos cepisset ut
204    VIII,    1,   6|            cessatis, Quirites vosque patres conscripti, arma capere
205    VIII,    2,  12|               criminari apud populum patres destitit, collega haudquaquam
206    VIII,    2,  12|          popularis et orationibus in patres criminosis fuit, et quod
207    VIII,    2,  12|     ferrentur ante initum suffragium patres auctores fierent; tertiam,
208    VIII,    2,  12|          rebus foris auctum imperium patres credebant.~ ~13a.
209    VIII,    3, 13b|       rettulit atque ita disseruit: 'patres conscripti, quod bello armisque
210    VIII,    4,  20|      immortalibus et a vobis habent, patres conscripti, quid placet
211    VIII,    5,  29|        Tarentini sollicitos haberent patres, accessit ut et Vestinus
212    VIII,    5,  29|           res erat, tamen tanta cura patres incessit ut pariter eam
213    VIII,    5,  33|            maxime conquereretur apud patres vim atque iniuriam dictatoris,
214    VIII,    5,  34|         duobus liberis fecisse; nunc patres comes et senes faciles de
215      IX,    2,   9|               neque ego infitias eo, patres conscripti, tam sponsiones
216      IX,    2,   9|            possem. Nihil ad Caudium, patres conscripti, humanis consiliis
217      IX,    2,   9|       obligaret. Quid enim vobiscum, patres conscripti, quid cum populo
218      IX,    2,  10|                                Movit patres conscriptos cum causa tum
219      IX,    8,  38|              ut solet, ingens terror patres invasit dictatoremque dici
220       X,    1,   6|            iuxta eam rem aegre passi patres quam cum consulatum volgari
221       X,    2,  11|            centuriae[que] dixere, ut patres ab iubendo dictatore deterruerint,
222       X,    2,  11|         nomen Romanum violent. Orare patres ut et Lucanos in fidem accipiant
223       X,    2,  12|          Romae, bellum Samnitibus et patres censuerunt et populus iussit.
224       X,    3,  24|         querebatur: quoad potuerint, patres adnisos ne plebeiis aditus
225       X,    3,  24|           populus iubeat potius quam patres gratificentur. Iovem optimum
226       X,    4, 37a|        triumphum, "non ita" inquit, "patres conscripti, vestrae maiestatis
227       X,    5,  45|             nollent obtestabanturque patres conscriptos ut se a vi atque
228     XXI,    2,  16|               tantusque simul maeror patres misericordiaque sociorum
229     XXI,    3,  26|        insuper Gallico bellum auctum patres acceperunt, C. Atilium praetorem
230     XXI,    6,  53|         Quantum ingemiscant" inquit "patres nostri, circa moenia Carthaginis
231    XXII,    1,   1|      introductis consul de religione patres consuluit. Decretum ut ea
232    XXII,    1,   3|              C. Flaminium ab Arretio patres acciverint". Haec simul
233    XXII,    2,   9|            dis orsus, cum edocuisset patres plus neglegentia caerimoniarum
234    XXII,    2,  11|             hosti obviam eundum esse patres censerent. Decretum ut ab
235    XXII,    2,  14|               quos Sinuessam colonos patres nostri miserunt, ut ab Samnite
236    XXII,    4,  23|             quoniam non consuluisset patres, tardius erogaretur, inviolatum
237    XXII,    5,  32|        fuisse oblaturos. Gratum sibi patres Romanos populumque facturum
238    XXII,    5,  34|             ad consulatum nitebatur, patres summa ope obstabant ne se
239    XXII,    5,  37|      accipere abnuant magno opere se patres conscriptos orare. Iam omnium
240    XXII,    7,  55|              iuvenes esse; illud per patres ipsos agendum, quoniam magistratuum
241    XXII,    7,  55|              tumultus, tum in curiam patres revocandos consulendumque
242    XXII,    7,  56|               a] magistratibus turba patres diversi ad sedandos tumultus
243    XXII,    7,  56|           tumultu revocati in curiam patres essent, aliae insuper ex
244    XXII,    7, 57a|        praetorisque [lectis censuere patres] M. Claudium, qui classi
245    XXII,    8,  58|            atque imperio certare. Et patres virtuti Romanae cessisse
246    XXII,    8,  59|           princeps: "M. Iuni vosque, patres conscripti" inquit, "nemo
247    XXII,    8,  59|             Gallis auro redemisse et patres vestros, asperrimos illos
248    XXII,    8,  59|       animadvertendum vobis censeam, patres conscripti, si iam duriores
249    XXII,    8,  59|          civis? Suum quisque animum, patres conscripti. Scio in discrimine
250    XXII,    8,  60|         censuerint, nihil vos eorum, patres conscripti, quae illic acta
251    XXII,    8,  60|             Canusii fortia, fidelia, patres conscripti. Nunc autem quemadmodum
252    XXII,    8,  60|              magis istos redimendos, patres conscripti, censeo quam
253   XXIII,    2,  12|             Hanno: "tacuissem hodie, patres conscripti, ne quid in communi
254   XXIII,    3,  20|         iterum a M. Aemilio praetore patres circumspectis omnibus imperii
255   XXIII,    3,  22|            humanis adsequi poterant, patres explessent, tandem se quoque
256   XXIII,    3,  22|            etiam civium ex quibus in patres legerentur conquestus esset,
257   XXIII,    3,  22|          binis senatoribus, [quibus] patres Romani censuissent, civitas
258   XXIII,    3,  22|         quondam postulatum Latinorum patres audierunt; et cum fremitus
259   XXIII,    3, 24a|             iis praesentibus noscere patres possent quo statu res publica
260   XXIII,    3, 24a|              comparandisque in annum patres consuleret.~ ~
261   XXIII,    4,  25|         senatum habuit consolatusque patres est, et adhortatus ne qui
262   XXIII,    5,  31|           inquit "e re publica fuit, patres conscripti, et M. Claudium
263   XXIII,    5,  31|            pronuntiaverunt; volgoque patres ita fama ferebant, quod
264   XXIII,    5,  34|           iri videretur, decreverunt patres ut Q. Fulvius Flaccus quinque
265   XXIII,    6,  38|       congruerent, primo gravis cura patres incessit, cernentes quanta
266    XXIV,    2,  14|             Marcellum, sed universos patres, quos consultos ab se de
267     XXV,    1,   1|             exaudiebantur; deinde ad patres etiam ac publicam querimoniam
268     XXV,    1,   3|        senatus consulto notata, quia patres ordinem publicanorum in
269     XXV,    1,   6|       meritum nostrum suscensuistis, patres conscripti, nobis aut suscensetis?
270     XXV,    1,   6|           liberis ignoscitis facile, patres conscripti, in haec vilia
271     XXV,    1,   6|           condicione sumus quam apud patres nostros fuerunt captivi.
272     XXV,    3,  12|           senatum essent, censuerunt patres Apollini ludos vovendos
273    XXVI,    1,   1|            provinciis exercitibusque patres consuluerunt. Q. Fulvio
274    XXVI,    1,   3|        petisset Fulvius negassentque patres e re publica esse abscedi
275    XXVI,    2,  15|             differri rem integram ad patres de Campanis; et Fulvius,
276    XXVI,    3,  17|                               Romani patres perfuncti quod ad Capuam
277    XXVI,    5,  28|              relatio fuit. decrevere patres ut alteri consulum Italia
278    XXVI,    5,  30|            ac suos possent. orare se patres conscriptos ut si nequeant
279    XXVI,    5,  30|        templo ut de postulatis eorum patres consuli possent Laevinus
280    XXVI,    5,  30|             ea condicione pro vobis, patres conscripti, bella gerimus
281    XXVI,    5,  31|        imperiique huius oblitus sum, patres conscripti, ut, si de meo
282    XXVI,    5,  31|      fueritis. ipsa humilitas eorum, patres conscripti, quam isti obiciunt
283    XXVI,    5,  31|            senatum quererentur. ego, patres conscripti, Syracusas spoliatas
284    XXVI,    5,  31|       fecisse. ea vos rata habeatis, patres conscripti, necne, magis
285    XXVI,    5,  31|     Siculorum et mea verba audistis, patres conscripti, simul templo
286    XXVI,    5,  32|              postulatis Siculorum ad patres rettulit. ibi cum diu sententiis
287    XXVI,    5,  32|             mitius tamen decreverunt patres: acta M. Marcelli quae is
288    XXVI,    6,  36|              quina milia in singulos patres familiae relinquamus: ceterum
289   XXVII,    2,  5b|     dictatorem dicturum esse aiebat, patres extra Romanum agrum - eum
290   XXVII,    2,  5b|         Siciliam abiit; destitutique patres litteras ad M. Claudium
291   XXVII,    2,   7|              Messallae. maxime movit patres Hasdrubalis transitus in
292   XXVII,    3,  10|       conlaudari [eos] nisi universi patres iis in curia gratias egissent,
293   XXVII,    3,  10|             imperium mentionem fieri patres vetuerunt, neque illos dimitti
294   XXVII,    7, 33b|           omissis una praecipua cura patres populumque incessit consules
295   XXVII,    7,  34|                  Cum circumspicerent patres quosnam consules facerent,
296   XXVII,    7,  34|             et querentem castigabant patres, et M. Furium memorantes
297   XXVII,    8,  43|         senatum missis simul et ipse patres conscriptos quid pararet
298  XXVIII,    2,   9|          exercitum consularem posse, patres non M. Livium tantum redire
299  XXVIII,    2,   9|           quae postularent decernere patres merito deorum primum, dein
300  XXVIII,    8,  39|             nihil ultra malorum est, patres conscripti, quam quod passi
301  XXVIII,    8,  40|          scio multis vestrum videri, patres conscripti, rem actam hodierno
302  XXVIII,    8,  42|    periclitabantur, commisisti. ego, patres conscripti, P. Cornelium
303  XXVIII,    8,  43|          Fabius principio orationis, patres conscripti, commemoravit
304  XXVIII,    8,  44|     extollere velim. neutrum faciam, patres conscripti, et si nulla
305    XXIX,    3,  10|         decemviris inventum eo magis patres movit quod et legati qui
306    XXIX,    4, 16b|              Romanus; orare uti sibi patres adeundi deplorandique aerumnas
307    XXIX,    4,  17|          nostrae apud vos querellae, patres conscripti, plurimum in
308    XXIX,    4,  17|            non possumus dissimulare, patres conscripti, nos cum praesidium
309    XXIX,    4,  17|             venia, quaeso, audiatis, patres conscripti, id quod invitus
310    XXIX,    4,  17|    respicietis perditas res nostras, patres conscripti, aut ne ab dis
311    XXIX,    4,  17|            nec hominis quicquam est, patres conscripti, praeter figuram
312    XXIX,    4,  17|         sumus et cum maxime patimur, patres conscripti; omnia quae crudelissimi
313    XXIX,    4,  18|            vobis videbitur, velimus, patres conscripti; vidimus enim
314    XXIX,    4,  18|         profectus. quid ergo evenit, patres conscripti? classis postero
315    XXIX,    4,  18|            per vos fidemque vestram, patres conscripti, priusquam eorum
316    XXIX,    4,  18|             Quamquam ne nunc quidem, patres conscripti, aut in ducibus
317    XXIX,    4,  18|              alius ulcisci quam vos, patres conscripti. ad vos vestramque
318     XXX,    1,   1|             rettulissent, censuerunt patres ut consules inter se compararent
319     XXX,    1,   2|            ad tuendam Sardiniae oram patres decreverunt; Lentulus praetor
320     XXX,    3,  17|           futurum spe. consulti inde patres regem in custodiam Albam
321     XXX,    3,  17|            cordi foret Masinissae id patres comprobare ac laudare. munera
322     XXX,    4,  24|       volgatum est, primo censuerant patres ut praetor scriberet consuli
323     XXX,    5,  30|             vestri quoque, ut audio, patres nonnihil etiam ob hoc quia
324     XXX,    5,  31|           vobis fraus petitis. neque patres nostri priores de Sicilia
325     XXX,    6,  32|             quibus quondam auspiciis patres eorum ad Aegates pugnaverint
326     XXX,    7,  38|             consule facta erant quod patres de pace Scipionis potius
327     XXX,    7,  40|             ut senatui permitterent. patres igitur iurati - ita enim
328     XXX,    7,  42|            esset, nunc monendo etiam patres conscriptos ut rebus secundis
329     XXX,    7,  42|              cum flecti misericordia patres appareret, senatorum unum
330    XXXI,    1,   4|            perfecissent, decreverunt patres ut M. Iunius praetor urbanus,
331    XXXI,    1,   6|             viam antiquam criminandi patres ingressus, incusaverat bella
332    XXXI,    1,   6|          posset. aegre eam rem passi patres laceratusque probris in
333    XXXI,    1,   7|       impigre tulissemus opem, sicut patres nostri Mamertinis tulerant,
334    XXXI,    1,   7|             iuvantibus divis et quae patres censuerunt vos iubete. huius
335   XXXII,    2,   7|       certamine in senatum pervenit. Patres censuerunt qui honorem quem
336   XXXII,    2,   8|              habuissent, decreverunt patres ut provincias Macedoniam
337   XXXII,    2,   8|      invasisse. Itaque Attalum orare patres conscriptos, si sua classi
338   XXXII,    4,  26|              milia gravis aeris dari patres iusserunt, servis vicena
339   XXXII,    4,  28|      utrisque liberam consultationem patres consulibus ambobus Italiam
340  XXXIII,    3,  21|          erat, recitatis decreverunt patres ut comitiis praetorum perfectis,
341  XXXIII,    3,  25|             regem, dubios sententiae patres fecerat; et forsitan obtinuisset
342  XXXIII,    5,  43|             ad senatum rettulissent, patres censuerunt, quoniam in Hispania
343   XXXIV,    1,   7|          debetis habere eas et malle patres vos aut viros quam dominos
344   XXXIV,    2,  13|              opes exhaurire licebit. patres nostri, cum <in> Hispania
345   XXXIV,    2,  21|            supplicationem in triduum patres decreverunt.~ ~22a.
346   XXXIV,    4,  42|             Sempronium Longum. horum patres primo anno secundi Punici
347   XXXIV,    5,  54|              immisceri sibi in cavea patres plebem nollent? cur dives
348   XXXIV,    6,  59|            deprecari et Quinctium et patres institit ne festinarent
349   XXXVI,    1,   1|            consules inito magistratu patres, priusquam de provinciis
350   XXXVI,    1,   1|             solutis religione animis patres rogationem ad populum ferri
351  XXXVII,    6,  47|            et rettulit et auctore eo patres censuerunt.~ Eodem tempore
352  XXXVII,    7,  51|      magistratu abdicare se conantem patres auctoritate sua deterruerunt
353  XXXVII,    7,  52|              nihil hac oratione eius patres conscripti deterriti sunt,
354  XXXVII,    7,  53|       perseverassem' inquit 'tacere, patres conscripti, nisi Rhodiorum
355  XXXVII,    7,  53|        voluit. non sum hoc dicturus, patres conscripti: quis hoc bello
356  XXXVII,    7,  53|        postulas? dicat aliquis. ego, patres conscripti, quoniam dicere
357  XXXVII,    7,  54|           nobis tota nostra actione, patres conscripti, neque difficilius
358  XXXVII,    7,  54|            ceterum non animi nostri, patres conscripti, nos, sed rerum
359  XXXVII,    7,  54|            quantum debeatis, videte, patres conscripti; inducetis in
360  XXXVII,    7,  55|           fassi regis obtestati sunt patres conscriptos, ut suae potius
361 XXXVIII,    2,  17|      Eosdemne hos creditis esse, qui patres eorum avique fuerunt? Extorres
362 XXXVIII,    4,  43|           ipsum M. Fulvium censetis, patres conscripti, qui ob has res
363 XXXVIII,    5,  47|             postulantibus adversari, patres conscripti; quibus ego gratiam
364 XXXVIII,    5,  47|              equidem invideo honori, patres conscripti; vos tribunos
365 XXXVIII,    5,  47|        fraudor, sed causam apud vos, patres conscripti, accusantibus
366 XXXVIII,    5,  47|           eorum, ut animadvertistis, patres conscripti, accusatio fuit:
367 XXXVIII,    5,  47|            sum postulaturus a vobis, patres conscripti, ut, quae communiter
368 XXXVIII,    5,  49|          negatis? Caeca invidia est, patres conscripti, nec quicquam
369 XXXVIII,    5,  49|          Mihi quaeso ita ignoscatis, patres conscripti, si longiorem
370 XXXVIII,    5,  49|         petitam impetratamque velim, patres conscripti.~ ~50a
371 XXXVIII,    6,  55|               Q. Terentium Culleonem patres iusserunt. Ad hunc praetorem,
372   XXXIX,    1,   4|            valuerit belli ius. se et patres conscriptos orare et ab
373   XXXIX,    1,   7|            deicit. ea religione moti patres et diem unum adiciendum
374   XXXIX,    1,  14|              ab se inquisita forent. patres pavor ingens cepit, cum
375   XXXIX,    3,  33|              deinde novam legationem patres, cuius princeps Ap. Claudius
376   XXXIX,    4,  39|          esse e lege comitia habere. patres censuerunt, uti L. Porcius
377   XXXIX,    5,  51|           dies argumento erit. horum patres Pyrrho regi, hosti armato,
378   XXXIX,    5,  55|           potius coloniam deducendam patres censuerunt. triumviri creati
379      XL,    2,  17|     exercitum voluerunt, ac de ea re patres consuluerunt. alterum ex
380      XL,    2,  19|          prodigiis cladibusque anxii patres decreverunt, ut et consules,
381      XL,    2,  19|              serperet iterum latius, patres iusserunt. et legem de ambitu
382      XL,    3,  35|               ego iam hinc praedico, patres conscripti, me exercitu
383     XLI,    3,  16|         portamque de caelo tacta. ea patres procurari, uti pontifices
384    XLII,    1,   3|            appareret, quid sentirent patres, relatione facta in unam
385    XLII,    1,  10|  contentiones ex priore anno habuit. patres referri de Liguribus renovarique
386    XLII,    1,  10|   intercessurum. collegam deterruit; patres eo magis, utrique pariter
387    XLII,    1,  13|              volebam, adfero ad vos, patres conscripti, sed conperta
388    XLII,    1,  14|                    Haec oratio movit patres conscriptos. ceterum in
389    XLII,    2,  20|        habita ad senatum relata est; patres et <ad> haruspices referri
390    XLII,    2,  21|        quaerere ea rogatione vellet. patres ipsum eum quaerere iusserunt.~ ~
391    XLII,    3,  30|     propagationem <imperii portendi. patres, quod bonum faustum> felixque
392    XLII,    3,  32|          senatus potestate. consulti patres, cui consulatum populus
393    XLII,    5,  61|              senatus; inde lectos in patres consules, inde imperatores
394   XLIII,    1,   3|             est pollicitus et monuit patres conscriptos, ut a fraude
395   XLIII,    1,  11|          audita. Propter quae veriti patres, ne qua maior ignominia
396   XLIII,    1,  11|      temeritate acceptam elevare eos patres acceperunt, qui perpaucos
397   XLIII,    2,  14|            Id ut ita esse scirent et patres conscripti, praetores se,
398   XLIII,    2,  15|           Galliam duceret, decrevere patres, ut C. Sulpicius M. Claudius
399    XLIV,    2,  19|            anni, cum in expectatione patres fuissent, maxime quidnam
400    XLIV,    2,  19|           fortunarum tulissent. moti patres precibus Alexandrinorum
401     XLV,    1,  12|            inter cives et peregrinos patres censuerant.~ ~13.
402     XLV,    2,  16|     provinciis referentibus censuere patres duas provincias Hispaniam
403     XLV,    2,  20|         consulti ab M. Iunio consule patres stantibus in comitio legatis,
404     XLV,    2,  22|             curiam gratulatum vobis, patres conscripti, ex curia in
405     XLV,    2,  23|            id quod vos non potestis, patres conscripti, nos principio
406     XLV,    2,  24|          inter vos sermonibus audio, patres conscripti: favisse nos
407     XLV,    2,  24|              potestate vestra erunt, patres conscripti. ceteri Rhodii
408     XLV,    2,  24|              essemus; vos iudicatis, patres conscripti, sit Rhodus in
409     XLV,    2,  24|           enim de bello deliberatis, patres conscripti, quod inferre
410     XLV,    4,  42|          senatus deinde habitus est. patres censuerunt, ut Q. Cassius
411     XLV,    4,  42|             quantum ipsi statuissent patres, redimi paterentur, responsum