Lib. Cap. Par.

  1      II,    2,   6|            ubi ex lictoribus procul consulem esse, deinde iam propius
  2      II,    2,   6|             atque in ipsum infestus consulem derigit. Sensit in se iri
  3      II,    2,   8|         solum quae regni suspicione consulem absolverent, sed quae adeo
  4      II,    2,   8|      auctores non invenio Lucretium consulem; Bruto statim Horatium suggerunt;
  5      II,    3,  24|         cive et ab hoste, Servilium consulem, cui ingenium magis populare
  6      II,    3,  27|       imperator militibus. Movebant consulem haec, sed tergiversari res
  7      II,    3,  27|        gratiam iniit. Patres mollem consulem et ambitiosum rati, plebes
  8      II,    3,  28|              id enim plus esse quam consulem - qualis Ap. Claudius fuerit,
  9      II,    5,  41|       sollicitudo inerat largitione consulem periculosas libertati opes
 10      II,    5,  41|           saepe deinde et Verginium consulem in contionibus velut vaticinantem
 11      II,    5,  42|            plebi propter novissimum consulem; tenuere tamen patres ut
 12      II,    5,  43|       consulatus maneret: M. Fabium consulem creant; Fabio collega Cn.
 13      II,    5,  45|      redituros ex hac pugna iurant. Consulem Romanum miles semel in acie
 14      II,    5,  47|            Fabium, sic in hoc ipsum consulem Manlium iam velut fusos
 15      II,    5,  47|        globus iuvenum unus in ipsum consulem insignem armis invadit.
 16      II,    5,  47|           victorem alterum incidunt consulem; ibi iterum caesi fusique
 17      II,    5,  54|     Verginio in quibusdam annalibus consulem invenio. Hoc anno, quoscumque
 18      II,    5,  56|          invisum infestumque plebi, consulem faciunt. Collega ei T. Quinctius
 19      II,    5,  56|         exorsus, cum a patribus non consulem, sed carnificem ad vexandam
 20      II,    5,  56|         tribunus viatorem mittit ad consulem, consul lictorem ad tribunum,
 21      II,    5,  56|         atrox coorta pro tribuno in consulem esset, et concursus hominum
 22      II,    5,  56|              et patres in populi et consulem in patrum fore potestate.~ ~
 23      II,    5,  57|            per metum ac deseri; non consulem senatui sed senatum consuli
 24      II,    5,  59|        Romanum quod adversus Fabium consulem habuisset. Ceterum multo
 25      II,    5,  60|           Contra ea in Aequis inter consulem ac milites comitate ac beneficiis
 26      II,    5,  61|             minus reum timeret quam consulem timuerat. Semel causam dixit,
 27     III,    1,   1|          invidiam rei a tribunis in consulem averterant. Atrox certamen
 28     III,    1,   2|           nuntiare iussit Q. Fabium consulem dicere se ex Aequis pacem
 29     III,    1,   2|            rei magis quam periculum consulem alterum ab urbe excivit.
 30     III,    1,   4|         Hernici et male pugnatum et consulem exercitumque obsideri nuntiaverunt,
 31     III,    1,   4|           detrimenti caperet. Ipsum consulem Romae manere ad conscribendos
 32     III,    1,   8|         cura, in Lucretium incidunt consulem iam ante exploratis itineribus
 33     III,    2,   9|       populus in se ius dederit, eo consulem usurum, non ipsos libidinem
 34     III,    2,  17|            vetarent, in P. Valerium consulem sumi arma; ausurum se in
 35     III,    3,  19|     occiperet. Perculsa erat plebes consulem habitura iratum, potentem
 36     III,    3,  21|          ante moverunt de sententia consulem quam tribuni se in auctoritate
 37     III,    3,  21|         plebi, et ipsi L. Quinctium consulem reficiebant. Nulla toto
 38     III,    3,  21|            contra senatus consultum consulem renuntiari patiar. Te vero,
 39     III,    3,  21|        edicunt ne quis L. Quinctium consulem faceret; si quis fecisset,
 40     III,    3,  22|          propter Capitolium captum, consulem occisum condi religiosum
 41     III,    3,  23|      auctores invenio; L. Cornelium consulem id bellum gessisse oppidumque
 42     III,    3,  25|              senatus iussit alterum consulem contra Gracchum in Algidum
 43     III,    3, 26a|      hostium emissi Romam pertulere consulem exercitumque obsideri. Nihil
 44     III,    3, 26a|          hostes obsiderent. Nautium consulem arcessunt. In quo cum parum
 45     III,    4,  27|            hostem perveniri posset; consulem exercitumque Romanum obsideri,
 46     III,    4,  28|         versi hinc dictatorem, hinc consulem orare, ne in occidione victoriam
 47     III,    4,  29|       consularem exercitum ipsumque consulem increpans 'carebis' inquit '
 48     III,    8,  55|           cautum esse: iudicem enim consulem appellari. Quae refellitur
 49     III,    8,  55|          quod iis temporibus nondum consulem iudicem sed praetorem appellari
 50     III,    9,  67|           superque vitae erat; mori consulem tertium oportuit. Quem tandem
 51      IV,    1,   1|        tribunis ut alterum ex plebe consulem liceret fieri, eo processit
 52      IV,    1,   3|       servum aut libertinum aliquis consulem futurum dicat? Ecquid sentitis
 53      IV,    1,   3|            placet, nefas aiunt esse consulem plebeium fieri. Obsecro
 54      IV,    1,   6|   interroganti tribuno cur plebeium consulem fieri non oporteret, ut
 55      IV,    2,  10|            ut eum et patres severum consulem et plebs satis comem crediderint.
 56      IV,    2,  13|            senatum deferretur, quae consulem non auctorem solum desideraret
 57      IV,    2,  15|           qua Collatinum Tarquinium consulem nominis odio abdicare se
 58      IV,    3,  20|       inscriptus illos meque arguit consulem ea Cossum cepisse. Hoc ego
 59      IV,    3,  20|           Poeno A. Cornelium Cossum consulem habeant, existimatio communis
 60      IV,    3,  20|           frugum circa A. Cornelium consulem fuit, adeo ut quidam annales
 61      IV,    3,  20|              se A. Cornelium Cossum consulem scripserit.~ ~21.
 62      IV,    4,  28|        femur, non brachium abscisum consulem ex tam ancipiti proelio
 63      IV,    4,  29|   oppugnatio est quam pugna fuerat. Consulem signum quoque intra vallum
 64      IV,    5,  39|          casum. diversi Volsci hinc consulem ac legiones sustinere, altera
 65      IV,    5,  40|          arbitrerisne C. Sempronium consulem aut in tempore pugnam inisse
 66      IV,    5,  40|     perruperitis; ecquem in castris consulem, ecquem exercitum inveneritis
 67      IV,    5,  40|          desertus sis an deserveris consulem exercitumque; victi denique
 68      IV,    5,  41|            fuisse, cum eum comitiis consulem legeret. Itaque ne ab se
 69      IV,    5,  41|             ab acie intercluderetur consulem in prima acie pugnantem,
 70      IV,    5,  41|            suosque sit tutatus, sic consulem servandi exercitus causa
 71      IV,    6,  53|          dilectum habentem valerium consulem M. Menenius tribunus plebis
 72      IV,    6,  53|           inde plebis ac militum in consulem irae. Itaque cum ex senatus
 73      IV,    6,  53|       sollemnis militum lascivia in consulem curae patribus iniecit;
 74      VI,    5,  37|  adfirmabant, nisi alterum ex plebe consulem, custodem suae libertatis, [
 75      VI,    5,  37| consularibus habeatur; nisi alterum consulem utique ex plebe fieri necesse
 76      VI,    5,  40|       utique alterum ex plebe fieri consulem iubet nec duos patricios
 77      VI,    5,  40|        ferre Sextium haud pro dubio consulem esse, Camillum de repulsa
 78     VII,    1,   1|         omnia, ne quid per plebeium consulem ageretur, proferrentur,
 79     VII,    2, 17a|            Tarquiniensesque alterum consulem prima pugna fuderunt. Inde
 80     VII,    2, 17a|         dictatorem plebeium nec per consulem comitia consularia haberi
 81     VII,    3,  18|             T. Quinctio M. Popilium consulem invenio.~ ~19.
 82     VII,    3,  19|             fuisse. Itaque Valerium consulem, Volscis oppositum castraque
 83     VII,    4,  23|        quoque inlustriorem plebeium consulem fecit; nam cum ingentem
 84     VII,    4,  25|      foediorem cepisset, ut se ipse consulem dictator crearet. Annus
 85     VII,    4,  26|             et viginti natum annos, consulem renuntiavit. Collega Corvo
 86     VII,    5,  32|            consulatum quo urbs haec consulem habuit: nunc iam nobis patribus
 87     VII,    5,  34|             occasione neque insequi consulem nisi per eandem vallem,
 88     VII,    5,  36|        inluxit, praemisso nuntio ad consulem castra ingenti gaudio concitantur;
 89     VII,    5,  36|             manibus esset, perpulit consulem ut hostes et nocturno pavore
 90     VII,    6, 37b|          equites citati ad Valerium consulem opem oratum veniunt. Confestim
 91     VII,    6, 37b|            ad centum septuaginta ad consulem deferrentur. Tum in castra
 92     VII,    6,  40|             civium vestrorum, si me consulem vestrum, cuius ductu auspicioque
 93    VIII,    1,   4|           ac societate esse velint, consulem alterum ab nobis senatusque
 94    VIII,    1,   5|           dis immortalibus placuit. consulem alterum Roma, alterum ex
 95    VIII,    1,   5|            ferociae huius et Romani consulem T. Manlium haberent, qui
 96    VIII,    3,  16|      imperatorem M. Valerium Corvum consulem quartum facerent; collega
 97    VIII,    4,  19|        acceptae civitatis. orare se consulem ut bellum ab innoxio populo
 98    VIII,    4,  20|          Privernatibusque consultus consulem Plautium dirutis Priverni
 99    VIII,    5,  29|    coniungere arma. ceterum alterum consulem L. Furium, cui maior moles
100    VIII,    5,  33|          Cincinnatum in L. Minucium consulem ex obsidione a se ereptum
101      IX,    3,  15|             erant legatos misere ad consulem Romanum, ut receptis equitibus
102      IX,    6,  28|           Qui captae decus Nolae ad consulem trahunt, adiciunt Atinam
103      IX,    6,  31|     consilio oblati, congruentia ad consulem adferentes - quae et vera
104      IX,    7,  36|     Claudium quidam matre eadem qua consulem genitum, tradunt - speculatum
105      IX,    7,  37|       argentumque iussum referri ad consulem; cetera praeda militis fuit.
106      IX,    8,  38|            ad obterendum C. Marcium consulem concurrunt, protinus inde
107      IX,    8,  38|            posse nec vivere Marcium consulem satis fidebant. Alter consul
108      IX,    8,  40|           comitiis ingenti consensu consulem alterum, alterum praetorem
109      IX,    8,  41|        inceptum eorum ubi ad Decium consulem perlatum est, ad urbem ex
110      IX,    8,  41|             Itaque legati ad Fabium consulem missi sunt, ut, si quid
111      IX,    8,  41|             ipsi signiferi trahi ad consulem armatique milites ex acie
112      IX,    8,  43|        pulvis tumultum apud alterum consulem in castris fecit; isque
113      IX,    8,  44|     consules triumpharunt. Minucium consulem, cum volnere gravi relatum
114      IX,    8,  44|            M. Fulvium in locum eius consulem suffectum et ab eo, cum
115      IX,    8,  45|         standum esse. P. Sempronium consulem cum exercitu brevi in Samnio
116      IX,    8,  45|     relaturum; decedentem ex Samnio consulem legati sequerentur. Eo anno
117      IX,    8,  46|           more maiorum negaret nisi consulem aut imperatorem posse templum
118       X,    1,   7|           devovisset: tum P. Decium consulem purum piumque deis immortalibus
119       X,    1,   8|          nihil ultra quam ingenuos? consulem iam patrem ciere possum
120       X,    2,  9b|             eum annum cum Q. Fabium consulem non petentem omnes dicerent
121       X,    2,  10|         occulto perveniunt; inde ad consulem deducti praesidium armatum
122       X,    2,  11|       principum habita: M. Valerium consulem omnes [sententiae] centuriae[
123       X,    2,  13|            intra decem annos eundem consulem refici non liceret. vix
124       X,    2,  13|         intro vocata erat centuria, consulem haud dubie Fabium dicebat.
125       X,    2,  13|           parente suo, quaeso mecum consulem faciatis". Iusta suffragatio
126       X,    2,  14|        quisque miles adesse alterum consulem, adesse legiones gaudio
127       X,    2,  15|             primo vocatae Q. Fabium consulem dicerent omnes centuriae,
128       X,    2,  15|         incubuit ut se cum Q. Fabio consulem dicerent. Fabius primo de
129       X,    2,  15|         reciperet, si alium quam se consulem fieri videret; nunc se suam
130       X,    2,  19|        atque elingui facundum etiam consulem haberent - priore consulatu,
131       X,    3,  20|        insidentemque equo captum ad consulem Romanum rapiunt. Revocata
132       X,    3,  21|          eum consensu populi Romani consulem declaratum iri qui haud
133       X,    3,  22|             vocatae omnes centuriae consulem cum L. Volumnio dicebant.
134       X,    3,  25|                   Concursus inde ad consulem factus omnium ferme iuniorum
135       X,    3,  25|             viderunt Fabiumque esse consulem accepere, laeti atque alacres
136       X,    3,  25|    misissent. Circumfusi deinde cum consulem salutarent, quaerit Fabius
137       X,    3,  25|              Sibi placere P. Decium consulem primo quoque tempore in
138       X,    3,  25|            Volumnium in Etruriam ad consulem cum exercitu iusto consulari
139       X,    3,  26|     pertinaciam adversus praesentem consulem praetoris contentionemque
140       X,    3,  27|           tres clam nocte ad Fabium consulem transgressi, qui editis
141       X,    4,  33|           Romam coegit L. Postumium consulem vixdum validum proficisci
142       X,    4,  35|            dignum quisque ducerent; consulem M. Atilium vel solum, si
143       X,    4,  36|       agerent, in victorem incidunt consulem ab Luceria redeuntem nec
144       X,    4, 37a|           maiestatis meminero ut me consulem esse obliviscar. Eodem iure
145       X,    5,  40|             incompertum deferret ad consulem detulit. Cui ille: "tu quidem
146       X,    5,  40|          poenam noxium caput." ante consulem haec dicentem corvus voce
147     XXI,    5,  40|             Romanus voluit, ego, ut consulem ducem adversus Hannibalem
148     XXI,    5,  46|           alius confertus equitatus consulem in medium acceptum, non
149     XXI,    6,  49|             tum forte Messanae erat consulem Romanum opperiens, nullo
150     XXI,    6,  52|             declinant legatisque ad consulem missis auxilium Romanorum
151     XXI,    6,  53|           teri tempus? Quem tertium consulem, quem alium exercitum exspectari?
152     XXI,    7,  63|              edictum et litteras ad consulem misit ut is exercitus idibus
153     XXI,    7,  63|            Flaminium bellum gerere. Consulem ante inauspicato factum
154    XXII,    1,   2|        hibernis, quia iam Flaminium consulem Arretium pervenisse fama
155    XXII,    1,   6|             ubique atrociter; circa consulem tamen acrior infestiorque
156    XXII,    1,   6|              facie quoque noscitans consulem, "[En]" inquit "hic est"
157    XXII,    1,   6|          venienti obviam obiecerat, consulem lancea transfixit; spoliare
158    XXII,    2,  7b|           rumoribus domos referunt: consulem cum magna parte copiarum
159    XXII,    4,  25|            exercitum Q. Fabium quam consulem in locum C. Flamini suffecisset.
160    XXII,    5,  34|           ante belli habituros quam consulem vere plebeium, id est, hominem
161    XXII,    5,  35|             eorum praeter Terentium consulem mandatus honos quem non
162    XXII,    6,  40|         primoribus patrum: plebeium consulem sua plebes prosecuta, turba
163    XXII,    6,  43|             Servilium, prioris anni consulem, adsentiretur, [ex] maioris
164    XXII,    6,  49|        omissis postremo equis, quia consulem et ad regendum equum vires
165    XXII,    6,  49|         denuntianti cuidam iussisse consulem ad pedes descendere equites
166    XXII,    6,  49|             in saxo cruore oppletum consulem vidisset, "L. Aemili" inquit, "
167    XXII,    6,  49|           deinde hostes oppressere; consulem ignorantes quis esset obruere
168    XXII,    6, 50a|       servavit: ad Cannas fugientem consulem vix quinquaginta secuti
169    XXII,    7,  52|     dicuntur fortissimorum virorum. consulem quoque Romanum conquisitum
170    XXII,    7,  54|        Canusi agebantur Venusiam ad consulem ad quattuor milia et quingenti
171    XXII,    7,  54|     postquam incolumem esse alterum consulem acceperunt, nuntium extemplo
172    XXII,    7,  56|           allatae sunt: L. Aemilium consulem exercitumque caesum; sese
173   XXIII,    1,   5|            pervicerunt ut legati ad consulem Romanum mitterentur. Ii
174   XXIII,    1,   5|           cum paucis ac semiermibus consulem invenerunt, quam poterant
175   XXIII,    1,   6|      plurium ut iidem legati qui ad consulem Romanum ierant ad Hannibalem
176   XXIII,    3,  22|              accirique C. Terentium consulem ad dictatorem dicendum iusserunt.
177   XXIII,    4, 24b|         annum fortuna, L. Postumium consulem designatum in Gallia ipsum
178   XXIII,    4,  25|          Sicilia acciri, atque inde consulem, cui legiones urbanae evenissent,
179   XXIII,    5,  31|     Marcellum viderunt, quem maxime consulem in eum annum ob egregie
180   XXIII,    5,  31|         negotio revertisset, ut vos consulem, quem tempus rei publicae
181   XXIII,    5, 37a|         Hannibal, laetum secunda re consulem iusto proelio ratus certaturum,
182   XXIII,    6,  38|             in vicem cognitum esset consulem Cumis esse, naves Cumas
183   XXIII,    6,  38|        Cumas adpulsae captivique ad consulem deducti et litterae datae.
184   XXIII,    6,  47|          castra, id modo moratus ut consulem percontaretur liceretne
185    XXIV,    2,   8|          Hannibali imperatori parem consulem nomino." hoc anno ad Capuam
186    XXIV,    2,   8|             transportaretur. create consulem T. Otacilium, non dico si
187    XXIV,    2,   9|       suspectum cupiditatis imperii consulem haberet; quin laudabant
188    XXIV,    2,  14|           eis non se fore solum sed consulem M. Marcellum, sed universos
189    XXIV,    5, 35b|          coniunctus bellum adversus consulem Romanum gereret. cum decem
190    XXIV,    5,  37|          noxiam> parentes sanxisse. consulem Marcellum haud procul esse;
191    XXIV,    5,  37|             Pinarius: at illi si ad consulem gravarentur mittere, sibi
192    XXIV,    6,  45|                        satin scires consulem te esse'. in ea castra Dasius
193    XXIV,    6,  46|         dispositos canere iubent ut consulem excirent. id ubi factum
194    XXIV,    6,  47|          praetor Arpinus ab suis ad consulem deductus fideque data inter
195    XXIV,    6,  47|          emitteretur praesidium, ad consulem transtulerunt signa. Carthaginiensibus
196     XXV,    1,   6|           potestate dicendi facta: 'consulem te, M. Marcelle, in Italia
197     XXV,    1,   6|          intueor, quem si ad Cannas consulem habuissemus, melior et rei
198     XXV,    1,   6|           nos reservassemus quod ad consulem Venusiam redissemus et speciem
199    XXVI,    4,  22|             aliquem adversus Poenos consulem creari vellent, M. Valerio
200    XXVI,    4, 26a|           litterae Laevino redditae consulem eum absentem declaratum
201    XXVI,    5,  27|          inventurum in semusto foro consulem vestigia sceleris Campanorum;
202    XXVI,    5,  32|        senatoribus in Capitolium ad consulem uti rediret in curiam et
203   XXVII,    1,   1|    itineribus semermes ad Marcellum consulem in Samnium perfugerunt.~ ~
204   XXVII,    1,   4|             curam iniecerant ne aut consulem tum maxime res agentem a
205   XXVII,    1,   4|      Italiam esset, Valerium potius consulem ex Sicilia revocari. ad
206   XXVII,    2,   7|       Sicilia Tarentum ad Q. Fabium consulem mitti iussae: cetera classe
207   XXVII,    4, 15b|             diebus et ad Q. Fulvium consulem Hirpini et Lucani et Volceientes
208   XXVII,    4, 15b|             posse, quid speraret ad consulem detulit. quae cum haud vana
209   XXVII,    4, 15b|             agerentur convenerat ad consulem refert.~ Fabius vigilia
210   XXVII,    4,  16|          positis armis venientem ad consulem miles obvius obtruncat.
211   XXVII,    5,  21|       antiquaretur, sed postero die consulem eum ingenti consensu centuriae
212   XXVII,    5,  26|           quidam prodidere memoriae consulem Marcellum et prima hostia
213   XXVII,    5,  27|                             Ceterum consulem Marcellum tanta cupiditas
214   XXVII,    5,  27|      consulibus irent subsidio, cum consulem et filium alterius consulis
215   XXVII,    6, 28b|           aperirique portam iubent: consulem adesse. vigiles velut ad
216   XXVII,    6,  29|            Venusiam miserunt, et ad consulem tres legati missi Sex. Iulius
217   XXVII,    7,  34|          cum <C.> Claudio M. Livium consulem fecerunt.~ ~35.
218   XXVII,    8,  43|         militum ducendi ad Claudium consulem traduntur; duae simul turmae
219   XXVII,    8,  43|            causa missae. qui ubi ad consulem pervenerunt litteraeque
220   XXVII,    8,  44|              quod floris fuerit; et consulem in Lucanos ostendisse iter
221   XXVII,    8,  45|            daturum operam - alterum consulem et alterum exercitum advenisse
222   XXVII,    8,  47|          credere interceptisque iis consulem ad sese opprimendum accelerasse.
223   XXVII,    8,  50|          omnes dies ex quo Claudium consulem profectum fama attulit ab
224  XXVIII,    2,   9|         Romam ad senatum nuntiasset consulem satis praesidii Galliae
225  XXVIII,    2,   9|      Hannibal credidisset. ita unum consulem pro utraque parte Italiae
226  XXVIII,    2,   9|        iocis in C. Claudium quam in consulem suum iactata; equites L.
227  XXVIII,    7,  38|       favore P. Cornelium Scipionem consulem dixerunt; collega additur
228  XXVIII,    8,  39|        Hannibalem hostem haberetis, consulem cum exercitu in Hispaniam
229  XXVIII,    8,  39|           Saguntinorum videmur quia consulem declaratum videmus ac vidisse
230  XXVIII,    8,  40|             ad finiendum diceret se consulem declaratum, neque id aliter
231  XXVIII,    8,  40|             iussit. deinde, si est, consulem peccare arbitror qui de
232  XXVIII,    8,  41|          urbem perget, tum demum te consulem ex Africa, sicut Q. Fulvium
233  XXVIII,    8,  42|          sibi ipsi privatim creatum consulem existimo, exercitusque ad
234  XXVIII,    8,  44|            negare posse P. Licinium consulem, virum fortissimum, praestare,
235  XXVIII,    8,  45|           suis quisque facultatibus consulem adiuturos polliciti: Caerites
236    XXIX,    2,   7|      occidunt: ceteros Hannibal, ut consulem adesse sensit, in castra
237    XXIX,    3, 16a|             quod aliquid proprie ad consulem eius anni quo conlatae pecuniae
238    XXIX,    4,  20|        Punico bello finem creaverit consulem, spe destinaverit Hannibalem
239    XXIX,    4,  22|             omnes centuriae priorem consulem dixissent primo quoque tempore
240    XXIX,    7,  37|  condemnasset neque condemnatum aut consulem aut censorem fecisset, populum
241    XXIX,    7,  37|        condemnassent et condemnatum consulem et censorem fecissent neque
242     XXX,    3, 19a|           rediit.~ Ad Cn. Servilium consulem, qui in Bruttiis erat, Consentia
243     XXX,    4,  23|              M. Livius C. Servilium consulem qui propior esset arcessendum
244     XXX,    4,  24|            pro iure maioris imperii consulem in Italiam revocavit. reliquum
245     XXX,    5,  27|     Servilio prorogatum imperium si consulem manere ad urbem senatui
246     XXX,    7,  39|                            Claudium consulem profectum tandem ab urbe
247     XXX,    7,  40|       plebis populum rogarent utrum consulem an P. Scipionem iuberent
248    XXXI,    1,   1|        condita urbe ad Ap. Claudium consulem, qui primum bellum Carthaginiensibus
249    XXXI,    1,   2|        magna parte rerum suarum, ad consulem per saltus prope invios
250    XXXI,    1,   6|           senatu tribunus plebis et consulem pro se quisque hortari ut
251    XXXI,    2,   9|          ludos Iovi donumque vovere consulem cui provincia Macedonia
252    XXXI,    2,  18|        fecisset, nuntii occurrerunt consulem iam in Epiro esse et Apolloniam
253    XXXI,    3,  20|           Hispaniam provinciam, non consulem aut praetorem obtinuisse.
254    XXXI,    4,  27|              revertentem legatum ad consulem cum satis magna praeda Athenagoras
255    XXXI,    4,  27|        incolumi exercitu reducto ad consulem remittitur inde extemplo
256    XXXI,    5,  33| intendissent misit. idem error apud consulem erat: movisse ex hibernis
257    XXXI,    5,  33|             illi ad regem aut hi ad consulem rettulerunt; per transfugas
258    XXXI,    5,  38|          hoc die regem temeritatis, consulem segnitiae accusarent: nam
259    XXXI,    5,  38|         inopiae venturos sciret, et consulem, cum equitatum hostium levemque
260    XXXI,    5,  38|          sub occasum solis misso ad consulem qui indutias ad sepeliendos
261    XXXI,    6,  48|        praecipue expectandum fuisse consulem censebant - potuisse enim
262    XXXI,    6,  48|           senatui faciendum esse ut consulem expectaret: ubi coram disceptantes
263    XXXI,    6,  48|              ubi coram disceptantes consulem et praetorem audissent verius
264    XXXI,    6,  48|            ne per praetorem sed per consulem gereretur - aut consulem
265    XXXI,    6,  48|            consulem gereretur - aut consulem qui non, cum exercitum ex
266    XXXI,    6,  49|             praeter victoriam penes consulem esse apparebat.~ Ludi deinde
267   XXXII,    1,   6|          nuntius venit T. Quinctium consulem factum sortitumque provinciam
268   XXXII,    1,   6|      integrumque bellum insequentem consulem T. Quinctium accepisse tradunt.~ ~
269   XXXII,    2,   7|             est. Ea res L. Lentulum consulem ab urbe excivit; qui ut
270   XXXII,    2,   9|                                     Consulem T. Quinctium ita habito
271   XXXII,    2,  10|          Alexander magister equitum consulem et regem, ubi in artissimas
272   XXXII,    2,  11|      Epirotarum missus deducitur ad consulem. Is se in eo saltu qui regiis
273   XXXII,    3,  21|      Euboeae spolia prae se ferens, consulem legionesque eius, exiguo
274   XXXII,    4,  30|       Postquam fama accidit alterum consulem Boiorum urere agros, seditio
275   XXXII,    4,  30|       clamor sublatus compotem voti consulem se facturos, et impetus
276  XXXIII,    4,  36|      castella inde duodetriginta ad consulem defecerunt. id quoque inter
277   XXXIV,    1,   1|           exorabilem alterum utique consulem M. Porcium Catonem habebant,
278   XXXIV,    2,   9|           colebant fide. tum quoque consulem exercitumque comiter ac
279   XXXIV,    2,  12|          sic sine responso dimissi. consulem nocte quae insecuta est
280   XXXIV,    2,  16|  reducebantur. fama deinde volgatur consulem in Turdetaniam exercitum
281   XXXIV,    2,  21|         fiebant. transfugit inde ad consulem princeps Bergistanus et
282   XXXIV,    4,  43|             satis esse Italiae unum consulem censebat, alteri Macedoniam
283   XXXIV,    4,  44|      principem senatus P. Scipionem consulem, quem et priores censores
284    XXXV,    1,   6|            mitteret ad L. Cornelium consulem, qui litteras collegae ad
285    XXXV,    3,  20|     redissent vetuerat Cn. Domitium consulem senatus discedere ab urbe.~ ~
286    XXXV,    3,  24|        praetor litteras extemplo ad consulem mitteret quibus certior
287   XXXVI,    1,   1|           Quinctium superioris anni consulem legari ad id bellum placuit.
288   XXXVI,    1,   4|        viginti regem ad M'. Acilium consulem missurum. de frumento utrisque
289   XXXVI,    2,  12|             spei socios M'. Acilium consulem iam cum legionibus mare
290   XXXVI,    2,  14|        appellavit. deductus inde ad consulem custodiri iussus <est> et
291   XXXVI,    3,  16|            et Heracleam haud dubius consulem oppugnaturum, et iam multis
292   XXXVI,    4,  27|          pacis petendae oratores ad consulem miserunt. quos dicere exorsos
293   XXXVI,    4,  27|            quonam agendum modo apud consulem foret. parantibus iis antiqua
294   XXXVI,    4,  27|     agentibus iis adfuturum et apud consulem et Romae in senatu; eo quoque
295   XXXVI,    4,  28|                         Postquam ad consulem ventum est, Phaeneas legationis
296   XXXVI,    4,  32|        Romani: non enim M'. Acilium consulem legionesque Romanas Diophani
297   XXXVI,    5,  33|        Philippus rex proficiscentem consulem ad Naupactum percunctatus,
298   XXXVI,    5,  34|           esse; ceterum postquam ad consulem venit, 'utrum fefellit'
299   XXXVI,    5,  34|               erexerat expectatione consulem; et 'quin expromis' inquit, '
300   XXXVI,    5,  35|       absistam. mittite oratores ad consulem, qui indutias tanti temporis
301   XXXVI,    5,  35|         vobis permittatis; ego apud consulem deprecator defensorque vobis
302   XXXVI,    5,  35|      concilio. Epirotarum legati ad consulem venerunt, quos non sincera
303   XXXVI,    5,  39|           triumpho vellet. iuberent consulem cum legionibus redire in
304   XXXVI,    5,  42|    Thermopylarum saltum in statione consulem ac regem esse, classem Piraei
305  XXXVII,    2,   6|          ante dictum est, deinde ad consulem venerunt, deprecantes pro
306  XXXVII,    2,   7|            itaque eosdem legatos ad consulem et Africanum iusserunt et
307  XXXVII,    3,  18|             sub idem tempus audivit consulem cum exercitu iam in Macedonia
308  XXXVII,    4,  26|            Eumenis classem adiuvare consulem ad traiciendas in Asiam
309  XXXVII,    5,  34|             statuit tamen non prius consulem adire quam P. Scipionem,
310  XXXVII,    5,  34|          expectasset, ubi is venit, consulem adit petitque, ut mandata
311  XXXVII,    6,  44|            in arce erant, legati ad consulem missi sunt.~ ~45.
312  XXXVII,    6,  45|             P. Scipionem et per eum consulem adierunt; praebitoque iis
313  XXXVII,    6,  45|      Ephesumque divisit. Ephesum ad consulem paucos post dies obsides
314  XXXVII,    6,  47|    Myonnesum facta, et L. Scipionem consulem in Asiam exercitum traiecisse.
315  XXXVII,    6,  48|        Scipionis adulescentis causa consulem L. Scipionem et cum eo P.
316  XXXVII,    7,  51|           Postumium Albinum fuerat. consulem illum cum C. Lutatio collega
317 XXXVIII,    1,   3|           sine spe pacis Fulviumque consulem nuntiantes cum exercitu
318 XXXVIII,    1,   8|          mandatis decreto gentis ad consulem venerunt. Nam praetor eorum,
319 XXXVIII,    1,   8|         mandatis legati missi orare consulem, ut parceret urbi, misereretur
320 XXXVIII,    1,   9|  deprecandum pro iis venerant, apud consulem essent. Amynander quoque
321 XXXVIII,    2,  12|       milites cum frequenti adsensu consulem audiverunt, partem virium
322 XXXVIII,    2,  14|        servaturum pollicitus ire ad consulem legatos iussit. Quibus eadem
323 XXXVIII,    2,  15|             nulla esset, legatos ad consulem orantes opem miserunt: cum
324 XXXVIII,    3,  25|      stativa oratores Tectosagum ad consulem venerunt petentes, ne ante [
325 XXXVIII,    3,  27|          rebus, oratores de pace ad consulem miserunt. Eos Manlius Ephesum
326 XXXVIII,    3,  32|         eorum vastati. Hic tumultus consulem Peloponnesum adduxit, iussuque
327 XXXVIII,    4,  35|                  A concilio, ubi ad consulem inter Achaeos Lacedaemoniosque
328 XXXVIII,    4,  35|        Acidinus. Comitiis perfectis consulem M. Fulvium in provinciam
329 XXXVIII,    4,  35|        aurati a P. Cornelio positi; consulem dedisse inscriptum est.
330 XXXVIII,    4,  37|          gesta sunt, ad Cn. Manlium consulem primum, dein pro consule,
331 XXXVIII,    4,  43|              Fulvium et M. Aemilium consulem erant, et super cetera Aemilius
332 XXXVIII,    4,  43|          Aemilius serius biennio se consulem factum M. Fulvii opera ducebat.
333 XXXVIII,    5,  48|          maiestatem et apud fratrem consulem et apud exercitum habuisti,
334 XXXVIII,    6,  56|             ait, quod eum perpetuum consulem et dictatorem vellet facere;
335 XXXVIII,    6,  58|           gessisset, praetereantur, consulem et ab senatu dignum habitum,
336   XXXIX,    1,   3|          apud senatum reiectique ad consulem Aemilium, cui ut cognosceret
337   XXXIX,    1,   4|            fuisse ferendum absentem consulem et deorum immortalium honori
338   XXXIX,    1,   5|         statuerat: sed cum audisset consulem M. Aemilium, litteris M.
339   XXXIX,    1,   9|            maxime modo ad Postumium consulem pervenit. P. Aebutius, cuius
340   XXXIX,    1,  11|     auctoritate eius postero die ad consulem Postumium arbitris remotis
341   XXXIX,    1,  12|             turbamque consularem et consulem ipsum conspexit, prope exanimata
342   XXXIX,    1,  13|        itaque hoc se Sulpiciam, hoc consulem orare, ut se extra Italiam
343   XXXIX,    2,  24|       oppugnandis Aetolicis urbibus consulem ad recipiendas eas civitates
344   XXXIX,    2,  26|             civitatium causam esse. consulem Acilium et Romanos sibi
345   XXXIX,    3,  32|       meminisse eum debere se prius consulem populi Romani quam fratrem
346   XXXIX,    3,  32|       quoque plebis, qui aut contra consulem aut pro studio eius pugnabant,
347   XXXIX,    4,  38|            tribunos plebis, utraque consulem habebat. hi se intercessuros
348   XXXIX,    5,  42|       transfugam venisse; convenire consulem velle, ut ab eo fidem praesens
349   XXXIX,    5,  42|             per interpretem adloqui consulem coepisse. inter cuius sermonem
350   XXXIX,    5,  42|          adnuisset, ad nutum scorti consulem stricto gladio, qui super
351   XXXIX,    5,  54|        itaque se cum iis legatos ad consulem missuros, qui, si redeant,
352      XL,    4,  41|        castigatos Pisas; de ceteris consulem certiorem fecit. eo referente
353      XL,    4,  53|          excedere Italia iussit, et consulem Q. Fulvium quaerere et animadvertere
354     XLI,    1,   5|          haberent, postquam alterum consulem cum exercitu novo advenisse
355     XLI,    2,   7|        inermes fusosque, ante omnes consulem ipsum, ad mare ac naves
356     XLI,    3,  14|            est, senatus C. Claudium consulem comitia primo quoque tempore
357     XLI,    3,  18|             auspicio fuisse, nec id consulem ignorasse. C. Valerius audita * * *
358     XLI,    3,  18|           ferro perisset, suffectum consulem negabant recte comitia habere
359    XLII,    1,   1|       senatui placuit, L. Postumium consulem ad agrum publicum a privato
360    XLII,    1,   1|           praesto essent. ante hunc consulem nemo umquam sociis in ulla
361    XLII,    1,   8|         quam superiores imperatores consulem in se saeviturum. at ille
362    XLII,    1,   8|        placere senatui, M. Popilium consulem Ligures, pretio emptoribus
363    XLII,    1,   8|             tempore fieri; nec ante consulem de provincia decedere, quam
364    XLII,    1,   9|       transferret dedique iis prope consulem praetor iuberet: itaque
365    XLII,    3,  33|         inpedirent, aut prohiberent consulem, quem cuique ordinem adsignari
366    XLII,    3,  36|              iussi renuntiare regi, consulem P. Licinium brevi cum exercitu
367    XLII,    4,  49|           aut fortuna hostem euntem consulem prosecuntur. contrahit enim
368    XLII,    4,  49|             mentis, utrius fortunae consulem ad bellum mittant? triumphantemne
369    XLII,    4,  49|      ordinum homines proficiscentem consulem prosecuti sunt. duo consulares
370    XLII,    4,  52|            ad conparandum haberent; consulem nunc venire cum duabus legionibus
371    XLII,    5,  55|           peditum, mille equitum ad consulem venit; Chalcide relicta
372    XLII,    5,  60|        movebat. et in consilio apud consulem pro se quisque in Aetolos
373    XLII,    5,  62|           felicis esse. mitteret ad consulem, qui foedus in easdem leges
374    XLII,    5,  62|            est sententia, legati ad consulem missi; adhibito frequenti
375   XLIII,    1,   1|         conatus. Ingressum hoc iter consulem senatus ex Aquileiensium
376   XLIII,    1,   1|            senatus indignari tantum consulem ausum, ut suam provinciam
377   XLIII,    1,   1|         adcelerare possint, Cassium consulem, ubicumque sit, persequantur;
378   XLIII,    1,   4|            de ea re et ad Hostilium consulem et Romam mitterent legatos.
379   XLIII,    1,   4|        mitterent legatos. Vixdum ad consulem se pervenisse et audisse
380   XLIII,    1,   6|           reportare ad A. Hostilium consulem in Macedoniam iussi. Et
381   XLIII,    1,   6|         pollicerentur, ad Hostilium consulem in Macedoniam deportarent.
382   XLIII,    1,  11|    ambitionem esse; culpam eius rei consulem in tribunos militum, contra
383   XLIII,    1,  11|            militum, contra illos in consulem conferre. Ignominiam Claudi
384   XLIII,    2,  15|          patiens praetorum arbitrio consulem subiectum, dimisso senatu
385    XLIV,    1,   1|             in Macedonicas legiones consulem secuti sunt. per eos dies
386    XLIV,    1,   3|           castris capto, nuntium ad consulem remittunt perventum ad hostem
387    XLIV,    1,   3|          duceret ad castra hostium, consulem hortarentur, dies unus fessis
388    XLIV,    1,  13|           abscessum est. Eumenes ad consulem navigat; gratulatusque,
389    XLIV,    1,  13|             eius et remansisse apud consulem, et sinceram eius fidem
390    XLIV,    2,  17|      consultum Sulpicius praetor ad consulem <misit, litterasque allatas
391    XLIV,    2,  17|      tempore fieri placere, ne quid consulem, cui eundum in Macedoniam
392    XLIV,    2,  22|          ipsi censuere, factum est, consulem veluti dicta die accusant.
393    XLIV,    2,  22|            frequentia prosequentium consulem celebratum, ac prope certa
394    XLIV,    2,  27|             evolgaverant et Eumenes consulem vitandae suspicionis causa
395    XLIV,    3,  36|         adprobantes, dum pugnaturum consulem credebant - neque enim ne
396    XLIV,    3,  36|            omnibus ausus est monere consulem, ne hostem ludificatum priores
397    XLIV,    3,  36|           aliqua impedimenta pugnae consulem, quae sibi non apparerent.~ ~
398    XLIV,    3,  37| concurrendum fuerat, ut et regem et consulem suorum quidam, quod sine
399    XLIV,    3,  44|                                     Consulem, cum se in castra victor
400    XLIV,    3,  45|           acie confugerant, ipsi ad consulem profecti Romanis se dedunt.
401     XLV,    1,   6|         Octavius regem in castra ad consulem misit praemissis litteris,
402     XLV,    1,   8|              eo die et invitatus ad consulem Perseus et alius omnis ei
403     XLV,    4,  39|        oculis? ipsum L. Paulum, bis consulem, domitorem Graeciae, omnium
404     XLV,    4,  39|  ingredientem avent; ad hoc fecimus consulem, ut bellum per quadriennium