Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  29|         sed silentium triste ac tacita maestitia ita defixit omnium
 2       I,    8,  47|    nupta diceretur, nec cum quo tacita serviret; defuisse qui se
 3    XXII,    2,  12|       in castra rediit; ceterum tacita cura animum incessit quod
 4    XXII,    4,  25|   plebis concilium esset, magis tacita invidia dictatoris favorque
 5    XXIV,    3,  17|         aciem descendit, Poenus tacita etiam confessione victus
 6     XXV,    6,  35|       quoddam silentium erat et tacita divinatio, qualis iam praesagientibus
 7    XXVI,    3,  18|       silentium subito ortum et tacita cogitatio quidnam egissent;
 8   XXVII,    3,  10|      appellari a consulibus; ea tacita castigatio maxime ex dignitate
 9  XXVIII,    4,  20| alterius respectu vellet, primo tacita suspicio, deinde aperta
10   XXXIV,    1,   5|         auctoritate solum, quae tacita satis momenti habuisset,
11   XXXIV,    3,  33|     haec propalam dicebat: illa tacita suberat cura ne novus consul