Lib. Cap. Par.

 1     III,    8,  58|    nullo relicto sonte tandem quieverunt.~ ~59.
 2     VII,    6,  40|       Romanum habebant ducem, quieverunt: vos, Romanus exercitus,
 3    XXIV,    3,  19|     Campani iam moventes sese quieverunt. ita ab duobus consulibus
 4   XXVII,    5,  21|     eo metu compressi Etrusci quieverunt. Tarentinorum legatis pacem
 5  XXVIII,    6,  31|  statueretur scirent suspensi quieverunt, si civium errori ignosceretur
 6   XXXII,    2,  13|    prosperae pugnae Romanorum quieverunt.~ ~14.
 7  XXXIII,    1,   7|       iniecto velut torpentes quieverunt; dein nuntiis retro in castra
 8    XXXV,    5,  40|  Domitius adversus Boios. Boi quieverunt, atque etiam senatus eorum
 9   XXXIX,    5,  56|       lacessente peropportune quieverunt Lusitani. nec in Liguribus
10     XLV,    2,  22| Rhodios, qui nihil aliud quam quieverunt hoc bello, hostes ex sociis