Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  59|                    Brutus illis luctu occupatis cultrum ex volnere
 2       I,    9,  59|         erat iurant; totique ab luctu versi in iram, Brutum iam
 3      II,    5,  47|     publico privatoque deformem luctu lauream non accepturum.
 4      IV,    5,  40|      privato magis quam publico luctu, Fabiusque consul terrore
 5    XXIV,    4,  26|       quae alienata mente simul luctu metuque velut captae furore
 6     XXV,    6,  37|      inde verso repente in iram luctu discurrunt ad arma ac velut
 7     XXV,    6,  38|    vicem, quod difficillimum in luctu est, unus consulere. et
 8    XXVI,    7,  41| acciderunt, utinam tam sine meo luctu quam. nunc di immortales
 9   XXVII,    8,  51|      publico familiarique ictus luctu, adgnoscere se fortunam
10   XXXIV,    1,   7|   maiores nostri. quid aliud in luctu quam purpuram atque aurum