Lib. Cap. Par.

 1       X,    3,  20|      castra tutius foret; inter cunctationem opprimuntur et Romani iam
 2     XXI,    6,  56|         absumpti sunt aut inter cunctationem ingrediendi ab hostibus
 3    XXII,    2,  15|        etiam Romae infamem suam cunctationem esse, obstinatus tamen tenore
 4   XXVII,    4, 15b|        clamor, veritus ne inter cunctationem suam consul aliquam vim
 5  XXVIII,    2,   7|     classi accessus; ita re per cunctationem omissa ad Chalcidis auxilium,
 6    XXIX,    5,  24|        iam non ultra recipiente cunctationem, in animo sibi esse Lilybaeum
 7    XXXV,    3,  25|      erant; litterae T. Quincti cunctationem iniecerunt, quibus auctor
 8  XXXVII,    2,   5|    senatu nihilo minus per suam cunctationem haberent, oppugnare Acilius
 9    XLII,    5,  57| censebant. et Romani sentiebant cunctationem suam infamem apud socios
10    XLIV,    3,  36|      neque enim ne his <quidem> cunctationem aperuerat suam --; tunc