Lib. Cap. Par.

1       I,    5,  29|      silentium triste ac tacita maestitia ita defixit omnium animos,
2       I,    9,  59|     queruntur. movet cum patris maestitia, tum Brutus castigator lacrimarum
3      II,    2,   7|        morti decus publica fuit maestitia, eo ante omnia insignis
4      II,    4,  40| familiarium quidam qui insignem maestitia inter ceteras cognoverat
5     III,    6,  43|        Sepultus ingenti militum maestitia, pessima decemvirorum in
6      IX,    1,   4|     subito exortus est tantaque maestitia incessit ut non gravius
7    XXIX,    1,   3|     primo terror pavorque, dein maestitia animos incessit: tantum
8      XL,    1,   8|    satin salve?' et, quaenam ea maestitia esset, interrogaret eum, '
9    XLII,    5,  60|     redierunt. apud Romanos non maestitia tantum ex male gesta re,