Lib. Cap. Par.

1     III,    3,  19|          plebes consulem habitura iratum, potentem favore patrum,
2    VIII,    5,  31|           venire amentem invidia, iratum virtuti alienae felicitatique;
3       X,    2,  18|          habuisse - haud immerito iratum si nihil scripserat, inliberali
4    XXVI,    5,  29|   implacabilem in se fuisse: quid iratum quod Romam de se questum
5    XXIX,    7,  37| censoribus satis credebant populo iratum quod iniquo iudicio quondam
6      XL,    1,   9|          noctis, quid inimicus ad iratum, quid cum ferro succinctis
7      XL,    1,  13|   pertinaci certamine et concursu iratum te efficere, ut merito,
8      XL,    1,  15|         quid arcessitus essem, te iratum et iubentem dicere causam,
9   XLIII,    2,  16|          rei privatae contentione iratum censoribus, patronum causae