Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,  10|            intueri; inde tibi tuaeque rei publicae quod imitere capias,
  2       0, Prae,  12|         initio certe tantae ordiendae rei absint:~ ~13.
  3       I,    3,  7b|              vir miraculo litterarum, rei novae inter rudes artium
  4       I,    3,  16|            etiam unius hominis addita rei dicitur fides. Namque Proculus
  5       I,    3,  16|              traditur, quamvis magnae rei auctor in contionem prodit. "
  6       I,    5,  28|            Albanos. Hi novitate etiam rei moti ut regem Romanum contionantem
  7       I,    5,  30|              patres ut ea quoque pars rei publicae cresceret legit,
  8       I,    7,  35|            sui firmandi quam augendae rei publicae memor centum in
  9       I,    7,  38|              ubi nusquam ad universae rei dimicationem ventum est,
 10       I,    7,  39|         igitur clamore inde ad tantae rei miraculum orto excitos reges,
 11       I,    7, 41a|   concursusque populi, mirantium quid rei esset. Tanaquil inter tumultum
 12       I,    8,  47|               Postremo ut iam agendae rei tempus visum est, stipatus
 13       I,    8,  48|               hoc" inquit, "Tarquini, rei est? qua tu audacia me vivo
 14       I,    9,  59|         Valerio, stupentibus miraculo rei, unde novum in Bruti pectore
 15       I,    9,  59|         concientque miraculo, ut fit, rei novae atque indignitate
 16      II,    1,   2|            dicturum fuisse ni caritas rei publicae vinceret: non credere
 17      II,    1,   2|               Consuli primo tam novae rei ac subitae admiratio incluserat
 18      II,    2,   9|            fore; adesse finem regnis, rei inter deos hominesque pulcherrimae.
 19      II,    2,  15|              in perpetuum mentio eius rei finiretur, neu in tantis
 20      II,    3,  23|             non metu, sed impediendae rei causa abesse, et consules
 21      II,    4,  40|               ex agro Romano, invidia rei oppressum perisse tradunt,
 22      II,    5,  42|        consules fuere. Ea igitur pars rei publicae vicit, nec in praesens
 23      II,    5,  44|             aliquos tamen ex tribunis rei publicae ac senatui conciliarent.
 24      II,    5,  44|     potestatis vires salubres vellent rei publicae esse, quattuorque
 25      II,    5,  47|             nec hoc ulla nisi salubri rei publicae arte.~ ~48.
 26      II,    5,  54|           quoscumque consules habuit, rei ad populum Furius et Manlius
 27      II,    5,  54|          honoribus et administratione rei publicae abstineant; consulares
 28     III,    1,   1|            querentes, totius invidiam rei a tribunis in consulem averterant.
 29     III,    1,   2|             sunt nuntiata, indignitas rei magis quam periculum consulem
 30     III,    1,   4|               excitis quaererent quid rei esset. Qui cum haud gravate
 31     III,    2,   9|            omnium rerum, ad tollendum rei publicae consulare imperium
 32     III,    2,  10|               est. Bovem locutam, cui rei priore anno fides non fuerat,
 33     III,    2,  10|               exercitus; Antii summam rei positam; Ecetrae Antiates
 34     III,    2,  11|           trahunt. Citati pauci velut rei experiundae causa, et statim
 35     III,    2,  11|           sinebant. Nec fere seniores rei intererant, quippe quae
 36     III,    2,  13|               Quinctius clamitat, cui rei capitalis dies dicta sit
 37     III,    2,  14|     pertineret cessissent possessione rei publicae, iuniores, id maxime
 38     III,    2,  17|             tribunos venit. 'Quid hoc rei est' inquit, 'tribuni? Appi
 39     III,    2,  18|             tum hostes nec ulli satis rei praeterquam loco fidere;
 40     III,    2,  18|               ardore impetuque tantae rei sensus non pervenit ad militem;
 41     III,    3,  20|               tribuni, ut impediendae rei nulla spes erat, de proferendo
 42     III,    3,  20|           possit; dictatore opus esse rei publicae, ut, qui se moverit
 43     III,    3,  23|           vetustiores scriptores eius rei mentio est, non ausim.~ ~
 44     III,    3,  25|        Quinctiae familiae Caeso neque rei publicae maximus iuvenum
 45     III,    4,  27|            quemquam privatae quicquam rei agere; tum quicumque aetate
 46     III,    5,  33|              argumentum exemplo unius rei notasse satis erit. Cum
 47     III,    5,  33|               populum exstitit, cuius rei iudex legitimus erat, decessitque
 48     III,    5,  34|           quod bonum faustum felixque rei publicae ipsis liberisque
 49     III,    5,  37|             essent, cur eo magistratu rei publicae opus esset. Exspectabant
 50     III,    6,  40|               illius causa orare quam rei publicae; quippe rem publicam,
 51     III,    6,  40|               verum esse praeiudicium rei tantae auferri? - sibi placere
 52     III,    6,  44|              eorum, turbam indignitas rei virgini conciliat. Iam a
 53     III,    6,  44|       Advocati puellae, cum Verginium rei publicae causa dixissent
 54     III,    6,  46|             paulisper moratus ne eius rei causa sedisse videretur,
 55     III,    6,  47|              stupor omnes admiratione rei tam atrocis defixit; silentium
 56     III,    6, 48a|          nutricem percontari quid hoc rei sit, ut si falso pater dictus
 57     III,    7,  50|               qui ab urbe indignitate rei accensi comites ei se dederant,
 58     III,    7,  50|           fecerant. Quaerentibus quid rei esset, flens diu vocem non
 59     III,    7,  51|               decem creari qui summae rei praeessent militarique honore
 60     III,    7,  53|              et motus initio et exitu rei. Ob haec iis advenientibus
 61     III,    8,  55|         sacrosancti viderentur, cuius rei prope iam memoria aboleverat,
 62     III,    8,  59|              erat dubium quin turbato rei publicae statu tempori succubuissent.~ ~
 63     III,    9,  68|             usquam esse vident, malae rei se quam nullius, turbarum
 64     III,    9,  70|            aciem, nuntios ad consules rei gestae mittunt, ubi iam
 65     III,    9,  72|                Quem enim hoc privatae rei iudicem fecisse ut sibi
 66      IV,    1,   2|        consulum culpa accidere. Cuius rei praemium sit in civitate,
 67      IV,    1,   3|            sit quidem, ad gubernacula rei publicae accedere eum patiemur,
 68      IV,    1,   5|            consortio, si in societate rei publicae esse, si, quod
 69      IV,    1,   6|               ne cessisse possessione rei publicae viderentur. Eventus
 70      IV,    2,   8|          annus censurae initium fuit, rei a parva origine ortae, quae
 71      IV,    2,   8|               Ortum autem initium est rei, quod in populo per multos
 72      IV,    2,  13|         consilia esse. Tempus agendae rei nondum stare: cetera iam
 73      IV,    2,  13|       trepidis rebus damno dedecorive rei publicae esset, dictator
 74      IV,    2,  14|     conversaque in eum plebs novitate rei ac miraculo esset, et Maeliani
 75      IV,    2,  14|            octogesimum annum rectorem rei publicae quaesisset rogitarent,
 76      IV,    4,  26|       appellat ut in tanto discrimine rei publicae dictatorem dicere
 77      IV,    4,  30|              fuisse, cognitioque eius rei L. Sergio et Q. Servilio
 78      IV,    5,  37|              patientia nec disciplina rei militaris cedendum esse.
 79      IV,    5,  37|               tamquam constantissimae rei fortunae fretus, quod victoris
 80      IV,    5,  41|               laeta: quanta prudentia rei bellicae in C. Sempronio
 81      IV,    5, 44a|            suorum accensi. Quidnam id rei esset? Non suis beneficiis,
 82      IV,    6,  45|              huius ulla" inquit, "nec rei publicae est verecundia,
 83      IV,    6,  46|        discordia tribunorum damnosior rei publicae esset quam ad Veios
 84      IV,    6,  48|            collegas principes agendae rei gratiam omnem ad plebem
 85      IV,    6,  48|          senatus censeat dissolvendae rei publicae esse, ei se intercessuros
 86      IV,    6,  60|               addictum atque operatum rei publicae esset, tum quod
 87      IV,    6,  60|               cumulatioremque gratiam rei. Tribuni plebis, communis
 88       V,    1,   3|               et vobis et propter vos rei publicae gratulor. An est
 89       V,    1,   3|           suis vetant domini quicquam rei cum alienis hominibus esse
 90       V,    1,   4|            miles se suo sumptu operam rei publicae praebere; gaudebat
 91       V,    1,   6|        prodendae patriae dissolvendae rei publicae est, adsuestis,
 92       V,    1,   7|             plebis velut ab se victae rei publicae insultarent, cum
 93       V,    1,   7|        ordinis aiunt nunc esse operam rei publicae extra ordinem polliceri,
 94       V,    2,   8|            collegas maledictis. Pauci rei publicae, [plerique] huic
 95       V,    2,  10|              laborandum seruiendumque rei publicae erat. Haec per
 96       V,    2,  10|           fenore accepta, multiplicia rei publicae reddant. Inter
 97       V,    3,  18|            omen concordiae, Quirites, rei maxime in hoc tempus utili,
 98       V,    3,  18|        disciplina mea vicarium pro me rei publicae do dicoque, vosque
 99       V,    5,  31|           fuisset, copia magistratuum rei publicae esset.~ ~32.
100       V,    6,  36|       quaerentibus et quid in Etruria rei Gallis esset, cum illi se
101       V,    6,  48|       gentibus mox imperaturi factum. Rei foedissimae per se adiecta
102       V,    7,  52|      renovatio adfectae Veienti bello rei publicae remedio fuit? At
103      VI,    1,   1|            appellarunt, + insignemque rei nullius publice privatimque
104      VI,    1,   2|           erigendae ex tam gravi casu rei publicae secum agitare.
105      VI,    1,   3|              in ea parte in qua caput rei Romanae Camillus erat ea
106      VI,    2,  6b|            dictatore unquam opus fore rei publicae, si tales viros
107      VI,    2,   9|                  Ceterum animus ducis rei maiori, Antio, imminebat:
108      VI,    3,  12|   praetermissum sit, cuius tandem ego rei praeter opinionem, quae
109      VI,    3,  13|               Multitudo hostium nulli rei praeterquam numero freta
110      VI,    3,  14|    exsequebantur quaerendo ubi tantae rei furtum occultaretur; differentique
111      VI,    3,  15|         creditum solvi posse. cui ego rei tantum abest ut impedimento
112      VI,    4,  24|           aciem. neque alter tribunus rei defuit sed missus a collega
113      VI,    4,  25|              fuisset; adeo nec amotae rei usquam nec oblatae ad tempus
114      VI,    5,  37|          nunquam plebem in parte pari rei publicae fore. nec esse
115      VI,    5,  38|           inritam qua peperistis, non rei publicae magis universae
116     VII,    1,   3|        creatus L. Manlius, perinde ac rei gerendae ac non solvendae
117     VII,    2,   9|             facit: cum mentionem eius rei in vetustioribus annalibus
118     VII,    4,  23|               belli eventus subsidium rei publicae esset. Ipse iam
119     VII,    5,  34|               signa vertunt utriusque rei amissa occasione neque insequi
120     VII,    5,  34|          magis, qui fortunam gerendae rei eripuerant, tum propinquitas
121     VII,    6,  38|              vertit bellum. Neque ita rei gestae fama Italiae se finibus
122     VII,    6,  39|             honoris exterrito subitae rei miraculo deferunt et ad
123    VIII,    1,  8a|        necessitatem adduxisti, ut aut rei publicae mihi aut mei [meorum]
124    VIII,    5,  26|   Neapolitanum + eo enim deinde summa rei Graecorum venit + similius
125    VIII,    5,  29|           iussusque dictatorem dicere rei gerendae causa longe clarissimum
126    VIII,    5,  30|             itum auspiciis est; cuius rei vitium non in belli eventum,
127    VIII,    5,  30|               occasione bene gerendae rei inductus, exercitu instructo
128    VIII,    5,  31|                si se simul cum gloria rei gestae exstinxisset, [tunc
129    VIII,    5,  32|      respondes vetuerimne te quicquam rei me absente agere, vetuerimne
130    VIII,    5,  34|           populi Romani et disciplina rei militaris et dictatoris
131    VIII,    5,  34|               imperio spreto, tamquam rei parvae, disciplinae militaris
132    VIII,    6,  40|                nec facile est aut rem rei aut auctorem auctori praeferre.
133      IX,    2,   9|        Samnitibus sponsores nos sumus rei satis locupletes in id quod
134      IX,    5,  26|               ita tempora postulabant rei publicae, qui bello clarissimus
135      IX,    5,  26|              senatu mandata res est - rei facti adversus nobilium
136      IX,    6,  29|             Bubulcum dixit. Is, prout rei magnitudo postulabat, omnes
137      IX,    6,  30|         sacrificiis praecineret. Eius rei religio tenuit senatum legatosque
138      IX,    7,  32|               deinde quicquam eo anno rei memoria dignae apud Sutrium
139      IX,    8,  38|               fuisset, adversae tamen rei fama in Romanos vertit ob
140      IX,    8,  38|           diceretur, in quo tum summa rei bellicae ponebatur, dubium
141       X,    1,   8|         faustum felixque sit vobis ac rei publicae, uti rogas, iubendam
142       X,    2,  9b|                eo anno maiori se usui rei publicae fore urbano gesto
143       X,    2,  19|               eo rem adductam ut omne rei bene aut secus gestae in
144       X,    3,  25|             vel ipse, si per commodum rei publicae posset, Romam venisset
145       X,    3,  26|         indulgere timori quam suo aut rei publicae periculo consulere:
146       X,    5,  39|              ad Aquiloniam, ubi summa rei Samnitium erat, pervenit.
147       X,    5,  42|            temeritate paucorum magnae rei parta occasio esset, acciri
148       X,    5,  42|             seu fiducia bene gerundae rei. Ab eodem robore animi neque
149     XXI,    3,  28|           certe variata memoria actae rei. Quidam congregatis ad ripam
150     XXI,    5,  44|           transieris Hiberum; ne quid rei tibi sit cum Saguntinis."
151     XXI,    6,  52|              causa nec tempus agendae rei placebat suspectaque ei
152     XXI,    6,  53|             crederet, adesse gerendae rei fortunam haud diffidebat.
153    XXII,    1,   3|               foedo omine incipiendae rei, insuper nuntiatur signum
154    XXII,    2,   8|           Hannibale circumventa. Eius rei fama varie homines adfecit.
155    XXII,    2,  10|          solutus liber esto". Eiusdem rei causa ludi magni voti aeris
156    XXII,    2,  11|           frugibus corruptis ne cuius rei copia esset, ipse via Flaminia
157    XXII,    3,  22|        Ceterum transfugam sine magnae rei proditione venientem ad
158    XXII,    3,  22|             quodnam id subitum tantae rei donum posset esse, "obsides"
159    XXII,    3,  22|             consilium adiuvem meum et rei suapte natura gratae quantam
160    XXII,    4,  25|           solum dictatorem obstitisse rei bene gerendae sed absentem
161    XXII,    4,  25|               hostem videret, ne quid rei bellicae gereret, prope
162    XXII,    4,  27|             esset, si quam occasionem rei gerendae habuisset. Q. Fabio
163    XXII,    4,  30|            Romae, ut est perlata fama rei gestae, dein litteris non
164    XXII,    5,  33|               nullius usquam terrarum rei cura Romanos, ne longinquae
165    XXII,    5,  33|            rescriptum sine detrimento rei publicae abscedi non posse
166    XXII,    5,  37|             quibusdam allatum, gratia rei accepta, non accepisse populum
167    XXII,    6,  38|             mansurumque in visceribus rei publicae, si plures Fabios
168    XXII,    7, 57a|         tempore, quantum per commodum rei publicae fieri posset, Romam
169    XXII,    8,  59|               quam in nobis praesidii rei publicae esse. Sed illis
170    XXII,    8,  61|            Hannibalem, maxime huiusce rei, ut fama erat, egentem,
171   XXIII,    1,   7|      Campanorum ne quid eo die seriae rei gereret diemque ut ipse,
172   XXIII,    1,  10|          aliquo Capuae ex indignitate rei orto senatum quoque paeniteret
173   XXIII,    2,  14|       prohibebat. Nam nec consul ulli rei quae per eum agenda esset
174   XXIII,    2,  14|              ultimum prope desperatae rei publicae auxilium - cum
175   XXIII,    3,  19|         dictatoris ne quid absente eo rei gereret, nihil movebat,
176   XXIII,    3,  22|                Fabius Maximus nunquam rei ullius alieniore tempore
177   XXIII,    3,  22|               habendum esse. Ita eius rei oppressa mentio est. Dictatorem,
178   XXIII,    3,  23|           iterum, nec dictatori, nisi rei gerendae causa creato, in
179   XXIII,    5,  31|             vos consulem, quem tempus rei publicae postularet, quem
180   XXIII,    6,  48|               oneri sociis et sumptui rei publicae essent. Et Ti.
181   XXIII,    6,  48|              auxissent patrimonia, ut rei publicae, ex qua crevissent,
182    XXIV,    1,   1|         Bruttiis in conloquio nullius rei primo fides est; deinde
183    XXIV,    1,   1|               urbem acceperunt; cuius rei prope non servata fides
184    XXIV,    2,   8|            haec, sed si aliquid eorum rei publicae praestitit. sin
185    XXIV,    2,   9|            summo imperatore esse opus rei publicae sciret seque eum
186    XXIV,    2,   9|             oreretur, quam utilitatem rei publicae fecisset.~ ~10.
187    XXIV,    2,  16|           quod bonum faustum felixque rei publicae ipsisque esset,
188    XXIV,    3,  17|             tempore, ratio compositae rei turbata est. non ausus insequi
189    XXIV,    3,  17|           omissa spe Nolae potiundae, rei nunquam prospere temptatae,
190    XXIV,    4,  21|      fenestrisque prospectant et quid rei sit rogitant. omnia luminibus
191    XXIV,    4,  22|           contigissent alienae culpae rei trucidarentur. postquam
192    XXIV,    6,  48|               unus apud sese magister rei militaris restaret: rudem
193     XXV,    1,   1|              omnibus malis artibus et rei publicae et societatibus
194     XXV,    1,   3|            praesidii esset, turbandae rei causa publicani per vacuum
195     XXV,    1,   4|          optimo quoque pro atrocitate rei accepta essent vimque eam
196     XXV,    1,   4|              omissa multae certatione rei capitalis diem Postumio
197     XXV,    1,   4|        tumultus concitatores fuerant, rei capitalis diem dicere ac
198     XXV,    1,   4|           carcerem coniciebant; cuius rei periculum vitantes plerique
199     XXV,    1,   6|       consulem habuissemus, melior et rei publicae et nostra fortuna
200     XXV,    1,   6|          volgo homines laudabant quod rei publicae nos reservassemus
201     XXV,    1,   6|               quae tamen semel navata rei publicae opera et uno felici
202     XXV,    2,   8|            aperiretur, tempus agendae rei Hannibali visum est. tridui
203     XXV,    2,  10|            capta urbe solet; sed quid rei esset nemo satis pro certo
204     XXV,    4,  16|               dies composita gerendae rei est. Flavus ad Romanum imperatorem
205     XXV,    4,  16|        Gracchus fraudem et sermoni et rei abesse ratus ac similitudine
206     XXV,    4,  17|           haec tradunt qui in Lucanis rei gestae auctores sunt. si
207     XXV,    4,  18|              quod non magnae interdum rei momentum faciat. T. Quinctio
208     XXV,    4,  19|               his locis bene gerendae rei fortuna oblata est. M. Centenius
209     XXV,    5,  24|             gaudio tantae perpetratae rei, partim vetusta gloria urbis.
210     XXV,    6,  30|       composuissetque agendae ordinem rei, Achradinam redit. tum Moericus,
211    XXVI,    1,   3|           solum se restantem prodesse rei publicae, nisi si mors sua
212    XXVI,    2,   7|            belli Romam petendi, cuius rei semper cupitae praetermissam
213    XXVI,    2,   7|            aut Campanis bene gerendae rei fortunam daturos esse. una
214    XXVI,    2,   8|          Capuae neque ullius alterius rei memor, ad urbis praesidium
215    XXVI,    2,   8|           Flacci vicit, qui utriusque rei memor imperatoribus qui
216    XXVI,    2,  11|              sese receperint, nullius rei minore quam hostium metu.
217    XXVI,    2,  15|             ad senatum arbitrium eius rei totum reiciebat: percontandi
218    XXVI,    2,  16|          imperio multitudinem nullius rei inter se sociam ad consensum
219    XXVI,    3,  17| Carthaginiensibus ad agendum quicquam rei seriae esse. ne tum quidem
220    XXVI,    4,  22|             in Italia sit temporumque rei publicae; vixdum requiesse
221    XXVI,    5,  31|            neminem qui navatam operam rei publicae nostrae vellet
222    XXVI,    5,  31|              conscripti, necne, magis rei publicae interest quam mea.
223    XXVI,    5,  32|          Laevino ut quod sine iactura rei publicae fieri posset fortunis
224    XXVI,    6,  36|       conlatio et certamen adiuvandae rei publicae excitet ad aemulandum
225    XXVI,    7,  39|              cum in maioris discrimen rei quam ipsae erant pugnarent,
226    XXVI,    7,  39|             omnes occasiones gerendae rei, C. Persium impigrum virum
227    XXVI,    7,  40|             facta fides compositusque rei gerendae modus, portam ad
228    XXVI,    8,  50|          coeperunt, haud minorem eius rei apud se gratiam futuram
229    XXVI,    8,  51|          Hispaniae interceptam, cuius rei tam parvae praemio elatum
230   XXVII,    1,   3|           coniuraverunt. indicio eius rei ex familia Blossiorum facto,
231   XXVII,    2,  5b|     censuerunt ut desertae ab collega rei publicae subveniret diceretque
232   XXVII,    2,   6|          staretur. patribus id tempus rei publicae visum est ut per
233   XXVII,    2,   6|               neque quicquam publicae rei egerunt: mors diremit L.
234   XXVII,    4, 15b|            erat. ubi et ratio agendae rei et tempus convenit, miles
235   XXVII,    4,  17|                sine quo nihil maioris rei motum volebat - ducere ad
236   XXVII,    5,  21|      defectione fuit. principium eius rei ab Arretinis fieri C. Calpurnius
237   XXVII,    5,  27|              nequaquam in spem tantae rei positus sed si quos vagos
238   XXVII,    5,  27|              Coelius triplicem gestae rei ordinem edit, unam traditam
239   XXVII,    5,  27|              in laudatione filii, qui rei gestae interfuerit, tertiam
240   XXVII,    6,  31|            effuse vastavit. fama eius rei Philippum ab ludis excivit;
241   XXVII,    7,  34|            nec populus mentionem eius rei ortam a patribus est aspernatus.
242   XXVII,    7,  34|         civitatis accusans: sordidati rei non miseritos candidam togam
243   XXVII,    8,  43|           Claudius non id tempus esse rei publicae ratus quo consiliis
244   XXVII,    8,  45|         laudes ibant. illos praesidia rei publicae, vindices urbis
245   XXVII,    8,  47|             suspicari poterat, tantae rei frustratione Hannibalem
246  XXVIII,    2,   7|       hominesque accusans quod tantae rei fortunam ex oculis prope
247  XXVIII,    2,   8|           raptim isset nulli tamen se rei in tempore occurrisse, et
248  XXVIII,    3,  11|                moverant autem huiusce rei mentionem Placentinorum
249  XXVIII,    3,  12|               Hannibale nihil eo anno rei gestum est. nam neque ipse
250  XXVIII,    5,  23|            primo conspectu tam foedae rei mirabundi parumper obstipuerunt;
251  XXVIII,    8,  42|          minus vellem - et id tua non rei publicae solum causa - iter
252  XXVIII,    8,  42|               Italiam paras, non quia rei publicae utile sed quia
253  XXVIII,    8,  42|              conscripti, P. Cornelium rei publicae nobisque, non sibi
254  XXVIII,    8,  43|             suspectam esse; cuius ego rei non tam ipse ausim tantum
255  XXVIII,    8,  43|          suspicio, vitio orationis an rei, haud sane purgata est.
256  XXVIII,    8,  43|           modo quibus inviderimus sed rei publicae et paene omnis
257  XXVIII,    8,  43|             ut meam quoque, non solum rei publicae et exercitus vicem
258  XXVIII,    8,  45|               quia impensae negaverat rei publicae futuram classem,
259    XXIX,    1,   1|         segnes atque inutiles milites rei publicae esse; expromerent
260    XXIX,    2,   6|           spes autem adfectandae eius rei ex minima re adfulsit. latrociniis
261    XXIX,    2,   6|       remissisque cum ordinem agendae rei composuissent signaque quae
262    XXIX,    2,   6|               propraetori scriptum ut rei agendae adesset.~ Profecti
263    XXIX,    2,   9|                                Summae rei Pleminius praeerat; militum
264    XXIX,    3,  14|      Tarracinae iam esse. haud parvae rei iudicium senatum tenebat
265    XXIX,    3,  14|            veram certe victoriam eius rei sibi quisque mallet quam
266    XXIX,    3,  15|               magis patribus renovata rei prope iam oblitteratae quam
267    XXIX,    4,  18|              neque in Africa quicquam rei gesseritis, ne quod piaculi
268    XXIX,    5,  24|            alio duce credebant navata rei publicae opera finire se
269    XXIX,    5,  27|                precatus deos uti bono rei publicae suoque Africam
270    XXIX,    6,  30|       pervenerunt. fama huius modicae rei in principio rerum prospere
271     XXX,    1,   1|            Scipioni non temporis, sed rei gerendae fine, donec debellatum
272     XXX,    1,   4|              quod parabat in alterius rei curam converteret hostium
273     XXX,    4, 19b|                     Nihil certe ultra rei in Italia ab Hannibale gestum.
274     XXX,    7,  40|                quae parva bene gestae rei accessio erat, devictum.
275    XXXI,    2,   9|        subsidia firma ac fidelia suae rei publicae esse. munera deinde
276    XXXI,    2,  11|             aut ipse, si per commodum rei publicae posset, ad opprimendum
277    XXXI,    3,  21|               posuit. occasio egregie rei gerendae fuit, si protinus
278    XXXI,    3,  22|            Claudio esse maioris etiam rei fortuna oblata est.~ ~23.
279    XXXI,    5,  36|              occasionem bene gerendae rei amisere. Romanus et aperto
280    XXXI,    6,  47|            quod in Etruria nihil erat rei quod gereret, simul Gallico
281   XXXII,    2,   9|           gesturus; neque memorabilis rei quicquam gessit. T. Quinctius
282   XXXII,    3,  19|             Elatiam obsidenti consuli rei maioris spes adfulsit, Achaeorum
283   XXXII,    4,  26|             potueret> servitia. Huius rei tam foedae indicium Romam
284   XXXII,    4,  31|             spe per unam dimicationem rei decernendae rursus populari
285   XXXII,    5,  35|             tereretur et aliqui finis rei imponi posset, cum ipso
286  XXXIII,    1,  10|           incertus paulisper novitate rei constituit signa; deinde,
287  XXXIII,    2,  18|           potuisse. praetermissa eius rei occasio est dum in castellis
288  XXXIII,    3,  28|              indicium hominum nullius rei consciorum metuens; Pisistratus
289  XXXIII,    3,  28|              internuntius et minister rei, quem indicem Pisistratus
290  XXXIII,    4,  31|           urbibus legati quod tempora rei publicae postulassent id
291  XXXIII,    5,  47|               et quid eorum ordinarii rei publicae usus consumerent,
292   XXXIV,    1,   3|         absitque semper talis fortuna rei publicae; sed tamen, cum
293   XXXIV,    1,   4|            laetiorque in dies fortuna rei publicae est, quo magis
294   XXXIV,    1,   5|         abrogaretis. verba magna quae rei augendae causa conquirantur
295   XXXIV,    1,   6|           coarguit aut status aliquis rei publicae inutilem fecit,
296   XXXIV,    1,   6|              omne ab senatoribus eius rei initio orto in publicum
297   XXXIV,    1,   7|         mutationem in meliorem statum rei publicae sentient: ad coniuges
298   XXXIV,    3,  31|             superior sum et aequitate rei, quod non vestram urbem
299   XXXIV,    4,  39|               Quinctius postquam quid rei esset vidit, receptui canere
300   XXXIV,    5,  46|              hostium animos faciebat, rei maturandae erat ut priusquam
301   XXXIV,    5,  54|               quod consul auctor eius rei fuisset paenituisse ferunt;
302   XXXIV,    6,  55|            crebri nuntiabantur ut non rei tantum ipsius sed feriarum
303   XXXIV,    6,  62|               unus Scipio vel notitia rei vel auctoritate, ita de
304    XXXV,    1,   6|            pernicie sociorum et damno rei publicae non posset. si
305    XXXV,    2,  10|             petebant patricii ambo et rei militaris gloria recens
306    XXXV,    3,  27|         Gytheum expugnatum est. cuius rei ignarus Philopoemen castra
307    XXXV,    4,  34|           velle. Aetoli consilium cum rei <tum> spei quoque non audacis
308    XXXV,    4,  35|          occidere, eum totius gratiam rei apud Lacedaemonios laturum.
309    XXXV,    4,  35|           confusum tantae cogitatione rei. postquam adpropinquabat,
310    XXXV,    4,  36|               versi. simul indignitas rei, [ac] simul contemptus animos
311    XXXV,    4,  36|                alii, ut caput agendae rei esset, regii generis aliquem
312    XXXV,    5,  40|              fuere; [in] triduum eius rei causa supplicatio habita
313   XXXVI,    1,   2|          imperio eius essent, ut eius rei causa supplicationem imperarent
314   XXXVI,    1,   3|     consentirent, decrevit vacationem rei navalis eis colonis non
315   XXXVI,    2,  10|            tempus anni nulli bellicae rei, minime obsidioni atque
316   XXXVI,    2,  10|             fines. Appius etsi, cuius rei causa missus erat, solutam
317   XXXVI,    3,  20|            agro sine vexatione ullius rei agmen processit, donec in
318   XXXVI,    5,  34|               expromis' inquit, 'quid rei sit?' tum Quinctius 'ecquid
319   XXXVI,    5,  35|            nondum scire; senatum eius rei iudicem fore; integram se
320   XXXVI,    5,  39|            qui egregiam navare operam rei publicae potuissent, possent
321   XXXVI,    5,  41|            naves novumque imperatorem rei gerendae causa ex Italia
322  XXXVII,    2,  10|              dedit agendae communiter rei aut tegendae silentio. tum
323  XXXVII,    2,  10|         reditum in patriam. magnitudo rei nec ut crederet nec ut aspernaretur
324  XXXVII,    2,  11|             Antiochi miles, cum Samum rei privatae causa venisset,
325  XXXVII,    3,  12|            Livius, ne successu tantae rei inflatus Polyxenidas classem,
326  XXXVII,    3,  17|              causam nactus omittendae rei Samum naves reduxit.~ ~18.
327  XXXVII,    3,  18|            fieri coepta Eumene summae rei discrimen haud dubie detractante.
328  XXXVII,    3,  19|               de pace agi, nec exitum rei imponi posse: 'qui enim'
329  XXXVII,    4,  24|              virtus et usus maritimae rei terrorem omnem Rhodiis dempsit.
330  XXXVII,    6,  45|              adversae minuerunt. eius rei, ut alios omittam, Hannibalem
331  XXXVII,    7,  50|            eidem, ut, si per commodum rei publicae facere posset,
332  XXXVII,    7,  58|              bellum quam difficultate rei fuisse interpretarentur:
333  XXXVII,    7,  60|               cogitantique Fabio, cui rei potissimum insisteret, ne
334 XXXVIII,    1,   1|            parum freti, quae celandae rei quam agendae aptior erat,
335 XXXVIII,    1,   3|             fluere, et aestatem aptam rei gerendae adesse. His persuaserunt,
336 XXXVIII,    1,   8|              sibi consilium aut cuius rei electionem a fortuna relictam?
337 XXXVIII,    3,  25|              pacis condiciones; finis rei quia absentibus ducibus
338 XXXVIII,    3,  31|         caedesque ibi facta, qui eius rei auctores adfinesque essent,
339 XXXVIII,    4,  42|         legiones inde reddique tandem rei publicae debere. Senatus
340 XXXVIII,    6,  51|          saepe alias egregie gerendae rei publicae mentem facultatemque
341   XXXIX,    1,   5|            suas inimicitias remisisse rei publicae, alterum alienas
342   XXXIX,    1,   9|               minime adulescentis aut rei aut famae damnosa: ultro
343   XXXIX,    1,  10|          mirabundo quaerentique, quid rei esset, pacem veniamque precata
344   XXXIX,    1,  14|           causa velit, neu quid talis rei divinae fecisse. ante omnia
345   XXXIX,    1,  15|             atrocitate et magnitudine rei dictum scitote esse: ut
346   XXXIX,    2, 20b|            non tamen obliterare famam rei male gestae potuit: nam
347   XXXIX,    2,  26|               accusatoris potius quam rei speciem haberet, et ipse
348   XXXIX,    2,  26|             facturos. nec enim ullius rei minus diuturnam esse gratiam
349   XXXIX,    4,  40|               privatae neque publicae rei gerendae ei defuit; urbanas
350      XL,    1,   5|              cum eo cogitationes eius rei dies ac noctes agitabat.
351      XL,    1,   7|         egressis male mulcatur. huius rei ignarus Demetrius 'quin
352      XL,    1,   7|               audierat --, infamandae rei causa ianuam obserari iubet,
353      XL,    1,   7|               convivium redit, totius rei ignarus.~ ~8.
354      XL,    2,  18|        peditum, trecenti equites. nec rei navalis cura omissa. duumviros
355      XL,    2,  23|              excruciatus sine indicio rei ullius in tormentis moritur.~ ~
356      XL,    3,  29|            corporis humani aut ullius rei, per tabem tot annorum omnibus
357      XL,    4,  46|           comparati sitis, nec tantum rei publicae prosit, quod omnibus
358      XL,    4,  46|            est ne ex hac die nobis et rei publicae quam vobis graviores
359      XL,    4,  51|              ibi privatamque publicae rei impensam inserverat; theatrum
360      XL,    4,  52|       Antiochus regnumque * * *. eius rei ergo aedem Laribus permarinis
361      XL,    4,  54|            lacessendo etiam mentionem rei temere actae, saepe querenti
362     XLI,    1,   3|               Nequaquam eadem est tum rei forma apud Romanos; terra
363     XLI,    3,  15|              sit, saepe bene gerendae rei occasiones intercidere.
364     XLI,    3,  28|              urbem Romam redit. cuius rei ergo hanc tabulam donum
365    XLII,    1,   5|            praemia tantae perpetratae rei clam interfecisse. intestinis
366    XLII,    1,  10|            denuntiarunt, nec quicquam rei publicae acturos, praeterquam
367    XLII,    1,  13|             precer, ut vos et vestrae rei publicae et nobis sociis
368    XLII,    2,  26|               quod memorari adtineat, rei publicae eo anno consules
369    XLII,    3,  30|             ita responderunt: si quid rei novae inciperetur, id maturandum
370    XLII,    3,  30|             arma milites classem eius rei causa comparasset, ut, nisi
371    XLII,    3,  33|               tamen, quo minus operam rei publicae dent. id tantum
372    XLII,    5,  59|            inter spem metumque tantae rei conandae Cretensis Evander,
373   XLIII,    1,   4|              adsiduis lacerabant, cum rei publicae causa abesse excusaretur;
374   XLIII,    1,   5|           virum iniurium esse, cum is rei publicae causa absit; ubi
375   XLIII,    1,  10|         futuros afore fraudem agendae rei, posceret nec mitteret exploratum
376   XLIII,    1,  11|              ex tota Italia, nisi qui rei publicae causa abessent,
377   XLIII,    1,  11|          ambitionem esse; culpam eius rei consulem in tribunos militum,
378   XLIII,    2,  16|       tribunum plebis P. Rutilium, ex rei privatae contentione iratum
379   XLIII,    2,  17|      obsidibus postulatis neque exitu rei inposito in Acarnaniam inde
380   XLIII,    2,  18|            quidem aut ullius alterius rei copia intus erat, ut in
381    XLIV,    1,   2|               erant, deliberatio eius rei differtur. in Perrhaebiam
382    XLIV,    2,  22|              a prudentibus et proprie rei militaris peritis et usu
383    XLIV,    2,  22|        confidat, is ne deneget operam rei publicae et in Macedoniam
384    XLIV,    2,  23|        civitatem, penes quam unam tum rei navalis gloria esset, nec
385    XLIV,    3,  31|             prospere, fortunam totius rei principia secuturam esse
386    XLIV,    3,  32|               transiri poterat. huic <rei> ut omnis multitudo vacaret,
387    XLIV,    3,  34|          provisurum, ut bene gerendae rei occasionem iis praebeat:
388    XLIV,    3,  35|      supprimere in occulto famam eius rei est conatus, missis, qui
389    XLIV,    3,  37|              vocavit; atque ibi, quod rei gerendae tempus esset, loquendo
390     XLV,    1,   1|      venissent, praeceptam tamen eius rei laetitiam invenerunt. quarto
391     XLV,    1,   1|         evanuit quidem tamquam certae rei gaudium, omen tamen laetum
392     XLV,    1,   5|        confideret Evander innoxium se rei capitalis argui, veniret
393     XLV,    1,   5|        sanguine humano violata. huius rei crimen corrupto pecunia
394     XLV,    2,  19|             quid adtinere vim adferre rei sua sponte ad eum mox venturae?