Lib. Cap. Par.

  1       I,    2,   5|            regis infantes sciebat et tempus quo ipse eos sustulisset
  2       I,    3,  7b|             ita evenit ut Potitii ad tempus praesto essent iisque exta
  3       I,    3,   9|             spectare res coepit. Cui tempus locumque aptum ut daret
  4       I,    3,   9|             crevisse. Ubi spectaculi tempus venit deditaeque eo mentes
  5       I,    4,  21|           fuit tutela per omne regni tempus haud minor pacis quam regni.
  6       I,    5,  22|        Utrimque legati fere sub idem tempus ad res repetendas missi.
  7       I,    5,  22|        ignari primum purgando terunt tempus: se invitos quicquam quod
  8       I,    5,  24|             fuerit. Nihil recusatur; tempus et locus convenit. Priusquam
  9       I,    5,  27|        fluctuansque animo ut tereret tempus ordines explicat. Consilium
 10       I,    7,  35|         fierent. Quibus indictis sub tempus pueros venatum ablegavit.
 11       I,    8,  47|          Postremo ut iam agendae rei tempus visum est, stipatus agmine
 12       I,    9,  57|              cum aequalibus viderant tempus terentes sed nocte sera
 13      II,    1,   4|             asportarent res, omne id tempus cum coniuratis consultando
 14      II,    1,   5|              feriunt, cum inter omne tempus pater voltusque et os eius
 15      II,    2,   9|             blandimenta plebi per id tempus ab senatu data. Annonae
 16      II,    3,  29|         censebat. T. Largius, non id tempus esse ut merita tantummodo
 17      II,    3,  30|        profectus, ne et ipse tereret tempus, vastandis maxime agris
 18      II,    4,  34|         plebi daretur. Multi venisse tempus premendae plebis putabant
 19      II,    5,  43|             tribunus plebis, venisse tempus ratus per ultimam necessitatem
 20      II,    5,  45|            immaturam rem agi; nondum tempus pugnae esse; castris se
 21      II,    5,  47|              pugnae memores tererent tempus, triarii Romani qui primam
 22      II,    5,  56|          spatium; non vim suam illis tempus adempturum, sed consilium
 23      II,    5,  59|          quando quidem nihil praeter tempus noxae lucrarentur, remissa
 24     III,    1,   6|             consulatum ineunt. Grave tempus et forte annus pestilens
 25     III,    1,   7|       hominumque desides sine praeda tempus tererent, cum integra loca,
 26     III,    4,  27|               In utroque agmine quas tempus ipsum poscebat adhortationes
 27     III,    5,  35|            illi dediti fuerant ad id tempus, coniecere in eum oculos,
 28     III,    6,  46|         lictoribus fore. Cum dilatum tempus iniuriae esset secessissentque
 29     III,    6,  46|       postero die vindex iniuriae ad tempus praesto esset. Iussi pergunt
 30     III,    6,  46|              diceret Icilius, sedulo tempus terrens dum praeciperent
 31     III,    7,  51|         esset iurgiis saepius terunt tempus quam consiliis. Sicci caedes
 32     III,    8,  56|           ego accusando apud vos eum tempus teram, a cuius crudelitate
 33     III,    8,  61|              recurrentesque tererent tempus et in multa proelia parvaque
 34     III,    9,  64|   postferrent. Forte quadam utili ad tempus, ut comitiis praeesset potissimum
 35     III,    9,  69|              contione pronuntiassent tempus non esse causas cognoscendi,
 36     III,    9,  69|            bello perfecto se daturos tempus; pro desertore futurum,
 37     III,    9,  70|           Sulpicius negare cunctandi tempus esse, circumventos interclusosque
 38     III,    9,  71|          sperent. Sibi exiguum vitae tempus superesse; non potuisse
 39      IV,    2,  13|           dubia regni consilia esse. Tempus agendae rei nondum stare:
 40      IV,    5,  33|              acies, inaudita ante id tempus invisitataque. Ignibus armata
 41      IV,    5,  36|      erogandi aeris. Captatum deinde tempus ab tribunis militum, quo
 42      IV,    5,  43|          pars quaestorum - nam ad id tempus patricii creati erant -
 43      IV,    5, 44a|            perseverantem sub iudicii tempus plebem offensurum. Adversae
 44      IV,    6,  51|        tantam vim habere. Aptissimum tempus erat, vindicatis seditionibus,
 45      IV,    6,  57|         sineret, libenter se daturum tempus iis fuisse ad receptum nimis
 46      IV,    6,  58|                         Eo anno quia tempus indutiarum cum Veiente populo
 47      IV,    6,  58|         suscipiendo bello, profertur tempus ferundae legis quam si subiecta
 48      IV,    6,  59|       publico acciperet, cum ante id tempus de suo quisque functus eo
 49       V,    1,   6|          inexpugnabiles fame sitique tempus ipsum vincit atque expugnat, -
 50       V,    2,   9|              non exspectandum iustum tempus comitiorum, sed extemplo
 51       V,    2,  12|             tribuni plebi nunc illud tempus esse dicerent stabiliendae
 52       V,    3,  18|          Quirites, rei maxime in hoc tempus utili, memoria nostri magistratus
 53       V,    4,  26|       proeliaque parva fieri et teri tempus neutro inclinata spe, cum
 54       V,    4,  27|              nihil eo more per belli tempus intermisso, [dum] modo brevioribus
 55       V,    5,  32|          quoque adulescente per idem tempus orbatus, cum accitis domum
 56       V,    6,  39|        barbaris audiebant. omne inde tempus suspensos ita tenuit animos
 57       V,    6,  42|         insecuta est, nec ullum erat tempus quod a novae semper cladis
 58       V,    6,  43|       obsidionem parant, cuius ad id tempus immemores et quod in urbe
 59      VI,    2,  10|           Quae relata patribus magis tempus quam causam non visa belli
 60      VI,    3,  18|           seu vi seu fortuna vestra. tempus est etiam maiora conari.
 61      VI,    4,  23|             eum residem intra vallum tempus terere, quid accessurum
 62      VI,    4,  23|     sperantem? quam occasionem, quod tempus, quem insidiis instruentem
 63      VI,    4,  25|            rei usquam nec oblatae ad tempus vestigium ullum erat sed
 64      VI,    5,  34|         inter se, ut fit, sermonibus tempus tererent, lictor Sulpici,
 65      VI,    5,  42|            Appi ad id modo valuit ut tempus rogationum iubendarum proferretur.
 66     VII,    2,  12|     committere adversus hostem, quem tempus deteriorem in dies faceret,
 67     VII,    2,  14|          animos; ipsos sibi locum ac tempus pugnandi sumpturos, si ab
 68     VII,    3,  18|       scripsere quidam, seu per idem tempus Tarquiniensium quoque sunt
 69     VII,    4,  26|           Ubi cum stationibus quieti tempus tererent, Gallus processit
 70     VII,    5,  35|           vigiliae convenistis, quod tempus mortales somno altissimo
 71    VIII,    1,   2|             quod pepigerat consul ut tempus indutiis daret quoad legati
 72    VIII,    1,   3|            emanarunt; iussisque ante tempus consulibus abdicare se magistratu,
 73    VIII,    1,   4|       imperii, usurpandae libertatis tempus optastis, en hoc tempus
 74    VIII,    1,   4|              tempus optastis, en hoc tempus adest et virtute vestra
 75    VIII,    1,   5|           gentium tutus loqueretur, 'tempus erat' inquit, 'T. Manli
 76    VIII,    2,  10|             consurgendi iam triariis tempus esset; deinde melius ratus
 77    VIII,    2,  11|               dum deliberando terunt tempus, victis demum ferri coeptum;
 78    VIII,    5,  26|          alia imperia turbans, terit tempus, Charilaus ex composito
 79    VIII,    5,  32|             suae spatium et consilio tempus daret: satis castigatam
 80      IX,    1,   5|               si pacto non staretur. Tempus inde statutum tradendis
 81      IX,    3,  14|                               Per id tempus parantibus utrisque se ad
 82      IX,    3,  14|         respondit; accitoque eo, cum tempus omne in apparatu pugnae
 83      IX,    4,  17|             ab insidiis praecaveret, tempus pugnae deligeret, aciem
 84      IX,    4,  18|         dilectus impediti sunt; post tempus ad bella ierunt, ante tempus
 85      IX,    4,  18|         tempus ad bella ierunt, ante tempus comitiorum causa revocati
 86      IX,    7,  33|             censurae inter legitimum tempus actionem susceperat, non
 87      IX,    7,  34|              modo ne excedas finitum tempus. Satis est aut diem aut
 88      IX,    7,  34|         solus nec ultra finitum lege tempus L. Papirius censuram gessit;
 89      IX,    7,  37|      noctibus sopitae maxime quietis tempus est, proruto vallo erupit
 90      IX,    8,  38|          potestatem venere. Per idem tempus et classis Romana a P. Cornelio,
 91      IX,    8,  43|         sarcinae in medium et, prout tempus patiebatur, instructa acies.
 92       X,    2,  10|          oppidum cum segni obsidione tempus tereretur, duo ex oppidanis,
 93       X,    3,  20|             nec satis certo imperio. Tempus adgrediendi aptissimum visum
 94       X,    3,  21|              haec et - iam appetebat tempus - comitiorum causa L. Volumnius
 95       X,    3,  28|           quam feminarum esse. In id tempus igitur, quo vinci solebat
 96       X,    3,  29|        omnibus subsidiis, quae ad id tempus reservaverat, et legiones
 97       X,    5,  43|         strati passim inquietum omne tempus noctis exspectando timendoque
 98       X,    5,  44|             inde habitum [cum] iamne tempus esset deducendi ab Samnio
 99       X,    5,  45|            fuit, quia per idem forte tempus rebellasse Etruscos allatum
100     XXI,    1,   8|            ducis curaretur; per quod tempus ut quies certaminum erat
101     XXI,    1,  11|      societati praeponat. Dum Romani tempus terunt legationibus mittendis,
102     XXI,    2,  16|                        Sub idem fere tempus et legati qui redierant
103     XXI,    2,  21|  providentibus desiderium. Per totum tempus hiemis quies inter labores
104     XXI,    3,  25|        violata etiam quae data in id tempus erat fide comprehenduntur,
105     XXI,    3,  25|      contendere. Ibi se munimento ad tempus commeatibusque fluminis
106     XXI,    5,  39|         circumspectantes defectionis tempus subito adventu consul oppressisset.
107     XXI,    5,  43|   periculorumque vestrorum vidistis; tempus est iam opulenta vos ac
108     XXI,    6,  48|             satis digno morae pretio tempus terunt, emissus hostis est
109     XXI,    6,  52|               Cornelio nec causa nec tempus agendae rei placebat suspectaque
110     XXI,    6,  53|              ultra differri aut teri tempus? Quem tertium consulem,
111     XXI,    6,  53|  contionabundus agere. Stimulabat et tempus propinquum comitiorum, ne
112     XXI,    6,  53|              ne quod praetermitteret tempus, sollicitus intentusque
113     XXI,    6,  54|          venias; nunc corpora curare tempus est." Ita praetorium missum.
114     XXI,    6,  54|            eduxit. Erat forte brumae tempus et nivalis dies in locis
115    XXII,    1,   1|        movendi ex hibernis. Per idem tempus Cn. Servilius consul Romae
116    XXII,    1,   1|          suum concutit", et per idem tempus Romae signum Martis Appia
117    XXII,    1,   2|           quia medendi nec locus nec tempus erat altero oculo capitur.~ ~
118    XXII,    1,   5|       dissonos clamores, instruit ut tempus locusque patitur, et quacumque
119    XXII,    3,  20|            spem inritam frustra teri tempus animadversum est, ad populationem
120    XXII,    3,  21|          videbatur reliquum aestatis tempus fuissetque per Poenum hostem;
121    XXII,    4,  25|             ducendo bello] ac sedulo tempus terere quo diutius in magistratu
122    XXII,    4,  29|              iurgandi suscensendique tempus erit: nunc signa extra vallum
123    XXII,    5,  33|              vovisset, locatam ad id tempus non esse. Itaque duumviri
124    XXII,    5,  36|              nuntiatum erat sub idem tempus lapidibus pluvisse, et multo
125    XXII,    6,  38|          quam homines rebus, ea ante tempus immatura non praecepturum;
126    XXII,    6,  39|         cladibus erit. Nec gloriandi tempus adversus unum est, et ego
127    XXII,    6,  39|      prudentiores, constantiores nos tempus diesque facit. Hannibal
128    XXII,    6,  41|       exercitu esse. Itaque locum et tempus insidiis aptum se habere
129    XXII,    6,  45| altercationibus magis quam consiliis tempus teritur, Hannibal ex acie,
130    XXII,    6,  49|            frustra miserando exiguum tempus e manibus hostium evadendi
131    XXII,    7,  52|              cives sociique. dum ibi tempus teritur, interea cum ex
132   XXIII,    1,   6|           unus ex iis Vibius Virrius tempus venisse ait, quo Campani
133   XXIII,    2,  12|           nam si praetermittimus hoc tempus quo magis dare quam accipere
134   XXIII,    3,  18|           deinde per omne aestivorum tempus magna pars sine commeatibus
135   XXIII,    3,  21|                        Per idem fere tempus litterae ex Sicilia Sardiniaque
136   XXIII,    3,  23|      imperium. Quae immoderata fors, tempus ac necessitas fecerit, iis
137   XXIII,    3,  23|     immiscuit privatas agentium res, tempus hoc sedulo terens ne deducendi
138   XXIII,    5,  31|   revertisset, ut vos consulem, quem tempus rei publicae postularet,
139   XXIII,    5,  34|             consilii esset. Per idem tempus Romae cum A. Cornelius Mammula,
140   XXIII,    5,  34|      consulatu Sardos. Sub idem fere tempus et a Carthagine in Sardiniam
141   XXIII,    6,  41|            praetori tradit. Per idem tempus T. Otacilius praetor ab
142   XXIII,    6,  42|             prope quinquaginta ad id tempus quo tu in Italiam venisti.
143   XXIII,    6,  48|         publicae, ex qua crevissent, tempus commodarent, conducerentque
144    XXIV,    2,   9|              consulatus continuatus. tempus ac necessitas belli ac discrimen
145    XXIV,    2,  13|   praeoccupandam Nolam, ita Hannibal tempus terebat, bis iam ante nequiquam
146    XXIV,    2,  14|         manum consereret, pronuntiat tempus venisse eis libertatis quam
147    XXIV,    2,  15|       tumultumque abscidendo terebat tempus; deinde occupata dextra
148    XXIV,    3,  18|           esset finitum stipendiorum tempus erat. cum censores ob inopiam
149    XXIV,    4,  24|             monentis nunc illud esse tempus occupandi res, dum turbata
150    XXIV,    4,  26|         auribus animisque cassae, ne tempus tererent, ferrum quosdam
151    XXIV,    4,  32|              Syracusaeque, cum breve tempus libertas adfulsisset, in
152    XXIV,    5, 35b|                        Per idem fere tempus et Himilco, qui ad Pachyni
153    XXIV,    5, 35b|              Hannibalis, qui venisse tempus aiebat Siciliae per summum
154    XXIV,    5,  36|         castra posuit. sub idem fere tempus et naves longae quinque
155    XXIV,    5,  36|     spectandoque obsidionem sociorum tempus tereret, castra inde movit,
156    XXIV,    5,  38|            vitastis. utinam reliquum tempus nec patiendo infanda nec
157    XXIV,    5,  38|               ego in contione ero et tempus, quoad omnia instructa sint,
158    XXIV,    6,  45|               eum] servari per belli tempus; perpetrato bello tum consultandum
159     XXV,    1,   2|            consularium iam appetebat tempus; sed quia consules a bello
160     XXV,    2,   8|            signum, porta aperiretur, tempus agendae rei Hannibali visum
161     XXV,    3,  12|          alteri quoque, cuius nondum tempus venerat, adferebat fidem.
162     XXV,    5, 22b|           quoque cum frustra tereret tempus, legati Campani ad eum venerunt
163     XXV,    5,  25|             esset, rettulit Marcello tempus eum ad deliberandum sumpsisse.
164     XXV,    6,  29|           aliquando nobis libertatis tempus fuisse quod pacis vobiscum
165     XXV,    6,  32|     tendentem in Italiam retinerent, tempus esse id iam agi ut bellum
166     XXV,    6,  34|     trepidatum est nec aut locus aut tempus ullum vacuum a metu ac sollicitudine
167     XXV,    6,  37|        imperii detulerint. omne inde tempus - exiguum id fuit - muniendis
168     XXV,    6,  40|               itaque inclusi ad <id> tempus moenibus Agrigenti dux Poenus
169     XXV,    6,  40|             nullum neque locum neque tempus cunctationi consiliove dedit
170    XXVI,    3,  19|       plerumque solus in secreto ibi tempus tereret. hic mos per omnem
171    XXVI,    4,  22|            Ovili cum iis conloquendi tempus. seniores de tribus consulendum
172    XXVI,    4,  24|                             Per idem tempus M. Valerius Laevinus temptatis
173    XXVI,    5,  30|        destitutos quia ad praedictum tempus exercitum ad Syracusas non
174    XXVI,    6,  37|                          Neque aliud tempus belli fuit quo Carthaginienses
175    XXVI,    7,  39|                             Per idem tempus cum in arce Tarentina vix
176    XXVI,    7,  39|       habebat; et tum forte sub idem tempus et venti vis omnis cecidit
177    XXVI,    7,  40|                             Per idem tempus Laevinus consul iam magna
178    XXVI,    7,  41|            meus, maximus mihi ad hoc tempus vates, praesagit nostram
179    XXVI,    7, 45a|          opera et difficilia esse et tempus datura ad ferendam opem
180    XXVI,    8,  51|           nunc operibus adspiciendis tempus dabat, quaeque in officinis
181   XXVII,    1,   3|       locavit autem omnem frumento - tempus terit, ne deesset materia
182   XXVII,    1,   4|   comitiorumque consularium instabat tempus; sed litterae Marcelli,
183   XXVII,    2,   6|        senatus staretur. patribus id tempus rei publicae visum est ut
184   XXVII,    3,  11|          addiderunt acerbitati etiam tempus, ne praeterita stipendia
185   XXVII,    4, 15b|              et ratio agendae rei et tempus convenit, miles nocte per
186   XXVII,    4,  17|           corpus dumtaxat suum ad id tempus apud eos fuisse: animum
187   XXVII,    5, 20b|             ageretur. forte sub idem tempus et Marcellus ad deprecandam
188   XXVII,    5,  24|             biduum ad considerandum [tempus] peteret, aut ipsos extemplo
189   XXVII,    6,  30|              enim Nemeorum appetebat tempus, quae celebrari volebat
190   XXVII,    7,  40|          secundis pensando rem ad id tempus extractam esse. cum in Italia
191   XXVII,    7,  41|            collibus considere iubet: tempus exsurgendi ex insidiis et
192   XXVII,    8,  43|           facta, tum Claudius non id tempus esse rei publicae ratus
193   XXVII,    8,  46|            paucos sibi sumeret dies, tempus pugnandi differretur. Nero
194  XXVIII,    2,   5|            dimittit pollicitus prout tempus ac res sineret omnibus laturum
195  XXVIII,    2,   6|              urbem adgressi sunt. id tempus occultis cum Platore, qui
196  XXVIII,    2,   6|           difficultatibus ne frustra tempus tereret celeriter abstitit
197  XXVIII,    2,   7|        principibus exigendis terebat tempus, adeoque improvisa res fuit
198  XXVIII,    3,  10|                       Cum comitiorum tempus appeteret et per dictatorem
199  XXVIII,    3,  14|           ubi incipiendae iam pugnae tempus erat, Hispanos - ea media
200  XXVIII,    3,  15|         periculum cessandi non dabat tempus prima luce oppugnaturis
201  XXVIII,    3,  16|         causa quam documento post id tempus constantissimae ad ultimam
202  XXVIII,    4,  19|           iam tranquillis rebus quia tempus expetendae poenae videbatur
203  XXVIII,    4,  19|          poenas expetendas. evenisse tempus quo et nefandam commilitonum
204  XXVIII,    4,  19|            ulciscerentur, et in omne tempus gravi documento sancirent
205  XXVIII,    6,  30|                             Per idem tempus ad Baetim fluvium Hanno
206  XXVIII,    6,  31|        missis nisi si terere frustra tempus sedendo ad Gades vellent
207  XXVIII,    6,  33|    capessendam steterat, et locum et tempus ad fugiendum habuit. inter
208  XXVIII,    7,  35|              Numidarum praemittit ad tempus locumque conloquio statuendum.
209  XXVIII,    8,  42|             et militari suffragio ad tempus lectus, ceterum si nobilitas
210  XXVIII,    8,  43|                      Cum oratione ad tempus parata Fabius, tum auctoritate
211    XXIX,    1,   2|          fecerant qua equitatum, ubi tempus esset, emitterent. et Romani
212    XXIX,    2,   5|          esse. Ligures haud abnuere: tempus modo duorum mensum petere
213    XXIX,    2,   9|       militumque fidem implorabant - tempus teritur, repente milites
214    XXIX,    3,  10|             Iam comitiorum appetebat tempus cum a P. Licinio consule
215    XXIX,    3,  12|         regnum se recepit.~ Per idem tempus taedio diutini belli Epirotae
216    XXIX,    3,  15|           provinciis erant ageretur, tempus esse a quibusdam senatoribus
217    XXIX,    4,  17|         defectionis nostrae in aliud tempus differendam arbitror esse
218    XXIX,    5,  23|            ex Hispania forte in idem tempus Scipio atque Hasdrubal convenerunt,
219    XXIX,    5,  24|             querentem quod cunctando tempus tereretur: nunc Syphacem
220    XXIX,    5,  27|        ceterum nebula sub idem ferme tempus quo pridie exorta conspectum
221    XXIX,    6,  33|              esset movit castra. ubi tempus visum est quo pervenisse
222    XXIX,    6,  33|            gentemque Garamantum omne tempus usque ad C. Laeli classisque
223    XXIX,    7,  38|             comitiorum iam appeteret tempus, Cornelium potius ex Etruria
224     XXX,    1,   4|  Carthaginienses essent, consuleret; tempus esse aut pacem componi aut
225     XXX,    1,   4|      comparanda ea quae in rem erant tempus habuit; et ex mentione ac
226     XXX,    4,  24|          consumpsit.~ Per indutiarum tempus ex Sardinia a P. Lentulo
227     XXX,    7,  38|            additum ne per indutiarum tempus alio usquam quam Romam mitterent
228     XXX,    7,  39|        oppressit circumactumque anni tempus, et nullo prorogante imperium
229    XXXI,    1,   2|                        Sub idem fere tempus et ab Attalo rege et Rhodiis
230    XXXI,    2,  12|              prodigia etiam sub idem tempus pluribus locis nuntiata
231    XXXI,    3,  20|                             Per idem tempus L. Cornelius Lentulus pro
232    XXXI,    4,  28|       legatis - nam ii quoque per id tempus venerant - mandat ut Aeginae
233    XXXI,    4,  29|            linguae homines, leves ad tempus ortae causae diiungunt coniunguntque:
234    XXXI,    4,  32|      maturitatem expectandam putaret tempus ita iam nunc statui posse:
235    XXXI,    5,  36|           satis expectato signo ante tempus excitatis suis occasionem
236    XXXI,    5,  41|             et erat forte meridianum tempus, quo plerique graves cibo
237    XXXI,    6,  46|              itaque cum praeter spem tempus ibi traheretur plusque in
238   XXXII,    2,   7|          agrum vendiderunt. Sub idem tempus L. Manlius Acidinus ex Hispania
239   XXXII,    2,  11|              cibi quietisque sumeret tempus. Ducem promissis in gentibus
240   XXXII,    2,  13|              si expugnare vellet nec tempus erat, omisso incepto in
241   XXXII,    3,  16|                        Sub idem fere tempus quo consul adversus Philippum
242   XXXII,    3,  16|             quam possent trahere eos tempus cogebat; deinde, postquam
243   XXXII,    3,  19|             neque ex iis quae tum ad tempus faceret aestimantes graviorem
244   XXXII,    3,  23|             poterat rata esse, in id tempus quo Romam mitti legati possent
245   XXXII,    4,  31|             prospere gestis sub idem tempus Romam allatae. M. Sergius
246   XXXII,    5,  32|             ab rege venerat locum ac tempus petens conloquio. Id gravate
247   XXXII,    5,  35|           placuerat - ad constitutum tempus venit: Philippus nullus
248   XXXII,    5,  35|              rem in serum tractam ne tempus dari posset Achaeis Aetolisque
249   XXXII,    5,  35|        petendo ut submotis aliis, ne tempus altercando tereretur et
250   XXXII,    5,  36|             vellent, postremo petere tempus quo legatos mittere Romam
251   XXXII,    5,  36|           fuisse dicere si aestas et tempus rerum gerendarum esset:
252  XXXIII,    1,   8|              locum sibi placere, non tempus, perpulit ut educeret omnes
253  XXXIII,    2,  12|          conloquium; cuius priusquam tempus veniret, in consilium advocavit
254  XXXIII,    2,  18|         vicisque recipiendis Peraeae tempus teritur. interim animi eorum
255  XXXIII,    3, 19b|             Hispania quoque sub idem tempus magno tumultu ad bellum
256  XXXIII,    3,  20|        comiter auditi dimissique, ut tempus postulabat, incerto adhuc
257  XXXIII,    3,  22|                             Sub idem tempus consules Romam venerunt;
258  XXXIII,    3,  22|              ac vicorum falsas et in tempus simulatas sine ullo pignore
259  XXXIII,    4,  30|              Romanis ante Isthmiorum tempus; deduceret et ex iis quae
260  XXXIII,    4,  34|              castella quae per belli tempus Philippo capta ademisset.~ ~
261  XXXIII,    4,  39|                              Sub hoc tempus et L. Cornelius, missus
262  XXXIII,    5,  48|         litore fieret. quanto res et tempus patiebatur apparatu celebratae
263  XXXIII,    5,  48|      fallendi eos qui in portu erant tempus habuit, navem solvit. ceteri
264   XXXIV,    1,   5|       processerunt? nunquam ante hoc tempus in publico apparuerunt?
265   XXXIV,    1,   6|              iis legibus quae non in tempus aliquod sed perpetuae utilitatis
266   XXXIV,    1,   6|          autem lata, ipsum indicabit tempus. Hannibal in Italia erat,
267   XXXIV,    2,   9|         quidem segnis esset, omne id tempus exercendis militibus consumpsit.
268   XXXIV,    2,   9|            consumpsit. id erat forte tempus anni ut frumentum in areis
269   XXXIV,    2,  13|              iubet: ipse, cum iam id tempus anni appeteret quo geri
270   XXXIV,    2,  13|              et centuriones iussit. 'tempus' inquit 'quod saepe optastis
271   XXXIV,    3,  29|             urbem; et cum ad eam rem tempus et ratio convenisset, a
272   XXXIV,    3,  31|              vestra societate esset. tempus autem eo me liberat quod,
273   XXXIV,    3,  33|        amicis posset. ita et tyranno tempus datum ad consultandum est
274   XXXIV,    5,  48|       reduxerat copias, totum hiemis tempus iure dicundo consumpsit
275   XXXIV,    6,  59|     turbaturi orbem terrarum essent: tempus et sibi sumerent et regi
276    XXXV,    3,  22|                             Sub idem tempus legati ab regibus Romam
277    XXXV,    3,  25|        consensu bellum decretum est, tempus et ratio administrandi eius
278    XXXV,    4,  37|          facilius quod ad idem forte tempus A. Atilius cum quattuor
279    XXXV,    5,  40|              Graecis. Romae per idem tempus duo maximi fuerunt terrores,
280    XXXV,    5,  44|    expleturum; nam simul primum anni tempus navigabile praebuisset mare,
281    XXXV,    5,  45|         relanguescat regis et Romani tempus ad comparandum habeant;
282   XXXVI,    1,   4|                             Sub idem tempus legati ab duobus regibus,
283   XXXVI,    1,   5|              cessaret per hibernorum tempus, partim ipse sollicitabat
284   XXXVI,    2,   8|              movit. itaque qui ad id tempus fortunam esset habiturus
285   XXXVI,    2,  10|         memorantibus, nunc hiemem et tempus anni nulli bellicae rei,
286   XXXVI,    2,  12|              iuberent, ipsi terebant tempus. itaque vixdum iis egressis [
287   XXXVI,    2,  12|            rumorem quia similem veri tempus anni maturum iam ad navigandum
288   XXXVI,    2,  13|                             Sub idem tempus M. Baebius et Philippus
289   XXXVI,    2,  13|        Thessaliam misissent, quia id tempus rebus gerendis immaturum
290   XXXVI,    3,  19|            eo die inter ipsum pugnae tempus ab Aetolis, Heracleam obtinentibus
291   XXXVI,    3,  20|          Romanos. inter ipsum pugnae tempus decem naves regiae cum praefecto
292   XXXVI,    4,  23|          viginti dies, ita ut nullum tempus vacuum dimicatione esset,
293   XXXVI,    5,  33|                             Per idem tempus Philippus rex proficiscentem
294   XXXVI,    5,  34|           duabus urbibus oppugnandis tempus terere, cum iam prope annus
295   XXXVI,    5,  35|       Philippi regis legati sub idem tempus in senatum introducti, gratulantes
296   XXXVI,    5,  36|       Cornelius fecit. per idem fere tempus aedes Matris Magnae [Idaeae]
297   XXXVI,    5,  38|                        Sub idem fere tempus Ligures lege sacrata coacto
298  XXXVII,    2,  11|          cursum averterunt. sub idem tempus Seleucus proditam Phocaeam
299  XXXVII,    3,  18|                             Per idem tempus Seleucus Antiochi filius,
300  XXXVII,    3,  18|              cum per omne hibernorum tempus exercitum in Aeolide continuisset
301  XXXVII,    3,  18|             adlatum est, et sub idem tempus audivit consulem cum exercitu
302  XXXVII,    3,  18|             Hellesponti opus essent, tempus venisse ratus, priusquam
303  XXXVII,    4,  21|             solis redeundi in castra tempus erat, regii signis collatis
304  XXXVII,    5,  31|          inopiam adducere extrahendo tempus et interim spem pacis per
305  XXXVII,    5,  33|                        Per idem fere tempus consuli, transgresso Aeniorum
306  XXXVII,    5,  37|          castra; et ne, si extrahere tempus vellet, munimenta Romani
307  XXXVII,    6,  45|                        Sub idem fere tempus et ab Trallibus et a Magnesia,
308  XXXVII,    6,  45|        potuit, venit.~ Sub idem fere tempus caduceator ab Antiocho per
309  XXXVII,    6,  46|          geruntur, duo fere sub idem tempus cum triumphi spe proconsules
310  XXXVII,    6,  47|     consularium comitiorum appeteret tempus, C. Laelius consul ex Gallia
311  XXXVII,    7,  50|             faceret se ad comitiorum tempus occurrere non posse. Aetolia
312 XXXVIII,    1,   6|               sed in reliquum quoque tempus velut proditi ab suis segniores
313 XXXVIII,    1,   9|         iuris facerent, quae post id tempus, quo T. Quinctius traiecisset
314 XXXVIII,    2,  22|                             Sub idem tempus L. Manlius et C. Helvius,
315 XXXVIII,    2,  22|     sufficerent, haud segne id ipsum tempus consumpserat. Iam castris
316 XXXVIII,    3,  25|             non bello fore potiores. Tempus in posterum diem constituitur
317 XXXVIII,    3,  25|             visus. Quo cum consul ad tempus cum praesidio quingentorum
318 XXXVIII,    3,  25|        spectabat, primum ut tererent tempus, donec res suas, quibus
319 XXXVIII,    4,  37|         obvius fuit, triginta dierum tempus petens, ut regem Antiochum
320 XXXVIII,    4, 44a|         notam omnibus insimularet et tempus eum morando extracturum
321 XXXVIII,    5,  48|             interesse rebar inter id tempus, quo nondum in iure ac dicione
322   XXXIX,    1,   1|        repentinus, qui nullum usquam tempus, nullum locum quietum aut
323   XXXIX,    1,   6|     consularium comitiorum appetebat tempus; quibus quia M. Aemilius,
324   XXXIX,    1,   7|             cura solverunt. per idem tempus tribuni militum duo ex duabus
325   XXXIX,    2,  22|      urbemque lustraverunt. sub idem tempus et ex Umbria nuntiatum est
326   XXXIX,    3,  30|     praetores interim Romani omne id tempus contrahendis ex civitatibus
327   XXXIX,    3,  32|             iam comitiorum appetebat tempus. prior tamen Claudius quam
328   XXXIX,    4,  38|        provinciis legati per id fere tempus L. Iuventius Talna et T.
329      XL,    1,   2|             Lacedaemoniorum sub idem tempus venerunt. iis prius Marcio
330      XL,    1,   5|               cetera in suum quaeque tempus agenda differunt: in praesentia
331      XL,    1,   6|            lustrandi exercitus venit tempus, cuius sollemne est tale:
332      XL,    1,  12|            praetermitti aut in aliud tempus differri, ut per se quaereretur,
333      XL,    1,  15|             pro alio dicendum esset, tempus ad meditandum et componendam
334      XL,    3,  25|              ut extraheret rem in id tempus, quo Baebius cum exercitu
335      XL,    3,  26|              et ea ipsa tardior quam tempus postulabat, subsidii spes
336      XL,    3,  27|          datis, per ipsum indutiarum tempus contra ius gentium ad castra
337      XL,    4,  39|              tribunosque militum, ut tempus, ut locus postulabat, sine
338      XL,    4,  39|      triumphum delaturos. plura dici tempus non patiebatur: invehebant
339      XL,    4,  47|         secum adduxerunt. meridianum tempus erat. nihil prius petierunt
340     XLI,    3,  14|              magistratuum creandorum tempus esset, ad comitia reverti
341     XLI,    3,  14|        prorogatum est imperium in id tempus, quo in provinciam consul
342     XLI,    3,  19|               hiems erat, et id anni tempus elegerant, ut Thraces Scordiscique
343     XLI,    3,  20|            pollicitus, quia perbreve tempus regni eius fuit, non perfecit.
344     XLI,    3,  22|             Digitius. Perseus per id tempus, quia quidam Dolopum non
345     XLI,    3,  25|       exarsit. Lycii quoque per idem tempus ab Rhodiis bello vexabantur.
346    XLII,    1,   4|              Latini terna.~ Per idem tempus, quo haec agebantur, legati
347    XLII,    1,   5|           Marcellus Delphis per idem tempus <iisdem> hostilibus actas
348    XLII,    1,   6|       fecerat, Romam venit. per idem tempus quinque legati ad regem
349    XLII,    1,   6|               Antiocho rege sub idem tempus legati venerunt; quorum
350    XLII,    2,  17|                             Sub idem tempus C. Valerius ex Graecia,
351    XLII,    2,  21|                       Consules ad id tempus in provinciam non exierant,
352    XLII,    2,  25|                             Sub idem tempus Cn. Servilius Caepio Ap.
353    XLII,    3,  36|                             Per idem tempus legati ab rege Perseo venerunt.
354    XLII,    4,  45|                Inde legatio sub idem tempus in Asiam <et> circum insulas
355    XLII,    4,  47|         fuerit. interdum in praesens tempus plus profici dolo quam virtute;
356    XLII,    4,  52|           data pax erat; per id omne tempus quieta Macedonia et progeniem
357    XLII,    4,  52|           pacis extractam hiemem, ut tempus ad conparandum haberent;
358    XLII,    5,  55|              posuit castra. per idem tempus Eumenes ad Chalcidem navibus
359    XLII,    5,  56|                             Sub idem tempus et C. Lucretius praetor,
360    XLII,    5,  56|         Creusa praetor. ad idem fere tempus et ab sociis naves Chalcidem
361    XLII,    5,  57|                      Sub idem deinde tempus consilium et consul et rex
362    XLII,    5,  66|              occisisque, non tereret tempus in obsidione praesidii,
363   XLIII,    1,   5|      servitutem abripuisse. Sub idem tempus Carnorum Histrorumque et
364   XLIII,    2,  18|              inrumperent Romani, sub tempus brumae, cum inexsuperabilis
365   XLIII,    2,  23|        nequiquam in his locis terens tempus, dimissis Chaonum [Thesprotorum]
366    XLIV,    1,   2|           ultra morando in Thessalia tempus terere, sed movere extemplo
367    XLIV,    1,   2|          viae communis; itaque in id tempus, quo prope divortium itinerum
368    XLIV,    1,   8|            credens extrahere relicum tempus aestatis in animo habebat.~
369    XLIV,    1,   9|      desultore misso vix unius horae tempus utrumque curriculum conplebat.
370    XLIV,    1,  10|        Thessalonicam missus traxerat tempus, id ipsum, quod accidit,
371    XLIV,    2,  14|          fuere, profitentis et ad id tempus se cum Romanis stetisse
372    XLIV,    2,  29|     Macedones fallebant. per id fere tempus legati Macedones Illyriique
373    XLIV,    3,  35|       ministrorum emanant.~ Sub idem tempus Rhodii legati in castra
374    XLIV,    3,  36|                                      tempus> anni post circumactum solstitium
375    XLIV,    3,  37|           immolandi terere videbatur tempus, cum luce prima ad signum
376    XLIV,    3,  37|         atque ibi, quod rei gerendae tempus esset, loquendo et intempestive
377     XLV,    2,  15|          probanda anni et sex mensum tempus prorogaretur, Cn. Tremellius
378     XLV,    2,  18|             viverent, et in praesens tempus mitiores eos iustioresque
379     XLV,    2,  21|         festinationem praetoris ante tempus intercedendo * * * in adventum
380     XLV,    2,  24|            si perseverabitis in ira, tempus a vobis petemus, quo hanc
381     XLV,    2,  25|             suspectos. sub idem fere tempus et Caunii descivere ab iis,
382     XLV,    3,  27|          armis fuerant. autumni fere tempus erat; cuius temporis initio