Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,   8|             quae ita sancta generi hominum agresti fore ratus, si se
  2       I,    3,   8|   multitudinis quam ad id quod tum hominum erat munirent. Deinde ne
  3       I,    6,  33|           cum in tanta multitudine hominum, discrimine recte an perperam
  4       I,    8,  47|            fautorem infimi generis hominum ex quo ipse sit, odio alienae
  5      II,    1,   1|   imperiaque legum potentiora quam hominum peragam. Quae libertas ut
  6      II,    1,   5|        stramento segetem magna vis hominum simul immissa corbibus fudere
  7      II,    2,  10|     obsistens obtestansque deum et hominum fidem testabatur nequiquam
  8      II,    3,  18|        scorta raperentur, concursu hominum rixa ac prope proelium fuit,
  9      II,    3,  23|            maiestas coerceret iras hominum, cum incerti morando an
 10      II,    3,  29|       tacitus et circa eum aliquot hominum, ne forte violaretur, constitisset
 11      II,    3,  32|            patres, flexisse mentes hominum.~ ~33a.
 12      II,    4,  34|         periculum quoque ab impetu hominum ipsis frumentatoribus fuit;
 13      II,    4,  36|          timorque vicit, ne in ora hominum pro ludibrio abiret. Magno
 14      II,    4,  37|          diebus, coetu quodam modo hominum deorumque abactos esse.~ ~
 15      II,    4,  38|          liberos traductos per ora hominum? Quid eos qui audivere vocem
 16      II,    5,  41|             munera eius [in animis hominum] respuebantur. Quem ubi
 17      II,    5,  49|        clarior fama et admiratione hominum per urbem incessit. Sex
 18      II,    5,  56|       consulem esset, et concursus hominum in forum ex tota urbe concitatae
 19      II,    5,  64|       pulsi ingentes tamen praedas hominum pecorumque egere. Quos Servilius
 20      II,    5,  64|        sumpta, per quos ingens vis hominum ex omnibus Volscis Aequisque
 21     III,    1,   4|        Antium fuit, quod magna vis hominum inde, cum oppidum captum
 22     III,    2,  15|     Exsules servique, ad duo milia hominum et quingenti, duce Appio
 23     III,    5,  34|          opera dabatur; ingentique hominum exspectatione propositis
 24     III,    5,  34|         iussere: se, quantum decem hominum ingeniis provideri potuerit,
 25     III,    5,  34|      videri posset. Cum ad rumores hominum de unoquoque legum capite
 26     III,    5,  36|        crudeliterque consulebatur. Hominum, non causarum toti erant,
 27     III,    6,  38|       fecere; lateque populati cum hominum atque pecudum inulti praedas
 28     III,    7,  50|       agmine prope quadringentorum hominum veniens, qui ab urbe indignitate
 29     III,    7,  54| abdicantque se magistratu, ingenti hominum laetitia. Nuntiantur haec
 30     III,    7,  54|           Legatos quidquid in urbe hominum supererat prosequitur. Huic
 31     III,    9,  67|          in vobis, nemo deorum nec hominum sit, qui vestra puniat peccata,
 32     III,    9,  70|         etiamsi impetrassent magis hominum ratio quam meritorum habita
 33      IV,    1,   3|        vocem mittitis, quod formas hominum habetis, indignantur; quin
 34      IV,    1,   4|       quicquam est, praeterquam ut hominum, ut civium numero simus,
 35      IV,    2,  11|         delerent prorsus ex animis hominum infamiam iudicii, senatus
 36      IV,    2,  13|            utraque domo genus idem hominum versaretur, rem compertam
 37      IV,    3,  21|    Faliscum ducti. Praedae abactae hominum pecorumque; hostis in agris
 38      IV,    4,  25|            urbe agrisque promiscua hominum pecorumque pernicie accepta.
 39      IV,    5,  36|         militum, quo per discessum hominum ab urbe, cum patres clandestina
 40      IV,    6,  46|          fuit, quod eventus timori hominum congruens fuerat, et quod
 41      IV,    6,  52|         perniciosior, cogitationes hominum a foro certaminibusque publicis
 42      IV,    6,  56|            non civium, non denique hominum numero essent: si quando
 43      IV,    6,  57|           occupaverat cogitationes hominum, donec ubi diu alternis
 44      IV,    6,  57|             atque in eo tria milia hominum capta, ceteris Volscis intra
 45      IV,    6,  60|        bonos cives conspici volgus hominum vidit, repente, spreto tribunicio
 46       V,    2,   9|           plebis, cum in concordia hominum secundisque rebus civitatis
 47       V,    3,  19|            alia spes, alius animus hominum, fortuna quoque alia urbis
 48       V,    3,  19|     exercitu ab urbe exspectatione hominum maiore quam spe, in agro
 49       V,    5, 29b|            dies magis augebat iras hominum:~ ~30.
 50       V,    5,  34|       quantum ipsi vellent numerum hominum excirent ne qua gens arcere
 51       V,    6, 35b|           multitudinem, cum formas hominum invisitatas cernerent et
 52       V,    6,  38|           non deorum saltem si non hominum memores, nec auspicato nec
 53       V,    6,  41|          ad praedam vacuis occursu hominum viis, pars in proxima quaeque
 54       V,    6,  46|            cur sibi aut deorum aut hominum quisquam imperium finiret
 55       V,    6,  48|         promisce acervatos cumulos hominum urebant, bustorumque inde
 56      VI,    2,  6b|       Principio anni aversae curae hominum sunt a bello Etrusco, quod
 57      VI,    3,  13|           atque Hernicis fuit, nec hominum de plebe, ut credi posset
 58      VI,    3,  15|            periclitatus voluntates hominum discedere senatum ab se
 59      VI,    3,  16|      linguam et animos liberaverat hominum.~ ~17.
 60      VI,    3,  20|       tribunis, nisi oculos quoque hominum liberassent tanti memoria
 61      VI,    4,  21|       deprecandi senatum; et magna hominum pars eo ut legatio supplex
 62      VI,    5,  30|         ipsis querentibus penuriam hominum novi coloni adscripti; rebusque
 63      VI,    5,  31|        omni quae extra moenia fuit hominum pecudumque praeda abacta
 64     VII,    1,   5|           qui rure et procul coetu hominum iuventam egisset.~ ~6.
 65     VII,    2,  15|           rogatione novorum maxime hominum ambitionem, qui nundinas
 66     VII,    3,  18|           censeri, si, quod duorum hominum virtute, L. Sexti ac C.
 67     VII,    5,  30|      populationem agrorum, praedas hominum atque pecudum actas, incendia
 68     VII,    5,  35|            paucos tot ipse milibus hominum nec ascensu arcuerit nec
 69     VII,    6,  39|          missionibus turbulentorum hominum instituit, aliis emerita
 70    VIII,    1,   6|        haud frustra te patrem deum hominum hac sede sacravimus. quid
 71    VIII,    1,   6|           gentium ab ira impetuque hominum tegeret. consensit et senatus
 72    VIII,    3,  18|    alienatas[que] discordia mentes hominum eo piaculo compotes sui
 73    VIII,    4,  23|            non verba legatorum nec hominum quisquam disceptator sed
 74    VIII,    5,  28|            feneratoris, ingens vis hominum cum aetatis miseratione
 75    VIII,    5,  29|            sermonibus magis passim hominum iactata quam in publico
 76    VIII,    5,  34|    dictatoris pareat imperio, nemo hominum, nemo deorum verecundiam
 77      IX,    1,   6|         fugere conloquia et coetus hominum cogebat. Postero die cum
 78      IX,    4,  19|          non plus triginta milibus hominum et quattuor milibus equitum,
 79      IX,    5,  26|         pateat via ad honorem, sed hominum novorum; ipsos adeo dictatorem
 80      IX,    6,  29| propinquitate agri tum multitudine hominum. Itaque altero consule in
 81      IX,    6,  30|        haud abhorrente ab ingeniis hominum eos adgrediuntur. Die festo
 82      IX,    6,  31|             caesa ad viginti milia hominum; victorque Romanus ad oblatam
 83      IX,    8,  40|      Samnitibus coepta. Iam strage hominum armorumque insignium campi
 84      IX,    8,  41|    sternuntur hostes. Plus capitur hominum quam caeditur atque una
 85      IX,    8,  44|            victos ac viginti milia hominum capta tradunt, alii Marte
 86       X,    1,   1|        Samnites; eo quattuor milia hominum missa. Eodem anno Arpinatibus
 87       X,    1,   2|       expugnant, inflammant tecta, hominum pecudumque praedas agunt,
 88       X,    1,   3|             erat] quattuor milibus hominum scriptis. Itaque propter
 89       X,    2,  9b|         adiecit. Id, qui tum pudor hominum erat, visum, credo, vinclum
 90       X,    2,  15|        facto media oratione studia hominum sedavit; facturum enim se
 91       X,    2,  17|       trecenti occisi et sex milia hominum capta, et miles ingenti
 92       X,    3,  20|         potuit. Caesa ad sex milia hominum, duo milia et quingenti
 93       X,    3,  21|             dilectum omnis generis hominum haberi iussit. Nec ingenui
 94       X,    3,  24|       pervicerit ne in ullo genere hominum inhonorata esset, quaeri
 95       X,    4,  36|          praedam aliam inde mixtam hominum atque pecudum colonosque
 96       X,    4, 37a|            capta amplius duo milia hominum, minus duo milia circa muros
 97       X,    5,  38|      linteatae legioni dispar. Hic hominum numerus, quod roboris erat, <
 98       X,    5,  39|          vi cepit. Caesa ibi milia hominum duo ferme atque octingenti,
 99       X,    5,  39|           minus quam collega cepit hominum, plus aliquanto occidit;
100       X,    5,  39|            qui nefando sacro mixta hominum pecudumque caede respersus,
101       X,    5,  40|          mittit. Nullum erat genus hominum in castris intactum cupiditate
102       X,    5,  41|            sacerdotes et promiscua hominum pecudumque strages et respersae
103       X,    5,  43|    abiectis armis ad undecim milia hominum et quadringenti in fidem
104       X,    5,  45|           aut caesa ad decem milia hominum, ita ut parvo admodum plures
105       X,    5,  45|             capta minus tria milia hominum. Praeda, quae plurima fuit
106     XXI,    1,   8|       aries. Abundabat multitudine hominum Poenus; ad centum enim quinquaginta
107     XXI,    1,  12|            concursus omnis generis hominum esset factus, submota cetera
108     XXI,    2,  23|   inritarentur, supra septem milia hominum domos remisit, quos et ipse
109     XXI,    3,  26|         primum regionem suam tanta hominum urgente turba cupiebant.
110     XXI,    4,  33|          ut stragem ingentem simul hominum ac sarcinarum omnis generis
111     XXI,    4,  34|     devolvunt. Maxima ab tergo vis hominum urgebat. In eos versa peditum
112     XXI,    4,  35|       maiore tamen iumentorum quam hominum pernicie, superatus. Inde
113     XXI,    4,  36|           insistebant; ut vero tot hominum iumentorumque incessu dilapsa
114     XXI,    4,  38|      transierit triginta sex milia hominum ingentemque numerum equorum
115     XXI,    5,  40|      possit. Effigies immo, umbrae hominum, fame, frigore, inluvie,
116     XXI,    5,  46|         densior deinde incessu tot hominum [et] equorum oriens pulvis
117     XXI,    6,  55|        armaturam, octo ferme milia hominum, dein graviorem armis peditem,
118     XXI,    6,  56|       pugnarent, decem milia ferme hominum - cum alia evadere nequissent -
119     XXI,    7, 57b|          ad triginta quinque milia hominum a paucis fusa. Postero die
120     XXI,    7,  58|          est ut ex illa miserabili hominum iumentorumque strage cum
121     XXI,    7,  62|            Amiternino multis locis hominum specie procul candida veste
122    XXII,    2,  11|          Italiae tutari. Magna vis hominum conscripta Romae erat; libertini
123    XXII,    2,  15|          fatigatione equorum atque hominum pertraxere. Inde Carthalo,
124    XXII,    2,  17|         quassatio excitans flammam hominum passim discurrentium speciem
125    XXII,    5,  31|            compulsi sunt. Ad mille hominum cum Ti. Sempronio Blaeso
126    XXII,    6,  39|          adversus famam rumoresque hominum si satis firmus steteris,
127    XXII,    6,  49|       effuse fugiunt. Septem milia hominum in minora castra, decem
128    XXII,    7,  52|            fuit, ad quattuor milia hominum et ducenti equites, alii
129    XXII,    7,  54|    faciebat; et iam ad decem milia hominum erant, Appiusque et Scipio,
130    XXII,    8,  59|     duceremus quinquaginta milibus hominum ex acie nostra trucidatis
131    XXII,    8,  60|          et septem milia armatorum hominum erumpere etiam [per] confertos
132   XXIII,    2,  14|     exsolvi iussurum. Ea sex milia hominum Gallicis spoliis, quae triumpho
133   XXIII,    3,  17|          nimium etiam ut videretur hominum, efficiebat.~ ~18.
134   XXIII,    3,  23|           cum ingenti adprobatione hominum in senatum lectis, extemplo
135   XXIII,    3,  23|          Neque tamen elanguit cura hominum ea mora frequentesque eum
136   XXIII,    4,  29|          dubie superant. Magna vis hominum ibi occisa et, nisi Hispani
137   XXIII,    5,  31|       ferretur moverat quod quorum hominum essent scire se ipsi negabant
138   XXIII,    5,  35|       inermes redeuntes obtruncat. Hominum eo tumultu nocturno caesa
139   XXIII,    6, 37b|            pugnat. Supra duo milia hominum occidit et ducentos octoginta
140   XXIII,    6,  49|            tres societates aderant hominum undeviginti, quorum duo
141   XXIII,    6,  49|        ceperint amplius tria milia hominum, paulo minus mille equorum,
142    XXIV,    1,   3|        ferarum, non fraude violati hominum. magni igitur fructus ex
143    XXIV,    1,   5|      sequebantur contemptus omnium hominum, superbae aures, contumeliosa
144    XXIV,    2,   9|      strage tectorum pecorumque et hominum pernicie. quinto anno secundi
145    XXIV,    2,  10|           aram in caelo speciesque hominum circum eam cum candida veste
146    XXIV,    2,  13|      praesidium Romanum. sex milia hominum erant et locus munimento
147    XXIV,    2,  16|             itaque minus duo milia hominum ex tanto exercitu, et ea
148    XXIV,    2,  16|          praeda omnis, praeterquam hominum captorum, militi concessa
149    XXIV,    3,  18|          inopiam aerarii, ad mores hominum regendos animum adverterunt
150    XXIV,    4,  26|            rediturus? quantum spes hominum falli. in liberata patria
151    XXIV,    4,  30|            transfugae ad duo milia hominum; ceterum Leontinorum militumque
152    XXIV,    4,  31|           narrando concitaret iras hominum.~ ~32.
153    XXIV,    5,  39|         caede infanda rebantur non hominum tantum sed etiam deorum
154    XXIV,    6,  40|        satis constaret prius mille hominum vallum intrasse quam quisquam
155    XXIV,    6,  40|       capta aut occisa; plus tamen hominum aliquanto captum quam caesum
156    XXIV,    6,  41|     pugnavit. supra duodecim milia hominum caesa duobus proeliis; plus
157    XXIV,    6,  41|        duobus proeliis; plus mille hominum captum cum sex et triginta
158    XXIV,    6,  42|          proelio ad duodecim milia hominum dicuntur caesa, prope tria
159    XXIV,    6,  42|         pugnavere. plus octo milia hominum caesa, haud multo minus
160    XXIV,    6,  46|     accidens auribus magnam partem hominum sopivit. postquam portam
161    XXIV,    6,  47|          et ipsi Arpini tria milia hominum armarant. eos primos Poeni,
162    XXIV,    6,  47|   expugnatum; amplius septem milia hominum capta et aeris argentique
163    XXIV,    6,  48|         esse. et ad id multitudine hominum regnum abundare sed armandi
164    XXIV,    6,  49|          triginta milia eo proelio hominum caesa dicuntur. Syphax cum
165     XXV,    1,   1|        conflixisset. magna ibi vis hominum sed inconditae turbae agrestium
166     XXV,    1,   1|         fortunam magis quam animos hominum, tanta religio, et ea magna
167     XXV,    1,   1|      sacrificuli ac vates ceperant hominum mentes quorum numerum auxit
168     XXV,    1,   6|            plus quinquaginta milia hominum ceciderunt, unde consul
169     XXV,    4,  16|       fecit. maior quam pro numero hominum editur pugna. iaculis maxime
170     XXV,    4,  21|            ex duodeviginti milibus hominum duo milia haud amplius evaserint.
171     XXV,    5,  23|    conloquiis suae partis temptare hominum animos iussit et fidem dare,
172     XXV,    6,  39|         captos. Piso quinque milia hominum, cum Mago cedentes nostros
173     XXV,    6,  41|      proximas dilapsi. multa milia hominum caesa; capta <sex milia>
174    XXVI,    1,   2|          scripserat, magnam partem hominum offendebat: rem mali exempli
175    XXVI,    1,   6|          auctores sunt, octo milia hominum de Hannibalis exercitu,
176    XXVI,    2,   8|           scripsisset, varie animi hominum pro cuiusque ingenio adfecti
177    XXVI,    2,   9|        volgatum periculum discursu hominum adfingentium vana auditis
178    XXVI,    3,  19|            sollicitudinem curamque hominum animadvertit, advocata contione
179    XXVI,    3,  19|         eius speciem interventuque hominum evolutam repente atque ex
180    XXVI,    3,  20|        navali mixta ex omni genere hominum absumebat, ut arcis praesidium
181    XXVI,    5,  29|           voces et extemplo oculos hominum converterint et postmodo
182    XXVI,    6,  35|     coeptum; in quam rem cum neque hominum satis nec ex qua pararentur
183    XXVI,    6,  35|            edictum tantus fremitus hominum, tanta indignatio fuit ut
184    XXVI,    6,  36|           torpor quidam occupasset hominum mentes, tum Laevinus consul:
185    XXVI,    7,  39|       gesta. nam ad quattuor milia hominum frumentatum egressa cum
186    XXVI,    7,  40|         transvexit. quattuor milia hominum erant, mixti ex omni conluvione
187    XXVI,    8,  47|   restituit. opifices ad duo milia hominum erant; eos publicos fore
188    XXVI,    8,  48|  excitaverant uterque sui corporis hominum. sociis C. Laelius, praefectus
189   XXVII,    1,   3|            occupabant cogitationes hominum, ne Tarentinae quidem arcis
190   XXVII,    2,   7|   ingressus urbem magnum concursum hominum fecit. postero die in senatum
191   XXVII,    3,   9|            ubi tantus pavor animis hominum est iniectus ut magna pars
192   XXVII,    3,  12|           locatum erat, octo milia hominum, pars maxima ab Agathyrna,
193   XXVII,    3,  12|     Sicilia traducta, rapto vivere hominum adsuetorum; additi erant
194   XXVII,    3,  14|         facta; caesa ad octo milia hominum, quinque elephanti. nec
195   XXVII,    4, 15b|       cepit; ibi ad quattuor milia hominum capta et ceterae praedae
196   XXVII,    4,  17|          eum se reprehendere morem hominum si tam anceps odium causa,
197   XXVII,    4,  17|   confugere supplices qui nequeant hominum vim atque iniurias pati.
198   XXVII,    4,  18|         caesa igitur ad octo milia hominum.~ ~19.
199   XXVII,    6,  32|         fuere autem quattuor milia hominum, pecorisque omnis generis
200   XXVII,    7,  34|         urbe et omni coetu careret hominum. octavo ferme post damnationem
201   XXVII,    7,  34|   intervallo auditus convertit ora hominum in se, causamque sermonibus
202   XXVII,    7,  39|       inter mitiora iam transibant hominum ingenia. invisitati namque
203   XXVII,    7,  40|           bella distenderant curas hominum, simul recordantium quas
204   XXVII,    7,  40|         intulit; ad quattuor milia hominum occidit, novem signa militaria
205   XXVII,    7,  42|             tamen supra octo milia hominum occisa, [supra] septingenti
206   XXVII,    8,  45|            admiratione, quo favore hominum iter suum celebretur.~ Et
207   XXVII,    8,  51|           circumfusi omnis generis hominum frequentia in forum pervenerunt,
208  XXVIII,    1,   1|            maria est, brevi magnum hominum numerum armasset, Scipio
209  XXVIII,    1,   1|       exercitum, supra novem milia hominum, dextra Punica tenere castra;
210  XXVIII,    2,   8|         haud fefellit Aetolos; nam hominum quod aut in agris aut in
211  XXVIII,    3,  11|           prodigiis terruit animos hominum ignis in aede Vestae exstinctus,
212  XXVIII,    5,  21|  spectaculum fuit non ex eo genere hominum ex quo lanistis comparare
213  XXVIII,    5,  28|          facinus tota legio, milia hominum quattuor, in foro Romae
214  XXVIII,    5,  28|    Hispania expuli, vos octo milia hominum, minoris certe omnes pretii
215  XXVIII,    6,  32|        gemitu et lacrimis triginta hominum capitibus expiasse octo
216  XXVIII,    6,  34|           cum tribus ferme milibus hominum capiuntur. Romani sociique
217  XXVIII,    6,  34|       volnerata amplius tria milia hominum. minus cruenta victoria
218  XXVIII,    8,  41|          ipso nunquam pluris famam hominum quam rem publicam fecerim,
219  XXVIII,    8,  45|       cohortem armatam sescentorum hominum miserunt. Triginta navium
220    XXIX,    4, 16b|       ambitio aut neglegentia iras hominum inritavit. decem legati
221    XXIX,    5,  24|        falsis praeoccupando mentes hominum, et vocatis ad contionem
222    XXIX,    5,  24|           et nec urbs multitudinem hominum neque portus naves caperet,
223    XXIX,    6,  28|            ipsas urbes; neque enim hominum modo turba mulierum puerorumque
224    XXIX,    6,  31|          pecori bonus alendo erat, hominum quoque carne ac lacte vescentium
225    XXIX,    6,  35|          profectus erat magnam vim hominum et pecoris et omnis generis
226    XXIX,    7,  37|        ducenta quattuordecim milia hominum. condidit lustrum C. Claudius
227     XXX,    1,   2|    religiones excitabant in animis hominum prodigia ex pluribus locis
228     XXX,    1,   6|       flammis ad quadraginta milia hominum sunt, capta supra quinque
229     XXX,    2,  12|        occisa, minus dimidium eius hominum captum est impetu in castra
230     XXX,    2,  12|         erat; eoque ex fuga ingens hominum se contulerat vis. Masinissa
231     XXX,    2,  13|        solatii esse quod in omnium hominum inimicissimi sibi domum
232     XXX,    3,  17|          exposuit patribus ingenti hominum et in praesens laetitia
233     XXX,    6,  34|              Ceterum tanta strages hominum armorumque locum in quo
234     XXX,    6,  36|          equitibus quindecim milia hominum caesa, mille et ducenti
235     XXX,    7,  45|        subtractus spectaculo magis hominum quam triumphantis gloriae
236    XXXI,    1,   2|     armatos cepit. ad septem milia hominum palata per segetes sunt
237    XXXI,    2,  10|        incensa, vix duobus milibus hominum inter incendia ruinasque
238    XXXI,    2,  18|          coacervata erant acceptis hominum praedam omnem amisit. tanta
239    XXXI,    3,  21|          fecerunt. minus sex milia hominum inde effugerunt: caesa aut
240    XXXI,    3,  24|       luminibus crebris et fremitu hominum trepidantium, ut in tali
241    XXXI,    3,  25|         oratio cum ingenti adsensu hominum acciperetur, 'ita tamen
242    XXXI,    4,  30|        exuri, dirui tecta, praedas hominum pecorumque agi misera magis
243    XXXI,    5,  33|          circa pavoremque ingentem hominum cernebat, sed parum gnarus
244    XXXI,    5,  33|       fefellit, ut fremitus procul hominum equorumque exauditus est,
245   XXXII,    2,  12|            Non plus duobus milibus hominum amissis cetera omnis multitudo,
246   XXXII,    4,  26|       dilectu duobus milibus ferme hominum armatis Setiam omnibus quo
247   XXXII,    4,  29|           erant: quindecim oppida, hominum viginti milia esse dicebantur
248  XXXIII,    1,   7|           expectasset, magna parte hominum omnis generis pabulatum
249  XXXIII,    2, 19a|         oppressit. magna multitudo hominum in proelio, maior cupidine
250  XXXIII,    3,  28|         conscientiam quam indicium hominum nullius rei consciorum metuens;
251  XXXIII,    4,  36|         manu adortus ad tria milia hominum occidit; et inlustres viri
252  XXXIII,    4,  36|            supra quadraginta milia hominum caesa Valerius Antias scribit,
253  XXXIII,    4,  41|           terram enarit. magna vis hominum ibi interiit, non remigum
254   XXXIV,    1,   1|        prodibant; Capitolium turba hominum faventium adversantiumque
255   XXXIV,    3,  24|     Graecorum habent sicut speciem hominum: moribus ritibusque efferatioribus
256   XXXIV,    4,  38|    copiarum, ad quinquaginta milia hominum - urbem cinxit. alii scalas,
257   XXXIV,    4,  44|    spectaculo eorum occupati animi hominum essent, Q. Pleminius, qui
258   XXXIV,    5,  48|          erant, cum suae factionis hominum vires augendo ius ac libertatem
259   XXXIV,    6,  61|         res et sollicitando animos hominum turbare statum civitatis
260    XXXV,    1,   3|            iam quadraginta milibus hominum, adfluente cotidie multitudine
261    XXXV,    1,   3|      milite et ex multis generibus hominum conlecto necdum noto satis
262    XXXV,    2,  10|           annum adsiduus in oculis hominum fuerat, quae res minus verendos
263    XXXV,    3,  29|          ut eodem ex parte utraque hominum genere et armis paribus.
264   XXXVI,    2,   8| Megalopolitanum cum duobus milibus hominum ad legenda ossa Macedonum
265   XXXVI,    2,  11|            satis esse quingentorum hominum praesidium. eam iuventutem
266   XXXVI,    2,  14|            autem ad quattuor milia hominum. consul Larisam est profectus,
267   XXXVI,    3,  17|      Graeci sunt, vilissima genera hominum et servituti nata; rex ille
268   XXXVI,    5,  40|            ex quinquaginta milibus hominum caesam, multa milia capta;
269  XXXVII,    3,  12|   maritimam oram, et praeda maxime hominum raptim in naves imposita
270  XXXVII,    4,  20|            biduum simul ad quietem hominum equorumque et ad visendas
271  XXXVII,    6,  39|         unius prope formae fuit et hominum et armorum genere. duae
272  XXXVII,    7,  57|   triumviri deduxerunt. tria milia hominum sunt deducta; equitibus
273  XXXVII,    7,  57| distribuerat, quibus magnam partem hominum obligarat, favor populi
274 XXXVIII,    2,  15|            fecunditas et multitudo hominum et situs inter paucas munitae
275 XXXVIII,    2,  16|                       Galli, magna hominum vis, seu inopia agri seu
276 XXXVIII,    2,  16|         orta est; ad viginti milia hominum cum Lonorio ac Lutario regulis
277 XXXVIII,    2,  16|          venerat, cum maiore parte hominum repetit Byzantium; Lutarius
278 XXXVIII,    2,  16|            plus ex viginti milibus hominum quam decem armata erant.
279 XXXVIII,    2,  17|             Inter mitissimum genus hominum ferox natio pervagata bello
280 XXXVIII,    2,  17|     humanis aluntur, mitescere, in hominum feritate mulcenda non eandem
281 XXXVIII,    2,  23|      scribit, ad quadraginta milia hominum auctor est caesa, Valerius
282 XXXVIII,    3,  26|       mediam tenebant aciem, milia hominum quinquaginta; equitatum,
283 XXXVIII,    3,  26|        pedes deductum, decem milia hominum, ab dextro locaverunt cornu;
284 XXXVIII,    3,  26|           victi erant, suae gentis hominum cladem pro sua ducebant.
285 XXXVIII,    3,  27|          non plus tamen octo milia hominum in fuga - nam pugna nulla
286 XXXVIII,    3,  34|          et comprehendere id genus hominum et vendere iure praedae
287 XXXVIII,    5,  47|         qui plus quadraginta milia hominum cepi aut occidi, qui bina
288 XXXVIII,    6, 50b|      censorve maiore omnis generis hominum frequentia quam reus illo
289 XXXVIII,    6,  51|   Celebratior is prope dies favore hominum et aestimatione vera magnitudinis
290   XXXIX,    1,  13|    enuntiaret, maiorem multo dixit hominum esse, qui se indicem manibus
291   XXXIX,    1,  15|     attinet, si dixero multa milia hominum esse, ilico necesse est
292   XXXIX,    2,  21|            sunt: ad duodecim milia hominum caesa, plus duo capta, et
293   XXXIX,    2,  24|         vero antiquam multitudinem hominum, quae belli cladibus amissa
294   XXXIX,    3, 29b|          exercuit. ad septem milia hominum condemnavit: multi inde
295   XXXIX,    3,  31|           plus quam quattuor milia hominum effugerunt. inde tria milia
296   XXXIX,    3,  32|            expugnavit; multa milia hominum in iis cepit; belli auctores
297   XXXIX,    3,  32|          candidatus erat. opinione hominum haud dubie destinabantur
298   XXXIX,    4,  39|             Flacci et prava studia hominum impedirent, senatum censere
299   XXXIX,    5, 41b|        credere libet, ad duo milia hominum damnavit. et L. Postumius
300   XXXIX,    5,  46|          ante tantum regionis eius hominum Romae fuerat. nam ex quo
301   XXXIX,    5,  49|            deinde raptim ex oculis hominum abstraxerunt, dicente praetore
302   XXXIX,    5,  55|          sunt deductae. bina milia hominum in agro, qui proxime Boiorum,
303      XL,    1,   3|    habitandas, fidiora haec genera hominum fore ratus in Romano bello.
304      XL,    1,   9|            natura ipsa subicit, ut hominum, quos numquam viderint,
305      XL,    2,  19|        Sardiniam traiceret, tantum hominum demortuum esse, tantum ubique
306      XL,    3,  25|            esse, ut generi agresti hominum persuaderetur. ad hoc decem
307      XL,    3,  30|          quinque et triginta milia hominum, quantum numquam ferme antea,
308      XL,    3,  33|           capta plus quinque milia hominum, equi quadringenti, signa
309      XL,    4,  38|         oppressi ad duodecim milia hominum dediderunt se. eos consulto
310      XL,    4,  41|          acceptos, ad septem milia hominum, in naves impositos praeter
311      XL,    4,  43|         adlatae, se iam tria milia hominum damnasse, et crescere sibi
312      XL,    4,  51|            regionatimque generibus hominum causisque et quaestibus
313      XL,    4,  53|            Transalpini, tria milia hominum, in Italiam transgressi,
314      XL,    4,  58|  censentibus: triginta ferme milia hominum Clondico duce, <quo> profecti
315     XLI,    3,  16|         captum, qui multis milibus hominum dividi viritim posset.~ ~
316     XLI,    3,  20|           primo maiore cum terrore hominum, insuetorum ad tale spectaculum,
317     XLI,    3,  21|          ingruerat, eo verterat in hominum morbos. qui inciderant,
318    XLII,    1,   5|          erant autem magnae partis hominum ad favorem eius inclinati
319    XLII,    1,   7|            caesi sunt. decem milia hominum caesa traduntur, amplius
320    XLII,    1,   8|          nec enim plus decem milia hominum erant --, dediderunt sese,
321    XLII,    1,  10|     Apuliam missus, ingenti agmine hominum ad colligendas eas coacto
322    XLII,    2,  22|        Popilius daret. multa milia hominum hoc senatus consulto restituta
323    XLII,    4,  51|    caetratorum, trium ferme milium hominum, dux erat Antiphilus Edessaeus.
324    XLII,    4,  51|           ex Graecia, mixto generi hominum, praeerat. regii is generis
325    XLII,    5,  56|         praedam quidem praeterquam hominum - pecora autem maxume omnis
326    XLII,    5,  63|        Graeciam nudavit voluntates hominum. non enim solum qui partis
327    XLII,    5,  63|          erant; adversae factionis hominum fautorumque regis ac Macedonum
328   XLIII,    1,   3|               Et alia novi generis hominum ex Hispania legatio venit.
329   XLIII,    1,   3|   memorantes, supra quattuor milia hominum, orabant, ut sibi oppidum,
330   XLIII,    1,   5|           esse et inde multa milia hominum in servitutem abripuisse.
331   XLIII,    1,   9|           conrogando ad octo milia hominum [ex] vario genere armavit
332   XLIII,    1,  10|     interempti sunt; vix duo milia hominum cum ipso legato in castra
333   XLIII,    2,  19|     Romanis - quattuor milia autem hominum erant - praeter principes
334   XLIII,    2,  21|            exercitum, ad sex milia hominum, secum adduxit; neque operae
335   XLIII,    2,  23|            inviis montium ad mille hominum ex agmine inpedito occidit,
336    XLIV,    3,  42|        caesa enim ad viginti milia hominum sunt; ad sex <milia>, qui
337    XLIV,    3,  42|         vagi ex fuga quinque milia hominum capta. ex victoribus ceciderunt
338     XLV,    1,   1|          relictis domos magna pars hominum ad coniuges liberosque laetum
339     XLV,    2,  19|            illi vero negare. eorum hominum, ut res docuit, Attalus
340     XLV,    2,  23|         civitatium quam singulorum hominum mores sunt: gentes quoque
341     XLV,    3,  26|         inquit 'agitat, qui duorum hominum noxae civitatem accessionem
342     XLV,    3,  33|            ludicrum, non certamina hominum aut curricula equorum, quam
343     XLV,    4,  39|           Capitolio eduntur, utrum hominum voluptatis causa an deorum * * *