Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   2|                 Etruscorum Mezentiumque regem eorum confugiunt, qui Caere
  2       I,    1,   2|            Troianis studio ac fide erga regem Aeneam cessere. Fretusque
  3       I,    2,   5|             regiam venire pastoribus ad regem impetum facit; et a domo
  4       I,    2,   5|                 manu adiuvat Remus. Ita regem obtruncat.~ ~6.
  5       I,    2,   6|                agmine ingressi cum avum regem salutassent, secuta ex omni
  6       I,    2,  7a|                se ostendisset, utrumque regem sua multitudo consalutaverat:
  7       I,    3,  10|     congregabantur undique ad T. Tatium regem Sabinorum, et legationes
  8       I,    3,  10|            fugatque, fusum persequitur: regem in proelio obtruncat et
  9       I,    3,  16|                 tonitribusque tam denso regem operuit nimbo ut conspectum
 10       I,    3,  16|           initio facto, deum deo natum, regem parentemque urbis Romanae
 11       I,    3,  16|           quoque aliquos qui discerptum regem patrum manibus taciti arguerent;
 12       I,    4,  17|         amitterent, sui corporis creari regem volebant: Romani veteres
 13       I,    4,  17|               Romani veteres peregrinum regem aspernabantur. In variis
 14       I,    4,  17|          dominos factos; nec ultra nisi regem et ab ipsis creatum videbantur
 15       I,    4,  17|         Decreverunt enim ut cum populus regem iussisset, id sic ratum
 16       I,    4,  17|                 sit" inquit, "Quirites, regem create: ita patribus visum
 17       I,    4,  18|         Pompilium cuius ego caput teneo regem Romae esse, uti tu signa
 18       I,    5,  22|                adversus Sabinos fuerat, regem populus iussit; patres auctores
 19       I,    5,  22|          Nuntiate" inquit, "regi vestro regem Romanum deos facere testes,
 20       I,    5,  23|             quae repetitae sint, et ego regem nostrum Cluilium causam
 21       I,    5,  24|          foederis memoria est. Fetialis regem Tullum ita rogavit: "Iubesne
 22       I,    5,  24|            herbam puram attulit. Postea regem ita rogavit: "Rex, facisne
 23       I,    5,  26|                  Tamen raptus in ius ad regem. Rex ne ipse tam tristis
 24       I,    5,  28|              novitate etiam rei moti ut regem Romanum contionantem audirent
 25       I,    5,  31|        impetrata esset credebant. Ipsum regem tradunt volventem commentarios
 26       I,    6,  32|           comitia habente Ancum Marcium regem populus creavit; patres
 27       I,    6,  32|               avi mores atque instituta regem abiturum. Igitur Latini
 28       I,    6,  32|                reddunt, desidem Romanum regem inter sacella et aras acturum
 29       I,    6,  34|              Notitiamque eam brevi apud regem liberaliter dextereque obeundo
 30       I,    7,  35|                solum sed etiam ex hoste regem factum, et Numam ignarum
 31       I,    7,  35|              obsequio et observantia in regem cum omnibus, benignitate
 32       I,    7,  40|           coeperat Tarquinius, non apud regem modo sed apud patres plebemque
 33       I,    7,  40|              convertunt; inde, cum ambo regem appellarent clamorque eorum
 34       I,    7,  40|           regiam pervenisset, vocati ad regem pergunt. Primo uterque vociferari
 35       I,    7, 41a|             animo, esse; sopitum fuisse regem subito ictu; ferrum haud
 36       I,    7, 41a|                 de aliis consulturum se regem esse simulat.~ ~
 37       I,    8, 41b|            sceleris ministris ut vivere regem et tantas esse opes Servi
 38       I,    8,  47|                me arbitror, et virum et regem appello; sin minus, eo nunc
 39       I,    8,  47|               Tarquinium creat vocatque regem. Aut si ad haec parum est
 40       I,    8,  47|                 curiam per praeconem ad regem Tarquinium citari iussit.
 41       I,    8,  47|                  Ita natum, ita creatum regem, fautorem infimi generis
 42       I,    9,  51|                        Haec Aricinus in regem Romanum increpans ex concilio
 43       I,    9,  53|               se adversus superbissimum regem ac ferocissimum populum
 44       I,    9,  59|               concitandum inde adversus regem exercitum Ardeam in castra
 45      II,    1,   2|                 regum desiderium esset, regem sacrificolum creant. Id
 46      II,    1,   3|                inter se conquerebantur: regem hominem esse, a quo impetres,
 47      II,    2,   6|                regnum Romam accitos: se regem, augentem bello Romanum
 48      II,    2,   9|              Lartem Porsennam, Clusinum regem, perfugerant. Ibi miscendo
 49      II,    2,   9|              pulcherrimae. Porsenna cum regem esse Romae tutum, tum Etruscae
 50      II,    2,   9|              tutum, tum Etruscae gentis regem, amplum Tuscis ratus, Romam
 51      II,    2,  12|            Porsinna esset, ne ignorando regem semet ipse aperiret quis
 52      II,    2,  13|           foedere restituerunt, et apud regem Etruscum non tuta solum
 53      II,    2,  15|             responsum esset missurum ad regem senatum legatos, missi confestim
 54      II,    4,  34|                 necesse est? Tarquinium regem qui non tulerim, Sicinium
 55      IV,    1,   3|         Tarquiniis, vivis liberis Anci, regem factum? Ser. Tullium post
 56      IV,    2,  15|           concoquere civitas vix posset regem ferret, Romuli conditoris,
 57      IV,    3,  19|                excepit. Adsurgentem ibi regem umbone resupinat, repetitumque
 58       V,    1,   1|                discordiarum causa erat, regem creavere. Offendit ea res
 59       V,    5,  34|        Bituriges summa imperii fuit; ii regem Celtico dabant. Ambigatus
 60    VIII,    1,   3|                eo anno Alexandrum Epiri regem in Italiam classem appulisse
 61    VIII,    3,  17|                 qui duo populi adversus regem escensionem a Paesto facientem
 62    VIII,    5,  24|            conditam Alexandrumque Epiri regem ab exsule Lucano interfectum
 63    VIII,    5,  24|           pactoque reditu promissum est regem aut vivum aut mortuum in
 64      IX,    4,  19|             fuisse dixisset, quod Epiri regem Alexandrum mortifero volnere
 65      IX,    7,  34|               singulare valeat? quem tu regem sacrificiorum crees? amplexus
 66    XXII,    5,  33|               et ad Philippum Macedonum regem missi ad deposcendum Demetrium
 67    XXII,    5,  33|            gererentur. Ad Pinnem quoque regem in Illyrios legati missi
 68    XXII,    5,  37|              allatam adeo aegre tulisse regem Hieronem ut nulla sua propria
 69    XXII,    7,  56|             itaque classe opus esse, si regem socium Siciliamque tueri
 70   XXIII,    5,  34|                 inventae et pacta inter regem Macedonum Poenumque ducem.
 71    XXIV,    1,  7a|              praetereuntem sine armatis regem impetus fieret, confoderetur
 72    XXIV,    1,  7a|          satellitum, ut iacentem videre regem, facta est; interfectores
 73    XXIV,    4,  26|                 legatus ab Hieronymo ad regem Ptolomaeum missus voluntarium
 74    XXIV,    6,  48|             Statorio nomen fuit, qui ad regem remansit. cum duobus Romanis
 75     XXV,    5,  23|               ab Syracusis ad Philippum regem, captus ab Romanis navibus
 76    XXVI,    4,  22|              egregie adversus Philippum regem terra marique rem gessisse.
 77    XXVI,    4,  25|             Macedoniam solita erat, ubi regem occupatum externo bello
 78    XXVI,    4,  25|               ubi profectum in Thraciam regem occupatumque ibi bello audivit,
 79    XXVI,    5,  28|                 esse ad arcendum Italia regem. haec de se deque provincia,
 80   XXVII,    1,   4| Carthaginiensibus fecisset, memorantes: regem nec inimiciorem ulli populo
 81   XXVII,    1,   4|               ipse legatos cum donis ad regem misit, L. Genucium, P. Poetelium,
 82   XXVII,    4,  19|            deditorum et pridie captorum regem eum ingenti consensu appellavit.
 83   XXVII,    4,  19|               apud maternum avum Galam, regem Numidarum, eductum, cum
 84   XXVII,    6,  29|        depopulati erant. Attalum quoque regem Asiae, quia Aetoli summum
 85   XXVII,    6,  32|               cum prolapsum super caput regem effudisset, atrox pugna
 86   XXVII,    6,  32|                 et ab Romanis impetu in regem facto et protegentibus regiis.
 87  XXVIII,    2,   5|       portenderentur memorantes auxilia regem orabant. ne ex regno quidem
 88  XXVIII,    2,   5|               si quod longinquum bellum regem occupasset, proxima Macedoniae
 89  XXVIII,    2,   7|            accidisset Prusian Bithyniae regem in fines regni sui transgressum,
 90  XXVIII,    2,   8|             quam spe pugnaturos.~ Laeti regem socii audierunt. reddidit
 91  XXVIII,    3, 17a|                 animos, Syphacem primum regem statuit temptare. Masaesuliorum
 92  XXVIII,    4, 17b|            Scipio et Laelius egressi ad regem pergunt.~ ~18.
 93  XXVIII,    4,  18|           abnuit, cenatumque simul apud regem est; eodem etiam lecto Scipio
 94  XXVIII,    8,  43|          Agathoclem potius, Syracusanum regem, cum diu Sicilia Punico
 95    XXIX,    1,   2|            tandem postquam ii qui circa regem seminecem restantem deinde
 96    XXIX,    3,  11|                 esse ferunt per Attalum regem compotes eius fore quod
 97    XXIX,    3,  11|         hospitio exciperet. Pergamum ad regem venerunt. is legatos comiter
 98    XXIX,    5,  24|                 Africam litteras dat ad regem quibus etiam atque etiam
 99    XXIX,    6,  29|                palam positis descendere regem in aciem ac dimicare de
100    XXIX,    6,  29|               stirpis regiae supererat, regem appellat. Carthaginiensem
101    XXIX,    6,  30|               sicut convenerat retro ad regem remissis, quamquam aliquanto
102    XXIX,    6,  31|              illis est - persecuti sunt regem: cetera Maesuliorum multitudo
103    XXIX,    6,  32|            hominumque captorum missa ad regem sed copiis etiam, ut aliquanto
104    XXIX,    6,  32|           auctor absumpti Masinissae ad regem rediit, missique qui Carthaginem
105     XXX,    2,  11|                 Masinissae, laeti ut ad regem diu desideratum concessere.
106     XXX,    2,  12|             cetero habitu conspexisset, regem esse, id quod erat, rata
107     XXX,    2,  13|             augendo addebat: illum esse regem cuius tantum maiestati duo
108     XXX,    2,  14|           praeda populi, Romani est; et regem coniugemque eius, etiamsi
109     XXX,    2,  14|               atque arbitrium esse quae regem socium nobis alienasse atque
110     XXX,    2,  15|                  ibi Masinissam, primum regem appellatum eximiisque ornatum
111     XXX,    3,  17|               spe. consulti inde patres regem in custodiam Albam mittendum
112     XXX,    3,  17|                 captum ingentis nominis regem, Numidiam omnem egregia
113     XXX,    3,  17|         Masinissam non appellasset modo regem sed fecisset restituendo
114     XXX,    3,  17|                 videri fecisse quod eum regem appellaverit, et quicquid
115     XXX,    4,  26|               non admissos ad Philippum regem, simul nuntiassent quattuor
116     XXX,    4,  26|       aliquantum una missum, legatos ad regem qui haec adversus foedus
117     XXX,    6,  37|                 inde praeparata nave ad regem Antiochum extemplo profectum
118     XXX,    7,  42|              quae questi erant missi ad regem ab Roma legati de populatione
119     XXX,    7,  42|      populationibus vi atque iniuria ad regem deficerent; finibus sociorum
120     XXX,    7,  42|               tulerunt: bellum quaerere regem et si pergat propediem inventurum;
121     XXX,    7,  45|               funere est elatus. - hunc regem in triumpho ductum Polybius,
122    XXXI,    1,   2|           interim ad Ptolomaeum Aegypti regem legati tres missi, C. Claudius
123    XXXI,    1,   5|                 nova legatio venit quae regem adpropinquare finibus suis
124    XXXI,    1,   7|              segnitiam nostram experiri regem: non quinto inde mense,
125    XXXI,    2,   9|              oppugnandi cuiusquam causa regem in Graeciam missurum esse;
126    XXXI,    2,  17|             perventum esset, legatos ad regem de condicionibus tradendae
127    XXXI,    2,  18|              est quam quae habenda apud regem esset. 'aetas' inquit 'et
128    XXXI,    5,  33|               erat: movisse ex hibernis regem sciebat, quam regionem petisset
129    XXXI,    5,  33|              hostium essent aut illi ad regem aut hi ad consulem rettulerunt;
130    XXXI,    5,  34|                 cernebant. ipsum quoque regem terror cepit nondum iusto
131    XXXI,    5,  37|                ipse desiluit pavidumque regem in equum subiecit; ipse,
132    XXXI,    5,  38|                       Fuere qui hoc die regem temeritatis, consulem segnitiae
133    XXXI,    5,  38|             armaturam fudisset ac prope regem ipsum cepisset, protinus
134    XXXI,    6,  47|                Maleum navigat Corcyram. regem statum initiorum Cereris
135   XXXII,    1,   6|           conflixisse; fusum fugatumque regem castris exutum; duodecim
136   XXXII,    2,   8|              consules introduxerunt. Ii regem classe sua copiisque omnibus
137   XXXII,    2,   8|              praestare ei per Antiochum regem ultra non liceret: vacuum
138   XXXII,    2,  10|            magister equitum consulem et regem, ubi in artissimas ripas
139   XXXII,    2,  11|                statuit et, ut averteret regem ab suspicione, biduo insequenti
140   XXXII,    3,  19|              recentibus obligati erant; regem ipsum suspectum habebant
141   XXXII,    3,  19|                  Ii fere atrocissime in regem, quia nulli nec plura nec
142   XXXII,    3,  21|             congressus fudit fugavitque regem, partem opulentissimam regni
143   XXXII,    4,  28|             Macedonico bello; quaerendo regem et exercitum eius Sulpicium
144   XXXII,    5,  32|            praetorem alium ac Macedones regem in meum locum substituant.'~ ~
145   XXXII,    5,  34|               erat dicacior natura quam regem decet, et ne inter seria
146   XXXII,    5,  36|            legatis Amynandrum Athamanum regem, ut speciem legationi adiceret,
147   XXXII,    5,  38|          tyranno amicitiae, filias suas regem Nabidis filiis matrimonio
148  XXXIII,    1,   2|            obmutuit et concidit; et dum regem auferunt reficiuntque parte
149  XXXIII,    1,   5|                 gnarus iam in Thessalia regem esse, nondum comperto quam
150  XXXIII,    2,  11|               illa vox, bono animo esse regem ut iuberet, quae maxime
151  XXXIII,    3,  20|             imminentis belli legatos ad regem miserunt ne Chelidonias -
152  XXXIII,    3,  24|        quodcumque senatus censuisset id regem facturum esse dicerent.
153  XXXIII,    3,  25|         exercitus inde deportatus esset regem, dubios sententiae patres
154  XXXIII,    3,  27|               praefectus Boeotorum apud regem militantium fuisset fecerunt,
155  XXXIII,    4,  35|              Villius et L. Terentius ad regem Antiochum, Cn. Cornelius
156  XXXIII,    4,  41|               faciendam nihil novaturum regem de societate agerent. oram
157  XXXIII,    5,  44|            decem legatorum in Antiochum regem conversae. hi expositis
158  XXXIII,    5,  49|               Romanis esse et Philippum regem ante ab Hannibale maxime
159  XXXIII,    5,  49|              alio eum quam ad Antiochum regem profectum: haud quieturum
160  XXXIII,    5,  49|              navigat. ibi profectum iam regem in Asiam cum audisset filiumque
161  XXXIII,    5,  49|                 navigandi fecit. Ephesi regem est consecutus, fluctuantem
162   XXXIV,    3,  31|            societatem pepigisti. tum me regem appellari a vobis memini:
163   XXXIV,    3,  33|            quibus aliis copiis adversus regem tam validum ac potentem
164   XXXIV,    4,  41|          tyranno relictam Lacedaemonem; regem autem legitimum, qui in
165   XXXIV,    5,  49|              adversus consentientes nec regem quemquam satis validum nec
166   XXXIV,    6,  57|               Asia aut Lysimachiae apud regem fuerant, delegata est. T.
167   XXXIV,    6,  59|               res est. legatos mitti ad regem eosdem qui Lysimachiae apud
168   XXXIV,    6,  60|                dictum est, et erat apud regem in magno honore, nulla alia
169   XXXIV,    6,  60|            Italiam bellum gerere, neque regem neque gentem ullam parem
170   XXXIV,    6,  60|             excitaturum Romanis bellum. regem cum ceteris omnibus transire
171   XXXIV,    6,  61|               sententiam cum adduxisset regem, praeparandos sibi ad id
172   XXXIV,    6,  62|              populum Carthaginiensem et regem in re praesenti disceptarent.
173    XXXV,    1,   7|               gentium fudit fugavitque, regem Hilernum vivum cepit.~ ~
174    XXXV,    2,  13|               accolam tanto potentiorem regem credens, eundem, si motum
175    XXXV,    2,  14|           Pisidiae bello occupatum esse regem audisset, Ephesum profectus,
176    XXXV,    2,  14|        respondisse Alexandrum Macedonum regem, quod parva manu innumerabiles
177    XXXV,    2,  16|               ipsis agentibus et nos et regem ipsum cognoscere aequius
178    XXXV,    2,  19|                 movit modo talis oratio regem sed etiam reconciliavit
179    XXXV,    3,  23|                 qui nuntiavit Antiochum regem Hellespontum cum exercitu
180    XXXV,    5,  41|               bellum adversus Antiochum regem omnes sciebant - provinciae
181    XXXV,    5,  42|                in praefecto regio esse. regem conspici, regem unum ducem,
182    XXXV,    5,  42|             regio esse. regem conspici, regem unum ducem, unum imperatorem
183    XXXV,    5,  45|      elanguescendum, sed orandum potius regem ut quoniam, quod maximum
184    XXXV,    5,  45|            navalesque accersat. armatum regem aliquid impetraturum: inermem
185    XXXV,    5,  45|               sententia, imperatoremque regem appellandum censuerunt et
186    XXXV,    5,  46|                salva Romanorum amicitia regem quoque adsumerent socium
187    XXXV,    5,  46|                  nam si non recepissent regem, viderent quid patiendum
188    XXXV,    5,  47|           Boeotos>, Achaeos, Amynandrum regem Athamanum temptare. Boeotorum
189    XXXV,    5,  49|                castris regis, videretis regem nunc mendicantem prope frumentum
190    XXXV,    5,  50|              tristi responso legatio ad regem rediit; Boeoti nihil certi
191    XXXV,    5,  50|        praesidium et Achaeos et Eumenem regem misisse audisset, maturandum
192   XXXVI,    1,   3|              marique oppugnatum issent, regem Antiochum in Europam ad
193   XXXVI,    1,   4|          quingentos, elephantos viginti regem ad M'. Acilium consulem
194   XXXVI,    1,   5|               aut simplicis animi; apud regem gratiam initam volebant
195   XXXVI,    1,   5|           essent, conciliata satis apud regem gratia, quod accepturi fuissent
196   XXXVI,    1,   7|             universi belli cogitationem regem atque eos, qui aderant,
197   XXXVI,    2,   9|                 Pheraei ipsi legatum ad regem principem civitatis Pausaniam
198   XXXVI,    2,  10|              raptim peractis Larisam ad regem redeunt; consultanti, quidnam
199   XXXVI,    2,  12|          sententia eoque accepta, ut ad regem mitterent legatos peterentque
200   XXXVI,    2,  12|              coniecti, clam missis, qui regem admovere copias iuberent,
201   XXXVI,    2,  12|            etiam, qui dissentiebant, ad regem convenerunt. quos placida
202   XXXVI,    2,  13|                tempore oppugnari posse, regem ad Limnaeum ire placuit,
203   XXXVI,    2,  14|             Philippus rex, ad ludibrium regem eum consalutari iussit,
204   XXXVI,    3,  16|              calidarum aquarum adversus regem posuit castra. Aetolorum
205   XXXVI,    3,  19|          Romanus equitatus ipsum quidem regem Elatiae adsecutus non est;
206   XXXVI,    3,  19|           praeter quingentos, qui circa regem fuerunt, ex toto exercitu
207   XXXVI,    3,  19|                auctore traiecisse secum regem in Graeciam scripsimus,
208   XXXVI,    3,  20|               si forte eo deferret fuga regem, traiecit. - per eosdem
209   XXXVI,    4,  22|                quamquam non secuti sint regem, sed accersierint, et duces
210   XXXVI,    4,  26|               quae dicebantur; eo magis regem moverunt. itaque in praesentia
211   XXXVI,    4,  27|                 renovandum acciendumque regem in Asiam miserant legatos,
212   XXXVI,    4,  29|                 quonam modo enim utique regem Amynandrum se tradere posse? -
213   XXXVI,    4,  29|                Macedonum deductusque ad regem est nondum convivio dimisso.
214   XXXVI,    5,  35|              insimulabantur; legatos ad regem ne ipsi quidem misisse infitiabantur.
215   XXXVI,    5,  41|                 tempore vel maxima apud regem auctoritas erat, magis mirari
216   XXXVI,    5,  42|                 in statione consulem ac regem esse, classem Piraei stare,
217   XXXVI,    5,  43|             Romanam classem, nuntios ad regem misit. qui omissis, quae
218  XXXVII,    1,   3|                Acilius consul Antiochum regem Graecia expulisset, venerunt
219  XXXVII,    2,   6|                 belli quaerens Asiam et regem Antiochum spectabat, iusseratque
220  XXXVII,    4,  25|                sed ad Prusiam Bithyniae regem legatos miserat litterasque,
221  XXXVII,    4,  26|            circa Patara esse et Eumenen regem cum omnibus navibus suis
222  XXXVII,    5,  32|                postquam legati missi ad regem nihil in eo praesidii esse
223  XXXVII,    5,  34|             equitibus oppressum, ita ad regem deductum esse. illud satis
224  XXXVII,    5,  35|                 Lysimachia iam cessisse regem, ne quid habere eum in Europa
225  XXXVII,    5,  35|           bellum factae partem dimidiam regem praestaturum populo Romano.
226  XXXVII,    5,  35|               pacis et concordiae causa regem passurum. ea, quae legato
227  XXXVII,    5,  35|            facta esset, omnem praestare regem aequum censebant, cuius
228  XXXVII,    5,  36|               ei sine pretio redditurum regem dixit; deinde ignarus et
229  XXXVII,    5,  36|             recuset.' nihil ea moverunt regem, tutam fore belli aleam
230  XXXVII,    5,  38|             Consul circa Thyatiram esse regem ratus, continuis itineribus
231  XXXVII,    7,  51|                 enim victum in Aetolia <regem> metuere - quam a vetere
232  XXXVII,    7,  52|            prospere gessissent, quodque regem Antiochum fusum fugatumque
233  XXXVII,    7,  52|          absurdum esse diceret ignorare regem, quid sperans aut petens
234  XXXVII,    7,  54|              verecundia nostra adversus regem nobis obstat, quam ipsa
235  XXXVII,    7,  54|              deliberatio anceps, ne aut regem amicum inhonoratum dimitteretis,
236  XXXVII,    7,  57|             Aemilius Paulus, qui postea regem Persea magna gloria vicit,
237 XXXVIII,    1,   2|              demissum. Haec tumultuatio regem cupientem, si se sequerentur,
238 XXXVIII,    1,   2|                  perpauci cum Xenone ad regem evaserunt. Postea per indutias
239 XXXVIII,    4,  37|                dierum tempus petens, ut regem Antiochum de urbe tradenda
240 XXXVIII,    4,  37|               misso, ipse, quia Eumenem regem et decem legatos ab Roma
241 XXXVIII,    6,  60|             praetori; L. Scipionem, qui regem opulentissimum orbis terrarum
242 XXXVIII,    6,  60|                 ultimos terrarum fines, regem Eumenem, Rhodios, alias
243   XXXIX,    2,  25|            navibus onerariis comparatis regem, quae praeter Thebas Demetriadem
244   XXXIX,    3,  34|                 adeo perturbavit ea vox regem, ut non color, non vultus
245   XXXIX,    5,  51|                              Ad Prusiam regem legatus T. Quinctius Flamininus
246      XL,    1,   3|            agminibus proficiscentium in regem vincente odio metum exaudiebantur.
247      XL,    1,   5|             omni ope in Romanos accendi regem impellique ad consilia belli,
248      XL,    1,   5|              eum ora conversa sunt, nec regem se alium habituros aiunt
249      XL,    1,   8|                 superstes haud ambiguum regem alterum mea morte faciam.
250      XL,    1,  10|               quidem exspectata fuerit, regem regnumque Macedoniae sua
251      XL,    1,  11|           sinceri Romam eunt, Philippum regem se habere credentes, imbuti
252      XL,    1,  11|                 unus omnia est, eum iam regem vivo patre appellant. haec
253      XL,    1,  12|           vellent imponerent Macedoniae regem, et meae tantum apud eos
254      XL,    2,  17|              populum Carthaginiensem et regem Masinissam in re praesenti
255      XL,    3,  29|              Pompilium Pomponis filium, regem Romanorum, sepultum esse,
256      XL,    4,  42|                gessisset, haud dubie in regem Illyriorum Gentium latrocinii
257      XL,    4,  56|            pudendum aut paenitendum eum regem Macedonibus propter recentem
258      XL,    4,  57|                occurrerunt mortuum esse regem. quae res omnem ordinem
259     XLI,    3,  19|               nec liberavit eius culpae regem neque arguit; moneri eum
260     XLI,    3,  22|                  sed in Asiam quoque ad regem Eumenen nuntios tumultuosos
261     XLI,    3,  23|            privatae gratiae aditum apud regem quaerebat, et plerisque
262     XLI,    3,  23|            quodam modo absentem audimus regem, et, si dis placet, orationem
263     XLI,    3,  23|                heredem futurum sciebat, regem fecit. itaque quid hic post
264     XLI,    3,  24|             scimus Persea regno accepto regem a populo Romano appellatum;
265     XLI,    3,  24|              legatos Romanos venisse ad regem Persea et eos benigne exceptos.
266    XLII,    1,   2|                  nec ultra ad arma ire <regem> dilaturum. item in Aetolia
267    XLII,    1,   6|                tempus quinque legati ad regem missi, qui res in Macedonia
268    XLII,    1,   6|                 multis iustisque causis regem excusavit, quod stipendium
269    XLII,    1,   6|                quingentum pondo. petere regem, ut, quae cum patre suo
270    XLII,    1,   6|               in maximo eum honore apud regem esse amicissimumque populo
271    XLII,    1,  14|             praeterquam fuisse in curia regem, scire quisquam potuit:
272    XLII,    1,  14|                quidem et laborare dixit regem, ut purganti, se nihil hostile
273    XLII,    1,  14|                intemperanti invectus in regem, quod Lyciorum gentem adversus
274    XLII,    2,  15|         inpavidus mansit ad protegendum regem.~ ~16.
275    XLII,    2,  16|           reliquerunt. conpotem iam sui regem amici postero die deferunt
276    XLII,    2,  17|                 fortunae facientibus ad regem profectus brevi perfamiliaris
277    XLII,    2,  19|           venerunt; quorum oratio fuit, regem educendum filium Romam misisse,
278    XLII,    2,  23|         sinerent: ut vel ex aequo inter regem socium populumque <Carthaginiensem>,
279    XLII,    2,  25|                vi parari bellum. cum ad regem pervenissent, per multos
280    XLII,    2,  25|           legationibus civitatium Asiae regem habuisse. pro his iniuriis
281    XLII,    2,  25|             contra ius foederis habeat. regem ad ea primo accensum ira
282    XLII,    2,  26|              Gentium quoque, Illyriorum regem, suspectum Issaei legati
283    XLII,    2,  26|              Macedonum atque Illyriorum regem; communi consilio parare
284    XLII,    2,  26|                placuit; mittendosque ad regem legatos censuerunt, qui
285    XLII,    3,  30|              solet, deterioris erat, ad regem Macedonasque inclinata;
286    XLII,    3,  31|             Macedonia obvenisset, ut is regem Persea quique eius sectam
287    XLII,    3,  33|             propinquo Italiae, adversus regem potentissimum, aut tribunos
288    XLII,    3,  34|        gregarius fui adversus Philippum regem; tertio anno virtutis causa
289    XLII,    3,  34|           adversus Aetolos et Antiochum regem est missus. a M'. Acilio
290    XLII,    3,  36|                 fecerunt: mirari Persea regem, quid in Macedoniam exercitus
291    XLII,    3,  36|               posset, ut ii revocentur, regem de iniuriis, si quas sociis
292    XLII,    3,  37|          Decimius missus est ad Gentium regem Illyriorum, quem si aliquem
293    XLII,    3,  39|           videndi congredientis nobilem regem et populi principis terrarum
294    XLII,    3,  39|                 dignitate pari congredi regem cum legatis. salutatio non
295    XLII,    4,  44|              magno motu erant, aliis ad regem trahentibus civitatem, aliis
296    XLII,    4,  50|            eorum praepotentem finitimum regem inposuisse; Antiochum progeniemque
297    XLII,    4,  53|           iubentium bonum animum habere regem, exorta est, ut finem dicendi
298    XLII,    5,  59|         venientium sub signis vidit, ad regem accurrit et monere institit,
299    XLII,    5,  61|                                      Ad regem spolia caesorum hostium
300   XLIII,    1,   9|               tamen Gentium, Illyriorum regem, habebant. Itaque et octo
301   XLIII,    2,  18|              Illyriorum, Gentium quoque regem iam diu dubium in societatem
302   XLIII,    2,  22|          Archidami auctoritate conpulsi regem arcessierant, obviam egresso
303    XLIV,    2,  20|              Pieriam, quo processisset, regem tenere; castra castris prope
304    XLIV,    2,  20|             interiecto arceantur. neque regem pugnandi potestatem facere,
305    XLIV,    2,  20|                ancipiti bello distinere regem: nunc et Appium, et <quod>
306    XLIV,    2,  23|           animum, ut Gentium Illyriorum regem sibi adiungeret, hoc, postquam
307    XLIV,    2,  24|               esse liberam civitatem et regem. singulos populum Romanum
308    XLIV,    2,  27|                equitum opera tantum uti regem, non tenere multitudinem
309    XLIV,    2,  27|                  eadem avaritia Gentium regem sibi alienavit. nam cum
310    XLIV,    3,  32|                post dies paucos Gentium regem ipsum cum parente, coniuge
311    XLIV,    3,  35|               postero die, ut detineret regem ab circumspectu rerum aliarum,
312    XLIV,    3,  37|              concurrendum fuerat, ut et regem et consulem suorum quidam,
313     XLV,    1,   1|                in Macedonia et devictum regem esse; dein fremitus increvit;
314     XLV,    1,   1|              exercitum caesum fusumque; regem cum paucis fugisse; civitates
315     XLV,    1,   3|              Illyriorum caesum, Gentium regem captum, in dicione populi
316     XLV,    1,   4|               tutus esset. sed postquam regem Persea consuli Paulo salutem
317     XLV,    1,   5|             magistratus apud eos erat - regem ipsi appellant --, ad Persea
318     XLV,    1,   6|              regis; ea cohors persecuta regem fugientem ne tum quidem
319     XLV,    1,   6|       Amphipolim repetit. inde Octavius regem in castra ad consulem misit
320     XLV,    1,  12|                 gerebat, circumscripsit regem ac 'priusquam hoc circulo
321     XLV,    1,  13|              imperatum foret, adiuturum regem fuisse. Ptolemaei legati
322     XLV,    1,  13|            laetitiam geminarent: Persea regem in potestatem consulis venisse.
323     XLV,    1,  14|               populi Romani laetari eum regem mirum non esse, qui sortem
324     XLV,    2,  16|        consulibus ob devictum Antiochum regem data ad omnia pulvinaria
325     XLV,    2,  23|             praemia petitum ad victorem regem venissemus in Macedoniam,
326     XLV,    3,  31|               parte suspicio favoris in regem contigerat. tria genera
327     XLV,    3,  34|        finiendum bellum inter Gallos et regem Eumenem missi erant, in
328     XLV,    4,  41|               Petram evasi et ad Pydnam regem acie vici; Macedoniam in
329     XLV,    4,  42|        censuerunt, ut Q. Cassius Persea regem cum Alexandro filio Albam
330     XLV,    4,  43|               fretam gentem Illyriorum; regem regiaeque omnes stirpis
331     XLV,    4,  44|           documento Ptolemaeum, Aegypti regem, esse. cum hoc responso
332     XLV,    4,  44|         benignitate in se populi Romani regem fuisse ferunt; munera sibi
333     XLV,    4,  44|                scriptores. Polybius eum regem indignum maiestate nominis