Lib. Cap. Par.

1       I,    7,  35|        fuerit Romam cum coniuge ac fortunis omnibus commigrasse; maiorem
2      II,    3,  23|           avitoque exuisse, deinde fortunis aliis; postremo velut tabem
3      II,    3,  24|            adflictis civium suorum fortunis consuluisse. Contioni deinde
4     III,    9,  68|   redibatis: nunc oneratum vestris fortunis hostem abire sinitis. Haerete
5      VI,    5,  41|       tanta dulcedo est ex alienis fortunis praedandi, nec in mentem
6    XXVI,    5,  32|          rei publicae fieri posset fortunis eius civitatis consuleret.
7  XXVIII,    5,  22|           corporumque quae cariora fortunis essent servarent; si rem
8   XXXIV,    3,  33|         dum occasio esset, sibi ac fortunis suis consuleret; referre
9   XXXIX,    1,  11| adulescentis coepit, qui spoliatus fortunis, a quibus minime oporteret,