Lib. Cap. Par.

1       0, Prae,   2|            scriptores aut in rebus certius aliquid allaturos se aut
2      II,    2,   6|        esse, deinde iam propius ac certius facie quoque Brutum cognovit,
3     III,    6,  40| speculatores mittendos censere qui certius explorata referant: sin
4       X,    3,  20|      quamquam similia veris erant, certius tamen exploranda ratus dimittit
5    XXII,    2,  7b|          sumus". Et quamquam nihil certius ex eo auditum est, tamen
6   XXVII,    5,  26|    exploratum? subiecta res oculis certius dabit consilium.' adsentienti
7     XXX,    4,  26|    gerebatur aptum erat, sic nihil certius est quam unum hominem nobis
8    XXXV,    5,  48|            averso refugientes equo certius figentes. his equestribus
9     XLI,    3,  22|        Carthaginem ierant; ceterum certius aliquanto, quae Carthagine