Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  12|            atque inde postero die, cum Romanus exercitus instructus quod
  2       I,    3,  14|                hosti: haerens in tergo Romanus, priusquam fores portarum
  3       I,    3,  15|               portantes Veios rediere. Romanus contra postquam hostem in
  4       I,    3,  15|          veterani robore exercitus rex Romanus vicit; persecutusque fusos
  5       I,    5,  24|            sunt, illis legibus populus Romanus prior non deficiet. Si prior
  6       I,    5,  25|               Nec illud proelium fuit. Romanus exsultans "Duos" inquit, "
  7       I,    5,  25|               causae belli huiusce, ut Romanus Albano imperet, dabo." Male
  8       I,    5,  29|            deos. Egressis urbe Albanis Romanus passim publica privataque
  9       I,    6,  32|              deliquerunt, quod populus Romanus Quiritium bellum cum Priscis
 10       I,    6,  32|              ob eam rem ego populusque Romanus populis Priscorum Latinorum
 11       I,    7,  35|               ingenti consensu populus Romanus regnare iussit. Ergo virum
 12       I,    7,  36|             ire ac prohibere exercitus Romanus posset. Itaque trepidatum
 13       I,    7,  37|      praeterquam quod viribus creverat Romanus exercitus, ex occulto etiam
 14       I,    8,  45|             aram statuit. Ibi antistes Romanus, cum eum magnitudo victimae
 15       I,    8,  45|          descendit ad Tiberim; interea Romanus immolat Dianae bovem. Id
 16       I,    9,  57|             causa belli fuit, quod rex Romanus cum ipse ditari, exhaustus
 17      II,    2,  12|         metuendus magis quam metuens, "Romanus sum" inquit, "civis; C.
 18      II,    3,  20|             equo retardato, moribundus Romanus labentibus super corpus
 19      II,    3,  22|             Romano esset, et maturavit Romanus ne proelio uno cum Latino
 20      II,    3,  27|               intra paucos dies bellis Romanus promissa consulis fidemque
 21      II,    3,  30|       contemptim pugnam iniere. Consul Romanus nec promovit aciem, nec
 22      II,    4,  39|          Tullius et Cn. Marcius, exsul Romanus, in quo aliquanto plus spei
 23      II,    5,  45|             non ultra contumeliam pati Romanus posse; totis castris undique
 24      II,    5,  46|              alio ante bello infestior Romanus - adeo hinc contumeliis
 25      II,    5,  46|            viri casum, cedebatque inde Romanus cum M. Fabius consul transiluit
 26      II,    5,  59|           hostis desisteret sequi quam Romanus fugere. Tandem conlectis
 27      II,    5,  65|                           Ubi inluxit, Romanus integer satiatusque somno
 28      II,    5,  65|               Antium petunt. Antium et Romanus exercitus ductus. Paucos
 29     III,    1,   2|             utrimque vehemens, quod et Romanus ira odioque pugnabat et
 30     III,    1,   2|               aciem, qua pugnandi arte Romanus excellat, commissa res sit;
 31     III,    1,   6|             via. Mortuus Aebutius erat Romanus consul; collega eius Servilius
 32     III,    3,  23|              fuga domum se recipientes Romanus consul in Algido consecutus
 33     III,    8,  60| provocantibusque ad proelium responsum Romanus nemo reddebat. Tandem fatigati
 34     III,    8,  60|             inluxit, egreditur castris Romanus, vallum invasurus ni copia
 35     III,    8,  60|               descendentes, cum consul Romanus, priusquam totis viribus
 36     III,    8,  63|                in Algido res, sed suas Romanus populationibus agrorum amissas
 37     III,    9,  64|         interrogatique, si eos populus Romanus, memor libertatis per illos
 38      IV,    1,   3|                ut quibus velit populus Romanus honores mandet. Quid tandem
 39      IV,    1,   3|              deinde consul fiat, civis Romanus si sit ex plebe, praecisa
 40      IV,    2,  10|               obsidionis causa venerit Romanus, abducturum se inde Volscos
 41      IV,    2,  10|               nuntiis caedis relictis. Romanus Ardeae turbatas seditione
 42      IV,    2,  11|         adsignando sociis quem populus Romanus suum iudicasset cum plebem
 43      IV,    3,  17|          Fidenarum posita. Et dictator Romanus haud procul inde ad confluentes
 44      IV,    5,  32|             impetu ingenti confligunt. Romanus odio accensus impium Fidenatem,
 45      IV,    5,  37|              victoria erat; tegi magis Romanus quam pugnare; Volscus inferre
 46      IV,    6,  61|              in praemium data; Servius Romanus vocitatus. Sunt qui Artenam
 47       V,    2,  13|                dum prae metu, ne simul Romanus inrumperet, obiectis foribus
 48       V,    3,  15|               metu, praevalens iuvenis Romanus senem infirmum in conspectu
 49       V,    3,  15|          Albana abundasset, tum si eam Romanus rite emisisset victoriam
 50       V,    3,  21|            dies nemo se ab stationibus Romanus movisset, tum velut repentino
 51       V,    4,  27|          militum eius anni, ut populus Romanus tributo vacaret, pecunia
 52       V,    6,  46|            posset, cum repente iuvenis Romanus admiratione in se cives
 53      VI,    1,   1|               obiectus hosti exercitus Romanus esset, etiam postridie Idus
 54      VI,    1,   4|               partes divisus exercitus Romanus senis horis in orbem succederet
 55      VI,    3,  13|                 terga vertunt. instare Romanus; et donec armati confertique
 56      VI,    4,  23|         ostentare. id aegre patiebatur Romanus miles, multo aegrius alter
 57      VI,    4,  24|    appropinquasset hostis, erumperent. Romanus cedentem hostem effuse sequendo
 58      VI,    4,  24|            fuga. iam non recipiebat se Romanus miles sed immemor recentis
 59      VI,    4,  29|            Alliam ventum est. dictator Romanus, postquam in conspectu hostes
 60      VI,    4,  29|               ad Alliam castris victor Romanus aderat, id quoque munimentum
 61      VI,    5,  32|           agmine petunt Antium; et cum Romanus exercitus prope vestigiis
 62      VI,    5,  32|           moenia intravere hostes quam Romanus extrema agminis carpere
 63      VI,    5,  36|             otio quod nullus exercitus Romanus esset, et agrum Romanum
 64     VII,    1,   6|           coeptum quo plurimum populus Romanus posset; id enim illi loco
 65     VII,    1,   8|              castra fugientes Hernicos Romanus sequitur: castrorum oppugnatione,
 66     VII,    2,  10|          ingenti sonitu ensem deiecit; Romanus mucrone subrecto, cum scuto
 67     VII,    2,  12|            certaminis fuissent, deinde Romanus miles ruendo in arma ac
 68     VII,    4,  24|             stetitque suppresso impetu Romanus, et quia iterum fessis subeunda
 69     VII,    4,  26|                res; nec illi terra nec Romanus mari bellator erat. Postremo
 70     VII,    5,  33|             die vacuis hostium castris Romanus potitur, quo se omnis Campanorum
 71     VII,    6,  40|                ducem, quieverunt: vos, Romanus exercitus, ne destiteritis
 72     VII,    6,  40|            modo Volscus aut Samnis sed Romanus verba fecit, vester consul,
 73    VIII,    1,   2|                extemplo inde exercitus Romanus deductus annuo stipendio
 74    VIII,    1,   5|                haecine foedera Tullus, Romanus rex, cum Albanis, patribus
 75    VIII,    1,   6|               ut, ab utra parte cedere Romanus exercitus coepisset, inde
 76    VIII,    2,  8b|             acie inter triarios erant, Romanus corpore haudquaquam satis
 77    VIII,    2,  12|               proeliis quidem superior Romanus esset, ad urbem ipsam Pedum
 78    VIII,    2, 13a|               tenerent + ne lacessitus Romanus causam belli haberet + et,
 79    VIII,    3,  16|             namque M. Fabius, captivus Romanus, cum per neglegentiam custodum
 80    VIII,    3,  17|                agro Sidicino exercitus Romanus non deductus. ceterum Samnites
 81    VIII,    4,  23|           dirutasque ab se restituerit Romanus populus coloniamque in Samnitium
 82    VIII,    4,  23|                vi depulsuros esse. cum Romanus legatus ad disceptandum
 83    VIII,    5,  25|            inceptum, cogitaret populus Romanus potius cum quanto studio
 84    VIII,    5,  26|          perpulerat, ut, quoniam omnis Romanus exercitus aut circa Palaepolim
 85    VIII,    5,  30|          soluta apud hostes ac si nemo Romanus in Samnio esset, seu ferox
 86    VIII,    5,  33|              provocationi sis, cui rex Romanus Tullus Hostilius cessit.'
 87      IX,    1,   2|              dubium quin Lucernis opem Romanus ferret, bonis ac fidelibus
 88      IX,    2,   8|               est, non tenetur populus Romanus, nec quicquam ex ea praeterquam
 89      IX,    2,  10|                 ob eam rem quo populus Romanus scelere impio sit solutus
 90      IX,    2,  11|            geramus bellum; nec populus Romanus consulum sponsionem nec
 91      IX,    2,  11|          imponitis. Non probat populus Romanus ignominiosa pace legiones
 92      IX,    3,  13|              pervenire Arpos exercitus Romanus nequisset aut interiecta [
 93      IX,    4,  18|         sustinere non potuerit populus Romanus; et adversus quem Athenis,
 94      IX,    4,  18|              eo extollunt quod populus Romanus etsi nullo bello multis
 95      IX,    5,  22|                pugnam magister equitum Romanus infesta cuspide ita permisit
 96      IX,    5,  22|                 quo haud dubie superat Romanus, reciperatumque Auli corpus
 97      IX,    5,  22|          intraque paucos dies Saticula Romanus per deditionem, Plistica
 98      IX,    5,  23|               Romanorum. Quo cum prior Romanus exercitus ad ulciscendam
 99      IX,    5,  26|             Haud procul inde exercitus Romanus erat, cuius primo impetu
100      IX,    6,  27|               duas acies se inferentem Romanus equitatus concitat equos
101      IX,    6,  27|                deinde iam vincere acie Romanus et omisso certamine caedi
102      IX,    6,  31|               milia hominum; victorque Romanus ad oblatam ab hoste praedam
103      IX,    7,  32|                 numero hostis, virtute Romanus superat; anceps proelium
104      IX,    7,  35|            gladios vadentes in hostem. Romanus contra nunc tela, nunc saxa,
105      IX,    7,  35|            silvam Ciminiam penetratum. Romanus multis milibus Etruscorum
106      IX,    7,  36|            late depopulato agro victor Romanus opulentusque rerum omnium
107      IX,    7,  37|             invasuros. Nihilo quietior Romanus exercitus imperio ducis
108      IX,    7,  37|             non ducem sequentes fundit Romanus fugatosque persequitur.
109      IX,    8,  45|              pacatum Samnium exercitus Romanus benigne praebito commeatu
110      IX,    8,  45|              conciliis iactata populus Romanus bellum fieri Aequis iussit;
111       X,    2,  10|           refracta consul exercitusque Romanus sine certamine urbem invasere.
112       X,    2,  12|             noctis castra reliquerunt. Romanus egressus in aciem, ubi profectione
113       X,    3,  27|         confixere. Tum ex antesignanis Romanus miles "illac fuga" inquit "
114       X,    4,  32|               conlata essent, quod vix Romanus totiens victor auderet,
115       X,    4,  34|                postremo potitur oppido Romanus. Samnitium caesi tria milia
116       X,    4,  36|         quisquam movebatur. Tum consul Romanus, ut rem excitaret, equitum
117       X,    4,  36|             vallum tenderet, sive ille Romanus sive Samnis esset, pro hoste
118       X,    5,  41|               hostem timentes. Instare Romanus a cornu utroque, a media
119     XXI,    1,   2|             foedus renovaverat populus Romanus ut finis utriusque imperii
120     XXI,    2,  17|           eveniret quod bellum populus Romanus iussisset. Inter consules
121     XXI,    2,  18|          vester aliquando pariat." Tum Romanus sinu ex toga facto, "hic"
122     XXI,    3,  29|               qui primus se obtulisset Romanus exercitus manus consereret,
123     XXI,    3,  30|                dedi postularet populus Romanus, Hiberum traiecisse ad delendum
124     XXI,    5,  40|              gerere senatus populusque Romanus voluit, ego, ut consulem
125     XXI,    5,  45|               Ponte perfecto traductus Romanus exercitus in agrum Insubrium
126     XXI,    6,  50|              Ubi in altum evecti sunt, Romanus conserere pugnam et ex propinquo
127     XXI,    6,  55|               res effecit ut equitatus Romanus extemplo urgeretur. Nam
128     XXI,    7,  59|              ferme diei hora erat, cum Romanus nequiquam fatigato milite,
129    XXII,    1,   4|           magis pariter decucurrerant. Romanus clamore prius undique orto
130    XXII,    2,  10|                 tum donum duit populus Romanus Quiritium quod ver attulerit
131    XXII,    2,  14|                nostri. Sed vir ac vere Romanus, quo die dictatorem eum
132    XXII,    2,  16|               superandum esset, necubi Romanus inclusum vallibus agmen
133    XXII,    3,  19|               miles prohibetur. Et iam Romanus non appropinquabat modo
134    XXII,    3,  20|             quoque copiis satis fidens Romanus usque ad saltum Castulonensem
135    XXII,    3,  22|              mitigasse videri poterat: Romanus primo adventu, incognitus
136    XXII,    4,  23|          quadraginta septem cum plures Romanus quam Poenus recepisset argentumque
137    XXII,    4,  24|                                        Romanus tunc exercitus in agro Larinati
138    XXII,    6,  39|              volent; idem Varro consul Romanus quod Hannibal Poenus imperator
139    XXII,    7, 50b|              pretia ab interrogantibus Romanus civis sis an Latinus socius,
140   XXIII,    1,   9|          equeunt], quem horret populus Romanus, tu sustinebis? Ut alia
141   XXIII,    2,  16|                esse quod nec exercitus Romanus porta egrederetur nec armatus
142   XXIII,    3,  20|         Praenestinis militibus senatus Romanus duplex stipendium et quinquennii
143   XXIII,    5,  33|                loca quosque saltus aut Romanus aut hostes teneant. Xenophanes
144   XXIII,    5,  35|          Interim Ti. Sempronius consul Romanus Sinuessae, quo ad conveniendum
145   XXIII,    5,  35|              arma sua signaque populus Romanus commisisset; quae fortuna
146   XXIII,    5, 37a|             ipso muro excitavit consul Romanus, aliquanto altiorem, quia
147   XXIII,    6,  40|              pepulerat Sardos inclusit Romanus. Caedes inde magis quam
148   XXIII,    6,  46|            Romanos militaret, unus eum Romanus Claudius Asellus gloria
149    XXIV,    1,   3|               oriebantur meliorque eis Romanus et in dies cautior tutiorque
150    XXIV,    2,   8|              equiti, provocanti summus Romanus eques Asellus Claudius est
151    XXIV,    2,  15|               res. cum utrimque duces, Romanus Bruttium Lucanumque totiens
152    XXIV,    3,  17|             superior quidem haud dubie Romanus erat; sed quia equites non
153    XXIV,    3,  17|              hosti clades. postero die Romanus in aciem descendit, Poenus
154    XXIV,    4,  27|              tum classem navium centum Romanus habebat, quonam evaderent
155    XXIV,    4,  33|                iura relicta erant, cum Romanus exercitus ad Olympium -
156    XXIV,    4,  33|          obviam cum suis processerunt. Romanus orator non bellum se Syracusanis
157    XXIV,    5,  37|          mansissent in amicitia. ad ea Romanus se in praesidio impositum
158    XXIV,    5,  39|               magistratibus praefectus Romanus cum consulis de ea re ius
159    XXIV,    6,  42|             territis instaret, secutus Romanus. ibi iterum Scipio lecticula
160     XXV,    1,   6|        quisquam ex Cannensi acie miles Romanus superesset, nihil obici
161     XXV,    1,   6|              urbes alias Poenus, alias Romanus expugnat; peditum, equitum
162     XXV,    2,   9|           nihil ultra motus praefectus Romanus quam ut partem equitum postero
163     XXV,    6,  31|           graviores multo quam populus Romanus voluerit poenas exegisse.
164     XXV,    6,  31|              Syracusas, non ut populus Romanus servam civitatem haberet
165     XXV,    6,  34|               ut in tumultuaria pugna, Romanus erat. ceterum et equites
166     XXV,    6,  37|          Marcius Septimi filius, eques Romanus, impiger iuvenis animique
167     XXV,    6,  37|                tantum praestitit eques Romanus auctoritate inter milites
168    XXVI,    1,   5|        interclusos; et quae dum paveat Romanus interrupta acies videatur,
169    XXVI,    3,  17|               quam rem cum laeto animo Romanus accepisset, diem posterum
170    XXVI,    3,  21|          urebant. super haec exercitus Romanus iratus, partim quod cum
171    XXVI,    4,  24|               quinqueremibus adiuvaret Romanus; urbium Corcyrae tenus ab
172    XXVI,    4,  24|          abstinuisset; item si populus Romanus foedere iungeretur regi,
173    XXVI,    6,  34|                ita ut nemo eorum civis Romanus aut Latini nominis esset,
174    XXVI,    6,  37|            moenia alia porta exercitus Romanus in Hispaniam duceretur.
175    XXVI,    6,  38|            quam pertinebat; nec consul Romanus temptandis urbibus sicunde
176    XXVI,    7,  39|           improvidus futuri certaminis Romanus veniebat; sed circa Crotonem
177    XXVI,    7,  40|        Numidarum procul visa et clamor Romanus haudquaquam ignotus ad aures
178    XXVI,    7,  42|               obiecit vallum imperator Romanus, seu fiduciam hosti superbe
179   XXVII,    1,   1|        instructa accessit. par audacia Romanus, consilio et viribus impar,
180   XXVII,    1,  5a|           habiti. Muttines etiam civis Romanus factus, rogatione ab tribunis
181   XXVII,    3,  10|            imperaret velletque populus Romanus enixe facturos; ad id sibi
182   XXVII,    4,  17|             prorsus respondet facturum Romanus, nec pro transfugis habiturum
183   XXVII,    4,  18|              quae transcendisset miles Romanus; nec tumulos nec arcem,
184   XXVII,    6, 28b|           retro nuntio - perfuga autem Romanus erat - ut sine arbitro milites
185   XXVII,    6,  29|          procul Clupea prospere pugnat Romanus. duodeviginti navibus captis,
186   XXVII,    7,  41|                 eodem a Venusia consul Romanus exploratis itineribus contendit
187   XXVII,    7,  42|            Postero die Poenus quievit: Romanus, in aciem copiis eductis
188  XXVIII,    1,   4|          classis. terra marique victor Romanus cum magna omnis generis
189  XXVIII,    2,   5|           momento temporis acciperet.~ Romanus imperator et Attalus rex
190  XXVIII,    2,   6|              ut in temere suscepta re, Romanus fecit quod circumspectis
191  XXVIII,    3,  13|               acrius ultimis incidebat Romanus neque sustineri impetus
192  XXVIII,    3,  15|         compelluntur. nec procul vallo Romanus aberat; cepissetque tanto
193  XXVIII,    5,  27|               prodebatis? quid populus Romanus, cum imperium ablatum ab
194  XXVIII,    5,  27|             imperarent nunquam fuerat, Romanus exercitus detulistis? in
195  XXVIII,    5,  28|        absumptis superstes est populus Romanus, eritque mille aliis nunc
196  XXVIII,    8,  43|            detulisset imperium populus Romanus, quid ita tum nemo aetatem
197    XXIX,    3,  11|              civitates habebat populus Romanus; tamen memores Aesculapium
198    XXIX,    4, 16b|   Carthaginienses quidem velit populus Romanus; orare uti sibi patres adeundi
199    XXIX,    4,  19|           ipsius etiam imperatoris non Romanus modo sed ne militaris quidem
200     XXX,    1,   3|              eas condiciones imperator Romanus vix auribus admisit; postea,
201     XXX,    1,   4|           quibusdam, quia nimis cupere Romanus pacem videbatur, iniquis
202     XXX,    2,   8|                utrimque descensum est. Romanus principes post hastatorum
203     XXX,    2,  11|               poterat; deinde ut pedes Romanus repentino per turmas suis
204     XXX,    2,  13|               terris tribuerint populi Romanus Carthaginiensisque ut Scipio
205     XXX,    2,  15|              dignum Masinissam populus Romanus ducat. Laelium deinde et
206     XXX,    3,  18|                posset, roboris maioris Romanus eques erat, ita in ablatum
207     XXX,    4,  20|            ergo Hannibalem non populus Romanus totiens caesus fugatusque
208     XXX,    5,  31|                Adversus haec imperator Romanus in hanc fere sententiam
209     XXX,    6,  34|                 sed et numero superior Romanus erat et animo quod iam equites,
210     XXX,    6,  37|              populandique finem eo die Romanus faceret: perfugas fugitivosque
211     XXX,    7,  42|          ulterius sit, saevire populus Romanus velit. cum flecti misericordia
212     XXX,    7,  43|                ferrent ut, ubi praetor Romanus imperaret ut foedus ferirent,
213    XXXI,    1,   5|                quod senatus populusque Romanus de re publica deque ineundo
214    XXXI,    3,  21|                in aciem progressi. nec Romanus moram pugnandi fecit; sed
215    XXXI,    4,  29|           indicitur concilium. praetor Romanus conventus agit: eo imperio
216    XXXI,    4,  31|                                    Tum Romanus legatus: 'totam orationis
217    XXXI,    5,  34|               intra vallum; tertio die Romanus omnes in aciem copias eduxit.~ ~
218    XXXI,    5,  36|             bene gerendae rei amisere. Romanus et aperto proelio victor
219    XXXI,    6,  45|                partibus rex et legatus Romanus ad urbem subeunt. plus aliquanto
220    XXXI,    6,  46|                modo etiam oppugnabant: Romanus testudinibus et vineis et
221    XXXI,    6,  49|                honos haberetur populus Romanus videret. ecquem ex eo exercitu
222   XXXII,    2,  11|              ita dimissis eo intentius Romanus undique instat, [capit]
223   XXXII,    2,  12|                haud paulo superior est Romanus miles et virtute et scientia
224   XXXII,    3,  19|            potestas dicendi facta est. Romanus primum legatus L. Calpurnius,
225   XXXII,    5,  32|      Aristaenus et Xenophon. Inter hos Romanus <ad> extremum litus progressus,
226   XXXII,    5,  32|           Aetolis'. 'istuc quidem' ait Romanus 'par omnibus periculum est
227   XXXII,    5,  33|               haec silentium fuit, cum Romanus eum aequum censeret priorem
228   XXXII,    5,  33|                 non qui acciperet; tum Romanus: simplicem suam orationem
229   XXXII,    5,  35|             petere, ex omnium consilio Romanus imperator cum Ap. Claudio
230   XXXII,    5,  39|             amicitiae coeptum agi est, Romanus duas postulare res, unam
231  XXXIII,    1,   5|                erat quod obmolirentur. Romanus leves et bifurcos plerosque
232  XXXIII,    1,   6|        Philippus spe frumentandi inde, Romanus ut praegressus corrumperet
233  XXXIII,    1,   7|          equitumque, posuerunt castra. Romanus iisdem ad Thetideum castris
234  XXXIII,    1,   8|               copias in aciem. idem et Romanus, magis necessitate quam
235  XXXIII,    2,  11|               pacis gratiam et fructum Romanus in se vertat. et haud dubie
236  XXXIII,    3,  26|                iussi. P. Villius eques Romanus in Sabinos proficiscens
237  XXXIII,    4,  32|               ita pronuntiat: 'senatus Romanus et T. Quinctius imperator
238  XXXIII,    4,  35|       excederet res, cum supersedisset Romanus, omnia eos aequa impetraturos
239  XXXIII,    4,  40|        Antiocho quid in Italia populus Romanus faciat. quod ad Ptolomaeum
240   XXXIV,    2,  11|             resistendi nisi praesidium Romanus misisset: tria milia militum
241   XXXIV,    2,  14|                et fuga coeperat, aegre Romanus restabat; ab sinistro cornu
242   XXXIV,    3,  24|              pacata haec relinquatis.' Romanus cunctis undique increpantibus
243   XXXIV,    3,  26|                 si ad portas exercitus Romanus fuisset, non sine effectu
244   XXXIV,    3,  26|                pugnatum erat imperator Romanus posuit; diem inde unum in
245   XXXIV,    3,  32|                      Ad haec imperator Romanus: 'amicitia et societas nobis
246   XXXIV,    4,  39|            magnitudine scuti perfacile Romanus tuebatur miles et quod alii
247   XXXIV,    5,  49|                servarentque ut populus Romanus dignis datam libertatem
248   XXXIV,    6,  58|              in servitutem, et populus Romanus susceptum patrocinium libertatis
249   XXXIV,    6,  59|            scirent quali animo populus Romanus, quali Antiochus erga civitates
250    XXXV,    2,  15|              regiam tenuit, legatusque Romanus ne alieno tempore incommodus
251    XXXV,    3,  21|                prima luce vacua castra Romanus invasit; praedae minus inventum
252    XXXV,    3,  21|             fuerat, repletus est miles Romanus.~ ~22.
253    XXXV,    3,  25|                      Et populus quidem Romanus ita se ad omnes conatus
254    XXXV,    4,  33|            nequiquam velut vaticinatus Romanus. Thoas deinde ceterique
255    XXXV,    4,  39|               inde non sermo fuit, cum Romanus ut ingratos increparet Magnetas
256    XXXV,    5,  50|          hostes et amicos quos populus Romanus censuisset iudicarent bellumque
257   XXXVI,    1,   2|               factum est, quod populus Romanus eo tempore duellum iussisset
258   XXXVI,    1,   2|                tibi, Iuppiter, populus Romanus ludos magnos dies decem
259   XXXVI,    1,   3|               pretium solveret populus Romanus. adeoque in apparatum curamque
260   XXXVI,    3,  16|          calles inveniret ad transitum Romanus; nam et Lacedaemonios quondam
261   XXXVI,    3,  19|          militum Chalcidem se recepit. Romanus equitatus ipsum quidem regem
262   XXXVI,    3,  21|              essent senatus populusque Romanus haud dubio auctore sciret,
263   XXXVI,    5,  39|                quo, si vellet, populus Romanus colonias mittere posset.
264   XXXVI,    5,  44|             procedebat. quod ubi vidit Romanus, vela contrahit malosque
265  XXXVII,    6,  39|             octingenti, reliquus omnis Romanus equitatus erat; extremos
266  XXXVII,    6,  42|        subsidiis pervenisset equitatus Romanus, ne primum quidem impetum
267  XXXVII,    6,  45|                 cum senatus populusque Romanus pacem comprobaverint; <milia>
268  XXXVII,    6,  47|           alterum diem, quod exercitus Romanus tum primum in Asia posuisset
269  XXXVII,    6,  49|         habiturine eosdem quos populus Romanus socios et hostis essent,
270  XXXVII,    7,  53|           consule abscessi; nemo miles Romanus magis adsiduus in castris
271 XXXVIII,    1,   8|                 ut eosdem quos populus Romanus amicos atque hostis habeant.~ ~
272 XXXVIII,    1,  11|             eosdem habeto quos populus Romanus, armaque in eos ferto, bellumque
273 XXXVIII,    2,  18|               omnibus portis equitatus Romanus fudit fugavitque Gallos
274 XXXVIII,    5,  46|             hostes senatus aut populus Romanus dedisset. Sic huic L. Scipioni,
275 XXXVIII,    5,  48|         spoliaverunt, nec ideo populus Romanus his bellum indixit aut intulit.
276   XXXIX,    2,  21|             plus duo capta, et castris Romanus potitur. et nisi successor
277   XXXIX,    2,  27|       Philippum ipsum gesserit populus Romanus, vel suis, quod Antiochi
278   XXXIX,    3,  36|                Quinctius, si exercitus Romanus, sicut antea, in Peloponneso
279      XL,    3,  30|                quos ubi adesse praetor Romanus sensit, M. Fulvium fratrem
280      XL,    3,  30|           Hispani hostes exspectantes. Romanus suos intra vallum continuit.
281      XL,    3,  31|                                Praetor Romanus ubi satis tot dierum quiete
282      XL,    3,  34|             pacemque [cum] iis populus Romanus non ab se tantum sed ab
283      XL,    4,  40|              effunduntur, et imperator Romanus aversos hostes contemplatus
284      XL,    4,  46|                suffragiis suis populus Romanus, hos etiam reconciliatione
285     XLI,    2,   7|             quando [id bellum] populus Romanus iussisset? at hercule privato
286     XLI,    2,   8|        alienaret; et si quis ita civis Romanus factus esset, <civis ne
287    XLII,    1,   6|              imperaretque sibi populus Romanus, quae bono fidelique socio
288    XLII,    2,  26|      pollicitosque omnia, quae populus Romanus imperasset, praestaturos.
289    XLII,    2,  28|                ut, quod bellum populus Romanus in animo haberet gerere,
290    XLII,    3,  32|                 cui consulatum populus Romanus non negasset, <ei> ab se
291    XLII,    4,  44|              ad Chalcidem tuendam, dum Romanus exercitus in Graeciam traiceretur,
292    XLII,    5,  55|                                 Consul Romanus, per eosdem dies Thessaliam
293   XLIII,    1,   2|              aestimationem magistratus Romanus haberet neve cogeret vicensumas
294   XLIII,    1,   6|      discessisse se a Perseo, postquam Romanus exercitus in Macedoniam
295   XLIII,    1,   7|              in populares suos praetor Romanus superbe, avare, crudeliter
296   XLIII,    2,  14|               censores creavit populus Romanus. Cum dilectus habendi maior
297   XLIII,    2,  21|                    L. Coelius, legatus Romanus, praeerat Illyrico; qui
298    XLIV,    1,   1|        fideique deos, per quae populus Romanus ad tantum fastigii venerit.
299    XLIV,    1,   4|              Tertio die egere consilio Romanus imperator; nam neque manere
300    XLIV,    1,   4|       intererat, certamini adfuit, cum Romanus imperator, maior sexaginta
301    XLIV,    1,  11|             partibus oppugnare adorti. Romanus ad Clitas, quas vocant,
302    XLIV,    2,  15|           liberos esse iuberet populus Romanus litterasque extemplo ad
303    XLIV,    3,  31|                tuebatur, tamen praetor Romanus, quia prima successerant
304    XLIV,    3,  35|              permixta turba, quo miles Romanus vincat. his ducibus usurus
305    XLIV,    3,  35|              parma aut scuto Ligustico Romanus erat. meridie fere receptui
306     XLV,    1,   8|             aut inimicus esset populus Romanus; nunc vero, cum et bello
307     XLV,    2,  16|         publico agro M. Valerius civis Romanus nuntiabat e foco suo sanguinem
308     XLV,    2,  23|            merito offenderetur populus Romanus?" hinc iam non, quod factum
309     XLV,    2,  23|            tamquam C. Popilius legatus Romanus, quem ad summovendos a bello
310     XLV,    4,  44|                ei datum vellet populus Romanus. ne cui detur quidem, gratum
311     XLV,    4,  44|                liberos tueatur populus Romanus, documento Ptolemaeum, Aegypti