Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   2|            origine urbis et tum nimio plus quam satis tutum esset accolis
  2       I,    1,   3|        vetustum Silviae gentis legat. Plus tamen vis potuit quam voluntas
  3       I,    3,  14|               gratia suorum et preces plus poterant. Igitur illorum
  4       I,    4,  17|      potestate populo permissa ut non plus darent iuris quam detinerent.
  5       I,    5,  23|          fecere.~ Castra ab urbe haud plus quinque milia passuum locant,
  6       I,    5,  27|           quia suae civitati animorum plus quam virium cernebat esse,
  7       I,    5,  27|       Fidenatium conlocat. Albano non plus animi erat quam fidei. Nec
  8      II,    1,   1|          passuros regnare. Deinde quo plus virium in senatu frequentia
  9      II,    2,   7|             creditam; haec dicta: uno plus Tuscorum cecidisse in acie;
 10      II,    2,  10|               tergo reliquissent, iam plus hostium in Palatio Capitolioque
 11      II,    2,  10|              suos tranavit, rem ausus plus famae habituram ad posteros
 12      II,    3,  23|           incerti morando an veniendo plus periculi contraherent, tandem
 13      II,    3,  28|               hercule virum - id enim plus esse quam consulem - qualis
 14      II,    3,  29|          tamen sine lapide, sine telo plus clamoris atque irarum quam
 15      II,    3,  29|      exprobrantibus consulibus nihilo plus sanitatis in curia quam
 16      II,    4,  37|            cautum ne admittant. Nimio plus quam velim, nostrorum ingenia
 17      II,    4,  39|             Romanus, in quo aliquanto plus spei repositum. Quam spem
 18      II,    5,  42|        Aemilio prospera pugna vicere. Plus tamen hostium fuga quam
 19      II,    5,  43|         Aequis quidem Fabio aliquanto plus negotii cum civibus quam
 20      II,    5,  57|          consultandum avocabantur, eo plus abhorrebant a certatione
 21      II,    5,  58|          vinculis erat. Odisse plebem plus quam paterno odio: se victum
 22      II,    5,  60|         suscepti certaminis quam usu. Plus enim dignitatis comitiis
 23      II,    5,  63|            consule ingresso in fines, plus cladium quam intulerant
 24     III,    1,   3|     pertulerint. Necopinata etiam res plus trepidationis fecit, quod
 25     III,    3,  19|              Appius Herdonius meruit? Plus hercule aliquanto, qui vere
 26     III,    3,  21|               cedatis, tamquam id sit plus posse in civitate, plus
 27     III,    3,  21|               plus posse in civitate, plus levitatis ac licentiae habere.
 28     III,    5,  34|            infimisque, iura aequasse: plus pollere multorum ingenia
 29     III,    5,  34|              medium quid in quaque re plus minusve esset conferrent.
 30     III,    6,  47|      iactabantur. Comitatus muliebris plus tacito fletu quam ulla vox
 31     III,    7,  53|          appareret in aequitate rerum plus quam in armis reponi spei.
 32     III,    8,  58|       vindiciae a collega dicerentur. Plus tamen facta iniuria Oppio
 33     III,    8,  61|               Turpe esse contra cives plus animi habuisse quam contra
 34     III,    9,  72|              patres vociferantur; sed plus cupiditas et auctor cupiditatis
 35      IV,    1,   2|               iam ad finem esse; domi plus belli concitari quam foris.
 36      IV,    1,   3|            nos quidem civitatem, quae plus quam conubium est, hostibus
 37      IV,    2,  13|           obicerent. Dein cum undique plus in illo senili animo non
 38      IV,    3,  18|           pugnam: Veienti Fidenatique plus spei in trahendo bello esse.
 39      IV,    4, 23b|           conatu apparatum est quanto plus erat ab omni Etruria periculi
 40      IV,    4,  24|           vivere. Se legem laturum ne plus quam annua ac semestris
 41      IV,    4,  26|         militem cura ducibus erat. Eo plus nuntii terroris Romam attulere.
 42      IV,    4,  27|            quo minus tumultus est, eo plus animadvertitur quid opus
 43      IV,    4, 31a|             ac terga dantes accepere; plus itaque ignominiae quam cladis
 44      IV,    5,  37|           adeo ut disciplinae Romanae plus in Volsco exercitu quam
 45      IV,    5,  37|          inferre signa, urgere aciem, plus caedis hostium videre quam
 46      IV,    5, 44a|             et A. Sempronium comitiis plus artis adhibuisse quam fidei.
 47      IV,    6,  48|        discordiamque ordinum movendam plus in tribunatu virium esse
 48      IV,    6,  52|           sunt, cum in legationes non plus singulis senatoribus invenientes
 49       V,    2,   8|             erat; nam et duces Romani plus inter se irarum quam adversus
 50       V,    2,   9|           libenter experirer quam non plus in iis iuris quam in vobis
 51       V,    3,  18|            aequo loco hosti commisit. Plus ignominiae erat quam cladis
 52       V,    3,  22|             continuas circumsessa cum plus aliquanto cladium intulisset
 53       V,    4, 29a|  intercessores legis adnisi sunt; sed plus suis comitiis plebs valuit;
 54       V,    6,  36|           populum reiciunt; ubi tanto plus gratia atque opes valuere
 55       V,    6,  39|           dilatum consilium esse, quo plus pavoris inferrent. Postremo
 56       V,    6,  44|          dederit; eo in certamen omne plus terroris quam virium ferunt.
 57       V,    7,  51|               Capitolium deseretur et plus vastitatis huic urbi secunda
 58      VI,    2,  6b|              atque Antiates attineat, plus ibi minarum quam periculi
 59      VI,    2,  10|                             Videbatur plus in ea urbe recipienda laboris
 60      VI,    3,  15|       praestigias iubetis vestras, eo plus vereor ne abstuleritis observantibus
 61      VI,    3,  18|            depuleram. quid sperem, si plus in me audeant inimici? an
 62      VI,    4,  26|              aestimabunt patres utrum plus ante poenae an nunc veniae
 63      VI,    5,  32|           prope vestigiis sequeretur, plus tamen timor quam ira celeritatis
 64      VI,    5,  35|              de modo agrorum, ne quis plus quingenta iugera agri possideret;
 65      VI,    5,  36|             plebi dividerentur, ipsis plus quingenta iugera habere
 66     VII,    1,   7|              pugnae laborem reservati plus sibi quam pro virili parte
 67     VII,    2,  14|           apparatu, qui quidem terror plus paene veris viribus profuit.
 68     VII,    4,  27|        concitandum bellum, prius quam plus hostium fieret Volscis arma
 69     VII,    5, 29b|            iniusta arma, quia viribus plus poterant, cum intulissent,
 70     VII,    5, 29b|       victoria, praedae atque gloriae plus esset, Tifata, imminentes
 71     VII,    5,  33|          voltus et furentia ora; inde plus quam ex alia ulla re terroris
 72     VII,    5,  34|           impigre capimus. Ne tu mihi plus quam unius legionis principes
 73     VII,    5,  35|             et siti moriendum sit, si plus quam viros ac Romanos decet
 74    VIII,    1,   2|             fines Samnitium ingressus plus populationibus quam proeliis
 75    VIII,    1,   4|            dubitat exarsisse eos, cum plus ducentorum annorum morem
 76    VIII,    1,   7|          vobis violatorum testis, qui plus potest polletque. si ad
 77    VIII,    2,  12|           liceret + censor crearetur. plus eo anno domi acceptum cladis
 78    VIII,    5,  25|            auxilia ventura, Samnitium plus quam vellent intra moenia
 79    VIII,    5,  33|          iudicem fero, qui certe unus plus quam tua dictatura potest
 80    VIII,    6, 37b|          genibus se omnium advolvens; plus itaque misericordia ad poenae
 81      IX,    3,  13|               in castra pertulit. Ibi plus quam in acie sanguinis ad
 82      IX,    3,  16|           tradito ne ad se remearent, plus ea voce quam armis inlatis
 83      IX,    4,  17|          operis videri potest quam ut plus iusto ab rerum ordine declinarem
 84      IX,    4,  18|           hominis erit collecta paulo plus decem annorum felicitate;
 85      IX,    4,  18|         numerentur quam ex illa anni, plus in tam longo spatio quam
 86      IX,    4,  18|               quidam dictaturam, nemo plus quam annum consulatum gessit;
 87      IX,    4,  18|             detulisset; immo etiam eo plus periculi subisset quod Macedones
 88      IX,    4,  19|             veteranis Macedonibus non plus triginta milibus hominum
 89      IX,    5,  21|             in Samnites obvertit. Ibi plus certaminis fuit; victoria
 90      IX,    5,  24|              et decem numero et, quod plus est, Romani Romanorumque
 91      IX,    6,  31|       saevitum in hostes est, praedae plus paene quam ex omni Samnio
 92      IX,    7,  32|               proelio fugae minus nec plus caedis fuisset, ni obstinatos
 93      IX,    8,  41|     incussaque ala sternuntur hostes. Plus capitur hominum quam caeditur
 94       X,    1,   2|        immobiles naves et loca ignota plus quam hostem timentes circumvadunt;
 95       X,    1,   7|            repens bellum oriatur, non plus spei fore senatui populoque
 96       X,    2,  9b|           aliam fuisse reor quam quod plus paucorum opes quam libertas
 97       X,    2,  13|              dicta ab aedilibus, quia plus quam quod lege finitum erat
 98       X,    2,  14|           ducibus tribunis haud multo plus hostibus quam suis, ex improviso
 99       X,    2,  15|         certamen fudisset. Ibi quoque plus fugae fuit quam caedis;
100       X,    2,  17|               est ductus. Ceterum ibi plus laboris ac periculi fuit:
101       X,    3,  24|               et, postquam ibi Fabius plus poterat, revocata res ad
102       X,    3,  25|         profectus apto exercitu et eo plus fiduciae ac spei gerente
103       X,    3,  28|                primaque eorum proelia plus quam virorum, postrema minus
104       X,    4,  35|        senserunt quantum in sua parte plus volnerum ac caedis fuisset.
105       X,    4,  35|             Minus cladis, ceterum non plus animorum ad hostes erat.
106       X,    5,  38|              ceteros eminerent. Paulo plus viginti milium alius exercitus
107       X,    5,  39|           quam collega cepit hominum, plus aliquanto occidit; praeda
108       X,    5,  41|               resistitur vi, non quia plus animi victis est sed melius
109       X,    5,  45|             expugnavit. Itaque ab ira plus caedis editum capta urbe;
110     XXI,    1,   2|           quae apud milites plebemque plus quam modicae erant, haud
111     XXI,    1,   4|               neque milites alio duce plus confidere aut audere. Plurimum
112     XXI,    1,   4|         inhumana crudelitas, perfidia plus quam Punica, nihil veri,
113     XXI,    3,  31|           iuniorum qui iure minus, vi plus poterant, pellebatur. Huius
114     XXI,    5,  40|               transitu Alpium amissis plus spei nactos esse. At enim
115     XXI,    7,  59|             Ab neutra parte sescentis plus peditibus et dimidium eius
116     XXI,    7,  63|         fuisset maritimam navem, quae plus quam trecentarum amphorarum
117    XXII,    2,   9|          orsus, cum edocuisset patres plus neglegentia caerimoniarum
118    XXII,    2,  18|              cum magistro equitum, ut plus consilio quam fortunae confidat
119    XXII,    2,  18| ludificationem hostis; medicos quoque plus interdum quiete quam movendo
120    XXII,    4,  23|               Poenumque ut, quae pars plus reciperet quam daret, argenti
121    XXII,    6,  41|             et septingenti caesi, non plus centum Romanorum sociorumque
122    XXII,    8,  59|          nostrae; ceterum, nisi nobis plus iusto nostra placet causa,
123    XXII,    8,  59|   praetulerint gloriatique sint in se plus quam in nobis praesidii
124   XXIII,    2,  12|           quae propior vero est, haud plus fuisse modio. Adiecit deinde
125   XXIII,    2,  16|        octingentos hostium caesos non plus quingentis Romanorum amissis;
126   XXIII,    3,  17|              parat. Ceterum Acerranis plus animi quam virium erat;
127   XXIII,    5,  35|             eo tumultu nocturno caesa plus duo milia cum ipso duce
128   XXIII,    6,  44|              perculsi ceciderunt haud plus quam triginta, Romani quinquaginta.
129   XXIII,    6,  46|             ad Poenos fuerat. Hostium plus quinque milia caesa eo die,
130   XXIII,    6,  46|            peditem imbellem, equitatu plus poterant; itaque equestribus
131    XXIV,    2,   9|           tertium consulatum ineuntes plus solito converterant in se
132    XXIV,    3,  17|           suis signum receptui dedit. plus tamen duo milia hostium
133    XXIV,    4,  28|            visa est oratio habere, eo plus auctoritatis habuit. adiectum
134    XXIV,    5,  37|        Pinarius erat, vir acer et qui plus in eo ne posset decipi quam
135    XXIV,    5,  39|          dixisset, et primo sensim ac plus reddere claves, dein iam
136    XXIV,    6,  40|         castris aut capta aut occisa; plus tamen hominum aliquanto
137    XXIV,    6,  41|        hominum caesa duobus proeliis; plus mille hominum captum cum
138    XXIV,    6,  42|            eodemque eventu pugnavere. plus octo milia hominum caesa,
139    XXIV,    6,  45|     consultandum utrum prior defectio plus merita sit poenae an hic
140     XXV,    1,   6|        pavoris insimulare potest, ubi plus quinquaginta milia hominum
141     XXV,    3,  13|               a Campanis actum; paulo plus quadringenta vehicula missa
142     XXV,    6,  29|         tutelaque habendas tradas? ne plus apud vos Hieronymi quam
143     XXV,    6,  29|             apud Romanos: inter ipsos plus belli ac periculi erat.
144     XXV,    6,  33|               credant auxiliis ut non plus sui roboris suarumque proprie
145    XXVI,    1,   4|          volneraverunt; pavoris tamen plus ex re nova atque inopinata
146    XXVI,    3,  18|         quidnam egissent; nonne favor plus valuisset quam ratio. aetatis
147    XXVI,    6,  36|               gravis est, cum <ex> ea plus quam pro virili parte sibi
148    XXVI,    6,  37|          pulsos inde Romanos esse, eo plus ab L. Marcio tumultuario
149    XXVI,    6,  38|              ultimum occubuerunt, nec plus quinquaginta ex his in potestatem
150    XXVI,    7,  42|          introrsus retractus, paululo plus passuum <mille et ducentos>
151    XXVI,    8,  49|              alius septem, alius haud plus quam duum milium fuisse
152   XXVII,    1,   1|           Herdoneam contendit et, quo plus terroris hosti obiceret,
153   XXVII,    1,   1|               milia alibi, alibi haud plus quam septem inveniam? castris
154   XXVII,    3,   9|              castigando increpandoque plus quam leniter agendo profecturos
155  XXVIII,    3,  11|            senatus consulto facta --: plus omnibus aut nuntiatis peregre
156  XXVIII,    3,  14|       receptus erat; sed ubi iam haud plus quingentos passus acies
157  XXVIII,    5,  25|          cuique levandam culpam nimio plus facunda. illa dubitatio
158  XXVIII,    5,  26|            erant autem ii numero haud plus quam quinque et triginta -
159  XXVIII,    8,  44|             tuos uri exscindi videas; plus animi est inferenti periculum
160    XXIX,    3,  15|           neque iram populi Romani ut plus militum darent quam haberent
161    XXIX,    4,  17|                cum a vestro praesidio plus quam hostilia patiamur,
162    XXIX,    4,  19|           arguere: sic et in Hispania plus prope per seditionem militum
163    XXIX,    5,  25|        sescentos equites, alibi parte plus dimidia rem auctam, quinque
164    XXIX,    5,  27|           gubernator Scipioni ait non plus quinque milia passuum Africam
165    XXIX,    6,  31|         Carthaginiensis ager, quia et plus praedae quam inter Numidas
166    XXIX,    6,  32|            atque in ipso itinere haud plus quadraginta equitibus conlectis
167     XXX,    2,  10|               ne mari quidem ubi ipsi plus poterant satis fidentes,
168     XXX,    2,  12|          proelio certatum fuerat: non plus quinque milia occisa, minus
169     XXX,    3,  16|           famam capti Syphacis in quo plus prope quam in Hasdrubale
170     XXX,    7,  42|             factioni Barcinae. eo tum plus illi auctoritatis fuit belli
171     XXX,    7,  42|               victoria gaudia esse ac plus paene parcendo victis quam
172    XXXI,    3,  21|        Gallicis multa praeda oneratis plus ducentis. Hamilcar dux Poenus
173    XXXI,    4,  29|                si alienigenae homines plus lingua et moribus et legibus
174    XXXI,    4,  31|             leges pacis ab eo qui tum plus poterat accepisse; et nos,
175    XXXI,    5,  34|             ad hostem profectus paulo plus mille passus a castris Romanis
176    XXXI,    5,  35|              aberat acies eorum paulo plus quingentos passus - velites
177    XXXI,    5,  41|              urbi videret, ipse paulo plus mille passuum inde tumulum
178    XXXI,    6,  45|             Romanus ad urbem subeunt. plus aliquanto Graecos Romana
179    XXXI,    6,  50|            poterat; magistratum autem plus quinque dies, nisi qui iurasset
180   XXXII,    2,  12|              in unum colligerent. Non plus duobus milibus hominum amissis
181   XXXII,    3,  21|             cur qui nondum socii sunt plus petant quam socius? Non
182   XXXII,    5,  35|            cessurus esset destinatio: plus enim amitti in iis quam
183  XXXIII,    2,  18|        edidere pugnantium. neque enim plus terna milia peditum fuere
184  XXXIII,    3,  29|         Atheniensesque supervenerunt; plus auctoritatis Achaei habuerunt
185  XXXIII,    4,  30|            versus remorum agebant; ne plus quinque milia armatorum
186   XXXIV,    1,   1|           Punici belli, ne qua mulier plus semunciam auri haberet neu
187   XXXIV,    1,   4|              adtrectamus gazas --, eo plus horreo, ne illae magis res
188   XXXIV,    1,   6|        deferebant; cautum erat quo ne plus auri et argenti facti, quo
189   XXXIV,    1,   6|              et argenti facti, quo ne plus signati argenti et aeris
190   XXXIV,    1,   7|       quodcumque vos censueritis. quo plus potestis, eo moderatius
191   XXXIV,    3,  35|          praeter duos lembos, qui non plus quam sedecim remis agerentur,
192   XXXIV,    4,  40|                             Quinctius plus ex timore hostium quam ex
193   XXXIV,    4,  41|    quattuordecim milia militum, capta plus quattuor milia essent.~ ~
194   XXXIV,    6,  57|               enim omnia ei qui armis plus posset dedita essent, quae
195   XXXIV,    6,  62|               possessionem fuisse qui plus armis potuisset. cuius condicionis
196    XXXV,    1,   3|              duxit, et cum hostes non plus mille passuum ab oppido
197    XXXV,    3,  25|             eos paeniteret nec belli. plus ea oratio momenti ad incitandos
198    XXXV,    3,  26|              ignarus, offendisset, eo plus in ea quorum usu calleret
199    XXXV,    4,  31|         Philippum abalienaret, in quo plus ad omnia momenti quam in
200   XXXVI,    3,  19|              Aetolorum se tuentes non plus quinquaginta interfecti
201   XXXVI,    5,  40|              se imperator pugnaverit. plus partem dimidiam ex quinquaginta
202  XXXVII,    1,   1|               sunt. Aetoli, ut quibus plus in misericordia senatus
203  XXXVII,    1,   1|          magnum certamen praebuerunt. plus ira quam misericordia in
204  XXXVII,    1,   1|               experiri libebat, utrum plus regi Antiocho in Hannibale
205  XXXVII,    2,   9|       censebant; defectionis auctores plus apud multitudinem valuerunt.
206  XXXVII,    4,  27|             locis superpendentia saxa plus in altum, quam quae in statione
207  XXXVII,    5,  32|         oppidani, ut facile appareret plus in armis et virtute quam
208  XXXVII,    5,  37|              sexaginta milia peditum, plus duodecim milia equitum animos
209  XXXVII,    6,  44|        vulnerati sunt; ceciderunt non plus trecenti pedites, quattuor
210 XXXVIII,    1,   8|           certe coactae insanire; non plus mali meritos Aetolos Antiochi
211 XXXVIII,    2,  16|               Asiam processerunt. Non plus ex viginti milibus hominum
212 XXXVIII,    2,  18|               quidem oppidum est, sed plus quam mediterraneum celebre
213 XXXVIII,    2,  21|             in pugna nudentur; ita et plus sanguinis ex multa carne
214 XXXVIII,    2,  23|               augendo esse solet, non plus decem milia. Numerus captivorum
215 XXXVIII,    3,  24|           pervenit, unde hostes paulo plus decem milia aberant. Ubi
216 XXXVIII,    3,  24|         flumen constituit, quo duo ne plus necessarii captivae cum
217 XXXVIII,    3,  25|             coepit; postremo, cum iam plus in mora periculi quam in
218 XXXVIII,    3,  27|         aliquantum spatium secuti non plus tamen octo milia hominum
219 XXXVIII,    4,  38|               actuarias, quarum nulla plus quam triginta remis agatur,
220 XXXVIII,    5,  46|            Thermus, in quo haud paulo plus damni factum est, quam si
221 XXXVIII,    5,  47|         collatis totiens pugnavi, qui plus quadraginta milia hominum
222 XXXVIII,    5, 50a|                                       Plus crimina eo die quam defensio
223 XXXVIII,    6,  55|        quadringenta octoginta argenti plus accepisse, quam in aerarium
224 XXXVIII,    6,  59|           scire. Hanc regionem dierum plus triginta <iter> in longitudinem,
225 XXXVIII,    6,  59|                si gratuita pax esset, plus adimi ei potuisse? Philippo
226   XXXIX,    1,   4|         anceps proelium tenuerit, ubi plus tria milia hostium sint
227   XXXIX,    1,   5|         aegrum in via substitisse, ne plus in triumpho certaminum quam
228   XXXIX,    1,  18|             id sacrum faceret, dum ne plus quinque sacrificio interessent,
229   XXXIX,    2,  21|         duodecim milia hominum caesa, plus duo capta, et castris Romanus
230   XXXIX,    3,  31|          Hispani per tota castra; nec plus quam quattuor milia hominum
231   XXXIX,    3,  31|           tria. Romani sociique paulo plus sescenti et provincialium
232   XXXIX,    3,  32|        honorem repetentes. etiam quia plus quam unum ex patriciis creari
233   XXXIX,    3,  34|             eundem indicem haud paulo plus timebat, quia et ipse sermonem
234   XXXIX,    3,  37|            quod victoribus satis est; plus postulant hostes quam socii
235   XXXIX,    3,  37|            vultis, etiam timemus: sed plus et veremur et timemus deos
236   XXXIX,    4,  38|          legiones discripsissent, quo plus quam quina milia peditum,
237      XL,    1,   2|              ulteriore provincia, cum plus annum aeger fuisset, mortuum
238      XL,    1,   5|             praebuerunt speciem, quia plus in Demetrio spei ponebant;
239      XL,    3,  31|   expugnaturos. quingentos passus non plus a vallo aberant. itaque
240      XL,    3,  32|           milia septingenti cum equis plus quingentis, et signa militaria
241      XL,    3,  32|               duabus legionibus paulo plus ducenti, socium Latini nominis
242      XL,    3,  33|               milia sunt caesa, capta plus quinque milia hominum, equi
243      XL,    4,  40|             die traduntur, vivi capti plus tria milia septingenti,
244      XL,    4,  50|            hostium eo die esse caesa, plus trecentos captos, parem
245     XLI,    1,   2|          confugissent, haud paulo ibi plus, quam quod secum ipsi attulerant,
246     XLI,    2,   7|           quae cum consul se dies non plus undecim in ea provincia
247     XLI,    2,  12|                quindecim milia caesa, plus septingenti aut in proelio
248     XLI,    3,  22|        tumultuosos misit. triduum non plus Delphis moratus, per Pthiotidem
249     XLI,    3,  24|            Thessali Aetolique: nihilo plus fidei auctoritatisque habemus
250    XLII,    1,   8|        superesse cernerent - nec enim plus decem milia hominum erant --,
251    XLII,    2,  23|            vel ad extremum, si gratia plus quam veritas apud eos valeret,
252    XLII,    3,  41|              iniusta imperia probant, plus aequo et bono saevisse in
253    XLII,    4,  46|              praecipue Rhodiorum, quo plus inter alias civitates dignitate
254    XLII,    4,  47|           interdum in praesens tempus plus profici dolo quam virtute;
255    XLII,    4,  51|          Boeotorum, qui non explebant plus quam quingentorum omnes
256    XLII,    4,  52|            Eumenis et Masinissae, non plus <triginta> septem milia
257    XLII,    5,  55|          equitatus speratus erat, non plus quam trecenti erant equites
258    XLII,    5,  57|          ferme diei quarta, cum paulo plus mille passus abesset a castris
259    XLII,    5,  57|             equitatu et levi armatura plus possent, conversuros aciem.~ ~
260   XLIII,    2,  12|          singulas Romanas legiones ne plus sena milia peditum, treceni
261   XLIII,    2,  13|               militi emerat, interdiu plus duas horas arsisse, ita
262    XLIV,    1,   3|               modo castra, quae paulo plus mille passuum aberant, sed
263    XLIV,    1,   5|              distantes inter se paulo plus, quam quanta beluae latitudo
264    XLIV,    1,   5|           vallem perventum est. paulo plus septem milia <eo> die Romani
265    XLIV,    1,   6|           Olympi radices montis paulo plus quam mille passuum ad mare
266    XLIV,    2,  20|              in otio militem ali, nec plus quam VI <dierum> frumentum
267    XLIV,    2,  21|         iussus; neque in ea provincia plus quam duas legiones esse;
268    XLIV,    3,  33|        accepto alios ab se adicientes plus eo, quod imperatum sit,
269    XLIV,    3,  35|             alibi aliter cavati paulo plus quam mille passus patebat.
270    XLIV,    3,  40|     imperatorum volente fortuna, quae plus consiliis humanis pollet,
271    XLIV,    3,  42|             victoribus ceciderunt non plus centum, et eorum multo maior
272    XLIV,    3,  45|               et quoniam in dividendo plus offensionum quam gratiae
273     XLV,    1,  13|           Cleopatrae gratias egerunt: plus eos senatui populoque Romano
274     XLV,    1,  13|          Romano quam parentibus suis, plus quam diis immortalibus debere,
275     XLV,    2,  20|                                  Haec plus valuere in Attali animo.
276     XLV,    2,  20|              ne nova falsaque crimina plus obesse Rhodiis aecum censerent
277     XLV,    2,  24|               bella per hos annos; ne plus obsit nobis, quod uno bello
278     XLV,    3,  31|            factum, una, quod fiduciae plus animorumque esse Achaeis
279     XLV,    4,  36|         exacta acerbe munia militiae; plus laboris, plus periculi,
280     XLV,    4,  36|               militiae; plus laboris, plus periculi, quam desiderasset
281     XLV,    4,  37|               circumitae sunt; operis plus quam antea fecisti, cum