Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   1|              Ea res utique Troianis spem adfirmat tandem stabili
  2       I,    1,   3|       legisset perpetua virginitate spem partus adimit.~ ~
  3       I,    2,   4|        languida mergi aqua infantes spem ferentibus dabat. Ita velut
  4       I,    2,   6|       accesserant, qui omnes facile spem facerent parvam Albam, parvum
  5       I,    3,   8|         alia appetendo loca, cum in spem magis futurae multitudinis
  6       I,    8,  46|              Neque ea res Tarquinio spem adfectandi regni minuit;
  7       I,    9,  51|             esse natam quod morando spem destituerit. Non dubitare,
  8      II,    1,   5|            ut contacta regia praeda spem in perpetuum cum iis pacis
  9      II,    2,  11|              multoque plures, ut in spem universae praedae, flumen
 10      II,    2,  12|    sedendoque expugnaturum se urbem spem Porsinna habebat, cum C.
 11      II,    3,  32|            nisi in concordia civium spem reliquam ducere; eam per
 12      II,    4,  39|           plus spei repositum. Quam spem nequaquam fefellit, ut facile
 13      II,    4,  39|           consulesque nusquam alibi spem quam in armis ponebant,
 14      II,    5,  44|       gratia concitata quam quod in spem ventum erat discordia intestina
 15      II,    5,  49|      sodaliumque, nihil medium, nec spem nec curam, sed immensa omnia
 16     III,    1,   1|     consulatu eius et agrarii se in spem legis erexerant, et tribuni,
 17     III,    1,   7|             dedit. Adeo enim nullam spem non potiundi modo sed ne
 18     III,    2,  11|            legem interim non tam ad spem perferendi quam ad lacessendam
 19     III,    6,  38|          erat agmine castra locant, spem in discordia Romana ponentes:
 20     III,    7,  50|         filiae futurum fuisse, nisi spem ulciscendae mortis eius
 21     III,    7,  54|    decemviri, quando quidem praeter spem ipsorum supplicii sui nulla
 22     III,    8,  56|             in iudicio populi ullam spem habebat; tamen et tribunos
 23      IV,    2,   9|             multitudine opificum ad spem praedae evocata, obsidere
 24      IV,    2,  10|           relaturum. Volsci exiguam spem in armis alia undique abscisa
 25      IV,    2,  15|           regiam, in ea Sp. Maelius spem regni conceperit. Et quis
 26      IV,    3,  17|     Fidenatium populum ne respicere spem ullam ab Romanis posset
 27      IV,    4,  24|         quaerere socios, cum quibus spem integram communicati non
 28      IV,    4,  27|          dictatore conferendo vires spem universae victoriae temptato
 29      IV,    5, 31b|              voluntarios undique ad spem praedae adsciverunt. Uni
 30      IV,    5,  35|            servitio, et non modo ad spem consulatus in partem revocandam
 31      IV,    6,  56|          consulari potestate contra spem omnium tres patricii creati
 32      IV,    6,  56|           Carventana arx retenta in spem seu verrugine amissum praesidium
 33      IV,    6,  61|        satis praesidii habebat, aut spem dabat deditionis, omni publico
 34       V,    1,   5|             intervallaque lentiorem spem nostram facimus. Loquor
 35       V,    5,  30|        haberetur, vellentque in eam spem liberos tollere.~ ~31.
 36       V,    6,  40|         fortuna. Digredientibus qui spem omnem atque opem secum ferebant
 37       V,    6,  40|          aut consensu, suam quisque spem, sua consilia communibus
 38       V,    6,  45|          Veios etiam praesidiumque, spem ultimam Romani nominis,
 39      VI,    1,   5|         conabantur. Ostentabatur in spem Pomptinus ager, tum primum
 40      VI,    2,  6b|            de unico imperatore, eam spem de bello haberent. Se vero
 41      VI,    2,  11|             aurum accipiendum et in spem pacis solutis animis Gallos
 42      VI,    3,  15|          conventurum satis confido. spem factam a te civitati video
 43      VI,    3,  18|            quod non avocata dilectu spem cepit, dum tam potentem
 44      VI,    4,  21|            iniuria exturbavit omnem spem pacis. de Praenestinorum
 45      VI,    4,  25|          optaret quem vellet contra spem omnium L. Furium optavit;
 46      VI,    5,  31|             frugifera, non satis in spem frugum relictis, omni quae
 47      VI,    5,  33|              in exiguam de se ipsis spem verterat. tollitur ex arce
 48      VI,    5,  39|            suis commodis rogationes spem honoris latoribus earum
 49     VII,    6,  38|            optimum ratus differendo spem quandocumque vellent consilii
 50     VII,    6,  41|            alibi quam in innocentia spem habere; militibus cavendum,
 51    VIII,    3, 13b|           placet; tot populos inter spem metumque suspensos animi
 52    VIII,    4,  23|             utroque consule exiguam spem pacis cum Samnitibus esse
 53      IX,    3,  15|       Luceriae restiterat, brevi ad spem eventus respondit; nam insessis
 54      IX,    5,  23|         semet ipso cuiquam relictam spem de magistro equitum novoque
 55      IX,    5,  23|       incendio partem cetera contra spem salva invenit.~ ~24.
 56      IX,    6,  31|            nudatum urbibus, ultimam spem furto insidiarum temptantem
 57       X,    1,   4|             aperto certamine virium spem habebant, tamen insidiis
 58       X,    1,   6|             sed omnia iam in quorum spem dubiam erat certatum adeptos,
 59       X,    2,  14|             restare; omnem reliquam spem in impetu esse equitum.
 60       X,    2,  16|             bellum esset; unam sibi spem reliquam in Etruscis restare.
 61       X,    3,  28|             fugerent quamve in fuga spem haberent; obsistere cedentibus
 62     XXI,    1,   9|             Saguntinis quia praeter spem resisterent crevissent animi,
 63     XXI,    5,  45|        praemia pronuntiat in quorum spem pugnarent: agrum sese daturum
 64     XXI,    5,  45|             velut dis auctoribus in spem suam quisque acceptis, id
 65     XXI,    6,  52|          posse Romanum imperium aut spem nullam aliam esse satis
 66     XXI,    6,  53|           hosti cerneret, vix ullam spem habebat temere atque improvide
 67     XXI,    6,  55|        immota acies, maxime praeter spem omnium adversus elephantos.
 68    XXII,    1,   3|            laeto ferocia ducis, cum spem magis ipsam quam causam
 69    XXII,    1,   5|            dextera ferroque salutis spem esse, tum sibi quisque dux
 70    XXII,    2,  15|          hostem desistere sequi nec spem vidit effugiendi esse, cohortatus
 71    XXII,    3,  20|            labore oppugnata, ubi in spem inritam frustra teri tempus
 72    XXII,    4,  26|             patre relicta animos ad spem liberalioris fortunae fecit,
 73    XXII,    4,  26|       perfunctus, iam ad consulatus spem cum attolleret animos, haud
 74    XXII,    5,  36|          quam prioribus annis, quia spem posse vinci hostem dictator
 75    XXII,    6,  44|        hostium praesidium. Hannibal spem nanctus locis natis ad equestrem
 76    XXII,    7,  53|              nequiquam eos perditam spem fovere; desperatam comploratamque
 77   XXIII,    2,  12|         fuit orationis, quo propius spem belli perficiendi sit, eo
 78   XXIII,    2,  14|      deditionem, ita, si morarentur spem, nihil eorum quae pati aut
 79   XXIII,    3,  19|       intentis omnibus in flumen ac spem ab nuntio Romano factam
 80   XXIII,    6,  40|        Baliares erat, in tempore ad spem rebellandi advenisset. Manlius
 81   XXIII,    6,  44|             Hoc conloquium abstulit spem Hannibali per proditionem
 82   XXIII,    6,  45|      praeteriti temporis famam, ibi spem futuri exstinctam. Cum haec
 83   XXIII,    6,  46|            iram, credo, aliquam aut spem liberalioris militiae ducenti
 84    XXIV,    1,   6|           sit scire, ut ex eo utram spem sequatur consilium capiat.
 85    XXIV,    3,  17|    temptatae, Tarentum ad certiorem spem proditionis proficiscitur.~ ~
 86    XXIV,    4,  24|        confluebat nec Epicydi solum spem novandarum rerum sed Adranodoro
 87    XXIV,    4,  28|            tali tempore habuit: nec spem salutis nec perniciem propiorem
 88    XXIV,    4,  31|          aut humano consilio sed ne spem reditus praeciderent sibi,
 89    XXIV,    5,  38|       inundabitur. nec praeoccupati spem ullam nec occupantes periculi
 90    XXIV,    6,  45|              quia res Romana contra spem votaque eius velut resurgere
 91    XXIV,    6,  48|        adicerent, in Africam quoque spem extenderunt. Syphax erat
 92     XXV,    2,  11|             eius celerius creverat, spem cepit etiam arcem expugnari
 93     XXV,    2,  11|          capiemus.' haec oratio non spem modo effectus sed ingentem
 94     XXV,    6, 27b|       exposita fortuna sociorum, ut spem faceret non ipsis modo salutarem
 95     XXV,    6, 27b|            fama primo, dein praeter spem mora cum gaudium et metum
 96     XXV,    6,  30|         malle obsideri pergat, quam spem esse terra marique clauso?
 97     XXV,    6,  33|             exercitum in castris et spem omnem in Celtiberorum auxiliis
 98     XXV,    6,  35|          cladis quam ad ullam bonam spem pronior erat: quonam modo
 99     XXV,    6,  38|      possetis. nec huius occasionis spem, milites, forte temere sed
100    XXVI,    1,   4|        Romana castra nocte egressus spem accendit Campanis dum aliquid
101    XXVI,    1,   6|            eum puerum, nihil ad eam spem adgnoscentem dixisse ferunt: '
102    XXVI,    1,   6|              posse iis qui nati> in spem honorum erant honores detractantibus,
103    XXVI,    2,   8|         esset, eum a Capua repulsum spem potiundae urbis Romae cepisse.
104    XXVI,    2,  11|             fortunam. minuere etiam spem eius duae aliae, parva magnaque,
105    XXVI,    2,  12|          relictos se desertosque et spem Capuae retinendae deploratam
106    XXVI,    2,  16|          civium dissipata in nullam spem reditus; non saevitum incendiis
107    XXVI,    6,  37|           praesidio retenta praeter spem gaudio fuit, et terrorem
108    XXVI,    6,  37|        quoque Hispaniae quo propius spem venerant tantis duobus ducibus
109    XXVI,    6,  38|             et per occultos nuntios spem proditionis fecerat Marcello;
110    XXVI,    7,  39|           inopia tolerabilis esset, spem omnem praesidium quod ibi
111    XXVI,    7,  40|         omnem in Muttine Numidisque spem repositam habebant. per
112    XXVI,    7,  43|             militibus ostenderet et spem potiundae cohortando faceret,
113    XXVI,    7, 45a|            receptui datum est; quod spem non praesentis modo ab tanto
114    XXVI,    8,  46|         hostium plena videret neque spem ullam esse, se arcemque
115   XXVII,    1,   1|          sociae retinendae urbis et spem fecere incautum hostem adgrediendi.
116   XXVII,    4, 15b|             populares tam honorati, spem nactus per sororem quolibet
117   XXVII,    5,  24|          intentius monuit, ut in eo spem non moturos quicquam Etruscos
118   XXVII,    5,  26|             si dimicandum foret nec spem nec metum ex vano haberet,
119   XXVII,    5,  27|             speculator nequaquam in spem tantae rei positus sed si
120   XXVII,    6,  30|            indutias pepigisse dixit spem ullam habentem quieturos
121   XXVII,    6,  31| praebuissetque haud dubiam eo facto spem libertatis nisi omnia intoleranda
122   XXVII,    7,  38|            neve Etruriam erectam in spem rerum novarum sollicitaret,
123   XXVII,    8,  45|       conficere et parva momenta in spem metumque impellere animos.
124   XXVII,    8,  48|             maxime in vetere milite spem habebat - sumpsit: Ligures
125   XXVII,    8,  49|            inventa erat ubi regendi spem vi vicissent, primusque
126  XXVIII,    1,   2|    conlaudato benigne Silano Scipio spem debellandi si nihil eam
127  XXVIII,    2,   6|           petit, ubi haudquaquam ad spem eventus respondit. ex patenti
128  XXVIII,    4,  18|   inexpertam, sed potiundae Africae spem adfectantem. hoc eum iam
129  XXVIII,    5,  25|     civitates exactoribus stipendii spem propinquam facere; et edictum
130  XXVIII,    5,  26|            eos terruit quam praeter spem robur et colos imperatoris,
131  XXVIII,    6,  31|   coniuratosque missos Carthaginem, spem ad inritum redactam qua
132  XXVIII,    6,  31|         audita rebellione Ilergetum spem reciperandae Hispaniae nanctus
133  XXVIII,    6,  34|            in misericordia victoris spem positam habere. mos vetustus
134  XXVIII,    7,  35|        autem genitus educatusque in spem paterni regni esset, facile
135  XXVIII,    7,  36|           Hispania rebus, in quarum spem seditio primum militaris,
136  XXVIII,    7,  36|           et aliquos oppidanorum ad spem novandi res aliquid moturos.
137  XXVIII,    8,  39|         nostris renuntiaturi sumus, spem, opem, salutem nostram;
138    XXIX,    2,   6|             agerentur exposuissent, spem fecerunt si redempti ac
139    XXIX,    2,   6|             promissa captivorum cum spem ab effectu haud abhorrentem
140    XXIX,    3,  11|          perficiendi eius quam sibi spem populoque Romano portenderet.
141    XXIX,    3,  12|          alias gentes motas esse ad spem novandi res Dimallumque
142    XXIX,    3,  14|       Carthaginienses, tamen in eam spem erecta civitas erat in Africa
143    XXIX,    6,  30|   reconciliare, missis qui et puero spem facerent si in fidem Masinissae
144    XXIX,    7, 36b|            ad Magonem ac per eum ad spem novandi res versam. eas
145     XXX,    1,   3|       mollius eadem illa abnuere ac spem facere saepius ultro citroque
146     XXX,    1,   3|    habitabant. haec relata Scipioni spem fecerant castra hostium
147     XXX,    1,   4|       saepius agitata res certiorem spem pacis in dies et Syphaci
148     XXX,    1,   4|     renuntiaret igitur nullam aliam spem pacis quam relictis Carthaginiensibus
149     XXX,    2,  7b|      conflagrassent absumi sineret. spem quoque opportune oblatam
150     XXX,    2,  15|          regis animus erectusque in spem propinquam sublato Syphace
151     XXX,    3,  16|           spe in Africam se ait, et spem suam prospero belli eventu
152     XXX,    3,  18|         pugna, et induratur praeter spem resistendo hostium timor,
153     XXX,    4,  23|    Scipionem in eo positam habuisse spem pacis si Hannibal et Mago
154     XXX,    4,  25|      petissent pacem et indutias et spem pacis et fidem indutiarum
155     XXX,    5,  29|    turbaverat et pactas indutias et spem foederum, tamen si integer
156     XXX,    5,  31|      praesentem indutiarum fidem et spem pacis turbasse; neque tu
157     XXX,    6,  33|           ex asperrimis montibus in spem victoriae ostentantur: Mauros
158     XXX,    6,  33|           nihil aut in metum aut in spem medium, ostentatur.~ Cum
159     XXX,    6,  35|            se sed bello victum, nec spem salutis alibi quam in pace
160     XXX,    6,  37|             aliter nec indutias nec spem pacis ullam esse. has condiciones
161    XXXI,    2,  16|             Attalus cum traiecisset spem tantum auxilii ex propinquo
162    XXXI,    3,  22|    despondentibus iam animos sociis spem ingentem attulerant. nam
163    XXXI,    6,  44|          omne in auxilii praesentis spem effundit. nec unquam ibi
164    XXXI,    6,  46|         memores. itaque cum praeter spem tempus ibi traheretur plusque
165   XXXII,    1,   5|    popularium animos, ne et illi ad spem amicitiae Romanorum deficerent
166   XXXII,    1,   5|           terrorem hostibus suisque spem ex fiducia faceret, positum.~ ~
167   XXXII,    2,  11|  auctoritate motus Charopi experiri spem oblatam statuit et, ut averteret
168   XXXII,    3,  16|           petentes miserunt. Dum in spem pacis intenti segnius munera
169   XXXII,    3,  18|        simul nec maturam expugnandi spem nec rationem procul a mari
170   XXXII,    3,  23|         relictis nuper classibus ad spem honoratioris militiae transgressi:
171   XXXII,    4,  26|          Quemadmodum Gallia praeter spem quieta eo anno fuit, ita
172   XXXII,    4,  31|       victos, Boios ita ut temptare spem certaminis non auderent
173   XXXII,    5,  36|         omnes qui aderant rogare ne spem pacis turbare vellent, postremo
174  XXXIII,    1,   3|        quibusque <erigi> ad aliquam spem poterant venit.~ ~4.
175  XXXIII,    1,   5|    Phthioticas castra cum movisset, spem nactus per Timonem principem
176  XXXIII,    1,   6|          quid sibi, quoniam praeter spem hostis occurrisset, faciendum
177  XXXIII,    2,  14|         etiam facerent, Nicostratus spem nactus necopinantes eos
178  XXXIII,    2,  15|             diu ancipitem victoriae spem fecerunt; postremo fuga
179  XXXIII,    3,  20|        acceptis, Coracesium praeter spem clausis portis tenebat eum.
180  XXXIII,    3,  21|           praeter divitias nihil ad spem regni fortuna dederat. iis
181  XXXIII,    4,  37|     Comensibusque; Boiorum triumphi spem collegae reliquit, quia
182  XXXIII,    4,  38|          temeritatem ac pertinaciam spem conabatur facere brevi quod
183  XXXIII,    4,  38|     suscensere Antiochum debere, si spem libertatis differri non
184   XXXIV,    2,  11|          castella sua oppugnari nec spem ullam esse resistendi nisi
185   XXXIV,    2,  12|         inferant ignominiae; sociis spem pro re ostentandam censet:
186   XXXIV,    2,  14|         idem tutissimum: in virtute spem positam habere'. sub haec
187   XXXIV,    2,  16|        navibus suis castrisque, ubi spem <nusquam> nisi in virtute
188   XXXIV,    3,  33|        armisque, oppugnaturos. unam spem fuisse si qua admoventibus
189   XXXIV,    4,  36|          tyranno, nisi quod praeter spem reducendorum exulum mentio
190    XXXV,    2,  14|             oras, quas visere supra spem humanam esset, peragrasset.
191    XXXV,    2,  17|          tamen omni praesenti statu spem cuique novandi res suas
192    XXXV,    2,  19|            adduxit: hoc duce, si tu spem meam destitueris, ubicumque
193    XXXV,    3,  26|        exercebat, in eo ratus verti spem obsidionis si praesidia
194    XXXV,    3,  27|           prospera <re> elatus, tum spem etiam haud dubiam nactus
195    XXXV,    4,  38|             Thoas et Aetoli, ut qui spem omnem in eo ut improviso
196    XXXV,    5,  42|             animos, iisdem et regis spem inflabat: omnium votis eum
197    XXXV,    5,  42|         Romanos fortuna detur, quam spem esse sub rege victurum Hannibalem,
198    XXXV,    5,  44|    destituta in praesentia videatur spem abunde expleturum; nam simul
199    XXXV,    5,  47|             Antiochus impulerant in spem Macedoniae regni, quod is
200   XXXVI,    2,  10|           aptum. incerto regi inter spem metumque legati a Pharsalo,
201   XXXVI,    2,  12|       territos cum permulsisset, ad spem vulgatae clementiae aliquot
202   XXXVI,    2,  13|          seu ad metum virium seu ad spem veniae cum dedidissent sese,
203   XXXVI,    2,  14|          conciliaret gentem, nactus spem Athamaniae potiendae exercitum
204   XXXVI,    3,  15|           sociis, qui ea, in quorum spem vocaverant, non praestabant,
205   XXXVI,    4,  27|             populi Romani clementia spem salutis positam esse; et
206   XXXVI,    5,  33|            desertos se ab Antiocho, spem nullam in Aetolis esse cernerent,
207   XXXVI,    5,  33|          praemissis a Philippo, qui spem impetrabilis veniae ostendebant,
208   XXXVI,    5,  40|        laborisque merces sit, an si spem pro re ferentis dimittant,
209  XXXVII,    2,  4b|             Roma rettulerunt nullam spem pacis esse, quamquam omnis
210  XXXVII,    2,   6|         legatio Aetolorum venit, et spem pacis eis sermo etiam Africani,
211  XXXVII,    2,   7|       tantum ostendere, frustrantes spem miserorum vellent, aut ex
212  XXXVII,    2,   7|     lamentatione fortunam gentis ad spem revocavit auctor indutias
213  XXXVII,    5,  31|        extrahendo tempus et interim spem pacis per occasionem temptare.
214  XXXVII,    5,  34|         impetrabilem fore magnam ei spem attulit mora et cunctatio
215  XXXVII,    5,  34|            rege erat. in eo maximam spem habebat, praeterquam quod
216  XXXVII,    5,  37|          equitum animos interdum ad spem certaminis faciebant, motus
217  XXXVII,    6,  39|     detractando certamen et hostium spem augeret, et ipse copias
218  XXXVII,    7,  53|            quae defecerant a nobis; spem magnam in posterum amplificandi
219 XXXVIII,    1,   3|      principes gentis ad temptandam spem ultimam Romam miserunt,
220 XXXVIII,    1,   5|           cepit; deinde, ut praeter spem stare muros viderunt, collectis
221 XXXVIII,    1,   5|    redierant. Inde Nicander praetor spem nactus solvendae incepto
222 XXXVIII,    1,   8|        ultra iuga Tauri exacto quam spem esse sustinendi belli? Phaeneas
223 XXXVIII,    2,  16|              pulso Antiocho, magnam spem habuerunt, quia procul mari
224 XXXVIII,    3,  24|     leniendam indignitatem iniuriae spem reditus ad suos mulieri
225 XXXVIII,    4,  41|             praebent. Huc ad eandem spem praedae Thrausi, gens et
226   XXXIX,    1,   1|         praeter arma et viros omnem spem in armis habentes erat.
227   XXXIX,    1,  10|          non sit - pudicitiam famam spem vitamque tuam perditum ire
228   XXXIX,    2,  26|           ita servorum modo praeter spem repente manumissorum licentiam
229   XXXIX,    3,  30|       accesserunt, vacuaque praeter spem castra ingressi, quae relicta
230   XXXIX,    3,  31|            et monere iubet in illis spem omnem vincendi et retinendae
231   XXXIX,    3,  32|        Tamphilus, et hi repulsis in spem impetrandi tandem aliquando
232   XXXIX,    3,  32|            Claudius Pulcher praeter spem suam et ceterorum. locum
233   XXXIX,    4,  39|            facturum. medio responso spem ad voluntatem interpretantibus
234   XXXIX,    5,  46|         omnibus erat - Romam aut ad spem levandae iniuriae aut ad
235      XL,    1,   5|          gratiam apud Romanos, sibi spem nullam regni superesse nisi
236      XL,    1,   5|      futurum erat, rati fovendamque spem potentioris, Perseo se adiungunt.
237      XL,    1,  10|    principum loquar, qui in Romanis spem omnem dignitatis et fortunae
238      XL,    1,  12|          ait atque eorum fiducia in spem regni me venisse? nam si
239      XL,    1,  12|          essem, ad sceleris ultimam spem confugisse me insimulat.
240      XL,    1,  15|     quibusdam videris quam ego? cur spem meam, quae, si tu non esses,
241      XL,    2,  20|           neque magnam neque nullam spem habebat patrem sibi placari
242      XL,    2,  23|       praetor, per cuius provinciam spem ceperat elabi tuto posse.
243      XL,    3,  26|           Fabio Romam cum venisset, spem ademit eum, qui in Gallia
244      XL,    3,  31|          tot dierum quiete credidit spem factam hosti nihil se priorem
245     XLI,    3,  23|             iis maxume, qui praeter spem recepturi essent amissa
246     XLI,    3,  25|          eorum certamina erat, <ad> spem pacis venerant. ceterum
247    XLII,    2,  17|          Perseo fuerat; litterisque spem amicitiae interioris magnaeque
248    XLII,    3, 43a|        ultimum nec praetermittendam spem ullam censuisset <rex>,
249    XLII,    4,  47|             decepto per indutias et spem pacis rege. adeo enim apparatibus
250    XLII,    4,  50|          Roma regressi praeciderant spem pacis, consilium habuit.
251    XLII,    5,  59|   acceperunt. fluctuante rege inter spem metumque tantae rei conandae
252    XLII,    5,  61|              ex eo, quod acciderat, spem futuri praecipientes, et
253    XLII,    5,  62|     memorabili pugna <posse, neque> spem firmiorem pacis perpetuae
254   XLIII,    2,  19|           difficilis cingebat. Haec spem ad resistendum oppidanis
255    XLIV,    1,   6|              et experta difficultas spem omnem incidisset. supererat
256    XLIV,    1,   7|           ex alto conspecta classis spem fecit cum commeatu naves
257    XLIV,    2,  22|         esse, <ne> frustra vos hanc spem de me conceperitis. quae
258    XLIV,    2,  23|           esset, nec terra nec mari spem relicturam Romanis. venientibus
259    XLIV,    2,  25|           ab initio belli omni modo spem pacis temptasse et in dies
260    XLIV,    2,  25|            mercedem esse aiebat; in spem Romanae pacis non recusare
261    XLIV,    3,  33|         montes ingentis altitudinis spem faciebant, eo magis quia
262    XLIV,    3,  35|   praesidiis autem regiis obsideri, spem cepit, si nocte inproviso
263     XLV,    1,   8|           Romani clementia non modo spem tibi, sed prope certam fiduciam
264     XLV,    2,  19|           regno moriatur, sibi ipsi spem propinquam regni erepturum.
265     XLV,    2,  25|        nullam aliam causam, quam ne spem regibus absciderent auxilii
266     XLV,    3,  30|            animos. libertas praeter spem data adrexit et levatum