Lib. Cap. Par.

  1     XXI,    1,   3|          militarem qua extemplo iuvenis Hannibal in praetorium delatus imperatorque
  2     XXI,    1,   3|                 ut adsuesceret militiae Hannibal atque in paternas succederet
  3     XXI,    1,   4|             pars meliorem vicit. Missus Hannibal in Hispaniam primo statim
  4     XXI,    1,   5|                 grave praeda turbavere. Hannibal proelio abstinuit castrisque
  5     XXI,    1,   5|               pavore reciperent animos, Hannibal agmine quadrato amnem ingressus
  6     XXI,    1,   7|               perniciem suam coluerunt. Hannibal infesto exercitu ingressus
  7     XXI,    1,   7|            cadebant quam Poeni. Ut vero Hannibal ipse, dum murum incautius
  8     XXI,    1,  10|        victoriam dedit. Carthagini nunc Hannibal vineas turresque admovet:
  9     XXI,    1,  11|                 legationibus mittendis, Hannibal, quia fessum militem proeliis
 10     XXI,    1,  11|              satis scire poterant. Ipse Hannibal qua turris mobilis, omnia
 11     XXI,    1,  11|              defensoribus nudasset, tum Hannibal occasionem ratus, quingentos
 12     XXI,    1,  12|                 filio - eum praefecerat Hannibal - ita impigre rem agente
 13     XXI,    1,  13|              quemadmodum ut victor fert Hannibal, sic vos ut victi audiatis;
 14     XXI,    1,  14|                 in tali occasione ratus Hannibal, totis viribus adgressus
 15     XXI,    2,  18|      Carthaginienses publicone consilio Hannibal Saguntum oppugnasset, et
 16     XXI,    2,  18|                  re asperior. Tunc enim Hannibal et insimulabatur et deposcebatur;
 17     XXI,    2,  21|                                         Hannibal Sagunto capto Carthaginem
 18     XXI,    2,  21|             primo ad edictum convenere. Hannibal cum recensuisset omnium
 19     XXI,    2,  23|        insuperabilique Alpium transitu. Hannibal quia revocare aut vi retinere
 20     XXI,    3,  26|                 tuto hostes praemittit. Hannibal ceteris metu aut pretio
 21     XXI,    3,  26|                Ceteros accolas fluminis Hannibal et eorum ipsorum quos sedes
 22     XXI,    3,  27|                abesse; quod ubi accepit Hannibal, ne tempori deesset dat
 23     XXI,    3,  28|                 passim suos diffugiunt. Hannibal ceteris copiis per otium
 24     XXI,    3,  29|          elephanti traiciuntur, interim Hannibal Numidas equites quingentos
 25     XXI,    3,  30|                                  Itaque Hannibal, postquam ipsi sententia
 26     XXI,    3, 32a|            consul, triduo fere postquam Hannibal a ripa Rhodani movit, quadrato
 27     XXI,    4, 32b|                                         Hannibal ab Druentia campestri maxime
 28     XXI,    4, 32b|             fugam stragemque dedissent. Hannibal consistere signa iussit;
 29     XXI,    4,  33|            erant, stetit parumper tamen Hannibal ac suos continuit, ne tumultum
 30     XXI,    4,  34|          promissorum obsides acciperet. Hannibal nec temere credendo nec
 31     XXI,    4,  34|           ventum est; nam dum cunctatur Hannibal demittere agmen in angustias,
 32     XXI,    4,  35|             emineret, praegressus signa Hannibal in promunturio quodam, unde
 33     XXI,    5,  39|              erat. Sed armare exercitum Hannibal ut parti alteri auxilio
 34     XXI,    5,  39|                 iam ex stativis moverat Hannibal Taurinorumque unam urbem,
 35     XXI,    5,  39|                 consul oppressisset. Et Hannibal movit ex Taurinis, incertos
 36     XXI,    5,  39|                nomen erat, et Scipionem Hannibal eo ipso quod adversus se
 37     XXI,    5,  39|          Italiam transgresso Hannibali, Hannibal et conatu tam audaci traiciendarum
 38     XXI,    5,  41|          aestimatos emisistis, et utrum Hannibal hic sit aemulus itinerum
 39     XXI,    5,  42|               Haec apud Romanos consul. Hannibal rebus prius quam verbis
 40     XXI,    5,  45|                Victumulis consedit. Ibi Hannibal castra habebat; revocatoque
 41     XXI,    5,  46|              roboris fuit in subsidiis; Hannibal frenatos equites in medium
 42     XXI,    6,  47|             pervenere quam satis sciret Hannibal ab Ticino profectos; tamen
 43     XXI,    6,  47|               expeditos praemissos. Dum Hannibal, circa flumen legationibus
 44     XXI,    6,  47|        Placentiam ad hostes contendunt. Hannibal paucis post diebus sex milia
 45     XXI,    6,  48|             Ticinum fefellit; missisque Hannibal primum Numidis, deinde omni
 46     XXI,    6,  48|              communiit. Nec procul inde Hannibal cum consedisset, quantum
 47     XXI,    6,  53|                 certamen milites iubet. Hannibal cum quid optimum foret hosti
 48     XXI,    6,  54|            Robora virorum cerno" inquit Hannibal; "sed uti numero etiam,
 49     XXI,    6,  54|                 mille peditibus dimisso Hannibal prima luce Numidas equites
 50     XXI,    6,  56|            Gallos auxiliares agi iussit Hannibal. Ibi extemplo haud dubiam
 51     XXI,    7, 57b|                 levi armatura profectus Hannibal, cum plurimum in celando
 52     XXI,    7, 57b|         commissum; in quo, quia saucius Hannibal pugna excessit, pavore hostibus
 53     XXI,    7,  59|              castra quoque oppugnarent. Hannibal paucis propugnatoribus in
 54     XXI,    7,  59|                receptui dedit. Quod ubi Hannibal accepit laxatamque pugnam
 55     XXI,    7,  59|         interfecti. Secundum eam pugnam Hannibal in Ligures, Sempronius Lucam
 56     XXI,    7,  60|          provincia erat; eum reliquerat Hannibal ad regionis eius praesidium.
 57    XXII,    1,   1|               Iam ver appetebat; itaque Hannibal ex hibernis movit, et nequiquam
 58    XXII,    1,   2|          habendoque dilectu dat operam, Hannibal profectus ex hibernis, quia
 59    XXII,    1,   2|         necessarium cubile dabant. Ipse Hannibal aeger oculis ex verna primum
 60    XXII,    1,   3|                 patria et penates sunt. Hannibal emissus e manibus perpopuletur
 61    XXII,    1,   4|                                         Hannibal quod agri est inter Cortonam
 62    XXII,    1,  7a|              potissimum auctorem habui. Hannibal captivorum qui Latini nominis
 63    XXII,    2,   9|                                         Hannibal recto itinere per Umbriam
 64    XXII,    2,  11|                regionis eius qua iturus Hannibal esset tectis prius incensis
 65    XXII,    2,  13|                                         Hannibal ex Hirpinis in Samnium transit,
 66    XXII,    2,  15|          aestatis reliquum extraxit, ut Hannibal destitutus ab spe summa
 67    XXII,    2,  15|             castra in viam deferunt qua Hannibal ducturus erat; duo inde
 68    XXII,    2,  16|          cecidere. Inclusus inde videre Hannibal via ad Casilinum obsessa,
 69    XXII,    2,  17|             tenuit. Interea toto agmine Hannibal transducto per saltum et
 70    XXII,    2,  18|                Romam se petere simulans Hannibal usque in Paelignos populabundus
 71    XXII,    4,  23|              impendio privato exsolvit. Hannibal pro Gereoni moenibus, cuius
 72    XXII,    4,  24|                 fecit. Nec acie certare Hannibal ausus, quia tanta paucitate -
 73    XXII,    4,  28|           capere sine certamine volebat Hannibal, quamquam id operae pretium
 74    XXII,    4,  28|                 legionibus procedit. et Hannibal laborantibus suis alia atque
 75    XXII,    5,  32|              adeoque inopia est coactus Hannibal ut, nisi cum fugae specie
 76    XXII,    6,  39|               nos tempus diesque facit. Hannibal contra in aliena, in hostili
 77    XXII,    6,  39|               Varro consul Romanus quod Hannibal Poenus imperator cupiet.
 78    XXII,    6,  39|                Omnia audentem contemnet Hannibal, nihil temere agentem metuet.
 79    XXII,    6,  40|             duobus milibus praeficiunt. Hannibal quamquam parte dimidia auctas
 80    XXII,    6,  41|                cessatum foret potuisse. Hannibal id damnum haud aegerrime
 81    XXII,    6,  43|                                         Hannibal postquam motos magis inconsulte
 82    XXII,    6,  43|              esset, ipse etiam interdum Hannibal de fuga in Galliam dicitur
 83    XXII,    6,  43|          profecti sunt. Prope eum vicum Hannibal castra posuerat aversa a
 84    XXII,    6,  44|             habebat hostium praesidium. Hannibal spem nanctus locis natis
 85    XXII,    6,  44|              penes se culpam esse, quod Hannibal iam vel[ut] usu cepisset
 86    XXII,    6,  45|               consiliis tempus teritur, Hannibal ex acie, quam ad multum
 87    XXII,    6,  46|                                         Hannibal luce prima Baliaribus levique
 88    XXII,    6,  46|           dextro Maharbal; mediam aciem Hannibal ipse cum fratre Magone tenuit.
 89    XXII,    7,  51|                di dedere. Vincere scis, Hannibal; victoria uti nescis." mora
 90    XXII,    7,  52|          Spoliis ad multum diei lectis, Hannibal ad minora ducit castra oppugnanda
 91    XXII,    7,  54|             Africa, cui postea hic ipse Hannibal succubuit; nulla ex parte
 92    XXII,    7,  55|                 eae copiae sint; quo se Hannibal post proelium contulerit,
 93    XXII,    8,  58|                                  Namque Hannibal secundum tam prosperam ad
 94    XXII,    8,  59|         mediusfidius, ipse in nos mitis Hannibal contra naturam suam esse
 95   XXIII,    1,   1|                                         Hannibal post Cannensem pugnam [castraque]
 96   XXIII,    1,   2|               facinus ut, si in ea loca Hannibal cum victore exercitu venisset,
 97   XXIII,    1,   5|              vestrae fidem habetis, nec Hannibal se vicisse sentiet nec Romani
 98   XXIII,    1,   6|                 cum ipse confecto bello Hannibal victor in Africam decedat
 99   XXIII,    1,   7|         excipiendum Poenum visendumque. Hannibal ingressus urbem senatum
100   XXIII,    2,  13|           habemus quam habuimus qua die Hannibal in Italiam est transgressus.
101   XXIII,    2,  14|        armatorum ab urbe proficiscitur. Hannibal Capua recepta, cum iterum
102   XXIII,    2,  15|                benigne, etiam cum donis Hannibal domum remiserat. Ob eius
103   XXIII,    2,  16|                ac fidelius iuverit. Cum Hannibal ad portas esset - Nolam
104   XXIII,    3,  17|                                         Hannibal spe potiundae Nolae adempta
105   XXIII,    3,  17|             mutasse fidem, perfugerunt. Hannibal Acerris direptis atque incensis,
106   XXIII,    3,  18|                                         Hannibal cum iam inde haud procul
107   XXIII,    3,  18|           cohortium sustinuit. Postremo Hannibal castris ante ipsa moenia
108   XXIII,    3,  19|            raporum semen iniecerunt, ut Hannibal "eone usque dum ea nascuntur
109   XXIII,    5,  36|              clades est nuntiata, ratus Hannibal ab re bene gesta insolenter
110   XXIII,    5,  36|                 Id quamquam haud modice Hannibal cupiebat, ut, quia Neapolim
111   XXIII,    5, 37a|              muros recepit. Postero die Hannibal, laetum secunda re consulem
112   XXIII,    6,  42|                   Hostes populi Romani, Hannibal, fuimus primum per nos ipsi
113   XXIII,    6,  42|          devastati ut M. Marcellus, non Hannibal, vicisse ad Cannas videatur
114   XXIII,    6,  43|                                   Ad ea Hannibal respondit omnia simul facere
115   XXIII,    6,  44|            tamen munimentis. Tertio die Hannibal partem copiarum praedatum
116   XXIII,    6,  44|              aciem copias eduxit; neque Hannibal detrectavit. Mille fere
117   XXIII,    6,  45|                militum animos erigeret, Hannibal multo gravioribus probris
118   XXIII,    6,  46|               virtutis causa datus est. Hannibal ab Nola remisso in Bruttios
119    XXIV,    1,   2|                 Croto Bruttiorum esset. Hannibal cum praesentium eam consultationem
120    XXIV,    1,   3|             Luceriae Sempronius consul, Hannibal haud procul Arpis hibernabat.
121    XXIV,    2,  12|          trepide nuntiabant, maturandum Hannibal ratus ne praevenirent Romani,
122    XXIV,    2,  13|             plebis rem Tarentinam esse. Hannibal conlaudatos eos oneratosque
123    XXIV,    2,  13|               praeoccupandam Nolam, ita Hannibal tempus terebat, bis iam
124    XXIV,    3,  17|                 ad Beneventum geruntur, Hannibal depopulatus agrum Neapolitanum
125    XXIV,    3,  20|                 iam Tarentum pervenerat Hannibal cum maxima omnium quacunque
126    XXIV,    3,  20|                Tarenti triduo ante quam Hannibal ad moenia accederet a M.
127    XXIV,    3,  20|           aliquot frustra ibi absumptis Hannibal, cum eorum nemo qui ad lacum
128     XXV,    1,   1|             atque in Hispania geruntur, Hannibal in agro Sallentino aestatem
129     XXV,    2,   9|                e> castris non movisse.~ Hannibal concubia nocte movit. dux
130     XXV,    2,   9|                portam Temenitida adiret Hannibal; ea mediterranea regio est
131     XXV,    2,   9|           deinde utrimque flammae sunt. Hannibal silentio ducebat ad portam.
132     XXV,    2,   9|             obtruncat portamque aperit. Hannibal cum peditum agmine ingreditur,
133     XXV,    2,  10| conticiscebatque paulatim tumultus, tum Hannibal Tarentinos sine armis convocari
134     XXV,    2,  10|         fortunam persecuti fuerant. ibi Hannibal benigne adlocutus Tarentinos
135     XXV,    2,  11|                  quos instructos ad hoc Hannibal tenuerat; nec sustinuere
136     XXV,    2,  11|                obsidentes quam obsessi. Hannibal convocatis principibus Tarentinis
137     XXV,    2,  11|              evasuras? 'evadent' inquit Hannibal. 'multa, quae impedita natura
138     XXV,    2,  11|                iacit. hunc statum rerum Hannibal Tarenti relinquit, regressus
139     XXV,    3,  13|                                     Cum Hannibal circa Tarentum, consules
140     XXV,    3,  13|                 convehi iuberet Capuam. Hannibal Hannonem ex Bruttiis cum
141     XXV,    3, 15a|     indefensamque populo Romano tradat. Hannibal, curae sibi fore rem Campanam
142     XXV,    4, 15b|               et ut ad subita belli, si Hannibal, quod facturum haud dubitabant,
143     XXV,    4,  19|                                         Hannibal ex agro Beneventano castra
144     XXV,    4,  19|                in Lucanos pervenit, ubi Hannibal nequiquam secutus Claudium
145     XXV,    4,  20|             ducis ab signis discessit.~ Hannibal non Capuam neglectam neque
146     XXV,    4,  21|              facturos. nocte insequenti Hannibal, cum tumultuatum in castris
147     XXV,    4,  21|             aures quidem admittebat. et Hannibal haudquaquam similis dux
148     XXV,    5, 22b|                 dicerent minarenturque. Hannibal ab Herdonea Tarentum duxerat
149     XXV,    5, 22b|                simul orantesque; quibus Hannibal magnifice respondit et antea
150     XXV,    6,  41|               ad consules mitteret, dum Hannibal procul abesset nec ulla
151    XXVI,    1,   5|                 ab altera parte Fulvium Hannibal et Poeni urgebant. legio
152    XXVI,    1,   6|           trepidi in urbem compulsi. et Hannibal postquam cohortis Hispanorum
153    XXVI,    1,   6|                praesidii esset, et ipse Hannibal sentiret. caesa eo die,
154    XXVI,    2,   7|                                 Ceterum Hannibal, ut nec hostes elici amplius
155    XXVI,    2,   8|          praesidii esset; quantas autem Hannibal copias duceret aut quanto
156    XXVI,    2,   9|                                         Hannibal quo die Volturnum est transgressus,
157    XXVI,    2,   9|              consulibus imperium esset. Hannibal, infestius perpopulato agro
158    XXVI,    2,  10|         consulto opus esset. inter haec Hannibal ad Anienem fluvium tria
159    XXVI,    2,  11|                die transgressus Anienem Hannibal in aciem omnes copias eduxit;
160    XXVI,    2,  13|           alienigena in Italia esset et Hannibal hostis et cuncta bello arderent,
161    XXVI,    2,  13|           exsecrabilisque indicium est. Hannibal ingentibus copiis peditum
162    XXVI,    2,  13|           virtutem mirabuntur hostes et Hannibal fortes socios sciet ab se
163    XXVI,    5, 26b|                qua infesto agmine isset Hannibal, exhaustam dilectibus Italiam
164    XXVI,    6,  34|            transissent priusquam Capuam Hannibal veniret, cis Volturnum emovendos
165    XXVI,    6,  38|               aperit. arcessito utroque Hannibal cum pro tribunali quaedam
166    XXVI,    7,  41|               Roma trepida fuga emensus Hannibal, in extremum angulum agri
167   XXVII,    1,   1|                pugnam inierunt; ceterum Hannibal signo equitibus dato ut,
168   XXVII,    1,   2|                 eduxit; nec detractavit Hannibal, ut signa portis efferri
169   XXVII,    1,   2|        cremavere suos. nocte insequenti Hannibal silentio movit castra et
170   XXVII,    1,   2|                memorando certamine, cum Hannibal nocte signa moveret locum
171   XXVII,    3,  12|                aciem legiones educebat. Hannibal turmatim per equites peditumque
172   XXVII,    3,  12|                aciem copias eduxit; nec Hannibal detractavit certamen, multis
173   XXVII,    3,  14|                 anceps diu pugna esset, Hannibal elephantos in primam aciem
174   XXVII,    3,  14|            permulti civium sociorumque. Hannibal nocte proxima castra movit:
175   XXVII,    4,  16|               Dum haec Tarenti aguntur, Hannibal iis qui Cauloniam obsidebant
176   XXVII,    5,  21|                 et cunctatione fieri ut Hannibal decimum iam annum Italiam
177   XXVII,    5,  25|            oppugnatio est quia Lacinium Hannibal admoverat copias, et collegam
178   XXVII,    5,  25|      consederant. in eandem regionem et Hannibal rediit averso ab Locris
179   XXVII,    5,  26|                                         Hannibal, quia cum Marcello bis priore
180   XXVII,    5,  26|                castra esset ignorabant, Hannibal insidiis quam castris aptiorem
181   XXVII,    5, 28a|                                         Hannibal magnum terrorem hostibus
182   XXVII,    6, 28b|              Marcelli simul cum corpore Hannibal potitus erat. eius signi
183   XXVII,    6, 28b|                praesidio erat opponunt. Hannibal quarta vigilia ferme ad
184   XXVII,    6, 28b|             absterrent hostem. ita inde Hannibal suamet ipse fraude captus
185   XXVII,    6,  29|         sollicitus esset ne ex Bruttiis Hannibal eo converteret agmen; legatos
186   XXVII,    7,  34|            belli postularent aut hostis Hannibal; temperandum acre ingenium [
187   XXVII,    7,  36|           fuerat. eo anno primum ex quo Hannibal in Italiam venisset comitium
188   XXVII,    7,  40|           exercitibus simul confligeret Hannibal nocte castra ex agro Tarentino
189   XXVII,    7,  41|                                         Hannibal undique contracto exercitu
190   XXVII,    7,  41|                 abire hostem pateretur: Hannibal inde evadere cupiens totis
191   XXVII,    7,  42|                                  Nondum Hannibal e castris exierat cum pugnantium
192   XXVII,    7,  42|                ac terrorem instruxisset Hannibal, ni cohortium ac manipulorum
193   XXVII,    7,  42|          inferre signa videretur, donec Hannibal tertia vigilia crebris ignibus
194   XXVII,    7,  42|               novum comparandum missus: Hannibal copiis eius ad suas additis
195   XXVII,    8,  44|             milibus armatorum profectum Hannibal toto exercitu velit aut
196   XXVII,    8,  51|                quae acta essent iussit. Hannibal tanto simul publico familiarique
197  XXVIII,    2,   9|                 in Apulia posita habere Hannibal credidisset. ita unum consulem
198  XXVIII,    4,  18|            fremere quod non quemadmodum Hannibal in Italia sic Scipio in
199  XXVIII,    8,  39|              gratiam Saguntum deleverat Hannibal; vectigal ex agro eorum
200  XXVIII,    8,  41|                 videri posset. cum vero Hannibal hostis incolumi exercitu
201  XXVIII,    8,  41|                 fueris.~ 'Nondum is est Hannibal, quem non magis timuisse
202  XXVIII,    8,  41|                 recto hinc itinere, ubi Hannibal est, eo bellum intendis?
203  XXVIII,    8,  41|               accidere possunt - victor Hannibal ire ad urbem perget, tum
204  XXVIII,    8,  42|                 quidem dissimulare, ubi Hannibal sit, ibi caput atque arcem
205  XXVIII,    8,  42|                provincia rediit: tu cum Hannibal in Italia sit relinquere
206  XXVIII,    8,  44|                ullum exemplum esse quam Hannibal potest? multum interest
207  XXVIII,    8,  44|               adspicias. non speraverat Hannibal fore ut tot in Italia populi
208  XXVIII,    8,  44|            victor tota volitaret Italia Hannibal potuisti praestare, hoc
209  XXVIII,    8,  44|               hoc credi volgarique quod Hannibal ausus sit neminem ducem
210  XXVIII,    8,  46|               Laciniae templum aestatem Hannibal egit, ibique aram condidit
211    XXIX,    2,   6|                  ipse postremo veniebat Hannibal, nec sustinuissent Romani
212    XXIX,    2,   7|            naves mari secundo misit. et Hannibal a Buloto amni - haud procul
213    XXIX,    2,   7|                 arce a Poenis pugna, et Hannibal iam scalis aliisque omnibus
214    XXIX,    2,   7|          invasissent, occidunt: ceteros Hannibal, ut consulem adesse sensit,
215    XXIX,    3,  10|                 in praesentia esse, cum Hannibal iam in hiberna suos receperit,
216    XXIX,    7, 36b|               perculsus adverso proelio Hannibal Crotonem exercitum reduxit.~
217     XXX,    3,  16|                 temporis quaererent dum Hannibal in Africam traiceret, legatos
218     XXX,    4,  23|          positam habuisse spem pacis si Hannibal et Mago ex Italia non revocarentur;
219     XXX,    4,  26|               omnia aequare unus hostis Hannibal potest. cautior tamen quam
220     XXX,    5,  28|        imperatorum prae se ferre posset Hannibal. has formidines agitando
221     XXX,    5,  28|                 omnium animos Scipio et Hannibal velut ad supremum certamen
222     XXX,    5,  29|               Iam Hadrumetum pervenerat Hannibal; unde, ad reficiendum ex
223     XXX,    5,  29|            retro ad Hannibalem dimisit. Hannibal nihil quidem eorum quae
224     XXX,    5,  29|                coniectum erat consedit. Hannibal tumulum a quattuor milibus
225     XXX,    5,  30|               attoniti, conticuere; tum Hannibal prior: 'si hoc ita fato
226     XXX,    5,  30|               erat negaverunt pacem --; Hannibal peto pacem qui neque peterem,
227     XXX,    5,  31|            respondit: 'non me fallebat, Hannibal, adventus tui spe Carthaginienses
228     XXX,    6,  33|          ancipitia tela beluis darent.~ Hannibal ad terrorem primos elephantos -
229     XXX,    6,  35|                 et quingenti cecidere.~ Hannibal cum paucis equitibus inter
230     XXX,    6,  35|            velut ultimo virtutis opere, Hannibal cum Hadrumetum refugisset
231     XXX,    6,  37|            eadem et imbelli, indignatus Hannibal dici ea in tali tempore
232     XXX,    6,  37|    postulantique ante omnia Scipioni ut Hannibal sibi traderetur responsum
233     XXX,    7,  44|                 hodie lacrimasse.' haec Hannibal apud Carthaginienses.~ Scipio
234    XXXI,    1,   7|                  quemadmodum ab Sagunto Hannibal, sed quinto [inde] die quam
235  XXXIII,    5,  45|               animadvertendum esse quid Hannibal et Carthaginienses, si cum
236  XXXIII,    5,  46|              utebantur - praetor factus Hannibal vocari ad se quaestorem
237  XXXIII,    5,  46|              enimvero indignum id ratus Hannibal viatorem ad prendendum quaestorem
238  XXXIII,    5,  47|                                         Hannibal postquam vectigalia quanta
239  XXXIII,    5,  48|               excepit navis. ita Africa Hannibal excessit, saepius patriae
240  XXXIII,    5,  48|             noctis convivium productum. Hannibal cum primum fallendi eos
241  XXXIII,    5,  49|      censuissent Romani facturos esse.~ Hannibal prospero cursu Tyrum pervenit
242   XXXIV,    1,   6|                 ipsum indicabit tempus. Hannibal in Italia erat, victor ad
243   XXXIV,    4,  43|              vocarent ad bellum, illinc Hannibal, Romanis cladibus insignis
244   XXXIV,    5,  50|             bello Punico captorum, quos Hannibal, cum ab suis non redimerentur,
245   XXXIV,    6,  60|             Punicum excitaretur bellum. Hannibal patria profugus pervenerat
246    XXXV,    2,  14|             esset, ut vilior ob ea regi Hannibal et suspectior ad omnia fieret.~
247    XXXV,    2,  14|              fuisse maximum imperatorem Hannibal crederet, respondisse Alexandrum
248    XXXV,    2,  19|                                         Hannibal non adhibitus est in consilium,
249    XXXV,    5,  42|            gloriam belli qua velut dote Hannibal concilietur nimiam in praefecto
250    XXXV,    5,  42|           classem, si exercitum amittat Hannibal, idem damni fore ac si per
251   XXXVI,    1,   6|           consultandum ex Athamania, et Hannibal Poenus, iam diu non adhibitus,
252   XXXVI,    1,   7|           disceptatio omnis verteretur, Hannibal nominatim interrogatus sententiam
253   XXXVI,    5,  41|                aut adsentando faciebat. Hannibal unus, cuius eo tempore vel
254  XXXVII,    4,  23|             quod ab alto obiectum erat, Hannibal, dextro Apollonius, purpuratorum
255  XXXVII,    4,  24|               multitudine navium maxime Hannibal, ceteris omnibus longe praestantem,
256  XXXVII,    4,  24|              suis concurrissent. tum et Hannibal quaeque circa eum naves
257  XXXVII,    4,  24|          postquam terrae appropinquabat Hannibal, veriti, ne includerentur
258  XXXVII,    4,  24|               hostium foret, redierunt. Hannibal, ictus uno proelio adverso,
259  XXXVII,    6,  45|                 esse populo Romano, ubi Hannibal erit; eum ante omnia deposcimus.
260   XXXIX,    5,  51|            receptus post fugam Antiochi Hannibal et bellum adversus Eumenem
261   XXXIX,    5,  51|                 talem exitum vitae suae Hannibal prospexerat animo et Romanorum
262   XXXIX,    5,  51|                 nemo inde elabi posset. Hannibal, postquam est nuntiatum
263   XXXIX,    5,  52|           sepulti sunt. veneno absumpti Hannibal et Philopoemen; exsul Hannibal,
264   XXXIX,    5,  52|          Hannibal et Philopoemen; exsul Hannibal, proditus ab hospite, captus
265    XLII,    1,   3|             eius, quod non Pyrrhus, non Hannibal violassent, violare parum
266     XLV,    2,  22|            servitutem petita et adiutus Hannibal pecunia auxiliis Philippum