IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
Alphabetical [« »] fortuito 4 fortuitum 1 fortuitus 2 fortuna 265 fortunae 112 fortunaeque 4 fortunam 102 | Frequency [« »] 267 quinque 266 hannibal 266 spem 265 fortuna 264 decem 264 postero 264 praetor | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances fortuna |
Lib. Cap. Par.
1 I, 3, 10| sunt spolia: adeo rara eius fortuna decoris fuit.~ ~11. 2 I, 5, 23| utrimque ratio initur cui et fortuna ipsa praebuit materiam.~ ~ 3 I, 5, 25| tam paucorum virtute atque fortuna positum. Itaque ergo erecti 4 I, 5, 25| futuraque ea deinde patriae fortuna quam ipsi fecissent. Ut 5 I, 5, 27| volgi quod tribus militibus fortuna publica commissa fuerit, 6 I, 5, 27| explicat. Consilium erat qua fortuna rem daret, ea inclinare 7 I, 8, 42| In eo bello et virtus et fortuna enituit Tulli; fusoque ingenti 8 I, 8, 46| ingenia matrimonio iungerentur fortuna, credo, populi Romani, quo 9 I, 8, 47| ad invidiam locupletiorum fortuna esset et parata unde, ubi 10 I, 9, 52| foedus, secundaque potius fortuna populi Romani ut participes 11 I, 9, 56| quicquam regi timendum neque in fortuna concupiscendum relinquere 12 II, 1, 5| erat amovendus, eum ipsum fortuna exactorem supplicii dedit. 13 II, 2, 10| id munimentum illo die fortuna urbis Romanae habuit. Qui 14 II, 2, 12| retraheretur ut transfuga, fortuna tum urbis crimen adfirmante, 15 II, 2, 12| esset, quo temere traxit fortuna facinus, scribam pro rege 16 II, 2, 12| primi quoad te opportunum fortuna dederit, suo quisque tempore 17 II, 2, 14| perfugium erat, Romam inermes et fortuna et specie supplicum delati 18 II, 4, 35| sola alimenta ex insperato fortuna dederit, ab ore rapi nisi 19 II, 4, 40| atrox proelium ortum. Ibi fortuna populi Romani duos hostium 20 II, 5, 47| ciebat, ubi prope similis fortuna est versata. Nam ut altero 21 II, 5, 60| ab senatu memorans. Varia fortuna belli, atroci discordia 22 III, 1, 5| missa urbemque ipsam, si qua fortuna daret, temptandam. L. Valerius 23 III, 1, 7| viribus, di praesides ac fortuna urbis tutata est, quae Volscis 24 III, 1, 8| pugna eo anno fuit. Eadem fortuna victoriam dedit; fusis hostibus 25 III, 3, 26a| viderentur. Minucio neque fortuna nec vis animi eadem in gerendo 26 III, 5, 37| plebem plebisque res, cum fortuna, qua quidquid cupitum foret, 27 III, 6, 38| Addidit terrorem insuper alium fortuna. Aequi alia ex parte castra 28 III, 7, 54| ignaro' inquit, 'imminet fortuna. Video donec arma adversariis 29 III, 8, 61| periculosae libidinis; at si fortuna belli inclinet, omnium liberis 30 III, 9, 68| nunquam vestrum quisquam re, fortuna domum auctior rediit. Ecquis 31 IV, 2, 13| animus insatiabilis eo quod fortuna spondet, ad altiora et non 32 IV, 4, 28| versum est. Uni viro Messio fortuna hostium innititur. Multa 33 IV, 4, 31a| est dictus; adeo, simul fortuna civitatis virtute vera eguit, 34 IV, 5, 37| quam in Romano esset. Ergo fortuna, ut saepe alias, virtutem 35 IV, 5, 42| gratius fuit. Non diutius fortuna Aequis indulsit, qui ambiguam 36 IV, 6, 48| memor adhibeatur oratio. Pro fortuna illis animos esse; ubi videant 37 IV, 6, 55| expediebant. Inclinante deinde se fortuna ad causam plebis, nuntii 38 IV, 6, 59| venerunt, oppidum vetere fortuna opulentum tres exercitus 39 IV, 6, 61| dimicatum; Romanis secunda fortuna pugnae fuit. Artena inde, 40 V, 3, 19| spes, alius animus hominum, fortuna quoque alia urbis videri. 41 V, 3, 19| ratione consilioque acta fortuna etiam, ut fit, secuta est. 42 V, 3, 21| deorum hominumque nimia sua fortuna populique Romani videretur, 43 V, 4, 26| labor ac Veiis fuisset, ni fortuna imperatori Romano simul 44 V, 6, 37| instaret - adeo occaecat animos fortuna, ubi vim suam ingruentem 45 V, 6, 38| victoriam fore. Adeo non fortuna modo sed ratio etiam cum 46 V, 6, 40| quaecumque reliqua esset fortuna. Digredientibus qui spem 47 V, 6, 42| velut ad spectaculum a fortuna positi occidentis patriae 48 V, 6, 43| Romanam experiendam virtutem fortuna ipsa Ardeam ubi Camillus 49 V, 6, 43| duxit; qui maestior ibi fortuna publica quam sua cum dis 50 V, 6, 44| beneficium ita tulit et fortuna hoc eguit mea, nemo vestrum 51 V, 6, 44| Vobis autem, Ardeates, fortuna oblata est et pro tantis 52 V, 6, 49a| incurrunt. Iam verterat fortuna, iam deorum opes humanaque 53 V, 7, 51| voluntas mutata sed vestra fortuna perpulit; quippe ut in sua 54 V, 7, 51| huic urbi secunda nostra fortuna faciet quam adversa fecit? 55 V, 7, 54| vestra transire alio possit, fortuna certe loci huius transferri 56 VI, 1, 3| Romanae Camillus erat ea fortuna esset, aliam in partem terror 57 VI, 1, 3| Cuius spei moram cum pati fortuna obsessorum non potuisset 58 VI, 1, 3| inermesque, quod tutius fortuna fecerat, se hosti offerre. 59 VI, 2, 9| Eo vim Camilli ab Antio fortuna avertit. Namque cum ea loca 60 VI, 3, 12| pugnant; nec dux legiones nec fortuna fefellit ducem.~ ~13. 61 VI, 3, 18| nulli vestrum deero; ne fortuna mea desit videte. ipse vindex 62 VI, 3, 18| obtinuistis, seu vi seu fortuna vestra. tempus est etiam 63 VI, 4, 24| Camillus in utraque vestra fortuna suam gloriam videt; ego, 64 VI, 4, 25| omnium fama erat, cum varia fortuna in Volscis gesta res esset, 65 VI, 4, 27| elevaretur quibus fide magis quam fortuna debentium laborare creditum 66 VI, 4, 29| inquit, 'A. Semproni, loci fortuna illos fretos ad Alliam constitisse? 67 VII, 1, 1| vere vir unicus in omni fortuna, princeps pace belloque 68 VII, 1, 8| est, nisi quod perpetua fortuna utriusque populi et extollere 69 VII, 3, 19| eadem domi quae militiae fortuna erat plebi Romanae. Nam 70 VII, 4, 23| Cornelius Scipio datus. Fortuna quoque inlustriorem plebeium 71 VII, 5, 30| appeteret: Campani, etsi fortuna praesens magnifice loqui 72 VII, 5, 30| futurum spondet et virtus et fortuna vestra, continens imperium 73 VII, 5, 30| miserum est quod fateri nos fortuna nostra cogit: eo ventum 74 VII, 5, 32| poscere, adfirmare eadem fortuna Romanum Campano laturum 75 VII, 5, 34| poterit. Nos deinde aut fortuna populi Romani aut nostra 76 VII, 5, 35| delendi omnis exercitus fortuna per socordiam usus non sit, 77 VII, 5, 35| armorum memores nihil vobis fortuna reliqui fecerit fameque 78 VII, 6, 38| Huius certaminis fortuna et Faliscos, cum in indutiis 79 VIII, 1, 3| invictum bellis, iuvenem fortuna morbo exstinxit. ceterum 80 VIII, 5, 24| generis ingenia sunt, cum fortuna mutabilem gerentes fidem. 81 VIII, 5, 24| eventu, quamquam Romano bello fortuna eum abstinuit, tamen, quia 82 VIII, 5, 29| morbo gravi implicitum fortuna bello subtraxit; iussusque 83 VIII, 5, 30| Samnitibus conflixit. ea fortuna pugnae fuit ut nihil relictum 84 VIII, 6, 37b| defensos scribant; ceterum fortuna Samnitium, vix a se ipsis 85 IX, 2, 9| exercitum eadem quae impedierat fortuna expediret, vanam victoriam 86 IX, 2, 11| sponsio et pax repudietur. Ea fortuna, iis locis quae ante pacis 87 IX, 3, 16| deditionem accepit. Pari fortuna consul alter cum Satricanis, 88 IX, 4, 17| virtus, ingenia imperatorum, fortuna per omnia humana maxime 89 IX, 4, 18| nullius pugnae non secunda fortuna fuerit, non intellegunt 90 IX, 4, 18| aetate tredecim annorum fortuna variaverit? quin tu homines 91 IX, 4, 18| duces cum duce, fortunam cum fortuna confers? quot Romanos duces 92 IX, 4, 18| nominem quibus nunquam adversa fortuna pugnae fuit? paginas in 93 IX, 5, 22| pertinaci genere pugnae sic fortuna exercuit opes ut insignes 94 IX, 5, 24| advenere et quos reliquos fortuna ex nocturna caede ac fuga 95 IX, 8, 38| Romani decus ab Samnitibus fortuna ad Etruscos avertisset. 96 IX, 8, 39| fugam. Ille primum dies fortuna vetere abundantes Etruscorum 97 IX, 8, 41| alteri consuli, secunda belli fortuna erat. Tarquiniensem metu 98 IX, 8, 46| patre libertino humili fortuna ortus, ceterum callidus 99 X, 2, 9b| feroces nihil ex antiqua fortuna haberent, gestum est. Alter 100 X, 2, 19| quae verba Appi sed quae fortuna exercitus fuerit; dimitti 101 X, 3, 28| belli erat necdum discrimen fortuna fecerat qua datura vires 102 X, 3, 29| sinistro cornu Romanorum fortuna variaverat. Fabius in dextro 103 X, 4, 31| Umbros, Gallos, in eadem fortuna videbant qua ipsi erant; 104 X, 5, 43| Eadem fortuna ab altero consule ad Cominium 105 XXI, 1, 1| conferebant bello, et adeo varia fortuna belli ancepsque Mars fuit 106 XXI, 1, 13| sunt gravia atque acerba, fortuna vestra vobis suadet. Equidem 107 XXI, 5, 41| copiarum conserendi manum fortuna data est, hostem fudi; peditum 108 XXI, 5, 42| quisque eum optabat quem fortuna in id certamen legeret, 109 XXI, 5, 42| magis quam bene morientium fortuna laudaretur.~ ~43. 110 XXI, 5, 43| eundem mox in aestimanda fortuna vestra habueritis, vicimus, 111 XXI, 5, 43| vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit. Dextra laevaque 112 XXI, 5, 43| hosti occurristis. Et eadem fortuna, quae necessitatem pugnandi 113 XXI, 5, 43| Hic vobis terminum laborum fortuna dedit; hic dignam mercedem 114 XXI, 5, 43| cum illa virtute, cum illa fortuna taceam, ab Herculis columnis, 115 XXI, 5, 44| abruptis, aut vincere aut, si fortuna dubitabit, in proelio potius 116 XXII, 1, 3| ingenio eius temeritatem fortuna prospero civilibus bellicisque 117 XXII, 1, 6| armorum audientes, quae fortuna pugnae esset neque scire 118 XXII, 2, 7b| repens clades allata quaeve fortuna exercitus esset, obvios 119 XXII, 2, 7b| ignorantium quae cuiusque suorum fortuna esset; nec quisquam satis 120 XXII, 2, 10| etiam, quos in aliqua sua fortuna publica quoque contingebat 121 XXII, 3, 22| barbarorum ingenia, cum fortuna mutaverat fidem. Ceterum 122 XXII, 3, 22| circumspectis igitur omnibus quae fortuna potestatis eius poterat 123 XXII, 3, 22| rebus secundis expertos fortuna et timor mitigasse videri 124 XXII, 4, 23| qui bellum ratione, non fortuna gereret, ita contempta erat 125 XXII, 4, 29| celerius quam timui deprendit fortuna temeritatem. Fabio aequatus 126 XXII, 4, 29| Hannibalem et virtute et fortuna superiorem videt. Sed aliud 127 XXII, 6, 39| agentem te ratio ducat, non fortuna; tuae potestatis semper 128 XXII, 6, 41| praepropero ingenio materiam etiam fortuna dedit, quod in prohibendis 129 XXII, 7, 55| dissipatos fore - referant quae fortuna consulum atque exercituum 130 XXII, 8, 59| Dilectum ex omni aetate et fortuna habetis; octo milia servorum 131 XXIII, 1, 5| suppleremus quidem, nobis reliquit fortuna. Legiones, equitatus, arma, 132 XXIII, 1, 5| centum prope annos variante fortuna eventum tulerimus. Adicite 133 XXIII, 2, 12| bene gestae, si volumus fortuna uti, pacem nobis aequiorem 134 XXIII, 2, 13| omen avertant, nunc quoque fortuna aliquid variaverit, tum 135 XXIII, 2, 14| insitam industriam animis fortuna etiam cunctari prohibebat. 136 XXIII, 2, 15| patriae, nunc, si ad id fortuna defuisset, ad transfugiendum 137 XXIII, 3, 20| reliquum [pro] praesenti fortuna iusserunt. Haec postquam 138 XXIII, 3, 22| quae continuis cladibus fortuna minuerat, quantum consiliis 139 XXIII, 4, 24b| aliam cumulante in eum annum fortuna, L. Postumium consulem designatum 140 XXIII, 5, 35| Romanus commisisset; quae fortuna coegisset ita fieri, eandem 141 XXIII, 6, 44| paenitere et sibi, si cum fortuna mutanda fides fuerit, sero 142 XXIII, 6, 49| Iterum signis conlatis eadem fortuna utriusque partis pugnatum. 143 XXIV, 1, 6| per iocum Hieronymo quae fortuna eis pugnae ad Cannas fuisset; 144 XXIV, 4, 24| aperit. huic et genus et fortuna honesta erant nec ars, quia 145 XXIV, 6, 40| moenia, si quando similis fortuna venisset, Apolloniam devexere: 146 XXIV, 6, 45| Cannensem cladem, tamquam cum fortuna fidem stare oporteret, ad 147 XXV, 1, 6| et rei publicae et nostra fortuna esset. sine, quaeso, priusquam 148 XXV, 3, 15a| ceterum, ut plerumque, fortuna et consilia mala vicerunt; 149 XXV, 4, 16| hortaturque ut, quod unum reliquum fortuna fecerit, id cohonestent 150 XXV, 4, 19| locis bene gerendae rei fortuna oblata est. M. Centenius 151 XXV, 6, 27b| Carthaginem, ita exposita fortuna sociorum, ut spem faceret 152 XXV, 6, 28| extra obsidionem fuissent fortuna esset neve alteri proprie 153 XXV, 6, 35| segniter inde duces Poeni fortuna usi confestim e proelio, 154 XXV, 6, 37| ingenii aliquanto quam pro fortuna in qua erat natus maioris. 155 XXV, 6, 38| omnium nostrum, milites, fortuna fidem cuivis facere potest 156 XXV, 6, 38| ad id quod ne timeatur fortuna facit minime tuti sunt homines, 157 XXV, 6, 40| opperirentur et secunda pugnae fortuna evenisset, haud dubie Muttinis 158 XXVI, 1, 6| erat, loco obscuro tenuique fortuna ortus. matrem eius quondam 159 XXVI, 2, 13| excessit, quo tempore et in qua fortuna a populo Romano defecerimus? 160 XXVI, 2, 13| idem fecissemus, si data fortuna esset. itaque quoniam aliter 161 XXVI, 4, 24| accepissent, alios in ea fortuna haberent ut socii esse quam 162 XXVI, 6, 37| rex, iam velut despondente fortuna Romanis imperium orientis. 163 XXVI, 6, 37| praebebant. ita aequante fortuna suspensa omnia utrisque 164 XXVI, 7, 39| evectae sunt. nequaquam pari fortuna per eos dies Tarenti res 165 XXVI, 7, 40| duxit legiones. et adfuit fortuna incepto. Hanno erat imperator 166 XXVI, 7, 40| postquam eos ex variis causis fortuna similis conglobaverat Agathyrnam 167 XXVI, 7, 41| castra viderem obligavit fortuna, primum quod ea pietate 168 XXVI, 7, 41| animum, ita publica cum fortuna tum virtus desperare de 169 XXVI, 7, 41| eadem in illos ingruit fortuna quae nuper nos adflixit; 170 XXVII, 7, 35| fecerat quod spretum se in ea fortuna credebat. itaque is magis 171 XXVII, 8, 47| venisset Romanisque eadem iam fortuna in Italia quae in Hispania 172 XXVII, 8, 49| postremo cum haud dubie fortuna hostium esset, ne superstes 173 XXVIII, 3, 12| tam procul ab domo, varia fortuna bellum gereret, exercitu 174 XXVIII, 3, 17a| volgo barbaris, quibus ex fortuna pendet fides, ratus fore, 175 XXVIII, 4, 19| civem militemque in ulla fortuna opportunum iniuriae duceret.~ 176 XXVIII, 6, 30| circumagebatur. cum inter triremes fortuna regente anceps proelium 177 XXVIII, 7, 36| bellum maximo impetu maiore fortuna coeptum sineret. ad eam 178 XXVIII, 8, 44| accipiebatis. has mihi spes subicit fortuna populi Romani, di foederis 179 XXIX, 1, 1| numero principes genere et fortuna trecentos equites qui secum 180 XXIX, 5, 26| factis fortibus partim suapte fortuna quadam ingenti ad incrementa 181 XXIX, 6, 29| ad enarrandum quam varia fortuna usus sit in amittendo reciperandoque 182 XXIX, 6, 29| inimicae ac de imperio varia fortuna cum iis qui tum obtinebant 183 XXX, 2, 9| raptimque omnia stimulante fortuna agebantur, et in quo quisque 184 XXX, 2, 13| movit et Scipionem cum fortuna pristina viri praesenti 185 XXX, 4, 24| Sicilia traicienti non eadem fortuna fuit. in conspectum ferme 186 XXX, 5, 30| ludibrium casus ediderit fortuna ut cum patre tuo consule 187 XXX, 5, 30| optaretis, in meliore vestra fortuna de pace agitur. agimus ii 188 XXX, 5, 30| incerta casuum reputat quem fortuna nunquam decepit. quod ego 189 XXX, 5, 30| incipientem nusquam fefellit fortuna. patris et patrui persecutus 190 XXX, 5, 30| et mihi talis aliquando fortuna adfulsit. quod si in secundis 191 XXX, 5, 30| sperata decora unius horae fortuna evertere potest. omnia in 192 XXX, 5, 30| Corneli: tunc ea habenda fortuna erit quam di dederint. inter 193 XXX, 6, 32| praemio quibus adversa pugnae fortuna fuisset. nam neque Romanis 194 XXX, 6, 36| quam ante quo magis cogebat fortuna egerunt; sed aliquanto minore 195 XXX, 6, 37| militares artes, quas me a puero fortuna nunc privata nunc publica 196 XXX, 7, 42| insolentia quibus nova bona fortuna sit impotentes laetitiae 197 XXXI, 2, 14| digna causa, dum ex vetere fortuna nihil praeter animos servant. 198 XXXI, 3, 22| Claudio esse maioris etiam rei fortuna oblata est.~ ~23. 199 XXXI, 4, 29| qua consultatione nihil fortuna mutavit, cur vos mutetis 200 XXXI, 4, 31| amicitiam societatemque nostram fortuna oblata est, nisi perire 201 XXXI, 4, 32| nam utrius partis melior fortuna belli esset, ad eius societatem 202 XXXI, 5, 36| procederet res, uterentur fortuna, si minus, cedendo sensim 203 XXXI, 5, 37| versaque momento temporis fortuna pugnae est terga dantibus 204 XXXII, 3, 21| impudentia Romanorum, Achaei: fortuna et dat fiduciam postulantibus 205 XXXIII, 1, 7| inclinatam restituerunt, versaque fortuna Macedones laborantes opem 206 XXXIII, 1, 10| quae in laeva parte suorum fortuna esset; deinde postquam fugam 207 XXXIII, 2, 12| utraque proclivia esse si fortuna uti vellet. ad haec Quinctius 208 XXXIII, 2, 18| omnia simul inclinante fortuna, Rhodii quoque ad vindicandam 209 XXXIII, 2, 19a| undique se suosque exigente fortuna urgebatur, tamen morte tristius 210 XXXIII, 3, 21| divitias nihil ad spem regni fortuna dederat. iis simul prudenter, 211 XXXIII, 4, 32| futurus Graeciae, quae sua fortuna esset. alii alia non taciti 212 XXXIII, 4, 37| Sub haec tam varia fortuna gesta L. Furius Purpurio 213 XXXIII, 4, 40| Philippi quidem adversa fortuna spolia ulla se petisse aut 214 XXXIV, 1, 1| crescente in dies privata omnium fortuna matronis quoque pristinum 215 XXXIV, 1, 3| abest absitque semper talis fortuna rei publicae; sed tamen, 216 XXXIV, 1, 4| melior laetiorque in dies fortuna rei publicae est, quo magis 217 XXXIV, 3, 23| ad postremum inclinata fortuna eius transfugas, et Corinthum 218 XXXV, 1, 6| exercitum, cuius delendi oblata fortuna fuerit, elapsum. milites 219 XXXV, 3, 22| postremo in quibus aut fortuna aliqua aut dignitas erat, 220 XXXV, 3, 29| hostem metuens. inde et ex fortuna pugnae et ex ingenio ducis 221 XXXV, 5, 42| in dies nova consilia vel fortuna sua vel ingenium possit 222 XXXV, 5, 42| universo bello vincendi Romanos fortuna detur, quam spem esse sub 223 XXXVI, 3, 19| Flacco non eadem fortuna ad Tichiunta et Rhoduntiam, 224 XXXVI, 4, 27| potestatis fore, si quid melius fortuna ostendisset.~ ~28. 225 XXXVI, 5, 35| quibus provolutis ad pedes 'fortuna' inquit 'vestra facit, ut 226 XXXVI, 5, 42| abscederet ab Romanis, ex quorum fortuna sua penderet. a Piraeo A. 227 XXXVII, 5, 36| deos precor, ne umquam fortuna egeat mea; animus certe 228 XXXVII, 6, 45| mentis sunt, eosdem in omni fortuna gessimus gerimusque, neque 229 XXXVII, 6, 45| Eubulidam. in deteriore sua fortuna pacem faciet rex, quia serius 230 XXXVII, 6, 49| cum et causa eos sua et fortuna hortaretur, ut confitendo 231 XXXVII, 7, 53| officiorum ut superare possem, fortuna tempora Antiochus et bellum 232 XXXVII, 7, 54| gloriae vestrae egregie vos fortuna vindicat. est enim deum 233 XXXVIII, 1, 8| aut cuius rei electionem a fortuna relictam? Cum his mandatis 234 XXXVIII, 2, 16| opinionem omnium adfuit fortuna, et signis collatis superior 235 XXXVIII, 3, 24| stupro, corpori, quod servum fortuna erat, vim fecit. Deinde 236 XXXVIII, 3, 25| consilium initum erat, stetisset fortuna. Pabulatores lignatoresque 237 XXXVIII, 3, 25| acceperunt. Itaque versa extemplo fortuna est, versus a victis in 238 XXXVIII, 3, 31| ut, si antiqua civitatis fortuna esset, haud dubie arma extemplo 239 XXXVIII, 4, 40| paucioribus occurrerant --, varia fortuna pugnae est; multi utrimque 240 XXXVIII, 5, 46| Quid igitur incidit? Magna fortuna populi Romani est, magnum 241 XXXVIII, 5, 46| hercule iidem nos - monente fortuna, quid, si hostem habuissemus, 242 XXXIX, 1, 16| quam ut capere id privata fortuna possit: ad summam rem publicam 243 XXXIX, 2, 24| quibus, quandoque data fortuna esset, ad bellum uteretur. 244 XL, 1, 8| neque horum bona mens, bona fortuna ad sanitatem flectere. vivo 245 XL, 1, 9| adhuc seu cura mea seu fortuna restitit parricidio tuo. 246 XL, 4, 40| ubique proelium, sed varia fortuna erat. egregie legiones, 247 XLII, 1, 11| quorum beneficio in ea fortuna esset, supra quam ne optare 248 XLII, 4, 44| Antiochique, quanta esset vis et fortuna imperii Romani, victa tandem 249 XLII, 4, 49| nobilemque aut virtute aut fortuna hostem euntem consulem prosecuntur. 250 XLII, 4, 50| sicubi populo Romano sua fortuna labet, antiquos animos regibus 251 XLII, 5, 62| consilium dare, ut secunda fortuna in condicionem honestae 252 XLIII, 2, 22| venisse, mutato deinde cum fortuna animo Romanis se, adversus 253 XLIV, 1, 8| ignarum, belli quae in dies fortuna novaret, ut opperientibus 254 XLIV, 2, 18| qui dubii suspensaeque ex fortuna fidei, qui certi hostes 255 XLIV, 3, 39| quibus minus prospera pugnae fortuna fuit, intra vallum conpulsi 256 XLIV, 3, 40| neutro imperatorum volente fortuna, quae plus consiliis humanis 257 XLV, 1, 8| est, qui haberi in tali fortuna poterat. exercitus deinde 258 XLV, 2, 22| enim ea nunc nostra est fortuna --, sed ut admonerem, quemadmodum 259 XLV, 2, 23| si, quae vestra nunc est fortuna deum benignitate et virtute 260 XLV, 2, 25| fructus ex benignitate et fortuna eorum percipiendi. tunc 261 XLV, 3, 32| praedivites alii, alii, quos fortuna non aequarent, his sumptibus 262 XLV, 4, 36| futuram. Macedonas in meliore fortuna quam milites Romanos esse. 263 XLV, 4, 41| mihi quoque ipsi nimia iam fortuna videri eoque suspecta esse. 264 XLV, 4, 41| cum ex summo retro volui fortuna consuesset, mutationem eius 265 XLV, 4, 41| vestra felicitas et secunda fortuna publica consolatur.'~ ~42.