Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  10|         sunt spolia: adeo rara eius fortuna decoris fuit.~ ~11.
  2       I,    5,  23|        utrimque ratio initur cui et fortuna ipsa praebuit materiam.~ ~
  3       I,    5,  25|          tam paucorum virtute atque fortuna positum. Itaque ergo erecti
  4       I,    5,  25|         futuraque ea deinde patriae fortuna quam ipsi fecissent. Ut
  5       I,    5,  27|         volgi quod tribus militibus fortuna publica commissa fuerit,
  6       I,    5,  27|        explicat. Consilium erat qua fortuna rem daret, ea inclinare
  7       I,    8,  42|            In eo bello et virtus et fortuna enituit Tulli; fusoque ingenti
  8       I,    8,  46|      ingenia matrimonio iungerentur fortuna, credo, populi Romani, quo
  9       I,    8,  47|           ad invidiam locupletiorum fortuna esset et parata unde, ubi
 10       I,    9,  52|           foedus, secundaque potius fortuna populi Romani ut participes
 11       I,    9,  56|     quicquam regi timendum neque in fortuna concupiscendum relinquere
 12      II,    1,   5|           erat amovendus, eum ipsum fortuna exactorem supplicii dedit.
 13      II,    2,  10|              id munimentum illo die fortuna urbis Romanae habuit. Qui
 14      II,    2,  12|          retraheretur ut transfuga, fortuna tum urbis crimen adfirmante,
 15      II,    2,  12|            esset, quo temere traxit fortuna facinus, scribam pro rege
 16      II,    2,  12|           primi quoad te opportunum fortuna dederit, suo quisque tempore
 17      II,    2,  14|    perfugium erat, Romam inermes et fortuna et specie supplicum delati
 18      II,    4,  35|          sola alimenta ex insperato fortuna dederit, ab ore rapi nisi
 19      II,    4,  40|           atrox proelium ortum. Ibi fortuna populi Romani duos hostium
 20      II,    5,  47|           ciebat, ubi prope similis fortuna est versata. Nam ut altero
 21      II,    5,  60|           ab senatu memorans. Varia fortuna belli, atroci discordia
 22     III,    1,   5|        missa urbemque ipsam, si qua fortuna daret, temptandam. L. Valerius
 23     III,    1,   7|            viribus, di praesides ac fortuna urbis tutata est, quae Volscis
 24     III,    1,   8|           pugna eo anno fuit. Eadem fortuna victoriam dedit; fusis hostibus
 25     III,    3, 26a|           viderentur. Minucio neque fortuna nec vis animi eadem in gerendo
 26     III,    5,  37|           plebem plebisque res, cum fortuna, qua quidquid cupitum foret,
 27     III,    6,  38|      Addidit terrorem insuper alium fortuna. Aequi alia ex parte castra
 28     III,    7,  54|            ignaro' inquit, 'imminet fortuna. Video donec arma adversariis
 29     III,    8,  61|        periculosae libidinis; at si fortuna belli inclinet, omnium liberis
 30     III,    9,  68|        nunquam vestrum quisquam re, fortuna domum auctior rediit. Ecquis
 31      IV,    2,  13|         animus insatiabilis eo quod fortuna spondet, ad altiora et non
 32      IV,    4,  28|         versum est. Uni viro Messio fortuna hostium innititur. Multa
 33      IV,    4, 31a|             est dictus; adeo, simul fortuna civitatis virtute vera eguit,
 34      IV,    5,  37|          quam in Romano esset. Ergo fortuna, ut saepe alias, virtutem
 35      IV,    5,  42|           gratius fuit. Non diutius fortuna Aequis indulsit, qui ambiguam
 36      IV,    6,  48|        memor adhibeatur oratio. Pro fortuna illis animos esse; ubi videant
 37      IV,    6,  55|   expediebant. Inclinante deinde se fortuna ad causam plebis, nuntii
 38      IV,    6,  59|            venerunt, oppidum vetere fortuna opulentum tres exercitus
 39      IV,    6,  61|          dimicatum; Romanis secunda fortuna pugnae fuit. Artena inde,
 40       V,    3,  19|         spes, alius animus hominum, fortuna quoque alia urbis videri.
 41       V,    3,  19|            ratione consilioque acta fortuna etiam, ut fit, secuta est.
 42       V,    3,  21|         deorum hominumque nimia sua fortuna populique Romani videretur,
 43       V,    4,  26|          labor ac Veiis fuisset, ni fortuna imperatori Romano simul
 44       V,    6,  37|     instaret - adeo occaecat animos fortuna, ubi vim suam ingruentem
 45       V,    6,  38|            victoriam fore. Adeo non fortuna modo sed ratio etiam cum
 46       V,    6,  40|            quaecumque reliqua esset fortuna. Digredientibus qui spem
 47       V,    6,  42|              velut ad spectaculum a fortuna positi occidentis patriae
 48       V,    6,  43|        Romanam experiendam virtutem fortuna ipsa Ardeam ubi Camillus
 49       V,    6,  43|             duxit; qui maestior ibi fortuna publica quam sua cum dis
 50       V,    6,  44|             beneficium ita tulit et fortuna hoc eguit mea, nemo vestrum
 51       V,    6,  44|              Vobis autem, Ardeates, fortuna oblata est et pro tantis
 52       V,    6, 49a|             incurrunt. Iam verterat fortuna, iam deorum opes humanaque
 53       V,    7,  51|          voluntas mutata sed vestra fortuna perpulit; quippe ut in sua
 54       V,    7,  51|            huic urbi secunda nostra fortuna faciet quam adversa fecit?
 55       V,    7,  54|        vestra transire alio possit, fortuna certe loci huius transferri
 56      VI,    1,   3|            Romanae Camillus erat ea fortuna esset, aliam in partem terror
 57      VI,    1,   3|           Cuius spei moram cum pati fortuna obsessorum non potuisset
 58      VI,    1,   3|             inermesque, quod tutius fortuna fecerat, se hosti offerre.
 59      VI,    2,   9|             Eo vim Camilli ab Antio fortuna avertit. Namque cum ea loca
 60      VI,    3,  12|       pugnant; nec dux legiones nec fortuna fefellit ducem.~ ~13.
 61      VI,    3,  18|             nulli vestrum deero; ne fortuna mea desit videte. ipse vindex
 62      VI,    3,  18|             obtinuistis, seu vi seu fortuna vestra. tempus est etiam
 63      VI,    4,  24|          Camillus in utraque vestra fortuna suam gloriam videt; ego,
 64      VI,    4,  25|         omnium fama erat, cum varia fortuna in Volscis gesta res esset,
 65      VI,    4,  27|   elevaretur quibus fide magis quam fortuna debentium laborare creditum
 66      VI,    4,  29|          inquit, 'A. Semproni, loci fortuna illos fretos ad Alliam constitisse?
 67     VII,    1,   1|             vere vir unicus in omni fortuna, princeps pace belloque
 68     VII,    1,   8|             est, nisi quod perpetua fortuna utriusque populi et extollere
 69     VII,    3,  19|            eadem domi quae militiae fortuna erat plebi Romanae. Nam
 70     VII,    4,  23|             Cornelius Scipio datus. Fortuna quoque inlustriorem plebeium
 71     VII,    5,  30|            appeteret: Campani, etsi fortuna praesens magnifice loqui
 72     VII,    5,  30|        futurum spondet et virtus et fortuna vestra, continens imperium
 73     VII,    5,  30|         miserum est quod fateri nos fortuna nostra cogit: eo ventum
 74     VII,    5,  32|            poscere, adfirmare eadem fortuna Romanum Campano laturum
 75     VII,    5,  34|             poterit. Nos deinde aut fortuna populi Romani aut nostra
 76     VII,    5,  35|             delendi omnis exercitus fortuna per socordiam usus non sit,
 77     VII,    5,  35|         armorum memores nihil vobis fortuna reliqui fecerit fameque
 78     VII,    6,  38|                    Huius certaminis fortuna et Faliscos, cum in indutiis
 79    VIII,    1,   3|            invictum bellis, iuvenem fortuna morbo exstinxit. ceterum
 80    VIII,    5,  24|           generis ingenia sunt, cum fortuna mutabilem gerentes fidem.
 81    VIII,    5,  24|       eventu, quamquam Romano bello fortuna eum abstinuit, tamen, quia
 82    VIII,    5,  29|              morbo gravi implicitum fortuna bello subtraxit; iussusque
 83    VIII,    5,  30|            Samnitibus conflixit. ea fortuna pugnae fuit ut nihil relictum
 84    VIII,    6, 37b|          defensos scribant; ceterum fortuna Samnitium, vix a se ipsis
 85      IX,    2,   9|     exercitum eadem quae impedierat fortuna expediret, vanam victoriam
 86      IX,    2,  11|       sponsio et pax repudietur. Ea fortuna, iis locis quae ante pacis
 87      IX,    3,  16|            deditionem accepit. Pari fortuna consul alter cum Satricanis,
 88      IX,    4,  17|        virtus, ingenia imperatorum, fortuna per omnia humana maxime
 89      IX,    4,  18|          nullius pugnae non secunda fortuna fuerit, non intellegunt
 90      IX,    4,  18|             aetate tredecim annorum fortuna variaverit? quin tu homines
 91      IX,    4,  18|        duces cum duce, fortunam cum fortuna confers? quot Romanos duces
 92      IX,    4,  18|      nominem quibus nunquam adversa fortuna pugnae fuit? paginas in
 93      IX,    5,  22|         pertinaci genere pugnae sic fortuna exercuit opes ut insignes
 94      IX,    5,  24|           advenere et quos reliquos fortuna ex nocturna caede ac fuga
 95      IX,    8,  38|          Romani decus ab Samnitibus fortuna ad Etruscos avertisset.
 96      IX,    8,  39|             fugam. Ille primum dies fortuna vetere abundantes Etruscorum
 97      IX,    8,  41|       alteri consuli, secunda belli fortuna erat. Tarquiniensem metu
 98      IX,    8,  46|              patre libertino humili fortuna ortus, ceterum callidus
 99       X,    2,  9b|            feroces nihil ex antiqua fortuna haberent, gestum est. Alter
100       X,    2,  19|            quae verba Appi sed quae fortuna exercitus fuerit; dimitti
101       X,    3,  28|         belli erat necdum discrimen fortuna fecerat qua datura vires
102       X,    3,  29|            sinistro cornu Romanorum fortuna variaverat. Fabius in dextro
103       X,    4,  31|            Umbros, Gallos, in eadem fortuna videbant qua ipsi erant;
104       X,    5,  43|                               Eadem fortuna ab altero consule ad Cominium
105     XXI,    1,   1|    conferebant bello, et adeo varia fortuna belli ancepsque Mars fuit
106     XXI,    1,  13|           sunt gravia atque acerba, fortuna vestra vobis suadet. Equidem
107     XXI,    5,  41|           copiarum conserendi manum fortuna data est, hostem fudi; peditum
108     XXI,    5,  42|            quisque eum optabat quem fortuna in id certamen legeret,
109     XXI,    5,  42|          magis quam bene morientium fortuna laudaretur.~ ~43.
110     XXI,    5,  43|            eundem mox in aestimanda fortuna vestra habueritis, vicimus,
111     XXI,    5,  43|         vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit. Dextra laevaque
112     XXI,    5,  43|         hosti occurristis. Et eadem fortuna, quae necessitatem pugnandi
113     XXI,    5,  43|          Hic vobis terminum laborum fortuna dedit; hic dignam mercedem
114     XXI,    5,  43|          cum illa virtute, cum illa fortuna taceam, ab Herculis columnis,
115     XXI,    5,  44|       abruptis, aut vincere aut, si fortuna dubitabit, in proelio potius
116    XXII,    1,   3|            ingenio eius temeritatem fortuna prospero civilibus bellicisque
117    XXII,    1,   6|             armorum audientes, quae fortuna pugnae esset neque scire
118    XXII,    2,  7b|         repens clades allata quaeve fortuna exercitus esset, obvios
119    XXII,    2,  7b|    ignorantium quae cuiusque suorum fortuna esset; nec quisquam satis
120    XXII,    2,  10|           etiam, quos in aliqua sua fortuna publica quoque contingebat
121    XXII,    3,  22|             barbarorum ingenia, cum fortuna mutaverat fidem. Ceterum
122    XXII,    3,  22|   circumspectis igitur omnibus quae fortuna potestatis eius poterat
123    XXII,    3,  22|             rebus secundis expertos fortuna et timor mitigasse videri
124    XXII,    4,  23|             qui bellum ratione, non fortuna gereret, ita contempta erat
125    XXII,    4,  29|       celerius quam timui deprendit fortuna temeritatem. Fabio aequatus
126    XXII,    4,  29|            Hannibalem et virtute et fortuna superiorem videt. Sed aliud
127    XXII,    6,  39|         agentem te ratio ducat, non fortuna; tuae potestatis semper
128    XXII,    6,  41|  praepropero ingenio materiam etiam fortuna dedit, quod in prohibendis
129    XXII,    7,  55|     dissipatos fore - referant quae fortuna consulum atque exercituum
130    XXII,    8,  59|          Dilectum ex omni aetate et fortuna habetis; octo milia servorum
131   XXIII,    1,   5|  suppleremus quidem, nobis reliquit fortuna. Legiones, equitatus, arma,
132   XXIII,    1,   5|         centum prope annos variante fortuna eventum tulerimus. Adicite
133   XXIII,    2,  12|             bene gestae, si volumus fortuna uti, pacem nobis aequiorem
134   XXIII,    2,  13|          omen avertant, nunc quoque fortuna aliquid variaverit, tum
135   XXIII,    2,  14|           insitam industriam animis fortuna etiam cunctari prohibebat.
136   XXIII,    2,  15|             patriae, nunc, si ad id fortuna defuisset, ad transfugiendum
137   XXIII,    3,  20|            reliquum [pro] praesenti fortuna iusserunt. Haec postquam
138   XXIII,    3,  22|             quae continuis cladibus fortuna minuerat, quantum consiliis
139   XXIII,    4, 24b|        aliam cumulante in eum annum fortuna, L. Postumium consulem designatum
140   XXIII,    5,  35|           Romanus commisisset; quae fortuna coegisset ita fieri, eandem
141   XXIII,    6,  44|           paenitere et sibi, si cum fortuna mutanda fides fuerit, sero
142   XXIII,    6,  49|        Iterum signis conlatis eadem fortuna utriusque partis pugnatum.
143    XXIV,    1,   6|            per iocum Hieronymo quae fortuna eis pugnae ad Cannas fuisset;
144    XXIV,    4,  24|            aperit. huic et genus et fortuna honesta erant nec ars, quia
145    XXIV,    6,  40|           moenia, si quando similis fortuna venisset, Apolloniam devexere:
146    XXIV,    6,  45|       Cannensem cladem, tamquam cum fortuna fidem stare oporteret, ad
147     XXV,    1,   6|           et rei publicae et nostra fortuna esset. sine, quaeso, priusquam
148     XXV,    3, 15a|              ceterum, ut plerumque, fortuna et consilia mala vicerunt;
149     XXV,    4,  16|  hortaturque ut, quod unum reliquum fortuna fecerit, id cohonestent
150     XXV,    4,  19|             locis bene gerendae rei fortuna oblata est. M. Centenius
151     XXV,    6, 27b|           Carthaginem, ita exposita fortuna sociorum, ut spem faceret
152     XXV,    6,  28|           extra obsidionem fuissent fortuna esset neve alteri proprie
153     XXV,    6,  35|           segniter inde duces Poeni fortuna usi confestim e proelio,
154     XXV,    6,  37|          ingenii aliquanto quam pro fortuna in qua erat natus maioris.
155     XXV,    6,  38|            omnium nostrum, milites, fortuna fidem cuivis facere potest
156     XXV,    6,  38|              ad id quod ne timeatur fortuna facit minime tuti sunt homines,
157     XXV,    6,  40|      opperirentur et secunda pugnae fortuna evenisset, haud dubie Muttinis
158    XXVI,    1,   6|         erat, loco obscuro tenuique fortuna ortus. matrem eius quondam
159    XXVI,    2,  13|     excessit, quo tempore et in qua fortuna a populo Romano defecerimus?
160    XXVI,    2,  13|            idem fecissemus, si data fortuna esset. itaque quoniam aliter
161    XXVI,    4,  24|            accepissent, alios in ea fortuna haberent ut socii esse quam
162    XXVI,    6,  37|          rex, iam velut despondente fortuna Romanis imperium orientis.
163    XXVI,    6,  37|            praebebant. ita aequante fortuna suspensa omnia utrisque
164    XXVI,    7,  39|        evectae sunt. nequaquam pari fortuna per eos dies Tarenti res
165    XXVI,    7,  40|           duxit legiones. et adfuit fortuna incepto. Hanno erat imperator
166    XXVI,    7,  40|       postquam eos ex variis causis fortuna similis conglobaverat Agathyrnam
167    XXVI,    7,  41|            castra viderem obligavit fortuna, primum quod ea pietate
168    XXVI,    7,  41|             animum, ita publica cum fortuna tum virtus desperare de
169    XXVI,    7,  41|              eadem in illos ingruit fortuna quae nuper nos adflixit;
170   XXVII,    7,  35|       fecerat quod spretum se in ea fortuna credebat. itaque is magis
171   XXVII,    8,  47|       venisset Romanisque eadem iam fortuna in Italia quae in Hispania
172   XXVII,    8,  49|             postremo cum haud dubie fortuna hostium esset, ne superstes
173  XXVIII,    3,  12|           tam procul ab domo, varia fortuna bellum gereret, exercitu
174  XXVIII,    3, 17a|           volgo barbaris, quibus ex fortuna pendet fides, ratus fore,
175  XXVIII,    4,  19|            civem militemque in ulla fortuna opportunum iniuriae duceret.~
176  XXVIII,    6,  30|  circumagebatur. cum inter triremes fortuna regente anceps proelium
177  XXVIII,    7,  36|         bellum maximo impetu maiore fortuna coeptum sineret. ad eam
178  XXVIII,    8,  44| accipiebatis. has mihi spes subicit fortuna populi Romani, di foederis
179    XXIX,    1,   1|          numero principes genere et fortuna trecentos equites qui secum
180    XXIX,    5,  26|       factis fortibus partim suapte fortuna quadam ingenti ad incrementa
181    XXIX,    6,  29|            ad enarrandum quam varia fortuna usus sit in amittendo reciperandoque
182    XXIX,    6,  29|        inimicae ac de imperio varia fortuna cum iis qui tum obtinebant
183     XXX,    2,   9|          raptimque omnia stimulante fortuna agebantur, et in quo quisque
184     XXX,    2,  13|              movit et Scipionem cum fortuna pristina viri praesenti
185     XXX,    4,  24|        Sicilia traicienti non eadem fortuna fuit. in conspectum ferme
186     XXX,    5,  30|            ludibrium casus ediderit fortuna ut cum patre tuo consule
187     XXX,    5,  30|        optaretis, in meliore vestra fortuna de pace agitur. agimus ii
188     XXX,    5,  30|         incerta casuum reputat quem fortuna nunquam decepit. quod ego
189     XXX,    5,  30|        incipientem nusquam fefellit fortuna. patris et patrui persecutus
190     XXX,    5,  30|             et mihi talis aliquando fortuna adfulsit. quod si in secundis
191     XXX,    5,  30|          sperata decora unius horae fortuna evertere potest. omnia in
192     XXX,    5,  30|            Corneli: tunc ea habenda fortuna erit quam di dederint. inter
193     XXX,    6,  32|       praemio quibus adversa pugnae fortuna fuisset. nam neque Romanis
194     XXX,    6,  36|         quam ante quo magis cogebat fortuna egerunt; sed aliquanto minore
195     XXX,    6,  37|    militares artes, quas me a puero fortuna nunc privata nunc publica
196     XXX,    7,  42|         insolentia quibus nova bona fortuna sit impotentes laetitiae
197    XXXI,    2,  14|          digna causa, dum ex vetere fortuna nihil praeter animos servant.
198    XXXI,    3,  22|      Claudio esse maioris etiam rei fortuna oblata est.~ ~23.
199    XXXI,    4,  29|             qua consultatione nihil fortuna mutavit, cur vos mutetis
200    XXXI,    4,  31|     amicitiam societatemque nostram fortuna oblata est, nisi perire
201    XXXI,    4,  32|            nam utrius partis melior fortuna belli esset, ad eius societatem
202    XXXI,    5,  36|           procederet res, uterentur fortuna, si minus, cedendo sensim
203    XXXI,    5,  37|           versaque momento temporis fortuna pugnae est terga dantibus
204   XXXII,    3,  21|       impudentia Romanorum, Achaei: fortuna et dat fiduciam postulantibus
205  XXXIII,    1,   7|   inclinatam restituerunt, versaque fortuna Macedones laborantes opem
206  XXXIII,    1,  10|          quae in laeva parte suorum fortuna esset; deinde postquam fugam
207  XXXIII,    2,  12|           utraque proclivia esse si fortuna uti vellet. ad haec Quinctius
208  XXXIII,    2,  18|              omnia simul inclinante fortuna, Rhodii quoque ad vindicandam
209  XXXIII,    2, 19a|         undique se suosque exigente fortuna urgebatur, tamen morte tristius
210  XXXIII,    3,  21|        divitias nihil ad spem regni fortuna dederat. iis simul prudenter,
211  XXXIII,    4,  32|          futurus Graeciae, quae sua fortuna esset. alii alia non taciti
212  XXXIII,    4,  37|                  Sub haec tam varia fortuna gesta L. Furius Purpurio
213  XXXIII,    4,  40|             Philippi quidem adversa fortuna spolia ulla se petisse aut
214   XXXIV,    1,   1|    crescente in dies privata omnium fortuna matronis quoque pristinum
215   XXXIV,    1,   3|         abest absitque semper talis fortuna rei publicae; sed tamen,
216   XXXIV,    1,   4|           melior laetiorque in dies fortuna rei publicae est, quo magis
217   XXXIV,    3,  23|              ad postremum inclinata fortuna eius transfugas, et Corinthum
218    XXXV,    1,   6|     exercitum, cuius delendi oblata fortuna fuerit, elapsum. milites
219    XXXV,    3,  22|              postremo in quibus aut fortuna aliqua aut dignitas erat,
220    XXXV,    3,  29|          hostem metuens. inde et ex fortuna pugnae et ex ingenio ducis
221    XXXV,    5,  42|           in dies nova consilia vel fortuna sua vel ingenium possit
222    XXXV,    5,  42|     universo bello vincendi Romanos fortuna detur, quam spem esse sub
223   XXXVI,    3,  19|                    Flacco non eadem fortuna ad Tichiunta et Rhoduntiam,
224   XXXVI,    4,  27|     potestatis fore, si quid melius fortuna ostendisset.~ ~28.
225   XXXVI,    5,  35|         quibus provolutis ad pedes 'fortuna' inquit 'vestra facit, ut
226   XXXVI,    5,  42|    abscederet ab Romanis, ex quorum fortuna sua penderet. a Piraeo A.
227  XXXVII,    5,  36|              deos precor, ne umquam fortuna egeat mea; animus certe
228  XXXVII,    6,  45|         mentis sunt, eosdem in omni fortuna gessimus gerimusque, neque
229  XXXVII,    6,  45|         Eubulidam. in deteriore sua fortuna pacem faciet rex, quia serius
230  XXXVII,    6,  49|             cum et causa eos sua et fortuna hortaretur, ut confitendo
231  XXXVII,    7,  53|      officiorum ut superare possem, fortuna tempora Antiochus et bellum
232  XXXVII,    7,  54|         gloriae vestrae egregie vos fortuna vindicat. est enim deum
233 XXXVIII,    1,   8|          aut cuius rei electionem a fortuna relictam? Cum his mandatis
234 XXXVIII,    2,  16|             opinionem omnium adfuit fortuna, et signis collatis superior
235 XXXVIII,    3,  24|        stupro, corpori, quod servum fortuna erat, vim fecit. Deinde
236 XXXVIII,    3,  25|    consilium initum erat, stetisset fortuna. Pabulatores lignatoresque
237 XXXVIII,    3,  25|   acceperunt. Itaque versa extemplo fortuna est, versus a victis in
238 XXXVIII,    3,  31|            ut, si antiqua civitatis fortuna esset, haud dubie arma extemplo
239 XXXVIII,    4,  40|   paucioribus occurrerant --, varia fortuna pugnae est; multi utrimque
240 XXXVIII,    5,  46|          Quid igitur incidit? Magna fortuna populi Romani est, magnum
241 XXXVIII,    5,  46|         hercule iidem nos - monente fortuna, quid, si hostem habuissemus,
242   XXXIX,    1,  16|           quam ut capere id privata fortuna possit: ad summam rem publicam
243   XXXIX,    2,  24|              quibus, quandoque data fortuna esset, ad bellum uteretur.
244      XL,    1,   8|         neque horum bona mens, bona fortuna ad sanitatem flectere. vivo
245      XL,    1,   9|              adhuc seu cura mea seu fortuna restitit parricidio tuo.
246      XL,    4,  40|          ubique proelium, sed varia fortuna erat. egregie legiones,
247    XLII,    1,  11|              quorum beneficio in ea fortuna esset, supra quam ne optare
248    XLII,    4,  44|    Antiochique, quanta esset vis et fortuna imperii Romani, victa tandem
249    XLII,    4,  49|          nobilemque aut virtute aut fortuna hostem euntem consulem prosecuntur.
250    XLII,    4,  50|            sicubi populo Romano sua fortuna labet, antiquos animos regibus
251    XLII,    5,  62|          consilium dare, ut secunda fortuna in condicionem honestae
252   XLIII,    2,  22|          venisse, mutato deinde cum fortuna animo Romanis se, adversus
253    XLIV,    1,   8|         ignarum, belli quae in dies fortuna novaret, ut opperientibus
254    XLIV,    2,  18|           qui dubii suspensaeque ex fortuna fidei, qui certi hostes
255    XLIV,    3,  39|        quibus minus prospera pugnae fortuna fuit, intra vallum conpulsi
256    XLIV,    3,  40|          neutro imperatorum volente fortuna, quae plus consiliis humanis
257     XLV,    1,   8|             est, qui haberi in tali fortuna poterat. exercitus deinde
258     XLV,    2,  22|             enim ea nunc nostra est fortuna --, sed ut admonerem, quemadmodum
259     XLV,    2,  23|            si, quae vestra nunc est fortuna deum benignitate et virtute
260     XLV,    2,  25|           fructus ex benignitate et fortuna eorum percipiendi. tunc
261     XLV,    3,  32|        praedivites alii, alii, quos fortuna non aequarent, his sumptibus
262     XLV,    4,  36|       futuram. Macedonas in meliore fortuna quam milites Romanos esse.
263     XLV,    4,  41|          mihi quoque ipsi nimia iam fortuna videri eoque suspecta esse.
264     XLV,    4,  41|            cum ex summo retro volui fortuna consuesset, mutationem eius
265     XLV,    4,  41|         vestra felicitas et secunda fortuna publica consolatur.'~ ~42.
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2010. Content in this page is licensed under a Creative Commons License