Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,   7|          patiantur aequo animo quam imperium patiuntur.~ ~8.
  2       0, Prae,   9|     militiaeque et partum et auctum imperium sit; labente deinde paulatim
  3       I,    1,   3|        Aeneae filius erat; tamen id imperium ei ad puberem aetatem incolume
  4       I,    3,  13|         faciunt. Regnum consociant: imperium omne conferunt Romam. Ita
  5       I,    4,  17|            dierum spatio finiebatur imperium ac per omnes in orbem ibat,
  6       I,    5,  24|          patria dimicent ferro; ibi imperium fore unde victoria fuerit.
  7       I,    5,  25|         quam curae expertes; quippe imperium agebatur in tam paucorum
  8       I,    5,  25|            periculum suum, publicum imperium servitiumque obversatur
  9       I,    5,  26|             quae paulo ante armatae imperium populo Romano pepererunt.
 10       I,    5,  28|       Albani subiere ad montes, nec imperium illud meum sed consilium
 11       I,    6,  33|    Veientibus adempta usque ad mare imperium prolatum et in ore Tiberis
 12       I,    8,  45|      adquirerentur, consilio augere imperium conatus est, simul et aliquod
 13       I,    8,  45|         Dianae immolasset, ibi fore imperium; idque carmen pervenerat
 14       I,    8,  48|           tam mite ac tam moderatum imperium tamen quia unius esset deponere
 15       I,    9,  50|             apparere, adfectare eum imperium in Latinos? quod si sui
 16       I,    9,  51|            necem ut Latinorum solus imperium teneat. Adgressurum fuisse
 17       I,    9,  52|            suis in Romanum cesserit imperium; ceterum se utilitatis id
 18       I,    9,  52|            ducem suum neve secretum imperium propriave signa haberent,
 19       I,    9,  56|        specu vocem redditam ferunt: imperium summum Romae habebit qui
 20       I,    9,  59|            multitudinem perpulit ut imperium regi abrogaret exsulesque
 21       I,    9,  59|            in castra est profectus: imperium in urbe Lucretio, praefecto
 22      II,    1,   1|     originem inde magis quia annuum imperium consulare factum est quam
 23      II,    1,   2|            Superbo penes Collatinum imperium esse. Nescire Tarquinios
 24      II,    2,   6|              augentem bello Romanum imperium, a proximis scelerata coniuratione
 25      II,    3,  27|           neque proiectum consulare imperium; se unum et suae et patrum
 26      II,    3,  28|     consulatum iubentes et deponere imperium, ad quod tuendum animus
 27      II,    3,  29|            minas esse consulum, non imperium, ubi ad eos qui una peccaverint
 28      II,    3,  30|            et senioribus patrum, ut imperium sua vi vehemens mansueto
 29      II,    5,  59|           ne utique experiri vellet imperium, cuius vis omnis in consensu
 30     III,    2,   9|     criminatus, maxime in consulare imperium tamquam nimium nec tolerabile
 31     III,    2,   9|    tollendum rei publicae consulare imperium laturum leges fuisse, ducem
 32     III,    2,   9|            sit? Non illum consulare imperium sed tribuniciam potestatem
 33     III,    3,  25|            priore anno cum Romanis, imperium ad Gracchum Cloelium deferunt;
 34     III,    4, 26b|           laeta Quinctium vidit, et imperium nimium et virum ipso imperio
 35     III,    4,  30|             vincebaturque consulare imperium tribunicio auxilio cum alius
 36     III,    5,  36|          possessum semel obtinerent imperium.~ ~37.
 37     III,    6,  38|         decemviris, neque animis ad imperium inhibendum imminutis neque
 38     III,    6,  38|          ipsi suum invisum consensu imperium, et plebs, quia privatis
 39     III,    6,  38|            si praesentes detractare imperium referrent. Iubent acciri
 40     III,    6,  39|            privati fasces et regium imperium habeant. Fuisse regibus
 41     III,    6,  41|        resisteretur audacia, victum imperium esset, 'non erit melius'
 42     III,    6,  41|      Iuniores cum sine provocatione imperium esset ad nomina respondent.
 43     III,    7,  49|        altera parte inrumpit. Videt imperium vi victum. Agitatus deinde
 44     III,    7,  50|             responsum non redditur: imperium si quis inhiberet, et viros
 45     III,    7,  51|           creati essent deposituros imperium se aiebant.~ ~52.
 46     III,    7,  52|             estis? Quod autem istud imperium est, decemviri, quod amplexi
 47     III,    7,  52|        Occasune urbis voltis finire imperium? Atqui aut plebs non est
 48     III,    8,  61|            paucis ante mensibus, eo imperium inlibatum referrent, ostenderentque
 49     III,    9,  66|        potuisse, abnuente iam plebe imperium: eo adversus se non esse
 50     III,    9,  67|         culpa in nobis est, auferte imperium indignis et, si id parum
 51      IV,    1,   1|         primoribus ad plebem summum imperium credebant. Laeti ergo audiere
 52      IV,    1,   2|           sineret regiae maiestatis imperium eo recidere; et se miliens
 53      IV,    1,   3|             eniteret virtus, crevit imperium Romanum. Paeniteat nunc
 54      IV,    1,   4|         creati sunt. Dictatoris nec imperium nec nomen fuerat; apud patres
 55      IV,    1,   5|            Romani an vestrum summum imperium est? Regibus exactis utrum
 56      IV,    2,  13|        provocatione ad dissolvendum imperium latis, nequaquam tantum
 57      IV,    2,  15|             ad deos, insignia atque imperium habentem. Non pro scelere
 58      IV,    4,  25|     suffragia esse et parto auxilio imperium quoque adscituram. Placet
 59      IV,    4, 31a|     documentoque fuere quam plurium imperium bello inutile esset. Tendendo
 60      IV,    5,  33|        vastatique fines monent." Ad imperium dictatoris mota cuncta acies.
 61      IV,    5,  38|           atque hortante. Nihil nec imperium nec maiestas valebat, dataque
 62      IV,    5,  38|         equitibus velut ad consulis imperium motis, "nisi haec" inquit, "
 63       V,    1,   2|             neque triste dictatoris imperium neque importunos decemviros
 64       V,    1,   3|          spondere ausit maximum hoc imperium inter finitimos brevi futurum
 65       V,    2,  11|        quippe et collegis abrogatum imperium qui certe nihil deliquissent.
 66       V,    3,  14|          amissum cernentibus summum imperium. Itaque clarissimis viris
 67       V,    5,  33|    pugnavere. Tuscorum ante Romanum imperium late terra marique opes
 68       V,    6,  46|         deorum aut hominum quisquam imperium finiret potius quam ipse
 69      VI,    1,   4|          fremitus fuit aspernantium imperium; dies deinde praestituta
 70      VI,    1,   4|      praedam tribunis placebat; sed imperium quam consilium segnius fuit;
 71      VI,    2,  6b|             esse Camillo summittere imperium nec quicquam de maiestate
 72      VI,    4,  23|          unius viri consilium atque imperium morabatur, qui occasionem
 73      VI,    4,  23|       consuesse, non regi: collegae imperium se non posse impedire. dis
 74      VI,    5,  37|            posse aequo iure agi ubi imperium penes illos, penes se auxilium
 75      VI,    5,  37|          quibus patricii excellant, imperium atque honorem, gloriam belli,
 76      VI,    5,  38|          duo ultima auxilia, summum imperium summumque ad civem decurrunt.
 77      VI,    5,  38|           fractum priore anno in se imperium repetiturum; simul quod
 78      VI,    5,  39|             quam tribuni consularis imperium esse. Licinius Sextiusque,
 79     VII,    1,   3|           ad dictatores, quia maius imperium erat, sollemne clavi figendi
 80     VII,    4, 29a|           quae vix sustinetur erigi imperium posset.~ ~
 81     VII,    5,  30|           fortuna vestra, continens imperium usque ad nos habebitis.
 82     VII,    6,  39|         oppressum, nihil medium aut imperium atque honorem aut ubi restitaret
 83    VIII,    1,   2|          arcerent Samniti agro: sin imperium abnuerent, armis coercerent.
 84    VIII,    1,   3|             ab eis quorum imminutum imperium esset comitia haberi. itaque
 85    VIII,    1,   5|          Latinum Romano praetulisse imperium. sed quoniam vos regno impotenti
 86    VIII,    1,  8a|        inquit, 'tu, T. Manli, neque imperium consulare neque maiestatem
 87    VIII,    2,  12|             postquam senatus finire imperium consulibus cupiens dictatorem
 88    VIII,    2,  12|      bellicisque rebus foris auctum imperium patres credebant.~ ~13a.
 89    VIII,    3, 13b|          certe id firmissimum longe imperium est quo oboedientes gaudent.
 90    VIII,    5,  30|              si illi impune spretum imperium fuisset. itaque plenus minarum
 91    VIII,    5,  31|             Romanos victoriam esse; imperium dictitare spretum, tamquam
 92    VIII,    5,  32|             te, Q. Fabi, cum summum imperium dictatoris sit pareantque
 93    VIII,    5,  34|          exercitus; ex parte altera imperium invictum populi Romani et
 94    VIII,    5,  34|           intercessione sua Romanum imperium neu populus in se potissimum
 95    VIII,    5,  35|         prosecuti sunt, firmatumque imperium militare haud minus periculo
 96      IX,    4,  17|          praestant invictum Romanum imperium. Iam primum, ut ordiar ab
 97      IX,    7,  34|          creatus privatus fasces et imperium obtinuit, nec ante continuando
 98      IX,    8,  41|         interpellaverit ducem. Ante imperium deinde concentu tubarum
 99      IX,    8,  42|             maxime Appio adversante imperium. Appium censorem petisse
100       X,    1,   8|            habere, vos solos iustum imperium et auspicium domi militiaeque;
101       X,    3,  22|          plebis prorogatum in annum imperium est.~ ~ 23.
102     XXI,    1,   2|             filium octo ferme annos imperium obtinuit, flore aetatis,
103     XXI,    1,   5|        civitates stipendio imposito imperium accepere. Victor exercitus
104     XXI,    1,  14|       puberes interficerentur. Quod imperium crudele, ceterum prope necessarium
105     XXI,    3,  31|      principumque sententia fuerat, imperium maiori restituit. Ob id
106     XXI,    6,  52|        copiis defendi posse Romanum imperium aut spem nullam aliam esse
107    XXII,    1,   1|       habere; quod enim illi iustum imperium, quod auspicium esse? Magistratus
108    XXII,    1,   5|           tumultu nec consilium nec imperium accipi poterat, tantumque
109    XXII,    2,  10|            is voveret cuius maximum imperium in civitate esset; Menti
110    XXII,    4,  25|             et Romae et in exercitu imperium habeat. Quippe consulum
111    XXII,    4,  27| communicatum cum alio, non ademptum imperium esse; itaque se nunquam
112    XXII,    4,  30|         conservatori sit felix, sub imperium auspiciumque tuum redeo
113    XXII,    5,  34|      Consulibus prorogatum in annum imperium. Interreges proditi sunt
114    XXII,    6,  41|             alternis imperitabant - imperium erat, Varrone indignante
115   XXIII,    1,   4|           Romanum quoque spernerent imperium. Id modo erat in mora ne
116   XXIII,    1,   5|         ablatum sit in Italia tamen imperium maneat; Poenus hostis ne
117   XXIII,    1,   5|             prolapsum clade Romanum imperium vestra fide, vestris viribus
118   XXIII,    1,   6|      exercitumque deportet, Italiae imperium Campanis relinquatur. Haec
119   XXIII,    3,  23|         creato, in sex menses datum imperium. Quae immoderata fors, tempus
120   XXIII,    4,  25|          consuli prorogari in annum imperium neque de eo exercitu quem
121   XXIII,    5, 30b|             M. Marcello pro consule imperium esse populus iussit, quod
122   XXIII,    6,  43|         expertis quam grave Romanum imperium sociis, quanta indulgentia
123    XXIV,    1,   6|             sibi omni cedi, Italiae imperium proprium quaeri Carthaginiensi
124    XXIV,    2,  10|  proficisceretur. prorogatum deinde imperium omnibus qui ad exercitus
125    XXIV,    2,  12|      profecti, et quibus prorogatum imperium erat easdem quas priori
126    XXIV,    6,  44|            bella muniverunt Romanum imperium. consules duabus urbanis
127     XXV,    1,   3|            et P. Sempronio Tuditano imperium provinciaeque Lucani et
128     XXV,    1,   6|          per omnes annos prorogatum imperium. ceteros item ex reliquiis
129     XXV,    3,  14|      militum aspernantium tam segne imperium disiecit. proxima forte [
130     XXV,    3, 15a|         deducto, magis quia ipsi ob imperium in se mite ac iustum consultum
131     XXV,    6,  38|       cuivis facere potest mihi hoc imperium, ut amplum iudicio vestro,
132     XXV,    6,  41|      consulibus prorogatum in annum imperium est.~ ~
133    XXVI,    1,   1|         anni consulibus, prorogatum imperium est atque exercitus quos
134    XXVI,    1,   1|            habuerant prorogatum est imperium. prorogatum et M. Marcello,
135    XXVI,    1,   2|             ineat satis cernere cui imperium, cui exercitum permittat.
136    XXVI,    1,   6|          haruspex summum quod esset imperium Capuae perventurum ad eum
137    XXVI,    2,   9|         adfertur; cui ne minueretur imperium si in urbem venisset, decernit
138    XXVI,    2,   9|           Fulvio par cum consulibus imperium esset. Hannibal, infestius
139    XXVI,    3,  18|            nemo audeat in Hispaniam imperium accipere, cum subito P.
140    XXVI,    3,  18|      extemplo sunt felix faustumque imperium. iussi deinde inire suffragium
141    XXVI,    3,  18|           etiam homines P. Scipioni imperium esse in Hispania iusserunt.
142    XXVI,    3,  19|        tantam rerum molem tantumque imperium permisit. ad eas copias
143    XXVI,    3,  21|          quo die urbem ovans iniret imperium esset. pridie quam urbem
144    XXVI,    4,  22|       consul ferre potero neque vos imperium meum. redite in suffragium
145    XXVI,    4,  22|           consulere voluisse quibus imperium suffragio mandaret, vix
146    XXVI,    5,  28|      decreta prorogatumque in annum imperium; exercitus civium sociorumque
147    XXVI,    5,  28|          tantum in annum prorogatum imperium est. P. Sulpicius collega
148    XXVI,    6,  37|         despondente fortuna Romanis imperium orientis. Carthaginienses
149    XXVI,    7,  41|           centuriis omnibus ut mihi imperium iuberent dari fuere auctores,
150   XXVII,    2,   7|           regionibus tamen partitum imperium: Fabius ad Tarentum, Fulvius
151   XXVII,    2,   7|         Claudio prorogatum in annum imperium. praetores sortiti provincias,
152   XXVII,    2,   7|          enim prorogatum in Sicilia imperium - Cannensis exercitus datus,
153   XXVII,    2,   7|           iusso prorogatum in annum imperium. triginta quinqueremes ex
154   XXVII,    2,   7|            senatu forent prorogatum imperium est. ita provinciae exercituumque
155   XXVII,    3,  10|             coloniarum subsidio tum imperium populi Romani stetit, iisque
156   XXVII,    3,  10|      coloniarum quae detractaverunt imperium mentionem fieri patres vetuerunt,
157   XXVII,    5,  22|       Flamini] Tarentum. prorogatum imperium in annum est Q. Fulvio Flacco
158   XXVII,    5,  22|           ei quoque enim prorogatum imperium est - classem quae ad Siciliam
159   XXVII,    5,  22|         haberet prorogatum in annum imperium est. de duabus quae ad urbem
160   XXVII,    5,  22|         legionibus eo anno defensum imperium Romanum est. et P. Licinio
161   XXVII,    7,  35|            acciperet eique in annum imperium esset. et C. Hostilio, cui
162  XXVIII,    3,  10|             cui prorogatum in annum imperium erat, acciperet, et Q. Mamilius
163  XXVIII,    3,  10|         haberet prorogatum in annum imperium est. M. Valerius proconsul,
164  XXVIII,    5,  24|             delatum omnium consensu imperium est; qui nequaquam tribuniciis
165  XXVIII,    5,  27|          descistis. an milites? qui imperium auspiciumque abnuistis,
166  XXVIII,    5,  27|       secuti sunt: vos auspicium et imperium ad Umbrum Atrium et Calenum
167  XXVIII,    5,  27|           quid populus Romanus, cum imperium ablatum ab tribunis suffragio
168  XXVIII,    5,  28|          res publica, mecum casurum imperium populi Romani erat? ne istuc
169  XXVIII,    6,  31|          quibus traditum a patribus imperium Hispaniae repeti posset.
170  XXVIII,    8,  40|          nunquam ante auditum erat, imperium mecum aequaretur; rebus
171  XXVIII,    8,  43|       viginti annos nato detulisset imperium populus Romanus, quid ita
172    XXIX,    3,  13|        habebat, prorogatum in annum imperium est; item P. Licinio ut
173    XXIX,    3,  13|       praesidio fuissent prorogatum imperium est, et Cn. Octavio ut cum
174    XXIX,    4,  17|      aestimandum Romanum ac Punicum imperium sit, nemo non illos sibi
175    XXIX,    5,  27|           Romani quique meam sectam imperium auspiciumque terra mari
176    XXIX,    6,  29|            admodum altero, paternum imperium accepit. ceterum cum magis
177     XXX,    1,   1|             quoque enim pro consule imperium in annum prorogabatur -
178     XXX,    1,   1|              et Lucretio prorogatum imperium ut Genuam oppidum a Magone
179     XXX,    1,   1|            Africa foret, prorogatum imperium est; decretumque ut supplicatio
180     XXX,    2,  7b|       sufetes, quod velut consulare imperium apud eos erat, vocaverunt.
181     XXX,    3,  16|           iterum hostium beneficio; imperium ex victis hostibus populum
182     XXX,    5,  27|           et C. Servilio prorogatum imperium si consulem manere ad urbem
183     XXX,    5,  27|            anno legionibus defensum imperium est. et ut placatis dis
184     XXX,    6,  33|           excidium servitiumque aut imperium orbis terrarum, nihil aut
185     XXX,    7,  39|         tempus, et nullo prorogante imperium privatus Ti. Claudius classem
186     XXX,    7,  40|          populum esse cuius vellent imperium in Africa esse; omnes quinque
187     XXX,    7,  40|      triginta tribus P. Scipioni id imperium decrevisse. multis contentionibus
188     XXX,    7,  41|         provincia Africa prorogatum imperium. praetoribus M. Valerio
189     XXX,    7,  41|    legionibus in Etruria prorogatum imperium est. quod ad Hispanias attineret,
190     XXX,    7,  41|            cui iuberent in Hispania imperium esse; is ex duobus exercitibus
191     XXX,    7,  41|           pro praetore in eum annum imperium esset; si Laelium praeficeret,
192     XXX,    7,  42|       parcendo victis quam vincendo imperium auxisse - ceterorum miserabilior
193    XXXI,    1,   8|       habuerat, prorogatum in annum imperium est, uti pro praetore in
194    XXXI,    5,  40|        freti clausis portis abnuere imperium; deinde, postquam signa
195    XXXI,    6,  50|            Stertinio pro consulibus imperium esse in Hispania iussit.~ ~
196   XXXII,    2,   8|             anni consuli prorogatum imperium vetitusque aut ipse provincia
197   XXXII,    3,  16|      classis cura maritimaeque orae imperium mandatum ab senatu erat,
198   XXXII,    4,  28|             T. Quinctio prorogarunt imperium donec successor ex senatus
199   XXXII,    5,  32|           et propinquis mandaverat, imperium prorogaretur; aptum autem
200   XXXII,    5,  33|             quo opulentius haberent imperium. Nam de quorum possessione
201  XXXIII,    2,  16|          quod de ea re rettulisset, imperium abrogaretur. rem temerariam
202  XXXIII,    3,  25|           exercitu obtinere iussus: imperium ei prorogatum satis iam
203  XXXIII,    4,  31|      transferendum a Philippo ad se imperium sese mare traiecisse. nihil
204  XXXIII,    4,  33|         toto orbe terrarum iniustum imperium sit, ubique ius fas lex
205  XXXIII,    5,  43|        tyranno, prorogatum in annum imperium est, duas legiones ut haberet:
206  XXXIII,    5,  43|              in Sardinia prorogatum imperium Ti. Sempronio Longo.~ ~44.
207   XXXIV,    1,   4|             publicae est, quo magis imperium crescit - et iam in Graeciam
208   XXXIV,    1,   7|      illarum civitatibus non in sua imperium sit. virorum hoc animos
209   XXXIV,    2,  13|         nemo in his provinciis sit, imperium nobis citra Hiberum amissum
210   XXXIV,    2,  18|     severiusque quam in semet ipsum imperium exerceret, parsimonia et
211   XXXIV,    2,  18|     praecipui praeter honorem atque imperium haberet.~ ~19.
212   XXXIV,    3,  32|           vim tenuerunt Lacedaemone imperium, quia nos bella nunc Punica,
213   XXXIV,    5,  53|         creati, quibus in triennium imperium esset, in Bruttios Q. Naevius
214    XXXV,    1,   8|          verius esset Ti. Sempronio imperium habenti tradi exercitum
215    XXXV,    2,  13|      fortunam subire quam solum aut imperium pati Antiochi aut abnuentem
216    XXXV,    2,  14|          diu principis in ea terra, imperium esse mallent. exsequenti
217    XXXV,    3,  20|        Liguribus habebat prorogatum imperium; additum in supplementum
218    XXXV,    3,  20|             in Hispaniis prorogatum imperium. Atilio in Bruttios duae
219    XXXV,    5,  42|            complexum orbis terrarum imperium, ut in senectute dominum
220    XXXV,    5,  51|           quidem insulae eius urbes imperium abnuerunt; magnoque principio
221   XXXVI,    1,   2|    supplementi ad C. Flaminium, cui imperium prorogabatur, in Hispaniam
222   XXXVI,    1,   7|      Graecia viderint, ad consuetum imperium se avertant, nec iis noxiae
223   XXXVI,    4,  28|       censeant, dum ego more Romano imperium inhibeam in deditos modo
224   XXXVI,    5,  41|            cum Romanis esse, et aut imperium adimendum orbem terrarum
225  XXXVII,    1,   2|    obtinentibus prorogatum in annum imperium est et idem exercitus decreti.
226  XXXVII,    3,  14|        Regillo succedenti ad navale imperium Epicrates occurrit; qui
227  XXXVII,    4,  25|        orbis] terrarum nisi Romanum imperium esset; Philippum, Nabim
228  XXXVII,    5,  35|           urgerent. finirent Europa imperium, id quoque immensum esse;
229  XXXVII,    5,  36|           disceptatio ex aequo, cum imperium patiendum sit, relicta est?
230  XXXVII,    7,  50|        exercitu prorogatum in annum imperium est; prorogatum et P. Iunio
231  XXXVII,    7,  54|    domesticis quondam viribus etiam imperium amplectebantur; nunc imperium,
232  XXXVII,    7,  54|       imperium amplectebantur; nunc imperium, ubi est, ibi ut sit perpetuum,
233 XXXVIII,    1,  11|     effecerunt. Fuerunt autem hae: 'imperium maiestatemque populi Romani
234 XXXVIII,    3,  31|         Lacedaemonem missi sunt. Id imperium adeo superbum et indignum
235 XXXVIII,    4,  35|        eique et collegae Cn. Manlio imperium in annum prorogatum est.
236 XXXVIII,    6,  60|           orbis terrarum devicerit, imperium populi Romani propagaverit
237   XXXIX,    3,  37|        libertas, apud Romanos etiam imperium est. sentio, Appi, et, si
238   XXXIX,    5,  51|     custodia saepirentur. sed grave imperium regum nihil inexploratum,
239      XL,    1,   1|             ex consulatu prorogatum imperium erat. in Hispaniam utramque
240      XL,    1,   1|       Liguribus prorogatum in annum imperium est.~ ~2.
241      XL,    2,  18|    prorogatum veteribus praetoribus imperium est cum exercitibus, quos
242      XL,    3,  36|             et M. Baebio prorogatum imperium iussique provincias obtinere,
243      XL,    3,  36|        Buteoni prorogatum in Gallia imperium est. octo legiones praeter
244      XL,    4,  40|          fieri vellet: non segniter imperium exsecuturos; 'duplicate
245      XL,    4,  44|           quos haberent, prorogatum imperium est; et in supplementum
246     XLI,    2,   6|           annum provinciae erant ++ imperium retineret, uti causam extemplo
247     XLI,    2,  10|             quoque spretum consulis imperium est; et circumfusus exercitus,
248     XLI,    3,  14|         consuli prorogatum in annum imperium et Gallia provincia; et
249     XLI,    3,  14|              Claudio prorogatum est imperium in id tempus, quo in provinciam
250     XLI,    3,  21|        gereret, Cornelio prorogatum imperium, uti obtineret Sardiniam.
251    XLII,    1,  12|     discussa res per paucos Romanum imperium intentantis esset, eo rem
252    XLIV,    2,  22|            Q. Fabius fuit, qui suum imperium minui per vanitatem populi
253    XLIV,    3,  33|             legionis secretum edere imperium, illum et dein singulos
254    XLIV,    3,  33|      extremis ad primos perferundum imperium sit. vigiles etiam novo
255     XLV,    1,   9|       Persarum prope inmenso spatio imperium fuerat, suae dicionis fecit;
256     XLV,    3,  26|             quin aperimus portas et imperium accipimus, quod orbis terrarum
257     XLV,    3,  31|         quae adulando aut Romanorum imperium aut amicitiam regum sibi
258     XLV,    3,  31|            eorum, qui nihil praeter imperium Romanorum spectarent. ab
259     XLV,    3,  35|          triumphantes inveherentur, imperium esset. intacta invidia media
260     XLV,    4,  44|         dicionem redactis auxissent imperium. cum praetor senatum ei,
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2010. Content in this page is licensed under a Creative Commons License