IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
| Alphabetical [« »] pubescentis 1 pubescentium 1 publi 3 publica 242 publicae 127 publicam 126 publicamque 1 | Frequency [« »] 251 suos 247 autem 245 quorum 242 publica 241 ego 241 fama 241 nocte | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances publica |
Lib. Cap. Par.
1 0, Prae, 11| fallit, aut nulla unquam res publica nec maior nec sanctior nec 2 I, 4, 20| erogaretur. Cetera quoque omnia publica privataque sacra pontificis 3 I, 5, 26| filium expiaret pecunia publica. Is quibusdam piacularibus 4 I, 5, 27| tribus militibus fortuna publica commissa fuerit, vanum ingenium 5 I, 5, 29| urbe Albanis Romanus passim publica privataque omnia tecta adaequat 6 I, 6, 32| antiquissimum ratus sacra publica ut ab Numa instituta erant 7 I, 9, 54| Inde in consilia publica adhiberi. Ubi cum de aliis 8 I, 9, 56| non pecunia solum ad id publica est usus sed operis etiam 9 I, 9, 56| implevit curis. Itaque cum ad publica prodigia Etrusci tantum 10 II, 1, 2| habita cura; et quia quaedam publica sacra per ipsos reges factitata 11 II, 2, 7| multo maius morti decus publica fuit maestitia, eo ante 12 II, 2, 7| in summo honore, pro re publica dimicans, matura gloria 13 II, 2, 13| virtute, feminae quoque ad publica decora excitatae, et Cloelia 14 II, 3, 24| civitatis metum pro universa re publica intervenisse; nec posse, 15 II, 3, 28| profecto si essent in re publica magistratus, nullum futurum 16 II, 3, 28| habituros ni praestaretur fides publica; libertatem unicuique prius 17 II, 3, 31| hoc magistratu egeret res publica: pax foris parta est, domi 18 II, 4, 37| quae secreto agere de re publica velit. Arbitris remotis, " 19 II, 4, 40| mulierum agmen, ut qui nec publica maiestate in legatis nec 20 II, 5, 41| suarum terrebat; sed et publica patribus sollicitudo inerat 21 II, 5, 47| Fabi fratris morte, re publica ex parte orba, consule altero 22 II, 5, 48| gerere in animo est; res publica et milite illic et pecunia 23 II, 5, 49| omnia volventium animo, alia publica sollicitudine excitata, 24 II, 5, 54| aliud quam plebem esse in re publica crediderit, exsilium Cn. 25 II, 5, 54| patres consilia inde non publica sed in privato seductaque 26 II, 5, 64| rediret. Et in Volscis res publica egregie gesta cum ducis 27 III, 1, 4| daretur videret ne quid res publica detrimenti caperet. Ipsum 28 III, 1, 7| mala cogebant auctoritate publica evocati omnia delubra implent. 29 III, 2, 15| tribuniciam potestatem e re publica tolleret formaque eadem 30 III, 3, 19| tribuni plebis, non ut in re publica populi Romani sed ut in 31 III, 3, 19| creatus, male gesta res publica est, peius multo quam cum 32 III, 6, 38| suarumque rerum erant amissa publica, tantum ab iniuria se abesse 33 III, 6, 39| rogarentur, postulando ut de re publica liceret dicere, prohibentibus 34 III, 6, 39| tunc ita habeant ut de re publica loqui prohibeant? Ne nimium 35 III, 6, 40| immineant perfectis, re publica in tranquillum redacta, 36 III, 6, 41| Horatiusque vociferari ut de re publica liceret dicere; dicturos 37 III, 6, 42| militiae quam domi melius res publica administrata est. Illa modo 38 III, 6, 43| decemviri funus militare ei publica impensa facere maturassent. 39 III, 7, 51| patitur, nec in perturbata re publica eos utile est praeesse vobis 40 III, 9, 71| inquit, 'consules, de re publica dicere, errare ego populum 41 IV, 1, 4| annos et creavimus et e re publica sustulimus. Quis dubitat 42 IV, 1, 5| dominis, cum quibus nec in re publica honorum nec in privata conubii 43 IV, 2, 7b| sine curuli magistratu res publica esset, coiere et interregem 44 IV, 2, 8| patricii magistratus in re publica essent, laeti accepere, 45 IV, 2, 13| credo, ipsa res ad levandam publica cura annonam impedimento 46 IV, 2, 14| Servili, esto liberata re publica".~ ~15. 47 IV, 3, 20| auream, libram pondo, ex publica pecunia populi iussu in 48 IV, 5, 32| intellecturum quanto melius de re publica meriti sint qui se dictatorem 49 IV, 5, 40| fideque, qua una hoc bello res publica stetit, dicenda tibi sunt 50 IV, 5, 43| senatus consultum fieri, res publica a consulibus ad interregnum, 51 IV, 6, 46| cuius providentiam in re publica cum multis aliis tempestatibus 52 IV, 6, 56| honores, communicata res publica esset, tum se animadversuros 53 IV, 6, 58| sanguinis, quod dari pro re publica posset rogitantes. Haec 54 V, 1, 2| ablegatam ab urbe et ab re publica iuventutem iam ne hiemi 55 V, 1, 3| aegri aliquid esse in re publica volunt, ut sit ad cuius 56 V, 1, 4| An si ad calculos eum res publica vocet, non merito dicat: " 57 V, 2, 11| senatus consulto eos ab re publica remotos esse, et recusantes 58 V, 2, 11| quia stare diutius res publica his manentibus in magistratu 59 V, 4, 24| duasque urbes communi re publica incoli a populo Romano posse. 60 V, 5, 29b| consulesque increpabat quod fide publica decipi tribunos eos taciti 61 V, 5, 34| fortunaque cum sua, tum publica praepollens, quod in imperio 62 V, 6, 39| sacerdotesque Vestales sacra publica a caede, ab incendiis procul 63 V, 6, 43| qui maestior ibi fortuna publica quam sua cum dis hominibusque 64 V, 7, 52| bello quidem intermitti, publica sacra et Romanos deos etiam 65 VI, 1, 4| exsurgere aedificiis et re publica impensas adiuvante et aedilibus 66 VI, 2, 6b| et de pace universaque re publica erecti gaudio fremunt nec 67 VI, 3, 13| inventi, manifesta fides publica ope Volscos hostes adiutos. 68 VI, 3, 19| perniciosis consiliis M. Manli res publica detrimenti capiat. tum tribuni 69 VI, 3, 20| adiectae mortuo notae sunt: publica una, quod, cum domus eius 70 VI, 4, 22| Furius datur, non tam e re publica quam ut collegae materia 71 VI, 4, 23| iuvantibus ageret quod e re publica duceret: aetati suae se 72 VI, 4, 25| tam praecipitem casum res publica esset; et cum in exercitu 73 VI, 5, 40| initio nihil antiquius in re publica patrum maiestate fuisse, 74 VI, 5, 40| nisi, quae pro universa re publica fiant, ea plebi tamquam 75 VII, 1, 6| nuntiatum, nequaquam tantum publica calamitate maesti patres, 76 VII, 2, 11| duce consule contenta res publica esset, Gallicus tumultus 77 VII, 3, 21| tollere potius totum e re publica consulatum quam promiscuum 78 VII, 4, 25| privata cupiditate quam publica iniuria foediorem cepisset, 79 VII, 4, 27| plebis adfecta fides tamen publica privatis difficultatibus 80 VIII, 1, 4| ageret diceretque quae e re publica nominis Latini fideque sua 81 VIII, 1, 8a| delicto plectemur quam res publica tanto suo damno nostra peccata 82 VIII, 2, 9| verbis nuncupavi, ita pro re publica [pouli Romani] Quiritium, 83 VIII, 2, 12| rerum aut partium in re publica magis quam patriae memores. 84 VIII, 3, 14| crimenque rebellionis a publica fraude in paucos auctores 85 VIII, 4, 23| in dies urbis haud e re publica esset, actum cum tribunis 86 VIII, 5, 31| furere quod se absente res publica egregie gesta esset; malle, 87 VIII, 5, 31| sibi devictis hostibus, re publica bene gesta ita ut non ab 88 VIII, 5, 32| turbatis religionibus res publica in discrimen committenda 89 VIII, 5, 32| paratos esse non videri e re publica in Q. Fabium eo tempore 90 VIII, 5, 36| militibus; nec ira magis publica quam privatum compendium 91 VIII, 6, 40| certe et singulorum gesta et publica monumenta rerum confusa. 92 IX, 2, 7b| acceperunt; extemploque sine ulla publica auctoritate consensum in 93 IX, 2, 11| illi quidem, forsitan et publica, sua certe liberata fide 94 IX, 7, 34| quid iste magistratus in re publica mali facere posset indicarunt, 95 IX, 8, 38| qui sua quoque eum, non publica solum auctoritate moverent 96 IX, 8, 43| Valerio Maximo viae per agros publica impensa factae. Et cum Carthaginiensibus 97 X, 1, 7| eundem P. Decium qui sacra publica populi Romani faceret legi 98 X, 1, 7| paenitere votorum quae pro re publica nuncupaverint tot consules 99 X, 2, 19| dimitti ab Appio eum sed a re publica et ab exercitu retineri; 100 X, 3, 24| ita eum de se deque re publica meritum esse ut faveat Q. 101 X, 3, 29| hortamen ad omnia pro re publica audenda. Itaque cum Galli 102 X, 5, 37b| eiusdem voti damnata re publica in religionem venit.~ ~38. 103 XXI, 1, 6| senatum introductis de re publica rettulissent placuissetque 104 XXI, 1, 10| Res ex foedere repetuntur; publica fraus absit: auctorem culpae 105 XXI, 7, 62| iussus, si in decem annos res publica eodem stetisset statu. Haec 106 XXII, 1, 1| magistratum iniit. Ibi cum de re publica rettulisset, redintegrata 107 XXII, 2, 9| bellatum prospere esset resque publica in eodem quo ante bellum 108 XXII, 2, 10| iubeatisne haec sic fieri? Si res publica populi Romani Quiritium 109 XXII, 2, 10| quos in aliqua sua fortuna publica quoque contingebat cura. 110 XXII, 2, 11| tum de bello reque [de] publica dictator rettulit quibus 111 XXII, 2, 11| ageret faceretque ut e re publica duceret. Fabius duas legiones 112 XXII, 5, 37| permissumque est ut, si e re publica censeret esse, in Africam 113 XXII, 6, 39| me indicente, omnia e re publica fide vestra faceretis, et 114 XXII, 6, 39| altera parte claudente re publica malis consiliis idem ac 115 XXII, 7, 56| causam alia quoque sacra publica aut privata desererentur, 116 XXII, 8, 61| gratiae actae quod de re publica non desperasset; qui si 117 XXIII, 1, 2| incolumi quam eversa re publica dominari, nullam autem incolumem 118 XXIII, 1, 2| sibi et certaminum in re publica obliti credant, - cum omnes 119 XXIII, 2, 11| magisque ex sententia res publica vestra vobis procedet victoriaque 120 XXIII, 2, 11| erit. Pythio Apollini re publica vestra bene gesta servataque 121 XXIII, 3, 17| percussit bonaque eorum iussit publica populi Romani esse et summa 122 XXIII, 3, 24a| scribendum uti, si e re publica censeret esse, ad consules 123 XXIII, 3, 24a| patres possent quo statu res publica esset consiliaque ex rebus 124 XXIII, 5, 31| utrumque" inquit "e re publica fuit, patres conscripti, 125 XXIII, 6, 49| conduxerunt privataque pecunia res publica administrata est. Ii mores 126 XXIV, 2, 11| deum pertinebant, de re publica belloque gerendo et quantum 127 XXIV, 2, 14| ipsi erat faceret quod e re publica duceret esse. itaque priusquam 128 XXIV, 2, 16| nunc exsoluta iam fide publica, ne discrimen omne virtutis 129 XXIV, 3, 18| post Cannensem <cladem a re publica defecisse> dicebantur. princeps 130 XXIV, 3, 18| credentibus qui deferebant quam in publica fide; inde si quid emptum 131 XXIV, 4, 21| praesidiis firmarat horrea publica. locus saxo quadrato saeptus 132 XXIV, 4, 22| ne libera efferatur res <publica>.'~ ~23. 133 XXIV, 6, 47| forti ac fideli persaepe res publica usa est. cum consul alter 134 XXV, 1, 6| quod non desperaverit de re publica, cui post fugam Cannensem 135 XXV, 1, 7a| senatum nihil videre cur res publica committenda esset. si M. 136 XXV, 1, 7a| videretur, faceret quod e re publica fideque sua duceret, dum 137 XXV, 6, 36| et alienata provincia et publica trahebat clades; Hispaniae 138 XXVI, 1, 1| Capitolium vocato, de re publica, de administratione belli, 139 XXVI, 1, 3| negassentque patres e re publica esse abscedi a Capua, postquam 140 XXVI, 2, 8| contraherent ut sua cuique res publica in manu esset.~ ~9. 141 XXVI, 2, 16| interpretatum esse quid magis e re publica duceret aestimationem sibi 142 XXVI, 2, 16| retenta: ager omnis et tecta publica populi Romani facta. ceterum 143 XXVI, 3, 18| res desperatumque de re publica esse ut nemo audeat in Hispaniam 144 XXVI, 5, 26b| absente collega neque de re publica neque de provinciis acturum: 145 XXVI, 5, 27| urbem adducentis. de re publica tamen primum ac de provinciis 146 XXVI, 5, 32| bello adiuta ornataque res publica esset; si ab inferis exsistat 147 XXVI, 6, 33| Campanorum bene meritus de re publica nostra esset. duas mulieres 148 XXVI, 6, 36| dis bene iuvantibus. res publica incolumis et privatas res 149 XXVI, 6, 36| facile salvas praestat: publica prodendo tua nequiquam serves.' 150 XXVI, 6, 36| supplementum nec stipendio res publica eguit; paratisque omnibus 151 XXVI, 7, 41| solitudo frangit animum, ita publica cum fortuna tum virtus desperare 152 XXVI, 8, 50| legitimo amore, et non res publica animum nostrum occupasset, 153 XXVII, 1, 4| Marcelli, negantis e re publica esse vestigium abscedi ab 154 XXVII, 2, 6| peritos imperatores res publica gereretur; itaque moram 155 XXVII, 3, 10| agerent facerentque ut e re publica ducerent, pertemptatis prius 156 XXVII, 5, 23| deum. in capita consulum re publica incolumi exitiabilis prodigiorum 157 XXVII, 6, 29| quibus quae vellet de re publica loqueretur. hae litterae 158 XXVII, 7, 34| consilio talis viri usa res publica esset: C. Neroni neque Q. 159 XXVII, 7, 35| videbatur neque consules in re publica erant, in consules designatos 160 XXVII, 7, 38| ex provinciis quos e re publica censerent esse traducendos. 161 XXVII, 7, 40| eodem tempore utrobique res publica prospere gereretur? adhuc 162 XXVIII, 2, 9| eorum opera incolumis res publica esset. in senatu cum more 163 XXVIII, 2, 9| gestis postulassent ut pro re publica fortiter feliciterque administrata 164 XXVIII, 4, 18| conloquendo finiret, aut de re publica quicquam se cum hoste agere 165 XXVIII, 5, 28| morerer, mecum exspiratura res publica, mecum casurum imperium 166 XXVIII, 5, 28| unius funere elata esset res publica? vos ipsi hic in Hispania 167 XXVIII, 8, 39| comiter acciperent. tum de re publica, de exercitibus scribendis, 168 XXVIII, 8, 44| Carthaginem promoveo, res publica hic detrimenti capiat, quod 169 XXVIII, 8, 45| respondisset se quod e re publica esset facturum, tum Fulvius: ' 170 XXVIII, 8, 45| ut in Africam, si id e re publica esse censeret, traiceret; 171 XXVIII, 8, 46| negotium datum ut, si e re publica censeret esse, duas urbanas 172 XXIX, 1, 1| equites substituti sine publica impensa. docendorum atque 173 XXIX, 3, 10| Q. Caecili dimitti e re publica esse; [nam] neque usum eius 174 XXIX, 3, 10| patribus facienda ut e re publica fideque sua duceret permissa. 175 XXIX, 3, 13| imperio morari consuli e re publica visum esset. et M. Livio 176 XXIX, 3, 16a| mirari quemquam debere in publica obligata fide suam praecipuam 177 XXIX, 4, 18| solum sanguine sed etiam publica clade luant.~ 'Quamquam 178 XXX, 1, 1| Punici erat - cum de re publica belloque et provinciis ad 179 XXX, 1, 2| vovisset si eodem statu res publica staret. et novas religiones 180 XXX, 2, 13| tum hospitia privata et publica foedera omnia ex animo eiecisse 181 XXX, 4, 21| urbem hospitium in villa publica, senatus ad aedem Bellonae 182 XXX, 4, 25| qui classi praeerat sine publica fraude auso facinus, quinqueremem 183 XXX, 5, 27| si per quinquennium res publica eodem statu fuisset, ut 184 XXX, 6, 37| fortuna nunc privata nunc publica docuit, probe videor scire: 185 XXX, 7, 38| ad Scipionem legati, quae publica in navibus fuerant ex publicis 186 XXX, 7, 39| suffecti non essent, res publica sine curulibus magistratibus 187 XXX, 7, 41| centum navibus longis res publica administraretur.~ ~42. 188 XXX, 7, 42| habeat, et M. Aurelium e re publica facere gratumque id senatui 189 XXX, 7, 42| paucorum cupiditatem ab re publica transferenti. qui cum varia 190 XXX, 7, 43| suis liceret qui capti in publica custodia essent: esse in 191 XXXI, 1, 5| populusque Romanus de re publica deque ineundo novo bello 192 XXXI, 1, 5| precationemque ut de re publica deque provinciis senatum 193 XXXI, 1, 8| Romanis eo anno usura res publica erat.~ ~ 194 XXXI, 2, 13| Macedonicum quoque bellum uti res publica vellet, aliis ex aliis orientibus 195 XXXI, 2, 13| solvendo aere alieno res publica esset, quod medium inter 196 XXXI, 6, 48| quod male ac temere res publica a L. Furio praetore gesta 197 XXXII, 2, 9| De caelo tacta erant via publica Veis, forum et aedes Iovis 198 XXXII, 5, 34| adversus socios ipsi suos publica tantum auctoritate dempta 199 XXXIII, 4, 31| publicae postulassent id e re publica fideque sua facere ac statuere 200 XXXIII, 5, 45| attineret, faceret quod e re publica censeret esse, permiserunt, 201 XXXIII, 5, 46| simultates inritavit. vectigalia publica partim neglegentia dilabebantur, 202 XXXIV, 1, 1| forum orantes ut florente re publica, crescente in dies privata 203 XXXIV, 1, 2| pertinet. nam utrum e re publica sit necne id quod ad vos 204 XXXIV, 1, 5| et florenti ac beata re publica abrogaretis. verba magna 205 XXXIV, 1, 6| pecunias reddimus privatis? cur publica praesenti pecunia locamus? 206 XXXIV, 2, 19| alteram, si domos abire, publica fide accepta nihil eam rem 207 XXXIV, 3, 34| voluntatibus faceret quod e re publica populi Romani sociorumque 208 XXXIV, 4, 44| atrium Libertatis et villa publica ab iisdem refecta amplificataque. 209 XXXIV, 6, 55| senatus haberi neque res publica administrari poterat sacrificando 210 XXXV, 1, 6| etiam viderent ne magis e re publica esset interregnum iniri 211 XXXVII, 1, 2| provinciam venisset, si e re publica videretur esse, exercitum 212 XXXVIII, 3, 32| qui, dissidentes in re publica, tum quoque minime inter 213 XXXVIII, 4, 35| Martiis cum inissent, de re publica deque provinciis et exercitibus 214 XXXVIII, 4, 40| interposuit; plaustra cum pecunia publica erant pretiosaque alia praeda. 215 XXXVIII, 4, 42| die de provinciis et de re publica retulerunt, senatus utrisque 216 XXXIX, 1, 16| numquam tantum malum in re publica fuit, nec ad plures nec 217 XXXIX, 3, 29b| vias latrociniis pascuaque publica infesta habuerant, quaestionem 218 XXXIX, 5, 44| ademerunt; et quae in loca publica inaedificata immolitave 219 XXXIX, 5, 50| auctores, quorum in manu res publica erat, in secreto consultantes 220 XL, 2, 16b| esset, quam se, quid e re publica esset, decernere; tum quoque 221 XL, 4, 46| summa sibi, qua in opera publica uterentur, <attribueretur,> 222 XL, 4, 51| loca, occupata a privatis, publica sacraque ut essent paterentque 223 XLI, 3, 28| supra octoginta milia. re publica felicissume gesta atque 224 XLII, 1, 9| litteris de bene gesta re publica missis decernere debuerint, 225 XLII, 1, 10| censerentur. concors et e re publica censura fuit. omnes, quos 226 XLII, 2, 21| in morem venerat, ut sine publica auctoritate fieret, triumphavit. 227 XLII, 2, 25| esset, et illos credere e re publica consulturos. atque ita se 228 XLII, 2, 25| quibus ducibus usura res publica esset, litteras mitti consulibus 229 XLII, 2, 26| consules gesserant. magis e re publica visum erat, conprimi ac 230 XLII, 2, 28| tantum bellum immineret, e re publica visum erat. itaque non secundis 231 XLII, 2, 28| pulvinaria dari, <si> res publica decem annos in eodem statu 232 XLII, 3, 33| cuique ordinem adsignari e re publica esset, eum adsignare. si 233 XLII, 4, 47| iubereturque cetera, uti e re publica maxime visum esset, agere. 234 XLIII, 2, 16| Fulvio A. Postumio censoribus publica vectigalia aut ultro tributa 235 XLIII, 2, 16| nomine promulgatur, quae publica vectigalia [aut] ultro tributa 236 XLIV, 2, 16| aerarius factus. ad opera publica facienda cum eis dimidium 237 XLIV, 2, 22| quis est, qui, quod e re publica sit, suadere se mihi in 238 XLV, 1, 14| inutile esset, non esse e re publica populi Romani senatum censere. 239 XLV, 3, 32| esse, quorum consilio res publica administraretur. nomina 240 XLV, 4, 41| quaeso, sinatis me cum publica felicitate conparare eo, 241 XLV, 4, 41| domus mea potius quam res publica sentiret. itaque defunctam 242 XLV, 4, 41| felicitas et secunda fortuna publica consolatur.'~ ~42.