Lib. Cap. Par.

  1       I,    2,   4|            dabat. Ita velut defuncti regis imperio in proxima alluvie
  2       I,    2,   5|          educari; nam et eitos iussu regis infantes sciebat et tempus
  3       I,    3,  12|           alia Romana acies, audacia regis accensa, fundit Sabinos.
  4       I,    3,  14|              aliquot annos propinqui regis Tati legatos Laurentium
  5       I,    3,  16|         sollicita civitate desiderio regis et infensa patribus, gravis,
  6       I,    4,  21|            Et cum ipsi se homines in regis velut unici exempli mores
  7       I,    5,  22|           blande ac benigne, comiter regis convivium celebrant. Tantisper
  8       I,    5,  23|        Tullus ferox, praecipue morte regis, magnumque deorum numen
  9       I,    6,  32|              auctores. Numae Pompili regis nepos filia ortus Ancus
 10       I,    6,  33|        planioribus aditu locis, Anci regis opus est. Ingenti incremento
 11       I,    6,  34|         postremo tutor etiam liberis regis testamento institueretur.~ ~
 12       I,    7,  35|         appellati, factio haud dubia regis cuius beneficio in curiam
 13       I,    7,  38|              fratris hic filius erat regis - Collatiae in praesidio
 14       I,    7,  40|           suae dedecus fore, si Anci regis virili stirpe salva non
 15       I,    7, 41a|          redditurum obiturumque alia regis munia esse. Servius cum
 16       I,    8,  46|         Tarquinius - Prisci Tarquini regis filius neposne fuerit parum
 17       I,    8,  46|             dictum est, duae Tulliae regis filiae nupserant, et ipsae
 18       I,    8,  47|              ingentia pollicendo tum regis criminibus omnibus locis
 19       I,    8,  48|          quam servum potiorem filium regis regni heredem; satis illum
 20       I,    8,  48|              curiam rediit. Fit fuga regis apparitorum atque comitum;
 21       I,    9,  52|            Qui ubi ad edictum Romani regis ex omnibus populis convenere,
 22       I,    9,  55|                Augebatur ad impensas regis animus; itaque Pometinae
 23       I,    9,  56|            in regia fecisset, ipsius regis non tam subito pavore perculit
 24       I,    9,  56|            Brutus, Tarquinia, sorore regis, natus, iuvenis longe alius
 25       I,    9,  59|               Addita superbia ipsius regis miseriaeque et labores plebis
 26       I,    9,  59|           factos. Indigna Ser. Tulli regis memorata caedes et invecta
 27       I,    9,  60|      accepere, exactique inde liberi regis. Duo patrem secuti sunt
 28      II,    1,   1|             ut laetior esset proximi regis superbia fecerat. Nam priores
 29      II,    1,   1|            ordinis faceret, caedibus regis deminutum patrum numerum
 30      II,    2,   6|             Arruns Tarquinius filius regis, rex ipse cum legionibus
 31      II,    2,  12|          retraxissent, ante tribunal regis destitutus, tum quoque inter
 32      II,    2,  14|          pacatae profectioni ab urbe regis Etrusci abhorrens mos traditus
 33      II,    2,  14|      sollemnia manet, bona Porsennae regis vendendi. Cuius originem
 34     III,    6,  39|            violentiamque tum perosus regis. Quae si in rege tum aut
 35     III,    6,  39|             in rege tum aut in filio regis ferenda non fuerint, quem
 36      IV,    2,  15|         eodemque anno sororis filios regis et liberos consulis, liberatoris
 37      IV,    3,  17|         interfecerunt. Levant quidam regis facinus; in tesserarum prospero
 38      IV,    3,  19|         spiculo gerens terrore caesi regis hostes fundit. Ita equitum
 39      IV,    3,  20|            fuit Cossus, spolia opima regis interfecti gerens; in eum
 40       V,    1,   1|        maiore odio regni quam ipsius regis. Gravis iam is antea genti
 41       V,    1,   1|              est Veiis propter metum regis qui a quo tale quid dictum
 42       V,    1,   5|         animos, vel ipsius voluntate regis qui obstare regnum suum
 43    VIII,    5,  24|            quod ubi ad aures accidit regis, adiecit extemplo animum
 44      IX,    4,  17|           meo quaererem; tamen tanti regis ac ducis mentio, quibus
 45     XXI,    1,   3|             speciem videat et, cuius regis genero hereditarii sint
 46   XXIII,    1,  10|          Magius ad statuam Ptolomaei regis confugisset, deportatus
 47   XXIII,    5,  33|             nova societate tam clari regis laetus admodum hostes pro
 48   XXIII,    5,  34|          foedus; missique cum iis ad regis ipsius firmandam fidem legati,
 49    XXIV,    1,   6|              tantum sed Pyrrhi etiam regis, materni avi, iubebant meminisse,
 50    XXIV,    2,  10|             motus Philippi Macedonum regis, praeesset. P. Cornelio
 51    XXIV,    4,  21|         corpus paulo ante desiderati regis paterentur. cum ceteri ex
 52    XXIV,    6,  48|         quoque in Hispania legatorum regis adventus magno emolumento
 53    XXVI,    5,  30|         introducti multa de Hieronis regis fide perpetua erga populum
 54   XXVII,    6, 33a|             galeae, famam interfecti regis volgavit. post profectionem
 55   XXVII,    6, 33a|          post profectionem ex Achaia regis Sulpicius Aeginam classe
 56  XXVIII,    2,   5|      legationes Demetriadem ad famam regis convenerunt. sustulerant
 57    XXIX,    3,  12|          neque enim ne ipsius quidem regis abhorrebat animus - ut in
 58    XXIX,    5,  23|       adiecerunt societatem Syphacis regis, cuius maxime fiducia traiecturum
 59    XXIX,    6,  29|              erat. regnum ad fratrem regis Oezalcem pergrandem natu -
 60    XXIX,    6,  30|              ex receptis post caedem regis aliquot habebat, et puer
 61    XXIX,    6,  32|                  Bucar ex praefectis regis, vir acer et impiger, ad
 62     XXX,    1,   4|          causam praebuere; ac nuntio regis cum relaturum se ad consilium
 63     XXX,    2,  12|              iubet. sed apud ignaros regis casus nec quae acta essent
 64     XXX,    2,  15|               his honoribus mollitus regis animus erectusque in spem
 65     XXX,    7,  40|         Carthaginiensium et Philippi regis - nam hi quoque venerant -
 66     XXX,    7,  40|             agi quam legati Philippi regis et Carthaginiensium auditi
 67     XXX,    7,  42|             purpuratis et propinquis regis esse; eum cum quattuor milibus
 68    XXXI,    2,  14|           cui morte audita Ptolomaei regis ambo imminebant.~ Contraxerant
 69    XXXI,    3,  23|             condiderat. statuis inde regis deiectis truncatisque signo
 70    XXXI,    4,  29|              huic ut occurrerent, et regis legati iter accelerarunt
 71    XXXI,    4,  30|            crudelitatem saevitiamque regis invehi poterant, introducti
 72    XXXI,    5,  37|        equites, ab hostibus ad casum regis concitatis confossus perit.
 73    XXXI,    5,  38|             quid nisi ut temeritatem regis effuse paulo ante secuti
 74    XXXI,    5,  38|           profecisset? neque enim ne regis quidem primum consilium,
 75    XXXI,    6,  45|        travecti eo fuerant promissis regis, cum desiderium quoque patriae
 76    XXXI,    6,  46|             animis, et castigationis regis in admissa culpa et simul
 77   XXXII,    2,   8|            equitesque. Attali deinde regis legatos in senatum consules
 78   XXXII,    3,  16|           quae Piraei fuerant Attali regis adventu audito venit, iussis
 79   XXXII,    3,  19|            Calpurnius, deinde Attali regis legati, post eos Rhodii
 80   XXXII,    3,  21|              eius prope in conspectu regis ipsius expugnavit. 'ne sint
 81   XXXII,    3,  21|      crudelitate, avaritia, libidine regis disseruit; nihil ad nos
 82   XXXII,    4,  25|              Corinthus, in potestate regis erant. Haec ea aestate ab
 83   XXXII,    5,  33|         postulata verum esse. Attali regis legatus naves captivosque
 84   XXXII,    5,  36|          senatum edocendum ne fraude regis caperetur placuit; additum
 85   XXXII,    5,  37|           prius sociorum legati quam regis auditi sunt. Cetera eorum
 86   XXXII,    5,  37|        Cetera eorum oratio conviciis regis consumpta est: moverunt
 87   XXXII,    5,  37|             appellare. Legati deinde regis intromissi; quibus longiorem
 88   XXXII,    5,  40|              novis honoribus veteres regis honores auxit et rex ad
 89  XXXIII,    1,   7|            Macedones laborantes opem regis per nuntios implorabant.
 90  XXXIII,    2,  11|      neglegerentur ignorabant. donis regis imminere credebant invicti
 91  XXXIII,    2,  16|            eos tenuerant in amicitia regis, una fides insita genti,
 92  XXXIII,    3,  20|            eos pertimescere adventum regis: nihil aut iis aut sociis
 93  XXXIII,    3,  20|        eventu belli. cum haec legati regis in contione Rhodiorum agerent,
 94  XXXIII,    3,  28|        Brachyllem principem fautorum regis statuerunt. et tempore ad
 95  XXXIII,    4,  32|            quae sub dicione Philippi regis fuerant. audita voce praeconis
 96  XXXIII,    4,  34| civitatiumque audivere. primi omnium regis Antiochi vocati legati sunt.
 97  XXXIII,    4,  34|           copias traiceret. dimissis regis legatis conventus civitatium
 98  XXXIII,    4,  41|           allatus de morte Ptolomaei regis ut nullus exitus imponeretur
 99  XXXIII,    4,  41|           turbae sed etiam insignium regis amicorum. conlectis reliquiis
100   XXXIV,    5,  52|     obsidesque, inter quos Demetrius regis Philippi filius fuit et
101   XXXIV,    6,  57|              adhibitis iis legatorum regis verba audiret responderetque
102   XXXIV,    6,  59|        Graeciae essent, postulata et regis et sua exposuit: renuntiarent
103   XXXIV,    6,  62|     custodissent. de agro deinde cum regis legatis disceptari coeptum.
104   XXXIV,    6,  62|             finisset, et confessione regis, qui cum Aphthirem profugum
105    XXXV,    2,  14|          habuisse ut Italicae gentes regis externi quam populi Romani,
106    XXXV,    2,  15|           inter Quinctium et legatos regis fuerat. mors nuntiata Antiochi
107    XXXV,    2,  15|              nuntiata Antiochi filii regis, quem missum paulo ante
108    XXXV,    2,  15|          contigisset, magni iustique regis in eo indolem fuisse appareret.
109    XXXV,    2,  15|        externorum viresque aestimans regis ex rebus in Syria aut Asia
110    XXXV,    2,  18|              in eum gradum amicitiae regis ut consiliis quoque arcanis
111    XXXV,    3,  23|            periculum esse ne classis regis Antiochi ex Aetolia in Siciliam
112    XXXV,    4,  32|          Menippumque secum adduxerat regis legatum. qui, priusquam
113    XXXV,    4,  32|             liberam mittere adversus regis legatum auderent. Athenienses
114    XXXV,    4,  32|             facta est, mentione omni regis praetermissa Romanae societatis
115    XXXV,    4,  34|        expectare adventum viderentur regis, concilium quidem universae
116    XXXV,    5,  42|            Graecia animos, iisdem et regis spem inflabat: omnium votis
117    XXXV,    5,  42|          sententiam prope iam certam regis. nam neque dimittendam partem
118    XXXV,    5,  45|            discessit. post discessum regis inter duos principes Aetolorum
119    XXXV,    5,  45|              et impetus relanguescat regis et Romani tempus ad comparandum
120    XXXV,    5,  46|        libertatem habeant. amicitiam regis non aspernari nec ipsorum
121    XXXV,    5,  49|            scirent, fecisse: legatis regis et per eos absenti regi
122    XXXV,    5,  49|              hoc dici apte in copias regis, quae paulo ante iactatae
123    XXXV,    5,  49|        Achaei, possem concursationem regis magni ab Demetriade nunc
124    XXXV,    5,  49|      legiuncularum instar in castris regis, videretis regem nunc mendicantem
125    XXXV,    5,  51|            partis erant sub adventum regis urbe excesserunt. Achaeorum
126   XXXVI,    1,   7|         refringere claustra cupienti regis iram verbis aequabat. cuius
127   XXXVI,    2,  11|        futuri venirent in potestatem regis.~ ~12.
128   XXXVI,    2,  12|               Per eosdem dies legati regis Medionem venerunt; quibus
129   XXXVI,    2,  12|            non aspernandam amicitiam regis censerent, media visa est
130   XXXVI,    2,  14|       Athamanum aut militum Antiochi regis, quae in praesidiis deditorum
131   XXXVI,    2,  14|        habuerunt, clementiam erga se regis munificentiamque commemorantes,
132   XXXVI,    3,  16|           est. pars imperio parendum regis atque eundum censebant,
133   XXXVI,    3,  20|      Coroneum ventum est. ibi statua regis Antiochi posita in templo
134   XXXVI,    3,  21|            eo Aristoteles praefectus regis urbe excessisset. et ceterae
135   XXXVI,    4,  22|         Romanis; sed quia post fugam regis, cuius fiducia officio decessissent,
136   XXXVI,    4,  31|          Romanis. Philippi Macedonum regis Zacynthus fuerat; eam mercedem
137   XXXVI,    5,  35|          videri possent. et Philippi regis legati sub idem tempus in
138   XXXVI,    5,  35|              responsum solum benigne regis legatis est, sed filius
139  XXXVII,    2,   7|          tutum habebis; itaque prius regis animum explorari placet.
140  XXXVII,    4,  25|        maxime confirmatus est animus regis, postquam ad eum C. Livius,
141  XXXVII,    5,  33|         perveniunt. ubi omnibus cura regis Eumenis ad traiciendum praeparatis
142  XXXVII,    5,  34|             eius captus in potestate regis erat. is ubi et quando et
143  XXXVII,    6,  45|              placatiore eo et sua et regis spe invento, tum P. Scipionem
144  XXXVII,    6,  45|              piaculo expiare errorem regis, pacem veniamque impetrare
145  XXXVII,    6,  45|      profectus est Romam, quo legati regis. secutae eos sunt legationes
146  XXXVII,    6,  48|     Africanum in colloquium evocatos regis et ipsos comprehensos esse,
147  XXXVII,    7,  52|               Scipionis cum Antiochi regis legatis et Eumenes rex Rhodiique
148  XXXVII,    7,  54|                         Grata oratio regis patribus fuit, et facile
149  XXXVII,    7,  55|            veniam more errorem fassi regis obtestati sunt patres conscriptos,
150  XXXVII,    7,  55|          suae potius clementiae quam regis culpae qui satis superque
151  XXXVII,    7,  55|    legationis et eodem fratris filio regis Antiochi est ictum.~ Auditae
152  XXXVII,    7,  56|        eximerent. vocati sunt legati regis Antiochi, actumque cum iis
153  XXXVII,    7,  58|           classe praefectum Antiochi regis devicerat, extra urbem in
154 XXXVIII,    2,  13|              ab Apama sorore Seleuci regis. Et Marsyas amnis, haud
155 XXXVIII,    2,  16|    incolentium abnuit Attalus, pater regis Eumenis; audacique incepto
156 XXXVIII,    4,  39|             aut stipendiariae Attali regis, eas omnes vectigal pendere
157 XXXVIII,    4,  40|         classe per Athenaeum fratrem regis ab Elaea adducta copias
158 XXXVIII,    4,  40|              sine Philippi Macedonum regis fraude id factum; eum scisse
159 XXXVIII,    5,  46|            cecidit; exercitus spolia regis Antiochi referens trifariam
160 XXXVIII,    6,  54|        exstat oratio eius de pecunia regis Antiochi - et Mummios tribunos
161   XXXIX,    2,  24|             His sedata in praesentia regis ira in Romanos est. numquam
162   XXXIX,    2,  24|      possessis, et legatorum Eumenis regis de Thraciis oppidis per
163   XXXIX,    2,  24|       Athamaniam sub ius iudiciumque regis venisse; et Maronitarum
164   XXXIX,    2,  28|             mei ut socii atque amici regis, deprecor, ne me tanta iniuria
165   XXXIX,    2, 29a|              Movit aliquantum oratio regis legatos. itaque medio responso
166   XXXIX,    5,  47|            nec potius visum est quam regis ipsius de singulis responsa
167      XL,    1,   4|         eadem habebat cura. postquam regis edictum de comprehendendis
168      XL,    1,   4|        accepit, ludibrio futuros non regis modo sed custodum etiam
169      XL,    1,   5|        facinoris novam velut flammam regis invidiae adiecit, ut vulgo
170      XL,    1,   5|       consociatio gentis eius animum regis. tum Perseus 'quid ista
171      XL,    1,   6|            multitudo claudit. latera regis duo filii iuvenes cingebant,
172      XL,    2,  21|        dubium esse coeperat, ad quem regis animo ita inclinato hereditas
173      XL,    2,  22|    evastarunt, non sine magno pudore regis, cum sociorum voces nequiquam
174      XL,    3,  29|     aperuisset, quae titulum sepulti regis habuerat, inanis inventa,
175      XL,    4,  42|             misisse, nec conveniendi regis potestatem factam. venerant
176      XL,    4,  42|           tempore Romani conveniendi regis causa venissent, aegrum
177      XL,    4,  52|          proelio adversus praefectos regis Antiochi. supra valvas templi
178      XL,    4,  52|      equitatu elephantisque, classis regis Antiochi antehac invicta
179      XL,    4,  54|              ut primum labare animum regis et ingemiscere interdum
180      XL,    4,  56|        statim palam facta esset mors regis. medicus Calligenes, qui
181      XL,    4,  56|       praeerat, non exspectata morte regis, a primis desperationis
182      XL,    4,  56|          misit ad Perseum, et mortem regis in adventum eius omnes,
183     XLI,    2,  11|           oppidorum excidio et morte regis pacata est; omnesque undique
184     XLI,    3,  24|          huic orationi, qui litteris regis adsensi erant, adsentirentur,
185    XLII,    1,   2|       renuntiarunt, sibi conveniendi regis Persei, cum alii abesse
186    XLII,    1,  11|                             Attalum, regis Eumenis fratrem, legatum
187    XLII,    1,  14|            emanavere.~ Persei deinde regis legatis post paucos dies
188    XLII,    2,  15|           talium facinerum ad caedem regis subornat litterasque eis
189    XLII,    2,  16|        occiderint comitem. ad corpus regis primo amici, deinde satellites
190    XLII,    2,  17|        speculandaque consilia Persei regis ierat, rediit, congruentiaque
191    XLII,    2,  19|             Ariarathis puerum filium regis secum adducentes Romam venerunt;
192    XLII,    2,  19|      instruendas locaret, ubi filius regis comitesque eius habitare
193    XLII,    3,  29|             recens ira, quod scelere regis prope ut victuma mactatus
194    XLII,    3,  29|          Aegypti regno, et pueritiam regis et inertiam tutorum spernens;
195    XLII,    4,  48|          quinquaginta quattuor Genti regis lembos nanctus, simulans
196    XLII,    4,  51|             numquam ullius Macedonum regis copias tantas fuisse.~ ~
197    XLII,    5,  59|          Delphis ad insidias Eumenis regis usus erat, postquam agmen
198    XLII,    5,  59|        consilium pronior erat animus regis. itaque conlaudato Evandro
199    XLII,    5,  61|         laetaque multiplicata verbis regis, quae ad contionem vocato
200    XLII,    5,  62|         talibus consiliis abhorrebat regis animus. itaque <ut> plurium
201    XLII,    5,  63|        factionis hominum fautorumque regis ac Macedonum familias sub
202   XLIII,    1,   5|              delatae sunt, et legati regis Gallorum Cincibili venerunt.
203   XLIII,    1,   7|          potiorem populi Romani quam regis Persei amicitiam habere,
204   XLIII,    1,   7|              milites intra praesidia regis Persei haberent, eos primo
205   XLIII,    1,  11|            tot urbibus in potestatem regis redactis. Exercitum consulis
206    XLIV,    2,  20|              abisse; nec animum eius regis constare satis visum. sicut
207    XLIV,    2,  26|            facere; sed et ante Genti regis parata societas et tum Gallorum
208    XLIV,    2,  26|              Axio flumine et castris regis aberant. haec mandata ad
209    XLIV,    2,  26|              omnium praeparatam cura regis copiam ituri forent quibusque
210    XLIV,    2,  29|     Macedonum quadraginta et quinque regis Eumenis quinqueremis invenerunt.
211    XLIV,    3,  32|   conprehendendos amicos cognatosque regis; qui Meteonem, Labeatium
212    XLIV,    3,  45|       Pantauchus, principes amicorum regis, Beroea, quo ex acie confugerant,
213    XLIV,    3,  45|       multitudo, sicut ad conspectum regis fletumque tam miserabilem
214    XLIV,    3,  46|   retentisque apud se caduceatoribus regis P. Nasicam, ignarus fugae
215    XLIV,    3,  46|               Nasicam, ignarus fugae regis, Amphipolim misit cum modica
216     XLV,    1,   5|       polluit eam homicida, sanguine regis Eumenis violavit, et, cum
217     XLV,    1,   5|           Graeciae civitates Eumenis regis per Evandrum Delphis prope
218     XLV,    1,   6|         liberi ad ministerium electi regis; ea cohors persecuta regem
219     XLV,    1,   8|         consilio dimisso tuendi cura regis Q. Aelio mandatur. eo die
220     XLV,    1,  13|      Ptolemaei legati communi nomine regis et Cleopatrae gratias egerunt:
221     XLV,    1,  13|       gratulatum venit. et Masgabae, regis Masinissae filio, Puteolis
222     XLV,    2,  19|           legationes Attalus, frater regis Eumenis, maxime convertit
223     XLV,    2,  23|         aliquos fuisse apud nos, qui regis amicitiam petentes plebem
224     XLV,    2,  24|            partium vestrarum fuimus, regis fautores salvi sint; illud
225     XLV,    3,  27|           filio et Athenaeo, Eumenis regis fratre, per Thessaliam Delphos
226     XLV,    3,  27|            quibus imposituri statuas regis Persei fuerant, suis statuis
227     XLV,    3,  31|         publice aut privatim partium regis fuissent, in Asiam quoque
228     XLV,    3,  32|           factum. nominati sunt enim regis amici purpuratique, duces
229     XLV,    4,  39|        Philippus et Alexander, filii regis, tanta nomina, subtrahentur
230     XLV,    4,  42|              Bithys, filius Cotyis,> regis Thracum, <cum> obsidibus
231     XLV,    4,  43|       liberis et Caravantius, frater regis, et aliquot nobiles Illyrii.
232     XLV,    4,  44|         pondo quinquaginta. et filio regis Nicomedi ex ea summa munera
233     XLV,    4,  44|               ex qua Masgabae, filio regis Masinissae, data essent;
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2010. Content in this page is licensed under a Creative Commons License