Lib. Cap. Par.

  1      VI,    1,   1|        Interregnum initum: P. Cornelius Scipio interrex et post eum M.
  2     VII,    4,  23|                 a patribus L. Cornelius Scipio datus. Fortuna quoque inlustriorem
  3       X,    3,  26|          Romanam castraque oppugnaturi. Scipio, qui castris praeerat, loco
  4       X,    3,  29|      restituentibus pugnam L. Cornelius Scipio et C. Marcius, cum subsidiis
  5       X,    5,  41|             dedit. Instant Volumnius et Scipio et perculsos sternunt. Tum,
  6       X,    5,  41|            lapidibus propulsant hostem. Scipio, nisi in primo pavore priusquam
  7     XXI,    1,   6|                Romae erant P. Cornelius Scipio et Ti. Sempronius Longus.
  8     XXI,    5,  39|            auxerant inter se opinionem, Scipio, quod relictus in Gallia
  9     XXI,    5,  39|                effectu. Occupavit tamen Scipio Padum traicere et ad Ticinum
 10     XXI,    5,  46|           consederat. Quibus procuratis Scipio cum equitatu iaculatoribusque
 11     XXI,    5,  46|              proelium sese expediebant. Scipio iaculatores et Gallos equites
 12     XXI,    6,  48|              popularium animos dimisit. Scipio caedem eam signum defectionis
 13     XXI,    6,  48|               citra flumen interceptos. Scipio, nec vexationem volneris
 14     XXI,    7,  60|                 geruntur, Cn. Cornelius Scipio in Hispaniam cum classe
 15     XXI,    7,  61|                Hiberum sese recepit. Et Scipio raptim ad famam novorum
 16     XXI,    7,  61|              Hiberum rursus cedit agro. Scipio relictam ab auctore defectionis
 17    XXII,    3,  19|                 hostis occurrisset. Cn. Scipio postquam movisse ex hibernis
 18    XXII,    3,  22|              statu rerum in Hispania P. Scipio in provinciam venit, prorogato
 19    XXII,    3,  22|               milite exposito profectus Scipio fratri se coniungit, ac
 20    XXII,    7,  53|                 Bibulus et P. Cornelius Scipio et de legione tertia Ap.
 21    XXII,    7,  53|                negat consilii rem esse [Scipio] Iuvenis, fatalis dux huiusce
 22    XXII,    7,  54|             hominum erant, Appiusque et Scipio, postquam incolumem esse
 23    XXIV,    6,  41|              castra communivere. eo Cn. Scipio cum omnibus copiis et Hasdrubal
 24    XXIV,    6,  41|             fluvium omnes consedere. P. Scipio cum expeditis clam profectus
 25    XXIV,    6,  41|              eum locum expugnaturi. Cn. Scipio, ut sociis praesidioque
 26    XXIV,    6,  41|                 certamine adveniens Cn. Scipio solvit.~ ~42.
 27    XXIV,    6,  42|             secutus Romanus. ibi iterum Scipio lecticula in aciem inlatus
 28     XXV,    1,   2|           Cornelio Cethego P. Cornelius Scipio, cui post Africano fuit
 29     XXV,    6,  32|             amni ponunt castra. ibi Cn. Scipio cum quibus ante dictum est
 30     XXV,    6,  32|                est copiis substitit, P. Scipio profectus ad destinatam
 31     XXV,    6,  33|             domestico se avocari bello. Scipio, postquam socii nec precibus
 32     XXV,    6,  34|                 dux cautus et providens Scipio victus necessitatibus temerarium
 33     XXV,    6,  35|               pugnarent procederentque, Scipio hortabatur, priusquam pedestres
 34     XXV,    6,  36|                  revocat e proelio suos Scipio et collectos in tumulum
 35     XXV,    6,  36|               in Hispaniam venerat, Cn. Scipio undetricesimo die post fratris
 36     XXV,    6,  38|           sustinebimus hostium quos Cn. Scipio incolumi exercitu non sustinuit?
 37    XXVI,    1,   2|                ad eum exercitum cui Cn. Scipio imperator praefuisset. ea
 38    XXVI,    3,  19|               subicere solet. fuit enim Scipio non veris tantum virtutibus
 39    XXVI,    3,  20|           hiberna milites novi deducti. Scipio omnibus quae adeunda agendaque
 40    XXVI,    3,  20|          extremo qua capta est Capua et Scipio in Hispaniam venit, Punica
 41    XXVI,    7,  41|             Hispania principio veris P. Scipio navibus deductis evocatisque
 42    XXVI,    7,  42|            iussus erat ut eodem tempore Scipio ab terra exercitum ostenderet
 43    XXVI,    7,  44|         desiluissent. quod ubi egressus Scipio in tumulum quem Mercuri
 44    XXVI,    8, 45b|                tumultus conticuerat cum Scipio ab defessis iam volneratisque
 45    XXVI,    8, 45b|               prodigium ac deos vertens Scipio qui ad transitum Romanis
 46    XXVI,    8,  48|                                  Eo die Scipio C. Laelio cum sociis navalibus
 47    XXVI,    8,  48|               prope seditionem veniret, Scipio tres recuperatores cum se
 48    XXVI,    8,  48|                et M. Sempronii deferre. Scipio conlaudato Laelio ad contionem
 49    XXVI,    8,  49|            custodibus commendaret.~ Cum Scipio nihil defuturum iis profecto
 50    XXVI,    8,  49|               pro parente colebant. Tum Scipio: "Meae populique Romani
 51    XXVI,    8,  50|              converteret omnium oculos. Scipio percontatus patriam parentesque,
 52    XXVI,    8,  50|             inviolatae foret virginis.~ Scipio quando tanto opere peterent
 53    XXVI,    8,  51|                                         Scipio retentum secum Laelium,
 54   XXVII,    4,  17|        principio qua haec agebantur, P. Scipio in Hispania cum hiemem totam
 55   XXVII,    4,  17|           dimicare quam primum statuit. Scipio avidior etiam certaminis
 56   XXVII,    4,  17|                incluso.~ Cum iis copiis Scipio veris principio ab Tarracone
 57   XXVII,    4,  18|             Baliares et Afros demisit.~ Scipio circumvectus ordines signaque
 58   XXVII,    4,  18|      superstantem tumulo impegere. inde Scipio iussis adversus mediam evadere
 59   XXVII,    4,  18|                omni parte caedes fieret Scipio, qui laevo cornu in dextrum
 60   XXVII,    4,  19|             flumen ad Pyrenaeum tendit. Scipio castris hostium potitus
 61   XXVII,    4,  19|                consensu appellavit. tum Scipio silentio per praeconem facto
 62   XXVII,    4,  19|                  quem cum percontaretur Scipio quis et cuias et cur id
 63   XXVII,    4,  19|                 captum ab Romanis esse. Scipio cum adservari Numidam iussisset,
 64   XXVII,    4, 20a|           factum ad Baeculam diebus cum Scipio rediens iam Tarraconem saltu
 65   XXVII,    5,  22|       quinquaginta longae naves quas P. Scipio ex Hispania misisset. et
 66   XXVII,    5,  22|             exercitus in annum decreti. Scipio ex octoginta navibus quas
 67  XXVIII,    1,   1|               hominum numerum armasset, Scipio adversus eum M. Silanum
 68  XXVIII,    1,   2|               conlaudato benigne Silano Scipio spem debellandi si nihil
 69  XXVIII,    1,   3|                                         Scipio ubi animadvertit dissipatum
 70  XXVIII,    1,   3|        mediterraneos populos faciendas. Scipio castris prope urbem positis,
 71  XXVIII,    1,   3|    extraherentur. quod ubi animadvertit Scipio nimia paucitate suorum exaequatum
 72  XXVIII,    1,   4|               prae se agentes fecerunt. Scipio conlaudato fratre cum quanto
 73  XXVIII,    3,  13|                                         Scipio cum ad eum fama tanti comparati
 74  XXVIII,    3,  14|                 armorumque concursuros. Scipio ubi hoc obstinate credi
 75  XXVIII,    3,  14|            aberant, signo receptui dato Scipio patefactisque ordinibus
 76  XXVIII,    3,  15|               id sedulo diem extraxerat Scipio ut sera pugna esset; nam
 77  XXVIII,    3,  16|                                         Scipio, ut prima luce qui in stationibus
 78  XXVIII,    3,  16|                exercitu Gades perfugit. Scipio fuga ducis hostium audita
 79  XXVIII,    3,  16|           bellum initum, quinto quam P. Scipio provinciam et exercitum
 80  XXVIII,    3, 17a|                                      L. Scipio cum multis nobilibus captivis
 81  XXVIII,    4, 17b|              positis. dignam itaque rem Scipio ratus quae, quoniam non
 82  XXVIII,    4, 17b|             terram prior Hasdrubal, mox Scipio et Laelius egressi ad regem
 83  XXVIII,    4,  18|            regem est; eodem etiam lecto Scipio atque Hasdrubal quia ita
 84  XXVIII,    4,  18|      quemadmodum Hannibal in Italia sic Scipio in Africa bellum gereret.
 85  XXVIII,    4,  18|               in Africa bellum gereret. Scipio, foedere icto cum Syphace,
 86  XXVIII,    4,  19|                 hinc et hortari milites Scipio orsus est: ipsos claudendo
 87  XXVIII,    4,  19|                trepidaret. id ubi vidit Scipio, veritus ne vanis tot conatibus
 88  XXVIII,    4,  20|             cordi est.~ Castulonem inde Scipio exercitum ducit, quam urbem
 89  XXVIII,    5,  21|          dicionemque redigendos missus. Scipio Carthaginem ad vota solvenda
 90  XXVIII,    5,  21|          accepto. cum verbis disceptare Scipio vellet ac sedare iras, negatum
 91  XXVIII,    5,  24|                                         Scipio ipse gravi morbo implicitus,
 92  XXVIII,    5,  28|                in provinciam missus, L. Scipio frater meus et C. Laelius
 93  XXVIII,    6,  32|                                         Scipio cum fide solvendi pariter
 94  XXVIII,    6,  33|             saeptus erat. in eam vallem Scipio cum pecora rapta pleraque
 95  XXVIII,    6,  33|            obliquo constituerunt colle. Scipio pro se esse loci angustias
 96  XXVIII,    6,  34|                urbibus imposita forent. Scipio multis invectus in praesentem
 97  XXVIII,    7,  35|            Carthaginem esse. laetus eum Scipio vidit audivitque cum caput
 98  XXVIII,    8, 38b|               Punici belli P. Cornelius Scipio et P. Licinius Crassus ut
 99  XXVIII,    8,  41|                  Licinius in Italia, P. Scipio bellum in Africa geret.
100  XXVIII,    8,  43|         adulescentia ferocem laudarent, Scipio ita locutus fertur: 'et
101  XXVIII,    8,  45|               aequis animis auditus est Scipio quia volgatum erat si apud
102  XXVIII,    8,  45|                 ad populum laturus. cum Scipio respondisset se quod e re
103  XXVIII,    8,  45|             mille pondo argenti facta.~ Scipio cum ut dilectum haberet
104    XXIX,    1,   1|                                         Scipio postquam in Siciliam venit,
105    XXIX,    1,   1|               equosque ostenderunt. tum Scipio renuntiari sibi dixit quosdam
106    XXIX,    1,   1|              esset, nolle militare, tum Scipio ei: 'quoniam igitur, adulescens,
107    XXIX,    2,   8|                                         Scipio ut et arcem relictam ab
108    XXIX,    2,   9|                  His Messanam nuntiatis Scipio post paucos dies Locros
109    XXIX,    4,  18|         Hannibali nisi accitus ab nobis Scipio intervenisset. at hercule
110    XXIX,    4,  19|                Pleminius modo sed etiam Scipio principum orationibus lacerari.
111    XXIX,    4,  20|                decedere iuberent; si P. Scipio iam in Africam traiecisset,
112    XXIX,    4,  20|             facta esse, ut ad exercitum Scipio maneret bellumque ut proposuisset
113    XXIX,    4,  20|                 dicto audiens non esset Scipio aut iam in Africam traiecisset,
114    XXIX,    4,  22|               Venientibus iis Syracusas Scipio res, non verba ad purgandum
115    XXIX,    5,  23|           Hispania forte in idem tempus Scipio atque Hasdrubal convenerunt,
116    XXIX,    5,  23|               si traiecisset in Africam Scipio, parvum vinculum eae nuptiae
117    XXIX,    5,  23|                 si non abstineat Africa Scipio et Carthagini exercitum
118    XXIX,    5,  24|              Syracusis eum convenerunt. Scipio quamquam magno momento rerum
119    XXIX,    5,  24|         militiam ignominiosam posse. et Scipio minime id genus militum
120    XXIX,    5,  26|        classibus fuerant quot onerariis Scipio tum traiciebat; nam praeter
121    XXIX,    5,  26|           caesis ducibus effecerant, et Scipio dux partim factis fortibus
122    XXIX,    5,  27|                            Ubi inluxit, Scipio e praetoria nave silentio
123    XXIX,    5,  27|               portu fore omnem classem. Scipio, ut in conspectu terra fuit,
124    XXIX,    5,  27|           aperuit omnia Africae litora. Scipio quod esset proximum promuntorium
125    XXIX,    6,  28|              urbem extemplo adgressurus Scipio foret, ita conclamatum ad
126    XXIX,    6,  28|          Romanorum inciderunt. iam enim Scipio, classe Uticam missa, ipse
127    XXIX,    6,  29|            nobilem iuvenem, occiderunt. Scipio non agros modo circa vastavit
128    XXIX,    6,  34|         subveniat. ad Uticam tum castra Scipio ferme mille passus ab urbe
129    XXIX,    6,  35|                etiam Hannonem tradunt.~ Scipio praefectos equitesque prout
130    XXIX,    6,  35|              hoc tamen momenti fecit ut Scipio, cum quadraginta ferme dies
131     XXX,    1,   3|           commeatus eo portabantur. nec Scipio ullo tempore hiemis belli
132     XXX,    1,   4|           speculatores omnia visendi et Scipio ad comparanda ea quae in
133     XXX,    1,   5|              hostium perventum est. ibi Scipio partem copiarum Laelio Masinissamque
134     XXX,    1,   6|             nuntius refugeret, extemplo Scipio neglectas ut in tali tumultu
135     XXX,    2,   9|                             Postero die Scipio Laelium Masinissamque cum
136     XXX,    2,   9|                 salutem omnium rebatur. Scipio gravem iam spoliis multarum
137     XXX,    2,  10|               adscensum possent? itaque Scipio, postquam eo ventum est,
138     XXX,    2,  10|       praefectis suarum navium foret et Scipio in tempore subvenisset.~ ~
139     XXX,    2,  13|           Romanus Carthaginiensisque ut Scipio imperator suus ad amicitiam
140     XXX,    2,  13|             adloquendo victore. nam cum Scipio quid sibi voluisset quaereret
141     XXX,    3,  16|                                         Scipio C. Laelio cum Syphace aliisque
142     XXX,    3,  16|                 imperaret quae vellet.~ Scipio et venisse ea spe in Africam
143     XXX,    3,  17|             primum senatui sunt quod P. Scipio prospere res in Africa gessisset;
144     XXX,    4,  20|          deformitate reditus mei tam P. Scipio exsultabit atque efferet
145     XXX,    4,  23|              dictatorque fuerat: cum P. Scipio caedendo exercitus agros
146     XXX,    4,  25|              indigniorem iniuriam ratus Scipio ab iis qui petissent pacem
147     XXX,    4,  25| Carthaginiensibus supervenerunt. quibus Scipio etsi non indutiarum fides
148     XXX,    5,  28|                 erexerant omnium animos Scipio et Hannibal velut ad supremum
149     XXX,    5,  29|             Scipionem venisse.~ Ceterum Scipio cum conloquium haud abnuisset,
150     XXX,    5,  29|             coire ex propinquo possent. Scipio haud procul Naraggara urbe
151     XXX,    5,  30|                 tuendae pacis pertinet, Scipio - vestri quoque, ut audio,
152     XXX,    6,  32|              militem venerat referebat: Scipio Hispanias et recentia in
153     XXX,    6,  34|                 se cernendo aciem. quod Scipio ubi vidit receptui propere
154     XXX,    6,  36|                                         Scipio confestim a proelio expugnatis
155     XXX,    7,  38|               et M. Marcius Ralla et L. Scipio imperatoris frater. per
156     XXX,    7,  40|                 traiceret; consul mari, Scipio eodem quo adhuc iure imperii
157     XXX,    7,  41|              vellet naves deligeret. P. Scipio quadraginta naves longas
158     XXX,    7,  43|        rogatione senatus decrevit ut P. Scipio ex decem legatorum sententia
159     XXX,    7,  44|         Hannibal apud Carthaginienses.~ Scipio contione advocata Masinissam
160    XXXI,    1,   4|              ingentem quod ex Africa P. Scipio miserat quaternis aeris
161    XXXI,    1,   8|        permissum ut de exercitu quem P. Scipio ex Africa deportasset voluntarios,
162    XXXI,    6,  49|          Flamininus P. Cornelius Cn. f. Scipio; hi colonos Venusiam adscripserunt.~
163   XXXII,    2,   7|            creati censores P. Cornelius Scipio Africanus et P. Aelius Paetus.
164   XXXII,    2,   7|                Lepidus et Cn. Cornelius Scipio pontifices suffecti sunt.~ ~
165   XXXIV,    4,  42|             habita: creati P. Cornelius Scipio et duo Cn. Cornelii, Merenda
166   XXXIV,    4,  43|                   Principio anni quo P. Scipio Africanus iterum et Ti.
167   XXXIV,    4,  43|                 Italia provincia esset. Scipio satis esse Italiae unum
168   XXXIV,    5,  54|                                      P. Scipio ex provincia Gallia ad consules
169   XXXIV,    5,  54|             sunt praetores L. Cornelius Scipio M. Fulvius Nobilior C. Scribonius
170   XXXIV,    6,  62|                terminos esset quibus P. Scipio victor agrum qui iuris esset
171   XXXIV,    6,  62|        praesenti disceptarent. missi P. Scipio Africanus et C. Cornelius
172   XXXIV,    6,  62|                  nam ni ita esset, unus Scipio vel notitia rei vel auctoritate,
173    XXXV,    1,   1|             praetor P. Cornelius Cn. f. Scipio trans Hiberum multa secunda
174    XXXV,    1,   1|       defecerunt. praetor haec gesserat Scipio: idem pro praetore Lusitanos
175    XXXV,    2,  10|                 P. Cornelius Cn. filius Scipio, qui ex Hispania provincia
176    XXXV,    3,  24|          petierunt, P. Cornelius Cn. f. Scipio, qui priore anno repulsam
177    XXXV,    3,  24|                tulerat, et L. Cornelius Scipio et Cn. Manlius Volso. P.
178   XXXVI,    3,  21|               vocavit; quo L. Cornelius Scipio, aliquot diebus ante a consule
179   XXXVI,    5,  36|               Alter consul P. Cornelius Scipio, Galliam provinciam sortitus,
180   XXXVI,    5,  39|          propinquo ferre auxilia. si P. Scipio devictis acie Bois aut ipse
181   XXXVI,    5,  45|              sunt consules L. Cornelius Scipio et C. Laelius - Africanum
182  XXXVII,    1,   1|             sorti eam rem permisissent. Scipio responso ad hoc dato cogitaturum,
183  XXXVII,    1,   1|        certaminis senatum erexisset, P. Scipio Africanus dixit, si L. Scipioni
184  XXXVII,    1,   3|          divinam fecerunt. P. Cornelius Scipio Africanus, priusquam proficisceretur,
185  XXXVII,    2,   7|                 iter, quod insistis, L. Scipio, ego quoque approbo; sed
186  XXXVII,    5,  36|                pacem impetrasset. ad ea Scipio: 'quod Romanos omnis, quod
187  XXXVII,    6,  45|               iam consul erat; eo et P. Scipio ab Elaea, cum primum pati
188  XXXVII,    7,  50|            esset, exercitus ei, quem L. Scipio haberet, est decretus et
189  XXXVII,    7,  57|          Flamininus P. Cornelius Cn. F. Scipio L. Valerius Flaccus M. Porcius
190  XXXVII,    7,  58|                  Haud ita multo post L. Scipio ad urbem venit; qui ne cognomini
191 XXXVIII,    3,  28|                senatu tertium lectus P. Scipio Africanus; quattuor soli
192 XXXVIII,    4,  42|              esset, sicut M'. Acilio L. Scipio consul, L. Scipioni M. Fulvius
193 XXXVIII,    5,  48|           fecerim hostes Gallos? Te, L. Scipio, appello, cuius ego mihi,
194 XXXVIII,    5,  48|       immortalibus precatus sum, te, P. Scipio, qui legati ius, collegae
195 XXXVIII,    5,  48|                 cum quo pacem pepigerat Scipio, et cum quo nominatim foedus
196 XXXVIII,    6, 50b|            antea quisquam nec ille ipse Scipio consul censorve maiore omnis
197 XXXVIII,    6,  51|                citabat, quisquam esset. Scipio non in Capitolio modo, sed
198 XXXVIII,    6,  52|        citarique absens est coeptus, L. Scipio morbum causae esse, cur
199 XXXVIII,    6,  52|       expectarent, ita decrevit: cum L. Scipio excusasset morbum esse causae
200 XXXVIII,    6,  53|           tribuni, domitor ille Africae Scipio? Ideo quattuor nobilissimos
201 XXXVIII,    6,  53|              consortem huius gloriae L. Scipio - ultra iuga Tauri emovit,
202 XXXVIII,    6,  54|               inimicum incessens. Et L. Scipio, quem magis pro se quam
203 XXXVIII,    6,  55|                 reus extemplo factus L. Scipio. Simul et delata et recepta
204 XXXVIII,    6,  55|         iudicium fieret, absoluti sunt, Scipio et A. Hostilius legatus
205 XXXVIII,    6,  56|              sequendi sunt, qui, cum L. Scipio et accusatus et damnatus
206 XXXVIII,    6,  57|        opiniones sint, Gracchum, cum L. Scipio in vincula duceretur, nec
207 XXXVIII,    6,  58|          quaestoribus urbanis dederunt; Scipio cum contenderet omnem quam
208 XXXVIII,    6,  58|            vincula duci est coeptus. P. Scipio Nasica tribunos appellavit
209 XXXVIII,    6,  58|            Magnesiam signis collatis L. Scipio Antiochum devicisset, aeger
210 XXXVIII,    6,  58|          Antiochum devicisset, aeger P. Scipio Elaeae dierum aliquot via
211   XXXIX,    1,   6|         incendio alieni iudicii, quo L. Scipio damnatus erat, conflagraret,
212   XXXIX,    2,  22|                facerent sese scire.~ L. Scipio ludos eo tempore, quos bello
213   XXXIX,    5,  52|                 in vinculis exspiravit: Scipio etsi non exsul neque damnatus,
214   XXXIX,    5,  55|                triumviri creati sunt P. Scipio Nasica C. Flaminius L. Manlius
215      XL,    3,  34|                 deduxerunt P. Cornelius Scipio Nasica C. Flaminius L. Manlius
216      XL,    4,  44|                  hi facti Cn. Cornelius Scipio C. Valerius Laevinus Q.
217      XL,    4,  44|            milia passuum, Cn. Cornelius Scipio peregrinam, Q. Mucius Scaevola
218      XL,    4,  51|          fornices post aliquot annos P. Scipio Africanus et L. Mummius
219     XLI,    2,   8|                L. Mummius Cn. Cornelius Scipio C. Valerius Laevinus. Tuberoni
220     XLI,    2,   8|           sortitur, Histriam Claudius.] Scipio et Laevinus Galliam in duas
221     XLI,    3,  14|           consules creati Cn. Cornelius Scipio Hispallus Q. Petilius Spurinus.
222     XLI,    3,  14|           Licinius Crassus M. Cornelius Scipio L. Papirius Maso M. Aburius
223     XLI,    3,  15|              sortiti sunt. M. Cornelius Scipio Maluginensis Hispaniam ulteriorem,
224     XLI,    3,  20|             solitus erat, iam suo * * * Scipio inter peregrinos.~ ~21.
225    XLIV,    3,  44|             minore filio stimulabat. P. Scipio is erat, Africanus et ipse
226     XLV,    4,  40|                 duo, <Q.> Maximus et P. Scipio; deinde equites turmatim
227     XLV,    4,  44|       circumduceret eum, <L.> Cornelius Scipio quaestor, qui et Capuam
228     XLV,    4,  44|               pervenisset, L. Cornelius Scipio ne ab eo abscederet sumptumque