Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,   9|             essent. Tum ex consilio patrum Romulus legatos circa vicinas
  2       I,    3,   9|             excellentes, primoribus patrum destinatas, ex plebe homines
  3       I,    3,   9|       Romulus circumibat docebatque patrum id superbia factum qui conubium
  4       I,    3,  16|        aliquos qui discerptum regem patrum manibus taciti arguerent;
  5       I,    4,  17|                                     Patrum interim animos certamen
  6       I,    4,  18|    factionis suae alium nec denique patrum aut civium quemquam praeferre
  7       I,    5,  30|        fecit quae Hostilia usque ad patrum nostrorum aetatem appellata
  8       I,    8, 41b|           iniussu populi, voluntate patrum regnavit. Anci liberi iam
  9       I,    8,  42|       exercitu haud dubius rex, seu patrum seu plebis animos periclitaretur,
 10       I,    8,  46|         quia de agro plebis adversa patrum voluntate senserat agi,
 11       I,    9,  49|      perisse dictitans, primoresque patrum, quos Servi rebus favisse
 12       I,    9,  49|       sperare posset. Praecipue ita patrum numero imminuto statuit
 13       I,    9,  53|        donec ad eos perveniat qui a patrum crudelibus atque impiis
 14      II,    1,   1|            caedibus regis deminutum patrum numerum primoribus equestris
 15      II,    2,   9|             Itaque haec indulgentia patrum asperis postmodum rebus
 16      II,    2,  15|         reges, ideo potius delectos patrum ad eum missos quam legatis
 17      II,    3,  23|          cum periculo suo qui forte patrum in foro erant in eam turbam
 18      II,    3,  23|        circumsistunt. Pauci admodum patrum, quos casus obtulerat, contracti
 19      II,    3,  23|             se multitudo putare, et patrum qui abessent, non casu,
 20      II,    3,  24|           plebes; ultores superbiae patrum adesse dicere deos; alius
 21      II,    3,  27|        imperium; se unum et suae et patrum maiestatis vindicem fore.
 22      II,    3,  28|             undique et indignatione patrum, si quod imperio consulari
 23      II,    3,  28|      convolare minimus quisque natu patrum, abdicare consulatum iubentes
 24      II,    3,  29|        facinus esse clamitantes qui patrum consulibus aderant, devolant
 25      II,    3,  29|            hinc plebis odio, illinc patrum laudibus, non miseriis ait
 26      II,    3,  30|            consulibus et senioribus patrum, ut imperium sua vi vehemens
 27      II,    3,  32|           ab suis plebis violentiam patrum; timere patres residem in
 28      II,    3, 33a|            consules esset, neve cui patrum capere eum magistratum liceret.
 29      II,    4, 33b|           concordiae civium, legato patrum ad plebem, reductori plebis
 30      II,    4,  35|           potestati, plebisque, non patrum tribunos esse. Sed adeo
 31      II,    4,  35|          processere - quidquid erat patrum, reos diceres - precibus
 32      II,    5,  41|      criminabatur. Id multos quidem patrum, ipsos possessores, periculo
 33      II,    5,  42|           cupiditas est malignitate patrum, qui devictis eo anno Volscis
 34      II,    5,  44|             et consules et primores patrum operam ut, si minus omnes,
 35      II,    5,  44|        sustentatum id malum, partim patrum consiliis, partim patientia
 36      II,    5,  45|           illo die, qua plebis, qua patrum, eximia virtus fuit; Fabium
 37      II,    5,  48|                          Igitur non patrum magis quam plebis studiis
 38      II,    5,  52|         Menenius, precibus suis aut patrum sed cum multa fiducia innocentiae
 39      II,    5,  54|          plebem magis quam iuniores patrum. Suadent monent honoribus
 40      II,    5,  55|          vicere seniores quibus ira patrum adversus temeritatem plebis
 41      II,    5,  56|            in populi et consulem in patrum fore potestate.~ ~57.
 42      II,    5,  57|         acceptae sint. Victus tamen patrum consensu quievit; lex silentio
 43      II,    5,  58|             conatu, nequaquam tanta patrum spe, priores impedierint
 44      II,    5,  64|         alias, sollicitae certamine patrum et plebis. Irata plebs interesse
 45      II,    5,  64|              per patres clientesque patrum consules creati T. Quinctius
 46     III,    1,   1|           Possessores et magna pars patrum, tribuniciis se iactare
 47     III,    1,   3|           senatu cum ex auctoritate patrum iustitio indicto profectus
 48     III,    1,   6|         adfecti plerique principum, patrum maior pars, militaris fere
 49     III,    2,   9|             datum, per aliquot dies patrum superbiam ad plebem criminatus,
 50     III,    2,  11|         haberetur. Hic cum in medio patrum agmine constitisset, eminens
 51     III,    2,  14|          legem, et quod ad seniores patrum pertineret cessissent possessione
 52     III,    2,  15|           tenebat. Quantum iuniores patrum plebi se magis insinuabant,
 53     III,    2,  15|         negotii datum ab senioribus patrum ut iuventus tribuniciam
 54     III,    2,  17|     suffragium ineunt. Non quidquid patrum plebisque est, consules,
 55     III,    3,  19|    subrogandi. Decembri mense summo patrum studio L. Quinctius Cincinnatus,
 56     III,    3,  19|             iratum, potentem favore patrum, virtute sua, tribus liberis,
 57     III,    3,  21|         ingenti nunc consulum, nunc patrum fidem implorant; nec ante
 58     III,    3,  21|           tribuni se in auctoritate patrum futuros esse polliciti sunt.
 59     III,    3,  21|             esse. Consules fuere in patrum potestate: tribuni reclamantibus
 60     III,    4, 26b|          propinqui atque amici, tum patrum maior pars. Ea frequentia
 61     III,    4, 31a|        aedile plebis. Uterque magna patrum indignatione damnatus, Romilius
 62     III,    5,  36|        infimis solum sed primoribus patrum, ratis caedis causam ac
 63     III,    5,  37|       publicam adduxerant. Primores patrum odisse decemviros, odisse
 64     III,    6,  38|          facto sit, destituti inter patrum et plebis odia. Addidit
 65     III,    6,  38|      dilectum. Haec fremunt plebes. Patrum haud fere quisquam in foro,
 66     III,    6,  41|            ut discederetur iuniores patrum evincebant. Ferocioresque
 67     III,    6,  41|             plebem adduci. Silentio patrum edicitur dilectus. Iuniores
 68     III,    7,  49|           Ea res, quod magnae parti patrum displicere acta decemvirorum
 69     III,    7,  50|               Itaque missi iuniores patrum in castra, quae tum in monte
 70     III,    7,  52|             videant curam in animos patrum descensuram; admoniturum
 71     III,    7,  52|           Sacro locavere, modestiam patrum suorum nihil violando imitati.
 72     III,    7,  52|          ita videatur, in potestate patrum adfirmant. Id modo simul
 73     III,    7,  52|           suo sanguine ad supplicia patrum plebem adsuefaciant.~ ~53.
 74     III,    7,  53|             nostra a suppliciis aut patrum in plebem Romanam aut plebis
 75     III,    8,  55|      consulatus popularis sine ulla patrum iniuria nec sine offensione
 76     III,    8,  56|         causa cum maxima offensione patrum consulatu abisset, suas
 77     III,    8,  57|             gratulatum de concordia patrum ac plebis Romam venerunt,
 78     III,    8,  59|             toti plebis fuissent ut patrum salutis libertatisque prior
 79     III,    8,  63|            agerent, questi primores patrum senatum inter milites dedita
 80     III,    8,  63|            Ubi cum ingenti consensu patrum negaretur triumphus, L.
 81     III,    8,  63|             et a ceteris senioribus patrum cum essent dicta, omnes
 82     III,    9,  64| continuarent magistratum. Consensum patrum causabantur, quo per contumeliam
 83     III,    9,  64|           comitia quam ex voluntate patrum, iniecta contentione Duillius
 84     III,    9,  65|       plebis in cooptandis collegis patrum voluntatem foverunt; duos
 85     III,    9,  65|   Caelimontanus, nihil magnopere ad patrum aut plebis causam inclinati,
 86     III,    9,  65|           eius conservata maiestate patrum, sedavere; plebem, decreto
 87     III,    9,  65|      quiescenti plebi ab iunioribus patrum iniuriae fieri coeptae.
 88     III,    9,  65|           habuisse. Seniores contra patrum ut nimis feroces suos credere
 89     III,    9,  67|             et venenum urbis huius, patrum ac plebis certamina, dum
 90     III,    9,  68|             tandem capere potest et patrum vestroque antiquos mores
 91     III,    9,  69|        Romanae intueri, et primores patrum dignam dicere contionem
 92     III,    9,  69|          per proditionem dignitatis patrum plebi adulatos aut acerbe
 93     III,    9,  69|        orationem memorem maiestatis patrum concordiaeque ordinum et
 94     III,    9,  72|             flagitium ingens fieri, patrum primores arcessunt. Cum
 95      IV,    1,   1|             principio et de conubio patrum et plebis C. Canuleius tribunus
 96      IV,    1,   2|             Id adeo non plebis quam patrum neque tribunorum magis quam
 97      IV,    1,   2|       quorum sacrorum sit; dimidius patrum sit, dimidius plebis, ne
 98      IV,    1,   4|         prohiberi et conubium tolli patrum ac plebis, id demum contumeliosum
 99      IV,    2,  7b|             beneficio apud primores patrum reliquere. T. Quinctius
100      IV,    2,  11|  offendissent, ne primoribus quidem patrum satis accepti, quod nihil
101      IV,    2,  13|        audita, cum undique primores patrum et prioris anni consules
102      IV,    2,  14|              et opprimi se consensu patrum dicere, quod plebi benigne
103      IV,    4,  24|           quam ignominiam; primores patrum, quamquam deminutum censurae
104      IV,    4,  26|           discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse ne
105      IV,    4,  30|       fetiales; nec eorum, cum more patrum iurati repeterent res, verba
106      IV,    5,  33|          nominis Romani ac virtutis patrum vestraeque memores vertite
107      IV,    5,  35|             communia essent comitia patrum ac plebis, aut sui aut suorum
108      IV,    5, 44a|            Non suis beneficiis, non patrum iniuriis, non denique usurpandi
109      IV,    6,  48|             fuerat, minimus natu ex patrum concilio, dicitur dixisse
110      IV,    6,  48|           ordini, tum primoribus se patrum concilient. Adprobantibus
111      IV,    6,  48|          eae orationes a primoribus patrum habitae sunt ut pro se quisque
112      IV,    6,  56|             rem actam, cum primores patrum, nequiquam conquesti non
113      IV,    6,  56|      tribuni plebi, laeti discordia patrum nihil esse in se iis auxilii
114      IV,    6,  57|        fecerant, sic tum primoribus patrum splendore gratiaque ad petendum
115       V,    1,   3|            unquam aeque quam munere patrum in plebem, cum aera militantibus
116       V,    1,   3|           indulgere potius comitati patrum atque obsequio plebis oportuit?
117       V,    1,   6|        mores maiorum, non instituta patrum, non disciplinam vereri
118       V,    2,   9|                            Primores patrum sive culpa sive infelicitate
119       V,    2,  13|            plebis quam indignatione patrum, ita etiam gessit, dulcedo
120       V,    3,  16|           negotia esse certaminibus patrum ac plebis, inter haec locum
121       V,    5, 29b|              Pomponio, quos defendi patrum consensu ad fidem senatus
122       V,    7,  54|           Terminusque maximo gaudio patrum vestrorum moveri se non
123      VI,    3,  13|           percontantibus primoribus patrum eadem quae dictatori defectionem
124      VI,    3,  14|          vociferatusque de superbia patrum ac crudelitate feneratorum
125      VI,    3,  15|             Gallicis, quos primores patrum occultent, creditum solvi
126      VI,    3,  19|            omnium, finem cernebant, patrum auctoritati se dediderant -
127      VI,    3,  19|     Publilius tribuni plebis: 'quid patrum et plebis certamen facimus,
128      VI,    3,  20|        viderunt nec cum eo non modo patrum quemquam sed ne cognatos
129      VI,    4,  27|           si sit animus plebi memor patrum libertatis, se nec addici
130      VI,    5,  34|            erant, tanto in urbe vis patrum in dies miseriaeque plebis
131      VI,    5,  35|         Sextioque viderunt, stipati patrum praesidiis nec recitari
132      VI,    5,  36|             animos plebis, primores patrum productos interrogando de
133      VI,    5,  40|           silentiumque inde ceteros patrum defixisset, Ap. Claudius
134      VI,    5,  40|             antiquius in re publica patrum maiestate fuisse, semper
135      VI,    5,  42|           pertulere. creati quinque patrum, quinque plebis; graduque
136      VI,    5,  42|            sunt. dictatori consensu patrum plebisque triumphus decretus.
137     VII,    2,  11|             dixit et ex auctoritate patrum, si prospere id bellum evenisset,
138     VII,    2,  13|      consilium, et consensus aliqui patrum, non Gallicum bellum, nos
139     VII,    2, 17a|            fugatis sine auctoritate patrum populi iussu triumphavit.
140     VII,    3,  19|            contentus ex auctoritate patrum ac populi iussu Caeritibus
141     VII,    3,  21|         comitia consularia certamen patrum ac plebis diremit, tribunis
142     VII,    4, 22b|           potentiorem eum consensum patrum consularibus comitiis fecit
143     VII,    4,  24|          Ipse ob id meritum ingenti patrum studio creatus consul collegam
144     VII,    6,  39|  impotensque et crudele consulum ac patrum in se regnum passuros. Haec
145     VII,    6,  39|             Roma posse exciri? Quem patrum aut plebis esse qui aut
146    VIII,    1,   5|      egisset cum eis ex auctoritate patrum ne Samnitibus foederatis
147    VIII,    1,   6|            consulis vocem subsecuta patrum indignatio esset, proditur
148    VIII,    4,  21|         obtinuere et ex auctoritate patrum latum ad populum est ut
149    VIII,    4,  22|           responsum, ex auctoritate patrum populus Palaepolitanis bellum
150    VIII,    5,  29|       iuvare. bellum ex auctoritate patrum populus adversus Vestinos
151    VIII,    5,  33|            deprecantibus primoribus patrum atque universo senatu perstaret
152    VIII,    5, 37a|    dictatura abdicare vellet, iussu patrum priusquam abdicaret consules
153    VIII,    6, 37b|        atrocis auctores mansisse ad patrum aetatem constat nec quemquam
154      IX,    7,  34|            impugnavit; haec conubia patrum et plebis interrupit; haec
155       X,    1,   6|           qui undique criminandorum patrum apud plebem occasionibus
156       X,    1,   7|             cum eadem ferme de iure patrum ac plebis quae pro lege
157       X,    5,  45|             redditis ex auctoritate patrum iussu populi bellum Faliscis
158     XXI,    2,  18|              quia neque auctoritate patrum nec populi iussu ictum erat,
159     XXI,    7,  63|          adversus senatum atque uno patrum adiuvante C. Flaminio tulerat,
160    XXII,    1,   3|        priore et non modo legum aut patrum maiestatis sed ne deorum
161    XXII,    2,  14|       dictatorem eum ex auctoritate patrum iussuque populi dictum Veios
162    XXII,    5,  34|      comitia habita magno certamine patrum ac plebis. C. Terentio Varroni,
163    XXII,    5,  34|         interregnum iniretur, ut in patrum potestate comitia essent?
164    XXII,    6,  40|           prosequentibus primoribus patrum: plebeium consulem sua plebes
165    XXII,    8, 57b|             dictator ex auctoritate patrum dictus M. Iunius et Ti.
166    XXII,    8,  61|             Manlius dixit, quamquam patrum quoque plerosque captivi
167     XXV,    1,   6|           satisfacturos esse, sicut patrum memoria qui capti a Pyrrho
168     XXV,    1,  7a|            se omniaque de sententia patrum facturum esse. eae litterae
169     XXV,    3, 15a|             legatus, ex auctoritate patrum a P. Cornelio praetore in
170    XXVI,    1,   2|           iussu, non ex auctoritate patrum dato 'propraetor senatui'
171   XXVII,    1,  5a|      tribunis plebis ex auctoritate patrum ad plebem lata.~ ~
172   XXVII,    2,   6|          cecidisset, ex auctoritate patrum ad plebem latum plebemque
173   XXVII,    2,   8|            nec probatior primoribus patrum, suis pariter alienisque,
174   XXVII,    2,   8|      consuetudinis usu volebat: nec patrum nec avorum memoria Dialem
175   XXVII,    2,   8|             praetore, magno adsensu patrum plebisque flaminem in senatum
176   XXVII,    3,  11|             locarent ex auctoritate patrum latum ad plebem est plebesque
177  XXVIII,    8,  40|    consilium haudquaquam primoribus patrum cum placeret, ceteri per
178    XXIX,    3,  14|             honoresve suffragio seu patrum seu plebis delatos. P. Scipionem
179    XXIX,    7,  37|      utrique dixit. ea res consensu patrum discussa est ne postea obnoxia
180     XXX,    1,   2|           in eam classem ex decreto patrum consules scripserunt et
181     XXX,    7,  40|          impositum ingenti laetitia patrum exposuisset, adiecit Verminam
182     XXX,    7,  40|             daretur responsum iussu patrum ab dictatore est consules
183     XXX,    7,  40|             aiebant: ex auctoritate patrum latum ad populum esse cuius
184     XXX,    7,  44|           sen tentia acta essent ea patrum auctoritate populique iussu
185     XXX,    7,  45|             Sullae Magnique Pompeii patrum memoria, coeptum ab adsentatione
186    XXXI,    2,  12|     responso curavit. carmen, sicut patrum memoria Livius, ita tum
187    XXXI,    3,  20|            postremo victus consensu patrum tribunus cessit et ex senatus
188   XXXII,    2,   7|         aequum esse. In auctoritate patrum fuere tribuni. Creati consules
189   XXXII,    4,  31|          eas, deinde ex auctoritate patrum ad populum recitavit; supplicatio
190  XXXIII,    3,  24|     praetore, deinde ex auctoritate patrum in contione sunt recitatae,
191  XXXIII,    4,  37|      triumphusque ei magno consensu patrum est decretus. triumphavit
192   XXXIV,    1,   4|            manere sedibus patiemur. patrum nostrorum memoria per legatum
193   XXXIV,    5,  54|           populi quidquid maiestati patrum adiectum esset interpretantibus
194   XXXIV,    6,  56|            evenerat, ex auctoritate patrum in rostra escendit et edixit
195    XXXV,    1,   7|      tribunus plebis ex auctoritate patrum plebem rogavit plebesque
196   XXXVI,    1,   7|           utramque fortunam taceam, patrum certe aetate ne uni quidem
197  XXXVII,    1,   1|          facturos dixit, si iudicio patrum quam si sorti eam rem permisissent.
198  XXXVII,    6,  49| beneficiorum memoria subiret animos patrum, et quibus misericordia
199  XXXVII,    7,  51|          flaminem Quirinalem, quale patrum memoria inter L. Metellum
200  XXXVII,    7,  52|            deinde in contione iussu patrum, quae acta in Asia essent,
201  XXXVII,    7,  58|            cepisset, magno consensu patrum triumphus navalis est decretus.
202 XXXVIII,    6,  51|             nutum eius pro decretis patrum, pro populi iussis esse.
203   XXXIX,    1,  16|     responsa liberant. quotiens hoc patrum avorumque aetate negotium
204   XXXIX,    4,  39|   interpretantibus fecerat cessurum patrum auctoritati esse. comitiis
205   XXXIX,    4,  39|          quoniam Flaccum auctoritas patrum nihil movisset, ad populum
206   XXXIX,    5,  42|            redierunt. utrique magno patrum consensu triumphus est decretus.
207   XXXIX,    5,  42|    Quinctium Flamininum consularem. patrum memoria institutum fertur,
208      XL,    2,  20| compositisque ibi rebus cum adsensu patrum exposuerunt. et a Philippo
209      XL,    3,  26|            facerent, pro se quisque patrum vociferari. consules nisi
210    XLII,    2,  21|             increpiti. hoc consensu patrum accensi M. Marcius Sermo
211    XLII,    2,  28|         itaque non secundis auribus patrum auditus est consul, cum
212   XLIII,    1,   5|       placuit, qui indicarent, quae patrum sententia esset. Munera
213   XLIII,    2,  14|          esse. Id praetoribus magna patrum [approbatione], non sine
214    XLIV,    3,  35|            quae Romae ingentem iram patrum excitaverant. multo iniquioribus
215     XLV,    1,   1|             tabellis ex auctoritate patrum pro foris publicis denuntiavit
216     XLV,    1,   7|           tanta multitudo occurrit. patrum aetate Syphax rex captus
217     XLV,    2,  21|             deinde <ex auctoritate> patrum ad populum latum, et tribuni
218     XLV,    3,  35|       plebis ageret, ex auctoritate patrum rogationem ad plebem ferrent,