Lib. Cap. Par.

  1      II,    1,   2|          muniendo modum excesserint. Consulis enim alterius, cum nihil
  2      II,    1,   5|          velut ab ignotis capitibus, consulis liberi omnium in se averterant
  3      II,    2,   7|             cum indignitate angerent consulis animum, vocato ad concilium
  4      II,    2,   7|   confessionemque factam populi quam consulis maiestatem vimque maiorem
  5      II,    3,  27|              bellis Romanus promissa consulis fidemque senatus exspectabat,
  6      II,    3,  27|              Neque decretum exaudiri consulis prae strepitu et clamore
  7      II,    3,  27|          periculum, cum in conspectu consulis singuli a pluribus violarentur,
  8      II,    3,  29|              fidem secuti P. Servili consulis Volsco Aurunco Sabinoque
  9      II,    3,  30|     confirmavit animos, Servili fere consulis edicto conveniens; sed et
 10      II,    3,  31|         abiret inritaque, sicut ante consulis, promissa eius caderent,
 11      II,    3,  31|          Namque Valerius post Vetusi consulis reditum omnium actionum
 12      II,    4, 33b|             sua laude obstitit famae consulis Marcius ut, nisi foedus
 13      II,    5,  43|       sustinuit, quam exercitus odio consulis, quantum in se fuit, prodebat.
 14      II,    5,  47|         ventum foret ni legati rapto consulis corpore patefecissent una
 15      II,    5,  48|          accepta temeritate alterius consulis, actumque de exercitu foret,
 16      II,    5,  48|          armati postero die ad limen consulis adesse; domos inde discedunt.~ ~
 17      II,    5,  51|         nocte Tiberi, castra Servili consulis adorti sunt oppugnare. Inde
 18      II,    5,  63|            rem prolapsam neglegentia consulis restituit. Melius in Volscis
 19     III,    1,   3|     quadriduum fuit, reditus Quincti consulis in urbem fecit. Census deinde
 20     III,    1,   5|         Furium legatum - frater idem consulis erat - longius extulit cursus;
 21     III,    1,   5|           fecit; qui caede legati et consulis volnere accensi nulla deinde
 22     III,    1,   5|              exercitus egregia pugna consulis volnus, legati et cohortium
 23     III,    2,  10|          cessit ad ultimum maiestati consulis tribunus et destitit. Tum
 24     III,    2,  11|              Quemcumque lictor iussu consulis prendisset, tribunus mitti
 25     III,    2,  18|               ipse in locum vicemque consulis provolat. Prae ardore impetuque
 26     III,    2,  18|         purgatum atque lustratum. In consulis domum plebes quadrantes
 27     III,    3,  19|        contentiones usque ad comitia consulis subrogandi. Decembri mense
 28     III,    3,  20|                Moverat plebem oratio consulis; erecti patres restitutam
 29     III,    3,  20|      iuraverint conventuros se iussu consulis nec iniussu abituros. Edicimus
 30     III,    3,  21|          toto anno vehementior actio consulis fuit. 'Mirer' inquit, 'si
 31     III,    4,  28|          castra hostium et in castra consulis venit; alibi pavorem, alibi
 32     III,    9,  69|          plebi quam tunc severissimi consulis fuit. Iuventus quoque, quae
 33      IV,    1,   3|           Paeniteat nunc vos plebeii consulis, cum maiores nostri advenas
 34      IV,    2,  15|              filios regis et liberos consulis, liberatoris patriae, propter
 35      IV,    4,  27|             spe, noctu adorti castra consulis rem in casum ancipitis eventus
 36      IV,    4,  27|              Clamor subito ortus non consulis modo vigiles, exercitum
 37      IV,    5,  38|          turmarum equitibus velut ad consulis imperium motis, "nisi haec"
 38      IV,    5,  40|            per recens odium Semproni consulis renovandae in eos invidiae.
 39      IV,    5,  40|        subsidiis aciem aut ullo boni consulis functum officio; et tune
 40      IV,    5,  43|           fuga funduntur, haud magno consulis decore. Itaque triumphus
 41     VII,    1,   6|             quantum feroces infelici consulis plebeii ductu, fremunt omnibus
 42     VII,    1,   7|       egregie est. In Hernicos morte consulis contemptim ad castra Romana
 43     VII,    2,  16|           non per milites iuratos in consulis verba, quamvis perniciosum
 44     VII,    3,  19|          gens positis armis in fidem consulis venisset. Triumphatum de
 45     VII,    3,  19|            postquam litteris Sulpici consulis, cui Tarquinii provincia
 46     VII,    4,  24|       reduxit. Moram triumpho volnus consulis attulit eademque causa dictatoris
 47     VII,    4,  25|          rogitabant num quem plebeii consulis paeniteret; simul dictatorem
 48     VII,    4,  26|             ratus, prius sciscitatus consulis voluntatem, in medium armatus
 49     VII,    5,  33|           dicta dederat, cum equites consulis iussu discurrunt in cornua
 50     VII,    5,  36|          custodibus caesis ad castra consulis pervadit. Aliquantum supererat
 51     VII,    5, 37a|             tunicis donati. Secundum consulis donationem legiones gramineam
 52     VII,    6,  39|           coniurationis electos arte consulis cernentes. Cohors una, cum
 53     VII,    6,  40|            Quod meum factum dictumve consulis gravius quam tribuni audistis?
 54    VIII,    1,   6|                                  Cum consulis vocem subsecuta patrum indignatio
 55    VIII,    1,   6|           adsensu populi excepta vox consulis tantum ardoris animis fecit
 56    VIII,    1,   6|        magistratuum magis, qui iussu consulis prosequebantur, quam ius
 57    VIII,    1,   6|        expositis, ne mors voluntaria consulis exercitum in acie terreret,
 58    VIII,    1,   7|            dimissi erant, T. Manlius consulis filius super castra hostium
 59    VIII,    1,   7|   insignemque inter eos praecedentem consulis filium + nam omnes inter
 60    VIII,    2,   9|             genu dextro innixi nutum consulis ad consurgendum exspectabant.~ ~
 61    VIII,    2,  10|       coniugum ac liberorum, memores consulis pro vestra victoria morte
 62    VIII,    2,  11|            parricidio filii, alterum consulis devoti caede; trucidatum
 63    VIII,    3,  14|         Principes senatus relationem consulis de summa rerum laudare sed,
 64    VIII,    3,  18|          varie in annalibus cognomen consulis invenio; ceterum in eo parvi
 65    VIII,    5,  34|         tribunus legati, non legatus consulis, non magister equitum dictatoris
 66      IX,    2,   9|              spoponderim, cum id nec consulis ius esset nec illis spondere
 67      IX,    2,  10|          ferebant, devotioni P. Deci consulis, aliis claris facinoribus
 68      IX,    3,  16|        captus, et omnia in potestate consulis erant; qui quaestione habita
 69      IX,    5,  20|             repentino adventu Aemili consulis Nerulum vi captum. Et postquam
 70      IX,    6,  27|           repentino consilio Poeteli consulis additae vires, qui subsidiarias
 71      IX,    6,  27|        Ceterum omnia mutavit repente consulis adventus; nam et conspectu
 72      IX,    7,  36|              Tum ex iis qui aderant, consulis frater - M. Fabium, Caesonem
 73      IX,    7,  37|                      Hac expeditione consulis motum latius erat quam profligatum
 74      IX,    8,  38|            quod insigne maxime fuit, consulis ipsius volnus. Ob haec etiam
 75      IX,    8,  41|            perrexit. Repens adventus consulis, quem procul Umbria in Samnio
 76       X,    2,  11|       temporis tristis nuntius fuit. Consulis subrogandi comitia ex sententia
 77       X,    2,  12|       Etruscos compulerat. Cn. Fulvi consulis clara pugna in Samnio ad
 78       X,    2,  14|               ni secunda acies iussu consulis in primum successisset.
 79       X,    2,  15|             castra fuerunt, alterius consulis sex et octoginta; nec valli
 80       X,    2,  18|         comprimeret, quam quod ductu consulis quicquam ibi satis scite
 81       X,    3,  21|       exonerarunt senatum L. Volumni consulis litterae, quibus caesos
 82       X,    3,  21|    supplicationes ob rem bene gestam consulis nomine decernunt et iustitium
 83       X,    3,  22|            Postridie ad praescriptum consulis et consularia et praetoria
 84       X,    3,  25|            quisque alii aliis dicere consulis se Q. Fabi facere iussu.
 85       X,    3,  26|            modo se oblivisci P. Deci consulis per tot collegia experti
 86       X,    3,  29|            maxime globus circumstans consulis corpus velut alienata mente
 87       X,    3,  29|            vicisse Romanos defunctos consulis fato; Gallos Samnitesque
 88       X,    3,  29|         novissima acie iussu Q. Fabi consulis ad praesidium collegae missi.
 89       X,    3,  29|       acervum Iovi Victori cremavit. Consulis corpus eo die, quia obrutum
 90       X,    4,  31|             Eo anno Q. Fabius Gurges consulis filius aliquot matronas
 91       X,    4,  35|          castra Romana videat. Dicta consulis legati tribunique et omnes
 92       X,    4,  36|             iubent. Non virtus solum consulis sed fors etiam adiuvit,
 93       X,    5,  38|           praeter L. Papirium patrem consulis pepererat. Et forte eodem
 94       X,    5,  40|               Papirio, fratris filio consulis, ambigi de auspicio renuntiaverunt.
 95       X,    5,  43|             et quadringenti in fidem consulis venerunt; caesa ad quattuor
 96       X,    5,  46|  accipientibus munus, divisit. Favor consulis tutatus ad populum est L.
 97     XXI,    5,  46|            Romanos, auxitque pavorem consulis volnus periculumque intercursu
 98     XXI,    5,  46|             cedendo reduxit. Servati consulis decus Coelius ad servum
 99     XXI,    6,  50|        vestimentaque sese legionibus consulis sociisque navalibus gratis
100    XXII,    1,   3|            circa Arreti moenia esse. Consulis deinde consilia atque animum
101    XXII,    2,  12|                    Dictator exercitu consulis accepto a Fulvio Flacco
102    XXII,    5,  37|         nuntiarunt caedem C. Flamini consulis exercitusque allatam adeo
103    XXII,    6,  38|            ab urbe signa moverentur, consulis Varronis multae ac feroces
104    XXII,    6,  40|                          Adversus ea consulis oratio haud sane laeta fuit,
105    XXII,    6,  41|                   Ceterum temeritati consulis ac praepropero ingenio materiam
106    XXII,    6,  41|     inescatam temeritatem ferocioris consulis ac novorum maxime militum
107    XXII,    6,  42|         tamen recens casus Claudique consulis primo Punico bello memorata
108    XXII,    6,  43|        agitari coepta. Cum utriusque consulis eadem quae ante semper fuisset
109    XXII,    6,  49|           funestam hanc pugnam morte consulis feceris; etiam sine hoc
110    XXII,    7, 50b|              tu, si quidem L. Aemili consulis, qui se bene mori quam turpiter
111    XXII,    7, 57a|                             Litteris consulis praetorisque [lectis censuere
112    XXII,    8,  61|            Romanos fieret neque ante consulis Romam adventum nec postquam
113   XXIII,    1,   6|                     Ab] hac oratione consulis dimissis redeuntibusque
114   XXIII,    3,  21|          demortui et L. Aemili Pauli consulis et Q. Aeli Paeti, qui ceciderant
115    XXIV,    2,   9|            Crassus iterum, Q. Fabius consulis filius qui tum aedilis curulis
116    XXIV,    2,  12|         Fabium praetorem - is filius consulis erat - <ad> Luceriam Graccho
117    XXIV,    2,  14|            permisisse. litteras inde consulis ac senatus consultum recitavit,
118    XXIV,    5,  38|          satietatem trucidabitis; et consulis castra in propinquo sunt,
119    XXIV,    5,  39| magistratibus praefectus Romanus cum consulis de ea re ius ac potestatem
120    XXIV,    6,  43|         absentes, Q. Fabius Maximus, consulis filius, et Ti. Sempronius
121    XXIV,    6,  45|          documentum esset. contra ea consulis pater Fabius temporum oblitos
122    XXVI,    4,  22|        circumfusus turba ad tribunal consulis venit, petitque ut pauca
123    XXVI,    5,  32|             taliaque cum ad invidiam consulis miserationemque Siculorum
124    XXVI,    5,  32|         dimissi ad genua se Marcelli consulis proiecerunt obsecrantes
125   XXVII,    1,   4|           urbano missae cum litteris consulis M. Marcelli, ut ex iis nosceret
126   XXVII,    2,   8|           Flacco legato - frater hic consulis erat - in Etruriam dedit
127   XXVII,    3,  12|           oppugnabant.~ Marcellus et consulis litteris excitus et quia
128   XXVII,    4, 15b|              frater in exercitu Fabi consulis erat. is certior litteris
129   XXVII,    5,  26|         tribuni militum M. Marcellus consulis filius et A. Manlius, simul
130   XXVII,    5,  27|          consulem et filium alterius consulis saucios exiguasque infelicis
131   XXVII,    5, 28a|              terrorem hostibus morte consulis unius, volnere alterius
132   XXVII,    6, 28b|               paulo ante hic nuntius consulis Salapiam venerat quam litterae
133   XXVII,    6,  29|             et luctum morte alterius consulis et metum de altero fecerunt.
134   XXVII,    8,  44|      constabat animis tam audax iter consulis laudarent vituperarentne;
135   XXVII,    8,  46|             hostis adventum alterius consulis sentiret; et coartatio plurium
136   XXVII,    8,  46|             ad Senam castra alterius consulis erant, et quingentos ferme [
137   XXVII,    8,  47|           erant, sicut ante adventum consulis alterius fuerant, una M.
138  XXVIII,    8,  40|           iam certa provincia Africa consulis, viri fortis ac strenui,
139  XXVIII,    8,  40|              dies gloriam fortissimi consulis. a qua suspicione si me
140    XXIX,    7, 36b|         mille et ducenti de exercitu consulis interfecti; in castra trepide
141     XXX,    7,  38|          quibus legibus daretur quam consulis censuerant. prodigia quoque
142    XXXI,    6,  48|              sicut non praetoris sed consulis exercitu rem geri voluerit,
143    XXXI,    6,  49|            gratia praetoris absentis consulis maiestas triumphumque frequentes
144   XXXII,    2,  10|       adduxerunt. Summa postulatorum consulis erat: praesidia ex civitatibus
145   XXXII,    3,  16|               et L. Quinctius frater consulis, cui classis cura maritimaeque
146   XXXIV,    1,   6|            quo agitur. in quo duplex consulis oratio fuit; nam et legem
147   XXXIV,    2,  11|           audierunt flentes ad genua consulis provolvuntur, orant ne se
148   XXXIV,    5,  47|             inde Romani quae imperio consulis noluerant suo pavore ac
149    XXXV,    1,   6|           quod res bene gesta esset: consulis opera et militum aliquantum
150    XXXV,    1,   8|      litteras eodem tempore dixit et consulis L. Corneli ad senatum et
151    XXXV,    2,  11|           adducta est; nam et castra consulis oppugnata aegre sunt defensa
152    XXXV,    3,  21|            et, quod maxime terrebat, consulis Cn. Domiti bovem locutum '
153   XXXVI,    2,  14|             Philippum venit. adventu consulis deditio sine cunctatione
154   XXXVI,    3,  21|               Antiochus sub adventum consulis a Chalcide profectus Tenum
155   XXXVI,    4,  24|            oppidum victores permissu consulis diripiunt, non tam ab ira
156   XXXVI,    5,  40|         Romam venerit ad celebrandum consulis triumphum? quorum militum
157  XXXVII,    3,  19|       responsumque Antiocho est ante consulis adventum de pace agi non
158  XXXVII,    4,  25|           Prusiam litterae Scipionis consulis, sed magis fratris eius
159  XXXVII,    5,  31|    praevertere ad traiciendas copias consulis [iere]; atque eo quoque
160  XXXVII,    6,  45|             Asiae civitates in fidem consulis dicionemque populi Romani
161 XXXVIII,    1,   9|           parum proficeret, postremo consulis permissu ingressus urbem
162 XXXVIII,    1,   9|          primum amicitiam pepigerat, consulis frater matre eadem genitus,
163 XXXVIII,    1,  11|        obsides quadraginta arbitratu consulis Romanis dato ne minores
164 XXXVIII,    2,  13|              Ad Antiochiam in castra consulis Seleucus, Antiochi filius,
165 XXXVIII,    2,  13|             ea quoque est constantia consulis, qui misso tribuno edixit,
166 XXXVIII,    2,  14|        purgandi se faceret. Permissu consulis postero die in castra tyrannus
167 XXXVIII,    2,  22|           una habebat iter, et sequi consulis agmen modico uterque intervallo
168 XXXVIII,    3,  25|         futurum tribunis ratis, quia consulis praesidium et ipsum pro
169 XXXVIII,    3,  30|          agerentur. Et sub ad ventum consulis damiurgis civitatium, qui
170 XXXVIII,    5,  45|             sed illum cognita fraude consulis, cum saepe colloquiis petitis
171 XXXVIII,    6,  58|             splendor legati laudibus consulis officeret, forte ita incidisse,
172   XXXIX,    1,   4|             de ea re ante M. Aemilii consulis adventum decerneretur, intercessurum
173   XXXIX,    1,  14|               et Aebutius migrare ad consulis clientem iussus.~ Ita cum
174   XXXIX,    5,  43|             scorti procacis, in sinu consulis recubantis, mactatam humanam
175      XL,    4,  37|         traiceret, decreta. suspecta consulis erat mors maxime. necatus
176      XL,    4,  37|          alterius et creandi comitia consulis in locum eius omnia tardiora
177      XL,    4,  45|              deinde votivi Q. Fulvii consulis per dies decem magno apparatu
178     XLI,    1,   3|      nautarumque oritur, donec iussu consulis procul a terra classis submota
179     XLI,    1,   5|        copiis cum castra haud procul consulis castris haberent, postquam
180     XLI,    2,   8|           Thermus, qui legatus Manli consulis in Histria fuerat, in senatum
181     XLI,    2,   9|             est. ad legem et edictum consulis senatus consultum adiectum
182     XLI,    2,  10|                ad> quod cum illi tum consulis imperio dicto audientes
183     XLI,    2,  10|       missurum. ab eo quoque spretum consulis imperium est; et circumfusus
184     XLI,    2,  12|           Ligures. simul ex litteris consulis, quas de rebus in Histria
185     XLI,    3,  17|     provincia manere. comitia deinde consulis unius subrogandi, <quae
186     XLI,    3,  27|       Patavinis saluti fuit adventus consulis; neque aliud, quod ageret
187     XLI,    3,  28|           est: 'Ti. Semproni Gracchi consulis imperio auspicioque legio
188    XLII,    1,   1|           Romanos non faciebant. ira consulis, etiamsi iusta, non tamen
189    XLII,    1,   7|         primo sub adventum M. Popili consulis moenibus sese continebant;
190    XLII,    1,  10|          nominis ex edicto C. Claudi consulis redire in civitates suas
191    XLII,    2,  19|            per recognitionem Postumi consulis magna pars agri Campani,
192    XLII,    2,  20|              ob victoriam M. Aemili> consulis, cui collega Ser. Fulvius
193    XLII,    2,  22|               tertio praetor, gratia consulis absentis et Popiliae familiae
194    XLII,    3,  31|            datum, quod, cum alterius consulis legionibus quina milia et
195    XLII,    5,  58|     praepositus C. Licinius Crassus, consulis frater, cum omni Italico
196    XLII,    5,  62|          posset, non destitit animum consulis temptare. postquam nihil
197    XLII,    5,  65|       adiectis ad tumulum praecedit. consulis latera tegunt Eumenes <et>
198    XLII,    5,  66|             et trecentos de exercitu consulis cecidisse; signa sinistrae
199   XLIII,    1,  11|            regis redactis. Exercitum consulis infrequentem commeatibus
200   XLIII,    2,  15|             duas legiones. Praetores consulis in eligendo arbitrium fecerunt.
201    XLIV,    1,   3|              M. Claudius, Q. Marcius consulis filius. confestim et universae
202    XLIV,    1,   4|        animis suorum venienti agmini consulis obvius fuit. et Romani expediti
203    XLIV,    1,   6|            cogit, et, quae temeritas consulis videri potuisset, quod eo
204    XLIV,    1,   8|              audita enim profectione consulis regressus Dium, quae disiecta
205    XLIV,    1,  13|           audisset simul Meliboeam a consulis exercitu oppugnari, simul
206    XLIV,    2,  16|           deinde recitatae Q. Marcii consulis sunt, quemadmodum saltu
207    XLIV,    2,  16|              ut ea omnia ex litteris consulis fierent, factum est. C.
208    XLIV,    2,  16|    Macedoniam praebendaque arbitratu consulis locavit et legatis Epirotarum
209    XLIV,    2,  22|         reditum cum egregio triumpho consulis fore.~ ~23.
210    XLIV,    3,  32|           adventum simul Aemili novi consulis, quem cum ingentibus minis
211    XLIV,    3,  34|              adsensu audissent verba consulis, ostenderunt, sed rerum
212    XLIV,    3,  34|          Perseus quoque, cum adventu consulis simul et veris principio
213    XLIV,    3,  37|       praetor superiore anno fuerat, consulis permissu ad contionem militibus
214    XLIV,    3,  44|     Carthagine appellatus, naturalis consulis Pauli filius, adoptione
215     XLV,    1,   2|             et cum iis omnes, qui in consulis verba iuraverant; et quod
216     XLV,    1,  13|           Persea regem in potestatem consulis venisse. dimissis legatis <