Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  15|             tamen gratior fuit quam patribus, longe ante alios acceptissimus
  2       I,    3,  16|          vidit, etsi satis credebat patribus qui proximi steterant sublimem
  3       I,    3,  16|          desiderio regis et infensa patribus, gravis, ut traditur, quamvis
  4       I,    4,  17|         Quirites, regem create: ita patribus visum est. Patres deinde,
  5       I,    4,  20|             Marcium Marci filium ex patribus legit eique sacra omnia
  6       I,    5,  26|              Atrox visum id facinus patribus plebique, sed recens meritum
  7       I,    7,  35|   designatus locus est. Loca divisa patribus equitibusque ubi spectacula
  8       I,    8,  47|   suffragium populi, non auctoribus patribus, muliebri dono regnum occupasse.
  9       I,    9,  49|       populi iussu neque auctoribus patribus regnaret. Eo accedebat ut
 10      II,    1,   1|    procellis, et in aliena urbe cum patribus serere certamina, priusquam
 11      II,    1,   1|   concordiam civitatis iungendosque patribus plebis animos.~ ~2.
 12      II,    2,  15|           honoratissimus quisque ex patribus. Non quin breviter reddi
 13      II,    3,  21|          patres, erecta plebes; sed patribus nimis luxuriosa ea fuit
 14      II,    3,  22|            senatum adeo fuit gratum patribus ut et captivorum sex milia
 15      II,    3,  24|    contionem prodit. Ibi curae esse patribus ostendit ut consulatur plebi;
 16      II,    3,  24|           patria non cepisse, neque patribus satis decorum per metum
 17      II,    3,  27|           Servilius neutris, Appius patribus mire gratus.~ ~28.
 18      II,    3,  28|         enim segnius molliusve quam patribus placeat acturos - percontarentur,
 19      II,    3,  31|       domesticarum rerum eventu nec patribus nec plebi cura decesserat:
 20      II,    4, 33b|            vir omni in vita pariter patribus ac plebi carus, post secessionem
 21      II,    4,  34|            extorta secessione ac vi patribus essent. In primis Marcius
 22      II,    4,  34|       volunt, ius pristinum reddant patribus. Cur ego plebeios magistratus,
 23      II,    4,  35|             poena defungendum esset patribus. Restiterunt tamen adversa
 24      II,    4,  36|             delatus, eadem illa cum patribus ingenti omnium admiratione
 25      II,    5,  41|            terrebat; sed et publica patribus sollicitudo inerat largitione
 26      II,    5,  41|    largitioni resistebat auctoribus patribus nec omni plebe adversante,
 27      II,    5,  42|     invitamenta horrebant. Acerrimi patribus duces ad resistendum consules
 28      II,    5,  43|         necessitatem legis agrariae patribus iniungendae, susceperat
 29      II,    5,  44|        impediit. Perturbatis iterum patribus Ap. Claudius victam tribuniciam
 30      II,    5,  45|         hostes, nolle successum non patribus, non consulibus; externa
 31      II,    5,  47|            milites curandos dividit patribus. Fabiis plurimi dati, nec
 32      II,    5,  48|            primo quoque tempore cum patribus coalescerent animi plebis.
 33      II,    5,  55|       cogitandum quomodo resistatur patribus; id autem unum consilium
 34      II,    5,  56|       plebem Romanam exorsus, cum a patribus non consulem, sed carnificem
 35      II,    5,  57|        multo aegrius consul alter a patribus. Dimisso tandem concilio
 36      II,    5,  60|             duci, tum propter ducem patribus quoque placatior exercitus
 37      II,    5,  60|             additum est aut demptum patribus.~ ~61.
 38      II,    5,  61|          iratae obici plebi. Unus e patribus ipse Ap. Claudius et tribunos
 39     III,    1,   4|        tantumque terrorem incussere patribus ut, quae forma senatus consulti
 40     III,    2,   9|           placatam reconciliatamque patribus de integro in antiqua redigi
 41     III,    2,   9|             vos creatos, non hostes patribus. Nobis miserum, invidiosum
 42     III,    2,  14|          victores tribuni perculsis patribus Caesonis exsilio prope perlatam
 43     III,    2,  16|                  Dilucere res magis patribus atque consulibus. Praeter
 44     III,    3,  19|          parta, instare tum tribuni patribus, ut P. Valeri fidem exsolverent,
 45     III,    4,  30|            Expressit hoc necessitas patribus: id modo excepere ne postea
 46     III,    5, 31b|            tribuni lenius agere cum patribus: finem tandem certaminum
 47     III,    5, 31b|           latores et ex plebe et ex patribus, qui utrisque utilia ferrent
 48     III,    5, 31b|       daturum leges neminem nisi ex patribus aiebant. Cum de legibus
 49     III,    5,  32|            fuit; postremo concessum patribus, modo ne lex Icilia de Aventino
 50     III,    5,  36|       plebem coepit; abstinebatur a patribus; in humiliores libidinose
 51     III,    6,  38|      convenit. Quo facto proditam a patribus plebs libertatem rata, quod
 52     III,    7,  52|           vocatis utique in senatum patribus desertum apparvisset forum,
 53     III,    7,  52|             eam potestatem eripuere patribus nostris, ne nunc dulcedine
 54     III,    7,  54|         Profecti cum mandata plebis patribus exposuissent, alii decemviri,
 55     III,    8,  59|             moderatio tribuni metum patribus dempsit, eademque auxit
 56     III,    8,  63|              Claudio vociferante de patribus, non de hostibus consules
 57     III,    9,  64|       collegarum cupiditate pariter patribus plebeique acceptus magistratu
 58     III,    9,  65|           tribunus plebis, infestus patribus quod se ab iis in cooptandis
 59     III,    9,  65|             faceret; insectandisque patribus, unde Aspero etiam inditum
 60     III,    9,  67|             vestrarum partium; etsi patribus videbamus iniquos, patricium
 61     III,    9,  67|      populum, scita plebis iniuncta patribus, sub titulo aequandarum
 62     III,    9,  69|       oboedientem in re tam trepida patribus praeberent; appellare tribunos
 63     III,    9,  72|         Aricinis Ardeatibusque quam patribus Romanis foedius atque acerbius
 64      IV,    1,   1|          esset, seu de plebe seu de patribus vellet, consules faciendi.
 65      IV,    1,   2|           maiestatem senatus ipsi a patribus accepissent, quam liberis
 66      IV,    1,   2|    temptasse; nunc rogari ut seu ex patribus seu ex plebe velit populus
 67      IV,    1,   2|          arcem scandere posse? Nisi patribus tribuni cum iure ac maiestate
 68      IV,    1,   3|         agro accitum, populi iussu, patribus auctoribus Romae regnasse?
 69      IV,    1,   3|         mortalium, qui tum omnes ex patribus erant, quam optimis regum,
 70      IV,    1,   4|              Hoc ipsum, ne conubium patribus cum plebe esset, non decemviri
 71      IV,    1,   4|       sororesque ecnubere sinendo e patribus? Nemo plebeius patriciae
 72      IV,    1,   6|           Cum Canuleius victoria de patribus et plebis favore ingens
 73      IV,    1,   6|     consulari potestate promisce ex patribus ac plebe creari sinerent,
 74      IV,    1,  7a|           irae moderatos, sciantque patribus aeque curae fuisse ne qua
 75      IV,    2,  12|            per secessionem plebis a patribus ex senatus consulto voti
 76      IV,    2,  13|           quoque eripiendus invitis patribus esset, de regno agitare:
 77      IV,    2, 16a|        quosdam auctores transisse a patribus ad plebem, undecimumque
 78      IV,    3,  21|           bellive inferendi memoria patribus aut plebi esset, sed ultro
 79      IV,    4,  25|            nec a plebe minus quam a patribus contemni. Alii purgare plebem,
 80      IV,    4,  26|         vinci maluerunt, proditum a patribus summi imperii ius datumque
 81      IV,    5,  35|        suggillatos, repulsos, risui patribus fuisse; desisse postremo
 82      IV,    5,  43|     quaestores promisce de plebe ac patribus libero suffragio populi
 83      IV,    5, 44a|            nequiquam omnia expertis patribus ut mitigarent plebem, quindecim
 84      IV,    6,  48|             Ap. Claudium ostendisse patribus viam unam dissolvendae tribuniciae
 85      IV,    6,  48|       senatus ortus, cum ex omnibus patribus curiae tribuni appellarentur.
 86      IV,    6,  53|          lascivia in consulem curae patribus iniecit; et tamquam haud
 87      IV,    6,  54|             ex familia infestissima patribus tres in eum annum tribunos
 88      IV,    6,  57|    edixerunt. Tum vero gravior cura patribus incessit, quippe cum prodi
 89      IV,    6,  58|           accendunt; maximum bellum patribus cum plebe esse dictitant;
 90      IV,    6,  59|       benignitas imperatorum plebem patribus conciliavit. Additum deinde
 91      IV,    6,  60|     expertes, negare, tam id laetum patribus civibus universis nec prosperum
 92      IV,    6,  60|            incipiunt. Quos cum et a patribus conlaudari et a militari
 93       V,    1,   3|       censent, sic vos interdicitis patribus commercio plebis, ne nos
 94       V,    1,   7|   benignitatemque senatus. Certatim patribus plebique manare gaudio lacrimae,
 95       V,    1,   7|           donec revocatis in curiam patribus senatus consultum factum
 96       V,    2,  12|    tempestivam de concordia ordinum patribus plebique gratam habuisse.
 97       V,    3,  14|         aderant, quorum prope maior patribus quam belli cura erat, quippe
 98       V,    3,  18|                        Haud invitis patribus P. Licinium Calvum praerogativa
 99       V,    5, 29b|      praeterquam quod gratificantes patribus rogationi tribuniciae intercessissent.
100       V,    5,  30|           Adeoque ea victoria laeta patribus fuit, ut postero die referentibus
101       V,    5,  30|             plebi dividerentur, nec patribus familiae tantum, sed ut
102      VI,    2,  10|     exhauriri nequisse. Quae relata patribus magis tempus quam causam
103      VI,    2,  11|      animadvertit, primus omnium ex patribus popularis factus cum plebeiis
104      VI,    3,  14|            Gallici auri occultari a patribus iecit nec iam possidendis
105      VI,    3,  15|             totiens hostes quotiens patribus expediat, nec adversus Latinos
106      VI,    3,  18|             cuius principio anni et patribus et plebi peropportune externa
107      VI,    3,  18|          ducem, fenoris expugnandi: patribus, ne quo externo terrore
108      VI,    3,  18|          minore negotio qui imperet patribus imponetis quam qui resisterent
109      VI,    3,  20|      popularem virum, quod primus a patribus ad plebem defecisset. cum
110      VI,    4,  27|         iuniores nomina dabant. cum patribus minor [in] praesens cura
111      VI,    5,  30|           plebeiorumque numerus. ex patribus creati P. et C. Manlii cum
112      VI,    5,  31|         donec condiciones impositae patribus ne quis, quoad bellatum
113      VI,    5,  35|   adnitantur, pervenire ad summa et patribus aequari tam honore quam
114      VI,    5,  37|             trucidandi plebem alium patribus unquam fore, adfirmabant,
115      VI,    5,  37|           ut pars ex plebe, pars ex patribus fiat; omniumque earum rogationum
116      VI,    5,  40|           Furio et quolibet alio ex patribus L. ille Sextius peteret,
117      VI,    5,  40|            necesse sit, utrumque ex patribus praeterire liceat? quaenam
118      VI,    5,  41|         plebeios consules creando a patribus, qui soli ea habere possunt,
119      VI,    5,  42|     victoria contenta plebes cessit patribus ut in praesentia consulum
120      VI,    5,  42|          qui ius in urbe diceret ex patribus creando. ita ab diutina
121      VI,    5,  42|            ut, duumviros aediles ex patribus dictator populum rogaret,
122     VII,    1,   1|      ceperunt. L. Sextio collega ex patribus datus L. Aemilius Mamercus.
123     VII,    1,   1|             imposita est senatui ex patribus iubendi aediles curules
124     VII,    2,  13|           dicta censeas sed a plebe patribus - quae si, ut vos vestra
125     VII,    2,  13|            acturos. Haec dicta sint patribus. Te, imperator, milites
126     VII,    2,  15|           tribuno plebis auctoribus patribus tum primum ad populum latum
127     VII,    2,  16|                    Haud aeque laeta patribus insequenti anno C. Marcio
128     VII,    2, 17a|             Plautium dixit. Id vero patribus indignum videri etiam dictaturam
129     VII,    3,  18|             possessionem integram a patribus accepissent. Plebes contra
130     VII,    3,  21|          consulatum quam promiscuum patribus ac plebi facere. Prolatandis
131     VII,    3,  21|   interregnum rediit. Infestam inde patribus plebem interreges cum accepissent,
132     VII,    4,  23|            Laenas a plebe consul, a patribus L. Cornelius Scipio datus.
133     VII,    4,  23|           praetori tradidit, auctor patribus scribendi alterius exercitus,
134     VII,    4,  24|          Cornelio Scipione reddidit patribus possessionem pristinam consulatus.
135     VII,    4,  25|             satis decorum visum est patribus. Consul duabus legionibus
136     VII,    5,  32|     consulem habuit: nunc iam nobis patribus vobisque plebei promiscuus
137     VII,    6,  40|          viginti annos natus consul patribus quoque ferox esse non solum
138     VII,    6,  41|           urbem revectus auctoribus patribus tulit ad populum in luco
139    VIII,    1,   5|           Romanus rex, cum Albanis, patribus vestris, Latini, haec L.
140    VIII,    2,  12|             qua cupiditate offensis patribus negantibusque nisi Pedo
141    VIII,    3,  16|        tamen omissa eius belli cura patribus, quia totiens iam Sidicini
142    VIII,    4,  20|          haud ferme unquam neglecta patribus. extemplo igitur consules
143    VIII,    5,  28|             introeuntibus in curiam patribus laceratum iuvenis tergum
144      IX,    2,   8|             eo - sic enim placuerat patribus - magistratum inierunt sollemnibusque
145      IX,    6,  29|         priusquam ea cura decederet patribus Romanis, Etrusci belli fama
146       X,    2,  11|           actae et magna pars curae patribus ab Etruria in Samnites versa
147       X,    3,  23|            consuli, matronae quod e patribus enupsisset sacris arcuerant.
148       X,    4,  32|         hostes - ita enim placuerat patribus - nondum egressos opprimeret.
149       X,    5,  45|     propinquitas populi acuit curam patribus ut fetiales mittendos ad
150     XXI,    7,  63|       memori veterum certaminum cum patribus, quae tribunus plebis et
151     XXI,    7,  63|             habuerat, invisus etiam patribus ob novam legem, quam Q.
152     XXI,    7,  63|           vectandos; quaestus omnis patribus indecorus visus. Res per
153     XXI,    7,  63|      insuper iram infestis iam ante patribus movit: non cum senatu modo
154    XXII,    2,   9|        fatalibus libris rettulerunt patribus, quod eius belli causa votum
155    XXII,    2,  14|           Tantum pro. Degeneramus a patribus nostris ut, praeter quam [
156    XXII,    4,  30|            terribilem [eam] famam a patribus accepissent. Hannibalem
157    XXII,    5,  33|           alter a bello avocaretur. Patribus rectius visum est dictatorem
158    XXII,    5,  34|           Interreges proditi sunt a patribus C. Claudius Appi filius
159    XXII,    5,  34|             plebem, ex quo contemni patribus desierint, coepisse. Cui
160    XXII,    6,  49|        absumas. Abi, nuntia publice patribus urbem Romanam muniant ac
161    XXII,    8,  60|         essetis ut morem traditum a patribus necessario ad rem militarem
162   XXIII,    3,  20|              ingentem misericordiam patribus ac populo moverunt, consultique
163   XXIII,    6,  41|     Sardiniamque perdomitam nuntiat patribus; et stipendium quaestoribus,
164    XXIV,    4,  22|             clades, audisse magis a patribus Syracusanos quam ipsos vidisse.
165     XXV,    4,  19|         senatum introductus petit a patribus uti sibi quinque milia militum
166    XXVI,    2,  15|        aequum esse potestatem fieri patribus, num communicassent consilia
167   XXVII,    1,   4|      abnuenti gravis ipse instaret, patribus curam iniecerant ne aut
168   XXVII,    1,   4|             iis nosceret quae causa patribus eum potius quam collegam
169   XXVII,    2,   6|        censuisset senatus staretur. patribus id tempus rei publicae visum
170   XXVII,    2,   8|          quia nemo ante eum nisi ex patribus id sacerdotium habuisset.
171   XXVII,    3,  11|          Cornelius morem traditum a patribus sequendum aiebat ut qui
172   XXVII,    5,  24|            gravior et cura crescere patribus. itaque C. Hostilio scriptum
173   XXVII,    7,  34|          mentionem eius rei ortam a patribus est aspernatus. unus eam
174   XXVII,    8,  51|            aegrius summota turba ne patribus misceretur, litterae in
175  XXVIII,    6,  31|         mitterent quibus traditum a patribus imperium Hispaniae repeti
176  XXVIII,    8,  45|        senatu diceret permitteretne patribus ut de provinciis decernerent
177  XXVIII,    8,  46|             curam ingentem accendit patribus. Itaque et M. Livium proconsulem
178    XXIX,    3,  10|          comitia non posset, si ita patribus videretur, se Q. Caecilium
179    XXIX,    3,  10| superfuturus videatur. ea consuli a patribus facienda ut e re publica
180    XXIX,    3,  14|            occultantibus id, credo, patribus ne praesciscerent Carthaginienses,
181    XXIX,    3,  15|         pati. erectis exspectatione patribus subiecerunt colonias Latinas
182    XXIX,    3,  15|             vocem non memoria magis patribus renovata rei prope iam oblitteratae
183    XXIX,    3, 16a|      tributum sufficiente. grata ea patribus admonitio fuit; iussisque
184     XXX,    3,  17|        essent omnia ordine exposuit patribus ingenti hominum et in praesens
185     XXX,    3,  17|            Syphacem sublatum si ita patribus visum esset sine metu et
186     XXX,    4,  22|       liceret. cum more tradito [a] patribus potestatem interrogandi,
187     XXX,    4,  26|        adversus foedus facta videri patribus nuntiarent mittendos censuit
188     XXX,    5,  30|           optimum quidem fuerat eam patribus nostris mentem datam ab
189     XXX,    5,  30|           pacem petentibus dedisset patribus nostris; sed non statuendo
190     XXX,    7,  43|             faceret. gratias deinde patribus egere Carthaginienses, et
191    XXXI,    1,   8|           recte facturum. consuli a patribus permissum ut quem videretur
192  XXXIII,    5,  49|       senatu exposuissent compertum patribus Romanis esse et Philippum
193   XXXIV,    4,  44|             ex auctoritate collegii patribus renuntiasset, de integro
194   XXXIV,    6,  62|      Carthaginienses curam iniecere patribus ne cum Antiocho simul et
195    XXXV,    1,   6|            posset. si ita videretur patribus, mitterent ad collegam ut
196    XXXV,    1,   8|    provincia esset, questus est cum patribus conscriptis quod tanto bello
197    XXXV,    3,  23|         bella quae gerebantur curae patribus erant quam expectatio nondum
198    XXXV,    5,  41|           de bello Antiochi et cura patribus crescebat; itaque de provinciis
199  XXXVII,    7,  52|         breviter et egisset gratias patribus, quod obsidione se ac fratrem
200  XXXVII,    7,  54|                  Grata oratio regis patribus fuit, et facile apparebat
201 XXXVIII,    4,  43|            dicenda eliciebat. Motis patribus alter consul C. Flaminius
202   XXXIX,    1,   4|        gestis disservisset, petit a patribus, ut, <si> aequum censerent,
203   XXXIX,    1,   5|            decretus. is cum gratias patribus conscriptis egisset, adiecit
204   XXXIX,    4,  39|            idem faceret, convocatis patribus referre se ad eos dixit,
205     XLI,    3,  15|           confuso vultu et exposuit patribus conscriptis bovis sescenaris,
206     XLI,    3,  15|     absumptum. territis eo prodigio patribus et alter consul curam adiecit,
207    XLII,    1,   9|           hibernacula missis iratus patribus, infestus praetori Romam
208    XLII,    1,   9|       itaque multam ei se dicere; a patribus postulare, ut senatus consultum
209    XLII,    2,  21|            decernere prius statutum patribus erat. aucta etiam invidia
210    XLIV,    2,  14|             animorum audientibus ea patribus fuerit.~ ~15.
211     XLV,    2,  17|            moniti deinde consules a patribus, ut, quoniam alterum ex