Lib. Cap. Par.

  1       I,    2,   5|            Necessitas prior venit: ita metu subactus Romulo rem aperit.
  2       I,    3,  16|        procella, tamen velut orbitatis metu icta maestum aliquamdiu
  3       I,    4,  21|             proximo] legum ac poenarum metu civitatem regerent. Et cum
  4       I,    5,  28|             voluntatibus communi tamen metu cogente, silentium tenet.
  5       I,    5,  29|         defixit omnium animos, ut prae metu obliti quid relinquerent,
  6       I,    8,  44|              perfecto quem maturaverat metu legis de incensis latae
  7       I,    8,  47|                ad hoc praeparati, alii metu ne non venisse fraudi esset,
  8       I,    9,  49|            civium nihil spei reponenti metu regnum tutandum esset. Quem
  9       I,    9,  58|            videbat et ne mortis quidem metu inclinari, addit ad metum
 10      II,    1,   1|       impunitatem adepta, soluta regio metu agitari coepta esset tribuniciis
 11      II,    1,   2|                civitatem vano forsitan metu; ita persuasum est animis
 12      II,    2,   9|                cives, ne Romana plebs, metu perculsa, receptis in urbem
 13      II,    2,  11|          tantum licentiae Etruscis non metu magis quam consilio concessum.
 14      II,    3,  20|                 pro hoste habeant. Ita metu ancipiti versi a fuga Romani
 15      II,    3,  22|             multo post Volscis levatis metu suum rediit ingenium. Rursus
 16      II,    3,  23|                abessent, non casu, non metu, sed impediendae rei causa
 17      II,    3,  24|             maesta ac trepida ancipiti metu et ab cive et ab hoste,
 18      II,    3,  30|               cum se velut stupentibus metu intulissent Romanis, postquam
 19      II,    4, 33b|           habebat, intentum, sine ullo metu extrinsecus imminentis belli,
 20      II,    5,  45|                crescentem tumultum iam metu seditionis collega concedente,
 21     III,    1,   5|               et, cum persequi posset, metu substitit ne qua ex parte
 22     III,    2,  12|              preces aut verecundia aut metu, alii se suosque mulcatos
 23     III,    2,  16|             alio se maiore ab tribunis metu ostendente quam quem nocturnus
 24     III,    3, 26a|            senserant hostes, crevit ex metu alieno, ut fit, audacia,
 25     III,    5,  35|            primores quoque civitatis - metu, credo, ne tanti possessio
 26     III,    6,  39|               prohibeant? Ne nimium in metu alieno spei ponerent; graviora
 27     III,    9,  70|               coepit; cuius ignominiae metu concitati milites invasere
 28      IV,    4, 23b|            Veientibus solum exterritis metu similis excidii, sed etiam
 29      IV,    5,  39|             tulit, fugerunt. Tempanius metu insidiarum suos ad lucem
 30      IV,    5,  40|          essent, mox cogniti tantam ex metu laetitiam fecere, ut clamor
 31      IV,    6,  46|             castris, cum quia simulato metu receperat se hostis ad vallum,
 32      IV,    6,  50|              cura incesserat patres ne metu quaestionum plebs iraque
 33      IV,    6,  53|             tribunum collum torsisset, metu ceteri sacramento dixere.
 34       V,    2,  11|               se magistratu dictatoris metu ab collegis coercitos esse,
 35       V,    2,  13|            ante portas caesi, dum prae metu, ne simul Romanus inrumperet,
 36       V,    3,  15|               essent inermes sine ullo metu, praevalens iuvenis Romanus
 37       V,    3,  17|        mitescere discordiae intestinae metu communi, ut fit, coeptae.~ ~
 38       V,    6,  46|                cultum ne mortis quidem metu prohibitus deservisset,
 39       V,    7,  52|            obsidionis, sed ab hostibus metu retenti sumus? De sacris
 40      VI,    1,   4|          ferocibus universis singulos, metu suo quemque, oboedientes
 41      VI,    4,  21|     auctoresque defectionis ab Romanis metu, ne soli crimini subiecti
 42      VI,    4,  24|      concrepuere arma, hostis dolo non metu pedem rettulit. lenis ab
 43      VI,    4,  24|              Volsci, qua modo simulato metu cesserant, ea in veram fugam
 44      VI,    4,  25|                 cuius tam vicini belli metu Camillus motus extemplo
 45      VI,    5,  33|          animos: Tusculanos ex ingenti metu in summam alacritatem, Latinos
 46     VII,    1,   1|             quietis rebus, ne quando a metu ac periculis vacarent, pestilentia
 47     VII,    2,  12|      seditionem inter patres et plebem metu tam propinqui belli compressam.
 48     VII,    2,  15|                Gallorum visi sunt, tum metu ne excluderentur omissa
 49     VII,    4,  25|           senatus anxius, cum cerneret metu tenendos quos fides non
 50     VII,    5,  34|          summum, perge hinc omni liber metu, teque et exercitum serva;
 51    VIII,    1,   3|        censerent dimisit, ita Campanos metu abalienavit, Latinos velut
 52    VIII,    1,  8a|           destrictam cernentes securem metu magis quam modestia quievere.
 53    VIII,    3,  15|                 fama adfertur Auruncos metu oppidum deservisse profugosque
 54    VIII,    5,  24|                transiret agmen, fessus metu ac labore miles, increpans
 55    VIII,    5,  29|             aut bello poenae expetitae metu propinquo atque ira concirent
 56    VIII,    6,  38|             Ambustus magister equitum, metu gravioris in Samnio belli +
 57      IX,    1,   6|              non hiscere quemquam prae metu potuisse, tamquam ferentibus
 58      IX,    3,  16|           perfusumque ultimi supplicii metu multa dicta dimisit. Haud
 59      IX,    5,  23|               ingens multitudo in unum metu conglobata ac semet ipsam
 60      IX,    8,  41|            fortuna erat. Tarquiniensem metu subegerat frumentum exercitui
 61      IX,    8,  45|                 insolito silentio moti metu insidiarum subsistunt. Transgressi
 62       X,    2,  14|               sublatus non vero tantum metu terruere Samnitium animos;
 63       X,    3,  25|              fossa et tamen in ingenti metu esse, "habetis igitur" inquit, "
 64       X,    5,  41|            deorum hominumque attonitos metu; repugnatur segniter, ut
 65     XXI,    1,   5|               expugnat diripitque; quo metu perculsae minores civitates
 66     XXI,    1,   5|             multitudine freti et, quod metu cessisse credebant hostem,
 67     XXI,    2,  24|          praesidiaque valida imposita, metu servitutis ad arma consternati
 68     XXI,    3,  26|          certamine - abscesserant enim metu hostes - Tannetum pervenit.
 69     XXI,    3,  26|           praemittit. Hannibal ceteris metu aut pretio pacatis iam in
 70     XXI,    5,  39|      expugnarat; iunxissetque sibi non metu solum sed etiam voluntate
 71     XXI,    7,  58|                capti auribus et oculis metu omnes torpere; tandem effuso
 72    XXII,    1,   1|            ingenti periculo moratus ac metu. Galli, quos praedae populationumque
 73    XXII,    1,   3|                convellendum manus prae metu obtorpuerit". Incedere inde
 74    XXII,    2,  18|              Gereonium pervenit, urbem metu, quia conlapsa ruinis pars
 75    XXII,    6,  41|          victoribus effuse sequentibus metu insidiarum obstitit Paulus
 76   XXIII,    1,   2|             credant, - cum omnes victi metu permitterent, "claudam"
 77   XXIII,    1,   9|             audiebat interesset, amens metu "per ego te" inquit, "fili,
 78   XXIII,    2,  14|              animos partim spe, partim metu nequiquam temptasset, in
 79   XXIII,    5,  34|            comitibus eorum seductis ac metu territis, litterae quoque
 80   XXIII,    6,  43|          militem suum repleturum se et metu procul ab his summoturum
 81    XXIV,    1,   1|           hostium esse adferebant, tum metu victi consulturos se populum
 82    XXIV,    2,  14|               ubi sine ullo insidiarum metu vera virtute geri res posset.
 83    XXIV,    2,  16|               castra inruperant simul, metu poenae collem haud procul
 84    XXIV,    4,  24|                corpora coniuratorum eo metu compresserunt ut silentes
 85    XXIV,    4,  33|          perfugerint ad se, et eis qui metu oppressi foediorem non exsilio
 86    XXIV,    5, 35b|       exercitum obvium fore; sed tamen metu Himilconis Poenorumque,
 87     XXV,    1,   1|          infestisque agris egestate et metu in urbem compulsa; et quaestus
 88     XXV,    3, 15a|            itaque Metapontini extemplo metu quo tenebantur liberati
 89     XXV,    4,  19|            vetere fama solum sed etiam metu futuri dedecoris, si sua
 90     XXV,    5,  26|              aegros, aegri validos cum metu, tum tabe ac pestifero odore
 91     XXV,    6,  29|          Epicydes oppressis nobis hinc metu hinc fraude turbaverunt.
 92     XXV,    6,  31|               Syracusani tandem liberi metu portis Achradinae apertis
 93     XXV,    6,  34|              aut tempus ullum vacuum a metu ac sollicitudine erat Romanis,
 94     XXV,    6,  37|              neminem insequi viderunt, metu substitisse rati, contemptim
 95     XXV,    6,  41|                petentes viderunt, ipsi metu obsidionis passim in civitates
 96    XXVI,    2,  11|                rei minore quam hostium metu. et postero die eodem loco
 97    XXVI,    2,  12|              ulla facta est transitio, metu magis eos quam fide continente
 98    XXVI,    4,  25|        finitimasque eis urbes ab tergo metu quietas ut Macedonia haberet,
 99    XXVI,    6,  37|               magis in ancipiti spe ac metu fuerint. nam Romanis et
100    XXVI,    6,  37|            erant, integra spe, integro metu, velut illo tempore primum
101    XXVI,    8,  46|             tunc turbatis defensoribus metu et moenia capta et porta
102    XXVI,    8,  49|         potestatem, qui beneficio quam metu obligare homines malit exterasque
103   XXVII,    1,  5a|           Siculum non esse; qui fugati metu inde afuerint, omnes in
104   XXVII,    3,  12|              fusa, et vincente pudorem metu terga dabant. cecidere in
105   XXVII,    4,  16|                ac repente comprehensi, metu gravioris quaestionis detegunt
106   XXVII,    5,  21|               Etruriam transferret. eo metu compressi Etrusci quieverunt.
107   XXVII,    6,  30|               occidit. inde cum Aetoli metu compulsi Lamiae urbis moenibus
108   XXVII,    6,  32|             multitudinem cum pecoribus metu populationum compulsam audierat.
109   XXVII,    8,  43|              magnam laetitiam ex magno metu verteret --, litteris Hasdrubalis
110   XXVII,    8,  44|         praesidia hostium, minora sua, metu interprete semper in deteriora
111   XXVII,    8,  51|          debellatum foret omni solutae metu deis immortalibus grates
112  XXVIII,    1,   3|       desererent et Punicum praesidium metu ne prodita urbs esset relictis
113  XXVIII,    2,   5|              Euboeam incolunt in magno metu erant, sed Achaei quoque,
114  XXVIII,    3,  11|               Latio esse et posse sine metu in agris habitari; minime
115  XXVIII,    3,  15|              clamitans, tamen vincente metu verecundiam cum proximus
116  XXVIII,    4,  19|            propter conscientiam culpae metu magis quam fide quietas
117  XXVIII,    5,  23|          Marcius ceteris eius regionis metu in deditionem acceptis victorem
118  XXVIII,    5,  26|               Lacetanos proficisci non metu modo omni qui tacitus insidebat
119  XXVIII,    5,  29|             percussi, adeo torpentibus metu qui aderant ut non modo
120  XXVIII,    6,  31|             cum terra marique ancipiti metu urgeretur, sed etiam audita
121  XXVIII,    8,  43|                quattuorque duces omnia metu armisque tenerent, cum quaesitus
122  XXVIII,    8,  43|                tot urbes vi captas aut metu subactas in dicionem, post
123    XXIX,    1,   3|             satis gnari omnia in maius metu augente accipiebant. itaque
124    XXIX,    2,   6|             Poenorum, ut in nullo tali metu sopitos, impetus est factus.
125    XXIX,    3,  15|                tandem deum benignitate metu non ultra pati. erectis
126    XXIX,    6,  33|            duae turmae haesere; altera metu dedita hosti, pertinacior
127     XXX,    1,  7a|              sequentes se contulerant; metu deinde ne dederetur Scipioni
128     XXX,    2,   9|              erant, partim spe, partim metu, partim vi subigit. Carthagini
129     XXX,    2,  10|           inhibere saepe tela cogebant metu ne ambiguo ictu suis inciderent.
130     XXX,    2,  12|        praecedere sinat, trepida omnia metu se oppressurum; Laelium
131     XXX,    3,  17|              patribus visum esset sine metu et certamine esset regnaturus,
132     XXX,    4,  20|                Bruttii agri quae pauca metu magis quam fide continebantur
133     XXX,    5,  29|              militum, iussosque omisso metu visere omnia, per castra
134    XXXI,    1,   2|           praefectus; ceteri in castra metu compulsi. inde sine certo
135    XXXI,    1,   5|       sollicitati ne obsidionis quidem metu fide decessissent: de auxilio
136    XXXI,    4,  31|                occupatis nobis coactos metu vos leges pacis ab eo qui
137    XXXI,    5,  33|               partim voluntate, partim metu se tradebant; quaedam vi
138    XXXI,    5,  40|        priusquam experirentur certamen metu in deditionem venerunt.
139   XXXII,    2,  11|            auderet mixtumque gaudio et metu animum gereret, auctoritate
140   XXXII,    2,  13|              receperunt. Xyniae simili metu a cultoribus desertae sunt.
141   XXXII,    2,  14|             moenia erexisset, eo demum metu perpulit ad deditionem.
142   XXXII,    2,  14|            Aetolique submoto Macedonum metu in aliena victoria suam
143   XXXII,    3,  16|     sustinerent obsidionem. Haec mixta metu spes ultra quam vellent
144   XXXII,    3,  21|               regnum abiit? Aut vi aut metu aut voluntate. Si sua voluntate
145   XXXII,    3,  21|               socii sibi consulant? Si metu, nobis quoque ignoscat timentibus;
146   XXXII,    3,  21|                res, cuius crudelitatis metu obmutuistis omnes - nam
147   XXXII,    3,  21|               petendum erat fastidire. Metu enim videlicet compulsi
148   XXXII,    3,  23|            pars ex Hannibalis exercitu metu poenae a Romanis Philippum
149  XXXIII,    1,   6|                nocti simillima Romanos metu insidiarum tenuit.~ ~7.
150  XXXIII,    2,  15|            Achaia omnis magno liberata metu.~ ~16.
151  XXXIII,    3,  20|                eius orae castellis aut metu aut voluntate sine certamine
152  XXXIII,    3,  20|           nuntio accepto Rhodii dempto metu a Philippo omiserunt consilium
153   XXXIV,    2,  11|              se vel periculo eorum vel metu dicere, sed sibi nequaquam
154   XXXIV,    2,  14|              terror obiectus hosti rem metu Romanorum equitum inclinatam
155   XXXIV,    3,  26|           oreretur. postquam oppressam metu civitatem vidit, advocat
156   XXXIV,    3,  27|              intestini motus oreretur, metu et acerbitate poenarum tenebat
157   XXXIV,    3,  29|               partim voluntate, partim metu aut vi recepit. certior
158    XXXV,    1,   5|        supersint partim labore, partim metu remisisse ardorem pugnae;
159    XXXV,    3,  27|        vigilibus ut in nullo propinquo metu, ignem casis ab omni parte
160    XXXV,    3,  29|            perfuga fecit quam perculso metu relinquendi castra causam
161    XXXV,    3,  30|            tota Achaeorum admovebatur, metu ne cum ipsis castris caperentur,
162    XXXV,    3,  30|             vix tranquillum ab hostili metu agmen expediri posset. ut
163    XXXV,    4,  37|         Lacedaemonem cum omnia turbata metu invenisset, evocatis principibus
164    XXXV,    5,  40|             feriae in sollicitudine ac metu fuere; [in] triduum eius
165   XXXVI,    1,   6|          eundum censebant terrendosque metu, si cunctarentur.~ ~7.
166   XXXVI,    2,  12|             sua voluntate adfluentibus metu coacti etiam, qui dissentiebant,
167   XXXVI,    3,  20|         velamentis ante portas stabant metu, ne hostiliter diriperentur.
168  XXXVII,    1,   3|             traicerent: omnia perculsa metu non in Asia modo sed etiam
169  XXXVII,    2,   9|            excessit. tum vero liberata metu factio erat, quae plebem
170  XXXVII,    2,  11|              Ephesi ageretur, incertum metu an erga suos haud sincera
171  XXXVII,    2,  11|              eiusdem orae urbes ad eum metu defecerunt.~ ~
172  XXXVII,    4,  20|               postquam semel, compulsi metu, se moenibus incluserunt,
173  XXXVII,    4,  23|          coeperunt. cuius pestilentiae metu profecti cum praeterveherentur
174  XXXVII,    4,  30|        momentum ad victoriam fuit. nam metu ignis adversi regiae naves,
175  XXXVII,    6,  43|         minorem vicit; ancipiti coacti metu primo constiterunt; deinde
176  XXXVII,    6,  45|               Patara Lyciae pervectus, metu stationis Rhodiarum navium,
177  XXXVII,    7,  51|              tantum gaudium ab recenti metu attulerunt - desierant enim
178  XXXVII,    7,  51|       minuendas eius copias censuerunt metu, ne cum Gallis foret bellandum.~ ~
179 XXXVIII,    1,   5|              parte vis admota est, seu metu deterrito praetore Aetolorum,
180 XXXVIII,    2,  15| progredientibus ab Lago, proxima urbe, metu incolae fugerunt; vacuum
181 XXXVIII,    2,  15|           Darsa proxima urbs erat; eam metu incolarum desertam, plenam
182 XXXVIII,    2,  15|         processit. Inde Synnada venit, metu omnibus circa oppidis desertis.
183 XXXVIII,    3,  33|               passuros. Silentium prae metu ceterorum fuit; quos nominatim
184 XXXVIII,    3,  34|                                    Hoc metu iniecto Lacedaemoniis imperatum
185 XXXVIII,    4,  43|            caedis urbi iniectum, ut eo metu claudere cogerentur portas;
186   XXXIX,    2,  25|             Romanum, qui caritate quam metu adiungere sibi socios mallet.
187   XXXIX,    3,  30|             castra habebant, liberum a metu insidiarum.~ ~31.
188   XXXIX,    5,  42|                 Porcius et L. Valerius metu mixta exspectatione senatum
189      XL,    1,  12|                 quippe ex noctis huius metu et tumultu repentino exorta.
190      XL,    1,  13|                 quo deinde modo, si te metu mortis credebam cenam vitasse
191      XL,    1,  13|             vitasse meam, non ab eodem metu comisationem quoque vitaturum
192      XL,    4,  49|          populique alii voluntate alii metu iugum acciperent, centum
193      XL,    4,  55|          negare inconstanter, ut parvo metu admoto paratum indicem esse
194     XLI,    1,   3|             mare territi ruunt; nautae metu, ne compleantur navigia,
195     XLI,    1,   3|               legionis fore, si castra metu secundanorum amissa sua
196     XLI,    3,  14|         Claudio Pisis dimissam, soluti metu, clam exercitu indicto,
197     XLI,    3,  18|         montibus se tenebant, et ne in metu quidem feritatis ingenitae
198     XLI,    3,  19|             haud dubie postero die aut metu dedituris se hostibus aut
199    XLII,    4,  53|        dederant, victi tamen praesenti metu in deditionem concesserunt.
200    XLII,    5,  67|          Macedones, regium praesidium, metu excesserant: a quibus relicti
201   XLIII,    2,  19|            undecim alia castella eodem metu in potestatem redigit. Ad
202    XLIV,    1,   8|              secundam habuit. nam alii metu recessisse eum ab hoste
203    XLIV,    2,  25|              sponte taedio validioris, metu infirmioris credebat posse,
204    XLIV,    2,  25|             promptissimus erat cogente metu et de obsidibus accipiendis
205    XLIV,    3,  30|               deinde dempto <a> fratre metu popularibus esse coepit;
206    XLIV,    3,  45|              hoc idem et alii deinceps metu perculsi parabant facere.
207     XLV,    1,  11|             dum conterritum obsidionis metu minorem fratrem haberet,
208     XLV,    1,  12|                partim voluntate partim metu, ad Alexandream modicis
209     XLV,    3,  28|        sensisset, inquireret, ne cuius metu sollicitaret animos sociorum,