Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   2|         accolis rem Troianam crescere ratus, haud gravatim socia arma
  2       I,    3,   8|           generi hominum agresti fore ratus, si se ipse venerabilem
  3       I,    4,  19|           populum armorum desuetudine ratus, Ianum ad infimum Argiletum
  4       I,    4,  19|               deorum metum iniciendum ratus est. Qui cum descendere
  5       I,    5,  22|       Senescere igitur civitatem otio ratus undique materiam excitandi
  6       I,    5,  25|             eorum capessit fugam, ita ratus secuturos ut quemque volnere
  7       I,    5,  27|           inde ubi satis subisse sese ratus est, erigit totam aciem,
  8       I,    5,  31|             feroces ut qui nihil ante ratus esset minus regium quam
  9       I,    6,  32|           cultis, longe antiquissimum ratus sacra publica ut ab Numa
 10       I,    7,  36|            maxime suis deesse viribus ratus ad Ramnes, Titienses, Luceres,
 11       I,    7,  37|     Tarquinius, instandum perterritis ratus, praeda captivisque Romam
 12       I,    8,  46|           curia sibi occasionem datam ratus est, et ipse iuvenis ardentis
 13       I,    9,  56|               permittunt. Brutus alio ratus spectare Pythicam vocem,
 14      II,    2,   6|               bellum aperte moliendum ratus circumire supplex Etruriae
 15      II,    2,   9|           gentis regem, amplum Tuscis ratus, Romam infesto exercitu
 16      II,    2,  11|             pecus, scituros id hostes ratus, quod in obsidione et fame
 17      II,    2,  12|              indignitatem vindicandam ratus, primo sua sponte penetrare
 18      II,    4,  37|              dicenda vobis, consules, ratus sum. Quod ad me attinet,
 19      II,    5,  43|       tribunus plebis, venisse tempus ratus per ultimam necessitatem
 20     III,    1,   2|       reducitur, longam venire noctem ratus quae moram certamini faceret.
 21     III,    2,   9|              Is consulibus absentibus ratus locum tribuniciis actionibus
 22     III,    6,  41|             Tum Appius iam prope esse ratus ut ni violentiae eorum pari
 23     III,    6,  44|           abesset locum iniuriae esse ratus. Virgini venienti in forum -
 24      IV,    3,  20|           audissem, prope sacrilegium ratus sum Cosso spoliorum suorum
 25      IV,    3,  21|            nominis moturum se aliquid ratus et Minucio diem dixerat
 26      IV,    4,  24|          parat, seu nimiam potestatem ratus seu non tam magnitudine
 27       V,    6,  38|          hostium artem maxime timens, ratus ad id captum superiorem
 28       V,    6,  40|         humanarumque rerum religiosum ratus sacerdotes publicas sacraque
 29      VI,    2,   8|               videt, minus esse animi ratus in hoste quam ut in eo tam
 30      VI,    3,  12|               ipsi vires se additurum ratus, dilectu habito in agrum
 31     VII,    2,  13|               exercitus a te ignaviae ratus et prope ignominiae causa
 32     VII,    4,  26|             decore se quam T. Manlium ratus, prius sciscitatus consulis
 33     VII,    4,  28|         deorum quoque opes adhibendas ratus inter ipsam dimicationem
 34     VII,    5,  33|              trepidationem iniciendam ratus, quando vi pelli non poterant,
 35     VII,    6,  38|               censor fuisset, optimum ratus differendo spem quandocumque
 36    VIII,    2,  10|           tempus esset; deinde melius ratus integros eos ad ultimum
 37    VIII,    4,  20|            mentionem de Privernatibus ratus, 'quoniam auctores defectionis'
 38    VIII,    5,  28|           fructum adventicium crediti ratus, primo perlicere adulescentem
 39      IX,    3,  13|             prius adloquendos milites ratus contionem advocari iussit;
 40      IX,    5,  23|               proposuit et efficacius ratus ad accendendos virorum fortium
 41      IX,    6,  31|       antiquius oppugnatione Cluviana ratus, quo die adgressus est moenia,
 42      IX,    8,  44|       consulto binos consules, falsos ratus, transcenderit, incertum
 43       X,    2,  13|         verecundia legum restinguenda ratus, legem recitari iussit,
 44       X,    2,  14|              si nihil vires iuvarent, ratus, Scipionem legatum hastatos
 45       X,    3,  20|              certius tamen exploranda ratus dimittit equites, qui vagos
 46       X,    3,  26|             paucitatem suorum militum ratus, in collem, qui inter urbem
 47       X,    4,  35|   circumeundos adloquendosque milites ratus, ut ad quosque venerat,
 48       X,    5,  41|           munitae urbis oppugnationem ratus, interrogat milites satin
 49     XXI,    1,   5|              esset, nihil prolatandum ratus ne se quoque, ut patrem
 50     XXI,    1,  11|               tum Hannibal occasionem ratus, quingentos ferme Afros
 51     XXI,    1,  12|              precibus aliquid moturum ratus, cum ad Hannibalem noctu
 52     XXI,    1,  14|          cunctandum in tali occasione ratus Hannibal, totis viribus
 53     XXI,    2,  21|               nihil ultra differendum ratus, Hispani generis milites
 54     XXI,    2,  22|           Neque Hispaniam neglegendam ratus, atque id eo minus quod
 55     XXI,    5,  39|             praesentem secuturos esse ratus. Iam prope in conspectu
 56     XXI,    5,  42|            verbis adhortandos milites ratus, circumdato ad spectaculum
 57     XXI,    5,  45| praemonitumque ad cohortandos milites ratus, vocatis ad contionem certa
 58     XXI,    6,  48|      defectionis omnium Gallorum esse ratus contactosque eo scelere
 59     XXI,    6,  48|       revocatum ex Sicilia audierat - ratus exspectandum, locum qui
 60     XXI,    7,  60|      alienarentur omnia obviam eundum ratus, castris in conspectu hostium
 61     XXI,    7,  63|           consulatum peperit. Ob haec ratus auspiciis ementiendis Latinarumque
 62    XXII,    1,   3|         agique vidit, suum id dedecus ratus per mediam iam Italiam vagari
 63    XXII,    2,  18|              ceterum et insidias esse ratus et ab nocturno utique abhorrens
 64    XXII,    3,  22|              atque infame corpus esse ratus, id agebat ut quam maximum
 65    XXII,    3,  22|          adiecit, eam unam rem maxime ratus conciliaturam Romanis principum
 66    XXII,    6,  41|              insidiis aptum se habere ratus, nocte proxima nihil praeter
 67    XXII,    7,  51|             equitum, minime cessandum ratus, "immo ut quid hac pugna
 68   XXIII,    1,   2|               infestam senatui plebem ratus per occasionem novandi res
 69   XXIII,    2,  12|              Hannonis increpandi esse ratus, "quid est, Hanno?" Inquit; "
 70   XXIII,    2,  16|              quisquam in muris esset. Ratus deinde prodita conloquia
 71   XXIII,    3,  18|            metuque concessum barbarus ratus moliri portas et claustra
 72   XXIII,    5,  35|          Gracchus insidiandum tempori ratus, custodibus ad portas positis,
 73   XXIII,    5,  36|               ea clades est nuntiata, ratus Hannibal ab re bene gesta
 74   XXIII,    5, 37a|             re consulem iusto proelio ratus certaturum, aciem inter
 75    XXIV,    2,  12|       nuntiabant, maturandum Hannibal ratus ne praevenirent Romani,
 76    XXIV,    4,  22|          tutiorem ad opes adfectandas ratus esse viam, si in praesentia
 77    XXIV,    4,  24|     deformabat; itaque fidem potiorem ratus quam patriae debebat, indicium
 78    XXIV,    4,  27|        Marcellus, posse rem convenire ratus, et ipse legatos Syracusas
 79    XXIV,    5, 35b|     tetendisset, rediens, nihil minus ratus quam illo tempore ac loco
 80    XXIV,    5,  36|            dubie sibi futuram Himilco ratus via decipitur. mediterraneo
 81    XXIV,    5,  39|       Hennensium militibus concessit, ratus timore fore deterritos proditionibus
 82     XXV,    2,   9|               armorum aptissimos esse ratus est, electis, quarta vigilia
 83     XXV,    4,  16|              et sermoni et rei abesse ratus ac similitudine veri captus,
 84     XXV,    4,  18|               est Crispino nuntiatum, ratus conloquium amicum ac familiare
 85     XXV,    5, 22b|         flexit iter, prodi id oppidum ratus. ibi quoque cum frustra
 86     XXV,    5,  23|               sua et ceterorum omnium ratus esse et vel mediocribus
 87     XXV,    6,  34|                quos fefellisse se dux ratus erat, ab lateribus circumfusi
 88     XXV,    6,  37|             oppugnaret, facilius esse ratus unius Hasdrubalis expugnari
 89     XXV,    6,  38|           adhortandosque sibi milites ratus, contione advocata ita disseruit: '
 90     XXV,    6,  41|                     Enimvero indignum ratus Marcellus se, qui Hannibalem
 91    XXVI,    1,   6|           satis ad utrumque profectum ratus ut et Campani quam haud
 92    XXVI,    2,  15|               et Fulvius, id ita esse ratus acceptas litteras neque
 93    XXVI,    4,  24|             implicatum bello finitimo ratus ne Italiam Poenosque et
 94    XXVI,    7,  40|           primum ac potissimum omnium ratus Syracusis nova pace inconditas
 95    XXVI,    7,  40|    praefecturam eius filio suo dedit, ratus cum imperio auctoritatem
 96    XXVI,    7,  40|           forum magno tumultu iretur, ratus Hanno non aliud quam tumultum
 97    XXVI,    7,  40|            novandis rebus satis tutum ratus est, et Reginis usui futuri
 98    XXVI,    7,  41|          tantis superfuerunt cladibus ratus, contione advocata ita disseruit: '
 99    XXVI,    7,  42|          adgrederetur, periculum esse ratus ne eo facto in unum omnes
100   XXVII,    4,  16|              vera quae adferrent esse ratus, diem qua accessurus esset
101   XXVII,    4, 20a|              consequeretur, anceps id ratus ne Mago atque alter Hasdrubal
102   XXVII,    5,  24|         comparere fraude amotas magis ratus quam neglegentia intercidisse
103   XXVII,    5, 28a|        volnere alterius iniectum esse ratus, ne cui deesset occasioni
104   XXVII,    6,  30|            Ardiaei. enimvero indignum ratus Philippus victos victori
105   XXVII,    8,  43|              tempus esse rei publicae ratus quo consiliis ordinariis
106  XXVIII,    1,   1|         essent.~ Ea prius adgredienda ratus Silanus signa quam maxime
107  XXVIII,    1,   2|              propositum bello se fore ratus, antequam freto Gades traiceret
108  XXVIII,    2,   7|           statuisse. praevertendum id ratus legatis cum benigno responso
109  XXVIII,    2,   7|           aliquid posset accitam, ibi ratus se inventurum. paucis ante
110  XXVIII,    3,  13|           tantae se parem multitudini ratus ut non in speciem saltem
111  XXVIII,    3, 17a|             itaque praemoliendas sibi ratus iam res conciliandosque
112  XXVIII,    3, 17a|              ex fortuna pendet fides, ratus fore, oratorem ad eum C.
113  XXVIII,    4, 17b|              dignam itaque rem Scipio ratus quae, quoniam non aliter
114  XXVIII,    4,  19|             periculi capessendam esse ratus increpita ignavia militum
115  XXVIII,    6,  33|            pro se esse loci angustias ratus et quod in arto pugna Romano
116  XXVIII,    6,  34|           fide et clementia Scipionis ratus, Mandonium fratrem ad eum
117  XXVIII,    7,  36|             satis valido urbem teneri ratus et aliquos oppidanorum ad
118  XXVIII,    8,  46|         adsuetis imperio rem gesturum ratus, permisit. Et praetores
119    XXIX,    1,   1|             repetebant. omnium primum ratus tueri publicam fidem, partim
120    XXIX,    1,   2|               parti usum equitis fore ratus quae prior in dehiscentem
121    XXIX,    2,   9|           leviter latam suam iniuriam ratus nec quemquam aestimare alium
122    XXIX,    6,  30|            rem adgredi satis auderet, ratus agendo ac moliendo vires
123    XXIX,    6,  30|        dimicationem cernebat, optimum ratus cum fratre patruele gratiam
124    XXIX,    6,  33|         Maiorem igitur iam rem Syphax ratus quam ut per praefectos ageret,
125    XXIX,    6,  34|               eo minus sibi cessandum ratus quo illi segnius rem agerent,
126    XXIX,    7,  37|              essent, crescendi ex iis ratus esse occasionem Cn. Baebius
127     XXX,    4,  25|               eo indigniorem iniuriam ratus Scipio ab iis qui petissent
128     XXX,    5,  29|              aequiora impetrari posse ratus, nuntium ad Scipionem misit
129     XXX,    6,  36|         terrorem perculsae Carthagini ratus, misso Laelio Romam cum
130    XXXI,    3,  24|         incepto haud disparem eventum ratus responsurum. et respondisset,
131    XXXI,    3,  24|         habere se hostes in potestate ratus et diu optata caede - neque
132    XXXI,    3,  25|              Achaeorum nihil attinere ratus, id modo cum dixisset non
133    XXXI,    5,  33|             principio veris ab Aegina ratus moturos, navibus maritimaeque
134    XXXI,    5,  34|              pro eo periculum adirent ratus profecturum se, si equitum
135    XXXI,    5,  38|               stativis fore Philippus ratus, cum abire inde et fallere
136    XXXI,    6,  46|            interim et aliud agi posse ratus legatus <militibus> relictis,
137    XXXI,    6,  47|              facilius impetrari posse ratus <est>, Romam inopinato cum
138   XXXII,    3,  16|        classem audivit nihil morandum ratus, cum ad Samen insulam adsecutus
139   XXXII,    3,  17|              universi belli pertinere ratus, quod ex momentis parvarum
140   XXXII,    3,  19|             oppugnare. Optimum igitur ratus est, priusquam eam rem adgrederentur,
141   XXXII,    4,  31|             acie dimicandum cum hoste ratus. Nec Boi detrectassent pugnam,
142   XXXII,    5,  38|          Corintho sollicitus, optimum ratus Nabidi eam Lacedaemoniorum
143   XXXII,    5,  38|               se spoliandi eos nactum ratus, tradere ubi vellet urbem
144  XXXIII,    1,   3|         certamen, adhortandos milites ratus, multa iam saepe memorata
145  XXXIII,    1,   7|          summam in discrimen utcumque ratus, ne partis indefensae iactura
146  XXXIII,    1,   9|           hostem actis impetum facit, ratus partem profligatam cetera
147  XXXIII,    2,  17|          accessit, ad primum terrorem ratus inclinari animos posse.
148  XXXIII,    2, 19a|       urgebatur, tamen morte tristius ratus Macedoniae etiam possessione
149  XXXIII,    3,  28|     Anthedonem, tutiorem exilio locum ratus, concessit; de Pisistrato
150  XXXIII,    5,  46|         gerebat. enimvero indignum id ratus Hannibal viatorem ad prendendum
151   XXXIV,    2,  17|              ceteras quoque civitates ratus per occasionem idem facturas,
152   XXXIV,    2,  20|           quod postquam sicut futurum ratus erat consul fieri etiam
153   XXXIV,    3,  27|               continebat nec parem se ratus, si dimicare acie vellet,
154   XXXIV,    3,  30|        interclusum, cedendum fortunae ratus caduceatorem primum in castra
155   XXXIV,    4,  38|         oppugnationem urbis superesse ratus, missis qui omnes navales
156   XXXIV,    4,  38|          inspexit, corona oppugnandum ratus omnibus copiis-erant autem
157   XXXIV,    6,  61|               ad id popularium animos ratus litteras, ne quo casu interceptae
158   XXXIV,    6,  62|         suspecto, locum iniuriae esse ratus agrum maritimum eorum et
159    XXXV,    2,  19|             tulit; deinde melius esse ratus et percunctari causam repentinae
160    XXXV,    3,  26|               pugnae exercebat, in eo ratus verti spem obsidionis si
161    XXXV,    3,  27|      Lacedaemonem ducere, eo modo uno ratus ab obsidione Gythei hostem
162    XXXV,    4,  39|           erat Demetriadem contendit, ratus Chalcidem liberatam momenti
163    XXXV,    5,  50|          misisse audisset, maturandum ratus ut et praevenirent sui et
164   XXXVI,    2,  10|            adgredi Larisam constituit ratus vel terrore ceterarum expugnatarum
165   XXXVI,    4,  24|               exaudiretur, haud dubie ratus hostis concursuros. Aetoli
166   XXXVI,    5,  42|              Piraei stare, maturandum ratus omnium rerum causa, pergit
167  XXXVII,    2,  10|            auctoratum sibi proditorem ratus est: neque enim eum, qui
168  XXXVII,    2,  11|         arceri quam mari hostes posse ratus, armatos duobus agminibus
169  XXXVII,    2,  11|   Pausistratus unam viam salutis esse ratus, si vim facere per fauces
170  XXXVII,    3,  13|           Polyxenidas Samum petituros ratus hostis, ut se Rhodiae classi
171  XXXVII,    3,  13|          occasionem primo adgrediendi ratus, paulo post increbrescente
172  XXXVII,    3,  17|              Samum revertisset, turpe ratus temptata frustra Patara
173  XXXVII,    3,  18|           opus essent, tempus venisse ratus, priusquam terra marique
174  XXXVII,    4,  27|             classe regia praetor esse ratus institit sequi; apparuit
175  XXXVII,    4,  27|          perfugerunt, unde se e portu ratus abstracturum naves, ignarus
176  XXXVII,    5,  38|            circa Thyatiram esse regem ratus, continuis itineribus quinto
177  XXXVII,    6,  39|        Antiochus ultra tergiversandum ratus, ne et suorum animos minueret
178 XXXVIII,    1,   4|            dein, periculosum inceptum ratus, ne qua sentirent Romani
179 XXXVIII,    1,   5|               terrorem faceret, posse ratus ancipiti tumultu et nocte
180 XXXVIII,    2,  23|          militum sequitur, debellatum ratus, si in illo pavore quam
181 XXXVIII,    3,  26|               extemplo in fugam omnis ratus receptis inter ordines velitibus
182 XXXVIII,    5,  48|             vi atque armis coercendos ratus sum.' 'Nunc, quoniam suscepti
183   XXXIX,    1,  12|           Satis exploratum de Aebutio ratus consul non vanum auctorem
184   XXXIX,    1,  16|                haec vobis praedicenda ratus sum, ne qua superstitio
185   XXXIX,    5,  53|         suspicione talium consiliorum ratus, mediam per Thraciam exercitum
186      XL,    1,   3|              haec genera hominum fore ratus in Romano bello. ingentem
187      XL,    1,   5|             superesse nisi in scelere ratus ad id unum omnes cogitationes
188      XL,    3,  27|        equites, non ultra differendum ratus, quin per se fortunam temptaret,
189      XL,    3,  31|            praesidio castrorum suorum ratus est, intra vallum exercitu
190    XLII,    1,   3|              magnum ornatum ei templo ratus adiecturum, si tegulae marmoreae
191    XLII,    1,   3|       dimidiam detegit, id satis fore ratus ad tegendum, quod aedificaretur.
192    XLII,    5,  56|             Pheraeorum <agrum> misit, ratus ad iuvandas sociorum urbes
193    XLII,    5,  63|        suffecturam ad id multitudinem ratus, quod, qua parte palus urbem
194    XLII,    5,  64|          castra stramentorum fecisse, ratus incendio opportuna esse,
195    XLII,    5,  64|          substitit ad agmen cogendum, ratus, id quod accidit, insecuturos
196    XLII,    5,  64|               in tumulis, elici posse ratus ad equestre certamen Romanos;
197    XLII,    5,  65|               ad proximum praesidium, ratus haud magno certamine opprimi
198    XLII,    5,  67|       dimittendum Cotyn ad sua tuenda ratus, magnis proficiscentem donis
199   XLIII,    2,  18|       altitudo facit, occasionem esse ratus frangendi finitimorum spes
200    XLIV,    1,  13|           petit, eam urbem aptissimam ratus, unde exercitibus, qui in
201    XLIV,    2,  23|   animadvertit, non ultra differendum ratus, cum <per> Hippiam legatum
202    XLIV,    2,  23|               rex, aliquantum eam rem ratus animorum iis adiecturam.
203    XLIV,    2,  27|          contraxisse eum necessitatem ratus ad bellandum utique cum
204    XLIV,    3,  31|              principia secuturam esse ratus et repentinum valiturum
205    XLIV,    3,  43|          difficultatem transitus fore ratus Romanis.~ ~44.
206     XLV,    1,   7|         Paulus, sicut erat, victoriam ratus victimas cecidit eo nuntio,
207     XLV,    1,  11|          repugnantibus fratris amicis ratus primum ad sororem, deinde
208     XLV,    3,  34|               descendit nequaquam, ut ratus erat, expletis militum animis,