Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   1|          paci paratum, dextra data fidem futurae amicitiae sanxisse.
  2       I,    3,  7b|         conatus esset, ictus clava fidem pastorum nequiquam invocans
  3       I,    3,   9|       sollemne ludosque per fas ac fidem decepti venissent. Nec raptis
  4       I,    4,  21|      divinam facere, significantes fidem tutandam sedemque eius etiam
  5       I,    5,  28|             si ipse discere posses fidem ac foedera servare, vivo
  6       I,    9,  58|        gaudium." Dant ordine omnes fidem; consolantur aegram animi
  7      II,    2,  10|       obtestansque deum et hominum fidem testabatur nequiquam deserto
  8      II,    3,  23|    proripiunt, implorant Quiritium fidem. Nullo loco deest seditionis
  9      II,    3,  24|     Contioni deinde edicto addidit fidem quo edixit ne quis civem
 10      II,    3,  27|          ut collegae vanam faceret fidem, quam asperrime poterat
 11      II,    3,  29|        volgabat; de iis tantum qui fidem secuti P. Servili consulis
 12      II,    3,  30|            sententiam], quae totam fidem tolleret. Medium maxime
 13      II,    5,  41|        apud quosdam, idque propius fidem est, a quaestoribus Caesone
 14      II,    5,  55|     recipit clamitans: "provoco et fidem plebis imploro. Adeste,
 15     III,    1,   5|          et acceptae. Difficile ad fidem est in tam antiqua re quot
 16     III,    2,  16|     credendo, ne infestior fieret, fidem abrogare satis erat tutum;
 17     III,    3,  19|     tribuni patribus, ut P. Valeri fidem exsolverent, instare C.
 18     III,    3,  21|         nunc consulum, nunc patrum fidem implorant; nec ante moverunt
 19     III,    6,  41|     accedere iussit. Iam Quiritium fidem implorante Valerio a curiae
 20     III,    6,  44|     stupente, ad clamorem nutricis fidem Quiritium implorantis fit
 21     III,    6,  45|            hominumque implorabimus fidem, neque tu istud unquam decretum
 22     III,    8,  56|        Appi inter contionis murmur fidem populi Romani implorantis
 23     III,    8,  58|          plebis creati ipsi plebis fidem atque auxilium implorarent.
 24     III,    9,  67|   sustulere illis animos. Pro deum fidem, quid vobis voltis? Tribunos
 25      IV,    2,  14|         circumstantibus fugiensque fidem plebis Romanae implorare,
 26      IV,    3,  17|        versum facinus. Propius est fidem obstringi Fidenatium populum
 27      IV,    6,  48|        auxilio; in eius potestatis fidem circumventam rem publicam,
 28      IV,    6,  49|            edixisset, capto oppido fidem mutavit. Eam magis adducor
 29       V,    3,  21|          miraculis aptiora quam ad fidem neque adfirmare neque refellere
 30       V,    4,  27|            humano generi sunt: vos fidem in bello quam praesentem
 31       V,    5, 29b|         defendi patrum consensu ad fidem senatus pertinebat; neque
 32       V,    7,  51|          in pondere auri foedus ac fidem fefellerunt, verterunt terrorem
 33      VI,    2,  11|          plebi seditionum fuisset, fidem moliri coepit: acriores
 34      VI,    5,  41|            finibus dominos, altera fidem abrogari cum qua omnis humana
 35     VII,    1,   6|            certam derogat vetustas fidem; et lacus nomen ab hac recentiore
 36     VII,    3,  19|     universa gens positis armis in fidem consulis venisset. Triumphatum
 37    VIII,    1,   2|      foedere sed per deditionem in fidem venissent; itaque Campanos,
 38    VIII,    1,   4|       intercesserunt. Sidicinos in fidem receptos, Campanos ab se
 39    VIII,    3,  18|         tamen res, ne cui auctorum fidem abrogaverim, exponenda est.
 40    VIII,    4,  19|            venerunt, orantes ut in fidem reciperentur: si a Samnitium
 41    VIII,    4,  21|         ubi servitutem esse velint fidem sperandam esse. in hanc
 42    VIII,    5,  24|         fortuna mutabilem gerentes fidem. imbres continui campis
 43    VIII,    5,  24|         una ultra humanarum irarum fidem saevienti turbae immixta,
 44    VIII,    5,  25|           Romano populo fuerat, in fidem venerunt, arma virosque
 45    VIII,    5,  26|        obsidione domitos hostes in fidem venisse. duo singularia
 46    VIII,    5,  27|           societas coepta est + in fidem populi Romani venisse allatum
 47    VIII,    5,  27|          quam causam nullam tam ne fidem quidem habebat, coacti a
 48    VIII,    5,  32|            expediri iussit. Fabius fidem militum implorans lacerantibus
 49    VIII,    5,  33|           querens, deum hominumque fidem obtestans, et complexus
 50      IX,    1,   2|            venerat ad Romanos, sed fidem auxere captivi eo maxime
 51      IX,    2,  11|        consulum sponsionem nec nos fidem populi Romani accusemus.
 52      IX,    5,  24|           ad arma" et "pro vestram fidem, cives" clamitans; "arx
 53      IX,    8,  40|            quae et ipsa indutiarum fidem ruperat, Fabius consul nec
 54       X,    2,  11|            patres ut et Lucanos in fidem accipiant et vim atque iniuriam
 55       X,    3,  30|         superiecere quidam augendo fidem, qui in hostium exercitu
 56       X,    5,  43|         hominum et quadringenti in fidem consulis venerunt; caesa
 57     XXI,    1,   7|         disciplinae sanctitate qua fidem socialem usque ad perniciem
 58     XXI,    2,  19|   amicitiam recipi aut receptos in fidem non defendi, tantum ne Carthaginiensium
 59     XXI,    3,  28|          rem foret, ita acta re ad fidem pronius est. Ratem unam
 60     XXI,    4,  34|            itinerisque duces et ad fidem promissorum obsides acciperet.
 61     XXI,    6,  47|          Ea peritis amnis eius vix fidem fecerint; nam neque equites
 62     XXI,    6,  52|          terrae ob nimiam cultorum fidem in Romanos laboranti orant.
 63    XXII,    1,   6|      extrema fames etiam instaret, fidem dante Maharbale, qui cum
 64    XXII,    3,  22|     ingenia, cum fortuna mutaverat fidem. Ceterum transfugam sine
 65    XXII,    3,  22|            ipsam plerumque obligat fidem. ministerium restituendorum
 66    XXII,    5,  37|   amicitiam populi Romani venerit, fidem coluisse ac rem Romanam
 67   XXIII,    1,   2|           vestrae inveniam. In hoc fidem, quam voltis ipsi, accipite."
 68   XXIII,    1,   5|    Sidicinum paventes, receptos in fidem [ad] Saticulam defenderimus
 69   XXIII,    1,   5|          Si parem fortunae vestrae fidem habetis, nec Hannibal se
 70   XXIII,    1,   9|         dextrae dextras iungentes, fidem obstrinximus - ut sacratas
 71   XXIII,    2,  12|                                 Ad fidem deinde tam laetarum rerum
 72   XXIII,    3,  17|            certum erat non mutasse fidem, perfugerunt. Hannibal Acerris
 73   XXIII,    3,  22|        sociorum animos incertamque fidem id iactum quod insuper sollicitaret
 74   XXIII,    4,  28|          ad urbem deditam nuper in fidem Romanorum oppugnandam. Ita
 75   XXIII,    5,  34|          ad regis ipsius firmandam fidem legati, Gisgo et Bostar
 76   XXIII,    5,  36|       deserendi socios implorantes fidem suam populique Romani substitisset
 77   XXIII,    6,  42|           indignos iudicas quos in fidem receptos tuearis."~ ~43.
 78    XXIV,    1,   1|        taciti probarent constantem fidem quam propalam tueri auderent,
 79    XXIV,    1,   4|            precatus est moriens ut fidem erga populum Romanum quinquaginta
 80    XXIV,    1,   6|            magis eo quam rogato ne fidem temere mutaret proficiscuntur.
 81    XXIV,    3,  19|          cunctationemque petentium fidem per occasionem captum est,
 82    XXIV,    4,  24|         est, ea deformabat; itaque fidem potiorem ratus quam patriae
 83    XXIV,    4,  29|         Syracusas misit, qui pacis fidem ruptam esse dicerent nec
 84    XXIV,    5,  37|       aequum censent: bonis sociis fidem suam maximum vinculum esse
 85    XXIV,    6,  45|        cladem, tamquam cum fortuna fidem stare oporteret, ad Hannibalem
 86    XXIV,    6,  47|         sibi restituerentur --, in fidem omnes accepti. et ab altero
 87    XXIV,    6,  48|     Hispaniam misit ad accipiendam fidem ab imperatoribus Romanis.
 88     XXV,    1,   1|          Consentini et Tauriani in fidem populi Romani redierunt
 89     XXV,    2,   8|  oneratique promissis iubentur, ut fidem popularibus facerent, praedandi
 90     XXV,    3,  12|          tempus venerat, adferebat fidem. priore carmine Cannensis
 91     XXV,    5,  23|           hominum animos iussit et fidem dare, si traditae forent
 92     XXV,    6,  30|            Marcellum deductus, cum fidem accepisset composuissetque
 93     XXV,    6,  38|          nostrum, milites, fortuna fidem cuivis facere potest mihi
 94     XXV,    6,  41|        pugna. gens fallax promissi fidem praestitit. itaque et Romanis
 95    XXVI,    2,  16|   Hannibale auxilii ad receptos in fidem tuendos esset.~ ~
 96    XXVI,    3,  19|           temere volgatae opinioni fidem apud quosdam fecit stirpis
 97    XXVI,    4,  24|      Syracusas Capuamque captas in fidem in Italia Siciliaque rerum
 98    XXVI,    5,  32|            veniam eis daret, et in fidem clientelamque se urbemque
 99    XXVI,    6,  38|         timori sociorum relinquere fidem. praeceps in avaritiam et
100    XXVI,    7,  40|            voluntaria deditione in fidem venerunt ad quadraginta.
101    XXVI,    7,  41|        vexati ab iis socii nostram fidem per legatos implorant. tres
102    XXVI,    8,  50|       cordi esse, et forma faceret fidem, quia ipse, si frui liceret
103   XXVII,    1,   1|         labare iis adversus Poenum fidem senserat, postquam Salapia
104   XXVII,    1,  5a|     honores omnibus ad exsolvendam fidem a consule habiti. Muttines
105   XXVII,    4,  16|            Fabium Tarentum mittit, fidem ab consule accepturos impunita
106   XXVII,    4, 20a|            aestatis recipiendis in fidem Hispaniae populis absumpsit.~
107   XXVII,    6,  30|          sunt quaedam parva contra fidem conventionis tempore indutiarum
108   XXVII,    8,  50|         possent; et ipsa celeritas fidem impediebat quod biduo ante
109  XXVIII,    2,   7|            capta a Philippo cum in fidem Aetolorum perfugissent,
110  XXVIII,    3,  13|         virium ponendum ut mutando fidem, quae cladis causa fuisset
111  XXVIII,    3, 17a|    accipere adnuit: firmandae eius fidem nec dare nec accipere nisi
112  XXVIII,    4,  18|           in potestatem regiam, in fidem inexpertam, sed potiundae
113  XXVIII,    5,  28|       relinquerem, deum hominumque fidem implorare debebatis quod
114  XXVIII,    7,  35|          volebat atque eius dextra fidem sancire; ea tum itineris
115  XXVIII,    8,  39|          passi sumus ut ad ultimum fidem vobis praestaremus, tamen
116  XXVIII,    8,  42|      temeritas est felix, et fraus fidem in parvis sibi praestruit
117  XXVIII,    8,  42|            Indibili et Mandonio in fidem acceptis periculi fuit.
118    XXIX,    1,   1|        primum ratus tueri publicam fidem, partim edicto, partim iudiciis
119    XXIX,    2,   8|            principibus ob egregiam fidem adversus Romanos concessit.
120    XXIX,    2,   9|        repugnabant enim militumque fidem implorabant - tempus teritur,
121    XXIX,    4,  18|            alia foeda quae propter fidem erga vos in civitatem nostram
122    XXIX,    4,  18|      conscripti. ad vos vestramque fidem supplices confugimus. nihil
123    XXIX,    5,  24|          initae societatis neu fas fidem dexteras deos testes atque
124    XXIX,    6,  30|          puero spem facerent si in fidem Masinissae sese permisisset
125     XXX,    2,  12|        quam alienigenae et externi fidem experiri mallem: quid Carthaginiensi
126     XXX,    2,  12|           ne cui Romano traderetur fidem exposceret propiusque blanditias
127     XXX,    2,  12|          ipse quemadmodum promissi fidem praestaret. quod cum expedire
128     XXX,    2,  14|       Scipionis animum pepulit; et fidem criminibus raptae prope
129     XXX,    2,  14|        ipsum spesque omnes tuas in fidem meam commisisse. atqui nulla
130     XXX,    2,  15|      Masinissam libenter primam ei fidem praestaturum fuisse quam
131     XXX,    2,  15|          possint adimant, secundam fidem praestare ne viva in potestatem
132     XXX,    4,  24|         necdum enim dies exierat - fidem opponerent, permixto paene
133     XXX,    4,  25|          indutias et spem pacis et fidem indutiarum violatam esse,
134     XXX,    5,  30|       suspectam esse vobis Punicam fidem: multum per quos petita
135     XXX,    5,  30|      multum per quos petita sit ad fidem tuendae pacis pertinet,
136     XXX,    5,  31|           et praesentem indutiarum fidem et spem pacis turbasse;
137     XXX,    6,  36|             orantes implorantesque fidem ac misericordiam Scipionis,
138    XXXI,    4,  28|         inquieta adventu Romanorum fidem mutaret.~ ~29.
139   XXXII,    1,   2|            adversus id quod iis in fidem populi Romani venientibus
140   XXXII,    3,  17|            arcem confugit. Inde ad fidem ab Romano petendam oratores
141   XXXII,    4,  30|     quaedam suspicio animis labare fidem sociorum. Itaque cum in
142  XXXIII,    1,   2|          ab ipso Quinctio adiecta, fidem magis Romanam quam arma
143  XXXIII,    3,  21|        iustitia suos rexit, unicam fidem sociis praestitit, comis
144  XXXIII,    3,  28|  probabiliter argumentatur; quibus fidem apud quosdam fecit nunquam,
145  XXXIII,    4,  31|            Romani vellent esse, si fidem facere ad liberandam Graeciam,
146  XXXIII,    4,  41|            Quinctium missis qui ad fidem faciendam nihil novaturum
147   XXXIV,    3,  31|       divinarum foedera, humanarum fidem socialem sanctissimam habeatis;
148   XXXIV,    3,  32|          fuit. proinde parce, sis, fidem ac iura societatis iactare
149   XXXIV,    3,  35|  restituisset quaeque se suaque in fidem ac dicionem populi Romani
150   XXXIV,    4,  36|      ferebant, vanis ut ad ceteram fidem sic ad secreta tegenda satellitum
151    XXXV,    3,  29|           tyranno possent. non tam fidem dictis perfuga fecit quam
152   XXXVI,    4,  22| addidissent pertinaciam culpae, in fidem receptas esse; Aetolos quoque,
153   XXXVI,    4,  27|            salutem visa est, ut in fidem se permitterent Romanorum;
154   XXXVI,    4,  28|        servitutem' inquit, 'sed in fidem tuam nos tradidimus, et
155  XXXVII,    2,   6|         prius, deinde in Africa in fidem suam venisse; in omnibus
156  XXXVII,    2,   9|           et Rhoeteo, tradentis in fidem civitatis suas, benigne
157  XXXVII,    2,  10|       Pausistratus percunctaretur, fidem petenti dedit agendae communiter
158  XXXVII,    3,  17|      nullam aliam causam esse quam fidem erga Romanos; eadem vi regiorum,
159  XXXVII,    4,  25|             regulos se acceptos in fidem in Hispania reges reliquisse;
160  XXXVII,    4,  26|     oratores Samum ad L. Aemilium, fidem praetoris populique Romani
161  XXXVII,    5,  32|  condicione, qua prius C. Livii in fidem venissent, se tradendi.
162  XXXVII,    6,  45|          petit. Asiae civitates in fidem consulis dicionemque populi
163  XXXVII,    7,  54|            patrocinium receptae in fidem et clientelam vestram universae
164 XXXVIII,    3,  25|          nemo maior multo pars per fidem violati colloquii poenas
165 XXXVIII,    3,  31|    referente eo factum est, cum in fidem Achaeorum tutelamque T.
166 XXXVIII,    3,  31|           ad urbem Lacedaemonem in fidem dicionemque populi Romani
167 XXXVIII,    3,  33|         fecerunt. Cum illi deos et fidem legatorum testarentur, et
168 XXXVIII,    6,  51|        Pleminianum tumultum cum ad fidem praesentium criminum retulissent,
169 XXXVIII,    6,  58|            superiecisse laudes, ut fidem fecerit non sanguine humano
170 XXXVIII,    6,  58|         tamen non modo ad criminis fidem, sed ne ad moram quidem
171   XXXIX,    1,  10|       neque ante dimisit eum, quam fidem dedit adulescens ab his
172   XXXIX,    1,  12|           negat perturbari debere; fidem vel a Sulpicia, tali femina,
173   XXXIX,    5,  42|           consulem velle, ut ab eo fidem praesens acciperet. introductum
174   XXXIX,    5,  54| praeoptantes dedidisse se prius in fidem quam in potestatem populi
175      XL,    1,   9|             quos numquam viderint, fidem tamen implorent, mihi quoque
176      XL,    2,  23|        videri possit. hae litterae fidem Persei criminibus fecerunt.
177      XL,    4,  49|           suorum clade, missis qui fidem venienti in castra ad Gracchum
178     XLI,    3,  25|        datae, ingredientes portam, fidem datam deosque testis nequiquam
179    XLII,    1,   8|      inferentis bellum, deditos in fidem populi Romani omni ultimae
180    XLII,    1,   8|          milia capitum innoxiorum, fidem inplorantia populi Romani,
181    XLII,    1,  13|           ut vana ad vos adferendo fidem abrogarem mihi; cernebam
182    XLII,    2,  24|            nisi propter constantem fidem erga populum Romanum odissent.
183    XLII,    4,  44|       Ismenias gentem Boeotorum in fidem Romanorum permitti aecum
184    XLII,    5,  65|       instare rex, ut dederent se, fidem dare, praemia interdum polliceri.
185   XLIII,    1,  10|            mitteret exploratum nec fidem acciperet. Die tantum statuta
186   XLIII,    2,  18|         vitae tantum libertatisque fidem acciperent. Promissum id
187   XLIII,    2,  22|          omnibus portis Aetolos in fidem suam venturos, clausas portas
188    XLIV,    1,   9|          principibusque suaderent, fidem clementiamque Romanorum
189    XLIV,    1,  13|         consulem, et sinceram eius fidem aequali tenore egregiamque
190    XLIV,    2,  20|          Attali egregie constantem fidem nuntiabant.~ ~21.
191    XLIV,    2,  25|         quingenta. in utrumque non fidem modo se, sed obsides quoque
192    XLIV,    3,  38|            adferat? quis, pro deum fidem, ita conparatus, vel iners
193     XLV,    1,   4|       Paulo, ut se suaque omnia in fidem et clementiam populi Romani
194     XLV,    1,   8|        quorum et vim <in> bello et fidem in pace expertus esses,
195     XLV,    2,  19|      constantiamque laudaturos, si fidem ad ultimum fratri praestitisset.~ ~
196     XLV,    3,  27|        famae de victoria Romanorum fidem non habentes in quosdam