Lib. Cap. Par.

  1     XXI,    1,   1|             victis esse. Fama est etiam Hannibalem annorum ferme novem, pueriliter
  2     XXI,    1,   5|          concitant Carpetanos adortique Hannibalem regressum ex Vaccaeis haud
  3     XXI,    1,   6|          Baebius Tamphilus, Saguntum ad Hannibalem atque inde Carthaginem si
  4     XXI,    1,  10|               Romanis est. dedemus ergo Hannibalem? Dicet aliquis. Scio meam
  5     XXI,    1,  10|                Sagunto abducat ipsumque Hannibalem ex foedere Romanis dedant,
  6     XXI,    1,  12|           aliquid moturum ratus, cum ad Hannibalem noctu transisset, postquam
  7     XXI,    1,  13|              sicut ad pacem petendam ad Hannibalem venit, ita pacis condiciones
  8     XXI,    1,  15|            Carthaginem Novam in hiberna Hannibalem concessisse; quinto deinde
  9     XXI,    2,  18|                 prior legatio fuit, cum Hannibalem tamquam suo consilio Saguntum
 10     XXI,    3,  25|            ultra quam Hiberum transisse Hannibalem a Massiliensium legatis
 11     XXI,    3,  26|             locat, vixdum satis credens Hannibalem superasse Pyrenaeos montes.
 12     XXI,    3,  29|                ipse conatus caperet, et Hannibalem, incertum utrum coeptum
 13     XXI,    3,  31|         peropportuna disceptatio cum ad Hannibalem delata esset, arbiter regni
 14     XXI,    5,  40|                 consulem ducem adversus Hannibalem ac Poenos haberetis, ipse
 15     XXI,    5,  40|             pugnaveritis, Alpes vicisse Hannibalem videantur. Sed ita forsitan
 16     XXI,    5,  41|                 Hasdrubalem potius quam Hannibalem hostem et minorem haud dubie
 17     XXI,    6,  47|                extemplo tranasse, ipsum Hannibalem per superiora Padi vada
 18     XXI,    6,  48|                 ad portas trucidatis ad Hannibalem transfugiunt; quos Poenus
 19    XXII,    1,   1|              videre, verterunt retro in Hannibalem ab Romanis odia; petitusque
 20    XXII,    2,  12|                 paenitere suae. Sed non Hannibalem magis infestum tam sanis
 21    XXII,    2,  13|             quam auctores esset, dubium Hannibalem alternisque fidentem ac
 22    XXII,    2,  14|                 moenia Romanae coloniae Hannibalem laeti spectamus. Fumus ex
 23    XXII,    2,  16|                 hibernaturus esset; nec Hannibalem fefellit suis se artibus
 24    XXII,    4,  23|        cunctatio Fabi fecisset; quae ut Hannibalem non mediocri sollicitum
 25    XXII,    4,  24|              levi praesidio fieret. Nec Hannibalem fefellit cum duce mutatam
 26    XXII,    4,  24|                Fabio ab Roma venientis. Hannibalem, insidiarum quoque aliquid
 27    XXII,    4,  29|                  Fabio aequatus imperio Hannibalem et virtute et fortuna superiorem
 28    XXII,    4,  30|           caelum ferre. Par gloria apud Hannibalem hostesque Poenos erat; ac
 29    XXII,    4,  30|                 a patribus accepissent. Hannibalem quoque ex acie redeuntem
 30    XXII,    5,  31|              Fabium dictatorem adversus Hannibalem rem gessisse tradunt; Caelius
 31    XXII,    5,  34|              annos bellum quaerentibus, Hannibalem in Italiam adductum; ab
 32    XXII,    6,  39|                 certaturus es; adversus Hannibalem legionesque eius tuis equitibus
 33    XXII,    6,  39|            ratio belli gerendi adversus Hannibalem est qua ego gessi. Nec eventus
 34    XXII,    6,  40|              nova minora essent propius Hannibalem, in veteribus maior pars
 35    XXII,    6,  49|              descendere equites dixisse Hannibalem ferunt: "quam mallem, vinctos
 36    XXII,    7,  53|                 pavidi quam si victorem Hannibalem cernerent, iurant omnes
 37    XXII,    8,  60|            capere ac sequi se iubentem; Hannibalem post paulo audistis castra
 38    XXII,    8,  61|                emendos armandosque, nec Hannibalem, maxime huiusce rei, ut
 39    XXII,    8,  61|             publice datis deducendum ad Hannibalem esse. Est et alia de captivis
 40    XXII,    8,  61|                et novos legatos tres ad Hannibalem revertisse, decem veteres
 41    XXII,    8,  61|      recognoscendi nomina captivorum ad Hannibalem ex itinere regressi religione
 42   XXIII,    1,   6|              consulem Romanum ierant ad Hannibalem mitterentur. Quo priusquam
 43   XXIII,    1,   7|                               Legati ad Hannibalem venerunt pacemque cum eo
 44   XXIII,    1,   8|        depulerat. Huic tum pater iuveni Hannibalem deprecando magis quam purgando
 45   XXIII,    1,   8|              peccati, quod defecimus ad Hannibalem, impetraturi ab Romanis
 46   XXIII,    1,   9|           cruentares hospitis sanguine? Hannibalem pater filio meo potui placare,
 47   XXIII,    1,   9|             ferunt. Unus adgressurus es Hannibalem? Quid illa turba tot liberorum
 48   XXIII,    2,  12|                 magis omni ope iuvandum Hannibalem esse; procul enim ab domo
 49   XXIII,    2,  12|             adversus Romanos? Iube dedi Hannibalem; veta in tam prosperis rebus
 50   XXIII,    2,  12|                 et triginta tribubus ad Hannibalem transfugerit." Cum utrumque
 51   XXIII,    2,  13|              inquit. "Ecquos legatos ad Hannibalem Romani miserunt de pace?
 52   XXIII,    2,  14|                enim sibi defectionem ad Hannibalem simulant; quibus autem condicionibus
 53   XXIII,    3,  17|                defectione agi accipique Hannibalem satis pro certo habuere,
 54   XXIII,    3,  18|           obviam ire, donec pudor etiam Hannibalem ab incepto avertit, castrisque
 55   XXIII,    4,  28|             suae dicionis, satis gnarus Hannibalem transitus quosdam pretio
 56   XXIII,    5,  33|                 ubi primum fama accepit Hannibalem Alpes transgressum, ut bello
 57   XXIII,    5,  33|                inclinavit legatosque ad Hannibalem misit; qui vitantes portus
 58   XXIII,    6,  39|              mandatis mittit. Legati ad Hannibalem missi Heraclitus [cui Scotino
 59   XXIII,    6,  42|               Itaque extemplo legati ad Hannibalem missi simul ex utraque gente
 60   XXIII,    6,  43|               velut adversus praesentem Hannibalem cauta provisaque fuerunt.
 61   XXIII,    6,  46|                 ut profectum in Apuliam Hannibalem audivit, frumento ab Nola
 62    XXIV,    1,   2|             itaque optimum visum est ad Hannibalem mitti legatos caverique
 63    XXIV,    1,   3|              quieta inter Romanos atque Hannibalem erat. Luceriae Sempronius
 64    XXIV,    1,   6|                 spectabat, legatique ad Hannibalem missi ac remissi ab eo cum
 65    XXIV,    2,  12|           inciperent. itaque legatos ad Hannibalem oratum miserunt ut Capuam
 66    XXIV,    2,  12|            descendit. Maximus, postquam Hannibalem Arpis profectum et regredi
 67    XXIV,    2,  13|                                      Ad Hannibalem, cum ad lacum Averni esset,
 68    XXIV,    2,  13|        legatosque ab suis missos rogare Hannibalem ut exercitum propius Tarentum
 69    XXIV,    2,  13|            itaque legati ad arcessendum Hannibalem cum haud dubio promisso
 70    XXIV,    4,  23|                 suus voluerit. velle ad Hannibalem redire; ceterum, cum iter
 71    XXIV,    4,  23|             magnam eos parva opera apud Hannibalem inituros. facile res impetrata;
 72    XXIV,    6,  45|               fidem stare oporteret, ad Hannibalem descisset traxissetque ad
 73    XXIV,    6,  47|         emissique cum fide incolumes ad Hannibalem Salapiam venerunt: Arpi
 74     XXV,    2,   8|   comprehensique, ultro id petentes, ad Hannibalem deducti sunt. qui cum et
 75     XXV,    2,   9|              illa procursatio Numidarum Hannibalem exercitumque <e> castris
 76     XXV,    3,  13|            exercitus. itaque legatos ad Hannibalem miserunt orantes ut priusquam
 77     XXV,    3, 15a|            sociorumque clade legatos ad Hannibalem miserunt qui nuntiarent
 78     XXV,    3, 15a|              quo tenebantur liberati ad Hannibalem defecere. hoc idem eadem
 79     XXV,    4,  16|             eius Lucanorum, cum pars ad Hannibalem defecisset, quae cum Romanis
 80     XXV,    4,  16|           exanimem eum Mago extemplo ad Hannibalem misit ponique cum captis
 81     XXV,    4,  17|               potiti sunt; eo delato ad Hannibalem missus ab eo confestim Carthalo,
 82     XXV,    4,  19|           consules, ut averterent Capua Hannibalem, nocte quae secuta est diversi,
 83     XXV,    4,  19|            dubia res erat, quippe inter Hannibalem ducem et centurionem exercitusque
 84     XXV,    4,  20|                quasdam Apulorum quae ad Hannibalem descivissent oppugnaret,
 85     XXV,    5, 22b|         continuarentur opera, legati ad Hannibalem missi qui quererentur desertam
 86     XXV,    6,  41|                 ratus Marcellus se, qui Hannibalem subnixum victoria Cannensi
 87    XXVI,    1,   4|         poterant aut mittere nuntios ad Hannibalem per custodias tam artas.
 88    XXVI,    1,   5|             statu ad Capuam res essent, Hannibalem diversum Tarentinae arcis
 89    XXVI,    2,   8|            Volturnum traducit. inde cum Hannibalem Latina via iturum satis
 90    XXVI,    2,  11|           euntem ab Ereto devertisse eo Hannibalem tradit, iterque eius ab
 91    XXVI,    2,  12|                 est non simul regressum Hannibalem. inde per conloquia intellexerunt
 92    XXVI,    2,  12|           sollicitos. ii conscriptis ad Hannibalem litteris non libere modo,
 93    XXVI,    2,  12|                transisse litterasque ad Hannibalem ferre: id unum ex iis qui
 94    XXVI,    2,  13|        eruperimus, castra oppugnarimus, Hannibalem vocaverimus ad opprimendos
 95    XXVI,    4,  22|                 Italia et hostium ducem Hannibalem esse.' tum centuria et auctoritate
 96    XXVI,    5,  27|       quodcunque obvium detur; alios ad Hannibalem transfugisse, alios ad Romam
 97    XXVI,    5,  29|               Italia cum bello adversus Hannibalem Laevino evenit. quae sors,
 98    XXVI,    5,  29|              rapiente fato Marcellum ad Hannibalem facta est, ut ex quo primus
 99    XXVI,    5,  30|               defectionem ab Romanis ad Hannibalem invisos fuisse sibi. ob
100    XXVI,    5,  30|         diriperet. si non Hieronymus ad Hannibalem defecisset, sed populus
101    XXVI,    5,  31|             quae captis acciderint apud Hannibalem et Carthaginienses victos
102    XXVI,    6,  38|                                         Hannibalem ante omnia angebat quod
103    XXVI,    7,  41|                prope in portis victorem Hannibalem. in hac ruina rerum stetit
104   XXVII,    1,   1|        excessisse iis locis in Bruttios Hannibalem auditum est. ea omnia ab
105   XXVII,    1,   2|                 pugnam ferocem victoria Hannibalem contuderit, ire adversus
106   XXVII,    3,  12|               acerrimo bello detinerent Hannibalem dum ipse Tarentum oppugnaret -
107   XXVII,    3, 15a|                die rettulerunt Bruttios Hannibalem petere.~ ~
108   XXVII,    4,  16|          Philemenus, qui proditionis ad Hannibalem auctor fuerat, cum citato
109   XXVII,    4,  16|               audisset, 'et Romani suum Hannibalem' inquit 'habent; eadem qua
110   XXVII,    4,  16|                principes dedit, quae ad Hannibalem delatae sunt. enimvero laetus
111   XXVII,    6, 28b|          adfulsit. secutus inde nuntius Hannibalem Numidarum equitatu praemisso
112   XXVII,    6,  29|          postquam in Bruttios profectum Hannibalem sensit, exercitum cui collega
113   XXVII,    7,  35|                finibus, alteri adversus Hannibalem Bruttii et Lucani, alteri
114   XXVII,    7,  38|                novarum sollicitaret, et Hannibalem suo proprio occupandum bello
115   XXVII,    7,  39|              oppugnatione impediit, sed Hannibalem post famam transitus eius
116   XXVII,    7,  40|                in Sallentinos exercitum Hannibalem expeditis cohortibus adortus
117   XXVII,    7,  40|                  quibus consul adversus Hannibalem rem gereret: reliquas copias
118   XXVII,    8,  43|           Numidae cum litteris missi ad Hannibalem cum per medios hostes totam
119   XXVII,    8,  43|                 dum Metapontum cedentem Hannibalem sequuntur incertis itineribus
120   XXVII,    8,  43|            litteras se ab Hasdrubale ad Hannibalem ferre. cum iis litteris,
121   XXVII,    8,  44|                 habiturum: castra prope Hannibalem hostem relicta sine duce
122   XXVII,    8,  44|               gentibus multo magis quam Hannibalem ipsum gloriari posse; quippe
123   XXVII,    8,  45| instructioresque quam si adversus ipsum Hannibalem iret, profectus sit, eos
124   XXVII,    8,  46|           futurus esset velut torpentem Hannibalem nec castra sua sine duce
125   XXVII,    8,  47|                 tantae rei frustratione Hannibalem elusum ut ubi dux, ubi exercitus
126   XXVII,    8,  51|             etiam ex iis solutos ire ad Hannibalem et expromere quae acta essent
127  XXVIII,    2,   9|           fuisse ad continendum castris Hannibalem; Hasdrubalem vero qua alia
128  XXVIII,    8,  39|              Italia tam atrox bellum et Hannibalem hostem haberetis, consulem
129  XXVIII,    8,  40|               est. vincere ego prohibui Hannibalem ut a vobis quorum vigent
130  XXVIII,    8,  41|           Italia expulisse Poenos atque Hannibalem malis? ne tu quidem, etsi
131  XXVIII,    8,  41|           traieceris secuturum te illuc Hannibalem speres, potius quam recto
132  XXVIII,    8,  42|           traiciendi in Africam esse ut Hannibalem eo trahas. sive igitur hic
133  XXVIII,    8,  42|          intersit documento sunt? quid? Hannibalem utrum tandem extremus angulus
134  XXVIII,    8,  44|               Africam et molientem hinc Hannibalem et obsideri Carthaginem.
135  XXVIII,    8,  44|                 Q. Fabi, parem quem das Hannibalem; sed illum ego potius traham
136  XXVIII,    8,  45|            consule in Bruttiis adversus Hannibalem bellum gereret.~ Ludi deinde
137  XXVIII,    8,  46|               Coelius frumento misso ad Hannibalem commeatuque onustas,Valerius
138    XXIX,    1,   1|                bellum urgeret, adversus Hannibalem eum arcessitum. praeterquam
139    XXIX,    1,   3|           coniungere sese Hannibali, et Hannibalem ipsum iam et fama senescere
140    XXIX,    2,   7|               Locris rem verti ipsumque Hannibalem adventare, ne praesidio
141    XXIX,    4,  19|                 frui; Carthaginem atque Hannibalem excidisse de memoria; exercitum
142    XXIX,    4,  20|              consulem, spe destinaverit Hannibalem ex Italia retracturum, Africam
143    XXIX,    5,  26|            bello duci temptata, quod ad Hannibalem detrahendum ex Italia transferendumque
144    XXIX,    7, 36b|              duo duces duo exercitus ad Hannibalem redierunt; nec mora dimicandi
145     XXX,    1,   1|    sortirenturve uter Bruttios adversus Hannibalem, uter Etruriam ac Ligures
146     XXX,    2,  7b|            Scipionem decernebat, altera Hannibalem ad tuendam ab exitiabili
147     XXX,    2,   9|                frequentior legatorum ad Hannibalem arcessendum mittendorum;
148     XXX,    2,   9|             inclinant; legatos tamen ad Hannibalem mittendos censent: quippe
149     XXX,    2,   9|            neque imperatorem alium quam Hannibalem neque exercitum alium quam
150     XXX,    3,  16|        transferentium initium culpae in Hannibalem potentiaeque eius fautores.
151     XXX,    3, 19a|            traicere; id et fratrem eius Hannibalem - nam ad eum quoque isse
152     XXX,    4,  20|                 retrahebant. vicit ergo Hannibalem non populus Romanus totiens
153     XXX,    4,  20|              maestum abisse ferunt quam Hannibalem hostium terra excedentem;
154     XXX,    4,  21|               eosdem dies et Magonem et Hannibalem profectos allatum est. cuius
155     XXX,    4,  22|             belli a publico consilio in Hannibalem vertentes: eum iniussu senatus
156     XXX,    4,  24|               esset, velut pulsum ab se Hannibalem persequens, in Siciliam,
157     XXX,    5,  28|              utrum gaudio dignius esset Hannibalem post sextum decimum annum
158     XXX,    5,  28|                sua terra futurum hostem Hannibalem quam in aliena fuisset.
159     XXX,    5,  28|                petisse pacem, intuentes Hannibalem ac rerum gestarum eius magnitudinem,
160     XXX,    5,  29|                 prosequerentur retro ad Hannibalem dimisit. Hannibal nihil
161     XXX,    5,  30|               ultimis laudum hoc fuerit Hannibalem cui tot de Romanis ducibus
162     XXX,    6,  37|             Carthaginienses. - sunt qui Hannibalem ex acie ad mare pervenisse,
163     XXX,    6,  37|               traderetur responsum esse Hannibalem in Africa non esse.~ ~
164     XXX,    7,  42|                 eorum Sopater, qui apud Hannibalem mercede militassent, tum
165     XXX,    7,  44|                in curia esset, ridentem Hannibalem ferunt conspectum. cuius
166    XXXI,    1,   2|         Tuditanus, ut nuntiarent victum Hannibalem Poenosque et gratias agerent
167    XXXI,    1,   7|                tunc fecimus, cum hostem Hannibalem in Italia haberemus, id
168    XXXI,    1,   7|                sicut Sapunto expugnando Hannibalem passi sumus, segnitiam nostram
169    XXXI,    1,   7|               traicere, hodie in Italia Hannibalem et Carthaginienses hostes
170    XXXI,    4,  31|             nostro foede interfecto, ad Hannibalem defecerunt, deinde indignati
171    XXXI,    4,  31|           indignati se obsideri a nobis Hannibalem ad oppugnandam Romam miserunt.
172   XXXII,    1,   3|                 ex Africa post devictum Hannibalem in Siciliam, inde anno fere
173  XXXIII,    5,  47|             infensi et irati Romanos in Hannibalem et ipsos causam odii quaerentes
174  XXXIII,    5,  47|              satis habere bello vicisse Hannibalem nisi velut accusatores calumniam
175  XXXIII,    5,  47|                 senatum eorum arguerent Hannibalem cum Antiocho rege consilia
176  XXXIII,    5,  47|                 id creditum volgo: unum Hannibalem se peti ab Romanis non fallebat
177    XXXV,    2,  10|             consul iterum post devictum Hannibalem censorque fuerat; in Quinctio
178    XXXV,    2,  18|                 socii praeoccuparentur. Hannibalem quoque sine mora mittendum
179    XXXV,    2,  19|          cogitabis, inter primos amicos Hannibalem habeto: si qua res te ad
180    XXXV,    5,  42|                 quemquam ei classi quam Hannibalem praeficiendum: exulem illum
181    XXXV,    5,  42|             spem esse sub rege victurum Hannibalem, uni subiectum, qui patriam
182   XXXVI,    1,   7|                 maximus iis terror est, Hannibalem in Italia esse audirent.
183   XXXVI,    3,  15|          promissa incusare et Thoantem, Hannibalem vero non ut prudentem tantum
184  XXXVII,    2,   8|             hostium aequaret. itaque et Hannibalem in Syriam miserat ad Phoenicum
185  XXXVII,    4,  23|                in dextro cornu adversus Hannibalem pugnabatur.~ ~24.
186  XXXVII,    6,  45|             eius rei, ut alios omittam, Hannibalem vestrum vobis testem darem,
187  XXXVII,    7,  51|                et suis viribus, et quod Hannibalem rectorem militiae haberet,
188 XXXVIII,    6, 50b|            quidem victa Carthago victum Hannibalem in exilium expulisset, Roma
189 XXXVIII,    6,  53|        fugavitque; ideo Syphacem cepit, Hannibalem devicit, Carthaginem vectigalem
190 XXXVIII,    6,  58|               in Africa esset pugnatum; Hannibalem eundem fuisse inter multos
191   XXXIX,    5,  50|              decessisse, Philopoemenem, Hannibalem, P. Scipionem: adeo in aequo
192   XXXIX,    5,  56|               novam editam e mari esse. Hannibalem hoc anno Antias Valerius
193      XL,    3,  27|                 dico eis militibus, qui Hannibalem, qui Philippum, qui Antiochum,
194    XLII,    4,  50|             Romanos Graecia pelli, quam Hannibalem Italia pulsum esse. neque
195     XLV,    2,  22|            iterum in Pamphylia adversus Hannibalem inperatorem; quae victoria