Lib. Cap. Par.

  1       I,    2,  7a|           quicumque alius transiliet moenia mea," interfectum. ~ ~
  2       I,    3,  11|            forte ea tum sacris extra moenia petitum ierat. Accepti obrutam
  3       I,    3,  15|               persecutusque fusos ad moenia hostes, urbe valida muris
  4       I,    8,  44|            incremento semper quantum moenia processura erant tantum
  5       I,    9,  53|            portis Gabinis sub Romana moenia bellum transferatur.~ ~54.
  6      II,    4,  40|          fuit, succurrit: intra illa moenia domus ac penates mei sunt,
  7     III,    1,   7|             ne adeundi quidem Romana moenia animus eorum cepit tectaque
  8     III,    3, 26a|            Sabinorum ingens prope ad moenia urbis infesta populatione
  9     III,    6,  42|              ferre possent custodire moenia ac pro portis stationes
 10     III,    9,  66|    exsultantibus belli auctoribus ad moenia ipsa Romae populabundi regione
 11     III,    9,  67|          Quinctio quartum consule ad moenia urbis Romae impune armatos
 12     III,    9,  68|              non pellitur, iam intra moenia erit et arcem et Capitolium
 13      IV,    1,   3|           una secum urbe intra eadem moenia viveretis, saepe equidem
 14      IV,    1,   4|            quam exsilium intra eadem moenia, quam relegationem pati?
 15      IV,    3,  22|      diversissimis locis subeundo ad moenia quadrifariam diviso exercitu
 16      IV,    6,  57|         capta, ceteris Volscis intra moenia compulsis nec defendentibus
 17      IV,    6,  59|           ingenti clamore ac tumultu moenia invasere. Ad quem tumultum
 18       V,    2,  12|              agro hostes nulli extra moenia inventi; praedae actae incendiisque
 19       V,    3,  15|          dari; antequam id fiat deos moenia Veientium deserturos non
 20       V,    6,  39|          exploratoribus missis circa moenia aliasque portas quaenam
 21       V,    6,  39|            dissonos vagantibus circa moenia turmatim barbaris audiebant.
 22       V,    6,  44|             vobis in animo est tueri moenia vestra nec pati haec omnia
 23      VI,    1,   3|       invenit, nullam stationem ante moenia, patentes portas, victorem
 24      VI,    2,   8|           ingenti militum alacritate moenia undique adgressus scalis
 25      VI,    2,   9|          copiis quam hostes tenebant moenia adgredi iubet, non tanta
 26      VI,    2,   9|              intrandi sine certamine moenia haberet. Quod simul utrimque
 27      VI,    2,   9|            Etruscos circumstaret, et moenia summa vi oppugnari et intra
 28      VI,    2,   9|          summa vi oppugnari et intra moenia esse hostem [ut] viderunt,
 29      VI,    2,   9|              plures a Furianis intra moenia caesi, Valeriani expeditiores
 30      VI,    2,  10|            potestatis esse, Etruscos moenia custodiasque portarum tenere,
 31      VI,    2,  10|              agro conlatis ductus ad moenia exercitus completisque fossis
 32      VI,    4,  25|             ostentaretur etiam intra moenia esset scire cupiens, ingressus
 33      VI,    4,  28|        effecerint ne quis hostis qui moenia Romana intrasset nuntium
 34      VI,    4,  29|    communirent capiunt, ne, si intra moenia se recepissent, extemplo
 35      VI,    4,  29|          munimentum relictum; et vix moenia tuta rati oppido se Praeneste
 36      VI,    5,  31|            relictis, omni quae extra moenia fuit hominum pecudumque
 37      VI,    5,  32|     celeritatis habuit. prius itaque moenia intravere hostes quam Romanus
 38      VI,    5,  32|       instructis apparatu bellico ad moenia adgredienda nec illis ad
 39      VI,    5,  33|          atque obsessorum animo hinc moenia [Tusculi] tueri vident,
 40      VI,    5,  33|      sustinent nec Romanos subeuntes moenia molientesque obices portarum
 41      VI,    5,  33|         arcere possunt. scalis prius moenia capta, inde effracta claustra
 42      VI,    5,  36|        hostem sed intra suamet ipsum moenia compulere; obsidebanturque
 43     VII,    1,   8|             ab Signinis, cum praeter moenia eorum infrequentia conspecta
 44     VII,    2,  11|             ipsos trepidationem ante moenia sua visuros.~ ~12.
 45     VII,    2,  12|          mediocrem multitudinem ante moenia neque alium quam Tiburtem
 46     VII,    2,  16|          favit. Privernates cum ante moenia sua castris permunitis consedissent,
 47     VII,    4,  27|            victi fuga effusa Satrici moenia petunt; et ne in muris quidem
 48     VII,    5, 29b|     adversoque proelio Campani intra moenia compulsi, cum robore iuventutis
 49    VIII,    2, 13a|             compulit solum eos intra moenia sed eodem etiam die, cum
 50    VIII,    3,  15|             nunc Aurunca appellatur, moenia antiqua eorum urbemque ab
 51    VIII,    3,  16|         atque impetu primo fudisset, moenia ipsa oppugnare est adgressus.
 52    VIII,    3,  17|             fines populando usque ad moenia atque urbem pervenerunt.
 53    VIII,    5,  25|              plus quam vellent intra moenia esse rebantur, Tarentinorum
 54    VIII,    5,  25|         Romano esset, tradere se ait moenia statuisse. eo facto utrum
 55      IX,    1,   4|             urbis, dicat aliquis, et moenia et eam turbam a qua urbs
 56      IX,    3,  15|    multitudinem omnem imbellem intra moenia relinquerent; militem se
 57      IX,    3,  16|               rem gessit. Nam cum ad moenia Satrici admotus esset exercitus
 58      IX,    5,  21|            nec magno certamine intra moenia compulit; tum totam aciem
 59      IX,    5,  22|             Eo intentius dictator in moenia hostium versus id bellum
 60      IX,    6,  28|              repetendam. Eo se intra moenia sub adventum dictatoris
 61      IX,    6,  28|               quo apertior aditus ad moenia esset, omnia aedificia -
 62      IX,    6,  31|         ratus, quo die adgressus est moenia, vi cepit atque omnes puberes
 63      IX,    8,  40|               Ipsum oppidum - nam ad moenia victor accessit - cepisset,
 64       X,    2,  10|          praesidium armatum se intra moenia et muros accepturos confirmant.
 65       X,    2,  17| circumferentes bellum? quin urbes et moenia adgredimur? nullus iam exercitus
 66       X,    2,  17|             scalis raptim admotis in moenia evasere. Captum oppidum
 67       X,    2,  17|            fuit: et defensa summa vi moenia sunt et locus erat munimento
 68       X,    4,  34|             avidum invadendi deserta moenia militem detinet, ne quam
 69       X,    4,  34|        Latini nominis circumequitare moenia atque explorare omnia iubet.
 70       X,    5,  43|             gesta res. Prima luce ad moenia omnibus copiis admotis corona
 71       X,    5,  45|         Samnites quam armis ac viris moenia tutabantur. Tandem pugnando
 72     XXI,    1,  10|       turresque admovet: Carthaginis moenia quatit ariete. Sagunti ruinae -
 73     XXI,    1,  13|          vestra vos iam aut arma aut moenia satis defendunt, pacem adfero
 74     XXI,    5,  41|        milites, velut si ante Romana moenia pugnemus. Unusquisque se
 75     XXI,    6,  53|         inquit "patres nostri, circa moenia Carthaginis bellare soliti,
 76     XXI,    7, 57b|     deditione facta praesidium intra moenia accepere; iussique arma
 77    XXII,    1,   3|       exercitum Romanum circa Arreti moenia esse. Consulis deinde consilia
 78    XXII,    1,   3|      obsistente nullo ad ipsa Romana moenia ire oppugnanda, ceteris
 79    XXII,    1,   3|       pronuntiari] "immo Arreti ante moenia sedeamus" inquit, "hic enim
 80    XXII,    1,   3|            et urendo omnia ad Romana moenia perveniat, nec ante nos
 81    XXII,    2,  14|            deos ciebamus, scandentem moenia Romanae coloniae Hannibalem
 82    XXII,    6,  39|           eum urbes accipiunt, nulla moenia; nihil usquam sui videt,
 83    XXII,    7,  54|            pavoris tumultusque intra moenia Romana fuit. Itaque succumbam
 84   XXIII,    1,   1|         Poenum absterruere conspecta moenia haudquaquam prompta oppugnanti.~ ~
 85   XXIII,    1,   5|        quondam maiores vestros intra moenia compulsos, nec Samnitem
 86   XXIII,    3,  17|              urbis, ut circumvallari moenia viderunt, priusquam continuarentur
 87   XXIII,    3,  17|              armatorum ad tam exigua moenia et flumine altera parte
 88   XXIII,    3,  18|        invadere urbem possit. Ubi ad moenia accessere, quia silentium
 89   XXIII,    3,  18|           Hannibal castris ante ipsa moenia oppositis parvam urbem parvumque
 90   XXIII,    5, 37a|             missilibus propugnatores moenia atque urbem tuebantur; postremo,
 91   XXIII,    6,  43|              adventare, copias intra moenia tenuit; per muros inambulare
 92   XXIII,    6,  44|   circumdedit ut simul ab omni parte moenia adgrederetur. Quem ut successisse
 93   XXIII,    6,  47|            vallum modo castrorum sed moenia etiam urbis prospectantes
 94   XXIII,    6,  49|            oppidanos, ut eodem animo moenia tutarentur quo pro se pugnantem
 95    XXIV,    3,  20|         triduo ante quam Hannibal ad moenia accederet a M. Valerio propraetore,
 96    XXIV,    6,  40|            comparata erant ad tuenda moenia, si quando similis fortuna
 97     XXV,    2,   9|               busta aliquantum intra moenia includunt. cum portae adpropinquaret,
 98     XXV,    3,  13|            profectus nocte Beneventi moenia est ingressus. ex propinquo
 99     XXV,    3, 15a|            miserunt, si exercitum ad moenia admovissent, se in potestatem
100     XXV,    5,  24|       inveniret portas. Marcellus ut moenia ingressus ex superioribus
101     XXV,    6,  29|           arma, dedendos nos, urbem, moenia, nullam recusandam fortunam
102     XXV,    6,  30|             Marcellus omnibus copiis moenia Achradinae adgreditur ita
103     XXV,    6,  31|         laborum periculorumque circa moenia Syracusana terra marique
104    XXVI,    2,  10|           atque unde proxime poterat moenia situmque urbis obequitans
105    XXVI,    2,  11|          magna illa quod cum ipse ad moenia urbis Romae armatus sederet
106    XXVI,    2,  13|           castra posuit, postremo ad moenia ipsa et ad portas accessit;
107    XXVI,    4,  22|          ante menses cesserint prope moenia Romana. post haec cum centuria
108    XXVI,    5,  27|           potestatem intrandi Romana moenia fieri. Laevinus Campanos,
109    XXVI,    5,  30|              potuisse? certe praeter moenia et tecta exhausta urbis
110    XXVI,    5,  31|            armis petierunt, urbem ac moenia clauserunt exercituque Carthaginiensium
111    XXVI,    6,  37|           captum aequabant, et ut ad moenia urbis Romanae nullo prohibente
112    XXVI,    6,  37|           sedentibus ipsis ad Romana moenia alia porta exercitus Romanus
113    XXVI,    7,  41|              Punica inter Anienem ac moenia Romana posita et visum prope
114    XXVI,    7,  42|            sive ut subeunti saepe ad moenia urbis recursus pateret.~ ~
115    XXVI,    7,  43|               oppugnabitis enim vere moenia unius urbis, sed in una
116    XXVI,    7,  44|         partibus nudata defensoribus moenia esse, omnes e castris excitos
117    XXVI,    7, 45a|            quicquam aliud aeque quam moenia ipsa sese defendebant. rarae
118    XXVI,    8, 45b|              medio stagno evadere ad moenia.~ ~46.
119    XXVI,    8,  46|        turbatis defensoribus metu et moenia capta et porta intus forisque
120   XXVII,    4,  18|            in conspectu; sed altiora moenia habuisse Carthaginem, quae
121   XXVII,    5,  25|             Tarentinique omnes intra moenia continerentur, res integra
122   XXVII,    5,  26|            ab terra quoque oppugnari moenia possent, ab Tarento partem
123   XXVII,    7,  38|           non pernoctaturos se extra moenia coloniae suae donec hostis
124  XXVIII,    1,   3|             pugnando, ut et oppidani moenia repentina fuga desererent
125  XXVIII,    1,   4|          Carthaginiensium circa ipsa moenia Uticae praedae actae sunt.
126  XXVIII,    4,  19|      subierat haud mediocri periculo moenia cum clamor undique ab sollicitis
127  XXVIII,    8,  42|        Hispaniam defenderunt, aliter moenia patriae, templa deum, aras
128    XXIX,    1,   3|             modo ipsi exercitum ante moenia Romana habuissent victores
129    XXIX,    4,  18|           altitudinis excitata erant moenia cum subito conlapsa ruina
130     XXX,    2,  12|   comploratio orta, et partim pavore moenia sunt deserta, partim repentino
131     XXX,    5,  30|              ac iam prope scandentem moenia Romana videris, hic cernas
132     XXX,    5,  30|           imperatoribus orbatum ante moenia prope obsessae patriae quibus
133     XXX,    6,  33|         iactantur. Carthaginiensibus moenia patriae, di penates, sepulcra
134     XXX,    7,  42|        superesse praeter Carthaginis moenia; his inclusos, non terra
135    XXXI,    5,  40|             paeneinsula situm: lacus moenia cingit, angustis faucibus
136    XXXI,    6,  45|         superato promunturio ad ipsa moenia urbis circumagere classem
137   XXXII,    1,   4|            inter custodias Macedonum moenia ingressi nec nocte nec die
138   XXXII,    2,  13|       concursu oppidanorum ad tuenda moenia facto repulsi sunt. Callithera
139   XXXII,    2,  13|     sustinuerunt; compulsisque intra moenia qui eruperant, contenti
140   XXXII,    2,  14|             urbem, cum iam scalas ad moenia erexisset, eo demum metu
141   XXXII,    2,  15|   restiterunt, quantum arma, quantum moenia tueri poterant; sed oppugnatio
142   XXXII,    3,  16|         primo haud impigre tuebantur moenia; dein fessi volneratique
143   XXXII,    3,  23|         aggeres haud facili aditu ad moenia admovebantur. Aries ex ea
144   XXXII,    4,  24|   supervadebant et scalas ad stantia moenia inferebant; et dum in unam
145  XXXIII,    2,  17|            scalis capta multis locis moenia et per stragem lapidum ac
146  XXXIII,    4,  38|       clauserant portas, circumdedit moenia armatis; et iam opera admoventi
147   XXXIV,    2,  21|      intentosque praedones ad tuenda moenia esse, tum uti cum suae factionis
148   XXXIV,    3,  33|          videbat enim compulso intra moenia hoste nihil praeter obsidionem
149   XXXIV,    3,  34|       hibernandum circa Lacedaemonis moenia esse. quae mora si laborem
150   XXXIV,    4,  37|           intermissa, ut tunc erant, moenia urbem intrarint.~ ~38.
151   XXXIV,    4,  38|              ad visendum urbis situm moenia circumvehitur. fuerat quondam
152   XXXIV,    6,  56|           eum usque ad ipsa coloniae moenia et Padi ripas cum caedibus
153    XXXV,    4,  35|       oppidis ab Romanis, tunc intra moenia etiam Lacedaemonis ab Achaeis
154    XXXV,    4,  38|         armavit misitque. iis tuenda moenia Chalcidis oppidani cum tradidissent,
155   XXXVI,    2,   9|           omni parte simul oppugnare moenia est adgressus et, ut qui
156   XXXVI,    2,  10|            ac machinis simul undique moenia adgrederetur urbis sitae
157   XXXVI,    2,  10|        excesserant finibus, et intra moenia praesidium Romanum cernebant.~ ~
158   XXXVI,    4,  22|            urbis, ab omni parte equo moenia est circumvectus. sita est
159   XXXVI,    4,  22|           tum, quia refugerant intra moenia Aetoli, deserta, quae in
160  XXXVII,    2,  4b|             signis prima luce corona moenia est adgressus.~ ~5.
161  XXXVII,    2,   5|        exercitus eo deductus. cum ad moenia castra posuisset, non corona,
162  XXXVII,    3,  12|              praesidio regio tutante moenia, iam omnibus fessis Philota
163  XXXVII,    3,  13|          positis ad eliciendum extra moenia Macedonem Romani ad urbem
164  XXXVII,    3,  16|              imminente. praetervecti moenia portum Phoenicunta, minus
165  XXXVII,    3,  18|           virium se parem esse intra moenia se recepisset, obsideri
166  XXXVII,    3,  18|            in campos sub ipsa Elaeae moenia descendit misso caduceatore
167  XXXVII,    5,  32|              aut scalis aut operibus moenia adgrederetur, mittendos
168 XXXVIII,    1,   3|              usui sint, praeter ipsa moenia fluere, et aestatem aptam
169 XXXVIII,    1,   5|        perfectis quinque simul locis moenia est adgressus. Tria paribus
170   XXXIX,    3,  33|          Lacedaemoniis deplorantibus moenia diruta, abductam plebem
171      XL,    3,  33|          postquam nulla castra extra moenia viderunt, aut in alteram
172     XLI,    2,  11|             amnemque praeterfluentem moenia, qui et impedimento oppugnantibus
173    XLII,    4,  54|           diem noctem eosdem tuentis moenia, non vulnera modo, sed etiam
174    XLII,    5,  63|        iuniores, qui prima obsidione moenia intraverant, neque sperabant,
175    XLII,    5,  63|            iussit, ut corona undique moenia adgressurus, eo magis suffecturam
176    XLII,    5,  63|            scalis vacua defensoribus moenia capi parte aliqua possent.
177    XLII,    5,  63|            praesidium omnibus versis moenia quoque pluribus simul partibus
178   XLIII,    2,  19|            quibus per excursiones et moenia sua oppidani tutabantur
179    XLIV,    1,  10|              proeliis trepidos intra moenia conpulit. iamque ipsi urbi
180    XLIV,    1,  12|           non processisset, operibus moenia oppugnare. haec parantibus
181    XLIV,    1,  12|              adpropinquantes repleta moenia armatis vidissent, praetervecti
182    XLIV,    1,  13|       discurrunt armati ad portas ac moenia, qua suspecti aditus erant,
183    XLIV,    1,  13|    Demetriadem extemplo ducit. nocte moenia <intrat tantamque fiduciam
184    XLIV,    1,  13|           incolentibus fecit, ut non moenia> modo, sed agros etiam confiderent
185    XLIV,    1,  13|              sunt. circumvecti tamen moenia sunt praetor et rex, situm
186    XLIV,    3,  31|      terrorem, instructo exercitu ad moenia succedit. quod si clausis
187     XLV,    1,  10|          posset, quam ad Alexandreae moenia accederet. cum praeterveherentur
188     XLV,    3,  28|     praebuere spectaculum: arx intra moenia in immanem altitudinem edita,