Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   2|        Aeneam cessere. Fretusque his animis coalescentium in dies magis
  2       I,    3,  15|          alios acceptissimus militum animis; trecentosque armatos ad
  3       I,    4,  17|           circa civitatium inritatis animis, vis aliqua externa adoriretur.
  4       I,    5,  25|             suorum nequaquam paribus animis vertuntur, quippe imperio
  5       I,    5,  30|          sollicitatis ad defectionem animis voluntarios traxere, et
  6       I,    9,  51|       inclinatis quidem ad credendum animis, tamen, nisi gladiis deprehensis,
  7      II,    1,   2|              metu; ita persuasum est animis cum gente Tarquinia regnum
  8      II,    1,   3|            Ita iam sua sponte aegris animis legati ab regibus superveniunt,
  9      II,    2,   6|             offert; adeoque infestis animis concurrerunt, neuter dum
 10      II,    4,  34|            clade conterritis hostium animis, ut etiam ubi ea remisisset
 11      II,    5,  41|    abundarent omnia, munera eius [in animis hominum] respuebantur. Quem
 12      II,    5,  45|          leniturum iras sanitatemque animis allaturum. Veiens hostis
 13      II,    5,  45|            domestica odia certare in animis. Tandem superant externa;
 14      II,    5,  46|             aliquod in tam inritatis animis et occasione ancipiti haud
 15      II,    5,  49|          Cuius impetratae, ab insita animis levitate, ante deductum
 16      II,    5,  58|             poterat; tantum certamen animis imbiberant. Segniter, otiose,
 17      II,    5,  65|           Restitere primo obstinatis animis; deinde, ut obtinentes locum
 18     III,    1,   2|             inclinatioribus ad pacem animis ferox multitudo increpare
 19     III,    1,   8|             esse incipere, versisque animis iam ad publicam curam, cum
 20     III,    1,   8|         intentum. Igitur praeparatis animis repentino pavore perculsos
 21     III,    4,  30|              foret - adeo exarserant animis - ni velut dedita opera
 22     III,    5,  34|            consiliaque. Versarent in animis secum unamquamque rem, agitarent
 23     III,    6,  38|        privati pro decemviris, neque animis ad imperium inhibendum imminutis
 24     III,    6,  40|           enim maiore cura occupatis animis verum esse praeiudicium
 25     III,    7,  49|        lictores iubebat, cum fractis animis Appius, vitae metuens, in
 26     III,    9,  68|               iisdem istis ferocibus animis egredimini extra portam
 27     III,    9,  72|          alienandis iniuria sociorum animis. Nam famae quidem ac fidei
 28      IV,    2,  11|     impensius ut delerent prorsus ex animis hominum infamiam iudicii,
 29      IV,    4,  25|               apparebatque inritatis animis plebem ad suos studia inclinaturam.
 30      IV,    5,  41|             pensitanda quoque magnis animis atque ingeniis essent; sed
 31      IV,    6,  51|           seditionibus, delenimentum animis Bolani agri divisionem obici,
 32      IV,    6,  54|           Inritatis utriusque partis animis cum et spiritus plebs sumpsisset
 33       V,    1,   6|            obiciat, contendantque et animis et corporibus suis virilem
 34       V,    4,  27|         vocato senatu, tanta mutatio animis est iniecta ut qui modo
 35       V,    6,  36|          dicerent, accensis utrimque animis ad arma discurritur et proelium
 36       V,    6,  45|         clades suas? Vix temperavere animis quin extemplo impetum facerent;
 37      VI,    2,  6b|              tam concordibus iunctos animis, parere atque imperare iuxta
 38      VI,    2,   8|            ducis, sed quod Volscorum animis nihil terribilius erat quam
 39      VI,    2,  11|             et in spem pacis solutis animis Gallos adgressus sit, ipse
 40      VI,    3,  20|              praeoccupatis beneficio animis vero crimini locum. ita
 41      VI,    3,  20|          crimen valuit et obstinatis animis triste iudicium invisumque
 42      VI,    4,  29|                         His utrimque animis ad Alliam ventum est. dictator
 43      VI,    5,  33|            defectio recentibus adhuc animis ferociores ad perseverandum
 44      VI,    5,  38|             causam plebis ingentibus animis armant concilioque plebis
 45     VII,    1,   2|      levaretur, victis superstitione animis ludi quoque scenici, nova
 46     VII,    1,   7|           atque indignitatis militum animis eruptio est facta. Multum
 47     VII,    2,  10|            acies tot circa mortalium animis spe metuque pendentibus,
 48     VII,    2,  13|        patimur - exercitum tuum sine animis, sine armis, sine manibus
 49     VII,    2,  14|         Dictator tamen, ut qui magis animis quam viribus fretus ad certamen
 50     VII,    2,  15|         alienatis a memoria periculi animis. Hic primo impetus prope
 51     VII,    3,  21|       Inclinatis semel in concordiam animis novi consules fenebrem quoque
 52     VII,    4,  26|         pugnatum erat, utraque acies animis praeceperat. Inter primos,
 53     VII,    5,  33|             sola vinci destinaverant animis. Itaque Romani cum et fluere
 54    VIII,    1,   1|           dicendi, positis ferocibus animis pacem sibi ab Romanis bellique
 55    VIII,    1,   6|              consulis tantum ardoris animis fecit ut legatos proficiscentes
 56    VIII,    2,   9|           Romani exsolutis religione animis, velut tum primum signo
 57    VIII,    5,  32|      iubebant: ita inritatis militum animis subdere ignem ac materiam
 58    VIII,    6,  38|        instruunt contra et hostes et animis et viribus pares. auxerat
 59      IX,    1,   5|       factura quam quae praeceperant animis. Iam primum cum singulis
 60      IX,    2, 12a|              deinde evenerunt non in animis solum sed prope in oculis
 61      IX,    3,  16|             Quin eum parem destinant animis magno Alexandro ducem, si
 62      IX,    7,  32|          initur. Concurrunt infensis animis; numero hostis, virtute
 63      IX,    8,  39|              ante simul copiis simul animis dimicarunt; tantoque irarum
 64      IX,    8,  40|              et argento sed ferro et animis fretum: quippe illa praedam
 65      IX,    8,  46|              eam rem acceptam gratis animis ferunt ut Maximi cognomen,
 66       X,    3,  26|            ut praeciperetur victoria animis triumphusque non bellum
 67       X,    4,  31|               Pugnatum infestissimis animis, hinc ira stimulante adversus
 68       X,    5,  41|             ceterum longe disparibus animis. Romanos ira, spes, ardor
 69     XXI,    1,   5|           cunctis civium sociorumque animis in se firmatis vere primo
 70     XXI,    2,  18|    responderunt et quibus acciperent animis iisdem se gesturos.~ ~19.
 71     XXI,    5,  40|             quidem sunt sed vigentes animis corporibusque, quorum robora
 72     XXI,    6,  54|            sed uti numero etiam, non animis modo valeatis, singulis
 73     XXI,    6,  55|         hostes nuntiatum est, alacer animis corporibusque arma capit
 74     XXI,    6,  55|       faciebant. Pedestris pugna par animis magis quam viribus erat,
 75     XXI,    6,  55|        torpebant. Restitissent tamen animis, si cum pedite solum foret
 76     XXI,    7,  59|               postero die ingentibus animis vario eventu pugnatum est.
 77     XXI,    7,  59|              nox accensum ingentibus animis proelium diremit. Itaque
 78     XXI,    7,  62|            motis semel in religionem animis, multa nuntiata et temere
 79    XXII,    1,   2|          poterant, neque aut corpora animis aut animos spe sustinebant,
 80    XXII,    1,   2|              ubi semel victis taedio animis procubuissent, inter iumenta
 81    XXII,    1,   6|              erat, aut deficientibus animis hauriebantur gurgitibus
 82    XXII,    2,   8|         occupatis maiore aegritudine animis levem ex comparatione priorum
 83    XXII,    6,  39|         auribus vestris nec consilia animis acciperetis. Nunc et collegam
 84    XXII,    6,  47|           pugna, primo et viribus et animis par dum constabant ordines
 85   XXIII,    2,  14|           praeter insitam industriam animis fortuna etiam cunctari prohibebat.
 86   XXIII,    3,  22|          sententiam haud aequioribus animis quam ipsorum quondam postulatum
 87   XXIII,    4,  26|   recepissent, adeo repente decessit animis pavor ut non ad munimenta
 88   XXIII,    4,  29|            verteretur, obstinaverant animis vincere aut mori. Minus
 89   XXIII,    5,  35|           viribus, alterius mollitis animis, segnius bellum esset, Campani
 90   XXIII,    6,  44|            certamine atque inritatis animis in urbem Romani, Poeni in
 91   XXIII,    6,  48|            fateretur; sed occurrebat animis quantos exercitus terrestres
 92    XXIV,    4,  22|       Hieronis, inflata adhuc regiis animis ac muliebri spiritu, admonet
 93    XXIV,    4,  26|             repente ad misericordiam animis ne interficerentur. ira
 94    XXIV,    4,  31|      inclinatis ad omnem suspicionem animis et Cretensium quibusdam
 95    XXIV,    6,  41|              Hiberum dubiis sociorum animis in tempore advenisset. primo
 96    XXIV,    6,  42|            paucos dies victa, iisdem animis quibus priores eodemque
 97     XXV,    6,  35|           qualis iam praesagientibus animis imminentis mali esse solet.
 98    XXVI,    4,  24|          secreta conloquia principum animis ad indictum ante ad id ipsum
 99    XXVI,    4,  25|     occubuerunt.' per haec incitatis animis castra in extremis finibus
100    XXVI,    5,  30|     clausissent, si Carthaginiensium animis bellum cum populo Romano
101    XXVI,    7,  39|             esset. raro alias tantis animis iustae concurrerunt classes,
102    XXVI,    7,  41|          omnia secunda laetaque sunt animis deficere? nuper quoque quae
103    XXVI,    7,  42|            oratione accensis militum animis relicto ad praesidium regionis
104   XXVII,    1,   2|          repente exarsit, recentibus animis corporibusque; sed nox incerta
105   XXVII,    3,   9|         detulerunt, ubi tantus pavor animis hominum est iniectus ut
106   XXVII,    3,  10|             prius aliarum coloniarum animis citaverunt legatos quaesiveruntque
107   XXVII,    4,  17|            reconciliandis barbarorum animis partim donis, partim remissione
108   XXVII,    4,  18|         inritatis tantum ad certamen animis castra Romani posuerunt:
109   XXVII,    8,  44|       fuerant. neque satis constabat animis tam audax iter consulis
110   XXVII,    8,  50|             primo magis auribus quam animis id acceptum erat, ut maius
111   XXVII,    8,  51|            contionis cum vix gaudium animis caperent. discursum inde
112  XXVIII,    3,  15|      inclinatis semel ad defectionem animis serperet res, silentio proximae
113  XXVIII,    4,  19|           itaque multo infestioribus animis cum eis quam cum Carthaginiensibus
114  XXVIII,    5,  22|        occurrit. acrior impetu atque animis quam compositior ordine
115  XXVIII,    5,  24|        Carthaginiensibus destinarant animis nihil pro spe contigerat,
116  XXVIII,    5,  26|           omni qui tacitus insidebat animis liberavit eos, sed laetitiam
117  XXVIII,    5,  28|        patriae meique, eieceritis ex animis vestris: viam consilii scelerati
118  XXVIII,    6,  32|         facile reconciliatis militum animis, priusquam castra ab Carthagine
119  XXVIII,    7,  38|          sacrificaret; spondebantque animis, sicut C. Lutatius superius
120  XXVIII,    8,  44|              vestra sponte conceptam animis haberetis facile contentus
121  XXVIII,    8,  45|                         Minus aequis animis auditus est Scipio quia
122    XXIX,    4,  18|             nos queri religio infixa animis cogat et vos audire et exsolvere
123    XXIX,    4,  22|          facere; adeoque laetis inde animis profecti sunt, tamquam victoriam
124     XXX,    1,   2|             religiones excitabant in animis hominum prodigia ex pluribus
125     XXX,    5,  28|              has formidines agitando animis ipsi curas et metus augebant,
126     XXX,    5,  28|            propinquam eam imminebant animis eo curae intentiores erant.
127     XXX,    6,  32|             manere in ea prae insita animis perfidia potuissent. ad
128     XXX,    7,  40|             principium prospiciebant animis.~ Cn. Lentulus consul cupiditate
129     XXX,    7,  43|           Inclinatis omnium ad pacem animis Cn. Lentulus consul, cui
130    XXXI,    1,   5|       opportune inritandis ad bellum animis et litterae ab M. Aurelio
131    XXXI,    2,  10|                               Omnium animis in bellum Macedonicum versis
132    XXXI,    4,  32|            essent, inclinatis omnium animis ad Romanos Damocritus praetor
133    XXXI,    5,  40|           minore certamine quam quod animis proposuerant superatae et
134    XXXI,    6,  46|            sed etiam praesentioribus animis, et castigationis regis
135    XXXI,    6,  49|          causa venisset, non id quod animis praeceperant questus est,
136   XXXII,    4,  25|          prodita est temptatis prius animis plebis. Mos erat comitiorum
137   XXXII,    4,  30|       suberat tamen quaedam suspicio animis labare fidem sociorum. Itaque
138  XXXIII,    1,   1|          gentem incertis ad eam diem animis fluctuantem dicionis suae
139  XXXIII,    2,  12|            cum armato hoste infestis animis concurri debere: adversus
140  XXXIII,    2,  18|        tantum nec armorum genere sed animis quoque paribus et aequa
141  XXXIII,    2, 19a|      fortunae facta, refectis suorum animis Thessalonicam sese recepit.~ ~
142  XXXIII,    3,  28|         viris fremebant interfectum, animis autem Zeuxippum auctorem
143  XXXIII,    4,  37|       certamen destinato praeparatis animis concurrissent. ibi quantam
144  XXXIII,    5,  43|             anno Insubrum Boiorumque animis. Cato Hispaniam, Valerius
145   XXXIV,    3,  27|         suspensis et incertis omnium animis metuens.~ ~28.
146   XXXIV,    3,  28|        accideret, praeparatis suorum animis signa extemplo convertit
147   XXXIV,    3,  34|           nunc hoc ita proponere vos animis oportet hibernandum circa
148   XXXIV,    3,  34|             periculum haberet, ut et animis et corporibus ad sustinenda
149   XXXIV,    4,  37|     exciderat pacis mentio ex omnium animis, et in stationes non ultra
150    XXXV,    2,  11|       Caudinaeque cladis memoria non animis modo sed prope oculis obversabatur.
151    XXXV,    5,  43|           qui genus ac fortunam suam animis non aequant, quia virtutem
152   XXXVI,    1,   1|            essent, solutis religione animis patres rogationem ad populum
153   XXXVI,    4,  24|             Romanorum et fractis iam animis et nulla ibi praeparata
154   XXXVI,    4,  31|              qua expeditione fractis animis Aetolos compulit ad petendam
155  XXXVII,    2,   9|              temptatis per colloquia animis nihil pacati responderetur,
156 XXXVIII,    1,   5|           viderunt, collectis rursus animis in arietes tollenonibus
157 XXXVIII,    2,  21|             ira et pavore occaecatis animis cernebant, et erant deprensi
158 XXXVIII,    2,  22|             ab iustis armis, quid ab animis fortissimorum militum expectari?
159 XXXVIII,    3,  25|       luerunt. Romani ardentibus ira animis postero die omnibus copiis
160 XXXVIII,    3,  29|    supererant fessi et corporibus et animis essent, Romani nocte per
161   XXXIX,    3,  30|              adversae pugnae militum animis consumpserunt. ubi satis
162      XL,    1,   9|            non comisantium in vicem <animis> iam diu vivimus inter nos.
163      XL,    3,  32|          Celtiberi parumper incertis animis fluctuati sunt: ceterum
164      XL,    4,  37|        humanae insinuaverat suspicio animis; et veneficii quaestio ex
165     XLI,    3,  16|            edixit. plenis religionum animis prodigia insuper nuntiata:
166    XLII,    1,   5|             iisdem> hostilibus actas animis, quos intestino gesserant
167    XLII,    1,  14| praeoccupatis non auribus magis quam animis ab Eumene rege, omnis et
168    XLII,    2,  20|           quae cumularent religiones animis: Saturniae nuntiatum erat
169    XLII,    4, 43b|           erant - Thebas iam mutatis animis revocati decretum faciunt,
170    XLII,    4,  48|         deprecatio erat. sed non eis animis audiebantur, qui aut doceri
171    XLII,    4,  54|          triduum ingentibus utrimque animis et oppugnata est <urbs et>
172    XLII,    5,  63|          neque sperabant, tamen ipsi animis magis quam viribus resistebant.
173    XLIV,    1,   2|        adhortatione accensis militum animis consultare de summa gerendi
174    XLIV,    1,   4|              praeparatis ad certamen animis suorum venienti agmini consulis
175    XLIV,    1,   4|           inritatis in posterum diem animis maioribus copiis atque infestius
176    XLIV,    1,  13|        deinde <ab> necopinato pavore animis discurrunt armati ad portas
177    XLIV,    3,  35|     excitaverant. multo iniquioribus animis a castrensi consilio auditi
178    XLIV,    3,  35|              die inritatis certamine animis etiam acrius concursum est.
179    XLIV,    3,  36|         abicere; sed tantus ardor in animis ad dimicandum utcumque erat,
180     XLV,    1,   1|          omen tamen laetum insidebat animis. quod postquam veris nuntiis
181     XLV,    3,  31|            fide gentes, nisi fractis animis <adversarum> partium aleretur
182     XLV,    3,  34|         ratus erat, expletis militum animis, qui, tamquam nullum in
183     XLV,    4,  39|        proficiscenti praesagientibus animis victoriam triumphumque destinavimus,
184     XLV,    4,  42|           relinquere in accipientium animis quam praesens exigere. legati
185     XLV,    4,  43|                Haerente adhuc non in animis modo, sed paene in oculis