Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,   8|            iam virium haud paeniteret consilium deinde viribus parat. Centum
  2       I,    3,  14|           velut inter pugnae fugaeque consilium trepidante equitatu, pedes
  3       I,    3,  15|      reciperando, non condendae urbis consilium, non bello ac pace firmandae.
  4       I,    5,  27|              tempus ordines explicat. Consilium erat qua fortuna rem daret,
  5       I,    5,  27|           ripis inter fugae pugnaeque consilium oppressi. Non alia ante
  6       I,    5,  28|               imperium illud meum sed consilium et imperii simulatio fuit,
  7       I,    6,  34|              virum honoratum videret, consilium migrandi ab Tarquiniis cepit.
  8       I,    9,  58|          peccare, non corpus, et unde consilium afuerit culpam abesse. "
  9      II,    2,   9|             perfugerant. Ibi miscendo consilium precesque nunc orabant,
 10      II,    3,  30|           maxime et moderatum utroque consilium Vergini habebatur; sed factione
 11      II,    3,  32|          singulis membris suum cuique consilium, suus sermo fuerit, indignatas
 12      II,    4,  40|        frequentes coeunt. Id publicum consilium an muliebris timor fuerit,
 13      II,    5,  50|            Veientibus est visum; inde consilium ex re natum insidiis ferocem
 14      II,    5,  55|               patribus; id autem unum consilium esse ut se ipsa plebs, quando
 15      II,    5,  56|          illis tempus adempturum, sed consilium viribus additurum; et patres
 16     III,    2,  12|            auferre: quod desideretur, consilium, id in dies crescere. Senescentibus
 17     III,    2,  16|            Veientium neu Sabinorum id consilium esset timere et, cum tantum
 18     III,    3,  19|            cedebat magnitudine animi, consilium et modum adhibendo ubi res
 19     III,    6,  46|            custodia habeant. Improbum consilium serum, ut debuit, fuit et
 20     III,    8,  63|         implerent, ut nullum publicum consilium sinerent esse. Ita demum
 21      IV,    2,  11|          falleret iudicii rescindendi consilium initum; consenserant autem
 22      IV,    6,  48|         dixisse vetus se ac familiare consilium domo adferre; proavum enim
 23      IV,    6,  48|             ut pro se quisque iam nec consilium sibi suppetere diceret,
 24      IV,    6,  56|             in rebus trepidis ultimum consilium erat, dictatorem dici iussit.
 25      IV,    6,  60|             fore quam ipsi crederent. Consilium specie prima melius fuisse
 26       V,    1,   4|                   Atqui ego, quam hoc consilium collegarum meorum, quo abducere
 27       V,    3,  17|          Veientibus negasse quia unde consilium non petissent super tanta
 28       V,    6,  39|                 tum in noctem dilatum consilium esse, quo plus pavoris inferrent.
 29       V,    7, 49b|           inclinata magis plebe ad id consilium; eaque causa fuit non abdicandae
 30      VI,    1,   4|           placebat; sed imperium quam consilium segnius fuit; dum cunctantur,
 31      VI,    2,  6b|             abnuentes publicum fuisse consilium quod non prohibitos tantummodo
 32      VI,    2,  10|             culpam in eo publicam nec consilium fuisse quod suae iuventutis
 33      VI,    4,  23|            res praeterquam unius viri consilium atque imperium morabatur,
 34      VI,    4,  23|             precari ne qui casus suum consilium laudabile efficiat. nec
 35     VII,    1,   5|            inimicis eius malle, capit consilium rudis quidem atque agrestis
 36     VII,    2,  13|           tuum istuc sed publicum est consilium, et consensus aliqui patrum,
 37     VII,    3,  20|             cepissent? Ne appellarent consilium, quae vis ac necessitas
 38     VII,    4,  28|             ne id factum populi unius consilium omnis nominis Latini esset,
 39    VIII,    3,  14|             esset, ita expediri posse consilium dicere, [si] ut pro merito
 40      IX,    1,   2|               ne advocantes quidem in consilium, quando nec consilio nec
 41      IX,    1,   3|             est. Ne Samnitibus quidem consilium in tam laetis suppetebat
 42      IX,    1,   3|         omnium victus est ut ipsum in consilium acciret. Nec gravatus senex
 43      IX,    1,   3|        dicitur advectus vocatusque in consilium ita ferme locutus esse,
 44      IX,    1,   3|              differre; tertium nullum consilium esse. Cum filius aliique
 45      IX,    3,  15|                      Dimissa contione consilium habitum omnibusne copiis
 46      IX,    3,  16|              vim allaturos, ab iisdem consilium petere iussi quibus auctoribus
 47       X,    5,  38|         Capuae clandestinum cepissent consilium. Sacrificio perfecto per
 48       X,    5,  44|          armillisque argenteis donat. Consilium inde habitum [cum] iamne
 49     XXI,    3,  27|            reficitur, intento duce ad consilium opportune exsequendum. Postero
 50     XXI,    3,  28|               traiectos; id ut tutius consilium ante rem foret, ita acta
 51     XXI,    7,  63|            provincia consulatum inire consilium erat memori veterum certaminum
 52    XXII,    1,   5|               strepitu ac tumultu nec consilium nec imperium accipi poterat,
 53    XXII,    3,  22|               ut opera quoque impensa consilium adiuvem meum et rei suapte
 54    XXII,    5,  37|               telo gentes. Ad ea dona consilium quoque addebant ut praetor,
 55    XXII,    6,  43|                de transitione cepisse consilium fama esset, ipse etiam interdum
 56    XXII,    6,  45|             probare quam non adiuvare consilium poterat. Transgressi flumen
 57    XXII,    7,  51|            laudare Maharbalis ait; ad consilium pensandum temporis opus
 58    XXII,    7,  53|             defixisset qui aderant et consilium advocandum de eo censerent,
 59    XXII,    7,  55|             ingentibus ita ignotis ne consilium quidem satis expedirent
 60   XXIII,    1,   2|           sibi defectionis ab Romanis consilium placiturum nullo modo, nisi
 61   XXIII,    1,   3|           quod unum liberae civitatis consilium est, senatus habendus est.
 62   XXIII,    1,   6|          iretur certumque defectionis consilium esset, Romam legatos missos
 63   XXIII,    1,   8|              partibus - pervenerunt, "consilium" inquit "adfero, pater,
 64   XXIII,    3,  17|              inviaque qua quemque aut consilium aut error tulit, in urbes
 65   XXIII,    3,  22|             convenientium ad publicum consilium respexerunt; neque enim
 66   XXIII,    5,  35|              abnuere, ita tegi fallax consilium posse rati. Interim Ti.
 67    XXIV,    1,   2|               defecturos. Crotone nec consilium unum inter populares nec
 68    XXIV,    1,   6|             ex eo utram spem sequatur consilium capiat. Romani, cum serio
 69    XXIV,    4,  22|             Hierone manserat publicum consilium, ita post mortem eius ante
 70    XXIV,    4,  28|              etiam momenti aliquid ad consilium quod Carthaginiensibus ita
 71    XXIV,    4,  28|              senatorum militare etiam consilium; iussi et duces ordinum
 72    XXIV,    4,  30|              unum spe undique abscisa consilium esse rati, ut se militibus
 73    XXIV,    6,  45|           proditurum esse. eam rem ad consilium <cum> rettulisset Fabius,
 74     XXV,    2,  11|             Tarentini; ceterum ei qui consilium adferret opem quoque in
 75     XXV,    6,  31|               serum quidem, sed forte consilium. sibi omnium laborum periculorumque
 76     XXV,    6,  32|              copias coniunxerunt. ibi consilium advocatum omniumque in unum
 77     XXV,    6,  33|              nec ullum aliud salutare consilium in promptu esse, retro quantum
 78     XXV,    6,  34|       necessitatibus temerarium capit consilium, ut nocte Indibili obviam
 79     XXV,    6,  37|             exploratis iis Marcius ad consilium prima specie temerarium
 80     XXV,    6,  38|              et iam non suae fortunae consilium perturbaret, adloquendos
 81     XXV,    6,  38|          ferebatis. scio audax videri consilium; sed in rebus asperis et
 82     XXV,    6,  38|            audiere ab novo duce novum consilium et quo audacius erat magis
 83    XXVI,    6,  36|             in hac difficultate rerum consilium haereret ac prope torpor
 84    XXVI,    6,  38| relinquerentur, inclinavit. id foedum consilium cum incepto tum etiam exitu
 85    XXVI,    7,  41|          vestrum maius id audaciusque consilium quam aut pro memoria cladium
 86   XXVII,    4, 20a|                         De bello inde consilium habitum; et auctoribus quibusdam
 87   XXVII,    5,  26|              res oculis certius dabit consilium.' adsentienti Crispino,
 88   XXVII,    8,  45|               hoste fecerat ut detegi consilium satis tutum esset, paucis
 89   XXVII,    8,  45|              adloquitur. negat ullius consilium imperatoris in speciem audacius,
 90   XXVII,    8,  46|              excipiuntur. postero die consilium habitum, cui et L. Porcius
 91   XXVII,    8,  46|           summa ope orare institit ne consilium suum quod tutum celeritas
 92  XXVIII,    2,   9|           duces duos imperatores hinc consilium suum hinc corpus opposuisse.
 93  XXVIII,    5,  26|         quibus haec illi consultabant consilium de iis Carthagini erat,
 94  XXVIII,    5,  27|            vos quemadmodum loquar nec consilium nec oratio suppeditat, quos
 95  XXVIII,    5,  28|              nefaria, quae mens, quod consilium vestrum fuerit scire velim.
 96  XXVIII,    8,  40|            senatus adversaretur, - id consilium haudquaquam primoribus patrum
 97  XXVIII,    8,  42|           virisque faciet? quod istud consilium est, ibi malle decernere
 98  XXVIII,    8,  42|            pugnandum sit? quam compar consilium tuum parentis tui consilio
 99  XXVIII,    8,  43|              cum> movisset, pluresque consilium senis quam animum adulescentia
100  XXVIII,    8,  44|               oblata casu flectere ad consilium. habebo, Q. Fabi, parem
101    XXIX,    4,  20|              Locros ire quam Messanam consilium erat.~ ~21.
102     XXX,    1,   4|             regis cum relaturum se ad consilium dixisset, postero die respondit
103     XXX,    2,   9|         praesidio oppressuros. in hoc consilium maxime inclinant; legatos
104     XXX,    2,  12|               atque impudens mutuatur consilium; nuptias in eum ipsum diem
105     XXX,    3,  16|              erat sanctius apud illos consilium maximaque ad ipsum senatum
106     XXX,    5,  31|         adicitur, est quod referam ad consilium: sin illa quoque gravia
107    XXXI,    5,  38|           enim ne regis quidem primum consilium, quo impetum in frumentatores
108   XXXII,    1,   6|           speculanda loca postero die consilium habuit, utrum per insessum
109   XXXII,    1,   6|             circumduceret copias. Hoc consilium per multos dies agitanti
110   XXXII,    2,   9|             ab Corcyra adsequerentur, consilium habuit, utrum recto itinere
111   XXXII,    3,  21|            praetor rursus: 'non magis consilium vobis, principes Achaeorum,
112   XXXII,    5,  33|               bellum relinquere, quod consilium esse? Plures priore anno
113  XXXIII,    1,   6|                itaque pariter ducibus consilium fuit excedendi ea regione,
114  XXXIII,    2,  12|          priusquam tempus veniret, in consilium advocavit socios. rettulit
115  XXXIII,    3,  20|             metu a Philippo omiserunt consilium obviam eundi classe Antiocho:
116  XXXIII,    4,  35|              mandatis percunctatus si consilium non utile solum sed etiam
117  XXXIII,    4,  41|            quidem in Aegyptum omissum consilium est. Cyprum nihilo minus
118   XXXIV,    3,  25|           accerseret, sensit proditum consilium esse hortatusque <est> coniuratos
119   XXXIV,    3,  26|              civitatem vidit, advocat consilium de oppugnandis Argis. omnium
120   XXXIV,    3,  33|          principibus adhibitis habuit consilium. maximae partis sententia
121    XXXV,    2,  12|             vel incepto vel eventu se consilium adferre; nam neque ut ante
122    XXXV,    2,  17|           redierunt. rex dimissis iis consilium de bello Romano habuit.
123    XXXV,    2,  19|         Hannibal non adhibitus est in consilium, propter conloquia cum Villio
124    XXXV,    2,  19|             ad pacem compellet, in id consilium alium cum quo deliberes
125    XXXV,    3,  25|                Quinctium miserunt qui consilium ab eo peterent. in concilio
126    XXXV,    4,  34|           autem - ita vocant sanctius consilium: ex delectis constat viris -
127    XXXV,    4,  34|            omnia novare velle. Aetoli consilium cum rei <tum> spei quoque
128    XXXV,    4,  35|              cunctatus fuerit et suum consilium meo interponet, sciat sibi
129    XXXV,    5,  43|             alienum oderunt. extemplo consilium mittendi Hannibalis, quod
130   XXXVI,    1,   7|          Graeciam, adhibitus essem in consilium, cum de Euboea deque Achaeis
131   XXXVI,    1,   7|         malisque meis didici. in quae consilium dedi, in eadem nec infidelem
132   XXXVI,    2,   8|            insita regibus vanitate ad consilium specie amplum, re inane
133   XXXVI,    3,  16|                sed etiam exsecuta est consilium: duo milia Heracleae substiterunt;
134   XXXVI,    4,  23|          transfugae adfirmabant, tale consilium init. media nocte receptui
135   XXXVI,    5,  43|             poterat, Ephesum redit et consilium extemplo habuit, faciendumne
136   XXXVI,    5,  43|            auctor consilii, qui et re consilium exsecuturus erat. biduum
137  XXXVII,    2,   5|       divendita partim divisa praeda, consilium habitum, quid deinde faceret.
138  XXXVII,    2,   7|         Reditum inde Hypatam est, nec consilium expediebatur; nam neque,
139  XXXVII,    3,  13|             naves ad Aethaliam stare, consilium habitum, utrum extemplo
140  XXXVII,    3,  14|          adsolet, rite facto Aemilius consilium advocavit. ibi C. Livius -
141  XXXVII,    3,  14|           neminem fidelius posse dare consilium dixit quam eum, qui id alteri
142  XXXVII,    3,  19|           accito adhibitis et Rhodiis consilium habuit. Rhodii haud aspernari
143  XXXVII,    4,  28|          opprimere. quod non vanum ei consilium fuisset, ni, cum Teii facturos
144  XXXVII,    5,  31|             contrahendas, in unum iam consilium, ut acie dimicaret, intentus
145  XXXVII,    5,  36|        praesentia dare possim, fidele consilium est. abi, nuntia meis verbis,
146  XXXVII,    5,  37|           dierum praeparatis cibariis consilium erat ire ad hostem, priusquam
147  XXXVII,    6,  39|        certamen vidit, postero die in consilium advocavit, quid sibi faciendum
148  XXXVII,    7,  54|             relinquimus. nunc in pace consilium id adferimus, quod si comprobaritis,
149 XXXVIII,    1,   1|        conventurum cum delectis, quod consilium est gentis, et Nicandro
150 XXXVIII,    1,   4|       Epirotarum castra nocte adgredi consilium fuerat haud facili ab Romanis
151 XXXVIII,    1,   8|               agerent; quod enim sibi consilium aut cuius rei electionem
152 XXXVIII,    3,  25|               gentium, cuius violandi consilium initum erat, stetisset fortuna.
153 XXXVIII,    5,  47|         legatis, si diis placet, quod consilium dispensandae cohonestandaeque
154 XXXVIII,    6,  60|           duci iubeat. Tribuni cum in consilium secessissent, paulo post
155 XXXVIII,    6,  60|               invidia in praetorem et consilium eius et accusatores.~ ~
156   XXXIX,    5,  51|           tradendi eius in potestatem consilium cepit; a primo colloquio
157      XL,    1,  12|           meas detegam. occidendi sui consilium inisse me videri vult, ut
158      XL,    1,  12|           dignior videretur regno, is consilium opprimendi fratris iudicetur
159      XL,    2,  23|         ceperat elabi tuto posse. hoc consilium extemplo et fratri proditur
160     XLI,    1,   1|             pergratus esse dicebatur. consilium de Histrico bello cum haberet
161    XLII,    2,  24|   clandestinum eos per aliquot noctes consilium principum habuisse, unde * *
162    XLII,    2,  25|              per multos dies occultum consilium cum legationibus civitatium
163    XLII,    4,  50|              praeciderant spem pacis, consilium habuit. ibi aliquamdiu diversis
164    XLII,    4,  51|           vetere regia Macedonum, hoc consilium erat. 'geramus ergo' inquit, '
165    XLII,    5,  57|                Sub idem deinde tempus consilium et consul et rex habuerunt,
166    XLII,    5,  59|             si bellare mallet. in hoc consilium pronior erat animus regis.
167    XLII,    5,  62|              et viginti. per eos dies consilium habenti regi de summa <rerum>,
168    XLII,    5,  62|             ausi sunt quidam amicorum consilium dare, ut secunda fortuna
169   XLIII,    1,   3|           classis eos magnae parandae consilium cepisse, specie pro Romanis
170    XLIV,    1,   2|            viam> peteret, rettulit ad consilium. aliis per Pythoum placebat
171    XLIV,    1,  11|         laterum ordine structos esse. consilium igitur cepit transfosso
172    XLIV,    3,  34|              iis, quos advocaverit in consilium; qui non sint advocati,
173    XLIV,    3,  37|         sacrificio rite perpetrato ad consilium vocavit; atque ibi, quod
174    XLIV,    3,  38|          placuit, denudavit mihi suum consilium; idem postea, ita ut transisse
175    XLIV,    3,  45|           fuga in unum conpulsa erat, consilium et consensum civitatis inpediebat;
176     XLV,    1,   6|         transire ad Romanos; fugaeque consilium capere solum prope relictum
177     XLV,    1,   7|    tabernaculum adversus advocatos in consilium considere iussit.~ ~8.
178     XLV,    1,   8|               meminisses, <quod fuit> consilium, quorum et vim <in> bello
179     XLV,    2,  23|            pace misimus; quod infelix consilium furiosus, ut postea audivimus,