Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  15|           consilium, non bello ac pace firmandae. Ab illo enim
  2       I,    3,  15|          bello solum sed etiam in pace habuit.~ ~16.
  3       I,    4,  19|        imperatore Caesare Augusto pace terra marique parta. - Clauso
  4       I,    4,  21|         alia via, ille bello, hic pace, civitatem auxerunt. Romulus
  5       I,    5,  24|         is alteri populo cum bona pace imperitaret. Foedera alia
  6       I,    5,  27|      prius in bello pacem, sic in pace bellum quaerens, quia suae
  7       I,    6,  32|         Ut tamen, quoniam Numa in pace religiones instituisset,
  8       I,    9,  53|                Nec ut iniustus in pace rex, ita dux belli pravus
  9      II,    1,   1|        iam hinc populi Romani res pace belloque gestas, annuos
 10      II,    2,  13|           condicionibus composita pace, exercitum ab Ianiculo deduxit
 11      II,    2,  13|         opportuna iniuriae esset. Pace redintegrata Romani novam
 12      II,    2,  14|       natam esse neque omissam in pace, aut a mitiore crevisse
 13      II,    3,  18|       incussit. Itaque legatos de pace mittunt. Quibus orantibus
 14      II,    3,  18|      sererent. Actum tamen est de pace, impetrataque foret si,
 15      II,    3,  23|      tutioremque in bello quam in pace et inter hostes quam inter
 16      II,    4,  39|        plebis animos; missique de pace ad Marcium oratores atrox
 17      II,    4,  39|          redderetur, posse agi de pace: si praeda belli per otium
 18      II,    5,  52|                          Vrbi cum pace laxior etiam annona rediit,
 19     III,    1,   8|                Inde paulatim, seu pace deum impetrata seu graviore
 20     III,    3,  19|                                   Pace parta, instare tum tribuni
 21     III,    3,  19|       obiecit. Et vos - C. Claudi pace et P. Valeri mortui loquar -
 22     III,    8,  61|        fuisse cuius pudicitiae in pace periculum esset, unum Appium
 23     III,    9,  68|        nos altercantes, praesenti pace laeti nec cernentes ex otio
 24      IV,    1,   2|     semper auctibus crescere; sic pace bonos, sic bello fieri.
 25      IV,    1,   3|           vir fortis ac strenuus, pace belloque bonus, ex plebe
 26      IV,    2,   9|          implorantes. Frui namque pace optimo consilio cum populo
 27      IV,    4,  24|         bello gloriae adempta, in pace aliquid operis edere quod
 28      IV,    5,  32|          interfectorum, caedem in pace Fidenatium colonorum, indutias
 29      IV,    5,  34|           sexto decimo reddito in pace imperio quod in bello trepidisque
 30       V,    1,   1|                                   Pace alibi parta Romani Veiique
 31       V,    1,   4|          Septiens rebellarunt; in pace nunquam fida fuerunt; agros
 32       V,    4,  27|  praecellere erudiebat. Is cum in pace instituisset pueros ante
 33       V,    4,  27|        vacaret, pecunia imperata. Pace data exercitus Romam reductus.~ ~
 34       V,    6, 35b|            et Gallos novam gentem pace potius cognosci quam armis.~ ~
 35       V,    6,  44|       steti et invictus bello, in pace ab ingratis civibus pulsus
 36       V,    7, 49b|           bello patriam iterum in pace haud dubie servavit cum
 37       V,    7,  52|          et Romanos deos etiam in pace deseri placet, et pontifices
 38      VI,    1,   1|    tribunus militum neque inventa pace deum post diem tertium obiectus
 39      VI,    2,  6b|          patres et de bello et de pace universaque re publica erecti
 40      VI,    2,   7|           ex integerrimis diutina pace populis. Itaque novus hostis
 41      VI,    4,  25|       fuit cum Tusculanis bellum: pace constanti vim Romanam arcuerunt
 42      VI,    4,  25|        omnia constanti tranquilla pace ut eo vix fama belli perlata
 43      VI,    4,  28|           devictum centum annorum pace obnoxia tenuerint: locum
 44      VI,    5,  33|    spectarent, Latinos ex diutina pace nova defectio recentibus
 45      VI,    5,  41|          esse, auspiciis bello ac pace domi militiaeque omnia geri,
 46      VI,    5,  41|       nunc nos, tamquam iam nihil pace deorum opus sit, omnes caerimonias
 47     VII,    1,   1|         in omni fortuna, princeps pace belloque priusquam exsulatum
 48     VII,    2,  16|       agrum Privernatem, integrum pace longinqua, induxit militemque
 49    VIII,    1,   1|            qui nec ut Samnites in pace amicitiam nec ut Campani
 50    VIII,    3, 13b| sollicitant, quonam modo perpetua pace quietos obtineamus. di immortales
 51    VIII,    3,  15|      beneficiis parta gratia bona pace obtineret, inter Sidicinos
 52    VIII,    5,  35|     documenti dederit ut bello ac pace pati legitima imperia possis.'
 53    VIII,    6, 37b|                  Samnites infecta pace quia de condicionibus agebatur
 54      IX,    1,   1|          dedendas res missi erant pace infecta redierunt, "ne nihil
 55      IX,    2,   8|    senatus consultis perfectis de pace Caudina rettulerunt; et
 56      IX,    2,   9|         cum senatu, cum populo de pace ac foedere agere? tridui
 57      IX,    2,  10|    emersisse civitatem ex obnoxia pace illius consilio et opera;
 58      IX,    2,  11|       populus Romanus ignominiosa pace legiones servatas? pacem
 59      IX,    2, 12a|            Samnitibus pro superba pace infestissimum cernentibus
 60      IX,    2, 12a|     lapsos victoriae possessionem pace incerta mutasse; et beneficii
 61      IX,    5,  25|           inde Samnitibus incerta pace agere nec claudentes portas
 62      IX,    8,  45|      belli quaerentes, legatos de pace Romam misere. Quibus suppliciter
 63      IX,    8,  45|    oratione ultro citro habita de pace transigi potuisse: nunc,
 64       X,    1,   5|      permissum ab dictatore ut de pace legatos mitterent Romam.
 65       X,    1,   7|        legentium oculi? equidem - pace dixerim deum - eos nos iam
 66       X,    2,  14|     Etruriae populorum de petenda pace haberi, totam belli molem
 67       X,    4, 37a|     Etruria subactis, victoria et pace parta triumphabo." ita senatum
 68     XXI,    1,  12|          sub condicionibus iis de pace ageret. Postulabatur autem,
 69     XXI,    2,  24|    venerunt, capti donis cum bona pace exercitum per fines suos
 70     XXI,    3,  25|        muris, simulari coeptum de pace agi; evocatique ab Gallorum
 71     XXI,    4, 32b|         itinere ad Alpes cum bona pace incolentium ea loca Gallorum
 72   XXIII,    2,  13|     Hannibalem Romani miserunt de pace? Ecquam denique mentionem
 73   XXIII,    2,  13|         dat nemo? Ego, si quis de pace consulet seu deferenda hostibus
 74    XXIV,    1,   1|     Locrensem Locrensisque Poenum pace ac bello iuvaret.~ ~2.
 75    XXIV,    6,  45|           ardore belli tamquam in pace libera de quoque arbitria
 76    XXVI,    2,  13|          eos qui de legatis et de pace ac deditione loquantur meminisse
 77    XXVI,    5, 26b|        feroces creatos qui vel in pace tranquilla bellum excitare
 78    XXVI,    7,  40|       omnium ratus Syracusis nova pace inconditas componere res,
 79    XXVI,    7,  40|         in insula tum primum nova pace coalescente velut materiam
 80   XXVII,    1,  5a|       cultoribus populoque Romano pace ac bello fidissimum annonae
 81   XXVII,    3,   9|       videant Romani, profecto de pace cum Carthaginiensibus iungenda
 82   XXVII,    6,  30|         futurum, immisceretur. de pace dilata consultatio est in
 83   XXVII,    6,  30|        quae ad Phalara egerant de pace, primum questi sunt quaedam
 84   XXVII,    6,  30|         ne antea quidem se aut de pace audisse aut indutias pepigisse
 85   XXVII,    6,  30|     causam quaesisse. ita infecta pace concilium dimisit quattuor
 86   XXVII,    8,  51|           inde haud secus quam in pace res inter se contrahere
 87  XXVIII,    5,  24|         suetis vivere artiores in pace res erant. ac primo sermones
 88  XXVIII,    7,  37|           itaque classis bona cum pace accepta est, nec commeatus
 89    XXIX,    3,  12|      sociis, oppressisset. vixdum pace facta nuntius regi venit
 90    XXIX,    3,  12|    Romanorum voluntate legatos de pace communi ad Philippum misere,
 91    XXIX,    3,  12|           volebant. P. Sempronius pace facta ad consulatum Romam
 92     XXX,    2,  7b|      sententiis certatum>; una de pace legatos ad Scipionem decernebat,
 93     XXX,    4,  21|      vacuam hostibus Italiam bona pace florentem visuri essent.
 94     XXX,    4,  21|       Carthaginiensium legatos de pace ad senatum venientes Puteolis
 95     XXX,    4,  21|    Laelium placuit ut coram eo de pace ageretur. Q. Fulvius Gillo
 96     XXX,    4,  22|        uti peterent quam ut in ea pace quae postremo cum C. Lutatio
 97     XXX,    4,  23|        arcessendum ut coram eo de pace ageretur censebat; cum de
 98     XXX,    4,  23|      sententiam discessum. legati pace infecta ac prope sine responso
 99     XXX,    4,  25|       senatus Romani de bello aut pace sententia esset, necdum
100     XXX,    4,  26|   vilitate fuit, praeterquam quod pace omnis Italia erat aperta,
101     XXX,    5,  30|         meliore vestra fortuna de pace agitur. agimus ii quorum
102     XXX,    5,  30|        non tantum ad id quod data pace iam habere potes, si proelio
103     XXX,    5,  30|         evertere potest. omnia in pace iungenda tuae potestatis
104     XXX,    5,  31|        non potuistis.'Ita infecta pace ex conloquio ad suos cum
105     XXX,    6,  35|        spem salutis alibi quam in pace impetranda esse.~ ~36.
106     XXX,    6,  37|           excusata imprudentia de pace multis verbis disseruit
107     XXX,    7,  38|        facta erant quod patres de pace Scipionis potius arbitrium
108     XXX,    7,  42|         se quisque dicere vere de pace agi. insignis tamen inter
109     XXX,    7,  43|  exercitum deportare iuberent. de pace 'uti rogas' omnes tribus
110     XXX,    7,  45|                                   Pace terra marique parta, exercitu
111     XXX,    7,  45|     navibus missa ipse per laetam pace non minus quam victoria
112    XXXI,    1,   1|     fuissent causa. vacuos deinde pace Punica iam Romanos et infensos
113    XXXI,    1,   6|           bella ex bellis seri ne pace unquam frui plebs posset.
114    XXXI,    2,  15|   utcumque composita cum Philippo pace, et ipse Rhodiique, cum,
115    XXXI,    4,  29|           simulabant, nunc vos in pace esse cum Philippo prohibent.
116    XXXI,    4,  29|       homines de eiusdem Philippi pace triennio ante decrevistis
117    XXXI,    4,  32|        legibus cautum esset ne de pace belloque nisi in Panaetolico
118    XXXI,    4,  32|           fraude, cum de bello et pace agere velit, advocet concilium
119   XXXII,    5,  33|      dicentem interpellet: nec de pace cum fide Philippum agere
120   XXXII,    5,  37|    negarent quicquam. Sic infecta pace regii dimissi: Quinctio
121   XXXII,    5,  39|         Ea se missurum dixit; pro pace cum Achaeis indutiae impetratae,
122  XXXIII,    2,  12|     clementiae documentum dedisse pace Hannibali et Carthaginiensibus
123  XXXIII,    3,  21|     terminato cum Philippo bello, pace certe nondum perpetrata,
124  XXXIII,    4,  34|           lacesseret armis: et in pace et in libertate esse debere
125   XXXIV,    1,   5|        bellum temporibus duris in pace et florenti ac beata re
126   XXXIV,    1,   6|     mutabiles esse video. quae in pace lata sunt, plerumque bellum
127   XXXIV,    2,  19|          tamen haud secus quam in pace ex agris castellisque hostium
128   XXXIV,    4,  36|         pretia militiae casura in pace aegre ferebant et reditum
129   XXXIV,    4,  40|    laetitiae Quinctius supervenit pace data tyranno dimissisque
130    XXXV,    2,  19|         annos militavi, hoc me in pace patria mea expulit, hoc
131    XXXV,    3,  28|           temporibus sed etiam in pace ad id maxime animum exercuerat.
132   XXXVI,    2,  11|     impetrata re tamquam in media pace nuptias celebrat et relicum
133   XXXVI,    4,  29|        exasperati sunt, ut, si in pace fuissent, illo impetu irae
134   XXXVI,    4,  29|        Nicander consultantibus de pace Romana supervenit.~ ~30.
135  XXXVII,    1,   1|        responsum est. ita infecta pace dimissi urbe eodem die,
136  XXXVII,    3,  18|        simul urgeretur, agendi de pace [esse], tumulum quendam
137  XXXVII,    3,  18|          ad Aemilium, velle se de pace agere.~ ~19.
138  XXXVII,    3,  19|         dicere esse eo tempore de pace agi, nec exitum rei imponi
139  XXXVII,    3,  19|          pepigerimus? quaero enim pace per te facta rediturusne
140  XXXVII,    3,  19|         ante consulis adventum de pace agi non posse. Antiochus
141  XXXVII,    3,  19|          agi non posse. Antiochus pace nequiquam temptata, evastatis
142  XXXVII,    5,  34|          Byzantius Heraclides, de pace adferens mandata; quam impetrabilem
143  XXXVII,    5,  35|       ultro citroque nequiquam de pace missis, eam ipsam fiduciam
144  XXXVII,    6,  45|        certamina aversum maxime a pace credebant esse, et placatiore
145  XXXVII,    6,  45|           belli eventus esset, de pace vobis agentibus quas pares
146  XXXVII,    7,  54|      iudicio relinquimus. nunc in pace consilium id adferimus,
147 XXXVIII,    1,   8|  Imitarentur Antiochum in petenda pace, quem in bellum traxissent;
148 XXXVIII,    1,   8|           Aetolos nisi inermes de pace agentes non auditurum se;
149 XXXVIII,    1,   9|       adventum agi coeptum est de pace. Amynander, quod sui maxime
150 XXXVIII,    3,  27|        omnibus rebus, oratores de pace ad consulem miserunt. Eos
151 XXXVIII,    3,  33|      defectionis, et civitatem in pace futuram, si id fecisset,
152 XXXVIII,    4,  43|      introduxit, qui sibi, cum in pace essent imperataque prioribus
153 XXXVIII,    5,  46|       nullos esse fetiales? Fiat, pace deum dixerim, iactura religionis;
154 XXXVIII,    6,  58|     quisquam criminari possit; in pace crimen quaeri; eam dici
155   XXXIX,    1,   3|          insontibus Cenomanis, in pace speciem belli quaerens,
156   XXXIX,    2,  24|           animum a colligendis in pace viribus, quibus, quandoque
157   XXXIX,    4,  40|         summus imperator, idem in pace, si ius consuleres, peritissimus,
158   XXXIX,    5,  56|      ulterior Hispania eo anno in pace fuit, quia et P. Sempronius
159      XL,    1,  10|            pro isto Macedones qui pace Romana gaudent. mihi praeter
160      XL,    3,  27|     fraudem hostium incusans, qui pace petita, indutiis datis,
161      XL,    3,  34|   crediturum esse sincera fide in pace Ligures esse. pax in Liguribus
162      XL,    3,  36|     possit, qua fide Celtiberi in pace mansuri sint, simul et qui
163     XLI,    1,   1|                        a patre in pace habitam armasse eoque iuventuti
164     XLI,    3,  24|        Romanos secuturi simus; in pace, etiam si non finiuntur
165    XLII,    2,  24|      agros concessisse, non ut in pace eriperent per iniuriam,
166    XLII,    4,  46|          multis magnisque meritis pace belloque partam, diiungeret
167    XLII,    4,  50|        postremo ita <de> bello et pace quaeri, ut inter omnes conveniat,
168    XLII,    5,  62|   responderat, mutabat, desperata pace ad Sycurium, unde profectus
169   XLIII,    1,   9|       induxit; et satis explorata pace eius anni milites duarum
170    XLIV,    2,  14|          sunt. utraque legatio de pace reconcilianda cum rege Perseo
171    XLIV,    3,  35|      castra venerunt cum isdem de pace mandatis, quae Romae ingentem
172    XLIV,    3,  46|            ne qua iniuria in nova pace victis fieret, retentisque
173     XLV,    1,   8|        vim <in> bello et fidem in pace expertus esses, cum iis
174     XLV,    1,  11|           consentientibus cunctis pace facta Alexandream recipitur,
175     XLV,    2,  23|         enim legatos utroque <de> pace mittendo consecuti sumus,
176     XLV,    2,  23|         et ad vos et ad Persea de pace misimus; quod infelix consilium
177     XLV,    3,  30|         bello exercentes, nunc in pace miscentes ritus suos. divisa