Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,   7|     consecrare origines suas et ad deos referre auctores, ea belli
  2       I,    1,   1|           ibi Latinum apud penates deos domesticum publico adiunxisse
  3       I,    3,   9|          scire, origini Romanae et deos adfuisse et non defuturam
  4       I,    4,  18|          adeptus est, de se quoque deos consuli iussit. Inde ab
  5       I,    4,  18|            in urbem agrumque capto deos precatus regiones ab oriente
  6       I,    5,  22|          regi vestro regem Romanum deos facere testes, uter prius
  7       I,    5,  25|            utrosque adhortarentur, deos patrios, patriam ac parentes,
  8       I,    5,  29|          velut captos relinquerent deos. Egressis urbe Albanis Romanus
  9       I,    9,  55|       tanti imperii molem traditur deos; nam cum omnium sacellorum
 10      II,    2,   9|            finem regnis, rei inter deos hominesque pulcherrimae.
 11      II,    3,  24|     superbiae patrum adesse dicere deos; alius alium confirmare
 12      II,    5,  44|          cetera sua sponte fata et deos gesturos. Hae spes Etruscos
 13      II,    5,  45|            semel in acie fefellit: deos nunquam fallet." Centurio
 14      II,    5,  45|            aliosque iratos invocat deos. Idem deinceps omnis exercitus
 15      II,    5,  57|      quaeri. Appius contra testari deos atque homines rem publicam
 16     III,    1,   2|         perfidia et periurio fiat, deos nunc testes esse, mox fore
 17     III,    1,   7|          senatus auxilii humani ad deos populum ac vota vertit.
 18     III,    2,  10|            periculum esse; cavisse deos priore anno ut tuto libertas
 19     III,    2,  17|            tangit, at vos veremini deos vestros ab hostibus captos.
 20     III,    2,  17|           est, consules, tribunos, deos hominesque omnes armatos
 21     III,    2,  18|           discrimenque ac sociales deos fidemque foederum id poscere;
 22     III,    2,  18|           parem occasionem daturos deos. Placet ferri auxilium;
 23     III,    3,  19|            C. Claudio, ut collegae deos manes fraude liberaret,
 24     III,    3,  19|           pacati propitios habemus deos. Quantum periculum ab illis
 25     III,    8,  56|       fecit. Et dum pro se quisque deos tandem esse et non neglegere
 26     III,    9,  72|           audiri animadvertissent, deos hominesque testantes flagitium
 27      IV,    2,  13|        remitteret, precatus tandem deos immortales Cincinnatus ne
 28      IV,    2,  15|            ab dis orti, recepti ad deos, insignia atque imperium
 29      IV,    4,  24|           tutaque omnia praestanda deos immortales suscepisse: se,
 30      IV,    6,  53|    altercationem esset, consulibus deos hominesque testantibus quidquid
 31       V,    2,  11|    convenire quibus iratos quisque deos precatus sit, in iis sua
 32       V,    2,  11|         oporteat, non uti. nunquam deos ipsos admovere nocentibus
 33       V,    3,  14|   experientes non homines modo sed deos etiam exciebant, in religionem
 34       V,    3,  15|          respondit profecto iratos deos Veienti populo illo fuisse
 35       V,    3,  15|  Veientibus dari; antequam id fiat deos moenia Veientium deserturos
 36       V,    3,  16|       desperata ope humana fata et deos spectabant, cum legati ab
 37       V,    3,  17|            Albani procurationem ac deos rite placandos coepere;
 38       V,    3,  21|        partem praedae suae vocatos deos, alios votis ex urbe sua
 39       V,    3,  22|     amoliri tum deum dona ipsosque deos, sed colentium magis quam
 40       V,    6,  39|       conlato, ex loco inde munito deos hominesque et Romanum nomen
 41       V,    6,  46|       satis sperans propitios esse deos quorum cultum ne mortis
 42       V,    7,  50|         religionum cultor, quae ad deos immortales pertinebant rettulit
 43       V,    7,  50|        esset. His peractis quae ad deos pertinebant quaeque per
 44       V,    7,  51|      prospera evenisse sequentibus deos, adversa spernentibus. Iam
 45       V,    7,  51|        Confugimus in Capitolium ad deos, ad sedem Iovis optimi maximi;
 46       V,    7,  52|            quibus fiant. Hos omnes deos publicos privatosque, Quirites,
 47       V,    7,  52|           publica sacra et Romanos deos etiam in pace deseri placet,
 48       V,    7,  52|          sacra omnesque percenseam deos, in Iovis epulo num alibi
 49       V,    7,  52|  religionum memores, et peregrinos deos transtulimus Romam et instituimus
 50      VI,    3,  12|         veniat in mentem unicuique deos esse qui Romanum adiuvent
 51      VI,    3,  12|          esse qui Romanum adiuvent deos qui secundis avibus in proelium
 52      VI,    3,  14|            aere liberatum emittit, deos atque homines obtestantem
 53      VI,    3,  20|       atque arcem intuentes, ut ad deos immortales versi de se iudicarent.
 54      VI,    3,  20|            tendens ab hominibus ad deos preces avertisset, apparuit
 55      VI,    5,  41|      tradamus ancilia, penetralia, deos deorumque curam, quibus
 56      VI,    5,  41|           rogationes. quod faxitis deos velim fortunare.'~ ~42.
 57     VII,    1,   6|          patentes terrae hiatus ad deos manes porrigentem, se devovisse;
 58     VII,    1,   6|       honoribus suis: num etiam in deos immortales inauspicatam
 59     VII,    3,  20|          senatu reiecti ad populum deos rogaverunt, quorum sacra
 60     VII,    5,  31|          iuncti sunt; itaque arma, deos prius quam homines violatura,
 61     VII,    6,  40|          ab suis silentium datum. "Deos" inquit "immortales, milites,
 62     VII,    6,  40|         hinc pax petenda est. Quod deos immortales inter nuncupanda
 63      IX,    1,   1|           ultra fieri ad placandos deos mitigandosque homines potuit
 64      IX,    1,   1|       relinquitur inopi, at ego ad deos vindices intolerandae superbiae
 65      IX,    1,   1|       habete priora bella adversus deos magis quam homines gessisse,
 66      IX,    2,  11|           Quin tu, Sp. Postumi, si deos esse censes, aut omnia inrita
 67      IX,    3, 12b|         circumdatos igni nequiquam deos fidemque invocantes Samnites
 68      IX,    6,  31|     Martemque atque alios testatur deos se nullam suam gloriam inde
 69       X,    1,   5|            procubuit atque ea, cum deos pandere viam fugae conclamassent,
 70       X,    1,   6|            viderent. Simulabant ad deos id magis quam ad se pertinere:
 71       X,    1,   7|      privata facere et religiosius deos colere quam se? quem paenitere
 72       X,    2,  11|          velut omine belli accepto deos pro se commisisse bellum
 73       X,    5,  39|            locis decorandis essent deos immortales adesse propter
 74       X,    5,  39|         cum Romanis ictorum testes deos, hinc iuris iurandi adversus
 75       X,    5,  39|           sacramentum, uno tempore deos, cives, hostes metuat.~ ~
 76       X,    5,  40|             Iuvenis ante doctrinam deos spernentem natus rem inquisitam
 77       X,    5,  40|       magis praesentes interfuisse deos, signa canere et clamorem
 78     XXI,    1,  10|       adsensu audientium egit, per deos foederum arbitros ac testes
 79     XXI,    5,  40|    foederum ruptore duce ac populo deos ipsos sine ulla humana ope
 80     XXI,    5,  40|          bellum, nos, qui secundum deos violati sumus, commissum
 81     XXI,    5,  45|          Iovem ceterosque precatur deos ita se mactarent quemadmodum
 82     XXI,    7,  63|        omnibus prius praesentem in deos hominesque fungi officiis
 83    XXII,    1,   3|         Itaque satis apparebat nec deos nec homines consulentem
 84    XXII,    2,   9|     piacula irae deum essent ipsos deos consulendos esse, pervicit
 85    XXII,    2,  14|      homines tantum sed foedera et deos ciebamus, scandentem moenia
 86    XXII,    6,  44|      Fabium obiceret testareturque deos hominesque hic nullam penes
 87    XXII,    7, 57a|      quibus precibus suppliciisque deos possent placare et quaenam
 88   XXIII,    6,  42|        modo populum Romanum sed ne deos quidem iratos, si fas est
 89    XXIV,    4,  26|          addidit preces, nunc <per deos, nunc> per memoriam Hieronis
 90     XXV,    1,   1|      sacrificantium nec precantium deos patrio more. sacrificuli
 91     XXV,    6,  37|            manus ad caelum tendere deos incusantes, alii strati
 92     XXV,    6,  40|           quae postremo in Romanos deos, templum id ipsum primum
 93    XXVI,    2,   9|         supinas manus ad caelum ac deos tendentes orantesque ut
 94    XXVI,    7,  41|           nihil iam maius precatur deos quam ut incolumi cedere
 95    XXVI,    8, 45b|          compertum in prodigium ac deos vertens Scipio qui ad transitum
 96    XXVI,    8,  48|          hinc classicos, per omnis deos paratos iurare magis quae
 97    XXVI,    8,  50|           dextram Scipionis tenens deos omnes invocaret ad gratiam
 98   XXVII,    3,  11|         ius liberum eosdem dedisse deos; se id suo arbitrio facturum
 99   XXVII,    4,  16|         modum pugnantium formati - deos iratos Tarentinis relinqui
100   XXVII,    4,  16|            quoque caesa consulenti deos haruspex cavendum a fraude
101   XXVII,    4,  17|          ac fas crederent coli; ad deos quoque confugere supplices
102   XXVII,    5,  23|        rebus prava religio inserit deos - mures in aede Iovis aurum
103   XXVII,    7, 33b|       fraudem lapsos esse; ceterum deos immortales, miseritos nominis
104   XXVII,    7,  40|            urbi atque imperio fore deos ut eodem tempore utrobique
105   XXVII,    8,  45|         libertatem repositam esse. deos omnes deasque precabantur
106   XXVII,    8,  50|       suppliciis votisque fatigare deos. tam sollicitae ac suspensae
107  XXVIII,    2,   7|     praebuit. inde Opuntem rediit, deos hominesque accusans quod
108  XXVIII,    2,   8|          animo disseruit, testatus deos hominesque se nullo loco
109  XXVIII,    2,   9|       deorum primum, dein secundum deos consulum responderunt; et
110  XXVIII,    3,  11|            adversorumque causas in deos verterent, multa prodigia
111  XXVIII,    5,  22|       pugna obituros; illos se per deos superos inferosque orare
112  XXVIII,    5,  27|           liberos vestros, quid in deos sacramenti testes, quid
113    XXIX,    4,  18|          non vestros solum colatis deos sed etiam externos accipiatis.
114    XXIX,    4,  18|         tanta clade edoctus tandem deos esse, superbissimus rex
115    XXIX,    4,  21|          ea quae Locris nefarie in deos hominesque facta essent
116    XXIX,    5,  24|  societatis neu fas fidem dexteras deos testes atque arbitros conventorum
117    XXIX,    5,  27|     conspectu terra fuit, precatus deos uti bono rei publicae suoque
118     XXX,    2,  12|           fuit, per huiusce regiae deos, qui te melioribus ominibus
119     XXX,    3,  17|           circumeundi salutandique deos agendique grates per totum
120     XXX,    4,  20|           saepe Italiae litora, et deos hominesque accusantem in
121     XXX,    4,  21|          visuri essent. dedisse id deos tandem sexto decimo demum
122     XXX,    6,  32|    exeuntibus in aciem portendisse deos. adesse finem belli ac laboris;
123     XXX,    6,  32|        liberos coniuges penatesque deos. celsus haec corpore voltuque
124     XXX,    6,  37|         tot cladibus edocti tandem deos et ius iurandum esse crederent,
125     XXX,    7,  42|        succlamasse ferunt per quos deos foedus icturi essent cum
126    XXXI,    1,   5|        esse et precationi adnuisse deos haruspices respondere laetaque
127    XXXI,    4,  30|        enim scelere urbem colentes deos praesidemque arcis Minervam
128    XXXI,    4,  30|       deinde Romanis, qui secundum deos plurimum possent, bellum
129    XXXI,    4,  31|      effecerunt, et Athenienses in deos inferos superosque nefanda
130   XXXII,    3,  21|      scelera in superos inferosque deos sunt admissa, multo minus
131   XXXII,    5,  32|      neminem equidem timeo praeter deos immortales: non omnium autem
132   XXXIV,    1,   4|             ego hos malo propitios deos et ita spero futuros, si
133   XXXIV,    1,   4|          censeo: vos quod faxitis, deos omnes fortunare velim.'~ ~
134   XXXIV,    2,  11|            sibi a consule negetur, deos hominesque se testes facere
135   XXXIV,    4,  44|    Pleminius, qui propter multa in deos hominesque scelera Locris
136    XXXV,    2,  18|    quotiens in bello precari omnes deos solitus sit ut Antiochum
137    XXXV,    4,  31|            manus ad caelum tendens deos testes ingrati ac perfidi
138   XXXVI,    3,  17|        omne humanum genus secundum deos nomen Romanum veneretur?
139  XXXVII,    5,  36|        donum filium habebo; aliis, deos precor, ne umquam fortuna
140  XXXVII,    6,  45|       certaminibus haud secus quam deos consulere et parcere vos
141  XXXVII,    7,  54|         nomen imperiumque iuxta ac deos immortales iam pridem intuetur,
142 XXXVIII,    3,  33|   Lacedaemonios fecerunt. Cum illi deos et fidem legatorum testarentur,
143 XXXVIII,    4,  43|        ornamentis; simulacra deum, deos immo ipsos, convulsos ex
144 XXXVIII,    5,  48|            incipiendis gerendisque deos adhibet, quia nullius calumniae
145 XXXVIII,    6,  51|  Iunonemque et Minervam ceterosque deos, qui Capitolio atque arci
146 XXXVIII,    6,  51|      Quirites, ite mecum, et orate deos, ut mei similes principes
147   XXXIX,    1,  15|        quae vos admoneret hos esse deos, quos colere venerari precarique
148   XXXIX,    3,  37|         plus et veremur et timemus deos immortales.' cum adsensu
149   XXXIX,    5,  51|   regnumque Prusiae, et hospitales deos violatae ab eo fidei testes
150      XL,    1,   4|            manus ad caelum tendens deos, ut ferrent opem, orabat.
151      XL,    1,   9|           taceamus, precati tantum deos, ut a me coeptum scelus
152      XL,    1,  10|       habeat etiam iratos paternos deos: qui periturus fraterno
153      XL,    1,  10|            conferam? nihil praeter deos, pater, et te colui. non
154      XL,    1,  11|          pater est, et ut diu sit, deos rogo. superstes - et ita
155      XL,    2,  22|           sociorum voces nequiquam deos sociales nomenque suum implorantes
156      XL,    4,  46|            efficiatisque, ut, quod deos precati eritis, id vos velle
157      XL,    4,  58|        perculsis Thraces, sed ipsi deos auctores fugae esse caelumque
158     XLI,    3,  20|             magnificentiae vero in deos vel Iovis Olympii templum
159    XLII,    1,  11|        praeter cupiditatem videndi deos hominesque, quorum beneficio
160    XLII,    1,  13|            facere possum, quam uti deos deasque precer, ut vos et
161    XLII,    4,  49|            in Capitolium ad eosdem deos, a quibus proficiscatur,
162    XLII,    5,  62|    pertinacia aequa aspernarentur, deos hominesque et moderationis
163   XLIII,    2,  13|            neclegentia, quia nihil deos portendere vulgo nunc credant,
164    XLIV,    1,   1|       favere enim pietati fideique deos, per quae populus Romanus
165    XLIV,    2,  15| positurosque Romanos esse. iam non deos foederum testis, sed Rhodios
166    XLIV,    2,  22|        exitum per me inponi posse. deos quoque huic favisse sorti
167     XLV,    2,  22|          ex curia in Capitolium ad deos vestros dona ferentes <escendebamus;>
168     XLV,    2,  23|         Rhodii contemnerent. etiam deos aliqui verbis ferocioribus
169     XLV,    3,  27|        oraculo utentes sciscitatum deos descendunt, sacrificio Iovi
170     XLV,    3,  33|          Luamque matrem et ceteros deos, quibus spolia hostium dicare
171     XLV,    4,  39|       quidem non tantum <eum>, sed deos etiam suo honore fraudaturi?
172     XLV,    4,  39|    Capitolium triumphans ad eosdem deos, quibus vota nuncupavit,
173     XLV,    4,  44|          concursuque undique facto deos, qui urbem Romam incolerent,
174     XLV,    4,  44|         limen curiae contigisse et deos servatores suos senatum