IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
Alphabetical [« »] virtutisque 4 virtutum 3 virum 79 vis 173 visa 97 visae 6 visam 8 | Frequency [« »] 173 ipsos 173 multa 173 victoria 173 vis 172 tamquam 171 copias 171 vim | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances vis |
Lib. Cap. Par.
1 I, 1, 3| gentis legat. Plus tamen vis potuit quam voluntas patris 2 I, 3, 9| erant, tum ex composito orta vis signoque dato iuventus Romana 3 I, 4, 17| civitatium inritatis animis, vis aliqua externa adoriretur. 4 I, 8, 43| quisquam suffragio videretur et vis omnis penes primores civitatis 5 II, 1, 5| stramento segetem magna vis hominum simul immissa corbibus 6 II, 3, 19| concitat equum. Tantaque vis infestis venientium hastis 7 II, 4, 34| Sempronio consulibus magna vis frumenti ex Sicilia advecta, 8 II, 4, 36| tamen ac prolatantem ingens vis morbi adorta est debilitate 9 II, 4, 37| ludos auctore Attio Tullio vis magna Volscorum venit. Priusquam 10 II, 5, 47| circumstantibus tela; sustineri deinde vis nequit; consul mortifero 11 II, 5, 56| resisterent patres, nec quae una vis ad resistendum erat, ut 12 II, 5, 59| agminis caedem. Tum expressa vis ad pugnandum, ut victor 13 II, 5, 59| experiri vellet imperium, cuius vis omnis in consensu oboedientium 14 II, 5, 63| agrariae legis, ultimaque vis parabatur, cum Volscos adesse 15 II, 5, 64| sumpta, per quos ingens vis hominum ex omnibus Volscis 16 III, 1, 4| Antium fuit, quod magna vis hominum inde, cum oppidum 17 III, 1, 5| ex parte altera in castra vis fieret. Furium legatum - 18 III, 1, 7| Tusculanos colles transirent. Eo vis omnis tempestasque belli 19 III, 1, 7| ignota capita late vagata est vis morbi, inopsque senatus 20 III, 2, 11| experiundae causa, et statim vis coorta. Quemcumque lictor 21 III, 2, 14| incommoda, nedum ut ulla vis fieret, paulatim permulcendo 22 III, 3, 25| quaestoribus novis maior vis, maior auctoritas erat. 23 III, 3, 26a| Vis Sabinorum ingens prope ad 24 III, 3, 26a| Minucio neque fortuna nec vis animi eadem in gerendo negotio 25 III, 3, 26a| adorti castra postquam parum vis aperta profecerat, munitiones 26 III, 6, 38| abissent privatisque si vis abesset, tamquam iure cogentibus, 27 III, 6, 45| tacitum feras quod celari vis. Virginem ego hanc sum ducturus 28 III, 6, 45| saltem in tuto sit. Huic si vis adferetur, ego praesentium 29 III, 6, 47| obstinato animo Appius - tanta vis amentiae verius quam amoris 30 III, 8, 63| avertunt, nec deinde Romana vis sustineri potuit. Sabini 31 III, 9, 65| potentiorum iniuria fieret et vis potestatis omnis aliquanto 32 IV, 2, 9| dant ius nuptiarum. Sed vis potentior fuit; namque tutores, 33 IV, 3, 21| auctore fuere. Ceterum magis vis morbi ingravescens curae 34 IV, 3, 22| munita neque in obsidione vis ulla erat, quia frumentum 35 IV, 4, 24| indignatio coorta dicitur ut vis a censoribus nullius auctoritate 36 IV, 4, 25| Postumius Albus. Eo anno vis morbi levata neque a penuria 37 IV, 4, 26| sacrata, quae maxima apud eos vis cogendae militiae erat, 38 IV, 6, 61| legiones ex Volscis, omnisque vis Romana Veios conversa est. 39 V, 1, 6| longinquae oppugnationis, non vis hiemis ab urbe circumsessa 40 V, 2, 12| loco alto situm et postquam vis inrita erat vallo fossaque 41 V, 3, 14| memorabile actum est; tota vis in populationibus fuit. 42 V, 5, 29b| falli eos. Si tribunicia vis tribunicio auxilio repelli 43 V, 5, 33| expeti poenae, nisi externa vis quaesita esset, nequirent; 44 V, 6, 43| ad deditionem animos ni vis adhiberetur, experiri ultima 45 V, 6, 45| suis excitos, quae aut unde vis esset ignaros, in fugam 46 VI, 1, 2| coici iussit; et forte erat vis magna venti versa in hostem; 47 VI, 2, 8| subsidiarios perlatum. Nec vis tantum militum movebat, 48 VI, 2, 11| erat aeris alieni magna vis re damnosissima etiam divitibus, 49 VI, 5, 32| iam intolerabilis Romana vis erat. fusi hostes cum Satricum, 50 VI, 5, 33| urgeret nec ad pugnam ulla vis nec ad fugam loci quicquam 51 VI, 5, 34| foris erant, tanto in urbe vis patrum in dies miseriaeque 52 VII, 1, 2| lectisternium fuit. Et cum vis morbi nec humanis consiliis 53 VII, 2, 12| petentibus data et magna vis militum ab his ex foedere 54 VII, 2, 12| animisque quorum omnis in impetu vis esset, parva eadem languesceret 55 VII, 3, 20| tamquam in verbis hostium vis maior ad bellum significandum 56 VII, 3, 20| appellarent consilium, quae vis ac necessitas appellanda 57 VII, 3, 20| Faliscos eodem noxios crimine vis belli conversa est; sed 58 VII, 3, 21| partis utriusque exhausta vis ingens aeris alieni sit. 59 VII, 4, 25| exercitum, si qua externa vis ingruat, hae vires populi 60 VII, 5, 31| precatum mittemus, ne qua vobis vis fiat." Ad ea princeps legationis - 61 VIII, 1, 1| abierunt. armorum magna vis cum inter caesa hostium 62 VIII, 1, 7| pudor seu inexsuperabilis vis fati. oblitus itaque imperii 63 VIII, 4, 20| Privernum omnis conversa vis. duplex inde fama est: alii 64 VIII, 4, 20| priusquam ultima adhiberetur vis, ipsos se in deditionem 65 VIII, 5, 24| recentibus pontis, quem vis aequae abstulerat, indicantem 66 VIII, 5, 28| conquerens feneratoris, ingens vis hominum cum aetatis miseratione 67 VIII, 5, 30| permisit ut sustinere eos nulla vis posset; per arma, per viros 68 VIII, 6, 38| viris vires, iam ferro sua vis, iam consilia ducibus deerant, 69 IX, 1, 3| corpore tamen adfecto vigebat vis animi consiliique. Is ubi 70 IX, 3, 16| ex equis descendetis". Et vis erat in eo viro imperii 71 IX, 5, 22| oppositis ne qua in castra vis fieret. Eo ferocius adequitare 72 IX, 6, 27| respectum castrorum, ne qua eo vis fieret, quam ad proelium 73 X, 2, 14| quando, ne ea quoque temptata vis proficeret, consilio grassandum, 74 X, 3, 20| consules omnisque Romana vis in Etruscum bellum magis 75 X, 4, 36| milites, peditum equitumque vis. Numen etiam deorum respexisse 76 X, 5, 43| refringebantur portae et vis undique in muros fiebat. 77 X, 5, 45| consules omnisque Romana vis aversa in Samnium esset, 78 X, 5, 45| Papirio ad Saepinum maior vis hostium restitit. Saepe 79 XXI, 1, 5| Et ex parte altera ripae vis ingens equitum in flumen 80 XXI, 3, 26| cupiebant. Itaque ingens coacta vis navium est lintriumque temere 81 XXI, 3, 28| ex adverso terrebat tanta vis navium cum ingenti sono 82 XXI, 4, 34| devolvunt. Maxima ab tergo vis hominum urgebat. In eos 83 XXI, 4, 37| lignorum faciunt eamque, cum et vis venti apta faciendo igni 84 XXI, 5, 40| robora ac vires vix sustinere vis ulla possit. Effigies immo, 85 XXI, 5, 41| populumque Romanum: qualis nostra vis virtusque fuerit, talem 86 XXI, 6, 54| adflabat acrior frigoris vis. Ut vero refugientes Numidas 87 XXI, 6, 56| nive mixtus et intoleranda vis frigoris et homines multos 88 XXI, 7, 58| imbre, cum eo magis accensa vis venti esset, ipso illo quo 89 XXI, 7, 58| obruti quam tecti; tantaque vis frigoris insecuta est ut 90 XXII, 2, 11| litora Italiae tutari. Magna vis hominum conscripta Romae 91 XXII, 3, 20| Longunticam pervenit classis, ubi vis magna sparti [erat] ad rem 92 XXII, 4, 24| ad frumentatores, si qua vis fieret, tutandos. propior 93 XXIII, 3, 18| varios conatus hostium aut vis ulla aut ars deerat sociis 94 XXIII, 3, 18| quos nulla mali vicerat vis, perdidere nimia bona ac 95 XXIII, 4, 29| haud dubie superant. Magna vis hominum ibi occisa et, nisi 96 XXIII, 4, 30a| victoria stetit nec ulla magis vis obsessos quam fames expugnavit. 97 XXIV, 5, 36| recipit, ubi frumenti magna vis commeatusque omnis generis 98 XXIV, 5, 38| quisquam supersit cuius aut vis aut fraus timeri possit. 99 XXIV, 6, 42| cultoribusque antiquis quos ex iis vis reliquerat belli restituerunt; 100 XXV, 1, 1| conflixisset. magna ibi vis hominum sed inconditae turbae 101 XXV, 1, 6| pugnando quaerere libertatem. vis tu mari, vis terra, vis 102 XXV, 1, 6| libertatem. vis tu mari, vis terra, vis acie, vis urbibus 103 XXV, 1, 6| vis tu mari, vis terra, vis acie, vis urbibus oppugnandis 104 XXV, 1, 6| mari, vis terra, vis acie, vis urbibus oppugnandis experiri 105 XXV, 4, 16| auctior fieret, Hannibalis vis senesceret ac prope ad nihilum 106 XXV, 5, 26| liber erat ne qua ab tergo vis hostium in arcem accepta 107 XXV, 5, 26| quam in urbe, intoleranda vis aestus per utraque castra 108 XXV, 5, 26| hostium stationes. multo tamen vis maior pestis Poenorum castra 109 XXV, 5, 26| perierunt. Marcellus, ut tanta vis ingruebat mali, traduxerat 110 XXV, 6, 38| Romanum et, cuius populi vis atque virtus non obruta 111 XXVI, 1, 4| Inter haec vis omnis belli versa in Capuam 112 XXVI, 1, 5| vallo Appius arcebat: maior vis ab altera parte Fulvium 113 XXVI, 1, 5| multitudo hostium neque telorum vis arcere impetum eius viri 114 XXVI, 1, 6| pectus gaeso ictum est. magna vis tamen hostium ante portam 115 XXVI, 2, 16| confessio expressa hosti quanta vis in Romanis ad expetendas 116 XXVI, 3, 21| argenti aerisque fabrefacti vis, alia supellex pretiosaque 117 XXVI, 7, 39| sub idem tempus et venti vis omnis cecidit et hostes 118 XXVI, 7, 44| oppositis - ingens enim iam vis omnis generis telorum e 119 XXVI, 7, 44| tumultus inde maior quam vis adhiberi poterat. dum applicant, 120 XXVI, 7, 45a| Poenus armatis muros, et vis magna ex ingenti copia congesta 121 XXVI, 8, 47| relata ad imperatorem magna vis: paterae aureae fuerunt 122 XXVI, 8, 48| conferant. Ceterum, etiam si vis absit, nihilo minus detestabili 123 XXVII, 4, 16| dicuntur capta, argenti vis ingens facti signatique, 124 XXVII, 4, 18| telorum primo omnis generis vis ingens effusa in eos est; 125 XXVIII, 3, 15| imbre nubes effulget, tanta vis aquae deiecta esset ut vix 126 XXVIII, 4, 19| institit. tum victa oppidanorum vis deiectisque propugnatoribus 127 XXVIII, 5, 29| nec maior in corpus meum vis morbi quam in vestras mentes 128 XXVIII, 6, 32| et rapienda pecora aliqua vis sit, ita in acie ac signis 129 XXVIII, 7, 37| excellunt. itaque tanta vis lapidum creberrimae grandinis 130 XXIX, 3, 10| sisti potuisse ni eadem vis mali aut gravior etiam in 131 XXIX, 3, 10| incesserit in ea castra vis morbi ut nisi mature dimittantur 132 XXIX, 5, 27| est discussa, et addita vis vento. iam terram cernebant. 133 XXX, 1, 2| Capuam omnem agrum locustarum vis ingens, ita ut unde advenissent 134 XXX, 1, 6| flammaque absumpti. magna vis armorum capta; ea omnia 135 XXX, 2, 10| longo certamine sufficerent vis ingens congeritur. ita parati 136 XXX, 2, 12| ingens hominum se contulerat vis. Masinissa sibi quidem dicere 137 XXX, 3, 16| ad ipsum senatum regendum vis. qui ubi in castra Romana 138 XXX, 4, 25| magistratibus quorum auxilio vis prohibita erat ut naves 139 XXX, 6, 34| velocitas illinc maior quam vis. igitur primo impetu extemplo 140 XXX, 6, 35| impetus atque intolerabilis vis signa sequi et servare ordines, 141 XXX, 7, 39| Cosanum Loretanumque atrox vis tempestatis adorta in metum 142 XXXI, 3, 22| alae, in quam primo impetu vis hostium ingens inlata est. 143 XXXII, 1, 5| Magna tormentorum etiam vis ut missilibus procul arcerent 144 XXXII, 4, 26| principum liberis magna vis servorum erat; augebant 145 XXXIII, 1, 2| vitae praesens periculum vis morbi attulisse sed membrorum 146 XXXIII, 4, 41| in terram enarit. magna vis hominum ibi interiit, non 147 XXXIV, 2, 11| copiarum esse ut, cum magna vis hostium haud procul absit 148 XXXIV, 2, 13| milites et hostium magna vis excipiebatur, nec iam egredi 149 XXXIV, 2, 18| fuerint. sed in consule ea vis animi atque ingenii fuit 150 XXXIV, 3, 32| proprie non violavi." quotiens vis te id arguam fecisse? sed 151 XXXIV, 4, 39| hostem processere, non ultra vis eorum atque impetus sustineri 152 XXXV, 1, 3| mittebant, et cum coacta vis magna pecorum praedaeque 153 XXXV, 4, 35| Lacedaemone non urbi vis adferenda sed tyrannus dolo 154 XXXVI, 3, 18| maior nec iam toleranda vis hostium inferebat se, pulsi 155 XXXVI, 5, 43| deinde, ut lenita paulum vis venti est, ad Corycum portum, 156 XXXVIII, 1, 5| nulla ab exteriore parte vis admota est, seu metu deterrito 157 XXXVIII, 1, 7| accenderunt. Inde non solum magna vis fumi sed acrior etiam foedo 158 XXXVIII, 2, 16| Galli, magna hominum vis, seu inopia agri seu praedae 159 XXXVIII, 2, 22| multitudinem compulsam in castra vis ingens missilium telorum 160 XXXVIII, 3, 26| omnis generis ut aeque magna vis ad manum esset, curavit. 161 XXXIX, 1, 18| vincula coniecti sunt. magna vis in utraque causa virorum 162 XXXIX, 4, 40| anteibat. in hoc viro tanta vis animi ingeniique fuit, ut 163 XXXIX, 5, 42| sermonem Quinctius scorto 'vis tu', inquit 'quoniam gladiatorium 164 XL, 1, 7| abdiderunt, quo se tutari, si qua vis fieret, possent. nihil occulti 165 XL, 1, 9| inter nos. regnare utique vis. huic spei tuae obstat aetas 166 XL, 1, 12| confugisse me insimulat. vis hanc formulam cognitionis 167 XL, 1, 14| sciente? hoc enim videri vis, non illud quod fatentur 168 XL, 1, 15| quia tu me maiori cedere vis, sic illud nec debui facere 169 XL, 2, 19| essent. pestilentiae tanta vis erat, ut, cum propter defectionem 170 XLII, 4, 44| Antiochique, quanta esset vis et fortuna imperii Romani, 171 XLIII, 2, 14| conscripti, praetores se, quibus vis imperii minor et auctoritas 172 XLIII, 2, 23| Appi castra movent, ne qua vis sociis suis ab Romano exercitu 173 XLIV, 1, 12| intromitti posset, quoniam vis aperta non processisset,