Lib. Cap. Par.

  1       I,    4,  20|          reges putabat fore iturosque ipsos ad bella, ne sacra regiae
  2       I,    9,  54|               apud populum, alios sua ipsos invidia opportunos interemit.
  3      II,    1,   2|             quaedam publica sacra per ipsos reges factitata erant, necubi
  4      II,    2,  10|          sustinuit; deinde eos quoque ipsos exigua parte pontis relicta
  5      II,    3,  23|             causa abesse, et consules ipsos tergiversari, nec dubie
  6      II,    3,  23|              ne inter consules quidem ipsos satis conveniebat. Appius,
  7      II,    3,  30|            mitterent subsidium aut se ipsos tuendorum finium causa capere
  8      II,    4,  34|               dicere hoc malo domitos ipsos potius cultores agrorum
  9      II,    4,  38|        querendo indignandoque, et eos ipsos, sedulo audientes secunda
 10      II,    5,  41|              Id multos quidem patrum, ipsos possessores, periculo rerum
 11      II,    5,  42|        abutebanturque iis inter semet ipsos certando. Accessere ad aegras
 12      II,    5,  45|          nihil movebant, qua consules ipsos, qua exercitum increpando:
 13      II,    5,  52|           restituta quondam plebs eos ipsos quibus tum saeviret magistratus,
 14      II,    5,  55|            apparere consulibus et eos ipsos plebis homines; nihil contemptius
 15     III,    2,   9|               eo consulem usurum, non ipsos libidinem ac licentiam suam
 16     III,    2,  14|              adesse in foro, tribunos ipsos cetera pati sine interpellatione
 17     III,    5,  33|              in unica concordia inter ipsos, qui consensus privatis
 18     III,    5,  36|             foedus clandestinum inter ipsos iure iurando ictum, ne comitia
 19     III,    6,  41|               prope malebant postmodo ipsos decemviros voluntate abire
 20     III,    9,  66| simultatiumque cum externis fuerit in ipsos verti. Occaecatos lupos
 21     III,    9,  70|              ex equis praecipitavere, ipsos equosque spiculis confodere.
 22     III,    9,  70|               reducunt. Triumphum nec ipsos postulasse nec delatum iis
 23      IV,    4,  26|           consulum discordiaque inter ipsos et certamina in consiliis
 24      IV,    6,  51|              supplicium, quos sibimet ipsos conscisse mortem satis creditum
 25      IV,    6,  56|              in suos fines mitti; nec ipsos modo Romanos sua divisa
 26       V,    2,  11|       oporteat, non uti. nunquam deos ipsos admovere nocentibus manus;
 27       V,    4,  27|               sed adversus armatos et ipsos qui, nec laesi nec lacessiti
 28       V,    4,  28|             in incerto fuerit et apud ipsos exercitus et Romae vicissent
 29       V,    6,  36|             obstabat. Itaque ne penes ipsos culpa esset cladis forte
 30       V,    6,  43|     absumpserant, et ex agris per eos ipsos dies raptum omne Veios erat.
 31      VI,    1,   2|         Volscis in Aequos transiit et ipsos bellum molientes; exercitum
 32      VI,    2,  10|               militaverint; eos tamen ipsos pravi consilii poenam habere
 33      VI,    4,  28|             patres ac plebem in semet ipsos versos, occasionem rati
 34      VI,    5,  30|          extra ordinem data; cuius et ipsos postmodo et patres qui dederant
 35      VI,    5,  37|             cum apud timentes sibimet ipsos maiore audientium indignatione
 36     VII,    1,   6|            legem valuisse? Vindicasse ipsos suum numen, sua auspicia,
 37     VII,    2,  11|               hostium portis, maiorem ipsos trepidationem ante moenia
 38     VII,    2,  14|               adeo concitatos animos; ipsos sibi locum ac tempus pugnandi
 39     VII,    2, 17a|              apparatu hostium, cum in ipsos armatos se intulissent,
 40     VII,    5, 29b|     extrinsecus venit, non orta inter ipsos est. Samnites Sidicinis
 41     VII,    5,  35|      servastis: erumpendo hinc vosmet ipsos servate; digni estis qui
 42     VII,    6,  40|            fallacibus auctoribus, nos ipsos nostraque omnia cognitae
 43    VIII,    1,   2|              contradici quin, quoniam ipsos belli culpa sua contracti
 44    VIII,    1,   4|                ut facile appareret ne ipsos quidem iam postulare ut
 45    VIII,    2, 13a|              sed eodem etiam die, cum ipsos auxiliaque eorum perculisset,
 46    VIII,    4,  20|               ultima adhiberetur vis, ipsos se in deditionem consuli
 47    VIII,    4,  23|             iis qui fecerint dematur, ipsos omni vi depulsuros esse.
 48    VIII,    5,  26|           venit + similius vero facit ipsos in amicitiam redisse. Publilio
 49      IX,    4,  17|             omnes omnium aetatium sed ipsos eos cum quibus consulibus
 50      IX,    5,  26|         honorem, sed hominum novorum; ipsos adeo dictatorem magistrumque
 51      IX,    6,  31|             difficilia hosti quaesita ipsos tum sua fraude impediebant.
 52      IX,    7,  37|             se datum spatium est; eos ipsos non signum certum, non ducem
 53      IX,    8,  43|            redditae conubiumque inter ipsos, quod aliquamdiu soli Hernicorum
 54      IX,    8,  44|           milia inde locis munitis et ipsos consedisse. Consul ut stativa
 55       X,    1,   6|           magis quam ad se pertinere: ipsos visuros ne sacra sua polluantur;
 56       X,    2,  14|               impetu esse equitum. Et ipsos nominatim iuvenes, pari
 57       X,    3,  30|             Umbris Tuscisque, quos et ipsos pugnae adfuisse; et ut Romanorum
 58     XXI,    1,  14|             ac liberis domos super se ipsos concremaverunt aut armati
 59     XXI,    2,  20|            transmittant Galli bellum, ipsos id avertere in se agrosque
 60     XXI,    2,  21|               vos" inquit, "socii, et ipsos cernere pacatis omnibus
 61     XXI,    3,  30|              esse et exercitibus. Eos ipsos quos cernant legatos non
 62     XXI,    4,  33|           oppugnabantur plusque inter ipsos, sibi quoque tendente ut
 63     XXI,    5,  40|           ruptore duce ac populo deos ipsos sine ulla humana ope committere
 64     XXI,    7,  61|              prope Hiberum, socios et ipsos Poenorum, procedit atque
 65    XXII,    2,   9|              piacula irae deum essent ipsos deos consulendos esse, pervicit
 66    XXII,    6,  38|                Id ex voluntario inter ipsos foedere ad tribunos ac legitimam
 67    XXII,    7, 50b|              illos, qui se arcessant, ipsos non venire, cum aeque coniungi
 68    XXII,    7, 50b|               ite mecum qui et vosmet ipsos et rem publicam salvam voltis".
 69    XXII,    7,  51|            terram capitibus quos sibi ipsos fecisse foveas obruentesque
 70    XXII,    7,  53|           omnes custodiendosque semet ipsos Scipioni tradunt.~ ~54.
 71    XXII,    7,  55|        iuvenes esse; illud per patres ipsos agendum, quoniam magistratuum
 72    XXII,    8,  60|                tradiderunt arma ac se ipsos. Haec vobis istorum per
 73    XXII,    8,  60|              et castra et arma et vos ipsos traditis hosti. Ego non
 74   XXIII,    3,  20|             expleta consulere sibimet ipsos in reliquum [pro] praesenti
 75   XXIII,    6,  43|          Nuceriae fortunam interesset ipsos prope in medio sitos Nolanos
 76   XXIII,    6,  43|      tradidissent, neminem alium quam ipsos legem qua in societatem
 77    XXIV,    4,  22|             patribus Syracusanos quam ipsos vidisse. arma quod impigre
 78    XXIV,    4,  23|               militibus nunc apud eos ipsos, nunc apud transfugas, quorum
 79    XXIV,    4,  28|              atrocius fore quam inter ipsos Syracusanos, cum intra eosdem
 80    XXIV,    4,  31|             praeciderent sibi, et cum ipsos simul milites fidos haberent
 81     XXV,    6,  29|             erant apud Romanos: inter ipsos plus belli ac periculi erat.
 82     XXV,    6,  31|       reccidisse foederumque ruptorum ipsos ab se graviores multo quam
 83     XXV,    6,  36|            trahebat clades; Hispaniae ipsos lugebant desiderabantque
 84     XXV,    6,  37|         potius quam ad tutandos semet ipsos et rem publicam secum acuerent
 85     XXV,    6,  38|          operibus firmata habuisse et ipsos paratos instructosque fuisse.
 86    XXVI,    2,   8|         Capuam obsidendam opus esset, ipsos scire. si ita Romam e ducibus
 87    XXVI,    5,  29|        decrevisset, dimittitur. inter ipsos consules permutatio provinciarum
 88    XXVI,    6,  34|              aliorum bona publicanda, ipsos liberosque eorum et coniuges
 89   XXVII,    1,   3|               portis murisque sibimet ipsos tecta militariter coegerat
 90   XXVII,    5,  24|   considerandum [tempus] peteret, aut ipsos extemplo dare aut se postero
 91   XXVII,    8,  45|              iret, profectus sit, eos ipsos quantumcumque virium momentum
 92   XXVII,    8,  45|            partae fructum prope omnem ipsos laturos; semper quod postremum
 93   XXVII,    8,  45|              videri traxisse. cernere ipsos quo concursu, qua admiratione,
 94   XXVII,    8,  51|                                       Ipsos deinde adpropinquare legatos
 95   XXVII,    8,  51|           forum pervenerunt, cum alii ipsos, alii comites eorum quae
 96  XXVIII,    2,   9|       triumpho utrique decreto, inter ipsos, ne cum bellum communi animo
 97  XXVIII,    3,  12|    copulaverit eos ut nulla nec inter ipsos nec adversus ducem seditio
 98  XXVIII,    3,  13|               proxime vallum atque in ipsos munitores primum invectum
 99  XXVIII,    4, 17b|               rex, bello iam expertus ipsos Carthaginienses, finibus
100  XXVIII,    4,  19|             milites Scipio orsus est: ipsos claudendo portas indicasse
101  XXVIII,    4,  19|        commilitonum necem et in semet ipsos, si eodem fuga delati forent,
102  XXVIII,    5,  23|           Scipionem reduxit.~ Per eos ipsos dies perfugae a Gadibus
103  XXVIII,    6,  32|          fuerit fidei atque amicitiae ipsos per scelus rupisse. in exercitu
104  XXVIII,    6,  34|               obsides innoxios sed in ipsos, si defecerint, saeviturum,
105  XXVIII,    7,  35|            rerum et facere ceteris et ipsos sentire, ad hoc equitem
106    XXIX,    1,   1|             allatura videbatur; neque ipsos modo sed parentes cognatosque
107    XXIX,    4,  18|        thesauris et nefanda praeda se ipsos ac domos contaminare suas
108     XXX,    2,  10|        Romanas coepti. quos cum neque ipsos neque catenas quibus suspensi
109     XXX,    6,  33|            quoque in suo dextro cornu ipsos Carthaginiensium equites
110    XXXI,    1,   7|              Philippus habet Argosque ipsos, non vetere fama magis quam
111    XXXI,    3,  26|                               Per eos ipsos dies quibus Philippus in
112    XXXI,    4,  31|         nostris cladibus gessissemus, ipsos foedere primum, deinde conubio
113   XXXII,    1,   5|               deficerent et Macedonas ipsos cupido novandi res caperet.
114   XXXII,    2,   8|             senatui esse; auxilia nec ipsos missuros Attalo adversus
115   XXXII,    2,   8|          Romani reges inter se quoque ipsos pacem servare.~ ~9.
116   XXXII,    4,  25|             primo nihil nec ducem nec ipsos movit; post paulo, ut Argivos
117   XXXII,    4,  29|           divinis humanisque quae per ipsos agenda erant perfectis consules
118   XXXII,    5,  36|               datis in duos menses et ipsos mittere singulos legatos
119  XXXIII,    2,  17|             armis magis muros quam se ipsos moenibus tutari; diutiusque
120  XXXIII,    4,  40|         marique progrediundum fuerit, ipsos non cogitare Asiam nihil
121  XXXIII,    5,  45|      auctoribus, tum qui omnia per se ipsos explorata adferrent, audirentur,
122  XXXIII,    5,  47|              Romanos in Hannibalem et ipsos causam odii quaerentes instigabant.
123   XXXIV,    2,  20|               persultassent, quotiens ipsos signis conlatis fudissent
124   XXXIV,    2,  20|              reciperent Lacetani. mox ipsos nihil praeter arma habentes
125   XXXIV,    3,  33|             exercitum dissensio inter ipsos ac seditio excitari posset:
126   XXXIV,    6,  62|           Carthaginienses et inter se ipsos discordes sensit, principibus
127    XXXV,    3,  25|         diceret, statuere quam primum ipsos quid vellent iussit: praetorem
128    XXXV,    4,  32|         animos, tantum advehi auri ut ipsos emere Romanos posset. apparebat
129    XXXV,    5,  48|             supervacaneum esse: scire ipsos abundasse semper auro regna
130   XXXVI,    4,  23|   continuandae oppugnationis, quae et ipsos adfecerat, ubi Romanis datum
131   XXXVI,    4,  27|        verecundiam se imposituros, et ipsos nihilo minus suae potestatis
132  XXXVII,    2,   5|              stationes hostium et eos ipsos, qui circa opera et machinas
133  XXXVII,    3,  15|             adsidua statione futuros, ipsos magis adligatos impeditosque,
134  XXXVII,    4,  20|            stabant impavidi equi; eos ipsos non sternere, non infrenare
135  XXXVII,    4,  27|         commeatu parato hostibus, aut ipsos pro hostibus habiturus.
136  XXXVII,    6,  45|          vobis testem darem, nisi vos ipsos dare possem. postquam traiecimus
137  XXXVII,    6,  48|          colloquium evocatos regis et ipsos comprehensos esse, et ducibus
138  XXXVII,    7,  53|         contra me sit, sed ne quod ad ipsos quidem proprie pertineat,
139 XXXVIII,    2,  22|          stationibus tantum firmis ad ipsos aditus portarum relictis.
140 XXXVIII,    4,  41|              fuga inde caedesque suis ipsos impedientibus angustiis
141 XXXVIII,    4,  43|             simulacra deum, deos immo ipsos, convulsos ex sedibus suis
142 XXXVIII,    5,  47|          infamia atque invidia per se ipsos aestimate. Utinam rex Eumenes,
143 XXXVIII,    6,  53|          oratio non ceteros modo, sed ipsos etiam accusatores, et deliberaturos
144   XXXIX,    2,  27|               omnes honores et capere ipsos et dare aliis. optimum quemque,
145   XXXIX,    3,  34|            pertinere; seditione inter ipsos dimicatum, cum ad se alii,
146   XXXIX,    3,  34|        scituros esse; percunctarentur ipsos Maronitas --, haud dubius,
147   XXXIX,    4,  39|         certamen tribunis et inter se ipsos et cum consule fuit, donec
148   XXXIX,    5,  47|            minus faceret, sed per eos ipsos, qui accusarent. interposuerat
149      XL,    3,  25|             ubi impetravere, post eos ipsos montes, unde averterant
150      XL,    3,  27|            vicerunt, sed iis, qui hos ipsos Ligures aliquotiens pecorum
151      XL,    4,  57|               aequales] abhorrere; et ipsos adiuncturos se, cum ad praedam
152     XLI,    3,  25|            tempora Aetolorum in semet ipsos versus furor mutuis caedibus
153    XLII,    1,   5|          huius reconciliationis inter ipsos fides obsidibus ultro citroque
154    XLII,    1,   8|               ademit, oppidum diruit, ipsos bonaque eorum vendidit;
155    XLII,    1,   8|            pretio emptoribus reddito, ipsos restituere in libertatem,
156    XLII,    1,  12|         favorem illi conciliet. inter ipsos quoque reges ingentem auctoritate <
157    XLII,    4,  54|              ad oppugnandum fecisset, ipsos desperatione veniae ad tuendos
158   XLIII,    2,  17|            suspecta criminumque inter ipsos plena; ob quae obsidibus
159   XLIII,    2,  19|           conloquiis dicendo nihil in ipsos saevitum. Deinde Oaeneum
160    XLIV,    1,   5|          copias necesse fuit; quos et ipsos, cum ab nulla parte hostis
161    XLIV,    1,   9|              pugnantium more. ita nec ipsos tela ex muro missa subeuntis
162    XLIV,    2,  15|              quid Rhodii visuri sint, ipsos scire. populum certe Romanum
163    XLIV,    2,  25|        diutius spe ipsorum bellum, et ipsos duces et senatum, non abhorrere
164    XLIV,    3,  33|           locis, et prius hostes quam ipsos, quid paretur, scire. placere
165    XLIV,    3,  33|             horarum aestu et languore ipsos equosque fessos integri
166    XLIV,    3,  45|            secum filium habens, ut et ipsos Amphipolitanos et equitum
167     XLV,    1,  10|         salutemque civitatis, noscere ipsos omnia, quae acta essent
168     XLV,    2,  15|           censu excludere. haec inter ipsos disceptata; postremo eo
169     XLV,    2,  18|     libertatem sociis nullam esse. ne ipsos quidem Macedonas id exercere
170     XLV,    2,  19|              prostratus posuerit. eos ipsos, qui non illi amici, sed
171     XLV,    2,  23|          illius ducibus <aut> per nos ipsos? si quaereret, ubi miles
172     XLV,    3,  29|          statuit. navalem materiam et ipsos caedere et alios pati vetuit.
173     XLV,    4,  40|            curru vehi cum patre, sibi ipsos similis destinantis triumphos,