Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   1|         tenebant loca ad arcendam vim advenarum armati ex urbe
  2       I,    2,   5|        iuvenum - nec enim erat ad vim apertam par - sed aliis
  3       I,    3,   9|      pubes passa et haud dubie ad vim spectare res coepit. Cui
  4       I,    7,  37|          dolus, missis qui magnam vim lignorum, in Anienis ripa
  5       I,    8,  44|           profert. Pomerium verbi vim solam intuentes postmoerium
  6       I,    9,  49|        ius regni quicquam praeter vim habebat ut qui neque populi
  7       I,    9,  51|            ut in deversorium eius vim magnam gladiorum inferri
  8       I,    9,  51|        servis qui caritate domini vim parabant, cum gladii abditi
  9       I,    9,  57|         mala libido Lucretiae per vim stuprandae capit; cum forma
 10       I,    9,  59|          quisque scelus regium ac vim queruntur. movet cum patris
 11      II,    2,  14|    Cumanae cohortes arte adversus vim usae declinavere paululum,
 12      II,    5,  53|     excurrunt ad arcendam hostium vim, ea porta cui signa primum
 13      II,    5,  55|          queruntur iniurias suas, vim plebis, Voleronis audaciam.
 14      II,    5,  56|          darent irae spatium; non vim suam illis tempus adempturum,
 15      II,    5,  65|       deinde, ut obtinentes locum vim pro vi referebant, audent
 16     III,    1,   5|           eruptione facta, magnam vim hostium circumvenit. Minor
 17     III,    1,   6|      magis quam pecori, et auxere vim morbi terrore populationis
 18     III,    1,   8|      subita quam quod ad arcendam vim parum virium esset. Q. Fabius
 19     III,    2,  13|          duci. Patricii vi contra vim resistunt. T. Quinctius
 20     III,    2,  17|           ausus in regibus esset. Vim ultimam apparebat futuram
 21     III,    5,  36|        erant, ut apud quos gratia vim aequi haberet. Iudicia domi
 22     III,    6,  40|   sententia, asperior in speciem, vim minorem aliquanto habuit,
 23     III,    6,  44|           ad crudelem superbamque vim animum convertit. M. Claudio
 24     III,    7,  49|       privato Icilium aiebant; si vim adferre conaretur, ibi quoque
 25     III,    8,  59|           nihil admissum iri quod vim tribuniciam desideret spondet
 26     III,    9,  70|          equitatum fudere, magnam vim ex equis praecipitavere,
 27      IV,    1,   2|          noverit. Quam enim aliam vim conubia promiscua habere
 28      IV,    1,   4|        plebeius patriciae virgini vim adferret; patriciorum ista
 29      IV,    2,  14|          dux eorum in se intentam vim tanti imperii cernerent,
 30      IV,    2,  15|          similem causae fortunam; vim parantem ne iudicio se committeret,
 31      IV,    6,  51|      confestim exerceri et tantam vim habere. Aptissimum tempus
 32      IV,    6,  56| consulibus quoque ab ea potestate vim super tali re inhibitam
 33       V,    2,   8|        nec suis munimentis arcere vim ac tueri se ab exteriore
 34       V,    2,   9|    terriculis inventam esse aliam vim maiorem ad coercendos magistratus,
 35       V,    4,  24|        patriam atque cives nullam vim unquam subacturam, et T.
 36       V,    5,  32|         ex Volsiniensi, nullo eam vim arcente, egerunt; donec
 37       V,    6,  37|      occaecat animos fortuna, ubi vim suam ingruentem refringi
 38       V,    6,  43|      genus. Omissa itaque spe per vim atque arma subeundi obsidionem
 39      VI,    2,   7|          Latinorum Hernicorumque [vim] conciverant ex integerrimis
 40      VI,    2,   9|    ferendi auxilii memorantes. Eo vim Camilli ab Antio fortuna
 41      VI,    2,   9|        itineribus aegre oppidanos vim hostium ab se arcentes.
 42      VI,    3,  16|          nec adversus dictatoriam vim aut tribuni plebis aut ipsa
 43      VI,    3,  18|            videant vos paratos ad vim; ius ipsi remittent. audendum
 44      VI,    3,  19|       leniorem verbis sententiam, vim tamen eandem habentem, ut
 45      VI,    3,  19|           consultant. cum praeter vim et caedem nihil cuiquam
 46      VI,    4,  25| Tusculanis bellum: pace constanti vim Romanam arcuerunt quam armis
 47      VI,    5,  35|       novandarum propter ingentem vim aeris alieni, cuius levamen
 48      VI,    5,  37|       quae potestas iam suam ipsa vim frangat intercedendo. non
 49      VI,    5,  38|           leges imponere tendent, vim tribuniciam a se ipsa dissolvi
 50      VI,    5,  39|         rogationes promulgatas et vim omnem tribuniciae potestatis.
 51     VII,    4,  25|     Albanis montibus, quia hiemis vim pati nequiverant, per campos
 52     VII,    5,  31|             nostra tueri adversus vim atque iniuria iusta vi non
 53     VII,    6,  39|      voluntate quicquam facturum; vim adhiberi ac metum placuit.
 54    VIII,    2,   9|           populo Romano Quiritium vim victoriam prosperetis hostesque
 55    VIII,    4,  19|           eorum populorum finibus vim abstinerent; valuitque ea
 56    VIII,    5,  32|      animum haberet: neminem illi vim allaturum salvis legionibus
 57    VIII,    5,  33|         conquereretur apud patres vim atque iniuriam dictatoris,
 58    VIII,    5,  34|           se potissimum dictatore vim et ius dictaturae exstinguat.
 59    VIII,    5,  35|         castris praeerat, ne quam vim hostium magis quam trucem
 60    VIII,    5,  36|         agros, nulla arma, nullam vim nec apertam nec insidiis
 61    VIII,    6,  39|       terrorem equitum peditumque vim potuit; partim in medio
 62      IX,    3,  16|    praesidio tam valido et armato vim allaturos, ab iisdem consilium
 63      IX,    5,  22|          deditionem, Plistica per vim Samnis potitur.~ ~23.
 64      IX,    6,  31|           et vera erant - pecoris vim ingentem in saltum avium
 65       X,    2,  11|     Lucanos in fidem accipiant et vim atque iniuriam ab se Samnitium
 66       X,    2,  14|       increscentemque fiducia sui vim potuisset, ni secunda acies
 67       X,    3,  29|     impetus nec tela missa eandem vim habere visa, praefectis
 68       X,    5,  45|        secundum vota militum, qui vim frigoris iam in Samnio non
 69     XXI,    1,   6|            nec certamen iuris sed vim quaeri appareret, legati
 70     XXI,    3,  28|            Galli postquam utroque vim facere conati pellebantur,
 71     XXI,    3,  31|       transitu est; nam cum aquae vim vehat ingentem, non tamen
 72     XXI,    4, 32b|          ex aperto atque interdiu vim per angustias facturus.
 73     XXI,    4,  34|   memorantes amicitiam malle quam vim experiri Poenorum; itaque
 74     XXI,    5,  44|       maior est animus inferentis vim quam arcentis. Accendit
 75     XXI,    6,  47|      armis equisque salvis tantam vim fluminis superasse veri
 76     XXI,    6,  48|           Romani, mittit. Ibi cum vim pararent, spes facta proditionis;
 77     XXI,    6, 57a|       esse quo portis moenibusque vim arcerent: uno consule ad
 78    XXII,    2,  12|         Et prudentiam quidem [non vim] dictatoris extemplo timuit;
 79    XXII,    4,  23|         uno eo ferrum ignemque et vim omnem [hostium] abstineri
 80   XXIII,    1,   7|      Veritus deinde ne quid inter vim tumultus atque ex concitatione
 81   XXIII,    2,  12|       media hostium terra; magnam vim frumenti pecuniae absumi,
 82   XXIII,    3,  23|   magistro equitum, nec censoriam vim uni permissam et eidem iterum,
 83   XXIII,    6,  45|           confectos. Abisse illam vim vigoremque, delapsa esse
 84   XXIII,    6,  45|       minor res est: hic experiri vim virtutemque volo. Expugnate
 85    XXIV,    5,  39| minitarentur nec viderentur ultra vim ultimam dilaturi, tum praefectus
 86    XXIV,    6,  40|        esse neque sustinere ultra vim Macedonum posse, nisi praesidium
 87     XXV,    4, 15b|          Capuam venisset, equitis vim sustinere possent, Ti. Gracchum
 88     XXV,    5,  24|          agmen convertit, non tam vim multitudinemque hostium
 89     XXV,    5,  25|           eam nactus, qua propter vim tempestatis stare ad ancoram
 90     XXV,    6,  30|      relictis stationibus suis ad vim et impetum Romanorum arcendum.
 91    XXVI,    1,   3|         instructos, seu famam seu vim hostium non sustinuisse.
 92    XXVI,    2,  12|   adiecisset, sed indignitate sua vim ac ius magistratui quem
 93    XXVI,    2,  14|      efficacem in maturanda morte vim veneni fecerunt; itaque
 94    XXVI,    4,  24|           accolas esse, quorum se vim ac spiritus et iam fregisse
 95    XXVI,    4,  24|         iis modo urbibus quas per vim ademisset Aetolis excedant,
 96    XXVI,    4,  24|     verecundia et maiore cum fide vim maiestatemque populi Romani
 97    XXVI,    4,  25|           Acarnanes, qui adversus vim atque iniuriam Aetolorum
 98   XXVII,    2,   8|         equitum peditumque magnam vim haberet, Siculos quoque
 99   XXVII,    4, 15b|  cunctationem suam consul aliquam vim faceret ac signa inferret,
100   XXVII,    4,  17|    supplices qui nequeant hominum vim atque iniurias pati. se
101   XXVII,    6,  31|     emebat aut eblandiebatur, sed vim etiam flagitiis adhibebat,
102  XXVIII,    1,   3|          ut amicitiam potius quam vim experirentur Romanorum.
103  XXVIII,    3,  12|     quietum Romani; tantam inesse vim etsi omnia alia circa eum
104  XXVIII,    5,  24|      vigilias ordine ibant; et ut vim imperii abstulerant, ita
105  XXVIII,    8,  43|        ita tum nemo aetatem meam, vim hostium, difficultatem belli,
106    XXIX,    6,  30|       tradentes se recipit, alios vim parantes occidit; pars maxima
107    XXIX,    6,  35|        quam profectus erat magnam vim hominum et pecoris et omnis
108    XXIX,    6, 36a|           provincia erat ingentem vim frumenti advexit; horreaque
109     XXX,    4,  26|         aperta, etiam quod magnam vim frumenti ex Hispania missam
110     XXX,    5,  30|     discrimen. cum tuas vires tum vim fortunae Martemque belli
111     XXX,    5,  31|    humanae infirmitatis memini et vim fortunae reputo et omnia
112     XXX,    6,  34|         aciem sensere, quod ipsum vim magnam ad pellendum hostem
113    XXXI,    1,   4|      instauratum est; frumentique vim ingentem quod ex Africa
114    XXXI,    5,  39|          traiciendum satis magnam vim habebat nec aperti quicquam
115    XXXI,    6,  45|      voluntate tradere urbem quam vim experiri mallent, postquam
116    XXXI,    6,  50|           pervilis fuit; frumenti vim magnam ex Africa advectam
117   XXXII,    2,   9|        itinere per castra hostium vim facere conaretur an ne temptata
118   XXXII,    2,  10|          bello lacessitum priorem vim omnibus fecisse? Inde cum
119   XXXII,    2,  15|       Thessalorum animos si primi vim Romanam non sustinuissent,
120   XXXII,    3,  17|       ingentis altitudinis magnam vim armatorum multiplici tabulato
121  XXXIII,    4,  37|        concurrissent. ibi quantam vim ad stimulandos animos ira
122   XXXIV,    3,  32|     tyranni quoque qui postea per vim tenuerunt Lacedaemone imperium,
123    XXXV,    4,  32|     copias commemorando: ingentem vim peditum equitumque venire,
124    XXXV,    5,  45|     verecundiam faciendam Romanis vim maiorem habituram quam arma.
125    XXXV,    5,  48|  complevit: equitum innumerabilem vim traici Hellesponto in Europam,
126   XXXVI,    1,   3|  Demetriadem, sociorum urbem, per vim occupassent, Chalcidem terra
127   XXXVI,    1,   7|           Romani procul abessent, vim tuam praesentis exercitusque
128   XXXVI,    2,  10|        sententiae tendebant aliis vim adhibendam et non differendum
129   XXXVI,    2,  13|        Philippum qui monerent, ne vim ultimam experiri vellet.
130   XXXVI,    3,  16|           satis fidens numquam ea vim Romanum exercitum facturum,
131   XXXVI,    3,  20| captivarum navium revectus magnam vim frumenti et Atheniensibus
132  XXXVII,    2,  11|       viam salutis esse ratus, si vim facere per fauces portus
133  XXXVII,    4,  27|      certior fit praetor frumenti vim magnam Chium ex Italia venisse,
134  XXXVII,    5,  31|          appellant, quia ingentem vim navium capit; alter prope
135 XXXVIII,    2,  17|      feliciter evenit, quod sicut vim adversus vos nequaquam,
136 XXXVIII,    2,  18|          piscium accolis ingentem vim praebet. Transgressis ponte
137 XXXVIII,    2,  20|       praeceperat animo, ingentem vim pilorum, velitarium hastarum,
138 XXXVIII,    2,  20|           neque inexsuperabilibus vim adferre, sed obliquo monte
139 XXXVIII,    3,  24|         quod servum fortuna erat, vim fecit. Deinde ad leniendam
140 XXXVIII,    3,  24|          et ultionem violatae per vim pudicitiae confessa viro
141 XXXVIII,    3,  33|            fide accepta a legatis vim abfuturam, donec causam
142 XXXVIII,    3,  33|     comprehensi, a quibus praetor vim arcuerat, non quia salvos
143 XXXVIII,    4,  38|         bellum inferent Antiocho, vim vi arcendi ius esto, dum
144 XXXVIII,    6, 50b|           pati non possit, in eum vim haud iniustam esse. Haec
145 XXXVIII,    6,  56|          magis pie quam civiliter vim fecisse. Haec enim ipsa
146 XXXVIII,    6,  59|      fuerint; auri et argenti cum vim magnam habuisset, nihil
147   XXXIX,    1,   8|          multa dolo, pleraque per vim audebantur. occulebat vim
148   XXXIX,    1,   8|         vim audebantur. occulebat vim quod prae ululatibus tympanorumque
149   XXXIX,    1,  10|          vox quiritantis, cum per vim stuprum inferatur, exaudiri
150   XXXIX,    2,  24|           de Thraciis oppidis per vim occupatis traductaque in
151   XXXIX,    5,  47|           non dicto, de rebus per vim aut gratiam iudicatis --,
152   XXXIX,    5,  54|      esset nec agro nec urbi ulli vim adlaturos venisse. nuper
153      XL,    3,  26|            nec suam segnitiem sed vim morbi in causa esse, quo
154      XL,    4,  58|     exarsit. postremo Thraces cum vim ac multitudinem sustinere
155      XL,    4,  59|          armorum hostilium magnam vim transtulit, nullam pecuniam
156     XLI,    3,  18|     adversus infeliciter expertam vim quam armis se defensuri,
157    XLII,    1,   5|     seditionibus propter ingentem vim aeris alieni, sed Thessali
158    XLII,    3,  29|         non enim passuros Romanos vim Carthaginiensibus adferri;
159    XLII,    3,  41|       multa libera capita, magnam vim mancipiorum, multa milia
160    XLII,    4,  53|     telorumque missilium ingentem vim praeparatam bellicumque
161    XLII,    5,  63|       obligati beneficiis, quidam vim superbiamque experti <Persei>,
162    XLII,    5,  63|            haud segniter oppidani vim eius arcere parant. nam
163   XLIII,    2,  18|         castra, prius tamen, quam vim admoveret, missis, qui temptarent
164   XLIII,    2,  18|       quia spes erat neque hiemis vim diutius pati Macedonas in
165   XLIII,    2,  18|         praeterquam quod adversus vim pares non erant, ne frumenti
166    XLIV,    1,   9|      clementiamque Romanorum quam vim experiri mallent. nihil
167    XLIV,    2,  20|    potestatem facere, nec nostris vim ad cogendum esse. hiemem
168    XLIV,    3,  35|         Elpei ripam munitionesque vim facere: confertis et uno <
169    XLIV,    3,  41|      conmenta mortalium in verbis vim habent, experiendo, cum
170     XLV,    1,   8|        fuit> consilium, quorum et vim <in> bello et fidem in pace
171     XLV,    2,  19|           regnavit. quid adtinere vim adferre rei sua sponte ad