Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   1|       vetusti iure hospitii et quia pacis reddendaeque Helenae semper
  2       I,    4,  19|           infimum Argiletum indicem pacis bellique fecit, apertus
  3       I,    4,  21|             regni tempus haud minor pacis quam regni. Ita duo deinceps
  4       I,    4,  21|           tum temperata et belli et pacis artibus erat civitas.~ ~
  5       I,    7,  38|            facta. Maiore inde animo pacis opera incohata quam quanta
  6       I,    8,  42|       rediit. Adgrediturque inde ad pacis longe maximum opus, ut quemadmodum
  7       I,    8,  45|      omnibus domi et ad belli et ad pacis usus, ne semper armis opes
  8      II,    1,   5|           spem in perpetuum cum iis pacis amitteret. Ager Tarquiniorum
  9      II,    2,  13|           coniurati superessent, ut pacis condiciones ultro ferret
 10      II,    2,  13|             fides; et Romani pignus pacis ex foedere restituerunt,
 11      II,    3,  16|       Claudio fuit Romae nomen, cum pacis ipse auctor a turbatoribus
 12      II,    3,  22|           tum Latini gaudere facto; pacis auctores in ingenti gloria
 13      II,    3,  26|        magna iam spe undique partae pacis, legati Aurunci senatum
 14      II,    5,  64|                        Extremo anno pacis aliquid fuit, sed, ut semper
 15     III,    9,  65|       externos tollere animos. Cura pacis concordiae quoque intestinae
 16      IV,    4,  30|           pertinaci certamine inter pacis bellique auctores in iurgia
 17      IV,    4,  30|    peregrina atque insolita piacula pacis deum exposcendae. Datum
 18       V,    4,  27|       eritque. Sunt et belli, sicut pacis, iura, iusteque ea non minus
 19      VI,    2,  11|        aurum accipiendum et in spem pacis solutis animis Gallos adgressus
 20      VI,    4,  21|    avertissent colonias a consiliis pacis. neque in senatu solum per
 21      VI,    4,  21|       iniuria exturbavit omnem spem pacis. de Praenestinorum quoque
 22      VI,    4,  25|       portas positis, eademne forma pacis quae in agris ostentaretur
 23      VI,    5,  33|       Latini profecti, ab societate pacis, ut rebantur, inhonestae
 24     VII,    1,   2|            memoria actum, nisi quod pacis deum exposcendae causa tertio
 25     VII,    6,  40|         quis usus mei est, meliorem pacis quam belli habetis ducem.
 26    VIII,    1,   2|            quo minus Samniti populo pacis bellique liberum arbitrium
 27    VIII,    1,   5|          hoc dabimus ut condiciones pacis feramus aequas utrisque,
 28    VIII,    4,  23|        utroque consule exiguam spem pacis cum Samnitibus esse certior
 29      IX,    1,   4|         missurum; alias condiciones pacis aequas victis ac victoribus
 30      IX,    1,  7a|            excitaturum, Caudinaeque pacis aliquanto Samnitibus quam
 31      IX,    2,  7b|        tristior deinde ignominiosae pacis magis quam periculi nuntius
 32      IX,    2,  7b|           auctoribus sponsoribusque pacis irasci sed innoxios etiam
 33      IX,    2,   8|    infelicis belli qua ignominiosae pacis. Ego tamen, quando neque
 34      IX,    2,   8|     Postumium qui auctor tam foedae pacis fuisset, modo miserarentur
 35      IX,    2,   8|             esset ob iram diremptae pacis. Cum omnes laudibus modo
 36      IX,    2,  10|       portam venere, vestem detrahi pacis sponsoribus iubent, manus
 37      IX,    2,  11|        fortuna, iis locis quae ante pacis mentionem habuimus geramus
 38      IX,    3,  14|          discordiisque, aliis modum pacis ac belli facere aequum censeret.
 39      IX,    3,  14|          passuros quam ut sprevisse pacis auctores Tarentinos videantur.
 40      IX,    3,  15|            reciperatis quos pignora pacis custodiendos Luceriam Samnites
 41      IX,    4,  19|         perpetuus huius qua vivimus pacis amor et civilis cura concordiae. -~ ~
 42      IX,    5,  20|            foedus petitum venerunt, pacis per omnem Apuliam praestandae
 43      IX,    8,  38|            captae urbis et Caudinae pacis, quod utroque anno eiusdem
 44      IX,    8,  43|          militem tunicis ad senatum pacis oratores missi. Cornelius
 45      IX,    8,  45|            annos sub specie infidae pacis quietos, versa arma Romana,
 46      IX,    8,  45|            mitterent Romam oratores pacis petendae amicitiaeque. His
 47     XXI,    1,  12|          deinde per duos est exigua pacis spes, Alconem Saguntinum
 48     XXI,    1,  12|           ubi Poenus iussisset. Has pacis leges abnuente Alcone accepturos
 49     XXI,    1,  12|             vincantur adfirmans, se pacis eius interpretem fore pollicetur;
 50     XXI,    1,  13|            ad Hannibalem venit, ita pacis condiciones ab Hannibale
 51     XXI,    1,  13|          esse et salutis aliquas et pacis vobis condiciones, pro vetusto
 52     XXI,    1,  13|        auxilia ab Romanis sperastis pacis unquam apud vos mentionem
 53     XXI,    2,  21|             ita enim hae gentes non pacis solum sed etiam victoriae
 54    XXII,    8,  59|     asperrimos illos ad condiciones pacis, legatos tamen [ad] captivorum
 55    XXII,    8,  61| defectionesque sociorum moverunt ut pacis usquam mentio apud Romanos
 56   XXIII,    1,   9|       inisti ab Romanis, iterum cum pacis cum Hannibale fuisti auctor,
 57   XXIII,    2,  12|             bellum videro; nec mihi pacis antiquae desiderium ulla
 58   XXIII,    2,  13|            Ecquam denique mentionem pacis Romae factam esse allatum
 59    XXIV,    1,   2|         Poenus rursus magis arbiter pacis quam adiutor belli fuisset,
 60    XXIV,    4,  27|       essent, auditis condicionibus pacis Marcellus, posse rem convenire
 61    XXIV,    4,  29|       extemplo Syracusas misit, qui pacis fidem ruptam esse dicerent
 62    XXIV,    4,  30|            ab ira inter condiciones pacis interfectae stationis ut
 63    XXIV,    4,  33|         effugerunt; et iam non modo pacis sed ne belli quidem iura
 64     XXV,    6,  29|       libertatis tempus fuisse quod pacis vobiscum non fuerit. nunc
 65    XXVI,    3,  21|           instrumenta belli lata et pacis diuturnae regiaeque opulentiae
 66   XXVII,    6,  30|            socios testes haberet se pacis, illos belli causam quaesisse.
 67   XXVII,    8,  44|            fallacibus condicionibus pacis frustratus elusisset. omnia
 68    XXIX,    1,   3|     auxilium navales duxit. omnibus pacis modo incuriose agentibus
 69    XXIX,    3,  12|              Sempronius condiciones pacis dixit ut Parthini et Dimallum
 70     XXX,    1,   3|          cepisset. ab Syphace magis pacis cum Carthaginiensibus condiciones
 71     XXX,    1,   4|          agitata res certiorem spem pacis in dies et Syphaci et Carthaginiensibus
 72     XXX,    1,   4|       habuit; et ex mentione ac spe pacis neglegentia, ut fit, apud
 73     XXX,    1,   4|            igitur nullam aliam spem pacis quam relictis Carthaginiensibus
 74     XXX,    2,   9|           convehit. rara mentio est pacis, frequentior legatorum ad
 75     XXX,    3,  16|        iuste bella et finire. leges pacis se has dicere: captivos
 76     XXX,    3,  16|       nullas recusandas condiciones pacis cum censuissent quippe qui
 77     XXX,    4,  23|            eo positam habuisse spem pacis si Hannibal et Mago ex Italia
 78     XXX,    4,  24|      amitteretur praeda. cum quidam pacis petitae, alii indutiarum -
 79     XXX,    4,  25|           pacem et indutias et spem pacis et fidem indutiarum violatam
 80     XXX,    5,  30|           petit, condiciones dicere pacis; sed forsitan non indigni
 81     XXX,    5,  30|         petita sit ad fidem tuendae pacis pertinet, Scipio - vestri
 82     XXX,    5,  30|      praestiti, ita adnitar ne quem pacis per me partae paeniteat.'~ ~
 83     XXX,    5,  31|            indutiarum fidem et spem pacis turbasse; neque tu id sane
 84     XXX,    5,  31|          condicionibus superioribus pacis omnia subtrahas praeter
 85     XXX,    5,  31|          subtracta ex condicionibus pacis praemia perfidiae habeant.
 86     XXX,    6,  37|         esse crederent, condiciones pacis dictae ut liberi legibus
 87     XXX,    6,  37|        aliter nec indutias nec spem pacis ullam esse. has condiciones
 88     XXX,    7,  40|             condiciones convenirent pacis, tribuni plebis populum
 89     XXX,    7,  42|           cognomine appellabant --, pacis semper auctor adversusque
 90     XXX,    7,  42|          voluissent, daturos fuisse pacis condiciones quas tunc peterent;
 91    XXXI,    1,   1|              cum Aetoli et belli et pacis fuissent causa. vacuos deinde
 92    XXXI,    2,  11|      mandaturum senatum ut Verminae pacis dent leges, liberum arbitrium
 93    XXXI,    3,  19|        scriberent ipsi quas vellent pacis condiciones permisit: omnem
 94    XXXI,    3,  19|          populo Romano. datae leges pacis iussusque ad eam confirmandam
 95    XXXI,    4,  29|         pacem petiit fidemque hodie pacis pactae desiderat. adsuefacite
 96    XXXI,    4,  31|        nobis coactos metu vos leges pacis ab eo qui tum plus poterat
 97   XXXII,    2,  10|        Epirotarum gentem temptandae pacis; habitoque concilio delecti
 98   XXXII,    3,  16|      petentes miserunt. Dum in spem pacis intenti segnius munera belli
 99   XXXII,    5,  33|         priorem orationem qui daret pacis leges, non qui acciperet;
100   XXXII,    5,  33|             quae ni fiant nulla sit pacis condicio. Deducenda ex omnibus
101   XXXII,    5,  36|          qui aderant rogare ne spem pacis turbare vellent, postremo
102   XXXII,    5,  36|   quascumque senatus dedisset leges pacis accepturum. Id ceteris haudquaquam
103   XXXII,    5,  37|          Quinctio liberum arbitrium pacis ac belli permissum. Cui
104   XXXII,    5,  37|              et ipse victoriae quam pacis avidior neque conloquium
105  XXXIII,    2,  11|           belli Aetoli exhauserint, pacis gratiam et fructum Romanus
106  XXXIII,    2,  12|         socios. rettulit quas leges pacis placeret dici. Amynander
107  XXXIII,    2,  12|          satis potens tuendae simul pacis libertatisque esset. Aetolorum
108  XXXIII,    2,  12|     habuisset, cum iis communicaret pacis consilia, falli aiunt eum
109  XXXIII,    2,  12| conloquiisque [et] de condicionibus pacis semper, <non> ut ad internecionem
110  XXXIII,    2,  13|           fuisse dicitur maturandae pacis quam quod Antiochum bellum
111  XXXIII,    3,  24|           Quinctius imperator leges pacis Philippo daret, decreti
112   XXXIV,    1,   7|             coniuges tantum nostras pacis et tranquillitatis publicae
113   XXXIV,    3, 22b|              universa Graecia simul pacis libertatisque perfruens
114   XXXIV,    3,  35|            die scriptae condiciones pacis editae Nabidi forent, ea
115   XXXIV,    4,  37|             adfatim esse. exciderat pacis mentio ex omnium animis,
116   XXXIV,    5,  49|          fieri potuisset, fatebatur pacis cum tyranno mentionem admittendam
117   XXXIV,    6,  59|            impetraturum aliquid aut pacis causa concessurum. ita integra
118    XXXV,    3,  25|           humano positum esset, nec pacis eos paeniteret nec belli.
119    XXXV,    5,  45|             Phaeneas reconciliatore pacis et disceptatore de iis quae
120   XXXVI,    1,   7|            et aegre pati sub specie pacis leges servitutis sibi impositas.
121   XXXVI,    4,  27|            abiectis belli consiliis pacis petendae oratores ad consulem
122   XXXVI,    5,  40|           quibus obsides abduxerit, pacis futurae pignus. verum enimvero
123  XXXVII,    2,  4b|             rettulerunt nullam spem pacis esse, quamquam omnis ora
124  XXXVII,    2,   6|            Aetolorum venit, et spem pacis eis sermo etiam Africani,
125  XXXVII,    3,  19|             et obsessi, velut leges pacis accipiemus? aut cui rata
126  XXXVII,    5,  31|   extrahendo tempus et interim spem pacis per occasionem temptare.
127  XXXVII,    5,  35|       Romano. hae condiciones erant pacis; reliqua oratio fuit, ut
128  XXXVII,    5,  35|      temperantiam Romana cupiditate pacis et concordiae causa regem
129  XXXVII,    5,  36|             verbis, bello absistat, pacis condicionem nullam recuset.'
130  XXXVII,    5,  36|       igitur in praesentia mentione pacis totam curam in belli apparatum
131  XXXVII,    6,  45|        missi erant legati, ut omnem pacis condicionem acciperent;
132  XXXVII,    7,  56|    Antipatri, quam causam turbandae pacis praebituros dixerunt. ita
133 XXXVIII,    1,   3|            ab Roma rediere sine spe pacis Fulviumque consulem nuntiantes
134 XXXVIII,    1,   9|           Dein <Aetolis condiciones pacis dictae:> quingenta Euboica
135 XXXVIII,    1,  11|       Aetoli tandem, ut condiciones pacis convenirent, effecerunt.
136 XXXVIII,    1,  11|          Romanos; Cephallania extra pacis leges esto.' De pecuniae
137 XXXVIII,    3,  25|           esset: nullas condiciones pacis iis non bello fore potiores.
138 XXXVIII,    3,  25|           adduxisset, iactatae sunt pacis condiciones; finis rei quia
139 XXXVIII,    4,  37|       legati et ab ipsis Gallis, ut pacis leges dicerentur, et ab
140 XXXVIII,    5,  45|       Legatos sese Cn. Manlio datos pacis cum Antiocho faciendae causa
141 XXXVIII,    6,  53|    memorabilis, bellicis tamen quam pacis artibus memorabilior. <nobilior>
142 XXXVIII,    6,  59|             in Scipione leges ipsas pacis, ut nimium accommodatas
143   XXXIX,    2,  23|          Quinctius in condicionibus pacis distulerat, non desperasset
144   XXXIX,    5,  53|             terruerat, Demetrium ut pacis auctorem cum ingenti favore
145      XL,    1,  15|           nec ad bellum reservatur: pacis pignus fui, ad pacem retinendam
146      XL,    3,  25|           legati ad eum per speciem pacis petendae speculatum venerunt.
147      XL,    4,  52|         subigendis, caput patrandae pacis haec pugna exeunti L. Aemilio
148     XLI,    2,  11|            et ne tum quidem memores pacis, in caedem coniugum ac liberorum
149     XLI,    3,  24|        benigne exceptos. haec omnia pacis equidem signa esse iudico,
150     XLI,    3,  24|           secuti sumus, nunc quoque pacis auctores sequamur. cur quidem
151     XLI,    3,  25|           certamina erat, <ad> spem pacis venerant. ceterum indutiae
152    XLII,    3, 43a|           cum Perseus, ni spes vana pacis occaecasset consilia, omnia
153    XLII,    4,  46|            cum Marcio condicionibus pacis misit; et Byzantium et Rhodum
154    XLII,    4,  47|        decepto per indutias et spem pacis rege. adeo enim apparatibus
155    XLII,    4,  50|          regressi praeciderant spem pacis, consilium habuit. ibi aliquamdiu
156    XLII,    4,  50|              quidquid denique aliud pacis causa patiendum esset, non
157    XLII,    4,  52|          per speciem reconciliandae pacis extractam hiemem, ut tempus
158    XLII,    5,  59|          gesta quiesset eo die, vel pacis honestae condicionem habiturum
159    XLII,    5,  62|             in condicionem honestae pacis uteretur potius, quam spe
160    XLII,    5,  62|        posse, neque> spem firmiorem pacis perpetuae dari, quam quae
161    XLII,    5,  62|            vetare amplius mentionem pacis facere; ultro mox quaesituros,
162    XLIV,    2,  14|       quoque ingratia reconciliatae pacis ponerent. haec regii legati.
163    XLIV,    2,  16|           in senatum introduxit. is pacis semper auctor regi fuerat
164    XLIV,    2,  25|         initio belli omni modo spem pacis temptasse et in dies magis,
165    XLIV,    2,  25|       venditare conciliandae gratia pacis cupiit. nam modo ne iuvaret
166    XLIV,    2,  25|         Romanos terra marique, modo pacis patrandae cum Romanis paciscebatur
167    XLIV,    2,  25|             aiebat; in spem Romanae pacis non recusare inpensam, sed
168     XLV,    1,   3|        armorum terreret; tum nullam pacis ab Rhodiis mentionem factam.
169     XLV,    1,   8|            gessit, interfuisses, et pacis postea, quam cum summa fide